นิยายรักใสใส by พี่แจง
+++++รักนะคะคนดีของฉัน+++++
https://docs.google.com/document/pub?id=1G7xYYrSbtco5Y-sTHwGebQrzNSQdSO8w1BgPPIfM4pA
*****เตรียมพบกับเรื่องราวความรักระหว่าง*****
ชายหนุ่มเจ้าของไร่กาแฟผู้ที่เข็ดกับความรักครั้งเก่าจึงทำให้เขาปิดตัวเองจากสังคมภายนอกและไม่เคยคิดที่จะเปิดใจให้กับหญิงใดอีกเลย
** จนเขาได้มาพบกับ**
สาวน้อยมาดเซอร์ที่มองโลกในแง่ดี สดใสร่าเริง และเป็นตัวของตัวเอง
+++++สาวมาดเซอร์ มัดหัวใจ หนุ่มบ้านไร่+++++
https://docs.google.com/document/pub?id=1oNZyzL0nbtAp2rHHbo2nVt7gybD04tyCJ7tNLOt6gqY
เช้าวันต่อมา........
เสียงเรียกดังมาจากทางหน้าบ้าน ทำให้นท ซึ่งขณะนี้นั่งทานอาหรเช้าอยู่ที่ริมระเบียงข้างบ้าน หันมาถามแม่บ้านของเธอ ที่อยู่ใกล้ๆบริเวณนั้น " เอะ! มีใครมาเรียกรึเปล่าค่ะ น้าริน "
" นั่นน่ะกะ! " แม่บ้านพูด พร้อมกับเงี่ยหูเฟังให้แน่ใจ หลังจากฟังจนแน่ใจแล้วว่ามีคนมาเรียก เธอจึงหันมาบอกนายสาว " น้าจะไปผ่อฮื่อ ว่าไผ่มาฮ้อง "
หลังจากนั่นไม่นาน แม่บ้านก็เดินมาบอกเธอว่า " ป้อเลี้ยง ฮื่อไอ้เปี๊ยกมาหับคุณนทเจ้า "
" พ่อเลี้ยง ให้เปี๊ยกมารับนท!! รับทำไมค่ะ!? " เธอทวนคำพูดของแม่บ้านพ้อมกับถามต่อ ด้วยท่าทางสงสัย
" นั่นน่ะกะ! น้าก่อถามไอ้เป๊ยกละ มันตึงบอกว่าคุณนทฮู้ มันบอกว่าอีกว่า ป้อเลี้ยงฮื่อบอกคุณนทว่า เรื่องฮั้ว เรื่องฮับปิดจ้อบ อะหยังก็บ่ฮู้ น้าฟังมันอู้ตึงบ่เข้าใจ๋ เอ่ออ..ตกลงคุณนทฮู้ก่อเจ้า "
" อือๆ นทเข้าใจแล้วค่ะ งั้นน้าริน ไปบอกให้เปี๊ยกรอนทแป๊ปนะคะ "...............
" แล้ว...พ่อเลี้ยงให้มารับฉัน...ไปไหนเปี๊ยก " เธอถามเขาขณะที่นั่งรถจิ๊ปมากับเขา เพราะเส้นทางที่เขาขับมาเธอจำได้ว่ามันไม่ใช่เส้นทางไปไร่กานิล
" เอ่อ...พ่อเลี้ยงให้พาคุณนทไปที่ โรงเรียนครับ "
" โรงเรียน โรงเรียนอะไร? ห๊ะ! "....................
รถจิ๊ปเล่นช้าๆ เข้ามาจอดภายในบริเวณลานโล่งที่มีต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านไปทั่วบริเวณลาน อาคารไม้ชั้นเดียวหลังไม่ใหญ่มากตั้งอยู่บนเนินเตี้ยๆ รอบๆบริเวณอาคารร่มรื่นไปด้วยดอกไม้เมืองหนาว ที่กำลังออกดอก พร้อมกับแบ่งบานแข่งกันเพื่อรับแสงตะวันในยามเช้า ซึ่งมันช่วยสร้างสีสันให้กับบริเวณนี้ ให้ดูสวยงามราวภาพวาด ถึงแม้ตอนนี้เวลาจะใกล้ เก้าโมงเช้าแล้วก็ตาม แต่อากาศบนดอยยังคงหนาวเย็นและเริ่มที่จะอบอุ่นขึ้นเพราะแสงตะวัน หญิงสาวค่อยๆก้าวลงจากรถ
เธอมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกชื่นชมแก้มทึ่งถึงความสวยงามที่เกิด
" ถึงแล้วครับคุณนท " เปี๊ยกพูดขึ้นหลังจากลงจากรถ
" อ๋อ! จ๊ะ แล้วเนี่ยเหรอ! โรงเรียน " นทถามเปี๊ยก แต่สายตาก็ยังคงมองไปรอบๆ
" ใช่! เนี่ยแหละโรงเรียน! " เสียงพ่อเลี้ยงยุทธนาดังมาจากทางด้านหลังของเธอ
เธอหันหลังกลับมาทันที่ที่ได้ยินเสียง และ มองมายังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขามองมาที่เธอเช่นเดียวกัน สายตาของเขาเหมือนจะมองสำรวจไปทั่วๆตัวเธอ ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดกับสายตาของเขา แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยอะไร เขาก็หันไปสั่งงานลูกน้องคนสนิท พร้อมกับบอกให้กลับไปที่ไร่ก่อน หลังจากเปี๊ยกขับรถจิ๊ปออกไปแล้ว เขาก็หันมาหาเธอ พร้อมกับพูดเสียงเรียบๆ " เป็นแม้วเหรอ "
" ห๊ะ! อะไรนะ? " เธอพูดพร้อมกับทำหน้าสงสัย
" เธอแต่งตัวอะไรของเธอเนี่ยะ " เขาถาม
เธอก้มมองดูที่ตัวเอง หลังจากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นสบตาเขา พร้อมกับยิ้มยั่วๆ และลอยหน้าลอยตาตอบเขาไปว่า " อือ...ฉันเป็นแม้ว แล้วทำไมเหรอ! มีไรป่ะ "
เขามองกริยาที่ธอทำด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ ก่อนจะพูดว่า " อย่าไปทำแบบนี้ ต่อหน้าใครอีก " เขาจบคำพูดไว้เท่านี้ก็หันหลังให้เธอ เพื่อจะเดินนำเธอเข้าไปในตัวอาคาร
" เดี๋ยวก่อน! อย่าพึ่งไป ฉันบอกให้หยุด" เธอพูดเพื่อให้เขาหยุด แต่เขากลับไม่หยุด ทำให้เธอต้องกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อมาดักหน้าเขา " นี่! ที่คุณพูดอ่ะ หมายความว่าไง ฉันไม่เข้าใจ "
" ก็ไม่มีอะไรนิ "
" อ้าว! แล้วที่คุณบอกว่า อย่าไปทำแบบนี้อ่ะ แบบไหน " เธอถามเหมือนจะเอาเรื่อง
เขามองเธอพร้อมกับตอบ " ก็ไอ้ท่าทางที่ทำอยู่นี้ไง ไม่รู้เหรอ "
" ไม่รู้! ทำไม! ท่าทางแบบไหน คุณก็อธิบายมาสิ อธิบายมา ฉันจะได้รู้ เร็วๆสิ อธิบายมาเลย " เธอพูด พร้อมกับทำท่ายักไหล่ท้าทายชายหนุ่มเหมือนกำลังจะยั่วให้เขาโมโห แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดต่อ เขาก็เอื้อมมือข้างหนึ่งมาปิดปากของเธอไว้ และมืออีกข้างหนึ่งก็คว้าตัวเธอเข้ามา ปะทะเข้ากับอกของตัวเอง เขาก้มหน้าลงมาช้าๆเกือบจะชิดกับหน้าของเธอ ซึ่งขณะนั้นเองเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองสบตาเขาด้วยความตกใจ " จะหยุดพูดได้รึยัง! " เขาค่อยๆพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ จนทำให้คนฟังถึงกลับไม่กล้าตอบโต้ เธอได้แต่พยักหน้าหงึกๆเป็นคำตอบ