ความคิดเห็นที่ 1 โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson) อภิมหาอมตะนิรันดร์กาลแห่งขุนกีตาร์ blues จากลุ่มแม่น้ำ Mississippi หลายท่านที่ชื่นชอบดนตรีบูลส์ แน่นอนว่าไม่มีใครไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของนักดนตรีผิวสี โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson) ผู้ที่วงการดนตรีบูลส์ต่างรำลือว่า เขาขายวิญญาณ... ให้กับ...ซาตาน เพื่อแลกกับฝีมืออันสุดยอดของเขา จะจริงจะเท็จอันใด คงไม่มีใครที่จะพิสูจน์คำรำลือเหล่านั้นได้ แต่ฝีมืออันยอดเยี่ยมของเขาได้เกิดขึ้นแล้ว และเกิดขึ้นในระยะเวลาอันสั้น เฉกเช่นเดียวกับลมหายใจของเขาที่ได้มีโอกาสสัมผัสกับดนตรีบูลส์ของเขา กับความสำเร็จที่เขาอาจจะไม่เคยรู้มาก่อนว่า การขายวิญญาณให้กับซาตานในครั้งนั้น จะทำให้โลกแห่งเสียงดนตรีบูลส์จะยังจดจำเขาได้อย่างไม่ลืมเลือน ซ้ำยังเป็นต้นแบบและตำนานให้ผู้คนได้ขับเรื่องราว และบทเพลง...ของเขา โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson) เป็นที่เลื่องลือมานานแล้ว ความลึกลับที่เขาเล่นกีต้าร์บูลส์ได้ดียิ่งกว่ามืออาชีพ ภายในระยะเวลาไม่กี่เดือน ทำให้เขากลายเป็นผู้ลบล้างทฤษฎีที่ว่า การฝึกฝนเพื่อที่จะร้องและเล่นกีต้าร์บูลส์ให้ได้ยอดเยี่ยมจำเป็นต้องอาศัย กระบวนการและเวลายาวนาน ถูกโยนทิ้งตกไปจากความเชื่อของใครหลายคนที่รู้จักเรื่องราวของเขา โรเบิร์ต จอห์นสัน (Robert Johnson) เกิดวันที่ 8 พฤษภาคม 2454 (1911) ใน Mississippi, U.S. และได้บันทึกผลงานในช่วงปี 1936-1937 รวมผลงานเพลงจำนวน 29 เพลงอันเป็นสุดยอดของบทเพลงบูลส์ ซึ่งนักดนตรีรุ่นหลังๆ ต้องฟังและนำไปเป็นแรงบันดาลใจหรือต้นแบบ ไม่ว่าจะเป็นดนตรีในแนว Rock, Folk ต่างก็ได้แรงบันดาลใจจาก Robert Johnson เช่น John Fogerty, Bob Dylan, Johnny Winter, Jimi Hendrix, The Yardbirds, Led Zeppelin, The Allman Brothers Band, The Rolling Stones, Paul Butterfield, The Black Keys, The Band, Neil Young, Warren Zevon, Jimmy Page, Jeff Beck, and Eric Clapton ผู้ซึ่งมีความศรัทธาในตัวของ Robert Johnson ความไม่ธรรมดาของ Robert Johnson นั้นช่างล้ำลึกด้วยสำเนียงโศกละมุนหู ที่หากไม่ทราบมาก่อน ผู้ฟังอาจนึกไปว่าเขาเล่นกีตาร์กันสองตัวพร้อมกัน (ความจริงปู่ Johnson เขาร้องและเล่นเองหมดทุกอย่าง สดๆ รวดเดียว ไม่มีอัดซ้ำ) แถมตอนบันทึกเสียง ว่ากันว่าเขาหันหน้าเข้าฝาผนังเล่นอีกต่างหาก ส่วนประวัติของเขาลึกลับยิ่งกว่าตำนานปรัมปรา นอกเหนือจากลีลากีตาร์โปร่งสำเนียงบลูส์โหยหวน เคล้าเสียงเป่าหีบเพลงเศร้าสนิทใจแล้ว การจากไปในวัยเพียง 27 ปีของเขายังมีที่มาที่ไปน่าฉงน จากคุณ : Mr.Terran เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 21:26:50

ความคิดเห็นที่ 2 ผู้เฒ่าเล่าขานกันว่า เมื่อ Robert Johnson ยังเป็นหนุ่มน้อย อาศัยอยู่ในโรงเก็บนุ่นชนบทใน Mississippi เขารักที่จะเล่นกีตาร์มาก แต่ฝีมือไม่โดดเด่น วันหนึ่งมีคนมาบอกให้เขาเอากีตาร์ไปยืนที่สี่แยกใกล้ๆ โรงงานชื่อ Dockery ตอนเที่ยงคืน ที่นั่นเวลานั้นเขาจะได้พบกับปิศาจ ผู้ที่จะนำกีตาร์ของเขาไปปรับให้เล่นเพลงออกมาอย่างไรก็ได้ตามใจปรารถนา แต่มีข้อแม้ว่าเขาต้องมอบวิญญาณให้กับปิศาจไป ตำนานไม่ได้กล่าวไว้ว่าเขาไปหรือไม่ เพราะไม่มีใครเห็น แต่ผ่านไปไม่ถึงปี เขากลับมาพร้อมลีลาร้อง เล่น แต่ง ดนตรีบลูส์ได้ชนิดหาที่ติไม่เจอ พร้อมกับขับขานเสียงเพลงบลูส์ที่ไพเราะที่สุด เท่าที่มีคนเคยได้ยินมา ไม่นานนักในปี 1936 เขาก็ได้ไปนั่งอัดเสียงในห้องอัด ณ San Antonio, Texas เพลงแล้วเพลงเล่าถูกขับขานร้องเล่นออกมาไม่ขาดสาย ดั่งสายธารแห่งความเศร้าที่หลั่งไหลจากสามเหลี่ยมแม่น้ำ Missisippi สู่ท้องทะเลแห่งความโศก แต่ไม่มีใครทราบหรอกว่า ทุกสิ่งที่เขาบันทึกลงไปในวันนั้นกลายเป็นตำนานแห่งดนตรีบลูส์ไปตราบนานชั่ว นาน เพราะเขาเสียชีวิตไปไม่นานหลังจากได้บันทึกเสียงไปสองครา เพลงยังถูกปล่อยออกมาไม่หมด ความดังยังอยู่ระดับท้องถิ่นเท่านั้น ว่ากันว่าเมื่อเขาได้สร้างตำนานดนตรีขึ้นมาเสร็จสรรพ ปิศาจก็ได้มาทวงวิญญาณตามสัญญา แต่ความยิ่งใหญ่ของเขายังไม่มาทันที จนเมื่อยุค 60's หลังจากที่เขาจากไปยี่สิบกว่าปี จึงมีคนนำบทเพลงของเขามาอัดลงแผ่นเสียงขาย ซึ่งระยะนั้นเป็นช่วงที่นักดนตรีมีชื่อในปัจจุบันกำลังเริ่มเล่นดนตรีพอดี และดนตรีของ Robert Johnson นี่เองที่เปรียบเสมือนปรมาจารย์ให้เหล่ามือกีตาร์หัวใจบลูส์ จากนั้นมาเพลงทั้งหมดเท่าที่มีของ Johnson ก็ถูกนำออกมา remaster แล้วนำออกมาตีแผ่ในวงกว้างให้ผู้คนได้ประจักษ์หูกันทั่วปฐพี ซึ่งแม้แต่ในปัจจุบันเองก็ยังไม่มีทราบสาเหตุการตายที่แน่ชัดของเขา ราวกับว่าเขาหายไปจากโลกใบนี้อย่างไม่มีร่องรอย หรือเขาจะถูกซาตานมาพรากชีวิตไป จากคุณ : Mr.Terran เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 21:28:57

ความคิดเห็นที่ 3 เริ่มต้นเรื่องราวจากปากคำของผู้เฒ่าแห่งดนตรีบลูส์ ว่า Robert Johnson ในวัยรุ่นเล่นกีตาร์ได้ไม่ดีนัก สิ่งที่เขาเชี่ยวชาญคือฮาโมนิก้า เพื่อนบ้านที่สำคัญของเขา 2 คน คือนักดนตรีบลูส์รุ่นใหญ่ Willie Brown และ Son House แนะนำให้เขามุ่งมั่นกับฮาโมนิก้าจะดีกว่า เพราสิ่งที่เขาแสดงออกเกี่ยวกับกีตาร์นั้นเป็นเรื่อง พื้นๆ แถมยังดูออกด้วยว่าไม่มีทางไปไหนได้ไกลหากยังดันทุรังอยู่กับกีตาร์ต่อไป แล้ว Robert ก็กลับมาหลังจากที่หายไป 40 วันอย่างที่ไม่มีใครได้รับข่าวใดๆทั้งสิ้น เขาปรากฎตัวที่บาร์เล็ก ที่ที่ซึ่ง Willie Brown และ Son House เล่นประจำอยู่ โดยมีกีตาร์สะพายอยู่บนไหล่ เขาได้ขึ้นโชว์ 2-3 เพลง มันกลายเป็นความตื่นตะหนกแก่ผู้เฒ่าทั้งสอง Robert หายไปด้วยฝีมืออ่อนหัด และกลับมาด้วยฝีมือระดับ Grand Master!! ระหว่างสองจุดนี้ห่างกันเพียงไม่กี่วัน ต่อให้เขาใช้เวลาทั้งหมดที่หายไปฝึกฝนโดยไม่หยุดก็ไมมีทางไปได้ถึงขนาดนั้น โดยสรุปก็คือเขาต้องค้นพบพลังอำนาจบางอย่าง ความเก่งกาจของเขาได้รับการยืนยันจากคนใกล้ชิดเขาที่ สุด 2 คน คือ Robert “Junior” Lockwood และ Johny Shines ทั้งสองเล่าว่า “เขามีความสามารถระดับที่ว่า เมื่อเขาฟังเพลงซักเพลงจากวิทยุหรือเครื่องเล่นแผ่นเ สียงจบลง เขาจะเล่นเพลงๆนั้นได้ทันทีและอย่างสมบูรณ์ด้วยแม้จะ เห็นอยู่ว่าเขาไม่ได้สนใจหรือตั้งใจฟังซักเท่าไหร่” ถึงวันนี้ยังไม่มีมือกีตาร์บลูส์คนใดกล้ากว่าวอ้างว่ า “เขาสามารถเล่นคันทรี่และเดลต้าบลูส์ ได้ดีเท่า Robert Johnson “ ไม่มีเลย…29 เพลง เมื่อก่อนปี 1937 Robert ทำได้อย่างไร? ฝีมือของเขาควรตั้งอยู่ระดับไหน ปี 1938 Robert จากโลกนี้ไปด้วยด้วยการดื่มวิสกี้ผสมยาพิษ โดยไม่มีใครบอกได้ว่าเขาอายุเท่าใด (ประมาณกันว่า 26 ) เพราะวันเดือนปีเกิดของเขาไม่ได้รับการยืนยันแน่นอน เพียงคะเนจากภาพถ่าย แต่เชื่อไหม? มีเพียง 3 ภาพที่ได้รับการยืนยันว่าคือภาพของ Robert จริงๆ ที่เหลือเพียงอาจจะใช่ หรือ ควรจะใช่ ทั้งสิ้น การพิสูจน์ในเวลาต่อมาพบว่าเขาผสมและดื่มวิสกี้แก้วน ั้นด้วยตนเอง “บางทีนั่นคือช่วงเวลาที่สัญญาถึงเวลาทวงถามและได้รับการสะสาง” จากคุณ : Mr.Terran เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 21:32:37

ความคิดเห็นที่ 4 ฉายาของ Robert Johnson: "Grandfather of Rock-and-Roll" "Manblues" บทเพลงอันยอดเยี่ยมของ Robert Johnson: Robert Johnson ได้บันทึกบทเพลงของเขาไว้ 29 เพลง ในปลายปี 1936 - 1937 "32-20 Blues" "Come on in My Kitchen" (two versions) "Cross Road Blues" (two versions) "Dead Shrimp Blues" "Drunken Hearted Man" (two versions) "From Four Till Late" "Hellhound on My Trail" (see also: Hellhound) "Honeymoon Blues" "I'm a Steady Rollin' Man" "I Believe I'll Dust My Broom" (บางครั้งเรียกว่า "I Believe My Time Ain't Long") "If I Had Possession over Judgment Day" "Kind Hearted Woman Blues" (two versions) "Last Fair Deal Gone Down" "Little Queen of Spades" (two versions) "Love in Vain" (two versions) "Malted Milk" "Me and the Devil Blues" (two versions) "Milk Cow's Calf Blues" (two versions) "Phonograph Blues" (two versions) "Preachin' Blues (Up Jumped The Devil)" "Rambling on My Mind" (two versions) "Stones in My Passway" "Stop Breakin' Down Blues" (two versions) "Sweet Home Chicago" "Terraplane Blues" "They're Red Hot" "Traveling Riverside Blues" (two versions) "Walkin' Blues" "When You Got a Good Friend" (two versions) ที่มา : www.acousticthai.net/robert_johnson.htm นิตยสาร บันเทิงคดี ฉบับที่ 21 กุมภาพันธ์ 2534 โดย “มือกีตาร์เถื่อน” นพวรรณ สิริเวชกุล (Manager Online) nihil.exteen.com/20081214/robert-johnson historyalleverything.blogspot.com/2010/09/robert-johnson.html mroadrunner.igetweb.com/index.php?mo=3&art=337918 www.weekendhobby.com/art/webboard/Question.asp?ID=52 จากคุณ : Mr.Terran เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 21:35:22

ความคิดเห็นที่ 5 โอว!!! Mr. Terran มาห้องเฉลิมกรุง ขอแย้งข้อมูลข้างบนนิดนึงครับ ตรงช่วงที่จอห์นสันหายตัวไปและกลับมาใหม่อย่างปรมาจารย์กีตาร์ทางบลูส์นั้น ถ้าว่ากันตามตำนาน ก็ว่ากันแค่สี่สิบวัน แต่หลักฐานที่ยึดกันจริงจังอย่างเดียวที่มีก็คือคำสัมภาษณ์ของซัน เฮาส์ (Son House) ปรมาจารย์เพลงบลูส์อีกท่านนึงนั้น เอาเข้าจริงระยะเวลาจากที่เฮาส์ได้เห็นจอห์นสันเป็นเด้กเล่นดนตรีกระป๋องกระแป๋งกับตอนที่กลับมาอย่างเทพนั้นมันห่างกันตั้งสองปีนะครับ ระหว่างนั้น จอห์นสันไปแต่งงานและหย่าเรียบร้อย ซึ่งก็อาจเป็นไปได้ว่า ได้ทั้งการขัดเกลาฝีมือ และได้เรียนรู้รสชาติของชีวิต ซึ่งถือเป็นปัจจัยอย่างหนึ่งของการเข้าถึงหัวใจเพลงบลูส์ก็ว่าได้ ว่าแต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเขียนอะไรสนุกๆ ในหว้ากออีกเลยนะครับ รออ่านอยู่ จากคุณ : CATHEXIS เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 22:30:25

ความคิดเห็นที่ 6 Mr. Terran -0- จากคุณ : พิมพ์ง่ายแต่พูดยาก เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 22:35:26

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ .. สนใจเรื่องแบบนี้เหมือนกัน แต่มันก็เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ยาก .. ^^ จากคุณ : Heavenrim เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 22:38:44

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้วววว เค้าคนนี้เองเหรอคะ จำได้ว่าเคยดูใน SuperNatural ที่เวลาเราอยากได้อะไร ให้ไปต่อรองกับปีศาจที่สี่แยก แล้วหนึ่งปีต่อมา เราก็จะตาย จากคุณ : นางมารร้ายใส่Lacroix เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 23:20:37

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณครับ Mr. Terran  ไปทุกห้องเลยนะครับ ^^ จากคุณ : lockdown เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 23:49:06

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับ เห็นนิ้วที่จับกีตาร์ของเขาแล้ว ยาวมากเลย เคยได้ยินเรื่องขายวิญญานของ robert johnson มาบ้างเหมือนกัน ส่วนตัวผมไม่ค่อยเชื่อครับ แต่ยอมรับว่าเขาเล่นได้ดีมาก น่าอัศจรรย์ จากคุณ : dj booboo เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 01:04:58

ความคิดเห็นที่ 11 รู้ครั้งแรกตอนดูเรื่อง Beck จากคุณ : Emo-cRazyZ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 03:05:30

ความคิดเห็นที่ 12 หนังที่พูดถึง Robert Johnson ค่อนข้างเยอะคือเรื่อง Crossroads ครับ ขายวิญญาณให้ซาตานเหมือนกัน สนุกดี มีฉากดวลกีต้าร์ในตำนานด้วย หนังเรื่องนี้ ตามหาเพลงสุดท้ายของ Johnson ที่หายไป.. จากคุณ : กึ่งยิงกึ่งผ่าน เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 07:39:09

ความคิดเห็นที่ 13 ต้องหาหนัง Crossroads มาดูซะแล้ว.. การ์ตูนเรื่อง Beck ก็มีการเอ่ยถึง Crossroads ที่ขายวิญญาณให้ซานตานในการเล่นดนตรี จากคุณ : Tailogy เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 09:29:25

ความคิดเห็นที่ 14 พูดถึงมือกีตาร์ที่ขายวิญญาณให้ซาตาน ก็เลยนึกถึงเรื่องของชัคกี้ กีตาร์เทพ ยอดมือกีตาร์เมืองไทยที่ล่วงลับไปแล้ว ซึ่งนานมาแล้วผมเคยได้ยินแกให้สัมภาษณ์ทางรายการวิทยุถึงที่มาของชื่อ "กีตาร์เทพ" คือในรายการนั้นแกเล่าว่าสมัยก่อนตอนที่แกยังไม่มีชื่อเสียง แกได้เดินทางไปฝึกกีตาร์ที่อเมริกา ในช่วงนั้นก็มีเพื่อนที่ฝึกด้วยกันชวนให้แกไปเข้าลัทธิซาตานโดยบอกว่าถ้าขายวิญญาณให้ซาตานแล้วจะทำให้ได้มาซึ่งฝีมือกีตาร์ขั้นสุดยอด แต่ชัคกี้ตอบปฏิเสธไปโดยให้เหตุผลว่ากีตาร์เป็นสิ่งที่แกรัก ถ้าจะเก่งขึ้นก็ต้องเก่งขึ้นด้วยความพยายามของตัวเองไม่ใช่การขายวิญญาณให้ซาตาน จนในภายหลังชัคกี้ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงจึงได้ขนานนามตัวเองว่า "กีตาร์เทพ" เพื่อเตือนใจถึงความพยายามทำตามฝันจนประสบความสำเร็จโดยไม่จำเป็นต้องเลือกเส้นทางสายมารเหมือนมือกีตาร์ชื่อดังคนอื่น ๆ... ก็เคยได้ยินมาแบบนี้นะ ไม่รู้ว่าคนอื่นเคยได้ยินมาเหมือนกันหรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 53 10:45:04 จากคุณ : มดคันไฟไร้ระเบียบ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 10:43:51

ความคิดเห็นที่ 15 ผมคิดว่า Steve Ray Vaugh กับ Randy Rhode ก็น่าจะแลกวิญญาณฯ เช่นกันครับ เสียชีวิตในวัยที่ไม่สมควรจริงๆ จากคุณ : T7Promoter เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 15:03:07

ความคิดเห็นที่ 16 จำได้ว่าเรื่องของ Robert Johnson พี่สอง Paradox เคยมาเล่าในรายการวิทยุด้วย (หลายปีแล้วล่ะ) มีใครจำได้บ้างไหมค่ะ?? เราจำคนไม่ค่อยได้ แต่จำได้ว่าวง Paradox เป็นคนเล่าอ่ะ จากคุณ : Super ngOR เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 17:27:52