ความคิดเห็นที่ 1 แน่นอนว่า คุณผู้อ่านน่าจะรู้สึกคิดถึง Schubert, Schumann และ Brahms อยู่มากเมื่อพิจารณางานเชมเบอร์ประเภท PQn เนื่องจากสามท่านนั้นเป็นผู้สืบสันตติแห่งราชวงศ์ควินเต็ทสำหรับเปียโนอันเป็นที่ยอมรับกันว่า เกริกเกียรติเกรียงไกรยิ่งแล้วในแว่นแคว้นยุโรปตะวันตกอันมีศูนย์กลางอยู่ที่เวียนนา (นั่นไง ลิเกมาแล้ว! :-D) แลเมื่อผมฟัง PQn ของทานีเยฟตั้งแต่กระบวนแรกอันยาวนานซึ่งเป็นกระบวนอันบรรเลงในลีลาค่อนข้างช้า ผมนึกถึงความเครียดขืนของบราห์มส์ขึ้นมาทันที หากแต่สีสันใน Melodic line ของทานีเยฟดูจะทึมหม่นและไม่เข้มข้นไปกว่าของบราห์มส์อย่างเห็น เอ้ย ฟังได้ชัด จนกระทั่ง Scherzo ช่วงสั้นๆ ของทานีเยฟนั่นเองที่ผมรู้สึกอยู่มากว่า มีเอกลักษณ์เหมือนมีทำนองพื้นถิ่นเฉพาะ แม้ Rhythmic อาจจะไม่แปลบปลาบประหนึ่งถูกประจุด้วยพลังงานไฟฟ้าอย่างต่อเนื่องอย่างเช่นของบราห์มส์ก็ตาม แต่ Harmony ของทั้งสองกระบวนสำหรับ PQn ของทานีเยฟ คือสิ่งที่มากเสียยิ่งกว่านั้น... นั่นคือ ในความบอดของสีสันในเมโลดิกไลน์สำหรับทานีเยฟ เรากลับพบแนวการประสานหลายแนวปรากฏอยู่อย่างเอกอุตั้งแต่กระบวนแรกของ PQn ปรากฏ ผมไม่อยากคิดเลยว่า นี่เป็น Bachian PQn! ที่ประพันธ์โดยผู้ซึ่งอยู่ไกลถึงรัสเซียในยุคสมัยใกล้เคียงกับบราห์มส์แต่มีชื่อว่าทานีเยฟ เขาเป็นคนเดียวกันกับที่ไชคอฟสกีเรียกเขาว่า Russian Bach!!... คุณผู้อ่านจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม แต่ผมนึกถึงบาคตั้งแต่กระบวนแรกของ PQn แต่นั่นก็ปนเปไปกับความคับข้องใจในความเคร่งเครียดของผู้ประพันธ์ที่หูบอดไปกับเมโลดิคไลน์อันไร้ซึ่งสีสันอยู่ด้วย! แลในกระบวน Largo ของทานีเยฟอันเชื่องช้า ซึ่งประหนึ่งเป็นกระบวนที่สนทนากันระหว่างเครื่องสายกับเปียโนนั่นเอง ที่ได้นำให้ผมติดตามเพล็ตเนฟและทีมงานโฟร์เอสติดตามอาการล่องลอยที่สลับกับความทึมทะมึนเคร่งเครียดของพวกเขาไม่วาง และให้รู้สึกว่า ทานีเยฟในกระบวนนี้ ตัวโตและน่าเกรงขามจังเลย...แต่เราก็ควรต้องชมเชย 5 นักดนตรีใน Musicianship ของพวกเขาด้วยเช่นกัน! เพล็ตเนฟและทีมงานโฟร์เอสจบ Bachian PQn ของทานีเยฟในกระบวนที่ 4 ในลีลาเร็วอย่างสนุกและเร้าใจสลับกับการดึงจังหวะช้าเป็นพักๆ ท่ามกลาง Dissonant element ที่รุกรานสร้างแนวทำนองคู่ขนานอย่างอุกอาจตลอดทั้งกระบวนทั้งจากกลุ่มเครื่องสายหรือมาจากผู้บรรเลงเดี่ยวเปียโนนำทำนองเองในบางครั้ง ฟังมาจนจบ ผมเองก็ยังคงไม่ประสบกับสีสันของเมโลดิกไลน์ที่สวยๆ จากงานของทานีเยฟเลยเนาะ แหะ แหะ และทั้งสี่กระบวนของ PQn เราอาจจะกล่าวได้ว่า ความจริงจังของการบรรเลงดนตรีที่บีบคั้นให้เกิดความเครียดนั้น ดูท่าจะเป็นตัวตนของตัวดุริยกวีอยู่ด้วยเช่นกันหรือเปล่าน๊า? แต่ถึงกระนั้น มีสิ่งที่ผมรู้สึกถึง PQn ของทานีเยฟว่าคล้ายคลึงกับบราห์มส์ในอีกแง่มุมหนึ่งก็คือ ความเป็น Symphonic ของ PQn ทั้งคู่ หากแต่ซิมโฟนิกใน PQn ของบราห์มส์ดูจะให้สีเสียงที่เย้ายวนโสตและกวัดไกวกว่าของทานีเยฟ แน่ละ เรื่องดังกล่าวนี้ ทำให้ผมต้องพิสูจน์กับ Symphony ของทานีเยฟดูอีกที! ฮึ่ม!! :-| ผมยอมรับว่า หลังจาก PQn ทำเอาหน้าผากผมย่นไปด้วยคิ้วที่ขมวดไปแล้ว ผมก๊อไม่ได้ตั้งความหวังอันเพริศแพร้วอะไรเล้ยกับ Piano Trio ในอีกสี่กระบวนที่เหลือ ทั้งๆ ที่เราต้องไม่ลืม (เอ๊ะ ผมบอกรึยังหว่า??) -- ว่า ทานีเยฟเคยเป็นครูสอน Rachmaninov มาก่อน และเราอาจจะเคยชื่นชอบ PT ของรัคมานินอฟมาก่อนหน้านี้! ดังนั้น หากเราชอบ PT ของรัคฯ เราก็ “น่าจะ” ชอบ PT ของทานีเยฟผู้เป็นครูอยู่ด้วยเช่นกัน ใจ่ก่? ตอนนี้เพล็ตเนฟจับคู่กับมือเชลโลฮาร์เร็ลล์และมือไวโอลินระดับ Virtuoso อย่างรีปิน บรรเลง PT ร่วมกัน ผมต้องกล่าวไว้ก่อนเลยว่า ความโปร่งใส ลอยเริง และรูปมวลหนักเบาของเสียงอันกอปรด้วยเมโลดีสวยๆ ที่เคยพบมาด้วย PT ของรัคฯ (คุณผู้อ่านกรุณานึกถึงหน้าตาของรัคมานินอฟไปด้วยขณะอ่าน HA HA) ถูกควบแน่นเป็นรึทึมมิคที่ค่อนข้างหนึกหนา โหดห้วน (:-p) เต็มไปด้วยเทคนิคสำหรับการบรรเลงหลากแนวสำหรับ PT ของผู้เป็นอาจารย์! (ผมต้องอ้างอิงว่า ผมจำ PT ของรัคฯ ได้จากการบรรเลงของวง Beaux Arts Trio/ Philips) และเช่นเคย เมโลดิคไลน์สวยๆ สำหรับ PT ของทานีเยฟ แม้อาจจะปรากฏอยู่บ้างกว่าที่ประสบกับ PQn แต่ก็ยังเป็นความเคร่งครัด ขรึมขืน อันขัดแย้งกับเสียงเปียโนใสๆ ของผู้บรรเลงเดี่ยวอยู่ดี... คืนเดียวกันนั้นเอง ผมได้หยิบเอางาน Symphonies Nos. 1 & 3 ของทานีเยฟมาฟังหลังจากเสร็จสิ้นแผ่นเชมเบอร์ของเพล็ตเนฟ + 4 และผมไม่แปลกใจเลยว่า ความเป็นซิมโฟนิคอันแฝงอยู่ในงาน PQn ของเขา จะปรากฏเป็นความหนักแน่นในซิมโฟนีทั้งสองชิ้น แต่ที่ควรต้องตราไว้เป็นตัวอย่างสำหรับการแสวงหาซิมโฟนีชิ้นที่เหลือของทานีเยฟ เรื่อยไปจนกระทั่งถึงงานจำพวกอื่นอย่าง Piano Concertos ก็คือ แนวทางการประสานประสมสำหรับการบรรเลงด้วยวงดุริยางค์สำหรับงานของทานีเยฟนั้น ล้วนซับซ้อน แลยากยิ่งที่จะประสบกับเมโลดิคไลน์สวยๆ และฟังได้ติดหู-ตรึงใจ... ซึ่งถึงแม้ซิมโฟนีของทานีเยฟจะทำให้นึกถึงซิมโฟนีของ Bruckner ในแบบที่พร่องไปด้วยเมโลดิคไลน์สวยๆ แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ทำนองก่อนจะเข้าสู่ Variations ในกระบวนสุดท้ายของซิมโฟนีหมายเลขสามของทานีเยฟช่างมีความไพเราะและมีความเป็นพื้นถิ่นปรากฏอยู่ (ผมขอใช้ประสบการณ์การฟังอันพอมีอยู่บ้าง ลงความเห็นไว้) และนั่นก็เป็น Rare Earth สำหรับงานของทานีเยฟ... คุณผู้อ่านที่ต้องการล้างหูกับความหวานล้ำบำเรอหรือความเป็น Light หรือ Background music ของดนตรีคลาสสิคในบาง Genre ในบางขณะ อาจจะต้องการทานีเยฟสำหรับเลือดสดๆ เอ้ย ความเคร่งเครียด จริงจัง เต็มไปด้วยเนื้อหาอันกอปรด้วยสารัตถะ...ผมขอแนะนำเป็นอย่างยิ่ง! ตอนนี้ ยังพบเห็นตามร้านค้าประเภทเบสท์ทูอีในราคาสมเหตุสมผล :-) ปล. ในยูทูบ มีคลิปประวัติศาสตร์การบรรเลงของนักเปียโนอย่าง Rosa Tamarkina สำหรับงาน PQn และ Oistrakh + Oborin สำหรับงาน PT ซึ่งบรรเลงได้ถึงเนื้อถึงหนังดีมากๆ เสียงดีอีกด้วย... หวังว่า คุณผู้อ่านคงจะสำราญกันตามอัธยาศัยน๊า... ^______________^ Taneyev: Chamber Music -- 1. Piano Quintet in G minor 2. Piano Trio in D Harrell (Cello), Repin (Violin), Imai (Viola), Gringolts (Violin) & Pletnev (Piano) DG จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 53 20:02:07

ความคิดเห็นที่ 2 Taneyev: Symphonies Nos. 1 & 3/ Thomas Sanderling/ Novosibirsk Academic SO/ Naxos แผ่นนี้ แฟนๆ ทานีเยฟ วิจารณ์แบบไม่ชอบกันเยอะ... ^___________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 53 20:13:14