|
ช่วงระหว่างปี 1717-23 เป็นช่วงที่บาคมีชื่อเสียงอยู่มากแล้ว และเขาได้รับตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการดนตรีในโบสถ์โดยการอุปถัมภ์ของเจ้าชาย Leopold แห่ง Coethen-Brandenburg ในรายได้อันอุดม ถึงกระนั้น บาคก็ไม่ได้ประพันธ์ดนตรีสำหรับศาสนพิธีเช่นแต่ก่อนในห้วงนี้ ดุริยางคนิพนธ์ส่วนใหญ่เป็นงานสำหรับฟังนอกโบสถ์ (Secular music) ที่บรรเลงด้วยเครื่องดนตรีแทนการเป็นเพลงร้อง ซึ่งผู้สันทัดกรณีและนักดนตรีวิทยาผู้ศึกษาประวัติศาสตร์ดนตรีกล่าวกันว่า งานในช่วงนี้ของบาคเป็นงานที่เต็มไปด้วยความวิวัฒน์และแปลกใหม่ในยุคนั้น แต่เรื่องน่าเศร้าก็คือ มีเพียง Brandenburg Concertos หกชิ้นกับงานคอนแชร์โตสำหรับไวโอลินสามชิ้นเท่านั้นที่หลุดรอดออกมาสู่ดุริยางคพิภพ นอกกว่านั้นกลับสูญหายไปหมด...
VC No. 1, BWV1041; No. 2, BWV1042 และ Two VCs, BWV1043 เป็นผลงานคอนแชร์โตที่รอดพ้นจากการสูญหายดังกล่าว ตามประวัติของงาน ทั้งสามชิ้นถูก Re-orchestrated อีกครั้งในช่วงปี 1730-31 และถูกจัดเรียงหมายเลขใหม่...
คุณผู้ฟังที่ชื่นชอบบาคหรือชื่นชอบการฟังงาน VC อยู่แล้ว น่าจะลงความเห็นไว้ว่า เมโลดีอันติดหูตั้งแต่เริ่มต้นกระบวนแรกของ No. 2 จะส่งผลทำให้ No. 2 มีชื่อเสียงและน่าฟังกว่า No. 1 มากไปกว่านั้นก็คือ คุณผู้ฟังที่แน่นเหนียวอยู่กับงาน VCs ของ Vivaldi อาจจะดูเบาบาคและกล่าวโดยไม่ต้องวิเคราะห์อะไรมากว่า งาน VCs ของบาคได้รับอิทธิพลมาจากงาน VCs อันรุ่งโรจน์เรืองรองของวิวาลดี ผู้ซึ่งมาก่อนกาละของบาคอย่างแน่นอน!
ผมไม่อาจแก้ตัวอะไรให้กับมหาบุรุษบาคได้เลยสำหรับข้อคิดเห็นอันมีมาแต่ย่อหน้าข้างบนนี้ เพราะเป็นความจริงอยู่เกือบทั้งหมด เป็นเรื่องที่ง่ายมาก เพราะอิตาลีในดินแดนยุโรปใต้เป็นผู้นำแห่งเครื่องสายไวโอลินอยู่แล้วในทุกๆ ทาง คุณผู้อ่านบางท่านรู้จักไวโอลินในตระกูล Amati, Stradivari หรือ Guarneri เสียยิ่งกว่าดุริยางคนิพนธ์ที่ตนฟังอยู่เสียด้วยซ้ำ แน่ละ วิลาลดีเป็นดุริยกวีผู้รู้จักไวโอลินในทุกๆ แง่มุม ดุริยางคนิพนธ์สำหรับไวโอลินของเขาแทบจะมีอยู่ทุกรูปแบบ ทุกเทคนิค ทุกสุ้มเสียง และทุกมาตรฐานการบรรเลงพื้นฐานสำหรับไวโอลิน!
หากแต่คุณผู้อ่านได้พิจารณา BWV1041 ทั้งสามกระบวนแล้ว (หรือแม้กระทั่งเพียงกระบวนที่ I อันปรากฏอยู่บนกล่องดำ) คุณผู้อ่านจะเห็นว่า ลักษณาการของการบรรเลงไวโอลินของบาคนั้นแม้จะไม่ได้ลึกล้ำในทางเทคนิคเชิง Virtuosic แต่คุณผู้ฟังจะเห็นได้ว่า ความเป็นเยอรมันของบาคนั้น ได้สร้าง VC ให้มีโครงสร้างที่แข็งแรง จริงจัง มีสารัตถะ และแน่นหนาทุกองคาพยพของการบรรเลงไวโอลินเดี่ยวซึ่งนำหรือเกี่ยวเนื่องไปด้วยกันกับชาวคณะในวงดุริยางค์... บาคไม่สะโอดสะองอ้อนแอ้นหรือแสดงอารมณ์ร่วมบนคันชักจนกระทั่งอาจจะมากไปจนเฝือ ลักษณาการโอ่องค์ทรงสะคราญแบบ Italian model อันซ้ำซากไม่ปรากฏใน VC ของบาค แน่นอนว่า องค์ประกอบภายในการประสมวงแบบของบาคมีลักษณะของท่วงทำนองหลายแนวที่ซับซ้อนลดเลี้ยวกว่าการประสมวงของวิวัลดี (หรือแม้แต่ใน Concerto Grosso ของ Corelli แลวงศ์วานว่านเครือ...)
ยิ่งไปกว่านั้น ลักษณะการจัดกระบวนสำหรับงาน VC ของบาค ไม่ได้เป็นฉากๆ หรือเป็นแบบ Programmatic เฉกเช่นงานของวิวัลดี (อาทิ The Four Seasons) -- บาคสร้างลักษณะการจัดเรียงกระบวนในแบบที่ผู้ประพันธ์สามารถสร้างอิสระความไม่ขึ้นแก่กันของแต่ละกระบวนได้ และท้ายที่สุดก็คือ ลักษณาการประชันและยอกย้อนกันระหว่างผู้บรรเลงเดี่ยวกับวงดุริยางค์ (อันแน่นหนา) สำหรับ VC ของบาค ยังเป็นอิทธิพลสำหรับ VCs ของ Mozart และเบโธเฟนในกาลต่อมาอีกด้วย ในขณะที่วิวัลดี (และ Paganini) เป็นประวัติศาสตร์ของ VCs ที่แม้ยังคงความยิ่งใหญ่จนกระทั่งในปัจจุบัน แต่ก็สิ้นเชื้อชาติพันธุ์ :-(
ถึงกระนั้นก็ตาม คุณผู้ฟังหลายท่านสามารถระลึกถึงวิวัลดีอยู่มากครั้งเมื่อฟัง VC(s) ของบาค โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลายต่อหลาย Melodic-lines อันยวนโสต (HA HA :-D)
^___________^
จากคุณ |
:
St@rGazer
|
เขียนเมื่อ |
:
12 ก.พ. 54 02:05:55
|
|
|
|
|