|
"ไม่ชอบเด็กคนนี้เลย"
ความรู้สึกแรกที่เห็นหน้าคชาในวันประกาศสิบสองคนเอเอฟเจ็ด รู้สึกว่าน้องเก็กเสียง เก็กหน้า เสียงก็ดี หน้าก็หล่อ แต่มันดูประดิษฐ์...
มาเห็นอีกทีในรายการ เดอะ ฮันท์...
เอ๊ะ...เด็กคนนี้อีกแล้ว มุ่งมั่นดีจัง ไม่ติดเอเอฟก็มารายการนั้น รายการนี้ แต่...ก็ยังไม่ชอบอยู่ดี คงเหมือนที่หลายๆ คนบอก...หน้าน้องมันไม่รับแขก ไม่ชวนให้อยากเข้าไปทำความรู้จักเอาซะเลย...
แต่ก็อย่างว่า...คนเรามันดูแค่ภายนอกไม่ได้...ปีนี้กลับมาดูเอเอฟในบ้านแบบติดหนึบอีกครั้ง เพราะหลังจบปีห้ามาก็ดูแค่ในคอน ปีที่แล้วก็แทบไม่ได้ดูคอนเลยด้วยซ้ำ บอกตรงๆ เลยว่าเด็กคนแรกที่ทำให้เรากลับมาติดตามในบ้านอย่างเข้มข้น คือ เฟรม...จากตามดูเฟรม ก็มาติดใจเต๋า...ซึ่งตอนแรกก็เฉยๆ กับเต๋าเหมือนกัน แต่สุดท้ายเต๋าก็ทำให้รู้ว่า การมองคนแค่ภายนอกอาจจะทำให้เราพลาดโอกาสที่จะได้รู้จักคนดีๆ ไปเลย พอเริ่มเปิดใจให้เต๋าแล้ว จะลองเปิดใจให้เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ เต๋าแทบจะตลอดเวลาอีกสักคนจะเป็นไรล่ะ...
อดแปลกใจตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ชอบเฟรม แต่ไม่ยอมไปสมัครเป็นสมาชิกบ้านเฟรม ชอบเต๋าก็ไม่ยอมไปสมัครเข้าบ้านเต๋า แต่ดันไปติดแหงกอยู่ที่บ้าน สวนด....
ต้องขอบคุณบ้านหลังนี้นะที่ทำให้เราได้เห็นอีกหลายๆ มุมของเด็กผู้ชายที่หน้าตาไม่ค่อยรับแขก ได้เห็นความมุ่งมั่นที่ไม่แพ้ใครเลย ยิ่งได้ย้อนดูตอนประกาศผล 24 คน ยิ่งชัดเลย...คชาเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าหลงรักเด็กน้อยคนนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่คิดว่าจะต้องโหวตเด็กคนนี้ให้เท่ากับที่โหวตให้เด็กผู้ชายอีกสองคนที่ปักใจเชียร์ไปก่อนหน้านี้
เราอาจจะหลงรักเด็กคนนี้ตั้งแต่ตอนที่เปิดใจกับครูใหญ่ก็ได้...จะมีอะไรแมนไปกว่านี้...เราว่าสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตคนหนึ่งคน นั่นคือการที่เรารู้ว่าเราอยากเป็นอะไร เรารู้สึกยังไง และยอมรับมันออกมาแบบไม่แคร์สื่อ เรื่องแบบนี้เชื่อว่าทำไม่ได้กันทุกคนหรอก แต่เด็กผู้ชายคนนี้ทำได้ คชารู้ว่าคชาอยากเป็นอะไร แล้วก็เดินตามหาสิ่งที่อยากเป็นมาถึงสามปี คชารู้ว่าคชารู้สึกยังไง และไม่อายที่ยอมรับความรู้สึกนั้นต่อหน้าคนอื่น
ยิ่งระยะหลังคชาเริ่มจะไม่หน้าเดียวแล้ว เริ่มยิ้มแย้มร่าเริง หน้าตาแบบไม่น่าเข้าหาก็เริ่มหายไป...หลังๆ เริ่มกรี๊ดกับความน่ารัก ความแบ๊วของคชา นำหน้าเฟรมกับเต๋าไปซะอีก 5555
คชาเป็นเด็กที่มีระบบในตัวเอง รู้ว่าตอนไหนจะซ้อม ตอนไหนจะเล่น บางทีอาจเหมือนออกนอกลู่ไปบ้าง ตื่นสายบ้าง ติดเกมส์บ้าง แต่นั่นก็คือความธรรมดาของวัยรุ่น และความธรรมดาของมนุษย์ มันไม่มีใครหรอกที่จะสมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติร้อยเปอร์เซนต์ มาถึงได้ทุกวันนี้ก็นับว่าใจสู้ที่สุดแล้วล่ะ จากเสียงเพราะๆ ที่ยังเหมือนถูกใช้ไม่ถูกที่ถูกทาง วันนี้เสียงคชามันพอเหมาะพอเจาะแล้ว ร้องเพลงอะไรก็เพราะ แตกต่างจากวันแรกลิบลับเลย เรียกได้ว่ามีพัฒนาการทั้งเรื่องบุคลิกภาพ และการร้องเลย คิดว่าน้องคงทะลุกรอบอะไบางอย่างออกมาได้แล้ว
อยากให้คชาสู้ต่อไปนะ ความฝันมันยังไม่จบ แต่มันจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหลังน้องออกจากบ้านนี่ล่ะ ให้น้องคิดไว้เสมอว่าฝันนี้ไม่ได้ได้มาง่ายๆ ขอให้น้องมุ่งมั่นต่อไป คชาเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งที่บอกว่า เราจะตัดสินคนจากภายนอกไม่ได้จริงๆ
นอกเรื่อง...ปกติจะดูเอเอฟตอนทำงานด้วย มีน้องผู้หญิงที่นั่งทำงานข้างๆ เค้าท้องอยู่ เวลาเราเปิดดูน้องมันก็เลยจะได้ยินหรือได้เห็นแว้บๆ ไปด้วย ซึ่งน้องเค้าก็ไม่ได้ชอบดูหรอก แต่ก็รู้ว่าใครชื่ออะไรผ่านคำบอกเล่าของเรา จนเมื่อไม่กี่วันมานี้ที่มีเหตุการณ์ระเบิดลงกลางโต๊ะอาหาร น้องมันหันดูตอนเราเปิดคลิปพอดี วันนั้นคชาติดกิ๊บแล้วเอามือเท้าคางทำหน้าอึนๆ เรานี่กรี๊ดดดดสลบ คชาทำหน้าน่ารักว่ะ ตัวเองกรี๊ดนี่ไม่แปลกใจเท่าน้องคนข้างๆ เพราะหลังจากนั้นน้องมันก็พูดถึงคชาตลอด บอกว่าชอบจัง ทำหน้าน่ารัก แล้วก็นั่งขำเวลาเราเปิดห้องแซ่บอ่านแล้วเจอฉายาที่เรียกคชาว่าเป็ดในห้องแซ่บ
ตอนนี้กลายเป็นว่า น้องมันก็จะเป็ดอย่างนั้น เป็ดอย่างนี้ แต่ที่เด็ดสุด...นั่งคุยกันเรื่องว่าน้องมันจะคลอดตอนเดือน พ.ย. แซวน้องมันว่า ก่อนท้องแกชอบฝันว่าขี่ช้าง ลูกแกก็ต้องชื่อช้างสิ มันบอก บ้าสิ แล้วก็เงียบไปพักนึง ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า ชื่อคชาไหม คชาก็แปลว่าช้าง เรานี่ขำกร๊ากเลย เลยแหย่มันต่อว่า งั้นขอชื่อเล่นเป็นเป็ดนะ ลุ้นอยู่ว่าน้องมันจะบ้าจี้เอาชื่อคชาไปตั้งชื่อลูกจริงๆ หรือเปล่า
เห็นไหมละ เจ้าคชาตัวน้อยมันมีอิทธิพลแม้แต่กับคนที่ไม่ได้ติดเอเอฟจริงจัง
แล้วชาวเราล่ะ...ติดคชาซะจริงจังแบบนี้...จะปล่อยให้คชาหลุดมือไปได้เหรอ?
อย่าให้ใครมา "ล้มช้าง" ได้ก่อนไปอิมแพ็คนะ
| จากคุณ |
:
Thama@pennyZ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 ก.ย. 54 15:33:31
|
|
|
| 
เจ้าคชาตัวน้อย...
