ความคิดเห็นที่ 1 เย็นวันที่ 7 ตุลาคม 2553 ผมรีบเคลียร์สะสางงานที่ยังคลั่งค้างอยู่ ก่อนจะรีบเดินตัวปลิวออกจากออฟฟิศแถวนนทบุรี เพื่อเดินทางมายัง M Theater สถานที่จัดงานคอนเสิร์ตย่านเพชรบุรีตัดใหม่ ระยะทางและความยุ่งยากในการเดินทางไม่ได้ทำให้ผมหงุดหงิดเลยแม้แต่น้อย เพราะผมเดินทางไปด้วยใจที่ปิติยินดี กับประสบการณ์ดนตรีที่จะเข้ามาเติมเต็มฝันของตนเองครั้งวัยหนุ่ม ซึ่งกำลังรอคอยอยู่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ประมาณสองทุ่มครึ่งจอร์แดนเดินออกจากหลังเวทีอย่างเรียบง่ายมาพร้อมกับ Vigier Guitar ตัวเก่งของเขา และเสียงปรบมือและโห่ร้องของผู้ชม  หนุ่มใหญ่ผิวสีวัย 51 ปีในวันนี้เมื่อมองจากหน้าเวทีแถวที่ 3 ของผมมิได้ดูชราภาพไปจากสมัยที่ผมเห็นรูปของเขาบนปกนิตยสารเมื่อเกือบ 30 ปีก่อนเลย การทานมังสวิรัติอาจจะช่วยดูแลสุขภาพและรูปร่างที่ดูสมส่วนทะมัดทะแมงของเขาไว้ได้ดี ทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้กางเวที จอร์แดนไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เขาปลดปล่อยสรรพสำเนียงแรกที่ผมคุ้นเคยออกมาจากกีตาร์เพื่อประกาศว่านาทีแห่งการรอคอยได้จบสิ้นลงแล้ว ความสามารถด้านการบรรเลงอันล้นเหลือของจอร์แดนที่แสดงให้เห็นในวันนี้  ล้วนการันตีถึงภูมิหลังของเขาว่าของจริง จอร์แดนเคยได้รับรางวัล Reno (Nevada) Jazz Festival ในปี 1976 ก่อนที่เขาจะสำเร็จการศึกษาจาก Princetonในปี 1981  ขณะกำลังศึกษาเคยร่วมแสดงกับศิลปินแจ๊สชั้นนำอย่าง Benny Carter และ Dizzy Gillespie จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 11:52:03

ความคิดเห็นที่ 2 จอร์แดนเริ่มต้นโชว์ด้วยบทเพลง My One and Only Love บทเพลงดังในอดีตยุค 50 ที่แต่งโดย Robert Mellin และก็ตามสไตล์ของเขา จอร์แดนจับเอาท่วงทำนองหลักของเพลงมาบรรเลงพอให้ผู้ฟังจับได้ว่าเป็นเพลงอะไร ก่อนจะเข้าท่อนแยกอิมโพรไวซ์ไปตามสัญชาตญาณของตนเอง แต่มิได้ทำให้อารมณ์เพลงเดิมสูญเสียไปแต่ประการใด จบเพลงผู้ชมทั้งฮอลปรบมืออย่างกึกก้อง เข้าเพลงที่สองจอร์แดนเขยิบเข้าหายุคสมัยของตนเองด้วยบทเพลงที่แต่งโดยเทพกีต้าร์ในอดีตนาม Jimi Hendrix อย่าง Little Wing บทเพลงที่ถูกนักกีต้าร์ชั้นเทพหลายต่อหลายคนนิยมนำมาบรรเลง เช่น Eric Clapton, Stevie Ray Vaughan และ Steve Vai เป็นต้น แต่เมื่อมันได้รับการขัดเกลาออกมาในสรรพสำเนียงแจ๊สของจอร์แดน กลับได้รสชาติที่กลมกล่อมในสีสันใหม่ๆ และมีลายเซ็นของเขากำกับ ยอดเยี่ยมมากในความรู้สึกของผม (ยืมคลิปเขามาลง ความจริงคนละงานกัน แต่อารมณ์ประมาณนี้แหละ) จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 11:56:25

ความคิดเห็นที่ 3 จบเพลงที่สองจอร์แดนพูดทักทายผู้ชมก่อนจะบอกเล่าถึงที่มาของบทเพลงต่อไป ชื่อ Mozart’s Piano Concerto # 21 ในอัลบั้มหลังสุด State of Nature (1998) อันได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องสภาพสิ่งแวดล้อม และการทำดนตรีบำบัด (Music Therapy) ไพเราะด้วยท่องทำนองสวยๆตามสไตล์ของงานจากคีตกวีอย่าง Mozart ขณะที่ได้รับอรรถรสของคีตปฏิภาณการบรรเลงของจอร์แดน จอร์แดนคุ้นเคยกับบทเพลงคลาสสิกเป็นอย่างดีเพราะในวัยเด็ก จอร์แดนเริ่มต้นจากการเล่นเปียโนในวัยเพียง 6 ขวบ ก่อนที่จะมาจับกีต้าร์จริงจังในวัย 11 ปี จึงไม่น่าแปลกใจที่บทเพลงที่สามของเขา (ซึ่งผมไม่ทราบชื่อเพลง) จอร์แดนจะโชว์การบรรเลงเปียโนและกีต้าร์ไปพร้อมๆ กัน แน่นอนว่าสร้างความน่าตื่นตาตื่นใจให้ผู้ชมไม่น้อย พร้อมกับการเฉลยถึงที่มาของเทคนิค"สัมผัสอัศจรรย์"ในการเล่นกีต้าร์ของเขาไปด้วยในตัว จอร์แดนเล่นท่วงทำนองด้วยมือขวาบนเปียโน ขณะที่มือซ้ายเล่นคอร์ดบนกีต้าร์ได้อย่างคล่องแคล่ว จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เราได้เห็นจอร์แดนเล่นกีต้าร์โดยใช้มือทั้งสองข้างจิ้มสายบนคอกีต้าร์พร้อมๆ กัน (นี่ก็ยืมคลิปเขามาลง ความจริงคนละงานกัน แต่อารมณ์ประมาณนี้แหละ) จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 11:58:48

ความคิดเห็นที่ 4 เทคนิคการเล่นกีต้าร์แบบจิ้มสายสองมือ (Two-Handed Tapping) ของจอร์แดน เขาได้ต่อยอดเทคนิคมาจากนักกีต้าร์สายร็อคผู้ที่พลิกหน้าประวัติศาสตร์ของการเล่นกีต้าร์ร็อคในปลายยุค 70 อย่าง Edward Van Halen แต่นักกีต้าร์คนแรกที่เล่นเทคนิคนี้ได้แก่ Jimmy Webster ในยุค 50  โดยพื้นฐานเทคนิคของการ Tap คือ การสร้างโน้ตด้วยมือข้างเดียวจากการจิ้มสายกีต้าร์ให้กระแทกกับคอกีต้าร์ ซึ่งการจิ้มสายนี้หากทำพร้อมๆกันทั้งสองมืออย่างเป็นระบบและบรรสานสอดคล้อง ก็จะสร้างเสียงดนตรีที่มีทั้งความไพเราะและความสลับซับซ้อนได้พร้อมๆ กัน ด้วยวิธีการนี้ทำให้การเล่นกีต้าร์สามารถประยุกต์เอาเทคนิคของการเล่นเปียโนมาใช้ได้อย่างลงตัว และมันก็ตรงกับภูมิหลังรวมถึงความสามารถของจอร์แดนพอดิบพอดี จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 12:00:42

ความคิดเห็นที่ 5 จอร์แดนยังคงใช้สัมผัสอัศจรรย์สะกดผู้ชมในฮอลต่อไป ด้วยบทเพลงที่เรียกเสียงปรบมืออย่างกึกก้องอย่าง El Condor Pasa ที่ Simon & Garfunkel เคยนำไปเล่นจนโด่งดังไว้ในอัลบั้ม Bridge over Trouble Water (1970) เวอร์ชั่นร้องสำเนียงโฟล์คแม้จะไพเราะ แต่เวอร์ชั่นแจ๊สบรรเลงของจอร์แดนกลับมีเสน่ห์ยิ่งกว่าในความรู้สึกของผู้ที่ชื่นชอบเพลงบรรเลงแบบผม ความจริงแล้วมีบทเพลงก่อนเพลงนี้อีกเพลงหนึ่งแต่ผมจำชื่อไม่ได้ เช่นเดียวกับเพลงบรรเลงกีต้าร์ และเปียโนอีก 2 เพลงหลังจากบทเพลงนี้ แต่แม้ไม่รู้จักเพลงเหล่านี้มาก่อน กลับมิได้ทำให้เราผู้ฟังรู้สึกแตกต่างจากเพลงที่เราคุ้นทำนองนัก ทั้งนี้เพราะความน่าสนใจของโชว์นี้ไปตกอยู่กับ “การเล่นกายกรรม”ด้วยนิ้วบนเส้นลวดหกสายของจอร์แดนเสียมากกว่า จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 12:05:54

ความคิดเห็นที่ 6 บทเพลงเก่งอีกสองเพลงที่เรียกเสียงฮือฮาและเสียงปรบมือได้อย่างน่าชื่นใจคือ เพลงสแตนดาร์ดอย่าง Autumn Leaves เพลงนี้เรามักได้ยินในโฆษณาคอนเสิร์ต Live in Bangkok ครั้งนี้ จอร์แดนเล่นทำนองและจังหวะที่กระชับกว่าเพลงต้นฉบับที่แช่มช้า และอีกเพลงคือ Eleanor Rigby เพลงของเดอะบีทเทิลส์ที่แต่งโดยท่านเซอร์ Paul McCartney แม้ในเวอร์ชั่นแจ๊สเพลงนี้ของจอร์แดนเขาจะใส่จังหวะขัด (Syncopation) ระหว่างโน้ตเดิมอย่างมากมาย แต่นั่นกลับสร้างเสน่ห์ที่แปลกและแตกต่างจนถูกนำไปเป็นเพลงเปิดอัลบั้ม Magic Touch ของเขาเอง จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 12:07:36

ความคิดเห็นที่ 7 ในช่วง Encore จอร์แดนกลับมาเติมเต็มความไพเราะให้กับผู้ฟังด้วย Somewhere over The Rainbow เมื่อเขากล่าวลาเพลงสุดท้ายนี้ ผู้ฟังโดยเฉพาะฝรั่งแถวหน้าๆ (ที่มิใช่หน้าม้าแน่ๆ) ยืนขึ้นพร้อมกับปรบมือกันสลอน จนพี่ไทยอย่างผมอายและต้องยืนตามบ้าง ฝรั่งมังค่ากล้าแสดงออกกว่าเราคนไทย พอใจก็แสดงกันเต็มที่ ไม่พอใจก็แสดงและเขามักไม่ถือกันนัก เพราะวัฒนธรรมเขาเปิดกว้าง   ผมกลับบ้านมาพร้อมกับรอยยิ้ม และภาพถ่ายกับจอร์แดน  พร้อมทั้งลายเซ็นของเขาบนปกซีดี Magic Touch ซึ่งผมบอกเขาไปว่าอัลบั้มนี้คือ อัลบั้มโปรดตลอดกาลของผม และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไปจริงๆ จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 12:09:24

ความคิดเห็นที่ 8 coming soon... ค่ำหนึ่งกับมือกีต้าร์อคูสติกอันดับหนึ่งของโลก Tommy Emmanuel จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 14:59:06

ความคิดเห็นที่ 9 อืมม  แค่อ่าน ยังเพลิน จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 53 16:42:02