PANTIP.COM : C10927801 >> Zai Zai Lover-s Home 12 Aug 11 : Zai back to Taipei and wait shooting Saving General Yang @ China<<{แตกประเด็นจาก C10893515} [F4 Forever (Taiwan)]

ความคิดเห็นที่ 2

** ข่าวเกี่ยวกับไจ๋ไปร้องเพลงในช่วง Rap ให้ในอัลบั้มใหม่ของ Vanness เพลง DO IT ค่ะ **
ขอบคุณ “พี่ออย” oilsharon สำหรับคำแปลค่ะ ^^

----------------------------------------------------------------------
Credit to sytwo@VIC/Asianfanatics for translating^^

วันนี้มีข่าวเกี่ยวกับซีดีใหม่ของแวนเนสและที่ไจ่ไจ๋ rap เพลง DO IT

แปลเฉพาะที่เกี่ยวกับไจ่ไจ๋ :

ข่าวที่ 1 :
นอก จากนี้เขายังได้เพื่อนสนิทจาก F4 ไจ่ไจ๋มาเป็นแขกรับเชิญ rap ในอัลบั้มใหม่ของเขา พิธีกร Huang Zi Jiao ประหลาดใจมากที่ไจ่ไจ๋ ซึ่งปกติภาษาไม่ค่อยแข็งแรงกลับมีความสามารถในด้านนี้ด้วย

ข่าวที่ 2 :
ในอัลบั้มใหม่นี้ เพื่อนสนิทไจ่ไจ๋มาช่วย rap ทำให้แวนเนสซึ้งใจมาก และกล่าวว่าเขา (ไจ่ไจ๋) เป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์กับเพื่อนจริงๆ

ข่าวที่ 3 :
ไจ่ ไจ๋ โจวอวี๋หมินช่วยแวนเนสร้องในอัลบั้ม “Cest La V” และทำให้ทุกคนได้เห็นความสามารถอีกด้านหนึ่งของไจ่ไจ๋ แวนเนสเปิดเผยว่าตอนที่พวกเขาไปร้องคาราโอเกะด้วยกัน ไจ่ไจ๋จะร้องเพลง rap ของ Huang Licheng และเจโจว์ และแวนเนสยังซาบซึ้งใจในความซื่อสัตย์ภักดีที่ไจ่ไจ๋มีให้กับเพื่อน โดยตอบตกลงมาช่วย rap ทันทีโดยไม่มีการลังเล

-----------------------------------------------------------------------------------------------

มีคำแปลที่แวนเนสพูดถึงไจ่ไจ๋ขณะให้สัมภาษณ์สื่อในงานเปิดตัวอัลบั้มใหม่ของเขานะคะ

Credit to sytwo@VIC/Asianfanatics for translating^^

แวนเนสพูดถึงไจ่ไจ๋ :
ผม เชื่อว่าเมื่อไจ่ไจ๋ออกอัลบั้มใหม่ของเขา ในนั้นจะมีเพลงแร็พอยู่ด้วยหลายเพลง “ดังนั้นไจ่ไจ๋ (แวนเนสทำเสียงเดาะลิ้น) ขอบคุณ! และนายติดค้างฉันอยู่เพลงหนึ่งด้วยนะ” (หัวเราะ) ไม่ใช่หรอก ผมพูดเล่นน่ะ จริงๆแล้วผมอยากขอบคุณเขาจริงๆ เพราะว่าเขาตกลงมาช่วยผมโดยไม่มีการลังเลเลย ตอนนั้นผมถามเขาว่า “ไจ๋ นายมาช่วยแร็พให้อัลบั้มใหม่ของฉันได้มั้ย?” แล้วเขาก็ตอบว่า “ได้เลย” เขาจริงใจเต็มที่กับเพื่อนมากจริงๆ เราจะเห็นได้จากผลงานและการแสดงของเขาว่าเขาเป็นมืออาชีพและเป็นนักแสดงที่ ทุ่มเท ไม่ใช่แต่เฉพาะในแง่ของการแสดงเท่านั้นหรอกนะแต่ว่าในทุกด้านของงานเขาเลย ล่ะ ดังนั้นผมรู้สึกว่าจากผลงานการร้องเพลงของเขา เขาได้ใช้ความพยายามอย่างมาก ซึ่งผมเชื่อว่าเมื่อผู้ฟังได้ฟังท่อนแร็พของไจ่ไจ๋แล้ว พวกเขาจะประหลาดใจแบบรู้สึกยินดีมากๆและจะมองไจ่ไจ๋ต่างออกไปจากเดิม

เมื่อวันที่ 14 กรกฏาคม แวนเนสไปให้สัมภาษณ์ที่รายการวิทยุรายการหนึ่ง แล้วก็มีการพูดถึงท่อนแร็พของไจ่ไจ๋กับดีเจของรายการด้วย

ดีเจ : แวนเนสได้เชิญเพื่อนสนิทไจ่ไจ๋มาร้องแร็พ
แวนเนส : ใช่!
ดีเจ : ว้าว ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะทำได้ดีอย่างนี้
แวนเนส : ดีมากๆ ยอดเยี่ยมมากๆ
ดีเจ : จริงๆ!
(แล้วในรายการก็เปิดท่อนแร็พของไจ่ไจ๋)
ดีเจ : นั่นไจ่ไจ๋เป็นคนร้องจริงๆเหรอ? จากคนที่ออกเสียง “อัง” “อัน” ไม่ชัด แล้วตอนนี้เขากลายเป็นแร็พเปอร์แล้วจริงๆเหรอ?
แวนเนส : ใช่แล้ว
ดีเจ : แบบว่าเขาพยายามแล้วพยายามอีกครั้งแล้วครั้งเล่ารึเปล่า?
แวนเนส : โอ้ ไม่เลย ไม่เลย ไจ่ไจ๋ชอบแร็พมาตลอดอยู่แล้ว
ดีเจ : โอ้ จริงเหรอ? ถ้างั้นเราก็ตั้งตาคอยอัลบั้มใหม่ของเขา ถ้าเขาออกอัลบั้มใหม่จะเป็นเพลงแร็พและฮิปฮอป?
แวน เนส : ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะเป็นเพลงแร็พฮิปฮอปล้วนๆรึเปล่า (หัวเราะ) แต่ผมเชื่อว่าหลังจากอัลบั้มนี้แล้ว (หมายถึงอัลบั้มของแวนเนส) เขาจะมาเอาดีทางเพลงฮิปฮอป-แร็พมากขึ้น เพราะผมคิดว่าก่อนหน้านี้ทางค่ายเทปไม่รู้เรื่องนี้ (ไม่รู้ว่าไจ๋มีความสามารถด้านนี้) และก็ไม่กล้าที่จะทำออกมาแนวนั้น ......
ดีเจ : เป็นเพราะว่าเขาเป็นไอดอลก็เลยไม่เคยลองใช่มั้ย?
ดีเจ : แล้วตอนที่คุณสังเกตการณ์ตอนที่เขากำลังอัดเสียง เขาเกร็งมากมั้ย? หรือว่าเขาสบายๆแล้วก็ร้องไปได้เลย
แวนเนส : เขาเป็นธรรมชาติมากๆ
ดีเจ : ว้าว ทำให้เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเขาไปจริงๆ (ประหลาดใจ)
แวนเนส : ตอนแรกก็จับอารมณ์เพลงให้ได้ก่อน แล้วจากนั้นเขาก็ร้องออกมาแบบสบายๆเป็นธรรมชาติ
ดีเจ : นี่คืออัลบั้มเพลงจีนอัลบั้มใหม่ในปี 2011 ของแวนเนส ซึ่งเจ้าตัวบอกว่าเขาทำตัวเหมือนเป็นศิลปินหน้าใหม่ เพลงนี้คือเพลง DO IT เป็นเพลงที่มีสไตล์/ ดนตรี ....... (ผู้แปล sytwo : ไม่รู้ว่าจะแปลสไตล์เพลงว่ายังไง) ซึ่งมีท่อนแร็พ และยังได้เชิญไจ่ไจ๋โจวอวี๋หมินมาร่วมร้องด้วย อัลบั้มนี้จะวางแผงในวันพรุ่งนี้

ผู้แปล sytwo : ว้าว จริงๆแล้วไจ่ไจ๋เป็นคนที่ชอบร้องเพลงร็อคและเพลงแร็พ ไม่ใช่เพลงบัลลาดเศร้าๆอย่างที่เราได้ฟังกันมาจนคุ้นเคย แต่เนื่องจากหน้าตาของไจ่ไจ๋นั้นสวยงามและอ่อนโยน ทางบริษัทต้นสังกัดของไจ่ไจ๋ก็เลยเลือกอิมเมจของเจ้าชายให้ไจ่ไจ๋ ที่จริงแล้วไจ่ไจ๋นั้นมีความสามารถที่หลากหลายซ่อนอยู่อีกเยอะแยะเลย

*****************************

สำนักข่าว SINA เขียนบทวิจารณ์อัลบั้มใหม่ของแวนเนส โดยมีพูดถึงไจ่ไจ๋ด้วยดังนี้ค่ะ
แปลเฉพาะส่วนที่วิจารณ์เพลง DO IT ซึ่งมีไจ่ไจ๋แร็พอยู่ด้วย :
ตาม มาติดๆด้วยเพลง “Do It” ซึ่งยังคงมีจังหวะเป็นเพลงแดนซ์ ในส่วนที่สองของเพลง ที่ไจ่ไจ๋มาช่วยร้องแร็พนั้น มิตรภาพของ F4 ยังคงแข็งแกร่ง ฟังการแร็พของเขาแล้ว สามารถจินตนาการได้ถึงตัวเขาในละคร Black & White ซึ่งทั้งสง่างามและเจ้าเล่ห์แบบเซ็กซี่ ทิ้งภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนของเขาไปเลย ไจ่ไจ๋นั้นเป็นไฮไลท์ที่สำคัญมากของเพลงนี้

จากคุณ : oilsharon

-------------------------------------------------------------
Vanness song "DO IT" Zai Feat Vanness!! Zai RAP!!
Come out!!!! ^O^
Credit Thanks : qqueen2011 @ YouTube and Yygrace Li for info.

นาทีที่ 2.41.. Vanness : My Boy "V I C" ^O^....
นาทีที่ 2.45 - 3.15 : Zai Rap ^O^

-----------------------------------------------------------------

เพลง Do It แบบ mp3 จาก พี่เกต นะคะ ^__^ ขอบคุณมากๆค่ะ
Do it (feat. 周渝民).mp3

http://www.mediafire.com/?5qxy1gwehysu6ky

จากคุณ : upked

จากคุณ : Orange_vic

เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 54 11:28:05

ความคิดเห็นที่ 40

ส้ม...ไจ๋บนหลังม้าน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก ^^

พี่มน...คำแปลมาแล้วจ้า

ทักทายทุกคนด้วยค่ะ

Credit to Vicfan@Asianfanatics and sytwo@VIC/Asianfanatics for translating to English^^

คำแปลข่าวจาก คห.35 ของส้มค่ะ

โจวอวี๋หมินยอมรับว่าเคยเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงที่สุดมาแล้ว :
“ผมไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด ไม่กลัวความตาย แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ป่วยจริงๆ”
Nanfang Daily 14 สิงหาคม 2554

“บางทีคุณอาจจะไม่เชื่อเรื่องนี้ แต่ตอนที่ผมเข้าสู่วงการเป็นครั้งแรกนั้น ผมอยากจะออกจากวงการทุกๆปี ผมอยากจะพูดว่า “นี่เป็นสัญญาทำงานครั้งสุดท้าย แล้วผมก็จะกล่าวอำลาวงการบันเทิงนี้ไปซะที””

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้สัมภาษณ์จาก นสพ. Nanfang รำลึกถึงช่วงเวลาที่เข้าสู่วงการใหม่ๆ โจวอวี๋หมินที่มีหนวดก็หัวเราะไปพูดไป ท่ามกลางความขัดแย้งของการต่อต้านและการยอมรับ ในชั่วพริบตาเดียว ไจ่ไจ๋ โจวอวี๋หมินผู้ซึ่งมีอายุครบ 30 ปีเมื่อเดือนมิถุนายนนั้น ก็ได้อดทนมาแล้ว 10 ปีเต็ม

ปีนี้น่าจะเรียกได้ว่าเป็นปีที่ยุ่งที่สุดของไจ่ไจ๋นับตั้งแต่เข้าวงการ ........

เพิ่งจะเสร็จสิ้นการถ่ายภาพยนตร์โรแมนติกส่งเสริมแรงบันดาลใจเรื่อง Live with Fashion เขาก็ต่อด้วยภาพยนตร์เรียกน้ำตาเรื่อง Match Made in Heaven ซึ่งเขารับบทพ่อของเสี่ยวเสี่ยวปิน หลังจากนั้นเขาจะแต่งกายในชุดนักรบเพื่อถ่ายภาพยนตร์เรื่อง Saving General Yang (ขุนศึกตระกูลหยาง) ร่วมกับ กู่เทียนเล่อ, Li Chen, อู๋จุน ฯลฯ เพื่อรับบทเป็นหนึ่งใน “ขุนศึกทั้ง 7 ของตระกูลหยาง” แต่เขากล่าวว่า : “ผมยังไม่สามารถพูดได้ว่าผมปรับตัวเข้ากับวงการบันเทิงนี้ได้ทั้งหมด แต่อย่างน้อยผมก็พบจุดสมดุลระหว่างตัวตนที่แท้จริงของผมและของวงการบันเทิง หรือถ้าจะพูดให้ถูกต้องกว่านี้ก็คือ ผมพยายามอย่างหนักที่จะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองส่วนนี้สมดุลกัน”

เมื่อต้นเดือนสิงหาคม โจวอวี๋หมิน (ไจ่ไจ๋) มาที่ปักกิ่งเพื่อโปรโมทภาพยนตร์เรื่อง Match Made in Heaven และเขาก็ยินยอมให้นสพ. Nanfang สัมภาษณ์ เขาพูดถึงความทุกข์ยากในวงการตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา โดยเขากล่าวว่า “หลังจากพบเจอมาเยอะ ผมเชื่อว่าตอนนี้คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของผม”

ความทุกข์ใจในวงการบันเทิง : เมื่อก่อนนี้ต้องยอมทำตามข้อสัญญา ทันทีที่สัญญาสิ้นสุดลงจะกล่าวอำลาวงการบันเทิงทันที
“ผมโด่งดังทันทีที่ผมเข้าสู่วงการ ซึ่งเป็นความดังชนิดที่คนอื่นๆได้แค่ฝันถึงเท่านั้น ทัศนคติที่ทุกคนมีต่อตัวผมนั้นไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้เลย ภายนอกแล้วคนมากมายคำนับให้ผม แต่แท้จริงแล้วในใจของพวกเขานั้นไม่ได้ยอมรับผมเลย”

ในปี 2007 ไจ่ไจ๋และแพตตี้แสดงละครร่วมกันเรื่อง Sweet Relationship ทีมงานต่างก็ขนานนามเขาว่า “พี่ไจ่ไจ๋” (Zai Zai Ge) ปีต่อมาในละครเรื่อง Jin Da Ban มีบางคนเริ่มเรียกเขาว่า “อาจารย์ไจ่ไจ๋” (Zai Zai Sifu) “เอาคำว่าไจ่ไจ๋ไปใช้คู่กับคำว่า “Ge” หรือ “Sifu” นี่เป็นอะไรที่แปลกมาก” ไจ่ไจ๋หัวเราะซะเสียงดัง เขายอมรับว่าเขาชอบสังเกตคนอื่นๆ “ผมชอบสังเกตการแสดงออกทางสายตาของคนอื่นๆ เพื่ออ่านว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่นอกเหนือจากคำพูดที่พวกเขาพูดออกมา”

“บางทีอาจเป็นเพราะว่าผมอยู่ในวงการนี้ ผมโด่งดังทันทีที่เข้าสู่วงการ ซึ่งเป็นความดังชนิดที่คนอื่นๆได้แค่ฝันถึงเท่านั้น ทัศนคติที่ทุกคนมีต่อตัวผมนั้นก็ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้เลย “เขาดังนะ! ฉันก็เลยต้องทำดีกับเขาอ่ะ!” ภายนอกแล้วคนมากมายคำนับให้ผม แต่แท้จริงแล้วในใจของพวกเขานั้นไม่ได้ยอมรับผมเลย”

ในปี 2001 ละครเรื่อง Meteor Garden (รักใสใส) สร้างตำนาน F4 ขึ้นมา และก็ได้ทำให้ไจ่ไจ๋โด่งดังเป็นพลุแตก กลายเป็น “เจ้าชายซึมเศร้า” เพียงคนเดียวและเป็นหนึ่งเดียวของแฟนๆ เขาผู้ซึ่งมีดวงตาที่เศร้าสร้อย เส้นผมพลิ้วไปตามแรงลม และการเคลื่อนไหวต่างๆที่มาพร้อมออร่าแบบที่มีอยู่แค่ในการ์ตูนเท่านั้น

“แต่หลายๆคนดูถูกผม โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนในวงการบันเทิง พวกเขาพูดว่า เขา (ผม) เป็นนักร้องเหรอ? ไม่ใช่หรอก แต่เขาร้องเพลงนี่นา แล้วเขาเป็นนักแสดงเหรอ? ไม่ใช่หรอก แต่เขาก็แสดงละครอยู่นะ แล้วเขาเป็นอะไรล่ะ? ก็เป็นแค่แจกันดอกไม้” ไจ่ไจ๋กล่าวว่าเขาเป็นคนที่ชอบพิจารณาตัวเอง “ผมสามารถไปตำหนิคนอื่นได้มั้ย? แน่นอนว่าไม่ได้ ผมทำได้แค่ตำหนิตัวเองที่ไม่มีผลงานดีๆไปโน้มน้าวพวกเขา”

เขาเริ่มพยายามที่จะแสดงบทต่างๆ จากละครไอดอลเรื่อง Mars, Sweet Relationship ไปจนถึง Black & White จากภาพยนตร์เรื่อง Linger, Tea Fight และ Love You 10000 Years มีผลงานหนึ่งหรือสองเรื่องต่อปี ไจ่ไจ๋สำรวจเส้นทางนี้ด้วยจังหวะก้าวเดินของเขาเอง “ละครเรื่อง Mars ถือได้ว่าเป็นงานที่ทำให้ผมเริ่มเข้าใจเรื่องต่างๆได้อย่างถูกต้อง” มองย้อนไปที่อาชีพการแสดงของเขา ไจ่ไจ๋กล่าวถึงละครไอดอลแนวอึมครึมเรื่องนี้ว่า “ก่อนหน้านั้นผมก็แค่ทำให้ลุล่วงไปตามสัญญา สัญญามีอายุ 3 ปี ผมสงสัยอยู่ตลอดว่าจะผ่านพ้นแต่ละปีไปได้อย่างไร เพื่อที่ผมจะได้กล่าวลากับวงการบันเทิงนี้เสียที แต่แล้วละครเรื่อง Mars ได้ให้โอกาสแก่ผม โอกาสที่ทำให้ผมเลิกเป็นแจกันดอกไม้” จากนั้นเป็นต้นมาไจ่ไจ๋ก็ตกหลุมรักในการแสดง และเขาก็พบว่าเวลาแห่งความยากลำบากในวงการบันเทิงนี้เริ่มจะหมุนเร็วขึ้นแล้ว “ผมได้มีการวางแผนให้ตัวเอง ตั้งเป้าหมายที่จะบรรลุในแต่ละปี แต่ผมก็พบว่าเวลาหนึ่งปีนั้นไม่เพียงพอที่จะบรรลุเป้าหมายได้ ดังนั้นก็ขยายเป็นสองปี มีเวลาที่มัน “ว้าว” แล้วจากนั้นก็ผ่านพ้นไป ผมก็เลยมาคิดว่า ‘ว้า ผมตั้งเป้าหมายของตัวเองสูงไป แล้วจากนั้นผมก็บอกกับตัวเองว่า ไม่ใช่ ไม่ใช่ ผมต้องพยายามให้มากกว่านี้’”

เป้าหมายที่ไจ่ไจ๋ตั้งไว้ให้ตัวเองได้แก่ : “ผมหวังว่าสักวันหนึ่งเมื่อทุกคนเห็นผมและรียกผมว่า ‘ไจ่ไจ๋’ พวกเขาจะเห็นผมเป็นนักแสดงที่มีมาตรฐานเป็นของผมเอง ไม่มีใครมาแทนที่ได้ ไจ่ไจ๋ไม่ได้เป็น ‘ของ’ ใคร ไม่ ‘เหมือน’ ใคร เช่นเดียวกับ โจวซิงฉือ หลิวเต๋อหัว ผมเชื่อว่าหนทางยังอีกยาวไกล ต้องทำอย่างช้าๆค่อยเป็นค่อยไป”

ไจ่ไจ๋ที่มีอายุ 30 ปีกล่าวว่า นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเขา ปีนี้เขารับแสดงภาพยนตร์ทั้งหมด 3 เรื่องรวด “อย่างแรกเลย เป็นเพราะว่าอายุของผมมันใช่เลย จึงมีบทต่างๆมานำเสนอให้ผม อย่างที่สองก็คือ ผมเชื่อว่าการแสดงของผมเป็นที่ยอมรับของทุกคน” ส่วนหนึ่งของความมั่นใจในตัวเองนี้มาจากการเป็นที่ยอมรับซึ่งได้มาจากละครเรื่อง Black & White ในตอนนั้นเขาและมาร์คจ้าวโย่วถิงได้มีชื่อเข้าชิงรางวัล GBA และสุดท้ายมาร์คจ้าวโย่วถิงก็ได้รางวัลไป “แม้ว่าการได้เสนอชื่อเข้าชิงก็คือการเป็นที่ยอมรับด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว แต่หลายๆคนก็ยังอยากได้รางวัลอยู่ใช่มั้ยล่ะ” นึกย้อนไปถึงสีหน้าที่ไม่แฮปปี้ในตอนนั้น ไจ่ไจ๋กล่าวอย่างจริงใจว่า “ตอนที่ประกาศชื่อออกมาแล้วไม่ใช่ชื่อของตัวเอง แต่ยังคงต้องยิ้มและปรบมือนั้นเป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝนจริงๆ แต่สีหน้าที่ดูเศร้าของผมนั้นไม่ใช่เพราะว่าผมไม่พอใจคนอื่น แต่เป็นเพราะว่าผมโกรธตัวเองต่างหาก ผมผิดหวังกับตัวเอง” การแสดงออกทางสีหน้าที่เป็นธรรมชาติครั้งนั้นได้ก่อให้เกิดการถกเถียงอย่างร้อนแรงของบรรดาสื่อ และเป็นเหตุให้ตัวเขาและมาร์คจ้าวโย่วถิงเกิดความกระอักกระอ่วนต่อกัน

“ผมไม่ชอบจริงๆที่จะให้ตัวเองเป็นจุดสนใจ พี่เถาจึเคยบอกผมก่อนหน้านี้แล้วว่าผมไม่เหมาะกับวงการบันเทิง ... ผมกลัวคนแปลกหน้า ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมอะไรก็ตาม แม้ว่าผมจะสามารถเป็นผู้นำได้ ผมก็พอใจที่จะเป็นผู้ตามมากกว่า ถ้าผมพบว่าในขณะนั้นจุดสนใจอยู่ที่ตัวผมแล้วล่ะก็ ผมก็จะสร้างจุดสนใจอื่นๆขึ้นมา ผมไม่ชอบเป็นศูนย์กลางของความสนใจ” ด้วยบุคลิกนี้ ก่อนการสัมภาษณ์แต่ละครั้ง เขาจะ “ขอร้อง” พิธีกรที่เขาคุ้นเคยด้วยให้ถามคำถามนักแสดงหน้าใหม่ให้มากๆ “ไม่ต้องมุ่งความสนใจมาที่นักแสดงที่อยู่ในวงการมาร่วม 10 ปีแล้วหรอกนะ ดังนั้นวงการบันเทิงจะได้สามารถดึงดูดนักแสดงใหม่ๆเข้ามาในวงการได้ไงล่ะ”

ความเสียใจในเรื่องครอบครัว คำพูดของอาจารย์ที่ว่า “เธอโอเคมั้ย?” แค่คำเดียวก็ทำให้ผมร้องไห้ออกมาซะดังลั่นเลย
“ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อนั้นแปลกมากๆ ผมกลับไปบ้านปีละครั้ง ในตอนเช้าผมจะพูดว่า ‘อรุณสวัสดิ์’ พ่อก็จะชงชา ยื่นมาให้ผมพร้อมกับพูดว่า ‘ดื่มซะ’ ตอนกลางคืนผมจะพูด ‘ราตรีสวัสดิ์’ มันก็เรียบง่ายแบบนี้แหละ”

ไจ่ไจ๋ชอบให้ตัวเองถูกกลืนหายไปในฝูงชน หลักๆแล้วเป็นผลมาจากสภาพแวดล้อมของครอบครัวเขาในวัยเด็ก “ผมเป็นลูกคนที่สอง เป็นน้อง เรียกได้ว่าเด็กที่สุดในครอบครัว ดังนั้นผมจึงได้รับการตามใจอย่างสุดๆ ตามใจถึงขนาดที่ว่า ผมไม่รู้ว่าอะไรถูกต้อง ไม่รู้จักการเคารพคนที่อาวุโสกว่า และก็ไม่รู้ว่าตัวผมเองนั้นได้ไปพรากโอกาสที่เด็กคนอื่นจะได้รับการเอาอกเอาใจไปด้วย ผมรู้แต่เพียงการทำตัวเอาแต่ใจ เพราะว่าการทำตัวเอาแต่ใจจะทำให้ได้รับความรักมากกว่าเด็กคนอื่น มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะว่าผมได้ยินพี่ชายกับพ่อกำลังทะเลาะกันอย่างรุนแรงสาเหตุเป็นเพราะผม พี่ชายรู้สึกว่าครอบครัวไม่ต้องการเขา ครอบครัวต้องการแค่ผมเท่านั้น .... .... ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมก็ถูกบังคับให้เติบโต ตั้งแต่นั้นมา ไม่ว่าจะเป็นของอะไรก็ตามที่ดีๆที่ผมมี ผมจะให้สมาชิกในครอบครัวของผมก่อน ผมให้ทุกอย่างแก่พวกเขา” ตอนนี้ไจ่ไจ๋รับผิดชอบความเป็นอยู่ของทั้งครอบครัว เมื่อไหร่ก็ตามที่ครอบครัวต้องการอะไร เขาจะให้การสนับสนุนร้อยเปอร์เซ็นต์ “ผมบอกพวกเขาอยู่เสมอว่าเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ผมสามารถหาใหม่ได้!”

ในความเป็นจริงแล้ว ครอบครัวของเขาทำให้ไจ่ไจ๋รู้สึกขาดแคลนอย่างมาก ช่วงปิดภาคฤดูร้อนตอนม.1พ่อแม่ของไจ่ไจ๋หย่าร้างกัน อะไรเป็นสาเหตุของการหย่าร้างและผลที่จะตามมา ไจ่ไจ๋ก็ไม่อาจรู้ได้และก็ไม่มีทางที่จะได้รู้ด้วย และนอกจากนี้สิ่งที่เขาเองก็ไม่รู้นั้นยังได้แก่การเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้จะส่งผลกระทบต่อตัวเขาไปจนตลอดชีวิต ในตอนนั้นไจ่ไจ๋รู้แล้วว่าเขาจะต้องเข้มแข็ง และวิธีที่เขาแสดงความเข้มแข็งก็คือการทำสีหน้าให้เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนที่โรงเรียนเปิดเทอม วันแรกที่ไปโรงเรียนหลังจากเคารพธงชาติแล้ว อาจารย์เรียกไจ่ไจ๋ไปพบและถามเขาว่า : “เธอโอเคมั้ย?” เพียงแค่ได้ยินประโยคนี้ไจ่ไจ๋ก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนักทันที “ตอนนั้นเองผมถึงได้รู้ว่าตัวผมเองนั้นเก็บกดความรู้สึกเอาไว้นานแล้ว ช่วงหยุดภาคฤดูร้อนที่ดูเหมือนจะสงบเงียบ ตัวผมเองก็ดูปกติดีอย่างเต็มที่ แต่ในความเป็นจริงแล้วผมกำลังแสดงอยู่ต่างหาก” หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เด็กชายไจ่ไจ๋ที่แต่เดิมเป็นคน “ร่าเริงเต็มพิกัด” (สนใจสิ่งต่างๆรอบตัวอย่างมาก) ก็ได้กลายมาเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว

“จากนั้นมาผมก็จะเก็บสะสมเงิน ครั้งนี้ผมอยากซื้อทีวี ครั้งต่อไปผมอยากซื้อเครื่องเล่นเกมส์ เพื่อเอามาใส่ในห้องของผม เพราะว่าแบบนี้ผมก็ไม่จำเป็นต้องออกไปข้างนอกห้องแล้วเจอกับคนในครอบครัว”

“ผมอยู่กับพ่อของผม แต่คุณรู้มั้ยว่าครอบครัวชาวจีนการสื่อสารระหว่างพ่อลูกจะไม่ได้เป็นแบบเปิดอกเหมือนชาวต่างประเทศ” ทุกๆวันพ่อของเขาจะคอยไจ่ไจ๋กลับมาจากโรงเรียนและก็จะเริ่มลงมือทำอาหารให้โดยไม่ถามว่าเขาหิวมั้ย เมื่อไจ่ไจ๋เห็นอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ แม้ว่าเขาจะทานมาแล้วจากที่โรงเรียนแต่เขาก็ไม่พูดอะไร แต่เขาก็จะทานเข้าไปจนอาเจียนออกมาด้วยความที่ไม่อยากให้ความพยายามของพ่อเขาต้องสูญเปล่า ปมความตึงเครียดระหว่างพ่อลูกในที่สุดก็คลี่คลายลงในคืนหนึ่ง เมื่อพ่อของเขาดื่มเหล้าเมาและพูดกับไจ่ไจ๋ว่า : “แกไม่พูดกับฉัน แล้วคิดว่าฉันจะมีความสุขอย่างนั้นเหรอ? การหย่าร้างนี่คิดว่าฉันต้องการให้มันเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ? ฉันแค่อยากให้แกพูดกับฉันบ้าง ...” แล้วพ่อของเขาก็ร้องไห้ออกมา หลังจากที่ไจ่ไจ๋ได้ยินเขาก็น้ำตาไหลและพูดตอบพ่อของเขาไปว่า “ผมเข้าใจแล้ว”

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าจะยังมีคำพูดแค่ไม่กี่คำระหว่างพ่อลูก แต่กำแพงที่มองไม่เห็นอันนั้นก็ได้อันตรธานหายไปแล้ว “ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อเป็นอะไรที่แปลกมาก ทุกวันนี้ผมจะกลับไปบ้านปีละครั้ง ในตอนเช้าเมื่อเจอหน้าพ่อผมจะพูดว่า ‘อรุณสวัสดิ์’ พ่อก็จะชงชาและยื่นให้ผมพร้อมกับบอกว่า ‘ดื่มซะ’ ในตอนกลางคืน ผมก็จะพูด ‘ราตรีสวัสดิ์’ มันก็เรียบง่ายแบบนี้แหละ ส่วนใหญ่แล้วเราทั้งคู่จะนั่งอยู่ด้วยกัน ชงชา แต่ไม่พูด พ่อก็จะเพลิดเพลินอยู่ในโลกของเขา ผมเองก็มีความสุขอยู่ในโลกของผม แต่เราทั้งคู่นั้นรู้ดีว่าเราต่างก็เป็นห่วงกันและกัน” ไจ่ไจ๋จำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่พ่อของเขาพูด “ประโยคที่ยาวมาก” ครั้งหนึ่งเมื่อพ่อของเขามองไปยังลูกชายที่เหนื่อยล้า พ่อพูดว่า “ถ้าลูกไม่อยากแสดงอีกต่อไปแล้ว งั้นก็ไม่ต้องแสดง ครอบครัวโจวของเราไม่ได้ต้องการดาราดัง”

ไจ่ไจ๋บอกกับผู้สัมภาษณ์จาก นสพ. Nanfang ว่า แม้ว่าครอบครัวของเขาจะแตกแยก แต่ความรักที่เขาได้รับ “มันมากมายจริงๆ” ปฏิสัมพันธ์ของเขากับพ่อ ช่วยให้เขามีประสบการณ์ที่นำมาใช้แสดงในส่วนความสัมพันธ์พ่อลูกกับเสี่ยวเสี่ยวปิน ในภาพยนตร์เรื่อง Match Made in Heaven “เมื่อก่อน ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นพ่ออย่างแท้จริง แต่ครั้งนี้ความสัมพันธ์ของผมกับพ่อทำให้ผมเข้าใจความรู้สึกที่ว่าลูกเป็นความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่จริงๆ”

พ่อมีอิทธิพลต่อไจ่ไจ๋อย่างใหญ่หลวง ไจ่ไจ๋กล่าวว่า อุปนิสัยของเขาก็เหมือนกับพ่อ “พ่อและผมเป็นคนที่ละเอียดอ่อนมาก แต่ไม่ชอบพูด ผมชอบที่จะฟังคนอื่นพูดมากกว่า แล้วก็พยายามที่จะเข้าใจอารมณ์ของพวกเขา แต่พวกเราจะไม่ขัดจังหวะใครถ้าไม่จำเป็น เราชอบที่จะฟังให้มาก ทำความเข้าใจให้มาก”

หลักการของพ่อก็มีผลต่อไจ่ไจ๋เช่นกัน “พ่อเป็นคนที่ตรงมาก จะไม่ยอมทำลายเกียรติของตัวเองเพื่อเห็นแก่ผลประโยชน์เล็กๆน้อยๆ ผมเองก็คิดเช่นเดียวกันว่า ทำไมศิลปินถึงได้คิดถึงแต่เรื่องหาเงิน ที่จริงการหาเงินก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรอกนะ แต่คุณควรรับเงินที่มันเป็นของคุณจริงๆ อย่าหาเงินโดยวิธีหลอกตัวเอง นั่นไม่ใช่สไตล์ของผม ถ้าผมชอบบทของเรื่องนี้จริงๆ นั่นแหละผมถึงจะรับเงินนั้น นี่แหละถึงจะเรียกว่า ‘เงินรายได้’ ที่แท้จริง และก็ไม่ใช่ว่ามีใครมาเสนอค่าตัวอย่างสูงให้ผม แล้วบอกว่าแค่มาและให้แสดงสีหน้าแค่นิดๆหน่อยๆก็พอแล้ว แบบนี้ไม่เรียกว่าหาเงิน แต่มันคือการตักตวงเงิน ในแง่นี้ผมเหมือนกับพ่อมากๆ อุปนิสัยดื้อรั้น ไม่มีใครสามารถชักจูงให้ผมไปทำเรื่องที่ตรงกันข้ามได้”

ความเจ็บปวดในชีวิต คนแบบผมมักถูกรังแกในวงการบันเทิง
“The Other Shore 1945 (Return Home) เป็นละครสงคราม บทของผมเป็นอะไรที่หดหู่มาก นั่นเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมผมถึงได้ผอมลง ดังนั้นอย่าพูดอีกเลยนะว่าโรคซึมเศร้าของผมกำเริบขึ้นมาอีก เพราะผมสามารถหดหู่ได้ทุกวันอยู่แล้ว 55! ทุกคนก็เป็นเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ป่วย”

แม้ว่าเขาจะตั้งหน้าตั้งตารับบทต่างๆมากขึ้น ไจ่ไจ๋ยังคงปรารถนาที่จะรักษาระยะห่างที่เหมาะสมจากวงการบันเทิง “เกี่ยวกับวงการบันเทิงแล้ว อย่าไปให้ความสำคัญกับมันมากนักเลย” ไจ่ไจ๋กล่าวว่า เขาได้เห็นหลายๆคนที่พยายามปีนขึ้นไปให้สูงโดยไม่สนใจอย่างอื่นเลย ในขณะที่ตัวเขานั้นเป็นเพียงแค่คนที่ “ไม่ต้องการต่อสู้/แย่งชิง แค่อยากทำงานไปอย่างเงียบๆ” ซึ่งมันก็เลี่ยงไม่ได้เลยที่เขาจะถูกรังแก “ที่จริงแล้ว คุณบอกว่าผมไม่สนใจ แน่นอนว่าผมสนใจ! ผมคิดว่าในวงการนี้ ... ... ไม่ใช่แค่วงการนี้ คนที่มีบุคลิกแบบผม ในหลายๆวงการมักจะถูกคนอื่นทำร้ายเอาได้โดยง่าย คนอื่นจะใช้เล่ห์เหลี่ยมลับๆทำร้าย นี่คือนิสัยของผม ผมไม่ตอบโต้”

บางครั้งไจ่ไจ๋ก็รู้สึกโกรธ “อย่าบอกผมนะว่าคุณไม่ชอบคนที่เรียบง่าย ธรรมดา ไม่สลับซับซ้อนอะไร? แต่คุณกลับไปชอบคนที่ไม่จริงใจ/เสแสร้ง คนที่มีการเตรียมการสร้างภาพมาเป็นอย่างดี ป้องกันตัวมาเป็นอย่างดี? จริงๆแล้วมีหลายครั้งที่ผมคิดว่าการเสแสร้งนั้นมันง่ายกว่า แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งวัน ผมก็พบว่าผมไม่สามารถจะทำแบบนั้นต่อไปได้แล้วจริงๆ .... ผมชอบตัวตนที่แท้จริงของผมมากๆ หากคุณต้องการให้ผมเสแสร้งแกล้งทำแล้วล่ะก็ ผมทำไม่ได้”

อารมณ์แง่ลบทั้งมวลทับถมสะสมกันไว้และทำให้ไจ่ไจ๋ต้องไปหาหมอด้วยโรคซึมเศร้าในปี 2005 “ผมเคยเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงที่สุดมาแล้ว อะไรที่ถือว่าร้ายแรงที่สุดน่ะเหรอ? ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด ไม่กลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับความตาย คิดว่าความตายไม่ใช่เรื่องสำคัญ นั่นก็คือถ้าผมอยากตาย ผมก็จะตายวันนี้เลย” แม้ว่าในขณะที่ไจ่ไจ๋กำลังพูดนั้นทุกอย่างจะดูสงบราบเรียบ แต่สถานการณ์ในตอนนั้นเลวร้ายมาก “ผมอยากขอบคุณเพื่อนๆของผมจริงๆ พวกเขาเต็มใจรับฟังผม ในช่วงที่ผมพักฟื้น ผมมักจะพูดคุยกับเพื่อนๆที่มีทัศนคติเป็นบวก เล่าให้พวกเขาฟังถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดของผม อันที่จริงแล้ว ตราบใดที่คุณเต็มใจที่จะพูดมันออกมา นั่นก็จะเป็นการช่วยคุณได้เแล้ว และความรู้สึกในแง่ลบก็จะลดลงและลดลง”

เกี่ยวกับสภาพผ่ายผอมในปัจจุบันของเขานั้น ไจ่ไจ๋อธิบายว่า เนื่องมาจากอินจัดในระหว่างที่ถ่ายละครเรื่อง “The Other Shore 1945” (Return Home) “เรื่อง The Other Shore1945 เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสงครามและบทที่ผมแสดงนั้นต้องอดกลั้นอารมณ์อย่างมาก และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมถึงน้ำหนักลดลงไปมาก ตอนนี้ผมดูแลสุขภาพตัวเองโดยการทานยาจีนและก็ดีขึ้นมากแล้ว ดังนั้นอย่าพูดอีกเลยนะว่าโรคซึมเศร้าของผมกำเริบขึ้นมาอีก เพราะผมสามารถหดหู่ได้ทุกวันอยู่แล้ว 55! ทุกคนก็เป็นเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ป่วยจริงๆนะ”

ไจ่ไจ๋ยังคงตัวตนที่แท้จริงของเขาไว้เหมือนเมื่อครั้งแรกเริ่มเข้าสู่วงการ จากที่เขาพูด เขาแยกตัวตนในจอและนอกจอแยกห่างจากกันไว้ “ในบางครั้ง ผมคิดว่า ในทางตรงข้าม “ผม” ที่อยู่หน้ากล้องคือตัวจริงของผม ทุกๆคนถามผมว่าทำไมผมถึงไว้หนวด ผมบอกคุณได้เลยว่านี่คือสภาพในชีวิตจริงของผม” ไจ่ไจ๋ในตอนนี้ บางครั้งจะไม่พูดไม่จาเงียบมากและบางครั้งก็จะพูดจ้อไม่ยอมหยุด บางครั้งคำพูดจะเต็มไปด้วยหลักการ บางครั้งจะส่งเสียง “อี๊ อี๊ อ๊า อ๊า” เหมือนเด็กๆ แต่กับคนแปลกหน้าแล้วเขาจะยังคงทำท่านิ่งและเก๊กหล่อ และเมื่ออยู่กับเพื่อนสนิทอย่างแวนเนส ฯลฯ เขาก็จะทำ “น่ารัก” ในแบบของเขาเอง ทั้งยังร้องเพลงแร๊พของเจย์โจวและ Stanley Huang ด้วย เขาจะสวมรองเท้าแตะพร้อมสภาพผมเผ้าหน้าตาเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงวิ่งลงบันไดไปที่ร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้ออาหารและเครื่องดื่มได้โดยไม่มีการเคอะเขิน และเมื่อเขาได้ยินคนที่อยู่ข้างหลังเขาซุบซิบกันว่า “ผู้ชายคนนี้ใช่ไจ่ไจ๋รึเปล่า?” ปากของเขาก็จะโค้งขึ้นเนื่องจากเขายิ้มออกมาอย่างซุกซน

ถามตอบอย่างเร็วของไจ่ไจ๋
ไม่ชอบส่ง message ไม่เล่น Facebook จะเปิด MSN ไว้ตลอดเวลา

ถาม : คุณส่งข้อความ SMS ทางมือถือบ่อยมั้ย?
ตอบ : SMS สามารถทำให้เกิดการเข้าใจผิดได้โดยง่าย แค่ใส่เครื่องหมายผิดไปก็อาจก่อให้เกิดความเข้าใจผิดได้ ดังนั้นปกติแล้วผมจะคุยโดยตรงทางโทรศัพท์

ถาม : ปกติแล้วคุณเข้าเน็ทไปทำอะไร? คุณออนไลน์ได้นานที่สุดเท่าไหร่?
ตอบ : เล่นเกมส์ออนไลน์ มีอยู่ครั้งหนึ่งผมกำลังปกป้องหัวหน้าและผมอยากสู้เพื่ออัพ level ของผม นานที่สุดที่ผมไม่ออกจากบ้านเลยก็คือหนึ่งเดือน เพื่อนๆจะคอยหาอาหารมาให้ผมทั้งสามมื้อ

ถาม : ความรู้สึกถึงความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อเล่นเกมส์ออนไลน์คืออะไร?
ตอบ : มันก็เหมือนกับที่ผมชอบซื้อรถ ผมชอบสะสมสิ่งของ โดยไม่สนใจว่ามันจะเข้ากับความต้องการของตัวละครในเกมส์ออนไลน์ของผมหรือไม่ เมื่อผมเจออะไรผมก็จะซื้อแล้วก็เอาไปเก็บไว้ในโกดังเก็บของ แล้ววันหนึ่งเมื่อเพื่อนของผมมีความจำเป็นต้องใช้ ผมก็จะให้เขาไปแบบฟรีๆเลย (อันนี้กำลังพูดถึงเกมส์)

ถาม : อะไรในอินเตอร์เน็ทที่ดึงดูดคุณมากที่สุด?
ตอบ : ในโลกของอินเตอร์เน็ท ผมก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง สามารถพูดอะไรก็ได้ เมื่อผมรู้สึกไม่แฮปปี้กับเรื่องไหนผมก็สามารถโต้แย้งกับคนอื่นๆได้เลย ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใคร ผมสามารถพูดคุยหรือเล่นเกมส์ออนไลน์กับผู้เล่นที่อายุต่ำกว่า 18 ปีก็ได้ เมื่อผมพบคนที่น่าสนใจผมก็สามารถให้เขาเป็นเพื่อนเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ แต่ทันทีที่พวกเขารู้ว่าผมเป็นใคร ผมจะหยุดทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่จะตามมาโดยไม่จำเป็น

ถาม : คุณเล่น Facebook และ Twitter มั้ย?
ตอบ : ไม่เลย ผมคิดว่า MSN ก็เพียงพอแล้ว และผมก็มีเวปไซต์ที่เป็นทางการของผมเอง และผมก็ใช้เวลามากมายออนไลน์เพื่อมีปฏิสัมพันธ์กับแฟนๆ

ถาม : เฉลี่ยแล้วคุณ log on MSN วันละกี่ครั้ง?
ตอบ : คอมพิวเตอร์ของผมเปิดตลอด 24 ชั่วโมง MSN ก็จะเปิดออนไลน์เอาไว้อยู่เสมอ ผมพบว่าถ้าผมเปิดและปิดมันแล้วล่ะก็ คนก็จะรู้กิจวัตรประจำวันของคุณ การออนไลน์อยู่ตลอดและการออฟไลน์ก็อยู่บนพื้นฐานของเหตุผลเดียวกัน ถ้าหากว่าผมยังไม่อยากคุยเดี๋ยวนั้น ผมก็จะยังไม่ตอบไปในทันที หลังจากผ่านไปซักพักทุกคนก็จะค่อยๆคุ้นเคยและก็จะทิ้งข้อความเอาไว้ก่อน และเมื่อผมอยากตอบ ผมก็จะมาตอบรวดเดียวเลย

- จบ -
แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 54 18:00:05

จากคุณ : oilsharon

เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 17:42:56