ผมมีโอกาสได้ไปชมละครเวที หงส์เหนือมังกร เดอะ มิวสิคัล เหตุผลคงเหมือนกับหลาย ๆ คน
ที่อยากไปชมฝีมือการแสดงของตัวละครหลัก แพท แบงค์ โตโน่ รวมถึงความอลังการของฉาก
ความไพเราะของดนตรีและบทเพลง ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นที่ประทับใจมาก ตัวละครหลักทั้ง
3 ไม่ทำให้ผิดหวัง ซึ่งก็ได้รับคำชื่นชมมากพอสมควร
แต่ที่ผมจะกล่าวถึงในกระทู้นี้ คืออีก 1 ตัวละคร ที่แม้บทของเธอจะน้อยไปนิดในความเห็น
ของผม แต่เธอไม่ได้ทำให้บทที่น้อยนิดของเธอนั้นด้อยลงไปเลย เธอใช้เวลาทุกวินาที
ถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละครที่ได้รับมอบหมายได้อย่างคุ้มค่าและเปี่ยมไปด้วยคุณภาพ
ครับ ผมหมายถึง "คุณนภาดา สุขกฤต" ตัวละครที่รับบทเป็น "นภาพร" แม่ของหลิวกับตี๋เล็ก
ฉากแรกที่ทำให้ผมเริ่มสะดุดกับบทของเธอ คือฉากที่ตี๋ซุ้ง สามีเจ้าพ่อของเธอกำลังโกรธเกรี้ยว
ตี๋เล็ก และเธอพยายามแก้ตัวแทนลูกชายด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา และก็ถูกสามีตวาด ทำให้ผม
เริ่มสนใจบทเล็ก ๆ บทนี้ เธอยืนอยู่ในมุมมืด ๆ แทบจะมองไม่เห็นหน้าตา ได้ยินแต่เสียงที่
แผ่วเบา มันตีความได้ว่า เธอเป็นภรรยาที่ไม่ได้รับเกียรติให้ได้ยืนอยู่เคียงข้างสามี และไม่มี
สิทธิแม้แต่จะออกความเห็นใด ๆ
อีกฉากที่ได้รับคำชื่นชมมาก ก็คือฉากงานศพของสามี เพลงที่เธอร้องออกมา มันทำให้ผมขนลุก
และทึ่งมาก เสียงของเธอจับใจ โศกเศร้าที่ต้องสูญเสียสามีไปโดยที่เขายังโกรธ เกลียด และไม่ยอม
ให้อภัย เธอถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด
แต่ฉากที่ผมรู้สึกว่าทำให้ผมเข้าใจและเห็นใจเธอที่สุด เป็นฉากที่ "เต็งล้อ" เพื่อนร่วมสาบานของ
สามี ที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง และเป็นพ่อที่แท้จริงของตี๋เล็ก พยายามจะปรับความเข้าใจและบอกว่า
เขารักเธอจริง ๆ แต่เธอแสดงอารมณ์รังเกียจ ขยะแขยงผู้ชายที่ทำให้ครอบครัวของเธอต้องแตก
สลายได้ดีมาก ๆ จนผมรู้สึกรังเกียจอาโย ที่รับบทเป็นเต็งล้อไปด้วยจริง ๆ และจากจุดนี้ ทำให้เธอ
ต้องตัดสินใจฆ่าตัวตาย เพราะเธอสูญเสียคนที่เธอรักไป และทนไม่ได้ที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชาย
ที่เธอไม่ได้รัก
คุณนภาดา สุขกฤต สามารถถ่ายทอดบทของ นภาพร แม่และภรรยาผู้อาภัพได้อย่างยอดเยี่ยม ถึง
แม้บทที่เธอได้รับจะน้อยไปนิด แต่เธอก็ใช้ทุกวินาทีในการถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างคุ้มค่าที่สุด
ขอชื่นชมจากใจ และหวังว่าจะได้เห็นเธอในละครเวที เดอะ มิวสิคัล อีกสักครั้ง
ขอเป็นกำลังใจให้กับนักแสดงที่รับบทเล็ก ๆ หรือที่เรียกขานกันว่า "นักแสดงหมู่มวล" ทุกท่าน
เพราะถ้าไม่มีตัวละครเล็ก ๆ เหล่านี้ส่งเสริมตัวละครหลัก ก็คงทำให้อรรถรสในการชมไม่สมบูรณ์แบบ
อย่างที่เป็น
คนเรานั้น ไม่ว่าจะอยู่ในบทบาทที่ยิ่งใหญ่หรือต่ำต้อยเพียงใด ขอเพียงมุ่งมั่น ตั้งใจทำหน้าที่ของตน
อย่างเต็มความสามารถ เชื่อว่ามีคนเห็นครับ และอยากจะบอกว่า "พวกคุณมีความสำคัญและยิ่งใหญ่เสมอ"
ในความรู้สึกของผม 