::
::
ขอพูดเรื่องน้องแพรวหน่อยแล้วกันครับ มาถึงสัปดาห์ที่ 11 แล้ว ต่างคนก็ต่างมีพัฒนาการแตกต่างกัน
ไปคนละด้าน แต่ถ้าจะถามภาพรวม ณ สัปดาห์ที่ 11 ว่าใครน่าเป็นห่วงที่สุด ขอตอบเลยว่า 1 ในนั้นมี
น้องแพรว ด้วยครับ ...
ในขณะที่น้อง ๆ หลาย ๆ คน ทะลุกรอบออกมา โผยบินอย่างสวยงามได้แล้ว น้องแพรวยังคงถูกจอง
จำด้วยพันธนาการแห่งคำว่า "อารมณ์เพลง" และ "อินเนอร์" ซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่น้องแพรวจะเข้าใจมัน
และทะลุกรอบออกมาได้ โดยเฉพาะวีคที่ 11 ซึ่งจะไม่มี "ครู" อีกต่อไป มีแต่ "พี่เลี้ยง" เท่านั้น เพราะเป็น
การจำลองการทำงานอย่างมืออาชีพ ก็ยิ่งน่าเป็นห่ว ตอนนี้น้องแพรวยังมีบ่วง 3 บ่วงอยู่ คือ
"ตาเคว้ง" "แขนตาย" "อารมณ์ไม่ปรากฏ"
ซี่งจริง ๆ ยาที่จะรักษาอาการทั้งสามให้หายได้บนเวทีก็แค่ยาที่ชื่อว่า "ร้องเพลงเอาอารมณ์นำเทคนิค"
แค่นั้นเอง แต่น้องแพรวยังขจัด "ความอาย" ไม่ได้ ยังไม่มีความกล้าที่จะทะลุกรอบ มันเลยจะหายก็ไม่
หายสักที น่าเป็นห่วงมาก ๆ เพลง "แค่เสียใจไม่พอ" อย่างน้อย ๆ ต้องไม่แย่ไปกว่า "เพียงครึ่งใจ" อย่าง
น้อยๆ นะครับ เพราะนั้นสัปดาห์ที่ 2 ผ่านไป 8 สัปดาห์ต้องมีอะไรเติบโตขึ้น อารมณ์เศร้าขอให้จัดจ้าน
สายตาต้องไม่เคว้งแล้ว ต้องไปกับอารมณ์เพลง จะเอาทริคขี้ตู่มองหลังฮออล์ แบบมือสมัครเล่นมาใช้ไม่
ได้อีกต่อไป ร้องแล้วต้องได้อารมณ์ คนฟังถ้าไม่รู้สึกอะไรตามถือว่าสอบตก ส่วนเพลงสนุกอย่าง "ไปด้วยกันนะ"
ก็ต้องสนุกจริง ๆ ไม่มีแขนขาตาย เดดแอร์ เดดบล็อกกิ้งเด็ดขาด ทั้ง 2 โชว์จะเป็นตัวตัดสินว่าน้องแพรว
เหมาะสมจะได้ขึ้นโชว์บนเวทีใหญ่อย่างIMPACT หรือเปล่า เพราะถ้าอาการทรง ๆ เรื่อย ๆ แบบนี้ไปอิมแพ็ค
ก็จะเป็นแค่อีกโชว์ สองโชว์ของแพรวที่ทุกคนจะรู้สึกว่า "ก็ดี" ไม่ใช่ "สุดยอด" ขอเอาใจช่วยให้น้องแพรว
ทะลุกรอบให้ได้ภายในวันศุกร์นี้ วันนี้ขอคอมเมนท์น้องแพรวแบบมืออาชีพแล้ว ให้น้องพร้อมจะเข้าสู่วงการ
ขอให้มีปาฏิหารย์ครับ ...
แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 54 17:58:15