มาบอกว่า ณ จุดนี้ เราค้นพบอัลบั้มสุดคลาสสิคทรงคุณค่าของเด็จป้า Madonna ซะแร้วววว...
|
 |
กาลเวลาผ่านมานานนม พิสูจน์ได้จริงๆ ว่า "I'M Breathless (มาโฮนี่)"
อมตะและทรงคุณค่า
เด็จป้ากล้าที่จะร้องเพลงของนักประพันธ์ระดับตำนานมีชีวิตของบรอดเวย์
อย่าง Stephen Sondheim ที่คุณย่าบาบร้าบอกไว้ว่า ศิลปินที่ได้ร้องเพลงของ
นักประพันธ์อัจฉริยะท่านนี้นั้น "คือการได้รางวัลชีวิต"
(ลองฟัง More, Back In Business (เวอร์ชั่นต้นฉบับในหนัง)
Sooner Or Later และ What Can You Lose แล้วซึ้งจริงๆ ว่า Sondheim นี่อัจฉริยะจริงๆ ทั้งท่วงทำนอง ดนตรี และเนื้อเพลงที่เป็น poetry)
แล้วเด็จป้าก็ทำได้ดีไม่แพ้พวกนักร้องเพลงละครบรอดเวย์มืออาชีพด้วย
(อันนี้ข้าพเ้จ้าพิสูจน์ด้วยการฟังอย่างไม่อคติแล้ว ซิงเกิ้ลต่อซิงเกิ้ล
เพลงต่อเพลง ตอนแรกฟังพวกบรอดเวย์ร้องก่อน ก็คิดในใจว่า ทำไมมัน
ร้องได้ไพเราะถูกใจเยี่ยงนี้ แล้วก็มาฟังเด็จป้าแบบไม่หวังมาก แต่...โห...
เสียงเด็จป้าในอัลบั้มนี้นั้นถ่ายทอดอารมณ์เพลงได้อย่างเข้าถึง มีเสน่ห์และมี
เอกลักษณ์ สู้กับพวกออกเตฟสูงๆ กว้างๆ ของบรอดเวย์ได้สบายมาก)
อยากให้ท่านๆ ลองหยิบอัลบั้มประณีตตั้งแต่ต้นยันจบนี้มาฟังกับเครื่องเสียง
หรือเฮ้ดโฟนดีๆ ดูสิ แล้วจะซึ้งว่า... ป้าทำได้จริงๆ ยิ่งฟังยิ่งซึ้ง  
(เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย หรือ factoid)
นักประพันธ์ระดับตำนานบรอดเวย์แห่งยุคทั้ง 2 ท่าน คือแอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์
และ สตีเฟ่น ซอนไฮม์ ทั้งสองแต่งเพลงให้เด็จป้ามาดอนน่าทั้งคู่ แล้วก็ได้ราง
ออสการ์ไปทั้งคู่ คือ You Must Love Me จาก Evita และ Sooner Or Later
จาก Dick Tracy)
| จากคุณ |
:
Edna Mode 
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 ก.ค. 54 23:41:01
|
|
|
|
