ความคิดเห็นที่ 1 ****************** clip By ซาลีปปี้..Zzz ****************** clip:T-ser เหนือมนุษย์ (1) http://www.youtube.com/watch?v=B45bSRseBwg clip:T-ser เหนือมนุษย์ # 2 http://www.youtube.com/watch?v=PjIWO_xuFkM clip: Natthew - เหนือมนุษย์ @ เส้นทางบันเทิง-05Jan2011 http://www.youtube.com/watch?v=qznkjW7pe2Y clip: Natthew # 2 - เหนือมนุษย์ @ เส้นทางบันเทิง-06Jan2011 http://www.youtube.com/watch?v=HrE7EHUa2lM ip: เสน่ห์บางกอก @ เที่ยงบันเทิง-04Jan2011 http://www.youtube.com/watch?v=bJ7X4HEOdi0 clip: Scoop เหนือมนุษย์ @ หมอชิตติดจอ-04Jan2011 http://www.youtube.com/watch?v=J3N6IITumYA clip: Scoop# 2 เหนือมนุษย์ @ หมอชิตติดจอ-05Jan2011 http://www.youtube.com/watch?v=T4-AQOYQ9DY จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:01:52

ความคิดเห็นที่ 2 ละครรายวันจาก เดลินิวส์  วันที่ 3/1/54 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:03:11

ความคิดเห็นที่ 3 เอาใหม่ผิดสี แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 54 15:03:52 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:03:34

ความคิดเห็นที่ 4 3/1/54 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:04:11

ความคิดเห็นที่ 5 3/1/54 (3) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:04:33

ความคิดเห็นที่ 6 เดลินิวส์  4/1/54 (1) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:05:18

ความคิดเห็นที่ 7 4/1/54 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:05:47

ความคิดเห็นที่ 8 4/1/54 (3) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:06:07

ความคิดเห็นที่ 9 4/1/54 (4) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:06:31

ความคิดเห็นที่ 10 4/1/54 (5) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:06:48

ความคิดเห็นที่ 11 4/1/54 (6) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:07:07

ความคิดเห็นที่ 12 5/1/54 (1) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:07:29

ความคิดเห็นที่ 13 5/1/54 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:07:54

ความคิดเห็นที่ 14 6/1/54 (1) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:08:19

ความคิดเห็นที่ 15 7/1/54 (1) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:10:51

ความคิดเห็นที่ 16 7/1/54 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:11:22

ความคิดเห็นที่ 17 จาก นสพ. คมชัดลึก เริ่มวันนี้ ตอนแรก 7/1/54 (1) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:12:27

ความคิดเห็นที่ 18 คมชัดลึก 7/1/54 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:13:01

ความคิดเห็นที่ 19 จาก นสพ.ไทยรัฐออนไลท์ เริ่ม 2 วันจัดไป 3 ตอนเลย ............................................. ไทยรัฐออนไลท์ (7/1/54) (1) ตอนที่ 1 เมื่อสิบแปดปีก่อน ชาติหอบอินทุกาลูกสาววัยห้าขวบหนีการตามฆ่าจากอมร โดยกินรีทาสผู้ ซื่อสัตย์ใช้พลังที่ได้รับจากอมร ฟาดใส่ร่างของชาติลอยละลิ่วไป กระแทกต้นไม้ อินทุการ้องไห้จ้า กินรีสบถ "ป่วยการจะหนีแล้ว ดร.ชาติ ตามเอมอรไปอยู่ในนรกซะเถอะ" ชาติตั้งรับถีบกินรีที่กระโดดเข้าจะซ้ำล้มคว่ำลง ไม่ทันไร ร่างเขาเหมือน โดนกระแทกกระดอนไปอีกครั้ง อมรเหาะเข้ามาในคราบของอมนุษย์ท่าทางน่า หวาดกลัว คำรามใส่ "แกรู้ความจริงมากเกินไป โทษทีที่ต้องฆ่าเพื่อน ฮึๆ เมื่อกี้ ของว่าง คราวนี้แกต้องโดนของจริง" อมรกับชาติต่อสู้กันด้วยพลังอำนาจเหนือมนุษย์ สุดท้าย...ชาติลงไปกองกับพื้น เลือดอาบ อินทุการ้องไห้โฮเข้าไปเขย่าร่างพ่อร้องเรียก "คุณพ่อขา คุณพ่อ คุณ พ่อพูดกับอินสิคะ" กินรีเข้ามากระชากอินทุกาออกจากร่างชาติ "จะร้องทำไม พ่อแกตายตามแม่แกไปแล้ว" อมรลอยวูบมาตรงหน้ากินรีและสั่งให้ฆ่าอินทุกาเสีย กินรีหน้าเจื่อนลง แววตายัง มีความอ่อนโยนขอให้ไว้ชีวิตเด็กแค่ลบความจำก็พอ แต่อมรไม่ยอมเพราะอินทุ กาเป็นสายเลือดของชาติจะประมาทไม่ได้ อินทุกาฉวยโอกาสกัดมือกินรีแล้ววิ่ง หนีเข้าป่า อมรโกรธมากร้องคำรามกึกก้องจนอินทุกากลัวหกล้มกลิ้ง สร้อยพระ นาคปรกที่ห้อยคอขาดลง อมรเข้ามากระชากตัวอินทุกาลอยขึ้นคำรามใส่ พลัน เกิดประกายพลังงานทั่วร่างอินทุกา สายรุ้งพาดผ่านท้องฟ้าอันมืดมิดเหนือร่าง อินทุกา ประกายแสงสีรุ้งพุ่งขึ้นเหนือศีรษะระยิบระยับ อมร ร้องด้วยความเจ็บ ปวดปล่อยร่างอินทุกา และตัวเองเหมือนโดนผลักอย่างแรงกระเด็นไปกระแทก ต้นไม้ถึงขนาดไฟลุกพึ่บทั้ง ต้น พอตั้งหลักได้ อมรโกรธจัดคำรามจนแผ่นดิน สะเทือน ลมพายุพัดอย่างแรง พัดร่างอินทุกาลอยตกหน้าผาไปพร้อมเสียงกรีด ร้องโหยหวน เขายิ้มสะใจหันไปคว้าสร้อยพระนาคปรกขึ้นมา แต่แล้วเกิดร้อนจน มือพองจึงเหวี่ยงสร้อยทิ้งลอยตกหน้าผาตามร่างอินทุกาไป... จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:15:42

ความคิดเห็นที่ 20 7/1/54 (2) หลังจากนั้นมา อมรหรือที่ใครๆเรียกขานว่า ดร.อมรซึ่งมีกินรีเป็นทั้งผู้ช่วยและคู่รัก ออกงานสังคมในฐานะประธานสมาพันธ์นวัตกรรมแห่งชาติ เป็นหนึ่งในนักวิทยาศาสตร์ไทย เป็นที่สนใจของนักข่าวทุกวงการ นักข่าวรุมสัมภาษณ์ที่เขาได้รับเชิญมาต้อนรับแพนด้าคู่แรกของไทย "ด็อกเตอร์คะ ทำไมถึงได้รับเชิญมาในครั้งนี้คะ" "คงเป็นเพราะงานวิจัยชิ้นใหม่ เทคโนโลยีพันธุกรรมกำลังได้รับความสนใจน่ะครับ" "งานวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ด็อกเตอร์ดูหนุ่มตลอดเวลารึเปล่าคะ" อมรยิ้มอย่างภูมิใจ...ไม่มีใครรู้ว่าเบื้องหลังที่เขาดูหนุ่มตลอดกาลคือ การที่กินรี ต้องคอยหาเหยื่อสาวมาให้ดื่มเลือดดุจปิศาจยามวิกาล และในคืนที่มี ปรากฏการณ์พระจันทร์ยิ้ม อมรได้ตัดริบบิ้นเปิดวิทยาลัยประจิมของเขา ท่าม กลางความแปลกใจของแขกในงานและนักข่าวทุกคน ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาต้อง การสื่อถึงการศึกษาที่มอบให้กับคนทุกระดับ เพื่อสร้างรอยยิ้มให้กับสังคม...และ ในวิทยาลัยนี้เองที่เขาสามารถหาเหยื่อมา หล่อเลี้ยงร่างกายของเขาได้ง่ายๆ จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:16:31

ความคิดเห็นที่ 21 7/1/54 (3) ห่างจากวิทยาลัยไม่ไกลนัก มีบ้านยายบัว เจ้าของสวนผลไม้เล็กๆ แกเป็นคน ปากร้ายแต่ใจดี...กระถิน เด็กสาวท่าทางแก่นซ่า โผงผาง ไม่กลัวใคร แต่ยึดมั่น ในคุณธรรม ถูกยายบัวขังไว้ในห้อง เธอร้องให้ยายเปิดประตูจะรีบไปทำข่าว เพราะเพื่อนชื่อลูกกบรออยู่ แต่ไม่มีเสียงตอบ จึงเอื้อมมือไปจับแม่กุญแจบิด ออกอย่างง่ายดาย "แม่กุญแจยี่ห้อนี้ไม่ดีเลย บิดนิดเดียวก็ออกแล้ว" กระถินนึกได้หันไปหยิบสร้อยพระนาคปรกมาสวมใส่เพราะยายบัวเคยสั่งไว้เสมอ ว่า ให้สวมสร้อยติดตัวไว้เผื่อพ่อแม่ที่แท้จริงมาเห็นจะได้จำได้ กระถินขี่มอเตอร์ ไซค์อย่างเร็วมาตามถนน พลันมีหญิงสาววิ่งตัดหน้า เธอหลบล้มกลิ้งตัวออกจาก รถอย่างคล่องแคล่วลุกขึ้นโวย แต่กลับเห็นกินรีกำลังบีบคอหญิงสาวจึงเข้าไป ช่วย กินรีเหวี่ยงหญิงสาวออกไปปะทะอมร เขาจับเธอมาดูดปากเหมือนจุมพิต หญิงสาวตาเหลือกลานตัวซีดล้มลงตาย กระถินตกใจ "ทำไมเป็นแบบนี้ แกเป็นใคร!" ไม่ทันไร อมรลอยวูบมาประจันหน้าเธอ กระถินกำหมัดชก แต่อมรจับหมัดเธอ แล้วผลักเธอกระเด็นไปกระแทกกำแพงจนเธอแปลกใจ "ทำไมแรงเยอะขนาดนี้" ยังไม่ทันตั้งตัว อมรก็ลอยวูบเข้ามาบีบคอกระถิน เธอดึงมีดพกออกมาแทงที่ แขนเขา จนเขาชะงักปล่อยเธอ พลันแผลที่ถูกแทงสมานเข้าหากัน กระถิน ตกใจ "เฮ้ย!...เป็นไปได้ไง แก แกไม่ใช่คน แกเป็นปิศาจ" "คำพูดนี้ฉันได้ยินบ่อย แต่คนที่พูด...ไม่มีใครรอดชีวิตสักคน" อมรคำรามใส่ กระถินจะหนีแต่เหมือนมีพลังดึงดูดเธอเข้าไปหาอมร เขาบีบคอเธออย่างแรงจน เธอเกือบหมดสติ ทันใด สร้อยพระ นาคปรกที่คอเธอก็ฉายพลังประกายสายสีรุ้ง เหนือศีรษะเธอ อมรผงะ "หญิงสาวผู้มาพร้อมกับสายรุ้ง เป็นไปไม่ได้!" กระถินต่อสู้กับอมรด้วยพลังเหนือมนุษย์ ซึ่งเธอไม่รู้ตัว จนกระเด็นกลิ้งตกเนิน ข้างทางไป อมรบาดเจ็บ กินรีต้องช่วยประคองกลับ เขาเชื่อว่ากระถินต้องเป็น เด็กอินทุกาแน่...กระถินนอนหมดสติ มีชายนิรนามสวมเสื้อโค้ตใส่หมวกปิดหน้ามาอุ้มเธอไป... กระถินสะดุ้งตื่นเห็นยายบัวก็ผวาเข้าหาแล้วบอกให้ ยายบัวหนีปิศาจจะฆ่าเอา ยายบัวหยิกแขนให้กระถินรู้สึกตัว และหา ว่ากระถินฝันไป ยายบัวให้กระถินลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะลูกกบมารอนานแล้ว กระถินงงว่าเธอ ฝันไปหรือ ทำไมเหมือนจริงขนาดนี้ กระถินนึกได้จับที่คอตกใจว่าสร้อยหายไป ยายบัวยื่นให้บอกว่าเธอทำหล่นที่หน้าบ้านและย้ำให้รักษาให้ดีๆ... กล้องวีดิโอซึ่งลูกกบจับภาพกระถินยืนอยู่หน้าป้าย หอพักวิทยาลัย   กระถิน รายงานข่าวว่าหอพักนี้กำลังมีโจรโรคจิตอาละวาดขโมยชุดชั้นในของสาวๆ พลัน หันไปเห็นชุดชั้นในของเธอตากอยู่ที่ราว ก็แปลกใจถามลูกกบ "เอ๊ะ...นี่มันของ ฉัน เอาของฉันมาล่อโจรทำไม" "ฉันไม่รู้จะไปหาที่ไหน ก็เอาของลูกพี่นี่แหละ แต่ไม่รู้โจรมันจะขโมยรึเปล่า ขนาดฉันเห็นยังหมดอารมณ์เลยพี่" กระถินฉุนหันไปเขกหัวลูกกบ แต่พอหันกลับมา มีมือมาสอยเอาชุดชั้นในของ เธอไป    กระถินรีบวิ่งตามออกไป... ขณะเดียวกัน ร้านบะหมี่ริมถนนของแป๊ะ เล้งและสำลี ทั้งสองกำลังฝึกต๋องลูกบุญธรรมที่ดูอ่อนแอ ไม่มีความเชื่อมั่นในตัว เอง ขี้กลัว ให้ฝึกรับบะหมี่ที่แป๊ะเล้งลวกแล้วโยนให้ โดยมีสำลีคอยเชียร์ให้กำลัง ใจ ต๋องรับพลาดตลอด...ทันใด โจรที่ถูกกระถินกับชาวบ้านที่ช่วยกันไล่จับจน จวนตัว  จึงโยนชุดชั้นในออกไป ตกลงในชามที่ต๋องคอยรับบะหมี่  ต๋องนึกว่าเขา รับได้แล้วก็เฮๆดีใจ แต่พอหยิบมาดูกลับตกใจ กระถินโผล่มารวบตัวเพราะเข้าใจผิดคิดว่าต๋องเป็นโจรโรคจิต แป๊ะเล้งกับสำลี ต้องมาเคลียร์ ต๋องบ่นว่าโจรโรคจิตแล้วยังชอบของแปลก เพราะชุดชั้นในไซส์ เล็กเท่าเด็กอนุบาลกระถินโกรธเงื้อหมัดจะชก ต๋องร้องลั่น "อย่านะ ฉันไปทำ อะไรให้ ทำไมต้องโกรธขนาดนี้" ลูกกบจึงบอกว่าเป็นของกระถินเอง เธออายรีบลากลูกกบกลับไป...พอดีแก้วรุ้ง โทร.มา  กระถินจึงนึกได้ว่าเธอต้องรีบไปงานคอสเพลย์หรืองานประกวดแต่งตัว เลียนแบบตัว การ์ตูน ซึ่งเป็นกิจกรรมประจำปีสำหรับน้องใหม่ของวิทยาลัย ประจิม ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:17:16

ความคิดเห็นที่ 22 7/1/54 (4) ลานกิจกรรมในวิทยาลัย นักศึกษาต่างแต่งตัวตามตัวการ์ตูนที่ชื่นชอบ พลันมี ชายชุดซาฟารีสามคนเข้ามาแหวกทางปูพรมแดงให้ขนุนสาวไฮโซที่แต่งตัวเป็น การ์ตูนญี่ปุ่นแอ๊บแบ๊วเดิน  ขนุนเป็นคนขี้อิจฉา ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองเด่น เป็นที่หนึ่ง  โดยให้ เพื่อนสนิทสองคนคือลิ้นจี่กับลำไยแต่งเป็นคนรับใช้ แต่แล้ว พอแก้วรุ้งเดินลงบันไดมาในชุดเจ้าหญิงกระโปรงบานสีขาวสวยหวาน หนุ่มๆที่รุม ถ่ายภาพขนุนก็ผละกรูไปหาแก้วรุ้ง ขนุนไม่พอใจที่แก้วรุ้งเด่นกว่า ลิ้นจี่แบมือขอ เงินก่อนจะรายงานว่าแก้วรุ้งเป็นใคร "แก้วรุ้ง ลูกสาวนายตำรวจใหญ่ ทั้งสวย ทั้งนิสัยดี เป็นดาวเด่นปีนี้ ใครก็เทียบไม่ติด" ขนุนอิจฉาสั่งลิ้นจี่กับลำไยจับตัวแก้วรุ้งออกไปแล้วบอกทุกคนว่าเพื่อนร่วม รุ่นจะ รับน้องกัน...ขนุนกับพวกพาแก้วรุ้งมาที่มุมเปลี่ยวแล้วพยายามจะเอาสี เขียนหน้า ตาให้หมดสวย กระถินขี่มอเตอร์ไซค์ฝ่าเข้ามาช่วย  แล้วเขียนหน้าตาขนุนจนเป็น ตัวตลกแทน ขนุนทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ...กระถินบอกแก้วรุ้งว่าเธอจะคอยปกป้องไม่ ให้แก้ว รุ้งโดนแกล้งอีก ลูกกบได้ยินอดถามไม่ได้ว่า "นั่นมันหน้าที่ของผู้ชายไม่ใช่เหรอ ตกลงลูกพี่เป็นเพศไหนกันแน่" กระถินเขกหัวลูกกบก่อนจะตอบ "ผู้ชายสมัยนี้หาดีไม่ได้สักคน อย่าไปวังพึ่ง เลย เสียเวลา ผู้หญิงอย่างเราต้องดูแลกันเอง" "แต่ฉันเชื่อว่ายังมีเจ้าชายใจดีอยู่ที่ไหนสักแห่ง คนที่เป็นสุภาพบุรุษเข้มแข็ง คอยปกป้องผู้หญิงเหมือนในนิทานที่แม่เคยอ่านให้ฟังตอนเด็กๆ" แก้วรุ้งตาเป็น ประกายอย่างเพ้อฝัน กระถินส่ายหน้าเตือนว่าเจ้าชายขี่ม้าขาวมีแต่ในนิทาน แต่แก้วรุ้งไม่เชื่ออย่าง นั้น...ขณะเดียวกัน ต๋องกำลังโดนรุ่นพี่ทดสอบให้ยกบาร์เบลหนึ่งร้อยครั้ง ถ้า อยากจะเข้าชมรม ต๋องทำไม่ได้แต่พยายามอ้อนวอน "โธ่พี่ อย่าไล่ผมเลย ผมมี ความฝันอยากเป็นฮีโร่ตั้งแต่เด็ก เป็นฮีโร่ต้องเข้มแข็ง ต้องมีกล้ามถึงจะช่วยคน อื่นได้ ขอร้องล่ะ ให้ผมเข้าชมรมเถอะครับพี่" ต๋องกอดขารุ่นพี่ขอร้องจนพลาดดึงกางเกงรุ่นพี่คนหนึ่งหลุด สร้างความอับอาย จนโดนรุม อู๊ดเพื่อนสนิทเข้ามาช่วยพาวิ่งหนีไปซ่อนในห้องน้ำหญิงแล้วล่อให้รุ่น พี่ตาม ตัวเองไปทางอื่นต๋องเห็นว่าเนื้อตัวสกปรกจึงถือโอกาสถอดเสื้อล้างตัว ในขณะที่เจษฎาและจีรนุชพ่อแม่ของแก้วรุ้งมาให้ กำลังใจ  กระถินเห็นความรัก ความเอาใจใส่ของครอบครัวก็อดสะท้อนใจตัวเองไม่ได้ หลบวิ่งออกไปชนกับ ลิ้นจี่ที่ใส่หมวกพรางหน้า มือถือหล่นโดยไม่รู้ตัว ลิ้นจี่ยิ้มกริ่มเก็บมือถือกระถิน ไปขายให้ขนุน ขนุนจึงใช้มือถือกระถินส่งข้อความไปนัดแก้วรุ้งมาที่หลัง วิทยาลัย   แล้วขังเธอที่ตึกร้างเพื่อไม่ให้กลับไปที่เวทีประกวดได้ เมื่อกรรมการบนเวทีประกาศเรียกแก้วรุ้งเข้ารอบ ขนุนรีบเข้าไปบอกว่าแก้วรุ้งไม่ สบายขอสละสิทธิ์กลับบ้านไปแล้ว กระถินไม่เชื่อออกตามหาแก้วรุ้ง ก่อนไปได้ แกล้งขนุนซึ่งเข้ารอบเช่นกันด้วยการให้จับหมามุ่ยแทนกลีบกุหลาบ ยืนร้องกรี๊ดๆ อยู่บนเวที... จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:18:13

ความคิดเห็นที่ 23 .. แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 54 15:19:23 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:19:10

ความคิดเห็นที่ 24 เหมันต์...หนุ่มหล่อ รวย เรียนเก่ง สมบูรณ์แบบ แต่เขามีปมคือเป็นครึ่งคน ครึ่งปิศาจ ซึ่งเขาไม่อยากใช้ชีวิตแบบปิศาจ จึงเก็บตัวดูเป็นคนเศร้าขรึม...เขา แต่งสูทขาวล้วนมาร่วมงาน แก้วรุ้งทุบประตูร้องให้คนช่วย ความเก่าของตึก แรง สะเทือนทำให้ โคมไฟหล่นลงมาแตกกระจายไฟลุก   แก้วรุ้งตกใจทำอะไรไม่ ถูก  ควันไฟทำให้เธอสำลักร้องเรียกพ่อแม่ให้ช่วย  ก่อนที่ แก้วรุ้งกำลังจะหมด สติ เธอได้ยินเสียงแซกโซโฟนทำนองหวาน ดังขึ้นแผ่วเบา หันไปมองเห็นชาย หนุ่มชุดขาวอยู่หลังกองไฟจึงร้องขึ้นว่า "เจ้าชาย!" เหมันต์โผเข้ารับร่างแก้วรุ้งก่อนที่จะล้มลง ทั้งสองสบตากัน แก้วรุ้งถามว่าเขาเป็น ใคร เข้ามาในห้องนี้ได้อย่างไร ไม่ทันที่เหมันต์จะตอบ โคมไฟบนเพดานร่วงหล่น ลงมา เขาโอบเธอกระชับเข้ามาแล้วยกแขนขึ้นกัน โคมไฟกระทบแขนเขาแตก สลายเป็นเสี่ยงๆ ไม่โดนตัวเธอแม้แต่น้อยนิด แก้วรุ้งตกใจจนเป็นลมไปในอ้อม กอดของเหมันต์... ขณะเดียวกัน กระถินวิ่งตามหาแก้วรุ้งมาในห้องน้ำ เจอต๋องล้างตัวอยู่ก็ตกใจ ต่าง ฝ่ายต่างหาว่าอีกฝ่ายจะทำมิดีมิร้าย พอต๋องรู้ว่าตัวเองเข้าห้องน้ำผิดก็วิ่งหนี กระถินวิ่งตามอย่างรวดเร็ว "ตามมาทำไมอีก เป็นเจ้ากรรมนายเวรรึไง ไปที่ชอบๆเถอะ แล้วจะทำบุญไปให้" "คนนะไม่ใช่ผี..." กระถินโกรธคว้าก้อนหินขว้างใส่ ต๋องหลบไปมา "ฮ่าๆๆ จ้างให้ก็ไม่โดน ยัยโหด" "ฉันไม่ได้ชื่อยัยโหด ฉันชื่อกระถิน" "อ๋อ...ยัยกระทิง..." กระถินยิ่งโกรธขว้างก้อนหินโดนหัวต๋องเต็มๆ ล้มกลิ้ง ตกเนินไป กระถินตกใจจะ ตามไปดูแต่เสียหลักล้มกลิ้งตามลงไปทับบนตัวต๋อง ทั้งสองสบตากันตะลึง พลัน มีงูเห่าเลื้อย มาแผ่แม่เบี้ยขู่ฟ่อๆ ต๋องตกใจโดดหลบหลังกระถิน เธอจ้องเขม็งไป ที่งู เกิดแสงสีรุ้งเรืองรองเหนือหัว เธอพูดกับงู "เราต่างก็เป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่บน โลกใบนี้  มีชีวิตเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งสิ้น เราจงต่างคนต่างอยู่ อย่าเบียด เบียนซึ่งกันและกันเลย จงไปซะ" งูคลายแม่เบี้ยแล้วเลื้อยไปเฉยๆ ต๋องตกใจกับเหตุการณ์ ที่เห็น โวยวาย "เธอสั่ง งูได้ เธอพูดกับงูรู้เรื่องด้วยเหรอ เธอไม่ใช่คน!" กระถินกลับสู่สภาพปกติ ไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป จึงหาว่าต๋องบ้าไปแล้ว ต๋องกลัวไม่ให้เธอเข้าใกล้จนเป็นลมไป กระถินส่ายหน้าที่ต๋องเป็นผู้ชายใจเสาะ ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:19:46

ความคิดเห็นที่ 25 7/1/54 (6) ในห้องพยาบาลของวิทยาลัย แก้วรุ้งนอนหลับอยู่บนเตียง เจษฎา จีรนุช กระถิน และลูกกบถลาเข้ามาเกาะขอบเตียงด้วยความเป็นห่วง จีรนุชร้องไห้จับมือลูกสาว กระถินถามเกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรแก้วรุ้ง เหมันต์ยืนกอดอกพิงหน้าต่างพูดว่า "เดี๋ยวก็ฟื้นเอง จะอะไรนักหนา" ทุกคนหันไปมอง ตะลึงเหมือนโดนมนตร์สะกด มีแต่ กระถินที่ถามสวนกลับไป ว่า "นายเป็นใคร! เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่" "เพื่อนเธอเป็นลม ฉันพามาส่งที่นี่" เหมันต์ตอบไปอีกอย่าง กระถินพุ่งเข้ากระชากคอเสื้อเหมันต์เงื้อหมัด "แก้วเป็นลมได้ไง นายทำอะไรแก้ว" เหมันต์จ้องตาไม่กะพริบ ต่างคนต่างใช้พลังจิตสู้กัน ลูกกบเข้าไปดึงกระถิน เป็น โอกาสให้เหมันต์ใช้พลังจิตบังคับหมัดกระถินกระแทกหน้าลูกกบอย่างจัง ลูกกบ ร้องลั่น กระถินไม่รู้ตัวรีบเข้าไปดูหน้าเพื่อน จีรนุชมองไปตกใจเหมันต์หายไป แล้ว กระถินรีบตามออกไป เห็นสาวๆกรี๊ดสนั่นขอถ่ายรูปกับเหมันต์ กระถินเคือง บ่นว่าเหมันต์เป็นใคร "ลูกพี่นี่เชยโหดผิดหญิงมากเลยนะ นี่ไม่รู้จริงๆเหรอว่า พี่เหมันต์เป็นใคร" ลูกกบ สอดเข้ามาตอบทันทีว่าเหมันต์เรียนวิศวะปีสอง หล่อขั้นเทพ สาวๆอยากเป็นแฟน กระถินฟังแล้วยิ่งหมั่นไส้จะไปเอาเรื่อง ลูกกบรีบรั้งไว้ และบอกว่าถ้าไม่อยากถูกไล่ออก ก็อย่าหาเรื่องเพราะเหมันต์เป็นลูกอมรเจ้าของ วิทยาลัยประจิมนี่ กระถินถึงกับอึ้ง... ระหว่างนั้น   อมรกำลังเปิดตัวสินค้าอมรเฮลแคร์ในสวนสวยแห่งหนึ่ง  พร้อม การันตีคุณภาพสินค้า  เพราะทุกสูตร ทุกผลิตภัณฑ์ เขาเป็นคนคิดค้นขึ้นเอง "กินแล้วจะกลับเป็นหนุ่มเหมือนด็อกเตอร์ด้วยใช่มั้ยครับ" แขกในงานถามขึ้น อมรยิ้มประกายตามีอำนาจ เผลอตอบไปว่าไม่ใช่แค่หนุ่ม แต่ไม่มีวันตาย พอเห็น สายตาแขกในงานอึ้ง จึงพูดแก้ว่า "ผมหมายถึงอายุยืนน่ะครับ ใครที่ไหนจะไม่ ตาย จริงมั้ยครับ" ในงาน อมรเดินทักทายแขก พลันได้ยินความคิดบางคนที่จะก๊อบปี้สินค้าของเขา ออกขาย อมรพูดใส่หน้า "อย่าเสียเวลาเลย ก๊อบปี้ให้ตายก็ไม่มีวันเหมือน" แขกคนนั้นตกตะลึงรีบแก้ตัวว่าเขาไม่ได้พูดอะไร อมรจ้องตาบังคับให้แขกคนนั้น เอาเครื่องดื่มในมือราดหัวตัวเอง... อมรอ่านความคิดหญิงสาวในงานที่คิดเกี่ยวกับเขาออก ก็เข้าไปพูดคุยยิ้มๆ กินรี ออกอาการหึงหวง สะกดให้สาวๆทะเลาะกันเอง อมรต้องดึงกินรีออกมามุมหนึ่ง แล้วตะคอกถาม "เธอทำอะไรของเธอ" "ทีด็อกเตอร์จ้องนังผู้หญิงพวกนั้นตาเป็นมันล่ะ มันหมายความว่ายังไง" "อย่างี่เง่าได้มั้ย ผู้หญิงพวกนั้นมันก็แค่อาหาร" อมรเอ็ด กินรีน้อยใจคิดถึงอดีตเมื่อหลายสิบปี ตอนเธอเป็นผู้ช่วยในห้องทดลอง ร้องไห้ แทบขาดใจที่อมรตาย พลันร่างอมรมาปรากฏเป็นร่างใสๆบอกให้เธอช่วยหา เลือดหญิงสาวบริสุทธิ์มาให้ เขาเพื่อเขาจะได้กลับมีร่างกายอีกครั้ง กินรี ยอม เชือดแขนตัวเองสละเลือดให้แก่อมร... อมรจูบกินรีอย่างดูดดื่ม ก่อนจะถอนหน้ามายิ้มอย่างเอาใจ "เธอตายเพราะฉัน แต่ก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้ลิ้มรสเลือดของฉัน แค่นี้ยังพิเศษไม่พออีกเหรอกินรี" "ค่ะ ฉันได้รับชีวิตอมตะจากด็อกเตอร์ ทำให้ฉันได้อยู่กับด็อกเตอร์ไปชั่วนิรันดร์" อมรพากินรีกลับเข้าไปในงาน...ในขณะที่เหมันต์นอนมองฟ้าอยู่บนดาดฟ้าตึก เขานึกถึงแก้วรุ้งด้วยความเป็นห่วง จึงลุกขึ้นเดินลงผนังตึกแนวดิ่งตั้งฉากกับตัว ตึก แล้วกระโดดไปตามตัวตึกอย่างคล่องแคล่ว กระโดดข้ามรถอย่างรวดเร็ว กลับเข้ามาในห้องพยาบาลที่แก้วรุ้งนอนอยู่ เขาวางมือบนหน้าผากเธอ เพ่ง กระแสจิตถ่ายพลังให้เธอจนฟื้น เขาเซไปพิงผนังห้องอย่างเหนื่อยอ่อน แก้วรุ้ง ลืมตาขึ้นมาเห็นก็ร้องเรียก "เจ้าชาย!" เหมันต์ยืนนิ่งแล้วตัดใจเดินหนี แก้วรุ้งวิ่งตามร้องเรียกเจ้าชายๆ เหมันต์หันขวับมา โวยไม่ให้เรียกเขาแบบนั้น แก้วรุ้งถามว่าทำไมในเมื่อเขาเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอ แก้วรุ้งจับมือ เหมันต์แล้วต้องชะงักเพราะมือเขาเย็นเฉียบ "ทำไมมือคุณเย็นอย่างนี้ เย็นยิ่งกว่า น้ำแข็งอีก" "ฉันเป็นสัตว์เลือดเย็นไง" เหมันต์ตอบแล้วให้แก้วรุ้งเลิกเรียกเขาว่าเจ้าชาย   เพราะโลกนี้ไม่ได้สวยงามอย่างที่เธอคิด จีรนุชกับเจษฎาเห็นเหมันต์เดินออกมาก็เข้าไปขอบอกขอบใจที่ช่วยลูกสาว แก้ว รุ้งตามมาเล่าเรื่องที่เหมันต์ช่วยเธอให้รอดพ้นจากโคมไฟตกใส่ กระถินเข้ามาฟัง พอดีแปลกใจไม่อยากเชื่อ แก้วรุ้งจึงพาทุกคนไปตึกร้างที่เกิดเหตุ แต่ ทุกอย่างกลับอยู่ในสภาพปกติ เหมันต์จึงพูดขึ้นว่า "สิ่งที่แก้วรุ้งเล่า คงเป็นจินตนาการในฝันตอนที่เธอสลบอยู่" "อะไรนะ!" แก้วรุ้งตกใจ "พวกแก๊งผลไม้รวมต่างหากที่แกล้งแก้วรุ้งจนเป็นลม ผมพบเธอในสวนไม่ได้เข้า มาในตึกเลยสักนิด...ไม่มีใครในโลกนี้ทำเรื่องเหลือ เชื่อแบบนั้นได้หรอก" แก้วรุ้งเสียใจที่เหมันต์แต่งเรื่อง...กระถินจะไปเอาเรื่องขนุนกับพวก เธอเดินสวน กับอมรและกินรี เปิดประตูกระแทกอย่างไม่รู้ตัว กินรีจะตามไปเอาเรื่องแต่อมร ห้ามไว้เพราะมีเรื่องต้องจัดการ พอดีแก้วรุ้งกำลังพิสูจน์โยนขวดแก้วไปแตกตรง หน้าเศษแก้วกระเด็นมาบาดมือ เหมันต์ แก้วรุ้งตกใจรีบถามทำไมไม่ใช้อำนาจ พิเศษ อมรเข้ามาตอบแทนว่าเหมันต์ไม่มีฤทธิ์เดชอะไร... ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:20:26

ความคิดเห็นที่ 26 (7) ตอนที่ 2 ทุกคนที่กำลังตะลึงกับแผลที่มือเหมันต์และคำถามของแก้วรุ้งที่ว่า ทำไมเขา ปล่อยให้เศษแก้วบาดมือ ทำไมไม่ใช้พลังจิต ต่างหันมามองอมรเป็นตาเดียวเมื่อ เขาเข้ามาตอบคำถามแทนว่า "เพราะเหมันต์เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ไม่มี ฤทธิ์เดช ไม่มีอำนาจวิเศษอะไรอย่างที่หนูเข้าใจหรอก...มาอยู่นี่เองหรือไอ้ลูกชาย" เหมันต์มองอมรเหมือนศัตรูมากกว่าคนในครอบครัวเดียวกัน จีรนุชกับเจษฎา ตกใจเมื่อรู้ว่าเหมันต์เป็นลูกอมรเจ้าของวิทยาลัย อมรพาทุกคนไปที่ห้องทำงาน ของเขา ในห้องเต็มไปด้วยรูปถ่ายอมรกับเหมันต์ในทุกวัย และใบประกาศ เกียรติคุณกับโล่ต่างๆ ดูเป็นห้องนักวิชาการ "เหมันต์เป็นลูกบุญธรรมของผมเอง" อมรกล่าวเมื่อเห็นแก้วรุ้งหยิบรูปขึ้นมาดู แก้วรุ้งพิจารณาทุกรูปด้วยความแปลกใจที่เหมันต์โตไปตามวัยแต่หน้าตาอมรไม่ เปลี่ยนแปลงเลย จีรนุชจึงขอถามอายุ เหมันต์ตอบแบบกวนๆแทน "ก็ประมาณตา แก่อายุครึ่งศตวรรษ" "ฮ้า! 50 ปีเหรอ ก็เท่าผมน่ะสิ ด็อกเตอร์มีเคล็ดลับอะไรดีๆบอกกันบ้างสิครับ" เจษฎาถาม "แก่ไปตามวัยก็ยังดีกว่าความงามจอมปลอม ที่เบื้องหลังมีแต่ความโสมมแล้วก็คาวเลือด" อมรถลึงตาใส่เหมันต์ กินรีเห็นท่าไม่ดีรีบตัดบทว่า เหมันต์หมายถึงการทำ ศัลยกรรมแล้วชวนคุยถึงอาหารเสริมที่อมรผลิตขายเพื่อชะลอ ความแก่และเป็น ยาอายุวัฒนะด้วย เจษฎากับจีรนุชท่าทางสนใจ...พอทุกคนกลับไป อมรก็หันมา เล่นงานเหมันต์อย่างหนัก กินรีเข้ามาห้าม อมรโกรธหาว่าเพราะกินรีให้ท้าย เหมันต์ถึงกล้าปากดีกับเขา อมรสั่งเฉียบขาดให้เหมันต์ไปจัดการเก็บแก้วรุ้งเสีย เพราะรู้ความลับปีศาจ ถ้าไม่ทำเขาจะจัดการเอง เหมันต์เครียดลำบากใจ... จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:20:48

ความคิดเห็นที่ 27 7/1/54 (8) จากการที่ต๋องเห็นกระถินพูดกับงูได้จนตกใจเป็นลมไป ฟื้นขึ้นมาเล่าให้ใครฟัง ไม่มีใครเชื่อจึงชวนอู๊ดไปพิสูจน์ พอเห็นกระถินกับลูกกบจับแก๊งผลไม้รวมมามัด มือสอบสวนในโรงยิมและตั้งกล้อง ถ่ายเพื่อเก็บคำสารภาพไว้เป็นหลักฐาน ก็ ตามมาแอบดูแต่เข้าใจว่ากระถินรังแกขนุนและพวก ลูกกบขู่ว่าถ้าไม่ตอบตาม ความเป็นจริงจะถูกเขาจูบ ขนุนร้องกรี๊ดๆต๋องจะเข้าไปช่วยแต่ถูกอู๊ดรั้งไว้ให้รอดูไปก่อน กระถินตั้งคำถามแรกถามว่า จริงหรือไม่ที่ขนุนใช้เงินซื้อลิ้นจี่กับลำไยมาเป็น เพื่อน สองสาวหลุดปากว่าจริง กระถินถามอีกว่า จริงไหมที่ขนุนอยากดังจนตัว สั่นจึงแกล้งแก้วรุ้งที่เด่นกว่า ขนุนถูกแทงใจดำโวยว่าเธอต่างหากที่เด่นกว่าแก้ว รุ้ง ลูกกบยื่นหน้ามาจะจูบ ขนุนร้องให้คนช่วย ต๋องทนไม่ไหว ตะโกนมาจากบน อัฒจันทร์ในมาดฮีโร่สวมแว่นดำมีผ้าคลุมผูกคอ ไฟสาดส่องทำให้กระถินมองไม่ชัดว่าเป็นใคร "หยุดรังแกคนอ่อนแอได้แล้ว" "แล้วนายเป็นใคร มาทำบ้าอะไรที่นี่ นี่หลุดจากโรงบาลบ้ามารึเปล่า" กระถินถามกลับไป ต๋องหัวเราะฮึๆแล้วส่งสัญญาณให้อู๊ดเปิดปิดไฟในโรงยิมเหมือนเขาแสดงพลัง อำนาจ กระถินสงสัยกระโดดตีลังกาตัวลอยไปยืนตรงหน้าต๋อง แล้วกระชากแว่น ดำจากหน้าต๋องออก "ไอ้โรคจิต" กระถินกระชากคอเสื้อต๋องทันที อู๊ดได้ยินเสียงร้องของต๋องก็รู้ว่าแย่แล้ว ต๋องร้องขอชีวิต ขนุนโวยวายด่าว่า กระถินและเอาพ่อมาขู่ กระถินไม่กลัว แต่พอถูกขนุนด่าว่าเป็นลูกกำพร้าไม่มีพ่อ แม่สั่งสอนเท่านั้น กระถินก็ปรี๊ดโกรธจนลืมตัว พลังในตัวทำให้เกิดลมกระโชก อย่างแรงจนทุกคนปลิว ทั้งที่อยู่ในโรงยิมไม่มีหน้าต่าง ต๋องเห็นแสงสีรุ้งบนหัว กระถินยิ่งตกใจกลัว สะบัดตัวหนีหล่นจากอัฒจันทร์มาทับลูกกบร้องลั่นจะเล่น งาน แต่ต๋องกลับเตือนลูกกบ "บรรยากาศมาคุอย่างนี้ รักษาชีวิตแกให้รอดก่อนเถอะ ไอ้ลูกหมา" จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:21:13

ความคิดเห็นที่ 28 7/1/54 (9) ต๋องวิ่งหนีมาชนกับอู๊ดจึงบอกให้เลิกเล่นไฟได้แล้ว อู๊ดตอบว่าเขายืนอยู่ตรงนี้จะ ไปเปิดปิดสวิตช์ไฟได้อย่างไร... กระถินยังโกรธใช้พลังจิตทำให้ลูกวอลเล่ย์ลอย มาอัดใส่ขนุนกับพวกเป็นสิบๆลูก ทุกคนพากันวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิง จนกระถินหมด แรงสงบลง ลูกกบไม่รู้ว่าทุกอย่างเกิดจากกระถิน รีบมาประคองกระถินวิ่งออกไป จากโรงยิม แก้วรุ้งวิ่งมาเจอ "กระถินมาอยู่นี่เอง  เอ๊ะ  กระถินเป็นอะไรทำไมหน้าซีดจัง" "แก้วไม่รู้อะไร เกิดเหตุประหลาดในโรงยิมด้วยล่ะ อยู่ๆลูกวอลเล่ย์ก็ลอยไปทุ่ม หัวพวกยัยผลไม้เน่าได้เอง บรึ๋ย...ทั้งสยองปนสะใจ" ลูกกบเล่าเรื่องตื่นเต้น ลูกกบหาว่าเจ้าที่คงแรง พอขนุนว่ากระถินเรื่องพ่อแม่ ก็เกิดเรื่องเลย กระถิน ปรามลูกกบให้หยุดพูด  "ฉันมีพ่อแม่แล้วท่านไม่ได้ทิ้งฉันไปไหน ท่านอยู่กับฉัน ตลอดเวลา" กระถินจะโชว์สร้อยพระนาคปรก จึงรู้ว่ามันหลุดหาย ไปก็ตกใจ มันหล่นหายไป ตั้งแต่ตอนที่เจองูกับต๋อง ชายนิรนามคนที่เคยอุ้มกระถินไปส่งบ้านครั้งก่อนเก็บ สร้อยได้ ท่าทางเขาดูเพี้ยนๆจึงถูกเรียกว่า...อาจารย์เพี้ยน กระถินกับเพื่อนช่วย กันค้นหาไม่เจอ กระถินเศร้าเสียใจมาร้องไห้ที่ริมสระน้ำ รำพันว่า "พ่อจ๋า แม่จ๋า กระถินไม่เอาไหน ของของพ่อแม่ กระถินก็รักษาไม่ได้" ขณะที่กระถินฟุบหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น ก็รู้สึกว่ามีคนมายืนจ้องอยู่จึงเงยหน้า มอง เห็นตัวมาสคอตเป็นเพนกวินยืนโบกมือให้ก็ยิ้มออกมา   เพนกวินทำท่า ตลกๆให้เธอขำจนลืมเรื่องเศร้า กระถินขอบคุณ "ไม่น่าเชื่อเลยนะ คุยกับคุณแค่ แป๊บเดียว ทำไมฉันรู้สึกสบายใจอบอุ่นเหมือนเราเป็นคนในครอบครัวเดียวกันเลย" "ไม่น้า คุณหนูจะมีญาติเป็นนกเพนกวินได้ไง ฮิๆๆ นี่ๆเปิดถุงให้หน่อยสิ" เพนกวิน ชี้ที่ถุงห้อยคอ กระถินล้วงหยิบสิ่งของออกมาเป็นพระนาคปรกก็ดีใจ เพนกวิน บอกว่าเขาเก็บได้ เขาให้เธอ กระถินโผกอดเพนกวิน "โอ๊ย...กระถินกำลังหาสร้อยเส้นนี้อยู่เลย นี่ของสำคัญที่สุดในชีวิตกระถินเลย นะ  พ่อจ๋าแม่จ๋า  อย่าทิ้งกระถินไป อีกนะ"  กระถินถอยออกก้มดูสร้อยพระ  แต่ พอเงยหน้ามาเพนกวินหายไป กระถินวิ่งร้องเรียกเพนกวิน เห็นเขากระโดดขึ้นรถสองแถวโบกมือให้เธอ แก้วรุ้ง กับลูกกบตามมาถึงได้ยินเพนกวินตะโกนบอกกระถินให้สวมสร้อยติดตัวอย่า ถอดเด็ดขาด กระถินอยากรู้มากว่าเขาเป็นใคร...ในรถ เพนกวินถอดหัวออก เขา คืออาจารย์เพี้ยนที่คอยปกป้องกระถิน ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:21:38

ความคิดเห็นที่ 29 (10) ในบ้าน ยายบัวรู้สึกเหมือนมีคนเดินผ่านไปก็คิดว่ากระถินกลับมาแล้ว จึงร้อง เรียกแต่ไม่มีเสียงตอบ จึงเดินออกมาดูหน้าบ้าน กระถินโผล่พรวดมากอดทำให้ ยายบัวสะดุ้งอุทานคำตลกๆออกมา กระถินกอดอ้อนยายบัว "โอ๋ๆ รักดอกจึงหยอกเล่น..." กระถินพาแก้วรุ้งกับลูกกบมาด้วย ทั้งสองถือของพะรุงพะรัง ยายบัวจึงถามว่าจะ ไปไหนกัน กระถินตอบว่าเธอเพิ่งกลับกันมายายบัวว่า "อย่ามาอำ ยายเห็นเรา ออกมาจากบ้าน จึงเดินตามออกมานี่ไง" "ตาฝาดแล้วยาย  เราสามคนเพิ่งมาถึง  ยังไม่ได้เข้าบ้านเลย" ลูกกบรีบบอก ยายบัวแปลกใจแล้วเมื่อกี้ใครที่อยู่ในบ้าน กระถินบอกยายบัวว่าเพื่อนๆจะมาค้าง ที่บ้านเพราะมีงานต้องทำ ทุกคนพากันเข้าบ้าน เหมันต์ก้าวออกมาจากความมืด ท่ามกลางลมพายุ แววตาเขาเศร้าดูน่ากลัว...และในคืนเดียวกัน ต๋องยังไม่เลิก พิสูจน์ว่ากระถินไม่ใช่คนธรรมดา เขาพาอู๊ดแอบเข้ามาในบ้านกระถิน จึงได้ยิน กระถินเล่าให้เพื่อนๆฟังว่าทำไมเธอถึงชื่อกระถิน "เพราะยายไปเจอฉันใต้ต้นกระถินน่ะสิ ฉันก็เลยชื่อกระถิน" ต๋องแอบหัวเราะ "ดีนะที่เจอใต้ต้นกระถิน ถ้าเจอใต้ต้นมะคำดีควายจะชื่ออะไร" จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:22:03

ความคิดเห็นที่ 30 จากไทยรัฐออนไลท์ (8/1/54) (1) กระถินได้ยินเสียงหัวเราะนอกหน้าต่างก็แปลกใจเดินไปชะโงกดู  อู๊ดรีบทำเสียง แมวร้อง  แก้วรุ้งชวนให้มาทำงานต่อ เหมันต์เห็นต๋องกับอู๊ดจึงทำให้ทั้งสองหล่น จากต้นไม้ ทั้งสองไม่กล้าร้อง ต๋องขอให้อู๊ดคอยดูเขาจะเอางูไปโยนใน ห้องกระถินเพื่อให้ได้เห็นกระถินคุยกับ งู โดยงูที่เขาเอามาเป็นงูยางแต่ดูเหมือน จริงมาก ต๋องล้วงหยิบจากในถุงที่สะพายมาด้วยออกมาให้อู๊ดดู อู๊ดถึงกับผงะ "มะเหมือน...เหมือนมาก เหมือนมากเกินไปแล้ว เฮ้ย! นี่มันงูจริง" "ไอ้ บ้า ไม่ต้องอินขนาดนี้ก็ได้" ต๋องเห็นอู๊ดวิ่งหนีจึงหันมองงูในมือพอเห็นมัน เป็นงูจริงกำลังพันมือเขา ก็ร้องลั่นวิ่งตามอู๊ดไปให้ช่วยเอาออก กระถินกับพวกได้ยินเสียงร้อง วิ่งออกมาดู เจอกับยายบัวที่หน้าบ้าน ต่างบอกว่า เสียงมาจากในสวน จึงวิ่งตามไปดู แก้วรุ้งหกล้มไม่มีใครเห็น เธอจึงเดินกะเผลก อยู่คนเดียวตามไม่ทัน กระถินกับพวกวิ่งมาถึงเห็นต๋องซึ่งงูหล่นจากมือแล้ว ก็ โวยวายใส่ ต๋องเอาแต่ร้องว่างูๆ กระถินก้มมองแล้วหยิบขึ้นมา ต๋องร้อง "นั่นไง ยัยกระทิงจับงูหน้าตาเฉย ยัยกระทิงเป็นแม่มด" ต๋องคว้ากล้องจากอู๊ด มาถ่ายวิดีโอเก็บไว้ ทุกคนมองดูสิ่งที่กระถินหยิบขึ้นมา เป็นตุ๊กตานกฮูก กระถินปาใส่ต๋องเขาแปลกใจ "เฮ้ย! เป็นไปได้ไง เมื่อกี้ยังเป็นงู อยู่เลย" กระถิน จะเอาเรื่องต๋องที่บุกเข้ามาในบ้านเธอ อู๊ดช่วยเอาตัวรอดด้วยการบอกว่า ต๋องต้องการเอาตุ๊กตานกฮูกมาฝากกระถิน ต๋องหน้าเหวอแต่รีบรับมุข บอกว่า เป็นการขอบใจที่คอยทำให้เขาเจ็บตัว มีแต่เรื่องทุกครั้งที่เจอเธอ "อีตาบ้า นายมาขอบคุณหรือมาต่อว่าฉันเนี่ย" ต๋อง เหงื่อแตกควักผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อ แต่มันกลายเป็นกางเกงในของยายบัว ตัวใหญ่มาก ยายบัวร้องว่านั่นของเธอ กระถินหยิบไม้ไล่ตีต๋องหาว่าลามกโรคจิต ไม่หาย ต๋องกับอู๊ดวิ่งหนีกระเจิง...หารู้ไม่ว่าทุกอย่างที่กลับกลายเกิดจากอำนาจ ของเหมันต์ที่เขาไม่ต้องการให้ต๋องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แก้ว รุ้งเดินไม่ไหวกะเผลกกลับมานั่งในบ้าน ถือยาจะมานวดขา เหมันต์ย่องมา ด้านหลังทำท่าจะบีบคอเธอ พอดีเธอฮัมเพลงที่เขาเคยเป่าแซ็กโซโฟนวันที่ช่วย เธอจากตึกร้าง เขาจึงชะงักใจอ่อนยวบทำร้ายเธอไม่ลง และเกิดสงสารที่เธอบาด เจ็บ จึงหยิบผ้าเช็ดหน้ามาปิดตาเธอไว้ จากนั้นก็มาใส่ยานวดขาให้เธอ แก้วรุ้งคิด ว่าเป็นกระถิน "ขอบใจนะกระถิน กระถินดีกับแก้วจัง ไม่เหมือนใครบางคน เขาช่วยชีวิตแก้วแต่ ก็โกหกแก้ว แก้วดูไม่ออกจริงๆว่าเขารู้สึกยังไงกับแก้วกันแน่ แต่ไม่ว่าจะยังไง แก้วก็อยากจะบอกพี่เหมันต์ว่า แก้วขอบคุณ ขอบคุณจากใจจริง" เหมันต์ รู้สึกแปลบปลาบในใจ พลันมีเสียงกระถินดังมา เขาจึงรีบหลบออกไป กระถินเข้ามาเห็นแก้วรุ้งมีผ้าผูกตานั่งอยู่คนเดียวก็ถามอย่างแปลกใจ แก้วรุ้งเอง ก็นึกว่ากระถินทำ ต่างคนต่างแปลกใจ...ที่นอกบ้านในความมืด เหมันต์ยืนมอง มือตัวเองแล้วพึมพำว่า "ฉันไม่ใช่เจ้าชายของเธอ ฉันปกป้องเธอไม่ได้เลย แก้ว รุ้ง...มือนี้เคยช่วยเธอ แต่ต่อไปนี้ มือนี้จะไว้ใช้ฆ่าเธอ" เหมันต์เดินซึมเศร้ากลับมาในซอยบ้าน เผอิญชนกับแนน นักศึกษารุ่นน้องที่คลั่ง ไคล้เขา แนนดีใจกระโดดเกาะแขนเขา เหมันต์เตือนให้แนนกลับบ้านแล้วเดิน อย่างรวดเร็วออกไป แนนเห็นกระเป๋าสตางค์เหมันต์ตกอยู่จึงเก็บตามไปคืน ทัน กันที่หน้าบ้าน เหมันต์รีบดันให้แนนกลับไปก่อนที่อมรจะออกมาเห็น แต่ไม่ทัน เสียแล้ว อมรออกมาทักทาย แนนยิ่งตื่นเต้นวิ่งไปสวัสดีอมร ดีใจที่ได้เจอคนดัง อมรจึงชวนเข้าไปทานข้าวในบ้าน เหมันต์รีบห้ามบอกให้แนนกลับบ้านแต่อมรใช้ พลังสะกดแนนให้เดินเข้าบ้าน เหมันต์จะขวาง อมรหันมาจ้อง "ให้ฉันกินอาหารเสร็จก่อนสิ ค่อยพาไปส่ง...รู้หน้าที่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆๆ" เหมันต์เจ็บปวดใจที่ช่วยอะไรไม่ได้ร้องสุดเสียง "ทำไม ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ ด้วย ทำไม" จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:25:24

ความคิดเห็นที่ 31 8/1/54(2) เช้าวันรุ่งขึ้น กระถินลุกมาทำข้าวต้มให้ทุกคนทาน แต่มันไม่เอาไหนจนทุกคน ต้องบ้วนทิ้ง ลูกกบว่ากระถินน่าจะไปโบกปูน ซ่อมเครื่องมากกว่าทำอาหาร แต่ แก้วรุ้งเตือนว่าอีกหน่อยกระถินแต่งงานก็ต้องทำอาหาร กระถินประกาศว่า คนที่ จะมาแต่งกับเธอต้องทำกับข้าวเป็น ยายบัวนึกได้พูดโพล่งออกมาว่า เนื้อคู่ กระถินคือต๋องลูกร้านบะหมี่ กระถินอายรีบวิ่งหนีขึ้นห้อง มา เก็บกระเป๋าเตรียมไปเรียน พลันสะดุดล้มหน้าจูบเอาตุ๊กตานกฮูกที่ต๋องทิ้งไว้ ให้ นึกได้ร้องอ๊่ายๆอย่างกับจูบกับต๋อง "อี๋...ไอ้โรคจิตหน้านกฮูก นี่ฉันเสียจูบให้ นายได้ไงเนี่ย แหวะๆ" แก้วรุ้งขึ้นมาตาม กระถินกระซิบบอกตุ๊กตาว่ากลับมาจะคิดบัญชี แล้วโยนโครม ไปบนเตียง คว้ากระเป๋าตามแก้วรุ้งออกไป... ได้ รับคำสั่งให้ตามสืบว่าอินทุกาตายไปแล้วจริงหรือไม่ กินรีจึงมาที่เก็บกระดูก ของอินทุกา ชโรดม มีภาพเด็กหญิงวัยห้าขวบติดอยู่ เธอยืนครุ่นคิดถึงวันที่อินทุ กาตกหน้าผาไปจะรอดได้อย่างไร แต่แล้วประสาทสัมผัสทำให้เธอหันขวับมา มองที่เก็บกระดูกถัดไป เป็นชื่อ เอมอร ชโรดม ที่น่าสงสัยคือมีดอกไม้มาวาง พร้อมธูปที่ยังไม่ดับ แต่ของอินทุกากลับไม่มี "ทำไมเซ่นไหว้แต่แม่ของอินทุกาล่ะ หรือ...อินทุกายังไม่ตาย..." พลันกินรีรู้สึก มีเงาผ่าน กินรี เคลื่อนกายอย่างรวดเร็วไปที่เงานั้น มองไปรอบๆทุกอย่างว่างเปล่า จึงเดิน กลับออกไป ไม่ทันไร ผนังกำแพงถูกดันออก ชายนิรนามเปิดผ้าที่บังตัวออกจะ เดินไป กินรีย้อนกลับมาเอามีดจ่อถามว่าเขาเป็นใคร ชายนิรนามไม่ตอบแต่ต่อสู้ กับกินรีด้วยพลังเหนือมนุษย์ เหาะเหินสู้กันอย่างดุเดือด ชายนิรนามพลาดล้มฟุบ ลง กินรีจะมาดูหน้าว่าเป็นใคร แต่กลับถูกชายนิรนามพ่นสเปรย์พริกไทยใส่หน้า ก่อนจะหนีหายไป กินรีเคียดแค้นฝากไว้ก่อน... ยังไม่ละความพยายามจะ เป็นฮีโร่ให้ได้ ต๋องพยายามฝึกกระบวนการต่อสู้ตาม แบบกังฟู มีอู๊ดคอยเอาใจช่วย แต่ไม่วายต้องวิ่งหนีเด็กวัยสิบขวบที่ไล่แทงด้วย มีดดาบพลาสติก  แป๊ะเล้งกับสำลีปลอบใจว่าไม่เป็นฮีโร่ก็ไม่เป็นไร ถึงอย่างไร เขาก็ยกกิจการร้านบะหมี่ให้สืบทอด แต่ขอให้ไปเรียนคหกรรมกับอาจารย์ พงศธรที่วิทยาลัยประจิมก่อนเพื่อเพิ่มความรู้ ต๋องกับอู๊ดเซ็งที่ต้องมาเรียนคณะที่ ผู้หญิงเขาเรียนกันเป็นส่วนใหญ่ ยิ่งพอมาเจอกับอาจารย์เพี้ยน หรืออาจารย์ พงศธร ยิ่งอยากจะถอนตัวแต่ไม่ทัน อาจารย์เพี้ยนถามต๋องว่าอะไรทำให้มาเรียน "ผมอยากต้มมาม่าให้อร่อย ที่สุดในโลก...ใช่ มีคนๆนึงว่าผมไม่เอาไหน แค่ต้ม มาม่ายังไม่อร่อยเลย ผมตั้งใจจะเอาชนะคำทายนี้ให้ได้" ต๋องบอกอย่างมุ่งมั่น... จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:25:59

ความคิดเห็นที่ 32 8/1/54 (3) ต๋องนั่งนึกถึงความหลังวัยเด็กประมาณแปดขวบตอนอยู่บ้านเด็กกำพร้า เพื่อนรัก ที่ชื่อเหมันต์มักจะแอบต้มมาม่าให้กิน เหมันต์เก่งทุกอย่างทั้งหมัดมวยและการ เรียน ต๋องขอให้ เขาสอนมวยให้บ้าง เหมันต์กลับบอกให้ไปหัดต้มมาม่าให้อร่อย ก่อนแล้วจะสอนมวยให้ เหมันต์ให้รูปพร้อมลายเซ็นต๋องไว้ก่อนจะแยกย้ายกัน ออกจากบ้านเด็กกำพร้า ต๋องเก็บภาพนั้นติดตัวไว้เสมอ หวังจะได้เจอเพื่อนรัก อีก "ป่านนี้นายคงเรียนอยู่เมืองนอก แล้วลืมเพื่อนคนนี้ไปแล้วมั้ง" ต๋องมองภาพเหม่อจนเดินพลาดตกบันไดหงายหลังจะหัวฟาด เหมันต์เล่นบาสอยู่ ได้ยินเสียงต๋องร้องก็เขวี้ยงลูกบาสมารองรับหัวต๋องไว้ ต๋องยกมือไหว้ "ลูกบาสช่วยชีวิตแท้ๆ..." เหมันต์หลบอยู่มุมหนึ่ง พอดีต๋องเงยหน้ามองไปที่กระจกเห็นเงาเหมันต์ก็จำได้ ร้องเรียก เหมันต์รีบเดินหนี ต๋องวิ่งมาขวางหน้า "เหมันต์...นายจริงๆด้วย" เหมันต์ เมินหน้าเดินหนี ต๋องดึงไหล่ให้หันมาแล้วพูดด้วยความดีใจ "ไม่อยากเชื่อ ว่าเราจะได้เจอกันอีก นี่ฉันเพิ่งดูรูปเก่าเราอยู่เลย...จำได้ไหม นายเคยสัญญาจะ สอนต่อยมวยให้ฉัน" เหมันต์มองภาพแล้วข่มใจซ่อนความรู้สึก เงยหน้าบอกต๋อง "ฉันไม่เคยรู้จักนาย" "ฮึ นี่นายจำฉันไม่ได้เหรอ ต๋องไง เราชอบแอบต้มมาม่ากันที่บ้านเด็กกำพร้า..." "ไม่รู้จักก็ไม่รู้จัก" เหมันต์ตะคอกขัดขึ้นมา ต๋อง เสียใจด่าว่าเหมันต์ไปเป็นลูกเศรษฐีแล้วลืมกำพืดตัวเอง เหมันต์โกรธชก เปรี้ยงเข้าที่หน้าต๋อง ต๋องชกสวน แต่เหมันต์หลบทัน มือต๋องไปกระแทกตาข่าย ร้องโอดโอย เหมันต์ ตามมาชกซ้ำอีกหลายหมัด แก้วรุ้งเดินมาเห็นจึงร้องห้าม "ว้าย หยุดนะ อย่าทำเขา" เหมันต์ตะ คอกใส่ต๋องว่าคนอย่างนี้ไม่สมควรเป็นเพื่อนเขา ต๋องเสียใจทรุดลงกับ พื้นหมดสภาพ แก้วรุ้งปราดมาตบหน้าเหมันต์ แต่เขาจับมือเธอไว้ทัน แก้วรุ้งว่า เขาอันธพาล เหมันต์ย้อนกลับว่าเพิ่งรู้หรือ แล้วสะบัดมือแก้วรุ้งออกก่อนจะเดิน ไป แก้วรุ้งเสียใจตะโกนตามหลังว่า จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:26:29

ความคิดเห็นที่ 33 8/1/54 (4) "พี่เหมันต์บ้า...คุณ คุณเป็นอะไรมากมั้ย" แก้วรุ้งหันมาดูต๋องซึ่งหมดสติไปแล้ว... แก้ว รุ้งเช็ดทำแผลให้จนต๋องฟื้นขึ้นมา เขาเห็นแก้วรุ้งก็ทักว่านางฟ้า แก้วรุ้งยิ้ม ให้และบอกว่าเธอชื่อแก้วรุ้งไม่ใช่ นางฟ้า ต๋องหลงใหลความอ่อนหวานของแก้ว รุ้งทันทีรีบแนะนำตัวว่าเขาอยู่ปีหนึ่งคหกรรม แก้วรุ้งทำหน้าอมยิ้ม ต๋องเข้าใจรีบพูดว่า "อ้าว คุณ นี่มันยุคเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์แล้ว สิทธิชายไทยก็น่าจะเท่าหญิงไทยแล้ว นะฮะ...ผมจะได้ทำกับข้าวให้คุณทานไง" ต๋องยื่นหน้ามาทำเจ้าชู้ใส่ แก้วรุ้งตกใจสาดแอลกอฮอล์ในมือใส่แผลที่ หน้าต๋อง เขาร้องจ๊ากด้วยความ แสบ กระถินกำลังส่องกล้องมองไปรอบวิทยาลัย เห็นแก้วรุ้งทำแผลให้ต๋อง สาย ตาต๋องหยาดเยิ้มมองแก้วรุ้ง   ก็เจ็บจี๊ดๆในใจอย่างบอกไม่ถูก   รีบหาวิธีพลางตัว ย่องเข้าไปดู ใกล้ๆ พอได้ยินคำเลี่ยนๆที่ต๋องใช้จีบแก้วรุ้งก็ทน ไม่ไหว โผล่ออก มาทำเสียงล้อ "ผมไม่สบาย ป่วยเป็นโรคไตหาหัวจาม ตามหาหัวใจ ฮ่าๆๆ จะ อ้วก" "ยัยกระทิง! นี่เธอจะมากไปแล้วนะ" "อะ ยังน้อยไป ทั้งภาพและเสียงที่สุดแสนจะน้ำเน่า อยู่ในนี้หมดแล้ว" กระถินชู กล้อง ต๋องโวยหาว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคลจะแจ้งความ กระถินท้า "เอาซี้ นักศึกษาทุก คนจะได้เห็นวิธีจีบหญิงที่สุดแสนเชย ชวนคลื่นไส้ของนาย" ต๋อง โกรธจะแย่งกล้องคืน กระถินต่อรองให้เลิกยุ่งกับแก้วรุ้ง ต๋องไม่ยอม ประกาศว่าเขาชอบแก้วรุ้ง "ฉันขอสาบานไว้เลย เธอจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายใน โลกนี้ที่ฉันจะนึกถึง" กระถินเจ็บจี๊ด อย่างบอกไม่ถูก พลันมีเสียงไซเรนตำรวจดังเข้ามาใน วิทยาลัย...มีการฆ่าตัวตายในหอพักหญิง กระถิน แก้วรุ้ง ต๋อง และอู๊ดวิ่งเข้ามา ดู เห็นแนนนอนตายในห้องน้ำ ที่ข้อมือมีรอยกรีดเลือดไหลนองพื้น มีมีดโกน และจดหมายฉบับหนึ่งตกอยู่ข้างศพ เจษฎามาทำคดีนี้ ต๋องเห็นเลือดถึงกับเป็น ลม แก้วรุ้งเองก็ถึงกับเซ กระถินประคองพาออกไป อมรเข้ามาพร้อมกับกินรีและ เหมันต์ ฟังตำรวจสรุปคดีแล้วอมรก็แสดงความเสียใจแทนพ่อแม่ของแนน เหมันต์ฟังแล้วกัดกราม กำหมัดแน่น เกลียดอมรเข้าไส้ที่โกหก เดินหนีไป ทันที... ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:26:55

ความคิดเห็นที่ 34 8/1/54 (5) ตอนที่ 3 หมดสภาพต้องให้อู๊ดรมยาดมให้ พอต๋องรู้สึกตัวก็งัดยาดมเทอร์โบจากกระเป๋า ตัวเองมาดมแทน เหมันต์เดินผ่านไป ต๋องเห็นแล้วอดห่วงไม่ได้จึงแอบตามไป เห็นเหมันต์ขึ้นไปบนดาดฟ้าตึกเรียน ระบายอารมณ์ด้วยการชกกำแพงจนเลือด อาบมือ ต๋องเข้ามาจับแขนเหมันต์ไว้ "ทำไมนายต้องทำร้ายตัวเองด้วยวะ" "เรื่องของฉัน..." เหมันต์สะบัดมือออก ต๋อง ถามอีกว่ามีปัญหาอะไร ให้บอกเผื่อเขาช่วยได้ แต่กลับโดนเหมันต์ตะคอก ใส่ว่าเขาไม่เกี่ยว ต๋องเสียใจ "นายเปลี่ยนไปมากนะเหมันต์ นายไม่ใช่คนเดิมที่ ฉันเคยรู้จัก" "อย่า มาตีเสมอฉัน...คนอย่างนายไม่น่ามีปัญญาเรียนที่นี่ หาที่เรียนใหม่ให้สม กับฐานะตัวเองดีกว่า" เหมันต์พูดใส่หน้าต๋องหวังกดดันให้ออกไปจากที่นี่ อู๊ดตามมาได้ยิน โกรธแทนเข้าไปผลักอกเหมันต์ กำหมัดอยากจะต่อย แต่ต๋อง รั้งไว้ แล้วบอกว่าจริงอย่างที่เหมันต์พูด เขามันคนละเกรดที่จะไปตีเสมอเป็น เพื่อน อู๊ดจึงปลอบต๋องว่าคนไม่เห็นความหวังดีก็อย่าไปเป็นห่วงให้เสียความรู้สึก อู๊ดดึงต๋องเดินไป เหมันต์ทรุดลงร้องไห้กับการที่ปฏิเสธความห่วงใยของเพื่อน รัก... หน้าหอ พักหญิง อมรถูกนักข่าวรุมสัมภาษณ์ถึงกรณีที่มีนักศึกษาฆ่าตัวตายถึง สิบสามคนในรอบสาม เดือน หนึ่งในนักข่าวมีกระถินยื่นไมค์สัมภาษณ์อยู่ด้วย พออมรเห็นหน้ากระถินก็ชะงักถามทันทีว่าเธอเป็นใคร กระถินตอบว่าเป็นนัก ศึกษาปีหนึ่งคณะนิเทศศาสตร์ที่นี่ อมรพยายามจะอ่านใจกระถินแต่ไม่สำเร็จจึง หันไปอ่านใจลูกกบแทน รู้ว่าลูกกบกับกระถินอยากสัมภาษณ์เขา จึงเปรยกับ กินรี "จัดเวลาให้เด็กคนนี้ไปสัมภาษณ์ต่อที่ออฟฟิศฉันดีกว่า" "จริงเหรอคะด็อกเตอร์ เย้ ไอ้ลูกกบ มีข่าวเด็ดลงแล้ว" กระถินดีใจแตะมือกับลูก กบ พลัน มีฝูงผึ้งบินหึ่งเข้ามา ผู้คนแตกฮือวิ่งหนี ยกเว้นอมรกับกินรีที่แค่ยกมือป้อง ไว้ กระถินรู้สึกว่าผึ้งไม่สนใจเธอเช่นกันจึงดึงลูกกบให้มายืนข้างๆ "ไม่เห็นมัน ตอมฉันเลย แปลก" "จริงด้วย ขนาดผึ้งยังไม่ตอมเลย ท่าทางลูกพี่จะขึ้นคาน" ลูกกบแซวจึง โดนกระถินเขกหัว ไม่ นานมีเสียงนกหวีดโบราณดังขึ้น ฝูงผึ้งค่อยๆบินห่างออกไป อมรเห็นอาจารย์ เพี้ยนใส่หมวกปีกกว้างบังหน้า ยืนโบกมือให้ผึ้ง จึงถามว่าเป็นคนปล่อยผึ้งมาหรือ เขาเห็นเป่านกหวีด "ก็ช่าย...แต่ฉันบังคับให้มันกลับบ้าน ผึ้งพวกนี้หนีไฟป่ามา ไม่รู้เรื่องแล้วอย่า ปรักปรำ" อมร โกรธที่มาเล่นลิ้นจึงถามว่าเป็นใครและพยายามอ่านจิต แต่อาจารย์ เพี้ยนบล็อกไว้ให้อมรเห็นแค่เขาร้องเพลงบ้าๆบอๆแล้วหัวเราะร่า อมรโวยว่าใคร ปล่อยคนบ้าเข้ามาในวิทยาลัยของเขา  อาจารย์เพี้ยนรีบแนะนำตัวว่าเขาเป็น อาจารย์ ที่นี่ แล้วย้อนถาม "อ้อ...ด็อกเตอร์แน่ใจเหรอว่านักศึกษา พวกนี้ฆ่าตัวตาย บางทีไอ้ฆาตกรมันอาจจะยืนอยู่ตรงนี้ก็ได้" พอ เห็นอมรทำหน้าเหี้ยมก็รีบทำท่าคิกขุว่าล้อเล่นแล้วเดินลิ่วๆไป อมรมองตาม เดือดๆ...กลับเข้าห้องทำงาน ทุบโต๊ะเปรี้ยงกระจกแตกร้าวไปทั่ว อมรแค้นใจ เหมือนโดนหยาม ไม่อยากเชื่อว่าอาจารย์เพี้ยนจะเป็นคนธรรมดา พลันฉุกคิด หรือว่า... อมรกับกินรีมาที่โรงพยาบาลโรคจิต "ใจเย็นๆก่อน ค่ะด็อกเตอร์ เขาจะหนีออกไปเพ่นพ่านข้างนอกได้ยังไง ในเมื่อ ด็อกเตอร์รับเขามาดูแลตั้งแต่เกิดเรื่อง" กินรีเดินตามพูดให้คลายความกังวล "ไอ้ชาติมันฉลาดเป็นกรดตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ชอบทำอะไรเหนือความคาดคิด ฉันรู้จักมันดี" อมรไม่ไว้ใจ จึงมาดูให้รู้แน่ จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:27:24

ความคิดเห็นที่ 35 8/1/54  (6) ตอนแรกไม่เห็นชาติในห้องพัก ไม่ทันไรได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ชาติในสภาพ ใบหน้าพันผ้าพันแผลเพราะถูกไฟไหม้เป็นแผลฉกรรจ์ไม่มีวันหาย กำลังถูกรุมจับ จะฉีดยา เขาอาละวาดเหวี่ยงคงเดชและบุรุษพยาบาลล้มกลิ้ง อมรเป็นผู้มาหยุด เขาไว้ได้ คงเดชเข้ามารายงานว่า พอยาระงับประสาทหมดฤทธิ์ทีไร ก็คลุ้มคลั่ง แบบนี้ทุกที จะออกไปช่วยลูกกับเมีย อมรลองอ่านใจชาติเห็นแต่ความว่างเปล่า เพราะสูญเสียความทรงจำไปแล้ว อมรสอบถามคงเดชคนดูแลว่าชาติเคยหนีออก ไปได้บ้างไหม คงเดชตอบว่าไม่เคย ขณะ เดินกลับอมรบอกกินรีว่าเหลือแต่กระถินที่เขายังอ่านใจไม่ออก กินรีจึง เสนอให้กำจัดไปเลย ถึงจะใช่หรือไม่ใช่อินทุกาก็ตาม... คืนนั้น กระถินกำลังทำ รายงานกับลูกกบ กินรีแปลงร่างเป็นต๋องมาหลอกล่อให้กระถินตามไปที่โรงฆ่า สัตว์ แล้วใช้เหล็กแป๊บแทงเข้าที่ท้องเธอ ระหว่างนั้นสร้อยพระนาคปรกหลุดออก จากคอเธอ กระถินล้มลงมองหน้าต๋องอย่างคาดไม่ถึงว่าจะทำร้ายเธอรุนแรง ขนาดนี้ กระถินแน่นิ่งไปกับกองเลือด ขณะเดียวกัน คืนนั้น ต๋องพิถีพิถันทำบะหมี่สีเหลืองสวย จัดเรียงด้วยลูกชิ้นสี ชมพู หมูแดงตัดเป็นรูปหัวใจ ตกแต่งให้ บะหมี่ดูหวานน่ารับประทานหวังจะให้ แก้วรุ้งวันรุ่งขึ้น แป๊ะเล้ง กับสำลีเห็นแล้วทึ่ง ไม่คิดว่าต๋องจะทำได้ขนาดนี้ สงสัย ว่า ลูกจะมีความรัก และในคืนนั้น แก้วรุ้งกลับมาบ้านเพื่อเก็บของ จะไปทำงานที่ บ้านกระถินอีกคืน เจษฎาทำเสียงดุ เอ็ดที่แก้วรุ้ง ชอบไปค้างบ้านอื่น แต่แล้วก็ หัวเราะแสดงให้เห็นถึงการหยอกล้อ ของพ่อลูก เหมันต์ซึ่งคอยตามแก้วรุ้งเห็น ความรักความอบอุ่นของครอบครัวก็สะท้อน ใจ...แก้วรุ้งมานอนแช่น้ำในอ่างอาบ น้ำ ที่มีฟองสบู่เต็มอ่าง แล้วคิดไปถึงตอนที่เหมันต์ช่วยชีวิตเธอ รำพึงว่าเหมันต์ เป็นเจ้าชายหรืออสูรกันแน่ จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:27:48

ความคิดเห็นที่ 36 8/1/54 (7)  อ๊ากกกกกกกกกกก ซีนนี้มาแล้ววววววววววววววววว...อิอิ ทันใด...เหมือนมีเงาคนผ่านม่านพลาสติก แก้วรุ้งตกใจร้องถามว่าใคร เธอรีบคว้า ผ้าขนหนูมาพันตัวเดินออกจากห้องน้ำ กวาดสายตาไปรอบห้องไม่เห็นใครก็หมุน ตัวจะกลับ พลันแขนไปโดนแจกันดอกกุหลาบที่เหมันต์เอามาวางไว้ให้ตกแตก เธอกำลังจะก้าวเท้าเหยียบเศษกระเบื้อง มีเงาวูบมาดึงร่างเธอไปกอด จึงรอดจาก การถูกกระเบื้องบาดเท้า "ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ" แก้วรุ้งตกใจดิ้นสุดแรง "แน่ใจเหรอว่าจะให้ปล่อย" เสียงเหมันต์พูดปนหัวเราะ แก้ว รุ้งจำเสียงได้เงยหน้ามองเห็นเหมันต์กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์ จึงตอบว่าแน่ เหมันต์ ส่งสายตามองไปที่พื้น "ปล่อยแล้วจะกลายเป็นคนเปิดเผยเลยนะ" แก้ว รุ้งมองตามเห็นผ้าขนหนูเธอหลุดกองอยู่ที่พื้นก็ร้องว้าย เหมันต์ยิ้มกรุ้มกริ่ม "ฉันมั่นใจว่าเธอไม่อยากให้ฉันปล่อยตอนนี้หรอก เพราะถ้าปล่อย...ฉันอาจจะได้เห็น..." "ไม่คิดเลยว่าพี่เหมันต์จะเป็นคนแบบนี้" "คนแบบไหน?" "คนบ้า...ลามก...เอาเปรียบผู้หญิง" "ถ้าเป็นอย่างที่เธอบอก เธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้หรอก แต่ต้องลงไปนอนที่เตียงโน่น" แก้ว รุ้งตกใจเปลี่ยนมาถามเหมันต์ว่าเข้ามาได้อย่างไร ไม่ทันที่เขาจะตอบ มี เสียงเคาะประตูและร้องถามจากจีรนุชว่าคุยอยู่กับใคร แก้วรุ้งใจหายวาบร้องว่า อย่าเพิ่งเข้ามาเธอกำลังโป๊อยู่ แต่พอจีรนุชเปิดประตูเข้ามาเห็นแก้วรุ้งยืนหลับตา ปี๋อยู่ จึงเข้ามาพูดว่า "ไม่เห็นจะโป๊ ก็ใส่เสื้อคลุมอยู่ทั้งตัว" แก้ว รุ้งลืมตาก้มมองตัวเองอย่างแปลกใจ เหลียวมองรอบห้องไม่เห็นเหมันต์ก็ยิ่ง แปลกใจ พอดีลูกกบโทร.มาบอกว่า กระถินหายตัวไปก็ตกใจรีบไปที่ บ้านกระถิน...ลูกกบบอกยายบัวกับแก้วรุ้งว่า กระถินวิ่งตามต๋องไปทางไหน ทั้ง สามเดินตามหากระถินด้วยความเป็นห่วง เหมือน ตกอยู่ในความฝัน กระถินวิ่งกระเซอะกระเซิงท่ามกลางหมอกควันอย่าง ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เหตุการณ์ตอนเธอหกขวบโดนเหวี่ยงตกหน้าผาปรากฏให้ เห็น เธอรู้สึกปวดหัวพลันมีเสียงเรียก...อินทุกา เธอหันมามองเห็นเอมอรแต่จำ ไม่ได้ว่าคือแม่ จึงถามว่าเป็นใคร จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:28:22

ความคิดเห็นที่ 37 8/1/54 (8) "จำฉันไม่ได้จริงๆรึ" เอมอรดึงกระถินมากอด "แม่...แต่แม่ฉันตายไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก ถ้าคุณเป็นแม่ หมายความว่าฉันตายแล้วเหรอ" "หนู จะต้องกลับไป เรื่องราวร้ายๆมีเพียงหนูเท่านั้นที่จะเป็นผู้คลี่คลายได้...หนู เท่านั้น อินทุกา...กลับไปอินทุกา... กลับไป..." ร่างเอมอรค่อยๆลอยห่างออกไป กระถิน ร้องเรียกแม่...แล้วลืมตาพรวดขึ้น พบตัวเองโดนแป๊บเสียบอยู่ที่ท้องก็ พยายามดึงออกอย่างเจ็บปวด ทันใด แผลที่ท้องก็สมานเข้าหากันเอง กระถินนั่ง งุนงง ไม่ทันไร ยายบัว แก้วรุ้ง และลูกกบโผล่เข้ามา ยายบัวโผกอดกระถินน้ำตา ไหล "โถ...ขวัญเอ๊ยขวัญมา หลานรักของยาย เอ็งมาทำอะไรอยู่ที่นี่ แล้วเป็น อะไรมั่งรึเปล่า ใครทำอะไรเอ็งบอกยายมา ยายจะไปลากมันเข้าคุก" กระถินตอบว่าไม่เป็น อะไร ยายบัวบ่นว่าเธอหัวใจแทบหยุดเต้นพอรู้ว่ากระถิน หายไป กระถินก้มกราบขอโทษยายบัวที่ทำให้เป็นห่วง กระถินนึกได้จับที่คอพอ รู้ว่าสร้อยหายก็ตกใจ ยายบัวเก็บสร้อยที่ตกบนพื้นมาสวมให้แล้วย้ำเตือนอย่าทำ หล่นอีก... กลับ มาในห้อง กระถินเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้แก้วรุ้งกับลูกกบฟัง แต่ไม่มีใครเชื่อ ว่าร่างกายเธอจะรักษาบาดแผลได้เองเหมือนจิ้งจก กระถินจึงพิสูจน์ด้วยการเอา มีดมากรีดแขนต่อหน้าเพื่อนแล้วรอให้แผลสมานกัน เอง แต่เลือดกลับไหลไม่ หยุด สุดท้ายแก้วรุ้งต้องรีบทำแผลให้ กระถินหันไปแค้นต๋องที่ทำร้ายเธอ และ ทำให้เธอต้องเจ็บตัวแบบนี้ จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:28:50

ความคิดเห็นที่ 38 (9) วันรุ่งขึ้น ต๋องกำลังซ้อมคำที่จะพูดกับแก้วรุ้งก่อนให้กล่องบะหมี่ที่เขาตั้งใจทำให้เธอ อยู่หน้าบันไดตึกเรียน พอเห็นแก้วรุ้งเดินลงมาก็เตรียมพร้อมจะยื่นให้ แต่แก้วรุ้ง กลับเดินเลี้ยวเข้าห้องน้ำ กระถินเดินลงมาก่อน ต๋องก้มหน้ายื่นกล่องบะหมี่ให้พร้อมคำพูด "บะหมี่ลวกด้วยรัก คัดสรรด้วยดวงใจ ของขวัญแด่คนที่คู่ควรครับ" พูดจบต๋อง เงยหน้ามา พอเห็นเป็นกระถินก็ตกใจร้อง "เฮ้ย! ยัยกระทิงถึก" กระถิน เห็นหน้าต๋องก็ตกใจเช่นกัน ต๋องดึงกล่องกลับมากอดไว้อย่างหวงแหน กระถินยังแค้นกระชากคนเสื้อต๋อง "ถ้าวันนี้เอาเลือด...(คำต้องห้ามพี่พันแปลเลือดไม่ดี) ออกมาไม่ได้ ฉันก็ไม่ใช่กระถิน" "เหวอๆๆ...นี่เธอเกิดบ้าพลังอะไรขึ้นมาเนี่ย" ต๋องถูกกระถินดึงคอเสื้อตัวลอย เขา ตกใจร้องให้ปล่อย กระถินจึงทิ้งเขาหล่นลงกองกับพื้น ต๋องยังกอดกล่องเหนียวแน่น "แกรสิบ้า...เมื่อคืนนี้เอาเหล็กมาแทงฉันทำไม แกรจะฆ่าฉัน..." ต๋องยิ่งงงปนโกรธหาว่ากระถินบ้าไปแล้ว กระถินไม่ฟังวิ่งไล่ซัดต๋องจนเขาจนมุม "ฟังฉันก่อนสิ คิดดูนะ...ฉันจะไปฆ่าเธอทำไม สวยก็ไม่สวย ทอมออกปานนี้ เมื่อ คืนฉันช่วยป๊ากับแม่ขายบะหมี่ทั้งคืน ลูกค้าตรึม ถ้าไม่เชื่อไปถามใครที่ร้านดูก็ได้" กระถินชักลังเล ต๋องนึกได้ว่าเมื่อคืนอาจารย์ฝ่ายปกครองไปทานที่ร้านเขาด้วย ให้ไปถามดู กระถินหมั่นไส้แกล้งปัดกล่องบะหมี่ต๋องหล่นหกกระจาย ต๋องเหมือน หัวใจแตกสลายคุกเข่าลงเหมือนจะร้องไห้ กระถินรู้สึกผิดแต่ยังรักษาฟอร์ม ทำ เป็นพูดว่าแค่บะหมี่กล่องเดียวเธอซื้อใช้คืนให้ก็ได้ ต๋องปรี๊ด "เงินมันซื้อทุกอย่าง ไม่ได้หรอกนะ...บะหมี่ทุกก้อน หมูทุกชิ้น ลูกชิ้นทุกลูก หรือแม้กระทั่งน้ำซุปทุก หยดมันเกิดจากความตั้งใจ ความพยายามของคนทำที่อยากเห็นคนกินมีความ สุข คุณค่าของมันวัดไม่ได้ด้วยเงิน แต่มันวัดได้ด้วยหัวใจต่างหาก" กระถินไม่คิดว่าต๋องจะจริงจังขนาด นี้ แถมยังพูดว่า "บะหมี่กล่องนี้ฉันตั้งใจทำให้ แก้วรุ้ง มันเป็นความจริงใจของฉันที่มีต่อแก้วรุ้ง...ผู้หญิงจิตใจหยาบกระด้าง อย่าง เธอ ไม่มีวันเข้าใจ" ทนฟังต่อไม่ไหวกระถินเดินหนี แต่ไปแอบยืนมองต๋องอย่างรู้สึกผิด...ส่วนแก้วรุ้ง เดินมายืนมองเหมันต์เล่นบา สในโรงยิม เผอิญลูกบาสกระดอนมาทางเธอจึงเก็บ ยื่นให้ แต่เหมันต์กลับไม่สนใจหันไปหยิบลูกอื่นมาเล่นต่อ    แก้วรุ้งรู้สึกผิดหวังน้อยใจ... วันต่อมา มีการแสดงดนตรีในหอประชุม เหมันต์เล่นเปียโนร้องเพลง สาวๆกรี๊ด อยู่หน้าเวที แก้วรุ้งยืนมองเศร้าๆตัดสินใจเขียนโน้ตฝากคนคุมเวทีไปให้เหมันต์ พอเหมันต์ ร้องเพลงจบ  ขนุนกับพวกขอให้ร้องอีก  คนคุมเวทีเอาโน้ตมายื่นให้ เหมันต์ พอเขาเปิดอ่านข้อความว่า...ไปพบแก้วที่ศาลาใน สวนด้วย แก้วอยากจะ คุยกับพี่ดีๆสักครั้ง...เหมันต์หันไปมองทางแก้วรุ้ง แล้วตัดใจไม่อยากให้เธอมาจม อยู่กับเขา จึงแกล้งทำให้อายจะได้ตัดใจไปจากเขาด้วยการแกล้งอ่านเสียงดัง "ทุกครั้งที่เจอเธอ หัวใจฉันก็เต้นแรงเสมอ ทุกครั้งที่ไม่เจอก็คิดถึงเธอทุกลม หายใจ...ไปพบฉันที่ศาลาในสวนด้วยนะ มีเรื่องจะคุยกับเธอ...แก้วรุ้ง" ทุกคนฮือฮาหันไปมองแก้วรุ้ง เธอหน้าซีดตกใจ ที่ เหมันต์โกหกฉีกหน้าเธอ พอคุมอารมณ์ได้ก็เดินขึ้นเวทีไปจ้องหน้าเขา เหมันต์ ถามว่าอยากจะบอกรักเขาหรือ แก้วรุ้งสุดจะทนตบหน้าเหมันต์อย่างแรงต่อหน้า ทุกคน แล้วบอก เขาว่าเธอไม่ได้รักใครง่ายอย่างที่เขาคิด  ก่อนจะร้องไห้วิ่งออกไป... กระถิน กับต๋องยังทะเลาะกันมาจนถึงคณะคหกรรม ที่อาจารย์เพี้ยนกำลังสอน นักศึกษาอยู่ กระถินคว้าก้อนอะไรมาจะปาใส่ต๋อง อู๊ดกับต๋องเห็นว่าเป็นระเบิด ร้องห้าม ลูกกบ กลัวกระถินปาออกไปจึงเข้าชาร์จตัวไว้ ระเบิดกระเด็นไป ตกตรงหน้าอาจารย์เพี้ยนระเบิดตูม เป็นควันขาวฟุ้งและดอกมะลิลอยอยู่บน อากาศ ต๋องแปลกใจ "เฮ้ย! ทำไมระเบิดกลายเป็นดอกมะลิ" กระถิน ทรุดลงกราบขอโทษอาจารย์เพี้ยน พอทั้งสองเห็นหน้ากันก็อึ้ง รู้สึก เหมือนผูกพันกัน อาจารย์เพี้ยนชมว่ากระถินเป็นเด็กดี ทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ ดี ที่ระเบิดนี่ไม่มีอันตรายเพราะเขาทำมาไว้ออกงานดอกไม้ประดิษฐ์...อาจารย์ เพี้ยนหันมาเคลียร์เรื่องทะเลาะกันของกระถินกับต๋อง และสอนว่าไม่ควรใช้กำลัง ให้หันมาเป่ายิ้งฉุบสู้กันจะดีกว่า ต๋องจึงท้าว่าถ้ากระถินแพ้ต้องไม่ขวางเขาเรื่อง แก้วรุ้ง ผลออกมากระถินแพ้ ooooooo แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 54 16:23:08 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 15:32:56

ความคิดเห็นที่ 39 (10) แก้วรุ้งเดินเศร้ามาตามทาง ขนุนกับพวกเข้ามาต่อว่าที่ตบหน้าเหมันต์ แล้วรุมผลัก แก้วรุ้งกันใหญ่ เหมันต์เดินเข้ามาตวาดให้ทุกคนหยุดทำร้ายแก้วรุ้ง เขาใช้พลังจิต ดันสามสาวกระเด็นไปแล้วทำให้สายยางฉีดน้ำใส่จนตัวเปียกวิ่งหนี กันกระเจิง แก้วรุ้งมองเหมันต์ อย่างคาดคั้น "พี่เหมันต์...พี่มีพลังจิต คราวนี้แก้วมีพยานแล้ว พี่ปฏิเสธไม่ได้อีกแล้ว" "ฉันลบความทรงจำสามคนนั่นแล้ว ไม่มีใครจำเรื่อง เมื่อกี้ได้" แก้วรุ้งไม่อยากเชื่อ เหมันต์บอกว่า ถึงเธอเล่าให้ใครฟังก็จะมีแต่คนว่าเธอบ้า แก้วรุ้งทั้งโกรธทั้งน้อยใจ "แก้วไม่เข้าใจพี่เลย ถ้าพี่เกลียดแก้ว พี่มาช่วยแก้ว ทำไม ทำไมพี่ ไม่ลบความทรงจำของแก้วทิ้งเหมือนที่พี่ทำกับขนุน พี่ปล่อยให้แก้วจำพี่ไว้ทำไมคะ" เหมันต์อึ้ง เขารู้ดีว่าเขาอยากมีค่าในสายตาเธอ แก้วรุ้งร้องไห้ พรั่งพรูความน้อย ใจออกมา "ตอบมาสิคะ พี่เห็นแก้วเป็นแค่ตุ๊กตาที่พี่จะปั่นหัวเล่นยังไงก็ได้ใช่มั้ยคะ" แก้ว รุ้งเขย่าตัวเหมันต์ เขาไม่ทันระวังจึงกลายเป็นโดนดึงล้มลงไปคร่อมบนตัว แก้วรุ้ง เขาสบตาเธอนิ่งจนเผลอจะจูบเธอ แต่แก้วรุ้งรู้สึกตัวผลักเขาออก ร้องไห้ วิ่งหนีไป...มาเจอต๋องที่กำลังจะไปเรียน ต๋องเห็นแก้วรุ้งร้องไห้จึงยื่นผ้าเช็ดหน้า ให้และชวนคุยให้หัวเราะ แถมหยิบอมยิ้มส่งให้บอกเธอว่า "อมยิ้ม ดีกว่าอมทุกข์ นะครับคุณแก้ว" ต๋องบอกให้แก้วรุ้งยิ้มสู้ทุกปัญหา ถึงปัญหาจะใหญ่ แค่ไหนก็มีทางออก แก้วรุ้ง ดีใจที่ได้รู้จักต๋อง อดนึกถึงเหมันต์ ไม่ได้ "ถ้าคนบางคน เขาเข้าใจแก้วเหมือน ต๋องก็คงจะดี... ขอบคุณต๋องมากนะที่ทำให้แก้วรู้สึกดีๆ  ผู้หญิงคนไหนได้เป็น แฟนต๋อง ผู้หญิงคนนั้นต้องโชคดีที่สุดในโลก" จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 54 16:24:08

ความคิดเห็นที่ 41 จาก ไทยรัฐ (9/1/54) ต๋องถึงกับยิ้มหน้าบาน จนกลับถึงบ้าน...คืนเดียวกัน กระถินถอดสร้อยพระ นาคปรกแขวนไว้ที่หัวนอน เธอกำลังซ่อมแผงคอมพิวเตอร์อย่างขะมักเขม้น พลันโดนไฟดูดมือพอง แต่ สักพักแผลก็เลือนหายไป สร้างความประหลาดใจให้ กับเธอ ยิ่งอยากตามหาพ่อให้รู้ความจริง...วันรุ่งขึ้นจึงประกาศหาคนที่ให้ข้อมูล เรื่องพระนาคปรกแก่เธอได้ โดยมีลูกกบช่วยแจกใบปลิว แต่แล้วขนุนกับพวกมา หาเรื่องปัดใบปลิวเธอทิ้ง ทำให้ กระถินโกรธจน ระงับอารมณ์ไม่อยู่ตบสามสาวไม่ยั้ง อมรต้องเข้ามาระงับเหตุ ขนุนรีบสำออยใส่ความว่ากระถินทำร้ายเธอก่อน จากสภาพของสามสาว อมรจึง ให้กระถินมาคุยที่ห้องทำงาน กระถินยอมรับผิดและขอลาออกเอง แต่อมรกลับ พูดว่า ถ้าเป็นเขาถูกใครหยามถึงพ่อแม่ก็คงไม่ยอมเช่นกัน กระถินตะลึงกราบ ขอบคุณ อมรเข้ามามองที่สร้อยพระนาคปรกของกระถินแล้ว ถามว่าสำคัญอย่างไร กระถินจึงเล่าให้ฟังว่า ยายบัวเก็บเธอมาจากใต้ต้นกระถินพร้อมสร้อยนี้ จึงคิดว่า เป็นของมีค่าที่พ่อแม่เธอทิ้งไว้ให้ อมรถามหยั่งเชิงว่าเธอจำหน้าพ่อแม่ได้ไหม กระถินตอบว่า "ตอนที่ยายเจอหนู ยายบอกว่าหนูเอาแต่ร้องไห้ ถามอะไรก็ไม่รู้ เรื่องเหมือนความจำถูกลบไปหมด" "อาจเป็นเพราะเธอเจอกับอะไรที่น่ากลัว โหดร้ายเกินกว่าที่จิตใจจะรับได้" กระถิน มองหน้าอมรแล้วนึกได้ว่าเธอเคยฝันเห็นเขาทำร้ายอินทุกา จึงถาม โพล่งออกไปว่า เขารู้จักอินทุกาไหม อมรหน้าเครียดทันทีกระแสจิตพลุ่งพล่าน ทำให้กระถินเกิดอาการปวดหัวอย่างหนักถึงกับหมดสติ อมรถือโอกาสอุ้มเธอไป นอนบนโซฟาหวังจะดื่มเลือดเธอ แต่แล้วกลับโดนอิทธิฤทธิ์ของพระนาคปรก กระแทกเขากระเด็นไปชนผนังลงไปกองกับ พื้น อาจารย์เพี้ยนเปิดประตูเข้ามา ทำทีเป็นเอาขนมหวานที่คิดขึ้นมาใหม่มาให้ชิม แล้วรีบพากระถินออกไป พอ กระถินตั้งสติได้ อาจารย์เพี้ยนก็ซักถามว่าทำไมถึงเป็นลม กระถินเล่าทั้ง หมดให้ฟัง เขาอยากจะเตือนว่าอย่าเข้าใกล้อมรอีก พอดีลูกกบวิ่งมาบอกว่าถาม ทั่ววิทยาลัยแล้ว ไม่มีใครรู้เรื่องพระนาคปรก อาจารย์เพี้ยนได้ยินอยากจะพูดแต่ ระงับใจไว้ทำเป็นไม่รู้เรื่อง กระถินเสียใจวิ่งร้องไห้ออกไป ระหว่างทางสร้อยพระ ร่วงหลุดจากคอ เธอก้มลงจะเก็บ รถยนต์คันหนึ่งพุ่งมาอย่างเร็ว  ร่างกระถินลอย ขึ้นให้รถผ่านไป เธอตกใจ "ฉันบินได้! ไม่จริง!" พอรถ ผ่านไปร่างเธอก็โรยตัวลงมายืน รถคันเดิมย้อนกลับมา คนขับลงมาถามว่า เมื่อกี้เธอเหาะได้ใช่ไหม กระถินเองก็งงรีบบอกว่าเขาตาฝาด แล้วรีบเก็บสร้อย พระวิ่งหนีไป...กลับมาถึงบ้าน เธอสับสนร้องหายายบัวแต่กลับเจออาจารย์ เพี้ยนอยู่ที่บ้านก็โผกอดร้องไห้โฮ "หนู...หนูคิดถึงพ่อกับแม่ หนูขอสมมติให้อาจารย์เป็นพ่อหนูสักวันนะคะ" "ร้องมาเลยลูก...ร้องเสียให้พอ" อาจารย์เพี้ยนลูบหัวกระถิน น้ำตาคลอไปด้วย... พอ สงบลง อาจารย์เพี้ยนก็ทำขนมบัวลอยให้กระถินทาน ลูกกบแปลกใจทำไม ถึงรู้ว่าเป็นขนมโปรดของเธอ อาจารย์เพี้ยนแก้ตัวว่าเป็นเซนส์ของเขาและบอกว่า ที่มานี่จะสั่งของจากยายบัว แล้วเขาก็ใช้ให้ต๋องกับอู๊ดมาตัดใบตองในสวนของ ยายบัว ทั้งที่ต๋องไม่อยากมาใกล้กระถินเลย... ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:17:18

ความคิดเห็นที่ 42 (2) เพราะเป็นคำสั่งของอาจารย์เพี้ยน ทำให้ต๋องกับอู๊ดต้องมาตัดต้นกล้วยในสวน ยายบัว ต๋องเร่งให้ช่วยกันตัดไวๆเพราะไม่อยากเจอกระถิน กลัวต้องเจ็บตัวอีก พอกระถินรู้จากลูกกบว่าต๋องอยู่ในสวน จึงเอาปืนเพนต์บอลไปแกล้งยิงใส่ ให้ ต๋องกับอู๊ดเลอะไปด้วยสีเต็มตัว "ยัยกระทิง ฉันรู้นะฝีมือเธอ แน่จริงอย่าลอบกัดซี้" "หุบปาก...คนอย่างฉันไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว" กระถินโผล่พรวดออกมาโวย "ถูก เพราะคนอย่างเธอสมควรจะกลัวตัวเองที่สุด เคยส่องกระจกดูหน้าตัวเอง บ้างมั้ยว่ามันโหดแค่ไหน ยัยกระทิง" ต๋องโวยกลับ "อี๊...ไอ้โรคจิต ฉันไม่มีทางอภัยให้นายอีกแล้ว" "ฉันก็เหมือนกัน ฉันเกลียดเธอที่สุดในโลก" ต๋องแลบลิ้นปลิ้นตายั่ว กระถิน โกรธสุดๆ ไล่ยิงต๋อง จนเขาต้องลากอู๊ดวิ่งหนีถามว่าจะนั่งรอให้กระถิน เอางูมาปล่อยกัดเอาหรือ กินรีมาสังเกตการณ์ ได้ยินก็สะดุดหูรู้ว่ากระถินพูดกับงู ได้ จึงคิดแผนร้าย...กระถินวิ่งตามไล่ล่าต๋องไปทั่วสวน พลันรู้สึกมีเงาวูบวาบผ่าน ไปมา ก็คิดว่าต๋องแกล้งแต่แล้วพอแหวกพุ่มไม้ดูกลับเจองูเห่าตัวใหญ่ฉกกัดที่ขา ล้ม ลง สักพักเธอก็หมดสติ กินรีก้าวออกมายิ้มเยาะ "คนเก่ง ไหนว่าพูดกับงูได้ไง ทำไมตายง่ายอย่างนี้" ไม่ ทันไร ต๋องโผล่มาเห็นกระถินนอนหมดสติอยู่ มีอู๊ดเดินตามมา ทั้งสองตกใจ เข้าไปดูเห็นกระถินหน้าซีดมีรอยเขี้ยวงูที่ขาและเลือดไหลซึมออก มา ต๋องเป็น ห่วงกระถินอย่างจริงใจร้องเรียกกระถินอย่าตายนะ อู๊ดรีบวิ่งกลับไปตามคนมา ช่วย ต๋องนึกได้รีบฉีกเสื้อตัวเองมัดที่ขากระถิน แล้วใช้ปากดูดพิษที่ขาออกบ้วน ทิ้ง ยายบัวกับอาจารย์เพี้ยนมาถึงเห็นการกระทำของต๋องพอดี ต่างเข้าไปช่วยอุ้ม กระถินส่งโรงพยาบาล... จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:17:55

ความคิดเห็นที่ 43 (3) กินรีกลับมารายงานอมรว่ากระถินโดนงูกัดตายแล้ว "ฉันเห็นมากับตา ไม่มีทางที่ นังเด็กนั่นจะเป็นคนเดียวกับอินทุกาไปได้ แค่งูฉกยังปกป้องตัวเองไม่ได้ มันคง ไม่ใช่ศัตรูของเรา" แต่อมรไม่ปักใจเชื่อ เพราะรู้ซึ้งถึงพลังของพระนาคปรกที่คุ้มครองกระถินอยู่ ถ้า จะให้แน่ชัดต้องทำลายพระนาคปรกเสียด้วย... กระถิน ฟื้นขึ้นมาพบตัวเองนอนอยู่ในโรงพยาบาล ที่แขนมีสายน้ำเกลือ เสียบอยู่ พยาบาลถือถาดอุปกรณ์ล้างแผลเข้ามา จึงถามว่าเธอเป็นอะไร พยาบาลตอบว่า "คุณถูกงูพิษกัด ที่ข้อเท้าค่ะ แต่โชคดีที่คุณได้รับการปฐม พยาบาลอย่างถูกวิธี พิษเลยไม่แล่นเข้าหัวใจ" กระถิน จับที่คอตกใจที่ไม่มีสร้อยจึงถามพยาบาล เธอบอกว่าวางอยู่ที่โต๊ะข้าง เตียง จึงโล่งใจ พยาบาลขอทำแผลแต่พอเปิดผ้าพันแผลออก กระถินเห็นแผล เธอค่อยๆเลือนหาย พยาบาลไม่ทันเห็นกำลังเตรียมแอลกอฮอล์อยู่ กระถินไม่ อยากให้ใครรู้เห็นจึงรีบลุกขึ้น ดึงสายน้ำเกลือออกด้วยความรีบร้อนจึงปัดถาดตก พื้น พยาบาลตกใจหันไปมอง เห็นกระถินลงจากเตียงเหยียบกรรไกรบาดเท้าแล้ววิ่ง ไป จึงร้องถาม "คุณคะ จะไปไหนคะ..." กระถิน ไม่ตอบแต่รีบวิ่งหนีออกไปโดยไม่ลืมที่จะคว้าสร้อยพระนาคปรกไปด้วย เธอโบกรถแท็กซี่บอกให้พาเธอไปวิทยาลัยประจิม ระหว่างนั่งรถไปเธอมอง สร้อยในมือ "ต้องเป็นเพราะพระองค์นี้แน่ๆ พระองค์นี้มีอำนาจสะกดอะไร บางอย่างในตัวฉัน..." กระถินมาเล่า ทุกอย่างให้อาจารย์เพี้ยนฟังและเชื่อว่าถ้าเธอไม่ถอดสร้อย เหตุการณ์ร้ายๆจะไม่เกิดขึ้น อาจารย์เพี้ยนจึงย้ำไม่ให้เธอถอดอีก และกำชับไม่ ให้บอกเรื่องนี้กับอมร อ้างว่าเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์อาจจะอยากพิสูจน์จนชีวิต เธอไม่สงบสุข กระถินพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:18:37

ความคิดเห็นที่ 44 (4) เย็นวันนั้น   แก้วรุ้งกำลังค้นหาหนังสืออยู่ในห้องสมุดวิทยาลัย จนพบหนังสือ ชื่อ...ปรากฏการณ์คนเหนือคน...พอเริ่มอ่านไปได้สักพัก เหมันต์ก็โทร.เข้ามา ถามว่ากำลังค้นหาเรื่องเขาอยู่หรือ   แก้วรุ้งรีบปฏิเสธบอกว่าเธอแค่หาข้อมูลทำ รายงาน   แต่แล้วเหมันต์ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า  ดึงหนังสือเธอไปดู  "จะทำ รายงานเรื่องเหนือมนุษย์เนี่ยนะ" แก้วรุ้งเหมือนเด็กโกหกถูกจับได้ เหมันต์จึงพูดว่า "อย่ารู้จักเลยดีกว่า ยิ่งรู้ก็ยิ่ง อันตราย" "พี่เหมันต์พูดเรื่องอะไร แก้วไม่เข้าใจ" "หนังสือเล่มนี้ไม่มีใครอ่านจบหรอก" เหมันต์เอาหนังสือไปเก็บเข้าชั้นดังเดิม แก้วรุ้งไม่เข้าใจ เหมันต์จึงอธิบายว่า "เพราะคนอ่านจะต้องพบจุดจบก่อนน่ะสิ   อย่าอ่านมันอีกเลย...แต่ถ้าอยากรู้ อ่านแค่เล่มนี้ก็พอ" แก้ว รุ้งรับหนังสือที่เหมันต์ยื่นมาให้ เห็นเป็นหนังสือที่แฟนคลับของเขาจัดทำขึ้น แก้วรุ้งเงยหน้าจะถาม แต่เหมันต์ หายตัวไปแล้ว  เธอจึงรีบจะไปเอาหนังสือเดิม มาแต่กลับหาไม่เจอเลย คืน นั้น อาจารย์เพี้ยนพากระถินมาส่งบ้าน ในขณะที่ต๋องไข้ขึ้นสูงจนแป๊ะเล้งกับ สำลีตกใจรีบพาส่งโรงพยาบาล หมอตรวจพบว่ามีพิษในร่างกาย อาจไม่รอด เพราะไม่รู้ว่าพิษอะไร พออู๊ด รู้เรื่องก็สงสัยว่าจะเป็นพิษงูที่ต๋องดูดจากแผล กระถิน...วันรุ่งขึ้น แก้วรุ้งมาพบอมรเพื่อถามว่ารู้เรื่องการมีพลังจิตของเหมันต์ บ้างไหม อมรชะงักแต่พูดไปว่าเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ไม่เชื่อเรื่องที่พิสูจน์ไม่ ได้ แก้วรุ้งหน้าเจื่อนกลับไป...กระถินมาเรียนตามปกติ แก้วรุ้งกับลูกกบแปลกใจ ที่ดูกระถินสดชื่นไม่เหมือนคนป่วย อู๊ดเดินเข้ามาอย่างคนไม่สบอารมณ์ "ยังมีอารมณ์มาทำหน้าระรื่นกัน อยู่อีกเหรอ รู้บ้างมั้ย ไอ้ต๋องป่วยหนักอาการปาง ตาย เพราะเอาปากที่เป็นแผลดูดพิษงูช่วยชีวิตกระถินไว้ ตอนนี้อาการสาหัสอยู่ที่ โรงพยาบาล" จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:19:42

ความคิดเห็นที่ 45 (5) ทุกคนตกใจ รีบไปเยี่ยมต๋อง ยกเว้นกระถินที่ทำตัวไม่ถูก ต๋องรู้สึกตัวแต่หน้าซีด เผือด เขาดีใจเมื่อเห็นหน้าแก้วรุ้งฝืนยิ้มพูดว่าได้เห็นหน้าเธอ เขาก็หายแล้ว อาจารย์เพี้ยนถามต๋องว่าไม่รู้หรือว่ามีแผลที่ปากไม่ควรดูดพิษงู ต๋องตอบว่ารู้ "รู้แล้วยังจะทำอีกเหรอ   เดี๋ยวก็ได้เป็นผีเฝ้าป่ากล้วยหรอก" "แล้ว ถ้าอาจารย์เป็นผม อาจารย์จะทำอย่างผมมั้ยล่ะครับ...ผมไม่ได้อยากเป็น วีรบุรุษหรอกนะครับ แต่ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นคนดีๆตายไปตรงหน้า" "แต่กระถินไม่ถูกกับเธอนะ" อาจารย์เพี้ยนย้อนถาม "ยังไงเธอก็เป็นคนดี มีชีวิต มีจิตใจ ผมปล่อยให้ตายไม่ได้หรอกครับ" อาจารย์ เพี้ยนรู้สึกประทับใจต๋องขึ้นมาทันที หันไปถามแก้วรุ้งว่ากระถินไม่มา ด้วยหรือ แก้วรุ้งบอกว่าชวนเท่าไหร่ก็ไม่ยอมมา ต๋องพูดว่าไม่เป็นไร แค่เห็นรอย ยิ้มของแก้วรุ้ง ก็เป็นยารักษาทั้งตัวและหัวใจเขาแล้ว ทุกคนเอียนคำพูดน้ำเน่า ของต๋อง สำลีเห็นต๋องเหนื่อยมากแล้วจึงบอกให้นอนพัก แล้วดึงอาจารย์ เพี้ยนออกมาคุยห่างๆอย่างเศร้าๆ "หมอบอกว่าร่างกายรับพิษอย่างรุนแรงค่ะ ถ้าผ่านคืนนี้ไปได้ ถึงจะรับรองความ ปลอดภัย" สำลีพูดไปน้ำตาซึม "หนักขนาดนั้นเลยเหรอ" อาจารย์เพี้ยนตกใจ "ครับ เป็นตายเท่ากัน หมอบอกว่าพิษตกค้างในร่างกาย อาจจะช็อกได้ตลอด เวลาครับ" อาจารย์ เพี้ยนสงสารต๋องที่ต้องปางตายเพราะช่วยชีวิตคนอื่นไว้แท้ๆ...และกลาง ดึกคืน นั้น กระถินก็แอบเข้ามาเยี่ยมต๋อง เธอจับมือเขาร้องไห้ "เพราะฉันแท้ๆ นายถึงได้เป็นแบบนี้" น้ำตากระถินหยดลงบนหลังมือต๋อง แสงวาบขึ้นทำให้ เครื่องวัดชีพจรเต้นเป็น ปกติ ต๋องลืมตาขึ้นอย่างกระชุ่มกระชวย กระถินรีบปล่อยมือจะเดินหนี ต๋องเรียก เธอไว้ กระถินหันมาพูดกวนๆว่าเธอมาดูว่าเขาตายหรือยัง "คนใจหยาบอย่างเธอคงจะดีใจมาก คงอยากเห็นฉันตายไปต่อหน้าต่อตา" "ก็ปากอย่างเนี้ย ไม่สมควรตายด้วยพิษงูหรอก น่าจะตายเพราะหมัดมากกว่า" กระถินสะบัดหน้าจะไป ต๋องคว้ามือเธอไว้ เขาถามว่าเธอจะไม่ขอบใจเขาบ้างหรือ กระถินกัดฟันพูดคำว่าขอบใจออกไป แต่ ต๋องกลับบอกว่ายังไม่พอ กระถินจึงถามว่าจะให้เธอทำอะไร "ยังไม่รู้ ขอคิดดูก่อน...ถ้าเธอไม่เป็นทอม ก็ว่าจะขอ...จูจุ๊บ..." ต๋องทำปากยื่น กระถิน โกรธผลักต๋องโครมบนเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องไป ต๋องยิ้มรู้สึก สบายใจเมื่อได้ต่อปากต่อคำกับกระถิน แล้วแปลกใจที่ตัวเองดูสดชื่นเหมือนคน ปกติ...กระถินเดินบ่นมาตามทางเดินโรง พยาบาล แล้วล้วงสร้อยพระนาคปรก ออกมาสวมใส่ตามเดิม ในขณะที่ต๋องเดินยืดเส้นยืดสายตัวเองด้วยความแปลก ใจ แล้วเหลือบเห็นที่ระเบียงเหมือนมีเงาใครอยู่ จึงแหวกม่านออกไปดู มีชายคน หนึ่งพ่นสเปรย์ใส่หน้าเขา เขาล้มลงหมดสติทันที ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:20:19

ความคิดเห็นที่ 46 (6) ในบ้านอมร เหมันต์ถูกจับล่ามโซ่ขึงไว้ที่ผนังหน้าตาสะบักสะบอม ถูกลงโทษที่ ไม่ยอมฆ่าแก้วรุ้งเสียที กินรีขอร้องให้ปล่อยเหมันต์ อมรโวยหาว่าให้ ท้ายจน กล้าขัดคำสั่งเขา เหมันต์พูดขึ้นว่าเขายอมตายแทนแก้วรุ้ง อมรโกรธมากกระชาก เหมันต์เหวี่ยงทะลุกระจกจากชั้นบนไปกองที่พื้นสนาม แล้วโดดตามลงมาเหยียบ อกคำรามว่า "ถ้าฉันยังไม่ให้แกตาย แกก็ตายไม่ได้ จำไว้..." กินรีประคองเหมันต์ไปทำแผล ดึงเศษกระจกออกจากร่างกายแล้ววางแก้วให้ ดื่ม "ดื่มเลือดแก้วนี้ซะ มันจะช่วยให้บาดแผลหายเร็วขึ้น" เหมันต์ปัดทิ้งไม่ยอมกิน กินรีโกรธ "อวดดีไม่เข้าท่า ไม่กินวันนี้ ต่อไปเธอก็ต้อง กิน" พอ เห็นเหมันต์นิ่งเมินหน้าหนี กินรีจึงเอาถาดยามาวางให้ "ยาที่เธอกินอยู่ทุก วันนี้ มันไม่ได้ช่วยให้เธอมีชีวิตอยู่ตลอดไปหรอกนะ อายุครบ 18 ปีเมื่อไหร่ สัญชาตญาณปีศาจในตัวจะทำให้เธอหิวกระหายเลือดจนแทบคลั่ง" "ผมควบคุมมันได้" "ไม่ มีทาง อีกสามเดือนเธอจะมีอายุครบ 18 เมื่อถึงเวลานั้นเธอจะรู้เอง" กินรีจะ เดินออกไป แต่หันมากำชับว่าถ้าไม่อยากตายตอนนี้ก็กินยาเสีย เหมันต์มองยา ในถาดอย่างหนักใจ... เช้าวันใหม่ แป๊ะเล้งกับสำลีตื่นมา พบต๋องนอนอยู่หน้าบ้านก็เข้าไปปลุก ต๋อง แปลกใจว่าเขามาอยู่บ้านได้อย่างไร คิดว่ากระถินเป็นคนพามา จึงมาดักรอ กระถินที่หน้าตึก พอเธอเดินมาก็พูดว่า "ที่จริงจะพาฉันออกจากโรงพยาบาล บอกกันดีๆก็ได้ ไม่เห็นต้องลักพาตัวฉันออกมาเลย" "พูดอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง" กระถินทำหน้างงงวย "เอ๊ะๆหรือว่าเธอแอบทำมิดีมิร้ายฉัน ตอนไม่รู้สึกตัว ฮันแน่...ร้ายนะเรา..." "นายพูดอะไรของนาย ประสาท..." "ทำเป็นไก๋...แต่ช่างเถอะ ฉันแค่จะมาทวงสัญญาจากเธอ" ต๋องทวงสัญญาที่ช่วยชีวิต กระถิน จำยอมถามว่าจะเอาอะไรให้บอกมา ต๋องขอให้เธอนัดแก้วรุ้งมา ออกเดทกับเขาหนึ่งวัน...กระถินไม่พอใจจึงวางแผน กับลูกกบ แกล้งนัดให้พบ กันในวัด อ้างว่าจะได้ ทำบุญร่วมชาติกัน ถึงวันนัด ต๋องแต่งสูทสุดเท่ไปซื้อ ดอกไม้ที่ร้านแถวบ้าน ลูกกบขี่ซาเล้งมารับ ต๋องเคืองที่ไม่เข้ากับชุดเขาเลย แต่ จำต้องนั่งไป ระหว่างทางเขาหลับฝันไปว่าตอนเขามอบช่อดอกไม้ให้แก้วรุ้ง เธอ ดึงเขาไปจูบ ต๋องเคลิ้มจนพลัดตกรถ ลูกกบบอกให้ต๋องรอที่วัดจนกว่าแก้วรุ้งจะมา จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:21:11

ความคิดเห็นที่ 47 (7) วันนี้แก้วรุ้งแต่งตัวน่ารัก บอกพ่อกับแม่ว่าเธอจะไปทำบุญที่วัดกับเพื่อนๆจีรนุชจึง ให้คนขับรถไปส่ง ระหว่างนั่งรถไป แก้วรุ้งรู้สึกว่าไม่ใช่เส้นทางที่เธอจะไปจึงทัก "นี่ไม่ใช่ ทางไปวัดนี่ นายเพิ่ม..." "ฮึๆก็ทางลัดไปนรกไงล่ะ นังแก้วรุ้ง" กินรีปลอมเป็นเพิ่มคนขับรถ แก้ว รุ้งตกใจ จับไหล่คนขับจะดูว่าเป็นใคร ทันใด ร่างหายวับไปเหลือแต่เสื้อกับ หมวกร่วงอยู่ แก้วรุ้งตกใจเพราะรถแล่นไปโดยไม่มีคนขับ เธอร้องให้คนช่วย ไม่ นาน...รถมาจอดนิ่งที่สุสานรถยนต์ แก้วรุ้งพยายามเปิดประตูรถออกเธอ ทุบกระจกลนลาน กินรียืนมองหัวเราะอย่างสะใจใช้พลังจิตทำให้ควันจากท่อไอ เสียย้อนกลับเข้าไป ในรถ แก้วรุ้งสำลักควันจนแทบหมดสติ "คนตายเท่านั้นที่จะรักษาความลับไว้ได้" กินรีหัวเราะก่อนจะหันหลังเดินไป พลัน ได้ยินเสียงเหมือนล็อกประตูเปิด จึงหันกลับมามอง เห็นเหมันต์กำลังอุ้ม แก้วรุ้งออกจากรถมาวางแล้วกอดเธอแนบอกร้องให้เธอฟื้น "แก้วรุ้ง อยู่กับฉัน อย่าทิ้งกันไปนะ" กินรีเหาะมาลงตรงหน้าตวาด "ด็อกเตอร์สั่งให้ฉันมาจัดการมันแทน หลีกไปซะ" "ผมรู้นะ คุณไม่ได้โหดร้ายเหมือนด็อกเตอร์อมร อย่าฆ่าคนบริสุทธิ์อีกเลย" แวว ตากินรีหวั่นไหวแต่แล้วฮึดขึ้นมาบอกเหมันต์ให้ หุบปาก เธอมีหน้าที่ทำตาม คำสั่ง เหมันต์ไม่ยอมจึงผลักกินรีกระเด็นไปแล้วบอกให้ฆ่าเขาได้ แต่อย่าทำร้าย แก้วรุ้ง ทั้งสองต่อสู้กันอย่างรุนแรง เหมันต์สู้กินรีไม่ได้ เขาโดนเธอตะปบเข้าที่ ท้องเลือดกระฉูด เหมันต์รวบรวมพลังทำให้ลมพายุพัดถังน้ำมันกลิ้งกระจายมา ใส่กินรี แล้วฉวยโอกาสแบกแก้วรุ้งวิ่งหนีไปอย่างเร็ว "บ้าจริง! เหมันต์ ผู้หญิงคนนั้นจะทำให้เธอเดือดร้อน" กินรีตะโกนก้องเมื่อตั้งตัวได้ เหมันต์ แบกแก้วรุ้งบนหลังวิ่งกระโดดข้ามสิ่งกีดขวางเลือดที่ท้องหยดเป็นทาง ผ่านท้องทุ่งไปจนเย็นย่ำ...ในขณะที่ต๋องเฝ้ารอแก้วรุ้งจนทนไม่ไหว โวยวายใส่ กระถินหาว่าหลอก ให้เขารอ กระถินอยากจะอัดต๋องแต่ติดตรงที่เธอต้องรักษา สัญญา ลูกกบแนะให้ใช้แผนสอง ด้วยการให้กระถินแต่งเป็นแก้วรุ้ง ใช้มาส์กปิด ปาก สวมแว่นดำออกมาหาต๋อง ทำทีว่าไม่สบายแต่ก็มาตามนัด หลายครั้งที่ กระถินอยากจะซัดต๋องด้วยความหมั่นไส้กับคำพูดเชยๆของเขา โต๊ะ สำหรับดินเนอร์ถูกจัดไว้กลางป่าช้า โดยที่ต๋องไม่รู้ แต่พออู๊ดฉายไฟเห็นว่า มีแต่หลุมศพก็ร้องโวยวายด้วยความกลัว ทำเอาต๋องต้องวิ่งหนีป่าราบไปด้วย เท่า นั้นไม่พอ กระถินยังทำเป็นผีเจ้าแม่หลอกให้ต๋องสัญญาว่าจะไม่จีบแก้วรุ้งอีก แต่ ต๋องจับสำเนียงได้ จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:22:15

ความคิดเห็นที่ 48 "เหนือมนุษย์" จาก เดลินิวส์ ฉบับวันที่ 8/1/54 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:26:42

ความคิดเห็นที่ 49 2 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:27:24

ความคิดเห็นที่ 50 3 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:28:03

ความคิดเห็นที่ 51 จากหนังสือพิมพ์ คมชัดลึก ฉบับวันที่ 8/1/54 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:32:54

ความคิดเห็นที่ 52 2 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:33:27

ความคิดเห็นที่ 53 3 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:34:05

ความคิดเห็นที่ 54 4 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:34:36

ความคิดเห็นที่ 55 5 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:35:08

ความคิดเห็นที่ 56 คลิปจาก youtube ขอบคุณ  คุณ cityloveU Nuea Manoot - Ep.1 (1-6) เหนือมนุษย์ http://www.youtube.com/watch?v=WT4kraf-Qyw&feature Nuea Manoot - Ep.1 (2-6) เหนือมนุษย์ http://www.youtube.com/watch?v=pJZyfLTdLzM&feature Nuea Manoot - Ep.1 (3-6) เหนือมนุษย์ http://www.youtube.com/watch?v=qupW7t5s4sU&feature Nuea Manoot - Ep.1 (4-6) เหนือมนุษย์ http://www.youtube.com/watch?v=0GiBxSVArwA&feature Nuea Manoot - Ep.1 (5-6) เหนือมนุษย์ http://www.youtube.com/watch?v=BywJi7qnawM&feature Nuea Manoot - Ep.1 (6-6) เหนือมนุษย์ http://www.youtube.com/watch?v=lItTbY8groU&feature ....... แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 54 05:46:13 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 05:45:13

ความคิดเห็นที่ 57 เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 - 1(2) [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=YOf4fjf-gJ0 เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 - 2(1) [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=9_wzIWjBs5Q เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 - 2(2) [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=oUB-_oVtO4A เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 - 3 [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=S-Z09cOqMnE เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 - 4(1) [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=umdWbNrSF9M เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 - 4(2) [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=_YkvuLhDerU เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 - 5 [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=1Mwd5Evpuqw เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 -6  [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=kISS_yPdWNY เหนือมนุษย์ ตอนที่ 1 -7  [08Jan2011] http://www.youtube.com/watch?v=EkdAmMRQVdk จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:48:35

ความคิดเห็นที่ 58 เดลินิวส์ (9/1/54) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:54:59

ความคิดเห็นที่ 59 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:55:30

ความคิดเห็นที่ 60 (3) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:56:00

ความคิดเห็นที่ 61 เดลินิวส์ (10/1/54) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:56:42

ความคิดเห็นที่ 62 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:57:15

ความคิดเห็นที่ 63 (3) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:58:12

ความคิดเห็นที่ 64 (4) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:58:50

ความคิดเห็นที่ 65 คมชัดลึก (9/1/54) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 07:59:54

ความคิดเห็นที่ 66 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:00:50

ความคิดเห็นที่ 67 คมชัดลึก (10/1/54) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:01:23

ความคิดเห็นที่ 68 (2) จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:01:47

ความคิดเห็นที่ 69 จากไทยรัฐ ฉบับพรุ่งนี้ (10/1/54) "มันเกี่ยวกันตรงไหน ผมชอบแก้วรุ้งนะฮะไม่ได้ชอบเจ้าแม่...และไอ้คำว่า ไอ้โรคจิตเนี่ยมันคุ้นๆนะ คนที่เรียกผมอย่างนี้ มีแต่ยัยกระถินคนเดียว" กระถินซึ่งปีนไปยืนบนต้นไม้สะดุ้ง พลาดหล่นลงมา ต๋องรับตัวไว้กลิ้งไปด้วย กัน เขาจึงจับได้ว่าเป็นกระถินแกล้งเขาจริงๆ ต๋องกดตัวกระถินไว้ไม่ให้ลุก "อุตส่าห์ปลอมตัวเป็นผีมาหลอก น่าชื่นชมในความพยายาม แต่คราวหน้าเล่น ให้เนียนหน่อยนะน้อง..." "ไอ้บ้า ใครน้องแก ไปให้พ้นเลยไป" กระถินดิ้นจะลุก ต๋องยังกดตัวทับบนตัวกระถินไว้ แล้วแกล้งยื่นหน้าทำเป็นจะจูบ กระถินเบือน หน้าหนีร้องลั่น "อี๋ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ถ้านายจูบฉัน ฉันยอมตายดีกว่า" "ไม่ต้องกลัว ฉันไม่จูบไม้กระดานหรอก...ข้างหน้าข้างหลังแบนเท่ากันแบบ นี้ แปลงเพศไปเลยดีกว่านะเธอ" ต๋องหัวเราะเยาะ "แก๊..." กระถินทั้งโกรธทั้งอาย ยกเข่ากระแทกเข้าตรงเป้า ต๋องผงะหงาย "อูย...ต๋องน้อยของฉันชำรุดแล้ว ไม่มีอะไหล่เปลี่ยนนะ" ต๋องกุมเป้าร้องลั่น กระถินสมน้ำหน้าก่อนจะลุกวิ่งไปหลบข้างที่เก็บกระดูก อินทุกาพอดี ต๋อง พยายามลุกวิ่งตามจะเอาเรื่อง กระถินหลอกให้ต๋องไปทางอื่น พลันเห็นชื่อ อินทุกาก็หยุดมอง "อินทุกา ชโรดม ตายปีเดียวกับที่ยายบัวเจอเราเลยนี่ แสดงว่าอินทุกามีตัวตนจริงๆ เรื่องที่เราฝันไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ" เหลียวไปข้างๆเห็นชื่อและรูปเอมอร ชโรดม ก็มั่นใจว่าคือแม่จึงกอดโกศ ร้องไห้โฮ... เหมันต์พาร่างแก้วรุ้งมานอนบนเถียงนาเล็กๆเขาลูบผมเธอพร่ำพูดว่าหลับให้ สบายเขาจะดูแลเธอเอง ไม่ทันไรเขารู้สึกเหมือนมีอะไรมาบีบขมับ เจ็บปวด จนต้องร้องออกมาแล้วล้มลงหมดสติข้างแก้วรุ้ง มือเขายังเอื้อมไปกุมมือเธอ ไว้เพื่อบล็อกจิตไม่ให้อมรเข้าถึง.... ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:03:11

ความคิดเห็นที่ 70 ตอนที่ 5 กลางดึก แก้วรุ้งฟื้นขึ้นมา รู้สึกว่ามีใครกุมมือเธออยู่ พอมองไปเห็นเหมันต์ นอนกุมมือเธออยู่ข้างๆก็รู้สึกอบอุ่นในใจ "พี่เป็นคนช่วยแก้วมาใช่มั้ยคะ... พี่...ว้าย ตายแล้ว" แก้วรุ้งเห็นเลือดที่ไหลจากแผลหน้าท้องเหมันต์ เธอตกใจมากรีบวิ่งไปหาน้ำ สะอาดมา  ฉีกเสื้อของเขาออก  แล้วมองหาผ้าที่จะเช็ดแผล ไม่มีจึงถอดเสื้อ ตัวนอกของตัวเองออกมาชุบน้ำเช็ดบาดแผลให้เขา "แผลลึกเสียด้วย พี่เจ็บ มากแน่ๆ" เหมันต์ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บ นิ้วมือกระดิก แก้วรุ้ง รีบบอกว่าเธอจะทำให้เบามือที่สุด แล้วปลอบเขาว่า "เข้มแข็งไว้ นะคะ  พี่ เจ็บตัวเพราะแก้วแท้ๆเลย  แต่ทำไมเวลาเจอหน้าแก้ว พี่ถึงชอบตีหน้ายักษ์ใส่แก้วนัก..." แก้วรุ้งเห็นเหมันต์นิ่งไปจึงก้มหน้ามามองหน้าเขาใกล้ๆอย่างพินิจ พิจารณา "ความจริงพี่ก็ดูใจดีนะ รู้มั้ยคะเวลาพี่หลับพี่ดูอบอุ่นมากเลย แก้วอยากจะหยุดเวลาแล้วเก็บภาพนี้ไว้ในใจตลอดไป..." เหมันต์ลืมตาขึ้นมาสบตาแก้วรุ้ง ยิ้มแล้วดึงเธอมากอดแนบอก เธอตกใจร้อง ให้ปล่อย เขาพูดว่า "จะรีบไปไหนล่ะ อุตส่าห์ หยุดเวลาไว้แล้วไม่ใช่เหรอ..." "คนบ้านี่แอบฟังแก้วตั้งแต่เมื่อไหร่" "แล้วที่แอบมองฉันอยู่ตั้งนานสองนานล่ะ จะคิดค่ามองเท่าไหร่ดี" "แก้วไม่มีเงินติดตัวสักบาท" "ใครว่าฉันอยากได้เงิน ฉันอยากได้..." เหมันต์ทำเป็นคิด พอแก้วรุ้งถามว่า อะไร เขาก็กอดเธอแน่นอีกและบอกว่า "...กอดดีๆสักทีนึง" แก้วรุ้งนึกได้ว่าทับแผลเขาอยู่จึงรีบผละออกมองไปที่แผลเขา มันค่อย ประสานหายไปเธอตกใจ "คุณพระช่วย! พี่ทำได้ยังไง!" "ความสามารถเฉพาะตัว ห้ามเลียนแบบ" เหมันต์ยังมีอารมณ์กวน "มันไม่ตลกเลยนะคะ พี่เป็นตัวอะไรกันแน่" เหมันต์ถอนใจลุกเดินออกไป แก้วรุ้งลุกตาม "พี่เหมันต์... พี่จะเดินหนีแก้ว อีกกี่ครั้งคะ เมื่อไหร่จะพูดความจริงเสียที" "ถ้าเธอรู้ความจริง เธอจะเกลียดฉันรึเปล่า?" เหมันต์ หันมาเผชิญหน้าเห็นเธออึ้งก็หัวเราะออกมา  "ฮึๆ...ไม่น่าถามโง่ๆเลย" "แล้วความจริงคือ...ว้าย ปล่อยแก้วนะ" แก้วรุ้งพูดไม่ทันจบเหมันต์ก็แบกเธอ พาดบ่าวิ่งไปอย่างรวดเร็วราวพายุ . แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 54 09:35:00 จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:03:34

ความคิดเห็นที่ 71 (3) มาถึงบ้าน หน้าบ้านแก้วรุ้งมีรถตำรวจจอดอยู่เต็ม คนในบ้านเป็นกังวลที่เธอ หายไป เหมันต์พาแก้วรุ้งมาปรากฏบนห้องนอนแล้วปล่อยเธอลง สบตาเธอ ก่อนจะพูดว่า "กลับสู่โลกความจริง ลืมทุกอย่างไปซะ" แก้วรุ้งดึงมือเหมันต์ไว้ "พี่จะให้แก้วลืมหรือคะ วันนี้มีคนจะฆ่าแก้ว...พี่รู้ใช่ มั้ยคะ ใครต้องการชีวิตของแก้ว เขาจะฆ่าแก้วทำไม" "ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอันตรายอีก" แก้วรุ้งขึ้นเสียงถามว่าใครจะฆ่าเธอ เธอจะให้พ่อจัดการ เหมันต์อึ้งก่อนจะขึ้น เสียงดังกว่า "ตำรวจทำอะไรมันไม่ได้ เข้าใจมั้ย พ่อเธอจะเดือดร้อนไปด้วย" แก้วรุ้งจะพูดต่อ แต่มีเสียงเคาะประตูและเสียงเรียกจากจีรนุชขัดจังหวะ ไม่ ทันไร จีรนุชกับเจษฎาเปิดประตูเข้ามา ท่าทางดีใจมากเมื่อเห็นเธอ เหมันต์ หายวับไปตามเคย จีรนุชเข้ามากอดพร่ำถามว่าหายไปไหนมา "คุณพ่อ คุณแม่" "แม่แทบบ้าตายเลยรู้มั้ย คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองนะลูก" "พ่อเห็นนายเพิ่มจอดรถหลับอยู่ริมรั้ว ถามอะไรก็ไม่รู้เรื่อง" "นี่คุณพ่อเป็นห่วงมาก ให้ลูกน้องช่วยตามกันจ้าละหวั่น แต่อยู่ๆพ่อกับแม่เดิน ขึ้นมาได้ยินเสียงลูกในห้อง แก้วกลับบ้านมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่มีใครเห็นเลย..." แก้วรุ้งเล่าให้พ่อกับแม่ฟังว่า เธอกลับมาบ้านตั้งแต่บ่าย เผลอนั่งหลับตรง ระเบียบเลยไม่มีใครเห็น จีรนุชอยากจะตีลูกสาวสักทีที่ทำให้ตกอกตกใจ แก้วรุ้งขอโทษพ่อกับแม่...และในคืนนั้น กระถินโทร.มา แก้วรุ้งรีบรับ สาย "กระถินเหรอจ๊ะ ว่าไง" "แกต้องตาย..." เสียงปลายสายเป็นเสียงกินรีดูน่ากลัว แก้วรุ้งคิดว่ากระถินล้อเล่น แต่พอพูดมาอีกว่า "ฉันไม่ใช่เพื่อนแก..." "ฉันรู้ คุณใช้เบอร์กระถินโทร.เข้ามาได้ยังไง" แก้วรุ้งเดินออกมาพูดที่สนามหน้าบ้าน เสียงกินรีหัวเราะ "แม่กวางน้อยแสนซื่อ ยังมีอะไรในโลกนี้ที่แกไม่รู้อีกแยะ แต่น่าเสียดายที่แกเหลือเวลาอยู่บนโลกนี้ไม่นานนัก" "คุณใช่มั้ยที่มาฆ่าฉัน! คุณเป็นใคร จะฆ่าฉันทำไม!" ไม่ทันที่แก้วรุ้งจะพูด จบ ก็รู้สึกว่ามือถือร้อนจนต้องโยนทิ้งลงพื้น พลันมือถือระเบิดกระจายเป็น เสี่ยง แก้วรุ้งตกใจกลัว... ooooooo จากคุณ : krity41 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 08:03:52