ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 1 เวทีสุดท้ายที่มีความยุติธรรม เวทีที่สร้างศิลปินคุณภาพชื่อดังที่คนทั้งประเทศไทยและภูมิภาคเอเชียให้การยอมรับ “พี่เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์” ยังได้สร้างศิลปินมากมายที่ขาดเงินทอง ขาดรูปลักษณ์ภายนอก แต่มีความสามารถในการร้องเพลงอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็น ทาทา ยัง รัดเกล้า อมระดิษ นันทนา บุญหลง เจเนต เขียว อัญชุลี บัวแก้ว นนทิยา จิวบางป่า ปนัดดา เรืองวุฒิ พลอย ณัชชา หนุ่ย นันทกานต์ กาน จั่นทอง กบ เสาวนิตย์ นวพันธ์ แป๋ว นภาดา สุขกฤต เจนนิเฟอร์ คิ้ม ฟอร์ด สบชัย อู๋ ธรรณธรณ์ แนน วาทิยา เจิน เจิน บุญสูงเนิน เกล กิติยา ดีล่า ตั๊ก ศิริพร อยู่ยอด จิ๋ว ปิยนุช เสือจงพรู และนักร้องอีกมากมายที่ไม่อาจจะกล่าวในที่นี่ได้หมด ได้มีโอกาสแสดงความสามารถต่อสาธารณะ ให้เป็นที่ประจักษ์ว่าคนไทยมีความสามารถทางด้านดนตรี โดยเฉพาะการร้องเพลงมากเพียงใด ด้วยการประกวดที่มีมาตรฐานตั้งแต่ รูปแบบการประกวดอย่างเป็นทางการ คณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิที่ซื้อไม่ได้ด้วยวิธีใดๆ การมอบรางวัลที่มีความโปร่งใส ไร้ข้อกังขาใดๆ มายาวนานนับตั้งแต่ปี พ.ศ.2524 และท้ายที่สุดในปี พ.ศ.2542 หรือปี ค.ศ. 1999 ปีที่ คุณ สวรินทร์ เสือครบุรี ชนะเลิศในเพลง เพลิงพ่าย และเพลง The Power of the Dream นั่นคือเวทีสุดท้ายที่มีความยุติธรรม และเป็นเวทีที่ได้แจ้งเกิดเทรนเนอร์ชื่อดังคือ คุณกานต์ จั่นทอง และคุณ บี เนตรนภา หาญโรจนวุฒิ ได้รางวัลที่ 2 และที่ 4 ตามลำดับ ความหมายของคำว่าเวทีการประกวดที่มีความยุติธรรม 1 เป็นการประกวดโดยไม่มีความลำเอียง ไม่มีอคติ (Bias) ทั้งในเรื่อง ถิ่นกำเนิด เชื้อชาติ ศาสนา ฐานะทางสังคม (ทั้งทางการเงิน และชื่อเสียงสกุล) 2 เป็นการประกวดที่มีความโปร่งใส กระทำต่อหน้าสาธารณชนได้เห็นโดยทั่วไป เปิดให้มีการเข้าชมการประกวดตั้งแต่รอบคัดเลือกจนถึงรอบชิงชนะเลิศ เพื่อมิให้เกิดข้อครหา หรือข้อสงสัยใดๆได้ 3 เป็นการประกวดที่ใช้คณะกรรมการที่มีคุณวุฒิเฉพาะด้านดนตรี ที่ไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อน หรือเคยแสดงออกให้ทราบ หรือมีประวัติที่มีการกระทำในเชิงผลประโยชน์ทับซ้อน (Conflict of Interest) เช่น กรรมการเป็นผู้ส่งผู้เข้าประกวด และมีความลำเอียงเลือกผู้ที่ตนเองส่งเข้าประกวดได้ผ่านเข้ารอบ ในขณะที่ผู้ที่ไม่รู้จักกรรมการ และมีความสามารถมากกว่า (อธิบายได้ตามหลักวิชาการทางศิลปกรรมศาสตร์) กลับตกรอบ 4 เป็นการประกวดที่ไม่คำนึงถึงรูปลักษณ์หน้าตา มากกว่า ความสามารถในการร้องเพลง เนื่องจากการประกวดร้องเพลงเป็นการประกวดความสามารถ หาใช่การประกวดนายแบบ นางแบบ หรือนางงาม ดังนั้นการประกวดที่มีมาตรฐานจึงสามารถคัดสรรนักร้องที่ดีได้ อย่างเจนนิเฟอร์ คิ้ม เสาวนิตย์ นวพันธ์ หรือ รัดเกล้า อมระดิษ เป็นตัวอย่าง มิใช่เป็นการประกวดเพื่อค้นหาตัวแทนสินค้า หรือเพื่อค้นหานักแสดงเล่นละครหรือภาพยนตร์ แต่อย่างใด 5 เป็นการประกวดที่ไม่ใช้ผลกำไรทางธุรกิจเป็นตัวตั้ง หากเป็นผลที่ได้รับเมื่อการประกวดประสบความสำเร็จ ดังนั้น ผู้ที่มีฐานะทางบ้านยากจน หรือไม่ว่าอาชีพใดๆก็สามารถแสดงออกได้อย่างเท่าเทียมกัน หลักการข้อนี้จึงเป็นข้อบ่งชี้ไม่ให้ การชนะรางวัล มาจากการ “ซื้อ” ของผู้ที่มีฐานะร่ำรวย ที่สามารถ”โหวต” ให้คนที่ตนเองสนับสนุน ราวกับเป็นการประมูลรางวัล ไม่ใช่การแข่งขันความสามารถ แต่หากผู้จัดงานต้องการผลทางธุรกิจอย่างรวดเร็ว ก็สามารถทำได้ โดยการแยก รางวัลป๊อบปูล่าร์โหวตออกไปต่างหาก (รางวัลที่ผู้อยากชนะ ใช้เงินซื้อเอามาครอบครอง) 6 การตัดสินยึดบนหลักวิชาการของมาตรฐานสากล ไม่ว่าจะเป็น ที่มีการเรียนการสอนในคณะศิลปกรรมศาสตร์ ตามมหาวิทยาลัยต่างๆ สมาคมดนตรีแห่งประเทศไทย สถาบันสอนดนตรีที่ได้รับการรับรองหลักสูตรจากกระทรวงศึกษาธิการ และผู้เชี่ยวชาญหรือนักวิชาการจากต่างประเทศ 7 เป็นการประกวดที่มีการประชาสัมพันธ์ให้คนไทยทั้งประเทศได้ทราบอย่างทั่วถึงพร้อมๆกัน เพื่อให้เวลาในการเตรียมพร้อมอย่างเท่าเทียมกัน และให้ระยะเวลาในการเตรียมอย่างเหมาะสม คือประมาณ 2-3 เดือน ช่วงเวลาควรอยู่ในช่วงปิดภาคเรียนใหญ่เดือนเมษายนจะดีที่สุด เพราะนักเรียน นักศึกษามีเวลาฝึกซ้อมพอสมควร รวมไปถึงวิธีการรับสมัคร ค่าสมัคร ที่ทุกคนสามารถมีส่วนร่วมได้ จากคุณ : ApFeLsAfTsChOlE เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:18:23

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 2 จุดเริ่มต้นแห่งความล่มสลาย ในปี พ.ศ.2545 หรือ ค.ศ.2002 นับเป็นจุดเริ่มต้นของความล่มสลายของเวทีที่ดร.ถาวร พรประภาสร้างขึ้นด้วยใจที่รักเยาวชน และต้องการพัฒนาวงการเสียงเพลงของเมืองไทย การล่มสลายอย่างน่าละอายนี้เกิดขึ้นที่รอบรองชนะเลิศของการประกวดร้องเพลงในปีนั้น เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อมีเยาวชนคนหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกชายของเอกอัครราชทูต เข้ารอบรองชนะเลิศเพื่อแข่งขันและคัดให้เหลือ 7 คนได้ร้องเพลงออกทางสื่อโทรทัศน์ เพื่อชิงชนะเลิศรางวัล KPN Award เพลงที่เยาชนคนนี้เลือกใช้ในวันนั้น คือเพลง หยุดตรงนี้ที่เธอ ของฟอร์ด สบชัย ซึ่งการร้องเพลงครั้งนั้นเหล่านักวิชาการด้านการร้องเพลงต่างทราบดีว่าไม่ได้มาตรฐาน มีการร้องเพี้ยนคีย์อยู่มาก และการเปล่งเสียงจากการเกร็ง (เรียกภาษาพูดว่า การตะเบ็งเสียง) เมื่อเปรียบเทียบกับนักร้องท่านอื่นๆที่เข้าแข่งขัน มีอยู่ท่านหนึ่ง ใช้เพลง Run to You ของ Whitney Houston และสามารถร้องเพลงที่มีสเกลที่ยากมากนี้ ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทั้งในเรื่องเทคนิคการใช้เสียง และภาษา รวมทั้งการแสดงออกถึงอารมณ์ที่แท้จริงของเพลง ผลที่ปรากฏคือ นอกจากนักร้องท่านหลังนี้ตกรอบและนักร้องลูกท่านทูตเข้ารอบแล้ว ผลการตัดสินที่มีการแทรกแซงคะแนนอย่างออกนอกหน้า ขาดความละอายต่อผู้ชมในครั้งนี้ ยังส่งผลให้เกิดการเสียระบบในการให้คะแนนแก่นักร้องท่านอื่นๆทั้งหมด ทำให้มีนักร้องคุณภาพอีกอย่างน้อย 3 ท่าน ต้องตกรอบ และนักร้องที่ไม่ได้มาตรฐาน เข้ารอบชิงไปอีก 3 ท่าน เวทีอันทรงเกียรติ จึงมาถึงจุดเริ่มต้นแห่งการล่มสลายอย่างแท้จริง และผู้ชนะเลิศ ในปีนี้คือ คุณต่อ อาจณรงค์ เตชะปัญญา ซึ่งท่านผู้ชนะเลิศรางวัลในปีนี้คงทราบเหตุการณ์ ข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นในรอบรองชนะเลิศ และคงไม่ภูมิใจนัก ที่ได้รับรางวัลนี้มา อนึ่ง ที่ผู้เขียนสามารถแจกแจงข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นได้อย่างละเอียด มิใช่เป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับ ผู้ประกวด หากแต่เป็นผู้ชมที่ชื่นชอบการร้องเพลง ได้ชมการประกวดร้องเพลงตั้งแต่ ปีของคุณไก่ อัญชุลี บัวแก้ว และได้เข้าชมการประกวดที่เวทีแสดงสดในทุกๆรอบ ตั้งแต่รอบคัดเลือกจนถึงรอบชิงชนะเลิศ นับตั้งแต่ปี พ.ศ.2536 หรือค.ศ.1992 (ปีที่คุณปื้ด สมา สวยสด ชนะการประกวด) เป็นต้นมา ภายหลังการประกวดในปี พ.ศ.2545 (ปี ค.ศ. 2002) การประกวดร้องเพลงชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทยได้หยุดและเปลี่ยนรูปแบบมาเป็นการประกวดภายในโรงเรียนสอนดนตรี KPN แทน แม้ว่าจะมีการใช้ชื่อการประกวดเดิมก็ตาม แต่รูปแบบไม่ได้มาตรฐาน และไม่มีการสื่อสารให้คนภายนอกรับทราบอย่างทั่วถึง แต่กระนั้น ผู้เขียนก็ยังได้ติดตามดูการประกวด KPN ต่อเนื่องมา ปีที่มีการจัดล่าสุดคืออีกครั้งหนึ่งที่สำคัญที่ทำให้เวทีนี้กลายเป็นการประกวดจำอวด มากกว่าการประกวดร้องเพลง นั้นคือปีที่ผู้ชนะเลิศ ร้องเพลง เอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขง กับเพลง I Will Survive ในขณะที่นักร้องที่ได้รางวัลรองชนะเลิศ(ที่ 2) ร้องเพลง Phantom of the Opera กับ Wishing You Were Somehow Here Again ความสามารถเรื่องการร้องเพลงกับรางวัลที่ได้นั้น “กลับกัน” เพราะทราบข้อเท็จจริงมาว่า ผู้ชนะเป็นศิษย์และรู้จักเป็นการส่วนตัวกับกรรมการส่วนใหญ่ในวันนั้น คือ คุณ จิระชัย กุลละวณิชย์ (คุณเอก) ผู้ซึ่งมีบทบาทแฝงเร้นในการจัดงานของเคพีเอ็นในหลายๆปี (รวมทั้งปี พ.ศ. 2551 นี้) และนักร้องที่เข้ารอบชิงฯ ในปีนั้น (พ.ศ. 2542) ต่างไม่ได้มาตรฐานด้วยกันทั้งสิ้น สาเหตุอีกส่วนหนึ่งคือการประกวดรอบรองฯที่ควรจัดในหอประชุมเพื่อให้กรรมการได้ยินเสียงนักร้องและชมการแสดงได้อย่างชัดเจน กลับไปจัดที่ลานกลางแจ้ง Center Point ที่ทั้งมีเสียงรบกวนดังอึกทึก และระบบเสียงของเวทีไม่มีคุณภาพ และเน้นการประกวดภายในเพื่อโฆษณาโรงเรียนมากกว่า จากคุณ : ApFeLsAfTsChOlE เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:18:53

ความคิดเห็นที่ 3 บทที่ 3 การใช้ชื่อ “รางวัลถ้วยพระราชทานพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว” กับธุรกิจที่ไม่มีธรรมาภิบาล หากการแข่งขันกีฬา ไม่ว่าจะเป็นระดับชาติ หรือระดับโลกอย่างกีฬาโอลิมปิกที่จัดต่อเนื่องมานาน มีการแทรกแซงด้วยเงิน กลุ่มธุรกิจ ใช้เส้นสายความเกรงใจ ความสัมพันธ์ส่วนตัวต่างๆ การแข่งขันนั้นๆย่อมไม่เป็นการพัฒนาความสามารถ และจิตใจ (Spirits) ของคนในโลกนี้ได้เช่นเดียวกันกับการประกวดร้องเพลง หรือการประกวดอื่นๆ หากมีการใช้อคติ ไม่ว่ากรณีใดๆ ผลที่ได้ย่อมไม่ใช่ผลชี้วัดอันแท้จริงของการแข่งขันนั้น หากเปรียบกับถ้วยพระราชทานหรือเหรียญทองในการแข่งขันกีฬาต่างๆแล้ว การประกวดร้องเพลงชิงถ้วยพระราชทานก็เป็นเหรียญทองในด้านการร้องเพลงได้เช่นกัน ดังนั้นการใช้ชื่อ การประกวดร้องเพลงชิงถ้วยพระราชทาน จึงมีนัยยะที่สำคัญยิ่งนัก ในเรื่องความยุติธรรมและจริยธรรมของผู้จัดการประกวด เพราะทุกคนในประเทศไทยเมื่อได้ยินชื่อรางวัลอันทรงเกียรตินี้ ย่อมไม่เคลือบแคลง สงสัยใดๆเลย ว่าผู้ที่ได้รางวัลนี้จะขาดความบริสุทธิ์ หรือขาดความสามารถ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระมหากรุณาธิคุณอันใหญ่หลวง ที่ทรงเห็นความสำคัญของการดนตรี ที่มีต่อเยาวชนและประชาชนไทย ดังที่ทรงแต่งเพลงพระราชนิพนธ์อันสุดอัศจรรย์มากมาย ให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมแก่ลูกหลานไทย ได้มีจิตใจที่ละเอียดอ่อน ลึกซึ้ง และมีความสุขเมื่อได้ยินเสียง ได้ร้องเพลง ได้ใช้เวลากับเสียงดนตรีที่ช่วยกล่อมเกลาจิตใจให้กับทุกๆคน เมื่อได้รับพระมหากรุณาธิคุณดังกล่าวมานี้ บริษัทใดๆก็ตามที่จัดการประกวด ย่อมต้องรู้สึกภาคภูมิใจ และกระทำการใดๆเพื่อจัดประกวดอย่างที่มีธรรมาภิบาลมากที่สุด เท่าที่จะพึงกระทำได้ เพื่อสนองต่อพระมหากรุณาธิคุณที่ได้รับ เพื่อให้สมกับ “ศรัทธา” ของประชาชนที่เมื่อได้ยินชื่อรางวัลถ้วยพระราชทาน ย่อมไม่ใช้ชื่อรางวัลเพื่อเอื้อต่อผลประโยชน์ของกลุ่มโรงเรียน หรือกลุ่มธุรกิจ หรือเพื่อแสวงหากำไรสูงสุดเพื่อกลุ่มตนเอง แต่กลับต้องทำเพื่อผลประโยชน์โดยส่วนรวม และต้องมุ่งมั่นกระทำเพื่อประโยชน์แก่เยาวชนของชาติที่จะเติบโตเป็นอนาคตของประเทศ หากได้มีกระทำการไม่เหมาะสมต่างๆ ผู้จัดงานต้องรู้จักมีความละอาย และหยุดที่จะใช้ถ้วยพระราชทาน มาเพื่อผลประโยชน์แก่ธุรกิจตนเองและครอบครัวโดยทันที เพื่อมิให้เป็นการระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาท อันจะนำไปสู่ตราบาปแก่บริษัทและครอบครัวของผู้จัดงาน อย่างมหันต์ยิ่งนัก จากคุณ : ApFeLsAfTsChOlE เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:19:29

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 4 จริยธรรมและจรรยาบรรณวิชาชีพ ในที่นี้ผู้เขียนหมายถึง วิชาชีพครู หรืออาจารย์ ซึ่งอยู่ในฐานะของผู้คัดเลือก หรือกรรมการ จริยธรรมในวิชาชีพ โดยสามัญสำนึกที่ครูหรือกรรมการทุกท่านพึงสังวร มีดังนี้ 1 เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านที่ตนเองสอนหรือทำหน้าที่เป็นกรรมการอย่างแท้จริง ให้คะแนนอยู่บนหลักวิชาการอย่างแท้จริง มิใช่ตัดสินหรือคัดเลือกตามความรู้สึก 2 ปราศจากอคติไม่ว่าจะเป็นด้านบวกหรือด้านลบต่อผู้เข้าประกวด ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา ประชาชน ไม่ลำเอียงต่อผู้เข้ารับการคัดเลือกไม่ว่าจะเป็นศิษย์ที่เรียนกับบริษัทของตนหรือได้รับการฝากให้ดูแลเป็นพิเศษจากอาจารย์ท่านอื่นๆ หรือรับปากให้พิจารณาผู้เข้าประกวดท่านใดท่านหนึ่งเป็นพิเศษ อันอาจเรียกได้ว่าเป็นผลประโยชน์ทับซ้อน (Conflict of Interest) 3 ไม่ยอมรับรูปแบบการคัดเลือกอันส่อให้เกิดความไม่โปร่งใส ทั้งในเรื่องเพศ และการเรียกรับเงิน จากการคัดเลือก ไม่ว่าจะเป็นการประกวดใดๆก็ตาม ปัจจัยข้อนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งยวด รูปแบบการประกวดร้องเพลงถ้วยพระราชทานชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทย (เคพีเอ็น 2009) ในครั้งนี้ มีข้อน่าสงสัยถึงจริยธรรมวิชาชีพของคณะกรรมการ (ซึ่งไม่ได้แจ้งรายชื่ออย่างเป็นทางการ) ข้อที่ขัดจริยธรรมวิชาชีพดังกล่าว ได้แก่ “การจัดการประกวดในห้องปิด” ไม่ให้สาธารณชนได้เข้าชมอย่างเปิดเผย ส่งผลให้เกิดข้อสงสัยดังต่อไปนี้ 3.1 มีการเรียกรับเงิน จากผู้เข้าประกวดเพื่อให้ได้เข้ารอบ หรือไม่ แม้ทางผู้จัดจะอ้างว่ามีการบันทึกวีดีทัศน์ แต่ด้วยความทันสมัยของเทคโนโลยีในการตัดต่อภาพและเสียงในยุคปัจจุบัน (ปี พ.ศ.2008) การจะตัดต่อเพื่อคัดเลือกเอาแต่ผู้ที่ตนเองเรียกรับเงินให้เข้ารอบย่อมทำได้ไม่ยาก 3.2 ความไม่เหมาะสมในเรื่องเพศ เพราะหากนักร้องอยู่ตามลำพังกับผู้ทรงคุณวุฒิ หรือกรรมการ ย่อมสามารถเกิดเหตุการณ์ลวนลามผู้เข้าประกวดได้ ไม่ว่าจะเป็นการสมยอมหรือไม่ก็ตาม ดังจะเห็นได้ในหลายวิชาชีพ เช่น เมื่อแพทย์ตรวจร่างกายผู้ป่วย จะต้องมีพยาบาลอยู่ด้วยเสมอ หรือแม้แต่เหตุการณ์ที่อาจารย์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ลวนลามนักศึกษาหญิงเพื่อแลกกับคะแนนสอบ เป็นต้น 3.3 การคัดเลือกแต่ผู้ที่มีความสามารถน้อยหรือไม่มีความสามารถให้เข้ารอบ เพื่อให้เปรียบเทียบกับผู้ที่ตนเอง (กรรมการ หรือผู้จัดงาน) ต้องการให้ได้รับรางวัลชนะเลิศหรือรางวัลอื่นๆ ที่มีความสามารถปานกลาง ทั้งนี้จึงมีการคัดเอาผู้ที่มีความสามารถมากที่สุดออกไป ก่อนที่จะมีการให้สาธารณะได้รับชม เพราะหากรางวัลที่ได้ไม่เหมาะสมกับความสามารถหรือขัดแย้งกับสายตาประชาชน ทางผู้จัดย่อมถูกข้อครหาได้ 3.4 จริยธรรมต่อความจงรักภักดีและเทิดทูนสถาบันอันเป็นที่เคารพรักของปวงชนชาวไทย การดำรงไว้ซึ่งความยุติธรรมในการคัดเลือก ให้โอกาสกับผู้เข้าประกวดทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเพื่อสร้างสรรค์เยาวชน ถือเป็นคติที่ผู้ทรงคุณวุฒิที่เกี่ยวข้องกับการจัดงานทุกคนต้องตระหนัก ให้สมพระเกียรติของถ้วยพระราชทานที่พ่อหลวงของเราทรงมีพระมหากรุณาธิคุณ พระราชทานให้แก่ผู้ได้รับรางวัลชนะเลิศ จากคุณ : ApFeLsAfTsChOlE เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:19:56

ความคิดเห็นที่ 5 บทที่ 5 KPN Award 2009 [/b] จากที่ได้ติดตาม และไปชมสถานที่คัดเลือกนักร้องผู้เข้ารอบด้วยตนเอง พบว่าการจัดการประกวดร้องเพลงถ้วยพระราชทานชิงชนะเลิศแห่งประเทศไทยครั้งนี้ ไม่มีมาตรฐาน ไม่เหมาะสมกับชื่องานและหมิ่นเหม่ต่อการนำถ้วยพระราชทานมาใช้ประโยชน์เพื่อการค้าของบริษัทตนเอง มากกว่าการกระทำเพื่อเยาวชนส่วนรวมของประเทศ เนื่องจากขาดคุณสมบัติตามความหมายของคำว่าเวทีการประกวดที่มีความยุติธรรม ดังที่กล่าวมาข้างต้ จากคุณ : ApFeLsAfTsChOlE เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:20:43

ความคิดเห็นที่ 6 บทส่งท้าย บทสรุปของความน่าผิดหวังและน่าอัปยศในการจัดงานในลักษณะนี้ แสดงให้เห็นถึงวิกฤติของชาติไทยอย่างแท้จริง เมื่อความสามารถทางศิลปะการดนตรีสามารถซื้อขายกันได้ด้วยเงินทอง เสมือนหนึ่งกับการประมูลรางวัล ผู้ใดมีฐานะร่ำรวยย่อมเป็นผู้ชนะเสมอ ซึ่งเป็นการกระทำที่ไร้มโนธรรมยิ่งนัก เมื่อมโนสำนึกของคนไทยมาถึงจุดตกต่ำที่สุดของประวัติศาสตร์ เพราะแม้แต่รางวัลทางดนตรีก็สามารถซื้อขายกันได้ด้วยเงินตรา หรือเส้นสายความสนิทเป็นการส่วนตัว เยาวชนที่มีความสามารถแต่ไม่มีฐานะ ไม่มีเส้นสาย ไม่มีโอกาส ย่อมตกอยู่ในความหมดหวังที่จะได้แสดงออกเพื่อพัฒนาตนเอง ท่านที่ได้อ่านบทความ ความยาวขนาดกลางที่ผู้เขียนได้เขียนมาจนถึงบทสรุปนี้ คงคาดเดาได้ไม่ยากว่า นอกจากเศรษฐกิจ การเมือง สังคมของไทย จะมาถึงจุดล่มสลาย ณ เวลานี้ แล้วยังรวมถึงศิลปะ วัฒนธรรม และ การดนตรี ของเมืองไทย ที่ต้องล่มจม ลงอย่างไม่มีทางฟื้นคืน เพราะการประกวดของบริษัทที่ไร้ซึ่งจริยธรรม ขาดความโปร่งใส อันรวมเรียกได้ว่าเป็นความอัปยศ ของประเทศไทยทั้งชาติ ซึ่งผู้ที่มีใจรักในเสียงเพลงและคุณธรรมไม่อาจให้อภัยได้ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าผู้ที่ได้อ่านเอกสารฉบับนี้จะช่วยกันแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง เพื่อให้สังคมไทย เป็นสังคมแห่งคุณธรรมสืบไป... จากคุณ : ApFeLsAfTsChOlE เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 08:21:16

ความคิดเห็นที่ 7 -ขอบคุณมากครับ- จากคุณ : ป๋อหลิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 10:01:26

ความคิดเห็นที่ 8 น่าจะตั้งห้องรวม ดีมั๊ยค่ะ ให้ความรู้ดีมาก ๆ เลย ไม่รู้ว่า พอมีเรียลลิตี้อื่นมา ห้องนี้จะถูกยุบไปตามรายการหรือเปล่า จากคุณ : แก๊งเหมียวอาละวาด เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 14:20:49

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านทุกตัวอักษรตั้งแต่ต้นจนจบ ขอบพระคุณมากค่ะที่ถ่ายทอดความรู้สึกได้ตรงใจ ปีที่แล้วมีผู้ที่ทั้ง 'ติง' และ 'เตือน' เรื่องนี้ แต่ทั้งผู้จัดและทีมงานก็มิได้นำพา สิ่งที่เกิดขึ้นในปีนี้จึงหนักหนากว่าปีที่ผ่านมามากมายนัก จากคุณ : กรายกร เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 19:11:51

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณคับ จากคุณ : ต.เตย อยากแจม เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 23:43:41

ความคิดเห็นที่ 11 ถูกและตรงใจมากครับ ขอบคุณนะครับ จากคุณ : singleneno เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 11:30:36

ความคิดเห็นที่ 12 คุณกรณ์ เข้ามาอ่านสิยะ จากคุณ : porjaideaw เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 11:48:20

ความคิดเห็นที่ 13 เอาไปตั้งไว้ห้องรวมเถอะ จะได้อ่านกันทั่วถึง จากคุณ : j-said เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 11:48:42