[Review]คอนเสิร์ต James Blunt - Some Kind of Trouble, Live in Bangkok...คอนเสิร์ตที่ประทับใจที่สุดในชีวิต
|
 |
เป็นคอนเสิร์ตที่ผมสะบักสะบอมที่สุดครั้งนึงในชีวิตครับ
เส้นทางจากบางปะกง ฉะเชิงเทรา ไปสู่ เมืองทองธานี ในวันที่ฝนตกถล่มทลายในชั่วโมงเดินทาง...นรกมาก
แต่คอนเสิร์ตครั้งนี้ก็ทำให้ผมเชื่อครับว่า "จุดหมายปลายทาง คือสิ่งที่สวยงามเสมอ"
ด้วยจำนวนบัตรและที่ว่างยังเหลืออยู่อีกมาก คงไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับผมและแฟนเพลงหลายๆคนเท่าไหร่ เพราะรู้กันอยู่แล้วว่ามิสเตอร์บลันท์นั้นไม่ใช่ศิลปินแบบป๊อปไอดอล หรือเป็นศิลปินที่แมสมากนักในประเทศไทย แถมราคาบัตรที่ค่อนข้างสูง(อยู่แล้ว)ก็เป็นอีกหนึ่งอุปสรรคเช่นกัน
แฟนเพลงเท่าที่ผมสังเกตเห็น ก็เป็นชาวต่างชาติเยอะมากพอสมควรเลยครับ และก็เป็นคนไทยวัยพอๆกับผมซะส่วนใหญ่
มาถึงเรื่องการแสดง...
ศิลปินมากความสามารถอย่างมิสเตอร์บลันท์ ก็มาพร้อมกับเครื่องดนตรีชุดใหญ่เลยครับ เปียโนตัวเบ้งจัดวางอยู่บนเวที นักดนตรีแบ๊คอัพพร้อมเพรียง มิสเตอร์บลันท์เองก็ใส่เต็มมากๆครับ แต่ละเพลงนี่อารมณ์สุดๆ(เพราะอะไรเดี๋ยวผมจะบอกอีกที) แต่เสียงของเค้าไม่มีตกเลยจริงๆ ถ้าจะบอกว่าเหมือนฟังจากซีดีเลยก็คงจะผิดไปหน่อย เพราะฟังจากซีดี เราก็คงไม่ได้อารมณ์เพลง จากนักร้องในเวลาร้องสดแบบนั้นหรอก จริงมั้ย...ฉะนั้นผมจึงคิดว่า เสียงจากซีดีฟังแล้วดีแค่ไหน ไปชมสดๆนี่ + อารมณ์เพลงของมิสเตอร์บลันท์เข้าไปอีกหลายๆเท่าเลย สุดยอดมากครับ
ช่วงเพลง You're Beautiful มิสเตอร์บลันท์เองก็พูดเข้าเพลงได้น่ารักมากครับ "This song I wrote for you" ถ้าไม่กรี๊ดนี่ คนดูก็โคตรจะใจร้ายแล้วล่ะครับ 55+
มีอย่างนึงในเพลงนี้คือท่อน
She could see from my face that I was ฟักกลิ้ง High!!!
ช่วง ฟักกลิ้ง High ในการแสดงสดเกือบทุกครั้ง มิสเตอร์บลันท์จะหยุดและปล่อยให้คนดูร้องท่อนนี้ครับ แต่ ที่นี่คือเมืองไทย 55+ ดังนั้นอาจมีหลายคนที่ไม่เก็ทมุขเท่าไหร่ "ฟักกลิ้ง ไฮ" อินไทยแลนด์ จึงค่อนข้างเบากว่าที่คิดครับ
...ส่วนคนที่อยู่ที่อยู่หน้าผมก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ เพราะผมเล่นตะโกนชื่อผักเครื่องทำแกงจืดไปเต็มๆเลย อิอิ
ไฮไลท์อีกช่วงก็คือตอนที่มิสเตอร์บลันท์แกกระโดดลงจากเวที พร้อมวิ่งหาฝูงชนอย่างเมามันส์ จังหวะนี้เอง ไหนๆก็อยู่ใกล้ทำเลแล้ว ขอสัมผัสตัวมิสเตอร์บลันท์ซักป้าปนึงก็แล้วกันครับ เห็นใกล้ๆแล้วพี่แกเหงื่อออกเยอะเลยครับ นี่แหละที่ผมรู้ว่าแกใส่บนเวทีอย่างไม่ยั้งจริงๆ แถมยังมีแรงมาวิ่งสัมผัสฝูงชนอีก...ถึกและบึกบึน สมเป็นอดีตทหารจริงๆ ^_^
แสง สี เสียง มาเต็มมากๆครับ อาจเพราะผมเลือกได้ที่นั่งดีด้วย เลยสัมผัสได้เต็มที่มากจริงๆ ทั้งเสียงที่แน่นและชัดเจน ไม่ดังเกินไปจนแตกพร่า แสงไฟบนเวทีที่จัดได้อย่างสวยงามและเหมาะสม แน่นอนครับ ศิลปินอย่างมิสเตอร์บลันท์ไม่ใช่แนวจัดจ้านอยู่แล้ว ผมจึงไม่ได้คาดหวังเลยว่า Effect มันจะต้องตระการตาหมื่นแปดพันล้านดาวดึงส์ แต่ที่ได้เห็นก็จัดว่าสวยงามสมราคาครับ
If Time Is All I Have เป็นเพลงนึงที่ผมได้ฟังการเล่นสดแล้วทึ่งมาก เพราะส่วนตัวฟังเพลงนี้ในอัลบั้มแล้วก็ไม่ได้อะไร รู้สึกธรรมดา แต่พอฟังสดๆกลับรู้สึกว่าเพลงนี้มิสเตอร์บลันท์ใส่อารมณ์ออกมาได้อย่างดีจริงๆ...นี่คงเป็นความต่างจริงๆ ของการฟังเพลงจากซีดี และการแสดงคอนเสิร์ต
Turn Me On เป็นอีกเพลงที่แสดงสดได้มันส์มากๆ โดยเฉพาะในภาคของกีตาร์ที่ใส่กันไม่ยั้งทั้งตัวบลันท์เอง และนักดนตรีแบ็คอัพ และเพลงฮิตอื่นๆอีกที่บรรเลงสู่หูประสาทของคนฟังทั้ง Goodbye My Lover, High, Same Mistake, Superstar, So Long, Jimmy, I'll Be Your Man, Stay The Night
และปิดท้ายคอนเสิร์ตอย่างสุดประทับใจด้วยเพลงที่ผมชอบที่สุดของ James Blunt อย่าง 1973 ที่มิสเตอร์บลันท์เองถึงกับขึ้นไปยืนจังก้าอยู่บนเปียโน เป็นภาพที่เท่ห์สุดๆ สำหรับผมเลยครับ พร้อมทั้งเป็นการปิดโชว์ที่ประทับใจมากๆ
ปล. รูปบรรยากาศคอนเสิร์ตผมไม่ได้ถ่ายมากนะ(ถ่ายบ้างแต่ไม่ชัด มัวแต่สนุกกับโชว์) คือผมไม่ชอบถ่ายรูป บันทึกภาพอะไรในคอนเสิร์ตมากนักน่ะครับ มันขาดฟีลของการเสพย์ดนตรี ที่สำคัญคือมาฟังเพลงเป็นจุดประสงค์หลัก ไม่ได้มาถ่ายภาพหรือเป็นช่างกล้องครับ 55+
แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 54 02:23:03
| จากคุณ |
:
นายแบบเขมร   
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ส.ค. 54 01:20:45
|
|
|
|
... เข้ามาฟัง
