(หมายเหตุ: ไม่ได้พิมพ์ตามเทปเป๊ะๆ นะคะ บางจุดเรียบเรียงคำพูดให้กระชับขึ้นค่ะ จะได้อ่านง่าย)
คุณพลอย:
จากวาเลนไทน์ปีที่แล้วค่ะ เราคบกันมาสามปีเข้าปีที่สี่ เค้าก็เสมอต้นเสมอปลายดีทุกอย่าง แต่ว่าเรื่องเทศกาลอะไรอย่างนี้ก็จะไม่ได้มีการใส่ใจอะไรพิเศษ
แต่ว่าปีที่แล้วเค้าก็พาเราไปเที่ยว ไปเที่ยวทะเล
เป็นสิ่งที่เราเคยขอมานาน
ช่วงไปเที่ยวมีความสุขมาก ไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลย ตอนนั้นรู้สึกว่าอย่างนั้น
จนวันต่อมา 15 กุมภาพันธ์ ที่จริงตั้งใจจะไประยองต่อ แต่พอทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย เค้าก็ออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง
แล้วเค้าก็กลับเข้ามา ร้องไห้ ฟูมฟายเลยค่ะ
ก็ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น
เค้าก็บอกว่า เพื่อนเค้าเสียแล้ว คือ... แวบแรกเรารู้สึกว่าเพื่อนเสีย เราก็เสียใจนะ แต่ว่าไม่เข้าใจว่าทำไมต้องร้องไห้ขนาดนี้ เราไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ก็ตกใจ
สุดท้ายเลยถามว่า คือใครเหรอ? เกิดอะไรขึ้น งง...
เค้าก็ค่อยๆ เล่า ว่าโอเคคนที่เสียคือ "แฟนเค้า"
ซึ่งเราไม่รู้เรื่องเลย...
ก่อนหน้านี้ 1 ปี ก่อนเกิดเรื่อง เค้าเคยบอกเราว่าไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลเป็นประจำ เพื่อนเค้าเป็นมะเร็ง เพื่อนเค้าเราก็ไม่ได้สนิทอะไรเลยปล่อยเค้าไป ไว้ใจตลอด
.............................
หลังจากนั้น เค้าก็หันมาถามว่าจะไปเที่ยวกันต่อไหม?
เราบอกเค้าว่า "เรารู้อยู่แล้วว่าเค้าต้องทำอะไร" เค้าเลยบอกว่า "เค้าต้องทำสิ่งที่เค้าต้องทำก่อนนะ เข้าใจเค้านะ"
แล้วจะเข้าใจได้ยังไง...
คือ... เมื่อวานนี้ยังแฮปปี้แบบสุดชีวิตเลย แล้วมาวันนี้อะไรก็ไม่รู้
แล้วเค้าขับรถไปบนมอเตอร์เวย์ เหยียบแบบไม่คิดชีวิตเลย และก่อนนี้ที่เค้าบอกว่าแฟนเค้าเสียแล้ว ที่จริงคือยังไม่เสีย ผู้หญิงคนนั้นรอเค้า รอให้เค้าไปหา
ญาติเค้าโทรมาระหว่างทางตลอดเวลาเลยว่าโคม่าแล้ว ...แล้วเรานั่งอยู่ข้างๆ ไปไหนไม่ได้
ดีเจ:
พลอย แสดงว่าเราไม่รู้มาก่อนเลยว่าเค้าคบกันอยู่ ใช่ไหมคะ?
พลอย:
ใช่ค่ะ เค้าคบกันมา 7-8 ปีแล้ว อันนี้คือสิ่งที่เรามารู้ทีหลัง
ดีเจ: แล้วถึงมามีเรา?
พลอย: ใช่ ...คือช่วงนั้นเค้าอาจจะห่างกัน คือช่วงนั้นเค้าอาจจะเลิกกันพักนึง เค้าไปเมืองนอก แล้วกลับมา แล้วมาเจอเรา คบเรา เราก็ไม่ได้สืบหาประวัติอะไร
แล้วระหว่างทางคือช่วงที่ทรมานที่สุด จากพัทยา ที่จะมาโรงพยาบาลนั้น คือหนูไม่สามารถจะลงระหว่างทางได้เพราะมันเป็นมอเตอร์เวย์ และเราก็ร้องไห้มาตลอดทาง ร้องไห้โฮ
แล้วเค้าก็หันมาถามว่าร้องไห้ทำไม เค้าสิควรเป็นคนที่ต้องร้องไห้
เค้าก็คงเพิ่งจะรู้สึกว่ามีหนูนั่งอยู่ข้างๆ เค้าก็เลยจอดข้างมอเตอร์เวย์ คุยโทรศัพท์ แล้วนั่งที่พื้นถนนแบหมดอาลัยตายอยาก
แล้วเรานั่งอยู่ในรถ เราแบบ... ไม่รู้จะพูดยังไง
ดีเจ: ตั้งแต่ทำคลับฟรายเดย์มา พี่ว่าสถานการณ์ของหนูเป็นสถานการณ์ที่อึดอัดที่สุด คือมันเป็นสถานการณ์ที่ไม่รู้ว่าควรทำตัวเป็นคนดีแค่ไหน หรือที่บอกว่า เธอ ไม่เป็นไรนะ
เอ๊ะ แต่นี่ฉันโดนหลอกอยู่นี่นา ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันโดนทรยศอยู่ แล้วตกลง... โห มันเป็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัดมาก
พลอย: ใช่... คือหนู... เค้าคนนั้นก็กำลังจะเสีย เค้าก็กำลังจะเป็นจะตาย เราก็ไม่รู้ว่าเราควรจะปลอบเค้า หรือเราควรจะเสียใจดี
ดีเจ: หรือฉันน่าสงสารที่สุด ณ ตอนนี้ หรือใครน่าสงสารกว่าใครนะ แล้วเหตุการณ์ตอนนั้นจบยังไงคะพลอย
พลอย: หนูขอลงตรงไหนก็ได้ หนูจะกลับบ้านเอง แต่เค้าบอกว่าไม่ทันแล้ว เค้าจะขับรถต่อไปเส้นทางด่วนเลย เค้าจะไม่ลงมาข้างล่าง
เค้าบอกว่าโอเค ให้เราไปด้วย
เค้าให้หนูไปจนถึงโีรงพยาบาลน่ะค่ะพี่ คือ... ตอนนั้นผู้หญิงคนนั้นเสียแล้ว เสียไป 15 นาทีก่อนที่เราจะถึงโรงพยาบาล
แล้วเค้าแทบจะหมดสติ เค้าพูดแต่ว่า ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเสีย ญาติของคนนั้นก็ให้โทรศัพท์มาพูด แล้วเค้าพูดเหมือนไม่มีหนูอยู่ข้างๆ
"ไหนสัญญาว่าจะรอเค้า จะอยู่รอ จะไม่ไปไหน จะไม่ตาย ไม่ไปไหน เค้ากำลังไปหา เค้ารักนะ"
คือหนู... อึดอัดมาก
พอไปถึงโรงพยาบาล เค้าก็วิ่งไป หนูก็ได้แต่นั่งร้องไห้ที่ลอบบี้ของโรงพยาบาล เป็นโรงพยาบาลที่อยู่นอกเมืองหน่อยค่ะ แล้วหนูกลับบ้านไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงดี
ประมาณครึ่งชั่วโมงเค้าก็ลงมา มาบอกว่าเค้ามีเรื่องต้องจัดการเกี่ยวกับธุระเรื่องงานศพ เค้าจะไปส่งเรานะ
แล้วเค้าก็ไปส่งหนูได้แต่ถนนพระรามสอง ถามหนูว่าไปต่อได้ใช่ไหม กลับบ้านถูกใช่ไหม
คือสภาพหนูต้องขนของเล่นน้ำอะไรแบบนี้ของเมื่อวานที่แฮปปี้ เต็มไปหมดเลย ก็นั่งกองอยู่ตรงป้ายรถเมล์ รอแท็กซี่ ขึ้นไปร้องไห้อยู่บนแท็กซี่ จนแท็กซี่หันมาถามว่าไปไหน เป็นอะไรมากรึเปล่า
ก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี...
(มีต่อคลิป 2 ค่ะ)
จากคุณ |
:
มทิรา
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ก.ย. 54 22:37:19
|
|
|
|