อ้าวลืมลงรูปตัวเองถือถุงสตอเบรี่ให้ดู ให้ดูสตอเบรี่ว่าใหญ่ขนาดไหนนะคะ
ส่วนคนถือโทรมมากๆค่ะ ทั้งนอนน้อย นั่งรถขึ้นเขาเวียนศีรษะด้วยค่ะ
ต่อเลยนะคะ คุณพ่อน่ารักสุดๆ พูดทุกอย่างเป็นธรรมชาติมากเลย หารู้ไม่เรางี้
หูผึ่งเลยค่ะ แล้วก็ขอเบอร์โทรที่ร้านมาด้วยค่ะ เจตนาก็บอกว่าไปเล่าให้เพื่อนฟัง
เพื่อนอยากแวะมาร้าน แล้วติดไปนิดนึงว่าคุยให้เพื่อนฟังว่าคุณพ่อน่ารักมาก
เพื่อนก็เลยแนะนำให้เป็นแฟนคลับคุณพ่อไปเลย ท่านก็ยิ้มหัวเราะอ่ะค่ะ เบอร์
โทรท่านก็บอกว่ามีติดอยู่แก้วกาแฟอยู่แล้ว (ก็แสดงว่าไม่ลับอะไร) แต่พี่คนสวย
ก็ให้เป็นสติกเกอร์มาอีกที (แอบกระซิบว่าอยากได้ที่อยู่ด้วยซ้ำไป กะส่งของไปให้
อะไรทำนองนี้ แต่มาคิดดูอีกที มันจะเยอะเกิน ถ้าจะให้เราก็เอาไปให้ตอนแวะ
ไปร้านดีกว่า) มันควรจะมีช่องว่างอยู่บ้าง เพื่อความเป็นส่วนตัวของครอบครัว
น้องบี้ ใครอยากได้เบอร์โทรก็ลม.มานะคะ คิดว่าพวกเราคนรักบี้ทุกคน คงไม่แค่
โทรไปถามว่าน้องบี้มาหรือเปล่าคะ นอกจากจะโทรไปถามทางไปร้านเท่านั้นเอง
ต่อนะคะ ชอบออกนอกเรื่องตลอด ออกตัวกับคุณพ่อว่าไม่ได้จะมารบกวนความ
เป็นส่วนตัวอะไรนะคะ คุณพ่อบอกว่าไม่เป็นไร เชิญได้ทุกเวลา ไอ้เราก็ดันไป
บอกว่าแค่ติดตามน้องบี้อยู่ห่างๆ อ้าวไหงว่าอยู่ห่างๆ ผิดซะแล้วเรา ก็เลยพูดใหม่
อีกว่าจะว่าห่างไม่ใช่นะคะ ติดตามมาโดยตลอดตั้งแต่เดอะสตาร์ 3 ค่ะ และคอย
สนับสนุนผลงานเค้า แล้วก็บลา บลา บลา คุณพ่อก็ทิ้งท้ายอีกให้แวะมา แล้ว
พวกเราก็ลากลับค่ะ อ้อ ตั้งใจจะสั่งชาเขียว คุยจนลืมไปเลยค่ะ พอเข้ามาในรถ
พี่สาวก็แกล้งแหย่ บวกพูดจริงว่าไปมั๊ยสนามบิน ยังทันน้า ตอนนั้นน่าจะบ่ายโมง
กว่าๆ สมาชิกก็ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงกัน ไหนจะต้องกลับไปโหลดรูปลงคอมฯอีก
และเก็บเสื้อผ้าด้วย เพราะพวกเราก็ต้องกลับตอนเย็นเหมือนกัน และที่สำคัญ
อยากให้เวลาน้องบี้เป็นส่วนตัวบ้าง ก็เมื่อวานเราก็เจอกันแล้ว ยังจะตามมาเจอ
กันวันนี้อีก รักษาระยะห่างเอาไว้ดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนี้ก็เลยไม่ได้ตีรถไปสนามบิน
จริงๆคิดว่าน้องบี้กลับไปตั้งแต่เมื่อวานด้วยซ้ำ มาคราวนี้อยู่หลายวันเลยค่ะ