ความคิดเห็นที่ 1 ดึกดื่นค่ำคืนอันเงียบสงัดที่ผ่านมาคืนหนึ่ง ผมได้หยิบงานที่ฮิตที่สุดในโลกมาฟังอย่างต่อเนื่องเสมือนหนึ่งจะให้เลี่ยนตายกันไปข้างกับซีดีชุดพิเศษของบริษัท RCA หรือบริษัท Sony-BMG ในปัจจุบัน ที่ตั้งชื่อชุดไว้ว่า “Pachelbel’s Greatest Hit -- The Ultimate Canon” ในซีดีแผ่นนี้ ทาง RCA ในอนุกรม Red Seal ได้แนะนำ (หรือกล่าวซ้ำ) ว่า แคนอนของพาเคลเบลเป็นหนึ่งในท่วงทำนองที่เป็นที่นิยมฟังกันมากที่สุดตลอดกาล! การถูกใช้ในธุรกิจภาพยนตร์และทีวี ไปตลอดจนพิธีกรรมในโบสถ์และงานมงคลสมรส ประหนึ่งแคนอนจะเป็นซาวนด์แทร็คของชีวิตพวกเราไปเสียแล้ว และ RCA ได้จัดรวบรวมแคนอน (ของพาเคลเบลในสังกัด RCA) ไว้ทั้งหมด 15 เวอร์ชัน ผ่านการบรรเลงและการตีความที่หลากหลายรูปแบบทั้งจากวงดุริยางค์, เปียโน, วงเครื่องสายสี่ชิ้น, เดี่ยวฟลูต, เดี่ยวกีตาร์, วงเครื่องลมทองเหลืองและแม้แต่มีเสียงร้อง... RCA บอกว่า 70 กว่านาทีแห่งการสะกดจิตด้วยแคนอนจะเป็นเจ็ดสิบกว่านาทีแห่งความปรีดิ์เปรมเกษมสานต์! ว่ากันถึงอย่างนั้น!! Track 1 -- เริ่มต้นด้วยการบรรเลงของ Jean-Francois Paillard CO ของ Jean-Francois Paillard ในรูปแบบของวงเครื่องสายขนาดย่อมซึ่งเป็นรูปแบบยอดนิยมที่คุณผู้อ่านหลายท่านชื่นชอบและผ่านหูกันมามากที่สุดในตลาดแผ่นซีดี ส่วนตัวผู้เขียน ผมเคยฟังฌ็อง-ฟร็องซัวร์ ไพยา กับวงของเขามาก่อนแล้ว แต่เป็นคนละเวอร์ชันกันในสังกัด Erato ของ Warner และรู้สึกว่า ความเอิบอิ่มของเครื่องสายและความสมดุลในสีเสียงของวงในสังกัด Erato จะสู้ที่ไพยาทำกับ RCA แผ่นนี้ไม่ได้ และแน่นอนว่า ผมเพลิดเพลินไปกับสีเขียวอ่อนๆ ของทุ่งหญ้าที่ระบัดระบายอย่างอ้อยอิ่งเนิบช้าบนเนินเขาสล้างในท่ามกลางหมอกบางๆ ของเวลาเช้าตรู่จากไพยาเป็นอันดี...ประมาณว่า หากคุณผู้อ่านแอบไปเยี่ยมผู้เขียนถึงห้องฟังของเขา คุณผู้อ่านจะเห็นชายพร่องเกศาผู้หนึ่งโยกตัวเองไปมาบนเก้าอี้ด้วยท่าทีเต้นรำแบบเงอะๆ งะๆ ไปในจินตนาการอันเพ้อพกข้างต้นของเขาเลยทีเดียว (ว่าเข้าไปน่าน HA HA) Track 2 -- เป็นการบรรเลงเดี่ยวฟลูตของ James Galway ซึ่งเป็นนักฟลูตที่มีชื่อเสียง (ผมชอบเขาบรรเลงฟลูตโซนาตาของ J.S. Bach มากๆ) ครั้งนี้ เขาบรรเลงร่วมกับ Munich Radio O ของ John Georgiadis ซึ่งคุณผู้อ่านอายุมากๆ หน่อย (อาจจะมากกว่าผู้เขียนด้วย) น่าจะต้องจำวาทยกรจอจิอาดิสขวัญใจศาสตราจารย์เจตนา นาควัชระได้ด้วย เพราะเขาเคยมาคุมวง Bangkok SO อยู่ในระยะหนึ่ง แลสำหรับแคนอนของกัลเวย์ก็ได้ให้ความรู้สึกค่อนข้างหวีดหวิวระคนหม่นเหงาขึ้นมานิสนึงเมื่อเทียบกับ Track I ซึ่ง MRO ของจอจิอาดิสครั้งนี้ ได้ทำหน้าที่เพียงเบสคอนตินิวโอพื้นหลังอันบางเบาให้กับกัลเวย์เท่านั้น... Track 3 -- เป็นการบรรเลงด้วย Piano Duo หรือเปียโน Four-hands โดยคณะ Peerless 2x2 ในบุคเลตให้ข้อมูลเพียงว่าเป็นแคนอนสำหรับการบรรเลงบน Basso Ostinato ซึ่งออซตินาโต เราหมายถึงการแปรทำนองหรือจังหวะของกราวนด์ในรูปแบบหนึ่ง ซึ่งในงานนี้เรียบเรียงโดย Angay (เขาให้ข้อมูลมาเท่านี้) จากการฟัง เราพบโดยคาดเดาได้ไม่ยากว่า ผู้บรรเลงหนึ่งท่านจะทำหน้าที่สร้างแนวกราวนด์เสียงต่ำเป็นจังหวะพื้นให้กับอีกผู้บรรเลงหนึ่งที่ดำเนินทำนองหลักเสียงสูง และจากการรับฟัง ผมชอบลักษณะการเหลื่อมกันของตัวโน้ตไล่เลียนด้วยเปียโนจากคณะ Peerless 2x2 นี้อยู่พอดู เพราะชัดใสจนมองเห็นการไล่เลียนได้กระจ่าง มีวรรคมีตอนอย่างค่อยเป็นค่อยไป เรียบง่าย แม้ความตรงไปตรงมาในความเรียบง่ายอาจจะไม่ถูกใจผู้แสวงหา Virtuositic (So What?) Track 4 -- ถูกตั้งชื่อว่า “Canon of the Three Stars” ซึ่งเรียบเรียงโดย Isao Tomita บรรเลงโดย The Plasma SO ของผู้เรียบเรียง เป็นงานบรรเลงที่ใช้อุปกรณ์ Synthesizer หรืออุปกรณ์สร้างเสียงดนตรีด้วยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ ตัวโน้ตเหมือนมีแสงสีประกอบประหนึ่งการแสดง Lights & Sounds ในยุค 80’s ฟังเอาเพลิดเพลินได้ ไม่ต้องจริงจังมาก... Track 5 -- ถูกตั้งชื่อว่า “How, Where, When?” ซึ่งเรียบเรียงดนตรีโดย John Dankworth และมี Cleo Laine เป็นผู้แต่งคำร้อง How, Where, When? ในแทร็คนี้ แดงก์เวิร์ธได้กัลเวย์มาบรรเลงฟลูตร่วมกับวงของเขา คุณผู้อ่านจะได้ฟังกัลเวย์เปิดทำนองให้ลายเนร้องฮาว แวร์ และ เว็น ฯลฯ ซ้ำไปซ้ำมาตลอดความยาวประมาณสามนาทีกว่าในลักษณะของเสียงร้องหล่อๆ แบบนักร้องแนวป๊อบยุค 80’s ชวนเพลิดเพลิน... Track 6 -- ถูกตั้งชื่อว่า “Earth Angel” สำหรับการบรรเลงด้วยวงเครื่องสายสี่ชิ้น ผมขี้เกียจจะไปสอบทานผู้เรียบเรียง รู้แต่ว่าบุคเลตได้ระบุชื่อเพียง Nordli กับ Williams เท่านั้น งานในแทร็คนี้ เราได้วง The Hampton SQr ซึ่งไม่ได้มีชื่อเสียงมาก มาบรรเลงแคนอนในรูปแบบเชมเบอร์สำหรับเครื่องสายสี่ชิ้นอันมีไวโอลินสอง, วิโอลาหนึ่ง และเชลโลหนึ่ง... การบรรเลงเร่งจังหวะเร็วขึ้นมาจนเกือบกระฉับกระเฉง ทำนองของแต่ละเครื่องทั้งหมดเหมือนจะบรรเลงคลอกันไปในลักษณะแห่ตามกันเป็นก้อนๆ แทนที่จะแยกลักษณาการของทำนองแบบไล่เลียนแบบกระจ่างชัดอันมีกราวนด์เบสเป็นพื้นหลังเหมือนคติเดิม เป็นการบรรเลง SQr ที่ไม่สร้างความทึ่งแต่อย่างใด ผมอาจจะกล่าวได้ว่า เป็นการเรียบเรียงที่ทำได้ไม่โปร่งใสนักสำหรับเครื่องสี่... Track 7 -- เป็นการบรรเลงแคนอนสำหรับเครื่องลมทองเหลืองที่เรียบเรียงโดย Frederic Mills หนึ่งในสมาชิกของ The Canadian Brass อันมีชื่อเสียง ซึ่งงานชิ้นนี้ประกอบด้วยเสียงจากทรัมเป็ต, แตรฮอร์น, ทรอมโบน และทูบา... ผมไม่รู้จะพูดถึงการบรรเลงเทียบกับความรู้สึกที่ได้จากการฟังอย่างไรดี อาจจะกล่าวเพียงว่า ทรัมเป็ตและแตรฮอร์นได้สร้างความโอ่อ่าและความน่าเกรงขามขึ้นมาสำหรับแคนอน อาจจะเป็นแคนอนที่เจ้ายศเจ้าอย่างอยู่บ้างแต่ไม่มาก  ว่าไปก๊อสง่าผ่าเผยนะแต่ทว่าทื่อมะลื่อในการแสดงออกอยู่พอดู (HA HA) นี่เป็นความพยายามของแคเนเดียนบราสที่น่ายกย่องทีเดียว... (ยังมีต่อ แต่ตอนนี้ ผมขออนุญาตไปทานข้าวน๊า...หิวแระ :-p) ^_______________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 54 21:39:35

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นหนึ่งในสี่ความฝันของผมเลยนะเนี่ย และหนึ่งในนั้นคือการเล่นเพลง Canon ด้วยเครื่องดนตรีหลากชนิด ไม่จำเป็นต้องเล่นเป็นอย่างมีหลักการ และไม่ใช่ว่าอยากเล่นดนตรีแค่ชิ้นใดชิ้นหนึ่งให้เก่ง แต่อยากเล่นแค่ Canon เพลงเดียว ด้วยเครื่องดนตรีทุกชนิดเท่าที่มันจะทำให้ฟังออกว่าเป็นเพลงอะไร ซึ่งครั้งแรกที่ได้ฟังมาจากหนังเกาหลีเรื่อง My Sassy Girl [พากย์ไทยพันธมิตร] ซึ้งน้ำตาเล็ด และฮาท้องแข็ง ในเรื่องเดียวกัน เพลง Canon มาพร้อมกับภาพติดตาของ ผู้หญิงสวยขาวผมดำยาวมีสเน่ห์อย่างบอกไม่ถูก กำลังนั่งเล่นเปียโนเพลงนี้อยู่บนเวทีอย่างโดดเด่น ผมไม่ค่อยได้ฟังเพลงบรรเลง หรือเพลงที่ไม่มีเนื้อร้องเยอะนัก แต่สำหรับเพลงบรรเลงทั้งหมดที่ผมเคยฟังมา Canon นำมาเป็นอันดับหนึ่ง อันดับสองคือ Last Canival อัลบัม Acoustic Cafe' For Your Memories เพลงนี้สำหรับผมอ่ะนะ เป็นเพลงที่ไวโอลินเพราะมาก เพลงบรรเลงอันดับสามในดวงใจคือ แต่นแตนแต๊น สิมิลัน ของ Armchairs นั่นเอง แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 54 00:13:33 จากคุณ : I-want-to-be-a-Filmmaker เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 00:05:11

ความคิดเห็นที่ 3 เลี่ยนมากครับกับเพลงนี้ ผมว่ากระแสที่เพลงนี้ดังเป็นพลุแตกในยุคนี้ น่าจะมีส่วนจากการเล่นแคนอนร็อคกับกีตาร์ไฟฟ้าของ Jerry C ด้วยล่ะครับ ทำให้คนที่ไม่ได้ฟังเพลงคลาสสิกหรือเพลงบรรเลง เริ่มรู้จักเพลงนี้และสนใจไปฟังในเวอร์ชั่นบรรเลงออเคสตร้า โดยส่วนตัวชอบเพลงนี้มาก แต่ก็เลี่ยนครับ ถึงจะไพเราะเพราะริ้งขนาดไหน ผมเจอบ่อยๆก็ไม่ไหวครับ (แบบว่ามันเจอบ่อยๆถี่ๆเกินไป) แต่ทุกครั้งที่ฟังก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันไพเราะมาก อีกเพลงที่เลี่ยนคือ Fur Elise ของ Beethoven ; P จากคุณ : xemikonscuz เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 01:33:23

ความคิดเห็นที่ 4 แต่เรารู้จักเพลงนี้จากโฆษณาแพนทีนอ่ะ อันที่น้องใบเฟิร์นเล่นเดีี่ยวไวโอลิน แต่ที่ชอบมากก และขนลุกเกือบทุกครั้งที่ได้ฟังคือ Canon เวอร์ชั่นขิมโดยพี่อ้อมเนี่ยแหละ สุดยอดแล้ววว ขอคาระวะเลยอ่ะ ขอแปะคลิป จากคุณ : For You I Will เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 11:22:32

ความคิดเห็นที่ 5 ยอมรับว่าเลี่ยนอยู่บ่อยๆ แต่ก็เป็นเพลงที่อดที่จะ "ดื่มด่ำ" ไปกับเพลงไม่ได้ ฟังมาหลายเวอร์ชั่นครับ แต่เพราะจริงๆก็คงจะ String Quatet และ piano version ครับ แต่ขออภัยถ้าที่จะบอกต่อไปนี้ขัดใจใครหลายคนว่า สิ่งที่ทำให้ผมเลี่ยนอย่างสุดๆกับเพลงนี้ก็เพราะโฆษณาแพนทีนนี่แหละครับ หมดอารมณ์จะฟังในทันที แหะๆ จากคุณ : เคนก็เคนเหอะ เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 16:03:40

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นเพลงที่ชอบเพลงนึงนะคะ ถึงจะฟังตอนมัธยมจนเลี่ยนนิดๆ แต่ก็ชอบดูเวลาเพื่อนเล่นคีย์บอร์ดสดๆ ให้ฟัง ดูมันสวยขึ้นตอนเล่นเพลงนี้พิกล 555 แต่พอมาต้นปีนี้ อาจารย์สั่งการบ้านเป็นให้แต่งบทละครเวทีจากเพลงๆ นี้ อรั่ก ชีวิตนี้ไม่เคยเขียนบทละครเวทีมาก่อน อร๊ากกกกก ฟังเพลงนี้จนหน้าเขียวเลยทีเดียว (ตามด้วยสมองไหลออกทางจมูกเพราะคิดบทไม่ออก -_-") จากคุณ : Monoceros เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 16:38:24

ความคิดเห็นที่ 7 ผมรู้จัก Canon in D ก็จาก Version เดียวกันกับ Track 7 ที่อยู่ใน CD แผ่นนี้เมื่อซัก 20 กว่าปีมาแล้ว แต่ตอนนั้นยังฟังจาก Tape อยู่เลย เป็น อัลบัม รวมฮิตของ วงนี้ที่ชอบมากเลย จากคุณ : Genzo เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 54 00:22:09

ความคิดเห็นที่ 8 คือเพลง classic ที่เราชอบมากที่สุด :) จากคุณ : Jingjork เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 54 01:44:45

ความคิดเห็นที่ 9 Track 8 -- เป็นแคนอนที่เรียบเรียงใหม่โดยยกระดับขั้นบันไดเสียงเป็น F major โดยคณะ BRR หรือ Shskuhachi & Koto Quintet ของญี่ปุ่น และคณะดังกล่าวได้ใช้เครื่องดนตรีพื้นเมืองของญี่ปุ่นบรรเลงแคนอนในบันไดเสียงเอฟสามชิ้นอันได้แก่ ขลุ่ยไม้ไผ่, Koto 13 สาย และ Koto 17 สาย พวกเขาให้เสียงขลุ่ยไม้ไผ่เป็นเครื่องเดินทำนองหลัก ให้ความรู้สึกสงบและละเมียดละไมในแบบตะวันออกที่แฝงด้วยปรัชญา (ฟังเสียง Vibrato ลมอันสั่นรื้นของขลุ่ยดู) ประหนึ่งเทียบเคียงแคนอนเป็นดนตรีสำหรับการทำสมาธิอันรัดรึงอยู่กับธรรมชาติอันพิสุทธิ์มากกว่าที่จะให้ความรื่นรมย์แบบโลกียะทั่วๆ ไป (ว่าเข้าไปนั่น HA HA) ผมกล่าวอย่างนี้ เอาฮาไปอย่างนั้นเอง เพราะเวลาใครๆ กล่าวถึงดนตรีน้อยชิ้นที่บรรเลงด้วยเครื่องดนตรีพื้นเมืองของจีน ญี่ปุ่น หรือ ภาคพื้นอุษาคเนย์ ก็มักจะเทียบเคียงกับวิถีทางเช่นนี้กันทั้งนั้น ผมเองก็กลัวจะตกขบวนรถด่วนสายเงินเชื่อไม่จ่ายสด (เซนไง อิอิ) ก๊อเลยเอาซะหน่อยก็แล้วกันน๊า :-) Track 9 -- เป็นแทร็คของงาน Variations on the Pachelbel Canon in D ที่ประพันธ์โดย George Rochberg ในงานควอเต็ทหมายเลข 6 ของเขา ซึ่งแทร็กนี้บรรเลงโดยคณะ The Concord SQ ซึ่งเป็นงานที่แสดงการขยายความงานแคนอนอินดีด้วยวิธีการแปรผันทำนองรูปแบบหนึ่ง... คณะคองคอร์ด (ซึ่งเคยมีชื่อเสียงมากในอเมริกายุคที่สังกัด Vox in 50’s ยังคงสถานภาพอยู่) บรรเลงงานชิ้นนี้ในจังหวะช้าค่อนข้างมากและมีความยาวร่วมแปดนาทีเลยทีเดียว... ผมชอบการไล่เลียน-เหลื่อมล้ำของทำนองที่เครื่องสายทั้งสี่ผลัดกันบรรเลงรุกรับอยู่พอดู และความซับซ้อนของงานที่เพิ่มขึ้น + Dissonant elements ในงานชิ้นนี้ เหมือนย้อนยุคบาโร้คของพาเคลเบลให้เรี่ยมเร้สดใหม่ขึ้นในแบบร่วมสมัยประหนึ่ง Contemporary music ในยุค 1940’s Track 10 -- เป็นการบรรเลงแคนอนในเครื่องดนตรีเดี่ยวกีตาร์โดย Clive Carroll ซึ่งเรียบเรียงโดยเจ้าตัวนั่นแหละ แทร็คนี้ผมฟังแล้วก็ให้นึกถึงงานจำพวก Fusion jazz ซึ่งเป็นที่นิยมบรรเลงกันช่วงหนึ่งในยุค 80’s และรู้สึกว่าเทคนิคของคาร์โรลช่างพลิกพลิ้วพอดู...แก้เลี่ยนได้ แต่ผมต้องกล่าวไว้ด้วยว่า ผมไม่ชอบการบรรเลงกีตาร์แจซในรูปแบบดังกล่าวนัก ฟังนานๆ ก็มักจะให้ความรู้สึกเฝือๆ อย่างไรไม่รู้... Track 11 -- เป็นแคนอนที่ร้องในแบบ a cappella โดยคณะ Platinum ซึ่งมีนักร้องอะแคปเปลลาทั้งหมดสี่คนเป็นชาวญี่ปุ่นทั้งหมด เป็นแคนอนที่โหยหวนครวญคร่ำดีพิลึก Track 12 -- ใช้ชื่องานว่า Sweet Home ซึ่งเรียบเรียงมาจากแคนอนโดย Dai Sakakibara และบรรเลงเปียโนโดยผู้เรียบเรียง ร่วมกับฮาร์โมนิกา, เบส และ Kantele หรือ Kannel ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีของชาว Nordic ประเภทเครื่องสายใช้ดีด 38 สาย กับ Irish Bouzouki ซึ่งเป็นกีตาร์ชนิดหนึ่งรูปร่างคล้าย Lute (ผมไปค้น wiki ดู HA HA) การบรรเลงของพวกเขาให้ความรู้สึกประหนึ่งเพลงสำหรับเด็กในความรู้สึกของผู้ใหญ่ ประมาณว่าอยากย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง (งงมั้ย อิอิ) เราไม่พบอารมณ์ในแบบไอริชแต่จะพบความรู้สึกในแบบของดนตรี New Age สมัยหนึ่งอันถูกใช้ประกอบภาพยนตร์โฆษณาในยุค 80’s เสียงฮาร์โมนิกาให้อารมณ์ในแบบเหงาๆ ในเวลาเย็นย่ำ... Track 13 -- บรรเลงแคนอนในแบบวงป็อปแบบสตริงคอมโบในยุค 80’s ที่มีกีตาร์เดินทำนองและกีตาร์ริทึ่ม ร่วมกับเบสไฟฟ้า, กลอง และซินธิไซเซอร์ เรียบเรียงโดย Conti (ผมมีข้อมูลเท่านี้) Track 14 -- เป็นการบรรเลงแคนอนวงใหญ่โดย Arthur Fiedler Sinfonietta ของวาทยกรฟีดเลอร์ในยุครุ่งเรืองของ RCA ซึ่งไพเราะและสร้างแรงบันดาลใจเป็นอย่างมากสำหรับผู้ฟัง (ความรู้สึกแบบคิดเองเออเองของผม) คณะของฟีดเลอร์ซึ่งบรรเลงวงใหญ่และอาจจะค่อนข้างเป็นเชิงพาณิชย์ในความรู้สึกของผู้ที่รู้จักฟีดเลอร์ แต่ผมกล้าที่จะทำนายความรู้สึกของคุณผู้อ่านไว้เลยว่า...ทั้งๆ ที่พวกเราเลี่ยนกับแคนอนมากว่าชั่วโมงกว่าๆ แล้วในซีดีแผ่นนี้...แต่ฟีดเลอร์กับชาวคณะจักรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของคุณผู้อ่านจนกระทั่งสามารถวักบ่อน้ำตาของคุณผู้อ่านให้หลั่งรินออกมาได้ก็แล้วกัน! (จริงเร๊ออออ? อ๊ะ ลองพิสูจน์ดูสิครับ HA HA) Track 15 สุดท้าย -- เป็นการบรรเลง Canon & Gigue in D ในแบบมาตรฐานโดยคณะ Cuildhall String Ensenble ของ Robert Salter ที่มี Paul Nicholson บรรเลงฮาร์พซิคอร์ด ซึ่งคุณผู้อ่านที่คุ้นเคยกับแคนอนมานาน อาจจะต้องรู้จักจีกที่ต้องบรรเลงปิดท้ายแคนอนฉบับเต็มด้วย แลผมต้องขอบคุณ RCA ไว้ด้วยว่า เป็นความงดงามของการอวยเกียรติยศของพาเคลเบลผู้รจนางานที่ทั้งยิ่งใหญ่ที่สุด - ชวนฟังมากที่สุด - พิสุทธิ์พิไลมากที่สุด และชวนเลี่ยนมากที่สุดในเวลาเดียวกัน... การบรรเลงของ CSE ในแทร็กปิดท้ายนี้ สมบูรณ์แบบในมาตรฐานและความบริสุทธิ์ของดนตรีแห่งโลกในบันไดเสียงดีชิ้นนี้... รูปปกซีดีและภาพประกอบบุคเลตซีดีเป็นฝีมืออันเป็นเอกลักษณ์ของ Patrick McDonnell... พวกเราอาจจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เราชอบแคนอนของพาเคลเบล ไม่ว่าจะอยู่ในการเรียบเรียงรูปแบบใด แต่ความชอบหรือความซาบซึ้งกับงานบรรเลงดนตรีแม้จะเป็นที่สุด แต่ถ้ามากไปก็เฝือ และบางทีคุณผู้อ่านบางท่านจะรู้สึกว่า ถูกรุกรานความชอบส่วนตัวด้วยผู้ฟังท่านอื่นๆ ที่แสดงอัตลักษณ์ประหนึ่งเป็นเจ้าของสัมปทานความชอบงานแคนอนอินดีชิ้นนี้ (ทั้งๆ ที่ผู้ฟังท่านอื่นใดนั้นไม่ได้ตั้งใจ) บางทีเราอาจจะรู้สึกในอีกแง่มุมหนึ่งว่า Pachelbel: Canon in D เป็นสมบัติของโลกที่ทุกคนล้วนเข้าถึงและเป็นเจ้าของร่วมกัน และในแง่การเข้าถึงได้นั้น เราอาจจะรู้สึกกับแคนอนของพาเคลเบลเหมือนอย่างที่รู้สึกกับอากาศ ที่ทุกคนมีพื้นที่สูดลมหายใจเข้าออกได้เสมอกัน (ตราบเท่าที่ไม่เป็นหวัดคัดจมูก HA HA) แต่สำหรับในแง่ของการฟังแล้ว ทุกคนมีสิทธิที่มากกว่านั้น นั่นคือ สามารถเลือกที่จะฟังเวลาใดก็ได้ ซึ่งบางท่านสามารถไปไกลถึงขอบสวรรค์นั่นคือสามารถบรรเลงงานชิ้นนี้ได้ในฝีมืออันเอกอุ เรื่องที่น่าจะเป็นปัญหา ก็คือ โลกเรามิได้กอปรขึ้นด้วยงานชิ้นเดียว เรามีงานอื่นๆ ที่มีคุณค่าเหลือจะพรรณนาและควรค่าแห่งการสรรเสริญอีกเหลือจะคณานัป! ขอบคุณความเห็นของคุณผู้อ่านทุกท่านข้างบนนี้ด้วยน๊า... ^______________^ จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:34:06

ความคิดเห็นที่ 10 Discography (เท่าที่ผมมีและอยากจะแนะนำ) PACHELBEL: Canon (and Gigue), for 3 violins & continuo in D major, T. 337 (1700) 1. Academy of Ancient Music, The - by Hogwood (1980)/ Decca L'Oiseau-Lyre Florilegium [with gigue] *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:40:43

ความคิดเห็นที่ 11 2. Academy of St. Martin-in-the-Fields by Marriner/ EMI Encore “Sarabande: Baroque Favourites” *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:41:49

ความคิดเห็นที่ 12 3. Academy of St. Martin-in-the-Fields Chamber Ensemble (1992)/ Chandos “Wedding Classics” (2CDs) [with gigue] จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:42:58

ความคิดเห็นที่ 13 4. Academy of St. Martin-in-the-Fields by Brown, Iona (1996)/ Haenssler *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:43:35

ความคิดเห็นที่ 14 5. Brandenburg Consort by Goodman (1992)/ Hyperion Helios “Favourite Baroque Classics” *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:44:06

ความคิดเห็นที่ 15 6. Cincinnati Pops O by Kunzel (1990)/ Telarc “Classics of the Silver Screen” *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:44:33

ความคิดเห็นที่ 16 7. Emerald Ensemble by Huckle/ Regis “The Glory of the Baroque” *with VWs **Licensed from dinmore จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:45:07

ความคิดเห็นที่ 17 8. English Chamber O by Leppard (1980)/ Sony Great Performances *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:47:33

ความคิดเห็นที่ 18 9. English Concert, The by Pinnock (1985)/ DG Archiv *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:48:11

ความคิดเห็นที่ 19 10. English String O by Boughton (1985)/ Nimbus “Orchestral Favourites Volume I” *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:48:38

ความคิดเห็นที่ 20 11. I Solisti Italiani (1986)/ Denon JP Crest 1000 “Baroque Favourites” [with gigue] *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:49:10

ความคิดเห็นที่ 21 12. Il Giardino Armonico/ Warner Il Giardino Armonico (11CDs) [with gigue] *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:49:45

ความคิดเห็นที่ 22 13. Jean-Francois Paillard Chamber O by Paillard (1968)/ Warner Apex [with gigue] *with VWs แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 54 21:51:01 จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:50:12

ความคิดเห็นที่ 23 14. Jean-Francois Paillard Chamber O by Paillard (1983)/ Teldec Erato [with gigue] *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:51:41

ความคิดเห็นที่ 24 15. London Baroque (1994)/ Harmonia Mundi [with gigue] *with Pachelbel: Chamber Works จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:52:08

ความคิดเห็นที่ 25 16. London Baroque by Medlam (2000)/ BIS “A Baroque Celebration” [with gigue] *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:52:43

ความคิดเห็นที่ 26 17. London Festival O by Pople (1989)/ Hyperion Helios *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:53:22

ความคิดเห็นที่ 27 18. Lucerne Festival Strings by Baumgartner (1967)/ DG Musikfest [with gigue] *with VWs จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:53:49

ความคิดเห็นที่ 28 19. Orpheus Chamber O by Brewer (1989)/ DG JP The Best 1000 *with VWs แคนอนโดยคณะออฟีอุสเชมเบอร์ฯ ชิ้นนี้บรรเลงได้ยอดเยี่ยมและลงตัวมาก งานอื่นๆ ในแผ่นก็ยอดเยี่ยมไม่แพกัน... จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:55:00

ความคิดเห็นที่ 29 20. Scottish Chamber O by Laredo/ Regis *with Vivaldi: The Four Seasons etc. จากคุณ : St@rGazer เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:55:37

ความคิดเห็นที่ 30 G.1 The Canadian Brass: Greatest Hits (1983) Trumpet : Frederic Mills, Ronald Romm Horn: Graeme Page Trombone: Eugene Watts Tuba: Charles Daellenbach แผ่นนี้ทำเอานักดนตรีจอมขี้เกียจหลายๆคนที่ผมรู้จัก ไฟลุกจนขึ้นมาซ้อมได้บ่อยๆเลย ^_^ จากคุณ : Genzo เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 23:43:52

ความคิดเห็นที่ 31 G.2 George Winston: December (1982) Variations on the Kanon by Johann Pachelbel อันนี้ก็เป็นอัลบัมแรกๆ ที่ผมเคยได้ยิน Canon in D ของ Pachalbel แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 54 13:51:20 จากคุณ : Genzo เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 13:50:30