จากไทยรัฐ ฉบับพรุ่งนี้ (15/1/54)
ตัดสินใจเอาต๋องเข้าแคปซูลโปร่งใส มีรังสีฉายวาบๆรู้ทั้งรู้ว่าถ้าพลาดหมายถึงชีวิ
ตต๋องแต่ไม่มีทางเลือก อาจารย์ เพี้ยนเช็กระดับรังสี คลื่นไฟฟ้าและชีพจร
เครื่องทำงานแรงขึ้นๆจนโอเวอร์ เกิดไฟฟ้าช็อตแสงสว่างวาบขึ้นแล้วเครื่องดับ
ลง เครื่องชีพจรร้องปี๊ด...เส้นกราฟหัวใจกลายเป็นเส้นตรง อู๊ดตกใจร้องไห้ต่อว่า
อาจารย์เพี้ยน ไม่ทันไร เครื่องวัดชีพจรทำงาน เส้นกราฟเริ่มขยับขีดขึ้นลงจนสูง
ขึ้น อาจารย์เพี้ยนสะกิดให้อู๊ดดู แต่แล้วการทำงานทุกอย่างมันแรงขึ้น เร็วขึ้นจน
เครื่องรวน เครื่องมือในห้องถูกคลื่นรบกวน จนในที่สุดระเบิดตูม อาจารย์เพี้ยน
ดึงอู๊ดหลบพัลวัน ทั้งสองตกตะลึงไม่รู้ว่าต๋องจะเป็นอย่างไรบ้าง
ooooooo
แก้วรุ้งวิ่งตามหาต๋องมาจนถึงสวนสาธารณะ เหมันต์ตามมาเตือนให้กลับบ้าน
เพราะดึกมากแล้ว พ่อแม่จะเป็นห่วง แต่แก้วรุ้งไม่ยอมจะหาต๋องให้เจอก่อน "โธ่
ต๋อง แก้วขอโทษ แก้วไม่เคยรู้เลยว่าต๋องรู้สึกยังไง แก้วไม่ได้ตั้งใจทำร้ายจิตใจ
ต๋อง"
เหมันต์ เข้ามาปลอบและเช็ดน้ำตาให้ เขานึกขึ้นมาได้ว่าต๋องอาจจะไปในที่แห่ง
หนึ่ง ที่นั้นเป็นที่ที่ต๋องมักจะมาซ่อนตัวตอนอยู่บ้านเด็กกำพร้าเวลามีเรื่องกลัว
หรือเสียใจ คือสนามเด็กเล่นที่นั่น ต๋องมักจะแอบอยู่ในถังลอด เหมันต์จะตาม
เจอและคอยปลอบใจ
"พี่เหมันต์รู้จักต๋องตั้งแต่เด็กแล้วหรือคะ แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่สนิทกันแล้วล่ะ"
"อยู่ ใกล้พี่มีแต่อันตราย อยู่ห่างไว้ดีแล้ว เธอก็เหมือนกัน ...แก้วรุ้ง" เหมันต์
เศร้า นึกถึงวันที่ต้องจากกับต๋อง แล้วชีวิตเขาก็ต้องเปลี่ยนไป
พลัน แก้วรุ้งเห็นต๋องผ่านไปจึงรีบวิ่งตามจนเจอ ต๋องท่าทางแปลกๆพูดกับเธอว่า
เขามาลา แก้วรุ้งตกใจรีบดึงเขาไว้ ต๋องหันมากลายเป็นกินรีบีบคอเธอทันที
เหมันต์พุ่งพรวดมาอย่างรวดเร็วประชิดตัวกินรี และบอกให้ปล่อยแก้วรุ้ง
จากคุณ |
:
krity41
|
เขียนเมื่อ |
:
16 ม.ค. 54 12:57:58
|
|
|
|