ความคิดเห็นที่ 1 ขออนุญาตเจ้าของคำวิจารณ์ทุกท่าน ที่นำมาเล่าสู้กันฟังนะค่ะ   ตัวละครหงส์เหนือมังกร เดอะมิวสิคเคิล จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 11:41:08

ความคิดเห็นที่ 2 ดูละครแล้วย้อนดูตน...หงส์เหนือมังกร...เดอะมิวสิคัล เครดิต oknation.net *********    เมื่อวานผมและภรรยาได้มีโอกาสใช้เวลาคุณภาพร่วมกันในการพากันไปดูละครเวที เรื่อง หงส์เหนือมังกร เดอะ มิวสิคัล  ที่โรงละครเมืองไทยรัชดาลัยเธียเตอร์ ซึ่งภรรยาผมเธอจะชอบดูละครเวทีหรือคอนเสิร์ตมากๆๆถ้าเราว่างเราก็จะหาเวลาไปพักผ่อนกัน ละลรเรื่องนี้เป็น นวนิยายที่โด่งดังมากเมื่อหลายสิบปีก่อนของคุณวิศวนาถ ซึ่งเคยสร้างเป็นละครทางโทรทัศน์เมื่อปี 2543 เนื้อเรื่องกล่าวถึง ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกแต่งตั้งขึ้นมาปกครองเหล่ามาเฟียแทนบิดาที่จากไป เรามาดูเหล่าตัวละครกันว่าใครเป็นใครในละครเรื่องนี้        หลิว แสดงโดย สุธาสินี พุทธินันทน์ ลูกสาวเจ้าพ่อมาเฟียเยาวราชที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบแข็งแกร่งและชาญฉลาด ถูกพ่อสอนในเรื่องความทะเยอทะยานตั้งแต่เด็ก แตยังแฝงด้วยน้ำใจอยู่บ้าง ผมมองดูตัวละครตัวนี้แล้วย้อนกลับมาดูตัวเองว่า ในฐานะที่เราเป็นพ่อและมีลูกสาวเหมือนกันเราจะเลี้ยงลูกอย่างไร ผมอาจจะไม่ใช่มาเฟีย เป็นคนใหญ่คนโต แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือการถูกหล่อหลอมต่างหาก ถ้าเราอยากให้ลูกเราเป็นอะไรก่อนอื่นคนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องทำตัวเป็น น้ำใสให้ลูกดูก่อน ถ้าเราไม่อยากให้ลูกดื่มเหล้า เราก็ต้องไม่ดื่มให้ลูกดู ถ้าเราไม่อยากให้ลูกสูบบุหรี่เราก็ต้องไม่สูบให้ลูกดู ประเด็นนี้สำคัญ หลิวเติบโตมากับการใช้เงินและอำนาจของพ่อ ทำให้หลิวถูกดูดซับมาตลอด จนวันหนึ่งหลิวตกลงถึงจุดต่ำสุด หลิวถึงรูว่าการมีอำนาจอย่างเดียวไม่พอ เมื่อคิดเป็นนายใครต้อง เอาใจเขามาใส่ใจเรา มองทุกคนให้ถึงด้วยมุมมอง 380 องศา            หลิว เป็นผู้หญิงที่มีกราฟชีวิตพลิกผันตลอด เคยมีอำนาจสูงสุดจนทุกคนเกรงขามและก็ตกลงจนถึงต่ำสุดแทบไม่มีที่ซุกหัวนอน แต่อย่างน้อยจุดจบของหลิวก็ได้ทำให้เธอคิดได้ว่าการหลงมัวเมา อำนาจ นั้นมันไม่ใช่ที่สุด แต่คำสอนของพ่อหลิว ที่ผมชอบมีอยู่เรื่องหนึ่งคือเรื่องการให้ผู้หญิงเป็นใหญ่ในหมู่ผูชายทั้งๆที่เป็นสังคมคนจีนซึ่งน่าจะให้ความสำคัญแก่ลูกชายมากกว่า มาเฟีย ตี่ซุ้ง ได้บอกเปผ็นนัยว่า ถ้าคนจีนบ้านใดเปิดโอกาสให้ลูกสาวขึ้นมาแสดงบทบาทผู้นำบ้าง คนจีนบ้านนั้นจะพบกับความเจริญรุ่งเรือง ประเทศชาติจะพัฒนาไปได้มากกว่านี้ และสิ่งสุดท้ายที่คนเป็นพ่อและแม่ควรสอนลูกคือ การมีธรรมในใจเพราะคนที่มีธรรมอยู่ในตนจะคิดเป็น คิดเป็นระบบ และประสบความสำเร็จ        จางเหา แสดงโดย แบงค์ วงแคลช ชายหนุ่มผู้ถือ คติ บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระผู้ชายที่ถือความซื่อสัตย์และรู้บุณคุณคนเป็นที่ตั้ง เป็นมือปืนแต่ไม่ได้ฆ่าคนสะเปะสะปะ แต่ถ้าใครมีบุณคุณต่อเขา ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นคนดีหรือคนเลว เขาสามารถฆ่าได้ทั้งหมด จางเหา เป็นตัวละครที่สำคัญอีกตัวหนึ่งที่ยึดหน้าที่เหนือสิ่งอื่นใด ถึงแม้ว่าคนๆๆนั้นจะเป็นพ่อของคนที่ตนเองรักแต่ทำไม่ดีต่อผู้มีพระคุณของตนเองเขาก็สามารถฆ่าได้ ผมมอง จางเหาว่า เขามีบุคลิกภาพที่โดดเด่น และสิ่งที่ตัวละครตัวนี้ได้สอนเราคือ 1.เกิดมาต้องรู้จักบุญคุณคนและ2.เกิดมาต้องรู้จักตอบแทนบุญคุณคน     เพียงแต่การยึดมั่นถือมั่นอย่างเดียวไม่พอเราต้องมีเมตตาธรรมด้วย ซึ่ง ช่วงท้าย เขาได้เรียนรู้ว่า นิยามของคำว่า พอ นั้นอยู่ตรงไหนซึ่งตรงนี้ แบงค์ได้ถ่ายทอดอารมณ์บทเพลงได้ดีมากๆๆครับจนเมื่อละครเลิกผมต้องรีบไปซื้อ cd เพลงมาเก็บไว้เพื่อเอาไปประกอบการสอนสัมมนาผม        ตี๋เล็ก แสดงโดย โตโน่ เดอะสตาร์ ต้องขอบอกว่าเป็นละครเวทีเรื่องแรกของเขาหลังจากประกวดเดอะสตาร์เสร็จ ต้องขอชมว่าทำได้ดีที่เดียวสำหรับการเป็นมือใหม่นี้ บทบาทของตี๋เล็ก ลูกชายคนสุดท้องซึ่งไม่เคยได้ความรักเลยจากพ่อของตนเอง มีนิสัยมุทะลุ ดุดัน เลือดร้อน แต่แฝงไปด้วยความอ่อนไหว เพราะการขาดความรักความอบอุ่นตั้งแต่เด็กยันโต ทำให้ตี๋เล็กหาเรื่องเดือดร้อนไม่เว้นแต่ละวัน ตรงนี้มันสะท้อน ถึงพ่อ แม่ ทุกวันนี้ ให้เวลาคุณภาพลดน้อยลงทุกวัน กลับบ้านดึกไม่พอแถมยังหอบการงานมาทำต่อที่บ้านด้วย เวลาจะกอดหอมลูกไม่ทำ แต่ดันไปนอนกอดแฟ้มเอกสารงานแทน ให้ความรักโดย ทรัพย์สมบัติ เงินทอง ที่หลายๆๆครอบครัวมักอ้างกับลูกตนเองว่าที่เหนื่อยมาทุกวันนี้เพื่อใคร(วลีอมตะ) สิ่งหนึ่งที่ผมมองผ่านมุมมองของตี๋เล็ก คือ การเกิดเป็นคน ต้องยืนด้วยลำแข้งของตนเอง ต้องมีศักดิ์ศรี(แบบฉลาดนะ) ความมีน้ำใจ เด็ดเดี่ยว สู้ไม่ถอยแม้กระทั่งตัวเองตาย        เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สะท้อนกรอบหลายๆๆอย่างในชีวิตของคนเราไม่ว่าการมีพลังอำนาจ การใช้อำนาจแบบหลากหลาย การหิวกระหายของอำนาจนั้นๆๆๆ ความแค้น การสร้างความแค้นแบบยึดติดไม่พร้อมที่จะคลายและวางความรัก รักของพ่อแม่ ที่ให้ความรักแบบเปลือกนอก ไม่ได้ให้ความรักแบบใส่ใจ        สิ่งสุดท้าย เรื่องทุกอย่างจะจบลงได้ด้วยดีถ้าทุกคนมีธรรมะในใจเพราะจะทำให้เราคิดเป็นแต่ทุกบททุกตอนของตัวละคร ขาดปัจจัย หลัก คือ ธรรม ตัวเดียวการที่ได้มีโอกาสเกิดมาบนโลกใบนี้นั้นเราก็ประเสริฐที่สุดแล้วที่มีโอกาสใช้คำว่ามนุษย์ แต่เรากลับทำตัวเราให้ตกต่ำลงทุกวันโดยลดคุณค่าลงมาเหลือแค่ความเป็นคน เมื่อมีโอกาสดูโลกมากขึ้น ได้รับรู้มาขึ้น ได้เสพมากขึ้น คำว่าคนเริ่มหดหายจน ตนบางคนดูเหมือนไม่ใช่คน จงใส่นาฬิกาเพื่อดูเวลา และ รักษาเวลาจงใช้เวลาทุกนาทีให้คุ้ค่าอย่าปล่อยมันไปโดยเปล่าประโยชน์ จงใส่เสื้อผ้าเพื่อประโยชน์ของร่างกาย แต่อย่าให้ยี่ห้อของเสื้อผ้ามาใส่เราเพื่อประโยชน์ของหน้าตา จงทานอาหารเพื่อยังชีพแต่อย่าทานเพราะความโลภและติดในรสชาดของมัน เมื่อเกิดเป็นมนุษย์จงเร่งรีบพัฒนาจิตใจให้เป็นมนุษย์ที่มีคุณค่าและสมบูรณ์แบบทั้งกายและใจ เร่งลงมือทำสิ่งดีๆๆให้แก่กันเพื่อตนเองและคนอื่นและเพื่อเก็บออมไปใช้ในโลกหน้า                                                รักเพื่อนมนุษย์ทุกท่านบนโลกใบนี้                                                             ครูอ๊อฟ                                                        29.กันยายน.2553 จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 11:43:55

ความคิดเห็นที่ 3 บทวิจารณ์จาก อาจารย์ "สันติ เศวตวิมล"   หนังสือเรื่อง ''หงส์เหนือมังกร'' ที่เขียนโดย ''วิศวนาถ'' เคยถูกสร้างเป็นภาพยนตร์โทรทัศน์มาแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อปี พ.ศ.2543   เวลาผ่านไปสิบปีพอดี ที่หนังสือและภาพยนตร์โทรทัศน์เรื่องนี้ ถูกนำมาสร้างเป็นละครใหม่ แสดงกันบนเวทีรัชดาลัย โดยทีมงานของบริษัท ''เอ็กแซ็กท์'' ในรูปแบบที่แตกต่างที่เคยทำมา   ''หงส์เหนือมังกร'' ในคราวนี้ ถูกแสดงในแบบของ ''มิวสิคัล'' หรือละครเพลง ซึ่งนับว่าเป็นการแสดงที่แตกต่างไปจากงานเก่าของ ''ถกลเกียรติ วีรวรรณ'' ที่แล้ว...แล้วมาที่มักจะสร้างละครแบบรัก ตลก   ''บอย-ถกลเกียรติ'' กล่าวก่อนการแสดงละครเรื่องนี้ว่า   เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของ ''เอ็กแซ็กท์'' เพราะเท่าที่เคยทำมาจะเป็นละครเบาสมอง   แต่สำหรับ ''หงส์เหนือมังกร'' นี่เป็นละครแบบจริงจัง!!   เป็นละครที่ให้ความแตกต่าง และให้รูปแบบแปลกใหม่ จะไม่เหมือนกับภาพยนตร์โทรทัศน์ที่เคยสร้างมา แม้ว่าจะเป็นเรื่องเดียวกัน   โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ''หงส์เหนือมังกร'' ได้สร้างดาราที่เกิดใหม่ในวงการบันเทิงได้อีกคนหนึ่ง ที่มีความสามารถอย่างที่จะต้องกล่าวว่า...อัศจรรย์!!   นักแสดงที่ ''บอย-ถกลเกียรติ'' ยกย่องให้ว่าเป็นนักแสดงอัศจรรย์ก็คือ ''ปรีติ บารมีอนันต์'' หรือในวงการเพลงวัยรุ่นรู้จักกันในนาม ''แบงค์ วงแคลช''   หากยังไม่ได้ดูละครเรื่องนี้ ก็อาจจะคิดว่า ''บอย-ถกลเกียรติ'' จะพูดเกินเลยความจริงไป   แต่ถ้าไปดูกันแล้ว เราก็จะไม่สามารถปฏิเสธคำกล่าวเช่นนั้นได้ เพราะนี่เป็นการแสดงครั้งแรกของนักร้องฮิพฮอพคนนี้   เขาแสดงในบทที่ ''ศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง'' เคยประสบความสำเร็จ เมื่อครั้งเป็นภาพยนตร์ที่คู่กับ ''มาช่า วัฒนพานิช'' ชนิดที่ผู้เคยดูในโทรทัศน์มา อาจจะไม่เชื่อว่า เขาจะมีความสามารถจนถึงต้องใช้คำว่า...อัศจรรย์!! เป็นคำยืนยัน   ''แบงค์ วงแคลช'' แสดงเป็นตัวเอกคู่กับ ''สุธาสินี พุทธินันทน์'' ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบตามเนื้อเรื่องของผู้ประพันธ์ ต้องการจะให้เป็นของคู่กัน   แบงค์...คือมังกร   ส่วน ''สุธาสินี''...คือหงส์   ซึ่งเป็นธรรมดาของคติจีนที่จะต้องกล่าวว่า มังกรจะต้องเหนือหงส์ เพราะมังกรก็คือผู้ชาย คนจีนให้คุณค่าลูกชายมากกว่าลูกสาว   เพราะฉะนั้นเนื้อเรื่องของ ''หงส์เหนือมังกร'' จึงต้องเป็นบทที่ต้องเชือดเฉือนกัน แต่ด้วยความจริงนั้น ดารานักแสดงที่มีอาวุโสกว่าคือ ''แพท-สุธาสินี'' กลับกลายเป็นหงส์ที่ไม่สามารถจะบินสูงกว่ามังกรคะนองเล่นท้องฟ้าได้เลย   ตลอดทั้งเรื่องในการแสดง บทประพันธ์ดูจะส่งให้กับนักแสดงชายที่เปรียบเสมือนมังกรมากกว่าบทของนักแสดงหญิงที่เป็นนางหงส์   จะเห็นได้จากไคลแมกซ์ของเรื่อง นางพญาหงส์กลับต้องถึงจุดจบด้วยความตาย   เหลือเพียงมังกรหนุ่มเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ และเฝ้าครุ่นคิดว่า อะไรคือสิ่งสูงสุดที่มนุษย์ต้องการ จนทำให้มนุษย์เป็นไปได้ถึงปานนั้น   บางทีสิ่งที่ชายหนุ่มซินตึ๊งจีนคิดก็อาจจะเกิดจากคำ 3 คำก็คือ   อำนาจ ความรัก และความแค้น   นี่คือแนวความคิดในการที่ ''วิศวนาถ'' เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพื่อฝากให้ผู้อ่าน ผู้ชม และผู้ดู จะได้คิดเป็นการบ้านให้กับชีวิตที่เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย เพราะความที่คนส่วนใหญ่อยากจะได้ทั้งอำนาจและความรัก   เมื่อไม่สามารถได้ทั้งหมด หรือได้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งเขา...เธอจึงแค้น!!   ''แบงค์ วงแคลช'' เล่นดีอย่างไม่มีที่ติ ใบหน้าท่าทางเขาเหมือนบุคลิกของพระเอกหนุ่มจีนใหม่ พลังร้องเสียงของเขามีอำนาจ รวมทั้งการแสดงที่เป็นธรรมชาติ เป็นที่ถูกใจของคนดู จนอาจจะกล่าวว่าทั้งหมดของคนดูในคืนนั้น   เขามีความสามารถ หรืออาจจะเป็นเพราะเขามีพรสวรรค์ติดตัวมา หรือเกิดจากการฝึกฝนด้วยความรักและศรัทธาในวิชาชีพนี้   แต่ที่สำคัญก็คือ เขาคือสิ่งมหัศจรรย์ที่ ''บอย-ถกลเกียรติ'' ต้องเรียกเขาว่า...''แบงค์อัศจรรย์''   ...การกล่าวเช่นนั้นเป็นการยกยอเขาเกินไปหรือไม่นั้น เรื่องนี้จะต้องขอให้คุณไปดูละครและตัดสินให้ทีเถิดครับ...   "สันติ เศวตวิมล" เครดิต สยามดารา แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 53 11:48:50 จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 11:46:16

ความคิดเห็นที่ 4 บทวิจารณ์สุดท้าย  ผู้วิจารณ์ใช้ชื่อว่า "อาจารย์เศก"นะคะ ชื่อบทวิจารณ์คือ "จากความโลภใน Wall Street สู่อำนาจและความแค้น ในหงส์เหนือมังกร" ขออนุญาตตัดมาเฉพาะช่วงของหงส์เหนือมังกรนะคะ และขออนุญาตลบข้อความบางจุดนะค่ะ "หงส์เหนือมังกร เดอะ มิวสิคคัล  นำแสดงโดย แพ็ท สุธาสินี พุทธินันทน์ เจ้าแม่ละครเวที ร่วมกับแบงค์ วงแคลช และโตโน่ เดอะสตาร์  ภายใต้การกำกับของถกลเกียรติ์ วีรวรรณ จาก ละครโทรทัศน์ที่โด่งดังเมื่อสิบปีก่อน ถูกเปลี่ยนรูปแบบการนำเสนอใหม่แบบตื่นตาตระการใจ เนื้อหายังคงเข้มข้น ด้วยฝีมือการแสดงที่สุดเฉียบทำให้ผมสนใจอย่างไม่น่าเชื่อ เนื้อเรื่องนำเสนอในมุมมองของการขึ้นสู่อำนาจ และบุญคุณความแค้น ชี้ให้เห็นถึงการที่คนเราจะเป็นใหญ่ได้นั้นมันจำเป็นที่จะต้องเหยียบย่ำคน อื่นขึ้นไป และอีกมุมนึงของละครก็บอกว่าถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วจะยั่งยืนจริงหรือ และความขัดแย้งระหว่างความแค้นและการให้อภัย ที่สำคัญยังมีมุมเล็กๆที่ผมชอบมากคือเรื่องของสถาบันครอบครัวที่โตโน่ซึ่ง รับบทเป็นตี๋เล็กได้ถ่ายทอดออกมาได้อย่างลึกซึ้งกินใจ ละครเวทีเรื่องนี้จบด้วยเรื่องราวของความแค้นที่...ถามคนดูว่า...จะเลือก แค้นต่อไปหรือจะพอ??? ผม ได้ดูทั้งสองเรื่องในเวลาไล่เลี่ยกัน มันรู้สึกเชื่อมโยงที่ว่าความละโมบโลภมาก บุญคุณความแค้นกับการลงระเริงในอำนาจ มันเป็นเรื่องที่มีอยู่ในสังคมทุกวันนี้ มันไม่ต้องดูในหนังหรือในละครแต่มันอยู่รอบตัวเราและใกล้ตัวเราอย่างที่คาด ไม่ถึง มันใกล้จนเรามองข้ามหรือมองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำ และบางเรื่องมันอาจรุนแรงกว่าในหนังหรือละครอีกหลายเท่านัก คิดถึงตรงนี้แล้วทั้งสองเรื่องที่ผมดูมันรู้สึกว่าธรรมดามากๆเลย ทั้ง Wall Street II Money Never Sleeps และ หงส์เหนือมังกร เดอะมิวสิคคัล ต่างก็แอบบอกกับผู้ชมอยู่ลึกๆ ว่าที่สุดแล้วทั้งหมดที่ผ่านมามันยังมีทางออกถ้าเรารู้จักที่จะให้ความรัก และ ให้อภัย และนั่นก็คือสิ่งที่สังคมไทยกำลังต้องการอย่างมากในขณะนี้นั่นเอง " เครดิต oknation.net แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 53 12:18:57 จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 11:54:28

ความคิดเห็นที่ 5 โตโน่อย่างเท่ห์ ฮ่าๆๆ หน้าตา บุคลิก เข้ามากมาย จากคุณ : radiergummi เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 12:51:30

ความคิดเห็นที่ 6     นักแสดงที่ ''บอย-ถกลเกียรติ'' ยกย่องให้ว่าเป็นนักแสดงอัศจรรย์ก็คือ ''ปรีติ บารมีอนันต์'' หรือในวงการเพลงวัยรุ่นรู้จักกันในนาม ''แบงค์ วงแคลช''   หากยังไม่ได้ดูละครเรื่องนี้ ก็อาจจะคิดว่า ''บอย-ถกลเกียรติ'' จะพูดเกินเลยความจริงไป   แต่ถ้าไปดูกันแล้ว เราก็จะไม่สามารถปฏิเสธคำกล่าวเช่นนั้นได้ เพราะนี่เป็นการแสดงครั้งแรกของนักร้องฮิพฮอพคนนี้   วงเเคลชเป็นวงร็อคไม่ใช่เหรอ?  -*-   แต่อ่านรีวิวเเล้วค่อนข้างตกใจนะ เพราะเราไม่ได้ดูละคร เเต่อ่านนิยาย เพิ่งรู้ว่าเขาตีความอาหลิวไปในเเง่หงส์ที่ไม่มีวันเหนือมังกรได้   ทั้งๆที่ในนิยายอาหลิวคือผูหญิงที่ฉลาด เเละสง่ามากๆ ขนาดที่เป็นหงส์ท่ามกลางมังกรได้อย่างภาคภูมิ เเต่ที่มาตายตอนจบ เพราะไม่เหลือครอบครัวให้รักให้ปกป้องอีกแล้วต่างหาก (แม่ตาย น้องตาย ไม่อาจรักจางเหาได้ เต็งล้อทรยศ) เลยไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเป็น "เจ้าแม่" อีกต่อไป ประจวบเหมาะกับเต็งล้อเเค้น และต้องการฮุบอำนาจ เธอเลยยอมตายโดยดี (ขนาดรู้ว่าอีกฝ่ายวางยาพิษในชา ก็กินไม่สะทกสะท้าน) เเต่ส่งจม.ให้จางเหา แก้แค้นให้เธอ เรียกว่ายังทิ้งทวน มองจางเหาออกว่าคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระให้เธอได้เเน่ๆ (มาต่อภาค 2 ที่มังกรเดียวดาย) เพิ่งรู้ว่ามีฉากอาหลิวตกต่ำด้วย O_o   น่าเสียดายที่แพทเพาเวอร์ไม่พอที่จะเป็นอาหลิว เเต่บทนี้ก็ยากจริงๆอะ แต่พอฟังรีวิวเเล้วอยากดูอะ ลองไปซักครั้งดีไหมนะ จากคุณ : fukaze เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 13:19:40

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณนะคะ อ่านบทวิจารณ์แล้วมีหลากหลายมุมมองมาก น่าสนใจดีค่ะ อย่างนี้ต้องพิสูจน์ค่ะ นำคลิปรายการ บางกอกสเตชั่น เทปวันที่ 29/9/2010 มาฝากด้วยค่ะมีสัมภาษณ์ความรู้สึกหลังจากดูละครเวทีจากคนดังมากมายหลายวงการดี มีคุณจิตรา ก่อนันทเกียรติ์ คุณเอกชัย เอื้อครองธรรม คุณจินา โอสถศิลป์ คุณนิติพงศ์ ห่อนาค คุณเผ่าทอง ทองเจือ คุณมาช่า คุณซูม ไทยรัฐ และคุณสันติ เศวตวิมล เครดิตคลิป Fhasai2010   http://www.youtube.com/watch?v=5J4wtTG1dH4&feature=player_embedded คห ที่ 6 ไปดูอีกเถอะค่ะ นี่ก็ว่าจะไปดูอีกรอบเก็บรายละเอียดเหมือนกัน รอบที่แล้วบางฉากดูไม่ทัน ส่วนบทวิจารณ์ท่านอาจารย์สันติ ไปหาลิงค์ original มาให้ ก็ตามนั้นค่ะ อาจเป็นความเข้าใจผิดมังค่ะ http://www.siamdara.com/ColumnDetail.asp?cid=9567 ส่วนบทอาหลิวยากค่ะ พี่แพททำได้ดีนะคะ แต่บทที่แสดงความยิ่งใหญ่มันน้อยไปหน่อย จากคุณ : สาวพิจิก เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 13:30:56

ความคิดเห็นที่ 8 รีวิวจากคนไม่มีความรู้และเพิ่งเคยดูหนแรกในชีวิตนะคะ   Review หงส์เหนือมังกร The Musical by aoikotori ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า นี่คือการไปชมละครเวทีครั้งแรกในชีวิต ด้วยเหตุผลหลักคือ ต้องการไปให้กำลังใจโตโน่ เหตุผลลำดับที่สองคือ อยากชมการแสดงของนักแสดงท่านอื่นๆที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในละครเวที อย่างแบงค์ ครูมืด หรือคุณนภาดา สุกฤต และจากการไปสัมผัสโรงละครเวทีรัชดาลัยตั้งแต่ตอนแถลงข่าวแล้ว รู้สึกว่าระบบเสียงของโรงละคร มีส่วนทำให้ฟังเพลงเพราะขึ้น เพราะจากที่ดูตามรายการโทรทัศน์ ยังฟังแล้วไม่ค่อยอลังการเท่าตอนที่ไปดูในงานแถลงข่าวเลย และด้วยความต้องการอรรถรสเต็มที่ จึงได้ตัดสินใจซื้อบัตรแถว D ที่ถัดมาจากแถวหน้าสุด 4 แถว เพราะเกรงว่าแถวหน้าเกิน นอกจากจ่ายเพิ่มแล้วอาจต้องแหงนคอดู 555+ รอบที่เราไปดูนั้นเป็นรอบที่มีซับไตเติ้ลภาษาอังกฤษด้วย ในบางครั้งเลยต้องแอบชำเลืองไปอ่านอยู่บ่อยๆ แล้วมันจะมีอะไรไม่รู้มาบังจอที่ขึ้นซับอยู่ประมาณ 15% เลยเซ็งนิดๆ ละครกว่าจะเริ่มก็ล่อไปเกือบสองทุ่ม ดังนั้น เวลาเลิกเลยเลทไปด้วย กว่าจะออกมาก็ 4 ทุ่มครึ่งล่ะค่ะ เปิดฉากเรื่องมาอย่างตื่นเต้นเร้าใจ ด้วยฉากบู๊ที่ดูมีการออกแบบมาเป็นอย่างดี และการดำเนินเรื่องที่กระชับฉับไวมาก จะไม่ขอเปิดเผยเนื้อเรื่องโดยรวม แต่จะขอเล่าที่ชอบไม่ชอบบางส่วนแล้วกันนะคะ   ส่วนของนักแสดงนำ แพท สุธาสินี จากประวัติการเป็นเจ้าแม่มิวสิคัลมาก่อน ทำให้คุณแพทได้รับการคาดหวังสูงจากบทหลิว ซึ่งส่วนตัวถือว่าสอบผ่าน  แม้ตอนที่ต้องลดวัยไปเป็นวัยรุ่น คนที่นั่งแถวไกลหน่อยคงจะดูเนียนพอใช้ได้เลยทีเดียว (จากคอสตูมอะไรต่างๆก็พอใช้ได้อยู่)  เพราะการร้องเพลงหรือออกเสียงต่างๆของหลิวสมัยวัยรุ่นต่างจากตอนโตเป็นสาวแล้วพอสมควร มีการออกเสียงแบบสะบัดสะบิ้ง และเสียงจะแหลมเล็กกว่า สำหรับฉากดราม่า รู้สึกว่าแสดงได้ดีมากๆ มีความรู้สึกสะเทือนใจและกดดันตามหลิวไปด้วยจริงๆ และสิ่งที่เซอร์ไพรซ์สำหรับคุณแพทคือ มีฉากบู๊เยอะกว่าที่คาด แถมมีการแสดงท่าทางแบบตีลังกาอะไรกับเขาเสียด้วย! ส่วนตัวให้คุณแพท 8/10 เพราะแสดงดีมาก แต่เรื่องร้องเพลงยังไม่ที่สุดอะ (อาจจะเพราะมีคู่เทียบด้วยก็ได้กระมัง - -) แบงค์ (วงแคลช) สำหรับแบงค์ ขอบอกเลยว่า บทจางเหาทำให้เราหลงรักแบงค์ 555+ ก่อนนี้ก็ไม่ได้อะไรกับแบงค์มากนะ เพราะหลังๆร้องเพลงโหยหวนมากไปหน่อยในความเห็นเรา (ส่วนตัวชอบแคลชชุดแรกมากที่สุด) จางเหาเป็นตัวดำเนินเรื่อง และสะท้อนมุมมองแง่คิดอะไรต่างๆในเรื่องสู่ผู้ชม ทั้งเรื่องความไม่รู้จักพอ อำนาจ การแก้แค้น คำว่าพอ และอื่นๆ เหมือนเป็นกระจกสะท้อนสิ่งต่างๆที่เกิดในเรื่องด้วย บุคลิกของจางเหาที่ขรึม แต่ไม่แข็งทื่อเย็นชา มีมุมมองที่อ่อนโยน และแอบกุ๊กกิ๊กด้วยซ้ำไป เสียงร้องของแบงค์ก็เป็นส่วนที่ประทับใจอีกส่วนหนึ่ง ฟังดูมีพลังและได้อารมณ์ มันต่างจากตอนร้องให้กับวงแคลชมาก ใครที่เคยบอกว่าฟังไม่รู้เรื่อง เราว่าเราฟังรู้เรื่องชัดเจนอยู่นะ ประทับใจอยู่ แถมแบงค์ยังร้องเพลงเยอะมากตลอดเรื่องด้วย (ตอนนักแสดงออกมาขอบคุณช่วงท้าย อยากลุกขึ้นปรบมือให้แบงค์ด้วยซ้ำไปสิน่ะ!) ให้แบงค์ 9/10 อีกคะแนนหักไปเพราะคิดว่าพัฒนาได้มากกว่านี้อีก รอบหลังๆอาจจะดีมากกว่านี้ โตโน่ ขอบอกเลยว่า เราเซอร์ไพรซ์กับโตโน่มากจริงๆ! อาจจะเพราะความคาดหวังที่มีต่อนักแสดงหน้าใหม่หมาดๆ ที่ร้องเพลงเพี้ยนกระจายอยู่บนเวทีเดอะสตาร์เมื่อไม่กี่เดือนก่อน มันไม่มากเท่ากับคนอื่นด้วยประการหนึ่งก็ได้ แต่ก็ต้องยอมรับว่า บทตี๋เล็ก ที่ไม่จม และดูเด่นขึ้นมาเพราะว่ามันเป็นโตโน่นี่แหละ โตโน่ถือว่าเป็นคนที่แสดงแบบมีอินเนอร์นะ ดูแล้วรู้สึกรับรู้ได้ถึงอารมณ์ได้เป็นอย่างดี ตอนเข้าฉากกับนักแสดงคนอื่นก็ดูเนียนใช้ได้ ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นมือใหม่เลย ฉากบู๊ก็ถือว่าทำออกมาได้เนียนตา ซีนที่ถีบพี่แบงค์เต็มๆนี่ติดตามาก 555+ (ทั้งหมดนี่ไม่ได้อวยในฐานะกองเชียร์โตโน่นะเคอะ!!!) แต่กระนั้น ด้วยบทด้วยแหละ ที่ทำให้เราไม่ชอบตัวละครนี้เท่าไหร่ เป็นตัวละครที่น่าสงสาร ไร้อำนาจ ไม่มีจุดมุ่งหมายชีวิต ดูแล้วไม่แปลกใจที่ไม่ได้เป็นผู้นำ เพราะขาดทุกอย่างที่ผู้นำควรมี ส่วนที่ต้องติเลยคือ บุคลิกที่ควรปรับปรุง เพราะไอ้อาการหลังค่อมและกางแขนแบบคิงคองยังมีอยู่ตลอดเวลา -*- หรือในบทตั้งใจจะลดความสง่าของตี๋เล็กก็ไม่รู้สิ สรุปว่า ให้ตี๋เล็ก 7/10 ตัดคะแนนบุคลิกภาพ และอีกสองคะแนนสำหรับการพัฒนา ซึ่งคิดว่าจะมีได้มากกว่านี้อีกเยอะ ส่วนบทรองๆไปนั้น ถือว่าแสดงได้อยู่ในเกณฑ์ดีทุกท่าน สมกับเป็นนักแสดงมืออาชีพ แต่ที่ประทับใจและเรียกว่าขโมยซีนสุดๆแม้บทจะน้อยก็ตาม คือคุณ นภาดา สุกฤต ที่พลังเสียงของเธอทำให้คนดูในโรงละครขนลุกเกรียวกันถ้วนหน้า ทั้งในฉากงานศพที่แสนจะโหยไห้ และฉากพร่ำพรรณนาหลังตี๋เล็กตายแล้ว ฟังดูแล้วรู้สึกใจจะขาดตามไปด้วยเลย (คนนี้แหละค่ะ ที่เราว่า เป็นคู่เทียบที่ทำให้รู้สึกว่าคุณแพทยังไม่ใช่ที่สุด -*-) ส่วนที่ชอบ ส่วนที่ชอบที่สุดเลยคือ ฉาก อลังการงานสร้างมากค่ะ ฉากเปลี่ยนไวในเวลาไม่ถึง 1 นาทีก็กลายเป็นอีกฉากไปแล้ว แบบคนละเรื่องอะ แถมยังสวยและสมจริงอีกต่างหาก จนเราฟังธงได้เลยว่า เงินค่าบัตรของพวกเราคงไปเป็นค่าฉากสัก 80% แหงๆ -*- การดีไซน์การร้อง การเต้นรำ และการแสดงของนักแสดงประกอบก็ลื่นไหลดี ทราบมาว่าเป็นฝีมือของพี่โจ้ ถือว่าทำได้ลื่นไหลดี ส่วนซีนที่ชอบที่สุด คือซีน ไม่เคยมองข้ามเธอ เพลงที่ตัดออกมามีคุณแพทร้องคนเดียว แต่ตอนเล่นจริง มีโตโน่ร่วมร้องด้วย ลักษณะแบบโต้ตอบกันไปมา ดูซีนนี้แล้วน้ำตาซึมอะ ซึ้งและประทับใจ ขอบอกว่าเพลงนี้โตโน่ร้องดีกว่าไม่เคยมีใครมารักอีก เพราะและได้อารมณ์จริงๆ ตอนร้องประสานก็ไม่หลงคีย์ด้วยอะ อย่างเนียน (อยากฟังเพลงฉากนี้อีกทำไงดี คุณบอยตัดไฟล์มาให้โหลดเวอร์ชั่นมีโตโน่ด้วยได้ไหม -*-) อีกฉากที่ชอบคือเพลงที่จางเหาร้องเกี่ยวกับความเพียงพอ ตอนไปอยู่ชนบทกับนางเอกตอนท้ายๆ รู้สึกซึ้งและอบอุ่นดีมาก ฉากนั้นได้เสียงปรบมือจากผู้ชมด้วย ฉากที่ชอบอีกฉากก็คือ ตอนจางเหาร้องบุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ เพลงนี้แบงค์ร้องได้สุดยอดมากค่ะ ส่วนที่ไม่ชอบ บทบางช่วง ไม่รู้จะมีมาทำไม เช่น เลิฟซีนของตี๋เล็กที่นัวเนียบนเตียง แบบ ไม่ใช่ว่าหวงโตโน่อะไรนะ แต่รู้สึกว่าไม่เห็นจะสำคัญต่อเนื้อเรื่องเลย มีมาให้มันหวือหวาเล่นๆหรือยังไงกันก็ไม่รู้ อีกฉากก็ตอนที่ตี๋เล็กยิงคนตาย บทร้องช่วงนี้มันหยาบโลนแปลกๆ -*- รู้สึกไม่ค่อยเหมาะกับมิวสิคัลเลย ทำท่าทางแบบเล่นอวัยวะเบื้องล่างอีก ฟังดูไงไม่รู้ รวมๆแล้วชอบใจค่ะ สำหรับการดูละครเวทีเดอะมิวสิคัลครั้งแรก ถือเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจมาก ให้คะแนน 8/10 เลยแล้วกันค่ะ ใครยังไม่ได้จองบัตรก็รีบๆนะคะ ของเค้าดีจริงๆ 555+ จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 16:15:36

ความคิดเห็นที่ 9 ไปดูละครเวทีมาเมื่อวันที่ 3 ต.ค. ที่นั่ง S27 (ประมาณกลางๆของแถวคะ) เป็นบัตร 1,800.- แถวแรกคะ ตอนนี้ยังเพ้อถึงจางเหากะตี๋เล็กอยู่เลย 555+ ต้องขอบอกก่อนว่าเคยดูแต่ละครเวทีระดับมหาลัย ไม่เคยดูของจริง นี่คือครั้งแรก ^^ ของการดูละครเวทีมืออาชีพ  เนื้อเรื่อง  ช่วงต้นดูแล้วเรื่อยๆ ที่พูดว่าเรื่อยๆ อาจจะเหมือนกับละครนะคะ คือเค้าอาจต้องปูเรื่องทำให้เนื้อเรื่องไม่ค่อยมีอะไรมาก นอกจากฉากที่อาหลิวกะจางเหามาเจอกัน ที่ได้วี๊ดวิ้วกันนิดนึง และฉากที่ตี๋ซาตาย รับรู้ได้ถึงอารมณ์ของแบงค์ที่สื่อถึงความสูญเสีย แต่พอช่วงกลางดูเร้าอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ  และมีเริ่มเน้นเพลงสลับกะเล่นละครกระตุ้นอารมณ์ตลอด จนถึงช่วงปลายจนจบนับว่าสมบูรณ์คะ     ฉาก ดูสมบูรณ์และอลังการสมความคาดหมายคะ โดยเฉพาะฉากไฟไหม้ที่ทำออกมาดีมากๆ ส่วนตัวชอบทางเชื่อมที่เป็นบันไดที่เอามาไว้ในฉากได้อย่างกลมกลืน เรื่องแสงเค้าทำออกมาโอเคมากๆๆๆ ส่วนเสียง มีบางช่วงที่เหมือนไมค์มีปัญหาอ่ะคะ แต่ก็ไม่บ่อยจนทำให้ไม่เสียอรรถรสคะ มาที่นักแสดงกันบ้างนะคะ อาหลิว...ก่อนจะไปที่การแสดง ขอนอกเรื่องนิดนึง.... ชอบที่ฝ่ายเสียงทำเสียงแพทสองเวอร์ชั่น คือช่วงวัยรุ่น กะช่วงโต ดูแตกต่างดีคะ พี่แพ็ท..เรื่องร้องเสียงสุดยอดมากๆ พี่เค้าเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ การแสดงค่อนข้างดีคะ มีนิดนึงช่วงโกรธ การแสดงอารมณ์บางช่วงมันดูไม่เต็มทีเท่าไหร่ อาจเป็นด้วยเนื้อเสียงของพี่แพ็ท ที่ไม่ใช่คนที่มีเสียงแบบทรงพลังมากทำให้การแสดงช่วงอารมณ์นั้นดูเบาไปนิดนึง (แต่แอบชอบช่วงร้องเพลงบางช่วงที่ท่อนจบเหมือนพูดอ่ะคะ แอบรู้สึกว่าพี่แพ็ทพยายามทำเสียงดุ  ชอบคะชอบ!!!) พี่แบงค์...หล่อมากกกก....คะ แอร๊ยยยย..ไม่ใช่!!! จางเหา รู้สึกถึงความเป็นจางเหาดีคะ มีเล่นมุกบ้าง... ชอบคะ สื่ออารมณ์ออกมาดีมากๆ เพียงแต่ฉากชนบทที่จางเหาลุกขึ้นมาร้องเพลงแอบรู้สึกว่าจางเหาเป็นพี่แบงค์พุ่งออกมาทันที แต่พอพี่แบงค์ลุกหยิบกระบุงก็รู้สึกกลับมาเป็นจางเหาเหมือนเดิม แต่ส่วนอื่นๆ เรื่องเสียงร้องค่อนข้างโอเคนะคะ อาจจะมีช่วงที่ตี๋ซาตายที่รู้สึกพี่แบงค์ร้องเพลงอู้อี้ไปนิด แต่รวมๆ โอเคคะนับว่าเป็นการแสดงละครเวทีครั้งแรกที่ดีมากๆ โตโน่หรือตี๋เล็ก ค่อนข้างkeep คาแร็คเตอร์ได้ดีคะ  จะเหวี่ยง กะวิ่งกันตลอดเวลา ชอบคะ เหมือนเด็กงอนอ่ะคะ แสดงดีจนเด็กที่นั่งแถวหน้าไม่ยอมดูฉากเลิฟซีน ^^ แต่เราจ้องกันเลย  ส่วนฉากที่โน่ตายน้องที่นั่งแถวหน้าถามแม่ว่า... โน่จะตายเหรอคะ  ดูท่าน้องจะสงสารโน่....นอกเรื่องไปเยอะกลับมาวิจารณ์กันต่อนะคะ โน่เล่นสื่ออารมณ์ดีคะ ชอบฉากที่ตี๋เล็กนั่งระบายอารมณ์กับอาหลิว ดูเหมือนพี่น้องกันจริงๆ เหมือนตลอดเวลา ไม่เข้าใจกัน พอพี่สาวมาบอกรัก ก็ดีใจ แถมยังจะเล่นมุกไม่ให้พี่สาวกอดนานอีก อั๊วเขิน!!! ชอบจริงมุขนี้ (นอกเรื่องอีกแล้ว+++ ..) การร้องโน่ทำออกมาค่อนข้างดีคะ ยิ่งตอนที่โน่ร้องคู่กับหลิวไม่รู้สึกแปลกแยกอะไร ค่อนข้างกลมกลืนเลยทีเดียว นับว่าสอบผ่านกับการแสดงละครเวที แต่แอบติดใจอยู่นิดนึงตรงเพลงไม่เคยมีใครมารัก อุตสาห์แอบคิดในใจ ว่าจะได้ยินดนตรีกูเจิงเหมือนเวอร์ชั่นแรก เสียดายไม่มี เฮ้อ...นี่หรือคือวาสนา^^ ขอนิดนึงนะคะกับบางฉาก ที่รู้สึกแปลกๆ อย่างฉากแตกคอกันของตี๋ซากับตี๋ซุง ไม่เข้าใจทำไมตี๋ซาต้องเอาหน้าไปติดกับตี๋ซุงขนาดนั้น แอบคิดว่าน่าจะมี space มากกว่านี้ มันเลยดูไม่เหมือนผู้ใหญ่ทะเลาะกัน  ส่วนนักแสดงอย่างครูมืด คุณญาณี คุณกลด คุณนภาพร น้องบาร์บี้ ทุกคนเล่นดีมากคะ สุดท้ายขอปรบมือให้นักแสดงประกอบทุกคนนะคะ คุณทำได้ดีมากๆ ทำให้การแสดงออกมาสมบูรณ์มากๆ (ถ้านักแสดงคนไหนมาอ่าน  หมวยให้ กับนักแสดงประกอบทุกคนคะ โว้ โว้ โว้) แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 53 09:57:52 จากคุณ : หมวยเล็กน้องหมวยใหญ๋ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 22:45:48

ความคิดเห็นที่ 10 อย่าเรียกว่ารีวิวเลยนะคะ อยากเล่าบ้างเท่านั้น เรื่องเล่าที่ได้ไปดูละครเวทีครั้งแรก หงส์เหนือมังกรเดอะมิวสิคัล วันที่ 25 ก.ย รอบ 14.00 น. ค่ะไปถึงโรงละครประมาณเที่ยงค่ะ เข้าไปนั่งประมาณ 13.45 ค่ะ วันนี้เริ่มสายไปประมาณ 15 นาที คุณแพทร้องเพลงชัดมากๆ เลยค่ะ ชอบเพลงที่แพทร้องทุกเพลง โดยเฉพาะเพลงที่ร้องกับตี๋เล็ก ช่วงแรกที่แสดงเข้าใจว่าจะแสดงให้ดูเด็กหรือเปล่าไม่แน่ใจค่ะดูแอ๊บเด็กไงไม่รู้ 555 แต่นารักนะ   คุณแบงค์แสดงได้ดีค่ะ จะกุ๊กกิ๊กก็น่ารัก บทจะบีบคั้นแสดงอารมณ์ก็รู้สึกตาม  เพลงช้าดูดีมีพลังดีมากๆ เลยค่ะ ดีกว่าตอนที่ร้องในรายการโทรทัศน์ต่างๆ มาก แต่เพลงเร็ว ๆ เราฟังตามไม่ค่อยทันว่าร้องว่าอะไรค่ะ โตโน่ หล่อทุกฉากค่ะขอบอก ร้องเพลงได้ดีเกินความคาดหมาย ตอนร้องเพลงเดี่ยวอาจจะไม่พลังมากแต่คิดเข้าข้างว่าฉากนั้นเป็นฉากตัดพ้อไม่น่าต้องพลังอะไรมากมายนัก  การแสดงทำให้เชื่อได้ว่าเป็นตี๋เล็กจริงๆ  คือที่ไปเนี่ยไปเชียร์โตโน่เลยค่ะก็ลุ้นตลอดแต่พอได้ดูแล้วหายห่วงค่ะ ภูมิใจในตัวน้องจริง ๆ ค่ะ อีกคนที่อยากพูดถึงคือครูมืดค่ะ ชอบฉากที่ครูมืดออกทุกฉากเลย อาจจะเป็นเพราะบทดี ประกอบกับการแสดงของครูมืดด้วยค่ะ คุณนภาดา สุดยอดมากออกมาไม่เยอะแต่ซึ้งรับประทานใจได้ทุกฉากค่ะ เสียงคงไม่ต้องพูดถึง คุณญาณี  และ คุณกลศ  เราไม่ชอบตัวแสดง 2 ท่านนี้เลยค่ะ เล่นได้ดีค่ะ คือแสดงตามบทที่ได้รับจนเราไม่ชอบน่ะค่ะยังไงดีล่ะคือในเรื่องเค้าเป็นคนไม่ดีเลยน่ะค่ะ นักแสดงสมทบท่านอื่น ๆ แสดงได้ดี แสดง และเต้น กันไม่มีเหนื่อยเลย ขอปรบมือให้ดัง ๆ เลยค่ะ ฉากอลังการค่ะ ชอบมาก ๆ เรื่องเพลงรู้สึกประทับใจเนื้อหาของเพลงมากค่ะ อีกสิ่งนึงที่รู้สึกก็คือทีมงานเข้าใจทำมากแบบเพลงเดิมค่ะ แต่นำมาร้องในหลาย ๆ สถานการณ์ได้อย่างลงตัว เราชอบตอนนักแสดงออกมาหลังแสดงจบมากเลยค่ะ ปรบมือให้อย่างเต็มที่เลยสำหรับการแสดง และดนตรี ชื่นชมทีมงานและนักแสดงทุกท่านจากใจจริงเลย  กรี๊ดให้ครูมืดด้วย กรี๊ดหนักหน่อยสำหรับโตโน่เพราะลำเอียงค่ะ 5555 หลังดูจบก็ได้แง่คิดตามที่คุณบอยเคยให้สัมภาษณ์ไว้ตามรายการต่าง ๆ จริง ๆ ค่ะ สรุปว่าชอบและจะไปดูอีกสักรอบแน่นอนค่ะ ปล.1  หลังจากที่ได้ไปดูมาแล้ว เรื่องที่ว่ามีนัวเนียกันมากนั้นวันที่ไปดูไม่รู้สึกแบบนั้นค่ะ ไม่ทราบว่าเค้าลดดีกรีลงมารึเปล่า ส่วนอีกตอนที่กล่าวถึงกันว่าค่อนข้างหยาบ เราคิดว่ามันก็ดูมีเหตุมีผลอยู่นะคะคือประมาณเค้าพูดถึงอาชีพพิเศษ และคุณพูดขนาดนี้สมควรแล้วที่จะโดนอ่ะ ปล.2  เรื่องเล่าอาจสับสนหน่อยนะคะต้องขอโทษด้วย ไม่ถนัดจริง ๆ ค่ะ 5555 แต่อยากเล่าจากความรู้สึกล้วน ๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : very_bigbird เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 09:05:49

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะที่รวบรวมมาให้อ่าน เพราะช่วงนี้ตามกระทู้ต่างๆไม่ทันเลย ขอ bookmark ไว้เลยนะคะ จากคุณ : Aphrodite of Milos เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 09:46:11

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณกิ๊ฟและกำลังใจจากทุกท่านนะค่ะ นี่เป็นกำลังที่สำคัญให้ทีมงานสร้างสรรค์ผลงานให้เราชื่นชมต่อไปค่ะ จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 10:56:59

ความคิดเห็นที่ 13 คลิปเรื่องของเรื่อง เมื่อคืนค่ะ เปิดม่าละครเวทีหงส์เหนือมังกร รอบปฐมทัศน์ เครดิต คุณ ~*สายลมแผ่วพลิ้ว ณ ริมปาย*~      รวดเร็วถูกใจมาก ขอบคุณนะค่ะ จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 11:00:32

ความคิดเห็นที่ 14 part 2 ค่ะ ยิ่งดูยิ่งเห็นความตั้งใจทุ่มเทของทีมงานและนักแสดง และมันเป็นเรื่องยากจริงๆ ที่นำเรื่องนี้มาเป็นละครเวที ในเวลา 2-3 ชั่วโมง ทุกฉาก ทุกประเด็นสำคัญ ทั้งนั้น  มีประเด็นให้แง่คิดตลอด ดีใจที่ทำเรื่องนี้ อาจไม่สมบูรณ์แบบทั้งหมด แต่กล้านำเสนอความแปลกใหม่ ได้อรรถรสครบ หลากหลาย จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 11:04:16

ความคิดเห็นที่ 15 สุดท้ายค่ะ เครดิต คุณ ~*สายลมแผ่วพลิ้ว ณ ริมปาย*~ จากคุณ : สุขอุรา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 11:08:06

ความคิดเห็นที่ 16 ฉากแสงสีเสียง ไม่มีที่ติ สงสัยจะหูไม่ถึง   ทำไมฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง มีที่ออกเสียงชัดเจนเป็นคำ ก็แพท และ แม่ แพท โตโน่ ร้องประโยคซ้ำๆ เลยจับความได้บ้าง เลยหลับไปบ้าง  ถามพี่ที่ดูด้วยกัน ก็บอกฟังไม่รู้เรื่อง และ หลับบ้าง เช่นกัน จากคุณ : สูสีเองจ้า เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 53 16:03:13

ความคิดเห็นที่ 17 เราซื้อตั๋วไว้แล้วค่ะรอบบ่าย 2 วันที่ 9 ต.ค. เป็นครั้งแรกเลยที่จะไปดูละครเวที เพราะพี่แบงค์เป็นสาเหตุหลัก ตอนนี้ก็ได้แต่คิดว่าจะเป็นยังไงน้อ เสียงร้องก้องๆ ในห้องใหญ่ๆ มีฉากสวยๆ เพราะเคยดูแต่ละครเวทีตามงานโรงเรียน ฮ่าๆ จากคุณ : LALANG เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 53 18:48:57

ความคิดเห็นที่ 18 ส่วนตัวผมว่าเสียงร้องของคุณแบงค์ "back" อมๆในคอฟังไม่ค่อยชัดเลยครับ ละครเวทีแบบนี้นักแสดงน่าจะมีความสามารถในการเปล่งเสียงออกมาให้ชัด กังวาล กว้าง และ ลึก มากกว่านี้นะครับ จากคุณ : Top27 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 09:57:50

ความคิดเห็นที่ 19 หงส์เหนือมังกร จริงๆ แล้วผมก็ดูของคุณบอยทุกเรื่องแหละ ถึงจะชอบไม่ชอบก็ไปดูอีกอยู่ดี แต่ขอโม้มั่ง 1. เข้าใจว่าครั้งนี้ทางผู้ทำละครต้องการให้ธีม “อำนาจ” และ “ความพอเพียงหรือคำว่ารู้จักพอ” เป็นเค้าหลัก แต่อย่าลืมว่าเรื่องนี้ชื่อ “หงส์เหนือมังกร” และผมเข้าใจว่า เรื่องนี้น่าจะใช้แม่นางหงส์ตัวนี้แหละ เป็นตัวแสดงให้เห็นถึงอำนาจที่มีมาแล้วดับไป สำหรับมิวสิคัลครั้งนี้ ทำได้ในประเด็นนี้เช่นกัน แต่กลายเป็นว่า หงส์เป็นตุ๊กตาเสียกบาลมากกว่า โดนผู้ชายเชิดไปมา ผมขอวิจารณ์ตรงๆ เลยว่า แม่นางหงส์ครั้งนี้ ไม่ได้บินเลย เพียงแต่ถูกเชิด เพราะครั้งนี้ไม่ได้โปรเจคพลังแห่งหงส์ออกมาได้ดีเท่าที่ควร โดนองค์ประกอบอื่นข่มทั้งหมด โดยเฉพาะตอนก้าวขึ้นบัลลังก์ ผมรู้สึกว่าบัลลังก์ครั้งนี้ไม่สง่าเท่าที่ควรเป็น ถึงแม้ผู้วางโครงจะบอกไว้ว่าใช้ฉากแบบแนวตั้ง เพื่อแสดงให้เห็นอำนาจ (ผ้าแดงๆ ที่โยงลงมานั่นล่ะครับที่เป็นฉาก) แต่กลายเป็นว่า ผ้านั้นกดการโบยบินของหงส์ จริงๆ แล้วไม่อยากเปรียบเทียบ ถ้าจำตอนมาช่าขึ้นได้ จะพบว่า ฉากหลังจะเรียบๆ มีผ้าแดงโยงมาเล็กน้อยเท่านั้น ทำให้ขับตัวละครออกมาเด่นได้ ซึ่งครั้งนี้ฉากไม่ได้เอื้อให้นางเอกเด่นเลย ทั้งกว้างไปเพราะใช้สะพานที่ใช้ๆ อยู่มาเป็นฉาก ใครเคยดูหนังจีนบ่อยๆ จะนึกได้ว่า ไม่มีบัลลังก์ที่ไหนมีลักษณะแบบนี้ เป็นไม้ๆ เหมือนราวบันได ดูไปจะเหมือนโรงงิ้วมากกว่า ผ้าแดงก็โยงจนเด่นไป สัญลักษณ์มังกรก็ขี่หัวนางเอกอยู่ นางเอกก็สะบัดไปมามากเกินไป ผมไม่รู้สึกถึงการเถลิงอำนาจ แต่เป็นการนั่งเก้าอี้มีตำแหน่งของคนๆ นึงมากกว่า จริงๆ แล้ว แหม ผมขอเสนอหน่อยนะ ถ้าแบบคล้ายๆ ทวิภพ ท่อนแรกเพลงที่ร้องถึงพ่อ หลิวใส่เสื้อธรรมดา แล้วมีการเปลี่ยนเสื้อจากหลิวธรรมดากลางเวที แล้วร้องท่อนหลัง แล้วไฟก็ฉายใส่หลิว น่าจะพอ convince ผู้ชมได้ว่า จากอาหมวยลูกอาเสี่ย ตอนแรกก็ยังไม่มั่นใจ แต่เธอฮึดสู้แล้วก็มีพลังขึ้นมา แล้วสาดพลังข่มผู้ชาย น่าจะดีกว่า 2. เรื่องนี้ขาด plausibility คือความน่าเชื่อ ตอนดูไปก็ไม่เชื่อว่า ทำไมหลิวต้องเป็นอย่างนี้ เนื้อเรื่องดูน่าเชื่อยาก ดูขาดๆ ชอบกล แต่พอมาคิดแล้ว จริงๆ ผู้ทำละครก็พยายามสื่อหลายอย่างแล้ว เช่น เกิดมาไม่เคยมีใครมารักของโตโน่ หรือหลายๆ อย่าง ซึ่งหากคิดดีๆ แล้วก็พอน่าเชื่อ แต่บางเรื่อง เช่น ของแบงค์ ทำไมจู่ๆ อีตานี่มาพอเพียง เลยเริ่มเอะใจนิดนึงว่า ตอนนี้ละครของคุณบอยขาดไปอย่างหนึ่งคือ ความว่าง หมายถึง ไม่มีเวลาหยุดนิ่งซักครู่ให้ผู้ชมคิดตาม แต่ละฉากละตอนลุยตะพึดตะพือเพื่อให้ทันเวลา ฉากก็ผุดเข้าผุดออก ทำให้ผู้ชมไม่มีเวลาสังเคราะห์เนื้อหามากพอทำให้คิดตาม ขอฝากด้วยนะครับ 3. โดยสรุปขอชื่นชมครั้งนี้ด้วยใจจริง แต่หากลดการ industrialized ทำให้ออกแนวศิลปะเหมือนทวิภพ มีรายละเอียดความประณีตของเนื้อหาด้านจีนกว่านี้หน่อย เก็บรายละเอียดหลายๆ อย่าง ละครจะมีเสน่ห์มากขึ้นเลยนะครับ จากคุณ : alone beneath the moon เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 15:12:43

ความคิดเห็นที่ 20 ขออนุญาตแปะจากท่านอื่นๆเพิ่ม อยากให้กระทู้นี้เป็นกระทู้รวบรวมบทวิจารณ์ไว้นะคะ จากสยามรัฐ วันที่ 7 ต.ค.นะคะ หงส์เหนือมังกร เดอะ มิวสิคัล โดย  หนึ่ง ธนาธร หงส์เหนือมังกร เดอะ มิวสิคัล เคย เป็นละครทีวีที่โด่งดังระดับ ทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ สำหรับละคร “หงส์เหนือมังกร” มาวันนี้ ถูกนำมารีเมคใหม่ในรูปแบบ ละครเวที เป็น “หงส์เหนือมังกร เดอะ มิวสิคัล” นับเป็นความพยายามที่น่าชื่นชมของ บอย - ถกลเกียรติ วีรวรรณ ในการที่จะขยายแนวทางการทำงานไปในหลากหลายรูปแบบ นอกจากแนวโรแมนติก ดรามา ที่เขาถนัด หลังจากโชว์ฟอร์มกับละคร  “แม่นาค เดอะ มิวสิคัล” ละครแนวโรแมนติก สยองขวัญ เอาไว้ได้อย่างสวยสดงดงาม หนนี้ บอย ถกลฯ เลือกที่จะเล่นกับแนว แอ๊คชั่น ดรามา ในลักษณะของการ “โชว์ของ” ว่า “ตูเก่งหลายทาง” พร้อมกับพิสูจน์ฝีมือตนเองไปด้วย พิจารณาจาก “หน้าละคร”  ต้องขอบอกว่า  หงส์เหนือมังกร  เวอร์ชั่นนี้ มาพร้อมตัวเลือกที่ “ลงตัวเป๊ะๆ”  เริ่มจาก แพท สุธาสินี  จากที่เวอร์ชั่นเก่าที่บท “หลิว” นำแสดงโดย  มาช่า วัฒนพานิช ถูกวิจารณ์ว่าเอา  สาวลูกครึ่งฝรั่งมาเล่นบทสาวจีน ทำให้รู้สึกไม่เหมาะสม  มาหนนี้ คุณบอย เลยเลือก “สาวลุคจีน” เต็มเหนี่ยวมาเล่นซะเลย กับอีก 2 พระเอก  แบ๊งค์ วงแคลช กับ โตโน่ เดอะ สตาร์ ในบท “จางเหา” กับ “ตี๋เล็ก” ตามลำดับ ก็ทำให้ฟอร์มละครดูสดใหม่ พอเอามารวมกัน 3 คน แพท-แบงค์-โตโน่ ก่อให้เกิด “พลังดารา” ที่ทำให้ “หน้าละคร”  เร้าใจชวนดูสุดๆ แต่น่าเสียดายผลลัพธ์รวมของตัวละครจริงกลับให้พลังแห่งความประทับใจน้อยกว่า ที่คิด บทละคร เดินสู่เป้าหมายอย่างไม่มีเวลารีรอ จับความที่ครอบครัวของ ชาวจีนโพ้นทะเลที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานรกรากในเมืองไทย  ในช่วงปี พ.ศ.2497  ในยุคที่ชาวจีนถูกกดขี่เหยียดหยามจากคนไทยว่าเป็นพลเมืองชั้นสองของประเทศ ทำให้ชาวจีนตั้งตัวเป็นก๊กเป็นเหล่า สามตี๋พี่น้องผู้ทรงอิทธิพลใน ย่านชุมชนชาวจีน เต็งล้อ(ญาณี ตราโมท), ตี๋ซุ้ง(กลศ อัทธเสรี) และ ตี๋ซา(ประสาท ทองอร่าม)  ตี๋ซุ้ง เกิดผิดใจกับ ตี๋ซา อย่างรุนแรง ตี๋ซุ้ง สั่งฆ่า ตี๋ซา โดยมี เต็งล้อ ที่เป็นเหมือน พ่อบ้าน ของ ตี๋ซุ้ง ร่วมรู้เห็นเป็นใจ จางเหา (แบงค์ ปรีติ) ลูกน้องคนสำคัญของ ตี๋ซา  ปิ๊งรักกับ หลิว(แพท สุทธาสินี) โดยไม่รู้ว่าเธอคือ ลูกสาวของ ตี๋ซุ้ง  กระทั่งหลังจากที่เขาลงมือฆ่า ตี๋ซุ้ง  หลังการตายของตี๋ซุ้ง  ตี๋ซุ้งได้มอบอำนาจผู้สืบทอดตระกูลให้กับ หลิว ท่ามกลางความไม่พอใจของคนในพรรคที่ไม่เชื่อมั่นในความเป็น “ผู้หญิง” ของ หลิว โดยเฉพาะ ตี๋เล็ก(โตโน่ ภาคิณ) น้องชายของ หลิว ที่เฝ้ารอตำแหน่งนี้ด้วยความหวัง     หลังจาก หลิว ขึ้นรับตำแหน่ง เธอก็ต้องพบกับการวัดใจครั้งสำคัญ เมื่อสมุนของพรรคจับตัว จางเหา มาได้ และระบุว่าเขาคือ คนที่ฆ่า ตี๋ซุ้ง  ความรัก ความแค้น และ การแย่งชิงอำนาจ ถึงเวลาทดสอบครั้งสำคัญเพื่อหาบทสรุป มาดให้ ใจรัก เต็มที่ แต่น่าเสียดายที่ แบงค์ ให้การแสดงที่เหมือนกับเขากำลังเล่นหนัง  บทของ จางเหา ถูกลดทอนลงมาเป็นตัวละครที่อยู่เบื้องหลัง ที่มาพร้อมกับมาด เท่ นิ่ง ลึกลับ ซึ่งแบงค์ใช้เสน่ห์เฉพาะตัวของเขาจากส่วนนี้ได้เต็มที่  เพราะเขามีลุคที่ เหงาเศร้าซ่อนอะไรในใจ อยู่แล้ว  แต่เมื่อเขามาอยู่บนเวทีละคร บวกกับเสียงร้องโทนนุ่ม ทุ้ม ต่ำของเขา มันเลยทำให้พลังของเขาลดลง และดูจมหายไป แพท สุธาสินี ก็เช่นเดียวกัน เธอเคยทำได้ดีเยี่ยมจาก ทวิภพ,บัลลังก์เมฆ,ข้างหลังภาพ   แต่พอมาเรื่องนี้ เหมือนพลังตก ทั้งในแง่ของการอินกับคาแรคเตอร์ และ การร้องเพลง เห็นได้ชัดจากทุกเรื่องที่ผ่านมา เวลาที่ แพทร้องเพลงจบ ลง มักจะจบด้วยเสียงปรบมือตอบรับอย่างกึกก้องเกรียวกราวดังสนั่น แต่มาเรื่องนี้หาช็อตที่ “คนดูปรบมือพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย” ได้น้อยมาก ซึ่งเกิดขึ้นกับทั้ง แบงค์ และ แพท รายที่ทำได้ เข้าตา และ  โดนใจ มากกว่า กลับเป็น  นภาดา สุขกฤต ที่รับบท แม่ของ เหมย กับ ตี๋เล็ก ที่ร้องเพลงแบบปล่อยพลังเสียงฆ่าชาวบ้านตายหมด และ โตโน่ ที่ได้บทใกล้เคียงกับวัยและคาแรคเตอร์จริง เขาให้การแสดงที่สดใหม่ มีชีวิตชีวา ปล่อยพลังเต็มที่ ญานี ตราโมท ที่เคยทำได้ดีในหลายเรื่องที่ผ่านมา มาเสียงรังวัดกับเรื่องนี้ เขาทำให้ตัวละคร เต็งล้อ ดูเป็น ตาแก่โรคจิตหื่นกาม ดูตั้งอกตั้งใจที่จะเล่นตีสีหน้าบิดเบี้ยวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ร้องเพลงแบบกระแทกเสียง จนดูโอเวอร์เกินระดับจนดูตลก   ส่วนรายอื่นๆถือว่าพอเอาตัวรอด ถึงแม้ในส่วนของนักแสดงจะออกมาแบบไม่ ประสานเคมีกันเท่าที่ควร  แต่ผมชอบในส่วนของ บท ที่ไดอะล็อค ตีความได้ชัดเจน รวมทั้งส่วนที่เป็นเพลงร้อง ก็ใส่เนื้อหาที่สะท้อนคาแรคเตอร์ ความคิดของตัวละครได้ชัดเจน เนื้อหา ของละคร นำเสนอประเด็นในเรื่องของ “อำนาจ”  ผ่านมุมมองของ ตัวละครหลักคือ “เต็งล้อ” ผู้ทำตัวสนุกอยู่กับการเป็น “ผู้กุมอำนาจ” อยู่เบื้องหลัง,  “ตี๋ซุ้ง” เป็น ผู้บริหาร “อำนาจ” ด้วยวิธีการที่เด็ดขาด แต่ก็ยังพอมีคุณธรรม,  “หลิว” ไม่เคยคิดที่จะครอบครอง “อำนาจ” แต่เมื่อมันมาตกอยู่ในมือ เธอก็ตั้งใจที่จะใช้มันด้วยคุณธรรม แต่ในโลกของ “นักเลง” อาจไม่เอื้อกับวิธีการของเธอ จางเหา  เขาคือเคยตกเป็นเหยื่อของ อำนาจ  เขาจึงไม่ปรารถนาจะครอบครองมัน ความสุขของเขา ไม่ได้อยู่ที่อำนาจ แต่อยู่ที่ความพอเพียง และ ตี๋เล็ก เขาปรารถนา อำนาจ ก็เพื่อระเบิดระบายถึงปมชีวิตในตัวที่รอคอยวันเปิดเผยตัว นอกจากประเด็นในเรื่องของ การแย่งชิง “อำนาจ” เนื้อหายังสะท้อนถึง ค่านิยมทางสังคม ในขณะนั้น ณะที่คนจีนมองว่า คนไทยกดขี่ข่มเหงดูถูกว่า ชาวจีน เป็นพลเมืองชั้นสอง แต่ขณะเดียวกันในหมู่คนจีนกันเอง ผู้ชายชาวจีนก็ยังไม่วายที่จะดูถูก ผู้หญิง เป็นเหมือน พลเมืองชั้นสองเช่นกัน ว่าเป็นเพศที่อ่อนแอ ไม่เหมาะกับการเป็นผู้นำ และคนที่แข็งแกร่งกว่าเท่านั้นที่เหมาะจะเป็น ผู้ชนะ บทละคร มุ่งสู่เป้าหมายในเรื่อง  อำนาจ ความแค้น จนเหลือที่เนื้อที่ให้กับ  ความรัก ไม่มากนัก นั่นอาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ความรักของ  จางเหา กับ หลิว ไม่ผูกพันลึกซึ้งมากพอที่จะก่อให้เกิดความรู้สึกประทับใจใน ระดับที่ควรจะเป็น  ขณะที่งานเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย  งานกำกับศิลป์ เพลงและดนตรีประกอบ  ยังถือเป็นจุดขายที่แข็งแรงของค่ายละครค่ายนี้   สำหรับแฟนคลับของ โตโน่ โปรดเตรียมเสียน้ำตาให้กับฉากฉากเด็ดที่เป็นฉากโชว์ของเขากับ แพท สุธาสินี เตรียมพกผ้าเช็ดน้ำตากันได้เลย แม้ ว่า “การลองของใหม่”  ของ บอย ถกลเกียรติ หนนี้ จะออกมาไม่โดนใจเท่าที่คาดหวัง แต่สำหรับรายที่ไม่คาดหวังมาก ก็น่าจะพอใจ แต่ก็ยังมีหวังสำหรับผลงานเรื่องต่อๆไป. จากคุณ : สาวพิจิก เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 53 14:13:10

ความคิดเห็นที่ 21 ต่ออีกอันนะคะ ขออนุญาตเจ้าของบล็อกด้วยค่ะ หงส์เหนือมังกร The Musical October 9, 2010 by jeenina มา ลงชื่อไว้นิดนึง — ว่าไปดูมาแล้วกับ Production ยิ่งใหญ่ (.. มั้ง ? ก็เห็นยิ่งใหญ่ทุกโปร ฯ เลยไม่แน่ใจ — ว่าเรื่องไหนใหญ่กว่ากัน) หงส์เหนือมังกร The Musical ณ เมืองไทยรัชดาลัยเธียเตอร์ หลังจากเจ้าหน้าที่โทรมาชวนถึงมือถือ (… อะนะ .. ก็ยังดีกว่าขายประกัน กะบัตรเครดิตล่ะน่า … ^^”..) แต่จองตั๋วจริง ๆ ก็จองผ่าน Web เหมือนเดิม เนื่องจากช่วงนั้นยุ่งหัวฟุ ไม่มีเวลาไปโผล่ที่ Thai Ticket Major Booth ให้มันได้ที่นั่งดี ๆ … คิดว่าหลาย ๆ คนคงรู้เรื่องดีแล้ว เพราะว่าตอนเป็นละคร TV กับหนังสือนิยาย ( เหมิอนเคยอ่านแต่ที่บ้านไม่มี … เลยจำไม่ได้ว่าใครเป็นคนแต่ง แต่ข้อมูลจาก Wikipedia บอกว่าแต่งโดย “วิศวนาถ”) เรื่องนี้ดังมากกกก … พี่มาช่ากับพี่แท่งเท่มากกก … โดยเฉพาะฉากเปิดพินัยกรรม ลาออกจากมหาลัยแล้วตัดผมเปีย (ซึ่งในละครไม่มี — แพ็ตผมยาวตลอดเรื่อง — แต่ก็เอาเหอะ .. เข้าใจว่าละครเวทีมันมีเวลาจำกัด).. เลยอยากมาดูว่าพอทำเป็นละครเวที 3 ชม. เค้าจะย่อเรื่องยังไง เพราะรายละเอียดมันเยอะมาก ๆ แต่เอาเข้าจริงเราคิดว่าเค้าทำได้ดีทีเดียว … คือ เอาแก่นเรื่อง และคำสอนที่สำคัญเอาไว้ (คืออะไร … กรุณาไปดูเอาเอง … เพราะเค้าเล่นถึง 24 ตค. ค่ะ) แล้วทำให้เด่นมาก ๆ ไปเลย ส่วน Character ของแต่ละตัว ก็ดึงจุดเด่น ปมด้อยออกมาแค่ปมเดียวแล้วส่งให้เดินไปเลย ไม่ทำให้คนดูงง — ว่าตกลงตัวนี้ฉลาด หรือโง่ ดี หรือชั่ว เพราะอะไร — ซึ่งบางทีเป็นอดีตไกลโพ้นมาก… และจะทำให้เสียเวลาในเรื่อง (มีรายละเอียดในนิยาย — ใครสนใจลองไปหาอ่านดูเองแล้วกัน) แพ็ต สุธาสินี – แม้ว่าเครื่องแต่งกายจะทำให้ออกมาดูคล้ายกับซอนต๊อกไปหน่อย (สงสัยเราจะติดกับภาพมาช่าในละครที่แต่งตัวเรียบ ๆ เท่ ๆ ด้วยอะ … แต่เราเข้าใจนะ ว่า costume ในละครโทรทัศน์ กับละครเวทีย่อมต้องไม่เหมือนกัน ^^”) แต่ก็ทำให้ดูสง่าโดดเด่นมาก และแพ็ตเป็นคนที่ร้องเพลงได้เพราะเหมาะกับการแสดงเวที เพราะเสียงมีพลัง และร้องได้อารมณ์หลายแบบ ทำให้เหมาะกับการแสดงเป็นคุณหนูหลิวมาก ๆ — ใครที่บอกว่าแพ็ตแก่ไปสำหรับบทนี้ … เราว่าคุณก็อาจจะเด็กเกินไปสำหรับการดูละครเพลง (Musical) ด้วยหรือเปล่า ? เพราะละครเพลงจริง ๆ นั้นเน้นที่พลังเสียง และอารมณ์เพลงที่เป็นตัวดำเนินเรื่องที่แท้จริงมากว่าหน้าตาของผู้แสดง.. ที่คนดูซึ่งมักจะนั่งอยู่สูง ๆ โดยเฉพาะพวกบัตรถูกๆ เช่นเรา ( อยู่ที่นี่ไม่เคยดูเกินสองพัน — ส่วนตอนอยู่อังกฤษรู้สึกว่าจะเคยดูแพงสุด 25 ปอนด์ ต่ำสุด 10 ปอนด์ … นั่งไประวังไป กลัวว่าหัวจะชน Chandelier ^^”) มักจะมองไม่ค่อยเห็นหรอก นักแสดงในหลาย production อายุมากกว่าเรา – ยังเล่นเป็น Christine ใน Phanthom อยู่เลย — เพราะเสียงมีพลังเหมาะสม… น้องเอมี่ รอสซั่ม ที่แสดงในหนังนั่น — ถูกวิจารณ์ว่าเสียงเบา(หมายถึงน้ำหนักและพลังเสียง — ไม่ใช่ความดัง) ไปนะ .. เหมือนนักร้องเพลงป๊อบแจ๊สธรรมดา .. ไม่ใช่ละครเพลง แบงค์ วงแคลช และโตโน่ The Star อ่านในสูจิบัตรที่เขา ให้มา เห็นว่าฝึกซ้อมร้องเพลงมาเยอะเหมือนกันเพื่อละครเพลงในครั้งนี้ … ^^… พอดีไม่ค่อยได้ติดตามผลงานทั้งแคลช และ The Star (ฟังเหมือนกัน … แต่ไม่ถึงขนาดแฟนคลับ — เลยไม่รู้ว่าเขาอยู่ The Star ปีไหน … น่าจะแถว ๆ นี้แหละใช่มั้ย ? ^^”) ทำได้ดีทีเดียว แต่จางเหา version นี้ออกมาไม่ค่อยอารยะเท่า version พี่แท่งแฮะ .. ( เข้าใจเหมือนกันว่าตามท้องเรื่องพระเอกต้องเป็นนักเลง …. แต่เผอิญคนมันไม่ชอบผู้ชายแนวนักเลงเถื่อนเซอร์นี่หว่า … ^^”…) น้องโตโน่ทำให้ตี๋เล็กดูน่าสงสารเห็นใจไปเลย … หุ หุ … คนดูล้นหลาม เอาจริงเอาจังมากเรื่องนี้ …. ใครยังไม่ได้ซื้อบัตร ไม่ได้ไปดู ถ้ามีเวลา และชอบเรื่องนี้ตอนเป็นละครโทรทัศน์ เราว่าน่าจะแวะไปดูเหมือนกันนะคะ … ^^…ให้กำลังใจคนไทยทำ Musical ดี ๆ กันหน่อย … จะได้มีผลงานดีมีคุณภาพออกมาเยอะ ๆ … สำหรับงานที่เพิ่งพัฒนามาได้ไม่กี่ปี เราถือว่าทำได้ดีมากแล้วนะ .. ^^.. อยากให้ต่อไปมีคนเข้ามาดูละครเพลงในเมืองไทย เหมือนพวกไป New York แล้วต้องดู Broadway ไป London แล้วต้องไป Westend บ้างเหมือนกัน … ^^… จากคุณ : สาวพิจิก เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 53 14:13:53