ความคิดเห็นที่ 1 Hilary Hahn เริ่มเล่นตอน 3 ขวบ เข้าสถาบันเคอร์ติสได้ตอน 10 ขวบ เทิร์นโปรตอนอายุ 15 ถ้าอยากเก่งจริง ๆ มันไม่มีเวลาให้เสียหรอกครับ แต่มีข้อแม้ว่าเด็กจะต้องรักในสิ่งที่ทำและควรมีชีวิตที่ค่อนข้างครบถ้วน ไม่ใช่ขาดความอบอุ่น ขาดความสุข หรือการศึกษา ฯลฯ สิ่งเหล่านั้นจะตามมาทำลายศิลปินในภายหลังได้ * Hilary Hahn ปัจจุบันอายุ 31 มีอัลบั้มคลาสสิกมากมายนับไม่ถ้วน โดนยกย่องว่าเป็น "The Best Violinist Alive" (นักไวโอลินเก่งสุดที่ยังมีชีวิตอยู่) แต่ก็เป็นคนน่ารักติดดินเป็นกันเองกับทุกคน ชอบสอนเทคนิคต่าง ๆ ในยูทูป เป็นนักไวโอลินคนเดียวในโลกที่ผมฟังเสียงแล้วสามารถบอกได้ว่าเธอเป็นคนเล่น แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 12:50:24 จากคุณ : Mmmm เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 12:32:45

ความคิดเห็นที่ 2 Lucia Micarelli นักไวโอลินคนโปรดของผมอีกคนนึง ก็เริ่มเล่นตอน 3 ขวบ เล่นนำในวงออร์เครสตร้าตอน 6 ขวบ เป็นคนโปรดตัวความหวังของสถาบัน Juilliard แต่เธอเลือกที่จะผสมดนตรีของเธอเข้ากะดนตรีทุกประเภทในโลกมากกว่าจะมุ่งมั่นทางสายคลาสสิก แสดงให้เห็นว่าถึงเธอจะมีทางเดินที่ผู้ใหญ่ปูเอาไว้ในสายคลาสสิกแล้ว แต่เมื่อเติบโต มองเห็นโลกกว้าง เธอก็สามารถเลือกโลกของเธอเองได้ ลูชเล่นให้ Tran-Siberian Orchestra, Josh Groban, David Foster, David Bowie, Jethro Tull, Robert Plant, Chris Botti และอีกมากมาย ในคลิปเธอมาช่วยแสดงในทีวีซีรี่ของ HBO เรื่อง Treme แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 12:52:58 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 54 12:43:27 จากคุณ : Mmmm เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 12:41:56

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนใหญ่เลยนะ จะเอาไว้สนองความอยากของพ่อแม่เองมากกว่า มีน้อยมากที่จะมาจากความต้องการของตัวเด็กเองจริงๆ คือถ้าให้ลูกเข้าเรียนอะไรพวกนี้ พ่อแม่ก็จะได้เอาไปคุยโม้โอ้อวดเพื่อนๆหรือบรรดาญาติพี่น้องได้ยังไงหละ ว่า เห็นมั๊ย? ลูกชั้นอายุแค่นี้แต่เล่นเปียโนได้แล้ว ลูกชั้นเต้นบัลเล่ย์ได้แล้ว บลาๆๆ จากคุณ : jurixmari เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 12:43:39

ความคิดเห็นที่ 4 สามขวบ หลานเรายังพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเลยนะ  ขีดเส้นตรงยังไม่เป็นเส้นตรงเลย   เราว่าคนที่เก่งไม่ใช่นักเรียนหรอกคงเป็นครูมากกว่าที่สอนเด็กน้อยให้เรียนดนตรีได้ขนาดนั้น55+ ถ้าสัก 5-6 ขวบค่อยว่าไปอย่างนะ อะนั้นมันเริ่มรู้เรื่องมากแล้ว  แต่ 3 ขวบ บางทีมันอาจจะขัดขวางพัฒนาการบางอย่างของเด็ก  แต่ก็ขึ้นอยู่ด้วยล่ะว่าสามขวบนี่เรียนขนาดไหน ถ้าแค่วันล่ะ30 นาทีก็คงไม่เป็นไร  แต่ถ้าถึงขนาดว่า 4-5 ชั่วโมงนี่..เราว่าไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง เด็กยังไงซ่ะก็ต้องเล่นกับเพื่อน  ขีดเขียน ปีนป่ายให้กล้ามเนื้อแข็งแรงไปตามประสา จากคุณ : aonton เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 13:58:08

ความคิดเห็นที่ 5 พ่อแม่สมัยนี้จัดลำดับความสำคัญไม่ค่อยเป็น เอาเรื่องหลักมาเป็นรอง... เอากระแสนิยมมาเป็นแนวทางชีวิต... เน้นการแสดงออกมากกว่าการครุ่นคิดอย่างสงบ... .............................................................. เด็กเมื่อโตขึ้นก็จะเอาแต่ใจตนเอง...เหมือนกับที่พ่อแม่ทำกับเขา จากคุณ : tumyota เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 14:26:14

ความคิดเห็นที่ 6 การสร้างจุดเด่งแล้วก็ความสามารถพิเศษให้กับลูกตัวเอง ไม่เห็นเป็นเรื่องน่าเดือดร้อนอะไรขนาดนั้นหนิ เด็กพอโตขึ้นถ้าเขาชอบเขาก็มีโอกาสอีกหลายๆอย่าง ละเอียดอ่อนลงไป การยอมรับในสังคม บลาๆ เด็กเค้าก็ภาคภูมิใจในความสามารถของเขา ดนตรีไม่ได้เกิดมาจากการเอาแส้เฆี่ยนฟาด แล้วเล่นออกมานะ เด็กมันบังคับไม่ได้หรอก จากคุณ : จิ้งจอกสีเทา เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 14:46:21

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าตัวเองมีลูกคงไม่ยัดเยียดให้เค้าเรียนนะ ส่วนตัวก็อยากให้ลูกมีความสามารถพิเศษบ้าง เล่นดนตรี ร้องเพลง เต้น อะไรแบบนั้น ถ้าอยากให้ลูกไปด้านนี้จะเริ่มจากปลูกฝังเค้าก่อน เปิดเพลงฟังกับลูก เล่นกีต้าร์กับลูก ร้องเพลงด้วยกัน ถ้าลูกชอบก็ค่อยส่งเสริมเค้า แบบนี้เค้าน่าจะมีความสุขมากกว่า ดีกว่าไปยัดเยียดให้ลูกฝึกตั้งแต่เด็กๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าลูกจะชอบหรือไม่ชอบ โตมาก็มีปัญหาอีก ขยาด ไม่อยากทำ จากคุณ : 28 Seconds Later เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 14:54:11

ความคิดเห็นที่ 8 เท่าที่ผมเห็นมา เด็กที่เข้าไปเรียนดนตรีเพราะว่าผู้ปกครองส่งไปเรียนส่วนใหญ่ โตขึ้นมาจะหมดความสนใจในดนตรีไป โดยไม่ทราบสาเหตุ อาจจะเบื่อ อยากทำอย่างอื่นตอนโตขึ้นมา เพราะเล่นมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ผมรู้จักพี่ๆหลายคนที่เป็นนักดนตรีเหมือนกัน เค้าก็อยากให้ลูกเล่นทั้งนั้น ส่วนใหญ่พอสอนแล้ว ก็ไม่เอา ไม่อยากเล่น ซะส่วนใหญ่ พอโตขึ้นมาก็ไปทำอย่างอื่นแทน ด้านตรงกันข้าม ผมเห็นคนที่เล่นดนตรีส่วนใหญ่แล้ว ได้แรงบันดาลใจมาจากศิลปินหรือคนนอกทั้งนั้น(โดยที่หลายๆคนทางบ้านก็ไม่เคยสนับสนุน) อีกอย่าง ผมว่าสังคมบ้านเรา ผู้ปกครองส่งไปเรียนก็แค่ให้มีความสามารถพิเศษเท่านั้นแหละ ไม่ได้อยากให้เอาดีด้านดนตรีอะไรหรอก จากคุณ : B_Rabbitch เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 15:50:59

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่มีสูตรตายตัวครับ คุณคิดว่าเด็ก3ขวบจะแยกออกหรือครับระหว่างเล่น ก้อนอิฐ ก้อนหินกับเล่นไวโอลินแกอาจจะคิดว่าเล่นไวโอลินง่ายกว่าก็ได้ ตราบใดที่เราไม่ไปบังคับเด็กไม่หวังผลเลิศ ปลูกฝังไปเรื่อยๆ จากคุณ : yaithan เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 17:44:35 A:223.206.66.76 X: TicketID:311809

ความคิดเห็นที่ 10 ผมเป็นครูดนตรี โรงเรียนดนตรีมีสองแบบครับคือ 1.โรงเรียนดนตรีราคาถูกที่เด็กมักจะกำสตางค์แอบมาเรียนเอง(ซะส่วนใหญ่) 2.โรงเรียนดนตรีไฮโซ(ที่ผุดเป็นดอกเห็ดในปัจจุบัน)ราคาแพง พ่อแม่มักมาส่งลูก   ผมสอนมาแล้วทั้งสองแบบ ผมบอกได้เลยว่า ผมได้เงินได้ทองจากอย่างหลังมากกว่า พ่อแม่ที่บังคับลูกมาเรียนพอเด็กเข้าห้องเรียนแล้วประตูห้องเก็บเสียงปิดลง (ซึ่งมิดชิดเกินกว่าพ่อแม่จะมองเห็น) เด็กก็เริ่มนับเวลาถอยหลังที่จะออกไปแล้ว แล้วคุณจะหวังให้เด็กรักดนตรีหรือ.....     ผมได้แต่พยายามเข้าใจพวกเขา ชวนคุยเรื่องการ์ตูนบ้างเกมส์บ้างเพื่อที่เด็กจะได้ลดความตึงเครียดลงมากพอที่จะมีสมาธิจะเรียนได้บ้าง เด็กเหล่านี้จะมีบุคลิกคล้าย ๆ กันหมดอย่างนึงคือ เข้ามาแรก ๆ จะเงียบมากเรียบร้อยมากสั่งทำอะไรจะทำหมด แต่ตาจะลอย ๆ เหมือนไม่มีชีวิตชีวา แต่พอเขาสนิทกับครูมากพอจนแน่ใจว่าครูไม่ได้เป็นพวกกับพ่อแม่ เด็กจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ความซน,ดื้อ,ก้าวร้าว,ปีนเกลียว จะถาโถมเข้าใส่ครูชนิดตั้งตัวไม่ติดเลย แต่ผมก็ยอมรับได้เพราะอย่างน้อยก็ได้แลกมาซึ่งรอยยิ้มของเขาบ้าง ได้แต่มองด้วยความเอ็นดูและเป็นห่วงว่า พ่อแม่ที่เลี้ยงดูมาจะรู้ไหมว่าเขากำลังรู้จักลูกตัวเองน้อยลงไปทุกที       ตาผมมองผ่านช่องกระจกเล็ก ๆ ออกไปมองผู้ปกครองเพื่อหาคำตอบบางอย่าง ผมก็เห็นบรรดาคุณนายแต่งตัวหรู ๆ กำลังตั้งวงจ้อ อวดทับกันนั่นนี่เกี่ยวกับลูกตัวเองผมก็ยิ่งเศร้าใจว่าตกลงเงินที่คุณจ่ายให้ผมนี่มันความสุขของใครกันแน่ ปัจจุบันผมเลิกสอนโรงเรียนอย่างหลังไปแล้วครับ จากคุณ : ่just a drummer (The Drummer) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 17:57:49

ความคิดเห็นที่ 11 เด็กในวัยประมานนี้นะคะ เป็นวัยที่กำลังจดจำและะเรียนรู้ได้เร็ว ไม่ว่าจะให้เรียนรู้เรื่องอะไร สอนอะไร พูดอะไร เด็กๆสามารถจดจำได้เป็นอย่างดี อย่ามัวแต่ไปคิดว่า เด็กวัยกำลังซน ก็ควรจะปล่อยให้เด็กได้เล่นกับเพื่อนบ้าง ไม่ควรให้เด็กใช้สมองหรือทำอะไรที่เกินขีดความสามารถ ซึ่งจริงๆแล้ว ไม่ใช่ความคิดที่ถูกเสมอไปนะคะ ส่วนหนึ่ง เรื่ืองของพ่อแม่ คือบางทีพ่อแม่บางคนอยากเรียนแต่ไม่ได้เรียน เลยให้ลุกเรียนแทน เพื่อ 1. คุยโม้โอ้อวดว่า ลูกตัวเองมีความสามารถทำอะไรได้มากกว่าการเรียนหนังสือ อ่านหนังสือเพียงอย่างเดียว 2. เพิ่มมูลค่าให้กับบุคคล มีบุคคลมีความสามารถ มูลค่าก็จะเพิ่มขึ้นด้วย มูลค่าที่ว่าเนี่ย ไม่ใช่ว่าตีเป็นราคาในรูปแบบเงินนะคะ 3. ผลักดันให้ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ในยามว่าง ดีกว่าไปวิ่งเล่นอะไรไร้ประโยชน์ จากคุณ : Fuya เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 19:07:51

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเห็นด้วยกับความเห็นที่ 9 ครับ และการวิ่งเล่นแบบเด็กๆธรรมดาปรกติทั่วๆไป ไม่เคยไร้ประโยชน์เลยในสายตาผมครับ ร่างกายที่แข็งแรง หัวใจที่สูบฉีดเลือดได้อย่างเต็มที่ ทักษะทางกายภาพ ต่างๆ การทรงตัว การยืดหยุน ความแข็งแรง เบสิคมูฟเมนท์ต่าง ก็เป็นเรื่องที่เด็กพึงจะมีครับ ยิ่งในสังคมที่การกลั่นแกล้งในระดับโรงเรียนทวีความเข้มข้นขึ้นเป็นลำดับ อย่างนี้ การอยู่ร่วมกันกับคนอื่น กันมองคนให้เป็นคนที่เท่าเทียมกัน ไม่มองว่าฉันเก่งฉันแน่เหนือกว่าคนอื่น การเอาใจเขามาใส่ใจเรา การรู้รับผิดชอบชั่วดี ก็เป็นเรื่องที่เด็กพึงจะได้รับการปลูกฝังในช่วงวัยเท่านี้ครับ ถ้าในช่วงวัยนี้ เขาไม่ได้รับการปลูกฝังในเรื่องเหล่านี้ล่ะก็ เขาอาจจะโตขึ้นอย่างเก่งกล้าสามารถ เป็นเทพเหนือคนอื่นก็จริง แต่ผมมั่นใจว่า ชีวิตเขาต้องเดียวดายและเหงามากแน่นอน การวิ่งเล่นแบบเด็กธรรมดาทั่วๆไป"กับเพื่อนๆ" ไม่เคยไร้ประโยชน์ครับ เพราะบางเรื่องผู้ใหญ่อย่างเราไม่อาจสอนเด็กๆได้ดีไปกว่าการ"ให้โลกสอนพวกเขา"ครับ ปล. แรงบันดาลใจของผมคือพี่เสือ ธนพล ผมรู้จักเขาตอนสิบสองขวบ แต่ผมก็ยังจับกีต้าร์มาจนถึงทุกวันนี้ครับ ปล.2 เด็กเกิดมามีชีวิต ก็จงให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตครับ ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นตุ๊กตาสนองตัณหาให้ใคร จากคุณ : เอาแสงโสมไปต้มมาม่า เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 21:15:28 A:223.207.102.246 X: TicketID:228785

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นอิทธิพลหลักจากหนังสือ ที่ส่งผลต่อความคิดในการเลี้ยงดูลูกของยุคนี้ กว่าจะถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว แ่ต่เราว่า พ่อแม่ต่างหวังถึงสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูกทั้งนั้น เพียงแต่พ่อแม่ทุกคนไม่ได้จบจิตวิทยาการเลี้่ยงเด็ก  จึงไม่รู้วิธีดีลกับเด็กแต่ละคน   บางคนเลี้ยงลูกด้วยวิธีที่พ่อแม่เลี้ยงมา เพราะนั่นเป็นวิธีดีที่สุดที่นึกออก บางคนเลี้ยงลูกด้วยวิธีที่ต่างจากพ่อแม่เลี้ยงมา เพราะนั่นอาจเป็นวิธีแย่ที่สุดที่เค้าเจอมา บางคนวิ่งหาตำราความรู้ และได้แต่ทดสอบกับลูกเรียนรู้ด้วยกันไป เพราะีนี่ก็ลูกคนแรกเหมือนกัน แต่ละบ้านแต่ละครอบครัวก็ต่างกันไปนะ อย่างไร  ก็ยังเชื่อว่า พ่อแม่ส่วนใหญ่ไม่ได้ทำสนองนีดตัวเอง ก็ทำเพื่อลูกทั้งนั้นแหละ จากคุณ : มายาทาส เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 54 21:50:23

ความคิดเห็นที่ 14 เราพูดในฐานะแม่ที่มีลูกสอง และพร้อมจะจ่ายเงินให้ลูก ถ้าลูกมีใจ หรือ เอ่ยปากว่าอยากเรียน แม่พร้อมจัดให้ แต่... ลูกชาย 4 ขวบ ดูแล้ว ลูกคงยังไม่มีสมาธิพอที่จะเรียนดนตรีได้ เคยพาลูกจับๆกีต้าร์นะ แต่ก็ประเดี๋ยวประด๋าว สมาธิไม่ได้อยากจะเรียนแต่สนใจจะดีดเล่นมากกว่า นี่เราพูดถึงแต่ลูกเรานะ ลูกคนอื่นเขาอาจจะสมาธิดีกว่า ก็ถือว่าลูกเก่งสมาธิดี โชคดี ที่สำคัญ คือเราพาลูกไปเริ่มต้นเรียนที่ไหนก็ไม่มีใครรับหรอก เราไปถามเขาฝรั่งเขาก็เซย์โนหมด บอกว่าต้อง 5 ปีขึ้นไปก่อน เราว่าเด็กบางคนเริ่มได้เร็ว อาจจะด้วยครอบครัวเป็นนักดนตรีด้วยนะ เรียนรู้การจับเรียนรู้การกด และได้ฟังบ่อยๆ เสียดายบ้านเราไม่มีใครเป็นนักดนตรีสักคน จากคุณ : เพลงz เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 08:16:45

ความคิดเห็นที่ 15 น้องเดียว อายุ 3 ขวบ ปั่นจักรยาน สองล้อได้ก่อนสามล้อ น้องเดียว อายุ 3 ขวบ จำชื่อปลายน้ำจืดได้หมด น้องเดียว อายุ 3 ขวบ ชอบตกปลามาก น้องเดียวอายุ 3 ขวบ ร้องเพลง เซรา เซรา เวอร์ชั่นมั่วๆได้ น้องเดียวอายุ 3 ขวบ ยังอยากได้รถถังอยู่ ชอบน้องเดียวแบบนี้มากกว่า ไม่เกี่ยวกับ กระทู้เลยเนอะ ฮ่าๆ มีความสามารถติดตัวก็ดีหรอกนะ แต่ ขอเป็นตอนที่น้องเขาสนใจอยากเล่นเองจะดีกว่ามั้ย จากคุณ : AhoUshi (AhoUshi) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 12:46:47

ความคิดเห็นที่ 16 รู้จัก Gymboree ไหมครับ ที่เป็นที่สอนพัฒนาการเด็ก เด็กในวัยก่อน 5 ขวบ พ่อแม่จะพาเด็กๆไปที่นั่น  และเค้าไม่ได้สอนอะไรเลยนะครับ แต่เค้าจะพาเด็ก "เล่น" ครับ  เอาเด็กๆมาเจอกัน แล้วก็ปล่อยให้เด็กๆเล่นกัน เพราะเค้าถือว่าช่วงวัยก่อน 5 ขวบ เป็นช่วงที่สมองจะพัฒนาได้มากที่สุด จากกันเล่นกัน มีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น  ร้องรำทำเพลงสนุกสนาน ไม่ใช่หัดเล่นดนตรีนะครับ แต่เป็นการ "ฟังดนตรี" ในเพลงง่ายๆ ทำท่าง่ายๆประกอบเพลง ผมว่าการ "ฟังดนตรี"  และการละเล่น มีความสุขตามวัยมากกว่า   ที่จะทำให้พวกเด็กๆ อยากเล่นดนตรี  และโตมาเป็นเด็กฉลาด :-) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 54 16:02:28 จากคุณ : ถังเจ๋อ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 16:00:05

ความคิดเห็นที่ 17 เรียนดนตรีก็เหมาะแล้วนา ศิลปะเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เด็กมีจิตใจนุ่มนวลละมุนละไม และมีพัฒนาการที่ดี ดูลูกเรา เล่นกีตาร์ตั้งแต่ 2 ขวบ ตอนนี้ 3 ขวบก่าแล้วก็ได้แต่ท่านี้ มีเถียงด้วยนะ ว่าไม่ใช่กีตาร์ นี่มันเชลโล่ !!! ก้านลูกโป่งทำงานหนัก จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 16:28:04

ความคิดเห็นที่ 18 นึกถึงสมัยเด็กๆอยากเรียนแทบตายที่บ้านไม่สนับสนุน ต้องตื้ออยู่นานจนได้เรียนอยู่ปีนึง พอเข้าม.1พ่อให้เลิกเรียนกลัวจะเสียการเรียน แอบนอนร้องไห้อยู่หลายเดือนเลย สำหรับลูกถ้าเค้าสนใจก็จะสนับสนุนค่ะ ไม่คิดจะบังคับเพราะถ้าต้องบังคับให้เรียน เรียนแบบไม่มีความสุขก็ไร้ประโยชน์ จากคุณ : MikaRin เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 18:06:37

ความคิดเห็นที่ 19 ที่เค้าให้ลูกไปเรียนคนตรี นี่คงไม่ได้ให้เรียนวันละ 8 ชั่วโมงกระมังครับ ถ้าพ่อแม่จะให้ลูกเรียนคนตรีซักชั่วโมง เหลือเวลาวิ่งเล่นอีก 3-4ชั่วโมงก็ดูไม่น่าจะผิดอะไรมากมาย วันหน้าจะเลือกอะไรเป็นเรื่องของเด็กคนนั้น แต่วันนี้พ่อแม่หยิบยื่นให้ได้บ้างก็คงจะอยากหยิบยื่นโอกาสให้ อย่างน้อยดนตรีก็ทำให้จิตใจอ่อนโยนได้ ........ ยกเว้นในกรณีที่กดดันเด็กให้เล่นเกินสมาธิที่เค้ามี อย่าไปว่าพ่อแม่ที่อยากให้ลูกเป็นโน่นเป็นนี่เลยครับ คิดว่าส่วนใหญ่ถ้าลูกไม่ชอบก็คงไม่บังคับจิตใจกันขนาดเด็กเก็บกด ถ้าคุณครูสอนดนตรีจะช่วยได้ ก็ช่วยบอกกับพ่อแม่เด็กที่เด็กฝืนใจเรียนจะดีกว่าปิดห้อง ปิดบัง จะเสียทั้งเด็กและพ่อแม่ ช่วยแนะนำในฐานะคนเป็นครู แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 54 22:54:54 จากคุณ : สงัด เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 22:52:36

ความคิดเห็นที่ 20 ให้ลูกเรียน ประมาณ 7 ขวบ เพราะอ่านหนังสือเจอเห็นว่าจะช่วยการเรียนได้ดี  เริ่มตั้งแต่เปียโน ต่อมาครูที่ รร.บอกว่าไวโอลีนช่วยให้เด็กเรียนเก่ง ก็ให้เรียนยาว 4 ปี จนป. ๖ ปรากฏเก๊งส์ที่เรียนไวโลีนด้วยกันเรียนเก่งกันจริง ๆ บางคน สอบ สสวท ได้เหรียญทอง พอมามัธยม ให้ลูกเรียนร้องเพลง ปรากฏครูบอกมีทักษะการฟังที่ดี  ลูกเรียนดนตรีปัจจุบันดันเก่งคณิตศาสตร์ และก็ชอบร้องเพลงด้วย ที่เล่าไม่ได้ให้เรียนตามกระแสแต่ให้เรียนตามตำราที่อ่านเจอจ๊ะ จากคุณ : มูดามาดู เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 54 22:54:53

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าฝึกเล่นแต่เด็กเราว่าคงช่วยเรื่องearด้วย บางคนถึงกับเป็นperfect pitch คือฟังโน้ตออกแล้วเล่นได้ไม่เพี้ยน คือหูไม่เพี้ยน มันดีมากๆสำหรับเด็กที่จะเรียนต่อดุริยางค์ เราว่าถ้ามีโอกาสแต่เด็กก็ควรเรียนนะ แต่พ่อแม่ก็ควรดูด้วยว่าลูกตัวเองชอบแค่ไหน ถนัดด้านไหน เด็กต้องเห็นแรงบันดาลใจหรือไอดอลก่อนแหล่ะมั้งถึงจะมีเป้าหมาย จากคุณ : แมงกะพรุนสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 54 16:11:29

ความคิดเห็นที่ 22 ให้ทำตามที่ลูกชอบ ทำตามที่สนใจ บังคับไปไม่เกิดประโยชน์ เผลอๆจะได้โทษตามมาอีกต่างหาก จากคุณ : mumakai เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 16:42:45

ความคิดเห็นที่ 23 เราว่าพ่อแม่ก็หวังดี แต่บางคนยัดเยียดให้ลูกเกินไปก็ไม่ดีนะ ถึงเด็กจะเบื่อ จะเลิกเล่น แต่เค้าจะรู้สึกขอบคุณในภายหลังก็ได้ (เพราะเอาไปจีบสาวได้ 55) แม่เราพาเราไปเรียนรำไทยตอนอนุบาล เพราะเราซนมากๆๆๆๆ มากกว่าเด็กผู้ชาย(เราเป็นผู้หญิง) แบบว่าเป็นแกนนำชวนเพื่อนผู้ชายปีนหน้าต่างเล่นอ่ะ แม่อยากให้เราปรับนิสัยให้อ่อนหวานขึ้น เป็นผู้หญิงขึ้น ระหว่างรอเราเรียนเสร็จก็มีพวกผู้ปกครองเค้าเม้าท์กัน มีคนถามแม่ว่า "ทำไมถึงให้ลูกมาเรียนรำคะ" แม่กำลังจะตอบ พอดีคลาสเลิก เราก็วิ่งเอาโจงกระเบนแดงถไลไปหาแม่พร้องร้อง "คุณแม่!!!!" แม่เราหันไปตอว่าว่า "ก็เพราะอย่างงี้ล่ะค่ะ" เรียนรำไม่หายซน ผ่านมาจนถึงป.3 แม่เลยส่งไปเรียนดนตรีไทยแทน เหมือนโดนจับให้นั่งพับเพียบจนขาชา จำโน้ตเล่นซอ เลยทำให้สมาธิดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เราไม่ได้ชอบเลยล่ะค่ะ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนว่าทำไมเราต้องมาทำอะไรที่ไม่อยากทำ แต่มันทำให้เราที่เป็นเด็กสมาธิสั้น มีสมาธิดีขึ้น มาขอบคุณแม่ก็ตอนโตแล้วเนี่ยแหละ จากคุณ : Lalawolf เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 54 22:19:48

ความคิดเห็นที่ 24 ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ความเห็นในทุกด้าน ผมมีลูกชาย 2 คน คนโต 8 ขวบ ผมหาของเล่นทุกแนว ศิลป์ ดนตรี กีฬา ให้เขาเลือกเล่น ที่เห็นเขาเล่นบ่อยที่สุดคือ ดินสอ กระดาษ แล้วก็วาดอะไรเรื่อยเปี่อย ผมสังเกตุว่าเขาชอบรถยนต์ เลยลองเรี่มสอนเขาวาด เพียงล้อและตัวถังเพียงมิติเดียว เวลาผ่านไป 3-4ปี ผมวาดแบบเขาไม่ได้แล้วครับ และผมคิดว่าจะใช้วิธีเดียวกันกับลูก 3 ขวบซึ่งพอจะจับทางได้ว่าชอบ ดนตรี หรือการเต้น เพราะดูจะมีความสุขทุกครั้งที่ได้แสดงออก เหมือนพี่เขาเลย และผมก็มีความสุขครับไม่ต้องบังคับลูก และพยายามไม่คาดหวังกับลูก ให้มากเกินกว่าศักยภาพของเขาครับ จากคุณ : อนุรักษ์ (OUTKALA) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 54 00:38:04

ความคิดเห็นที่ 25 สำหรับผม ก็เป็นคนนึงที่เริ่มเรียนดนตรีตั้งแต่เด็กเหมือนกัน แต่ผมชอบ และยินดีที่จะไปเรียน จนตอนนี้ผมก็เป็นครูพิเศษสอนดนตรีให้เด็ก ม.ปลาย ของสาธิต มช เอาความรู้ที่ร่ำเรียนมาประมาณ 4-5 ปี เอามาหากินได้ ใช้ทุนชีวิตคืนครับ จากคุณ : It_Nice เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 03:40:25

ความคิดเห็นที่ 26 เราผ่านการเรียนดนตรีที่พ่อแม่พาไปส่งที่โรงเรียนสอนดนตรีมาค่ะ แต่ตอนนั้นมันไม่เหมือนตอนนี้... สิ่งที่แตกต่างคือ ตอนนั้น...พ่อแม่เราอยากให้ลูกเรียนดนตรี เพราะท่านเล่นไม่เป็น และอยากให้เรามีความสามารถพิเศษติดตัวไปภายหน้า พ่อแม่เพียรพาเราไปดูดนตรี ทั้งไทยทั้งสากล เพราะหวังว่าเราจะเอ่ยปากว่า "อยากเล่น" ท่านใช้เวลาถึง 2 ปีเต็ม กว่าเราจะเลือกดนตรีที่เราอยากเล่น และเลือกที่จะอยากเรียนเอง ทุกวันนี้เราอยู่ไกลบ้านไม่ได้เอาเครื่องดนตรีติดตัวมาด้วย แต่ทุกครั้งที่เรากลับไปบ้าน เราเห็นเครื่องดนตรี เสียงตัวโน้ตจะหลั่งไหลเข้ามา ดูดเราให้เข้าไปจับและเล่นได้เสมือนหนึ่งเป็นทักษะที่มีติดตัว ตอนนี้...เราเห็นพ่อแม่หลายคนยัดเยียดให้ลูกไปเรียน ทั้งๆที่เด็กยังไม่รู้จักความไพเราะของดนตรีเลย ของพวกนี้คงไม่ต่างจากการบังคับให้เราเรียนเลขทั้งๆที่เราไม่ชอบเลข แต่ก็ต้องเรียนเพราะเป็นวิชาบังคับ พอเรียนเสร็จไม่นานก็จะลืม หรือเป็นความสามารถที่ไม่สามารถพัฒนาต่อไปได้ บ่อยครั้งที่เรามักจะได้ยินเด็กบางคนบอกว่า "เคยเรียน" แต่พอให้เข้าไปจับจริงๆกับเล่นไม่ได้ เราว่าส่วนหนึ่งมันก็มาจากการถูกยัดเยียดให้เรียน มันไม่ได้เข้ามาฝังในจิตวิญญาณ ส่วนหนึ่งก็เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้นะคะว่า เด็กมีพัฒนาการตามวัยต้องหาการเรียนที่เชื่อมโยงกันถึงจะได้ผลที่สุด เช่นเดียวกับการอธิบายเหตุผลนามธรรมให้เด็ก 5 ขวบ ผู้ใหญมักคิดว่าอธิบายอย่างเป็นเหตุเป็นผลแล้ว แต่เด็กก็ยังดื้อไม่ยอมเข้าใจ แต่จริงๆแล้วถ้าพูดเรื่องพัฒนาการจะรู้ว่า เด็ก 5 ขวบไม่สามารถเข้าใจเหตุผลที่เป็นนามธรรมได้ นอกเสียจากการให้ลองปฏิบัติ ซึ่งแม้ปฏิบัติแล้วเด็กจะเข้าใจในสิ่งนั้นแต่ไม่สามารถเอามาเชื่อมโยงกับคำที่เป็นนามธรรมได้ ดังนั้นหากต้องการให้เด็กเข้าใจในนามธรรมต้องสังเกตพฤติกรรมว่าเด็กสามารถรับรู้ได้แค่ไหน โดยทั่วไปจะอยู่ที่อายุประมาณ 10-12 ขวบเป็นต้น ดนตรีเป็นศิลปะ ต้องอาศัยจินตนาการจึงจะทำได้ดี และติดตัวไปจนวันตาย ให้ลูกเรียนนะดีค่ะ เพราะเด็กเรียนดนตรี ทำให้มีสมาธิ มีจินตนาการ วางพื้นฐานของการฟัง การสังเกต และการจดจำ แต่ไม่สนับสนุนการยัดเยียดให้เรียนอันเนื่องมาจากค่านิยม เพื่อนเรียนต้องเรียนตามเพื่อน ลูกเธอเก่งลูกชั้นต้องเก่งกว่าอะไรอย่างนี้ค่ะ สุดท้ายเด็กจะไม่ได้อะไรเลย จากคุณ : นุต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 17:12:41

ความคิดเห็นที่ 27 อย่าลืมนะคะว่า เรื่องของชีวะ หรือ สิ่งที่เราศึกษากันมันเป็นความรู้เพียง 5% ของอีกหลายอย่างที่เรายังไม่สามารถศึกษาได้เกี่ยวมนุษย์ จะว่าไป แม่ของโจวเจี๋ยหลุน เป็นครูสอนเปียโน เธอบอกว่า เธอให้ลูกชายเธอเริ่มหัดเปียโนตั้งแต่ 3 ขวบ เพราะเขาสามารถอ่านโน๊ตดนตรีได้ก่อนจะพูดได้ซะอีก จากคุณ : Par&Par เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 22:42:47

ความคิดเห็นที่ 28 แต่เรากลับเสียใจนิดๆนะคะที่ตอนเด็กๆพ่อแม่เราไม่เคยกระตุ้นให้เรารู้จักดนตรีหรือการเต้นเลย ทั้งๆที่พอโตมาแล้วรู้สึกว่าเป็นอะไรที่ตัวเองชอบมาก อาจจะเป็นเพราะเห็นตัวอย่างจากพี่ๆเราที่เข็นให้ไปเรียนดนตรีแล้วดันไม่ยอมเล่นกันเลยก็ได้ แหะๆ อีกเหตุผลนึงที่พ่อแม่เราไม่ค่อยสนับสนุนตรงนี้ ก็เพราะเห็นความสำคัญของการเรียนหนังสือมากกว่า จริงๆเคยได้ไปเรียนศิลปะอยู่พักนึงแต่ก็ไม่ใช่แนวทางเลยค่ะ จนถึงขณะนี้ก็ยังวาดรูปห่วยแตกเหมือนเดิม มารู้ตัวจริงๆว่าชอบอะไรก็ตอนเข้ามหาวิทยาลัยนี่แหละค่ะ เพราะมีอิสระมากขึ้นและได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น เราชอบเพลงแนวอะคูสติกมากเลยทำให้อยากลองเรียนกีตาร์ดู แต่ตอนไปขอพ่อก็ยังทำท่าขยักๆว่าเรียนแล้วมันจะเล่นได้จริงเร้อ เราเลยสวนไปว่า ถ้าเรียนแล้วขยันซ้อมเองยังไงมันก็ได้ สุดท้ายก็ได้เรียนค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังเล่นได้พอถูไถ ตีคอร์ดตามเพลง พลิกแพลงอะไรไม่ค่อยได้เพราะหูจับโน้ตไม่ถูก 555 เลยรู้สึกนิดๆว่าอาจเป็นเพราะเราเริ่มช้าไปมั้ง แล้วที่บ้านก็ไม่ได้มีพื้นฐานดนตรีเลย แต่ก็ไม่ได้ซีเรียสค่ะ เพราะพอเล่นได้ซักเพลงนึง ถึงจะเล่นให้ตัวเองฟังคนเดียวก็มีความสุขมากแล้ว อีกอย่างนึงที่รู้ว่าชอบเมื่อสายก็เรื่องเต้นนี่ล่ะค่ะ อายุป่านนี้แล้วจะไปเรียนสู้เด็กๆได้ยังไง เห้อออ กระตุ้นให้ลูกรู้จักดนตรีศิลปะตั้งแต่เด็กๆเป็นเรื่องดีนะคะ ถ้าเค้าชอบก็ค่อยสนับสนุน จะมีประโยชน์มาก แต่ถ้าเด็กไม่ชอบก็ไม่ควรยัดเยียด จะก่อผลเสียมากกว่าผลดีในความคิดเราค่ะ จากคุณ : Cozy เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 02:44:55 A:58.9.55.63 X: TicketID:240809

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นคนนึงที่โดนแม่บังคับให้เรียนดนตรีเหมือนกัน ตอนนั้นเป็นช่วงเวลานรกมาก เจอครูดุ เครียดทุกวัน ชอบก็ไม่ชอบ พอไม่ชอบก็ไม่ซ้อม แต่แม่ทำทุกอย่าง เก็บหอมรอมริบซื้อเปียโนให้เรา จนเราสอบจบเกรด 8 trinity ตอนนี้ขอบคุณแม่มาก อย่างน้อย เราก็มีวิชาติดตัว เอาไว้หากินได้ เราเคยเป็นครูสอนเปียโนค่ะ เคยถามเด็กว่ามาเรียนนี่ชอบมั้ย ต้องตื่นเช้าๆ ไม่ได้ดูการ์ตูน เด็กบอกว่าไม่รู้ แม่ให้มา.. เราเข้าใจอารมณ์เลย แต่ก็เข้าใจพ่อแม่ด้วย ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนไม่หวังดีกับลูกหรอกค่ะ แต่เคยเจอแม่คนนึง.. ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ คือเราสอน เราก็เห็นว่าน้องคนนี้เล่นได้ เก่งเลยแหละ เหมือนจะมี talent อยู่ในตัว เราบอกคุณแม่เค้า.. แม่เค้าไม่เชื่อเราอ่ะ เวลาเราบอกรว่าน้องเล่นได้ แม่เค้าก็เถียง ว่าจะเล่นได้ได้ยังไง ไม่เห็นซ้อมเลย พอเราให้น้องเล่นโชว์ แม่เค้าก็บอกว่า เล่นได้แค่เนี้ย.. เด็กสามขวบก็เล่นได้ เราได้ยินสิ่งที่แม่น้องเค้าพูด เราตกใจเลยค่ะ แต่ไม่กล้าจะเถียงอะไร เพราะตอนนั้นเรายังเด็ก ได้แต่สงสารน้อง จะบอกว่าพ่อแม่ถ้าส่งลูกไปเรียนดนตรีอะไร เราเข้าใจในเจตนาค่ะ แต่อยากให้ส่งเสริมเค้าด้วย อย่าบังคับเค้ามาก ไม่งั้นเด็กจะกลายเป็นต่อต้านไปซะแทนค่ะ จากคุณ : นางมารร้ายผู้ใจดี เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 10:05:51

ความคิดเห็นที่ 30 เรามีทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยนะคะ ที่เห็นด้วยคือการยัดเยียดในสิ่งที่เด็กไม่ชอบเพราะต้องการสนองความต้องการของผู้ปกครอง มันก็ไม่ได้ทำให้เด็กเ่ก่งขึ้นมาได้หรอกค่ะ เพราะเขาถูกบังคับจากผู้ปกครองว่าต้องเล่นดนตรีเป็น ต้องเล่นดนตรีเก่ง พ่อแม่จะได้เอาไปบอกกับคนอื่นได้ หรือไม่ก็พ่อแม่อยากเป็นอยากเล่นตอนเด็กๆแต่ทำไม่ได้ ก็เอาความคาดหวังนั้นมายัดเยียดให้ลูกแทน แต่ในอีกด้านหนึ่ง หากเด็กต้องการจะเรียน ต้องการจะเล่นเอง การไปบอกว่าเล่นดนตรีไม่ดีกว่าการออกไปวิ่งเล่น อันนั้นก็ไม่เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ แน่นอนว่าการเล่นดนตรีเป็นการฝึกสมาธิเด็กไม่ให้เป็นคนจับจด ทำอะไรแป๊ปเดียวก็เบื่อแล้วเลิกไป ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าตัวเด็กต้องการจะเรียนมากกว่าออกไปวิ่งเล่น นั่นก็เป็นอีกเรื่อง แต่เราก็ยังสนับสนุนการให้ออกไปวิ่งเล่นมากกว่าเล่นดนตรีอยู่บ้านอย่างเดียวนะคะเพราะเด็กจะมีพัฒนาการทางด้านปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นน้อยลง ปล.เราเรียนเปียโนตั้งแต่สองขวบ และเรียนมาเรื่อยๆ จนตอนนี้ก็ยังไม่หยุดเรียน อันนี้ตอนแรกแม่ไม่ได้คิดจะให้เรียนเพราะคำว่า "เด็กเกินไป" นี่แหละค่ะ แต่เพราะเห็นคนอื่นเรียนแล้วอยากเรียนบ้าง ชอบเสียงเปียโน ก็เลยขอแม่เรียนนี่แหละค่ะ บางอย่างพ่อแม่ก็ไม่ได้บังคับน้า... จากคุณ : >>MezzzZ!!!<< เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 11:16:14

ความคิดเห็นที่ 31 ชื่นชม คห10 ครับ......... ผมก็เป็นนักดนตรี เล่นทั้งกีต้าร์  เบส  คีย์บอร์ด เปียโน ร้องคอรัส เริ่มเล่นตั้งแต่ ป.5 มัธยม มหาลัย วัยทำงาน แต่งเพลงร้องเองด้วย ............................................................ เพียงจะบอกว่าที่ชอบเพราะหูผมสามารถแยกเสียงโน๊ตได้ดี ปลายนิ้วทั้งสิบมีประสาทสัมผัสที่ไวกว่าปกติ ทำให้เล่นดนตรีเป็นเร็ว... แต่ไม่คิดยึดเป็นอาชีพ..ไม่ว่าหลักหรืออาชีพเสริม เพราะความสุขจากการฟังดนตรีหรือไปดูคอนเสิร์ต...มันมากว่าการฝึกซ้อมดนตรี จากคุณ : บ่นไปเรื่อย (tumyota) เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 12:28:08

ความคิดเห็นที่ 32 ไม่ค่อยได้อ่านกระทู้ หรือคุยกับพ่อแม่ ของเด็กๆ ที่เรียนดนตรี หรือที่โรงเรียนของลูกเท่าไหร่ค่ะ ตอนนี้ลูกสาวอายุ 8 ขวบ เรียนที่โรงเรียน จันทร์ ถึงศุกร์ ส่งลูก 8 โมง เช้า รับ 5 โมงเย็น วันพุธ-ศุกร์ เรียนเทควันโด้ 5โมงครึ่งถึง 6.40 วันเสาร์ เรียน ภาษาจีน(การพูด และการออกเสียง) 9 โมงถึงเที่ยง เรียน สนทนาภาษาอังกฤษ บ่ายโมงครึ่ง ถึง 4 โมงเย็น ส่วนวันอาทิตย์ เรียนไวโอลิน 10 โมงเช้า ถึง 11 โมง ตามด้วย เรียนบัลเลย์ บ่ายโมงครึ่ง ถึง 3 โมง / ส่วนลูกชาย อายุ 5 ขวบ เพิ่งขอเรียนตามพี่ ได้เมื่อต้นปี คือเรียน จีนวันเสาร์พร้อมพี่สาว และต่อด้วย เรียน Phonic ( การออกเสียงตัวอักษรอังกฤษ) ตอนบ่าย 1 ชั่วโมง และ วันอาทิตย์ เรียนดนตรีพื้นฐานสำหรับเด็กประมาณ 50 นาที/ครั้ง ทุกอย่างที่เรียน ลูกขอเรียนเอง ทั้งหมด ไม่เคยขอหยุดเรียน หยุดเฉพาะตอนแม่ไม่ว่างไปส่ง แล้วก็ไม่มีเพื่อนที่โรงเรียน หรือที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันเรียนด้วยเลย ไปเรียนแบบเจอเพื่อนใหม่ทั้งหมด ส่วนตัวคุณแม่เอง ก็ไม่ค่อยได้คุยกับพ่อแม่ของเพื่อน ๆ ลูก ทั้งที่โรงเรียน และที่เรียนพิเศษ อื่น ๆ เลย เพราะ เคยคุยแล้ว เราไม่มีอะไรไปโอ้อวดกับเค้า ลูกก็สอบได้เกือบที่โหล่ (แต่ก็ไม่เคยดุลูก เพียงแต่บอกเค้าว่า สอบเที่ยวหน้า เอาใหม่นะ แม่ขอคะแนนเยอะกว่าเทอมนี้นิดนึง) เพราะรู้สึกว่าที่ยอมให้ลูกไปเรียน เพราะเค้าขอเรียน ดีกว่าให้ลูกติดทีวี หรือ เล่นเกมส์ อยู่ที่บ้าน แต่ใน 2 ปี ที่ผ่านมา กลับรู้สึกว่า ลูกเรามีความสุขกับสิ่งที่เค้าเลือกเองเสมอ เพราะ กลับมาเค้าก็จะเป็นครูสอนเราท่องศัพท์ จีน เต้นบัลเล่ย์ สีไวโอลิน ให้เราดู/ฟัง เวลาพูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษ กับคำสั่งง่าย ๆ เค้าก็เข้าใจ และทำตามที่เราสั่งได้ และทั้งลูกชายลูกสาว ก็จะร้องเพลงถูกจังหวะ มีสมาธิมากกว่าเด็ก ที่อยู่ในวัยเดียวกัน สังเกตจากการที่เค้า สามารถทำ หรือเล่นอยู่กับอะไร ได้นาน หรือทำอะไร ๆ จนสำเร็จด้วยความพยายาม แต่บางครั้ง ก็คิดว่า ลูกเรียนมาไปรึเปล่า เค้าเครียดรึป่าว แต่ทุกคืนก่อนนอนเค้าก็จะเล่น เกมส์ แล้วก็อ่านนิทานกับพ่อเค้าทุกคืน แล้วก็สวดมนต์ก่อนนอนด้วย แต่เวลาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง ทุกคนก็จะบอกว่าลูกเราเรียนมากไปรึป่าว พอถามลูกว่าจะเลิกมั๊ย เค้าก็ไม่ยอม เลยลองเสิร์ชแล้วได้เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ เลยอยาก ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ เพราะว่าไม่ค่อยมีเพื่อนคุยเท่าไหร่ เลยไม่แน่ใจว่า ควรจะยังไงดี จากคุณ : ฐิตา จุลเอียด เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 16:43:42 A:124.120.108.145 X: TicketID:331071

ความคิดเห็นที่ 33 คิดว่าเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์เลี้ยงลูกแล้วกันนะคะ ได้เคยเม้นท์ไว้ คห.ข้างต้นแล้ว แต่ขอขยายความเพิ่มเติม สำหรับเราจะดูว่าลูกทำอะไรก็ตาม ทำแล้วมีความสุขหรือไม่เป็นลำดับแรก เราเป็นเพียงคนเสนอให้ลูกลองทำ เพราะการบังคับให้ทำ ไม่เคยบังคับได้ ที่ผ่านมาตั้งแต่อนุบาลลูกเรียนโรงเรียนสองภาษา มีครูต่างชาติสอนช่วงอนุบาลสอนดี พอขึ้นประถมลูกไม่ยอมทำการบ้านคือไม่สนใจบังคับก็ไม่ได้กว่าจะเสร็จก็มืดดึก เลยให้เรียนดนตรี เปียโนเพราะอยากให้มีสมาธิมากขึ้น  ลูกก็ยังไม่อยากทำการบ้านเหมือนเดิม แต่อยากเล่นมากกว่า  ตัดสินใจเอาลูกออกจากโรงเรียนสองภาษา มาเรียนกับเอกชนของคนไทยตอน ป.3 โรงเรียนที่ใหม่บังคับผู้ปกครองต้องเลือกให้ลูกเรียน 1 อย่างดังนี้ ดนตรีไทย(มีทุกชนิด)  สากล(มีทุกชนิด ไวโอลีน วิโอล่า เชโล่ คีย์บอร์ด) ศิลปะ , เทควันโด เราตัดสินใจเลือกไวโอลีนเพราะครูแนะนำ เรียนสัปดาห์ละครั้ง ลูกกลับบ้านซ้อมมั่งไม่ซ้อมมั่งไม่เคยเคี้ยวเข็น  โรงเรียนนี้เน้นวิทย์ คณิต กับศิลปะ ดนตรี กิจกรรมมาก แต่ลูกกลับบ้านทำการบ้านเสร็จเอง ยิ่งวิชาคณิตศาสตร์มีวาดรูประบายสีมากกว่าวิชาอื่น ปรากฏลูกกลับเรียนได้ดี ทุกสิ้นปีครูจะให้ไปเล่นไวโอลีนร่วมวงออเคสตราน้อยๆ กับพวกพี่ๆ  เราไม่เคยรู้ว่าลูกถนัดดนตรีแค่ไหนไม่เคยสนใจจะคุยกับครูเลย(เป็นแม่ที่เฉิ่มมาก)  จน ป6. ครูให้ไปร่วมวงดนตรีออเคสตราของโรงเรียน แสดงที่ศูนย์วัฒนธรรม ซึ่งเป็นครั้งแรกที่มีโอกาสได้เจอกับครูดนตรี ครูเดินมาหาเราเองบอกอยากให้ลูกเรียนต่อ ม 1. แล้วครูจะสอนไวโอลีนให้และโตขึ้นควรเรียนมหาวิทยาลัยด้านดนตรี เพราะลูกถนัดด้านนี้มาก   เราก็ปฏิเสธครูคือเห็นว่าลูกชอบคณิตศาสตร์และสอบเข้าโรงเรียน สพฐ.ได้   พอมาเรียนโรงเรียน สพฐ. น่าเสียดายมากโรงเรียนมีแต่สอนขลุ่ยค่ะ  กิจกรรมมีแต่วงโยฯ  ไม่มีไวโอลีน 5555555 เอาเป็นว่าตอนนี้ลูกชอบร้องเพลง เป็นคนอารมณ์ดีก็พอแล้ว เราเพียงแค่อยากบอกว่าลูกทำอะไรก็ได้ ทำแล้วมีความสุข เราเชื่อว่าดนตรีกับศิลปะช่วยพัฒนาสมองได้ดีซึ่งต้องควบคู่กับการเรียนวิชาการพร้อมทั้งการทำกิจกรรม  ช่วงประถมเราไม่ได้เน้นจับลูกกวดวิชาการหนักๆ อย่างที่แม่หลายคนทำเพื่อสอบเข้่า ม1.   เราว่าความถนัด และความสามารถการเรียนรู้ของเด็กไม่เหมือนกัน เพียงแต่ผู้ปกครองต้องคอยสังเกตุอาการว่าสิ่งที่เราป้อนให้ลูกนั้น  ลูกทำแล้วมีความสุขหรือไม่  ถ้าลูกชอบก็ควรให้ทำต่อไป จากคุณ : มูดามาดู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 54 13:32:54

ความคิดเห็นที่ 34 ต่อค่ะ.. แต่สิ่งที่หนักใจเราตอนนี้คือ ลูกเรียนร้องเพลงและครูเพลงบอกว่าลูกเสียงดีเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน และก็ฟังได้ดี โตขึ้นอยากให้เรียนดุริยางค์ เราก็ฟังเสียงลูกเราร้องเพลงของ ซาร่า ไบร์ทแมน ก็โอเค หากปฏิเสธครั้งนี้คงเป็นครั้งที่ 2     มันน่าไหมล่ะ..ที่ให้เรียนดนตรีแต่เล็กเพื่อช่วยการเรียน   เพื่อความเพลิดเพลินไม่ได้มีวัตถุประสงค์ให้เป็นนักร้องหรือนักดนตรีสักนิด  ก็คงต้องดูกันต่อไปว่าลูกจะเลือกทางไหน แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 54 14:56:00 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 54 13:37:14 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 54 13:36:48 จากคุณ : มูดามาดู เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 54 13:34:09

ความคิดเห็นที่ 35 แปลกนะคะ ตรงกันข้ามกับเรา เราขอพ่อแม่เรียนดนตรีแต่เด็ก รักมาก ชอบมาก อยากเรียนมาก แต่พ่อแม่ไม่เคยให้แตะเครื่องดนตรีเลย แล้วไม่สนับสนุนให้เล่นด้วย โดนด่าทุกครั้งที่ขอไปเรียน ทุกวันนี้โตมายังอยากเล่นอยู่ ความรู้สึกไม่เปลี่ยนแปลวเลยสักนิด ยังนั่งเสียใจและน้อยใจว่าทำไมเราไม่มี่โอกาสเหมือนคนอื่น เพราะเพื่อนส่วนใหญ่เล่นดนตรีได้กันเกือบทุกคน ทุกวันนี้ยังแอบฝึกเองแบบงูๆปลาๆ เวลาก็ไม่ค่อยจะมีเพราะทำแต่งาน เศร้าจัง จากคุณ : nut_symphonic เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 54 17:25:22

ความคิดเห็นที่ 36 ผมว่าไม่มีกรณีไหนถูกผิดหรอกครับ อยู่ที่ความสนใจของตัวเด็กเองจะเหมาะกว่า อย่างบ้านญาติผม เค้าเป็นตระกูลนักดนตรี ลูกชายเขา 3  4 ขวบ ก็จับ ไวโอลินเเล้ว แต่จับ ด้วยตัวของเด็กเอง เห็นพ่อเล่น ก็อยากเล่นบ้างเรียกได้ว่า น้องเขามี เซนส์ ติดตัวมาด้วยมั้งครับ ปัจจุบัน 10 ขวบ ก็เล่นเครื่องดนตรีได้หลายชนิดเเล้ว เพราะ ใจน้องเขาชอบ พ่อแม่ไม่ได้บังคับ แต่กลับกัน ลูกบ้านข้างๆ ผม เห็นแม่ เขาพยายาม อย่างมากที่จะให้ลูกสาวเรียน ดนตรี เรียนแอคติ้ง ทั้งๆ ที่ดูว่าน้องเขาไม่ได้สนใจอะไรกับเรื่องพวกนี้ จนป่านนี้เลยมาหลายปี ก็ยังเห็นเล่นได้เท่าเดิม ร้องเพลงได้ ตามที่เด็กควรจะร้องได้ ตามหลักสูตรที่ครูเขาสอน ผมว่า ดูความถนัด ความสนใจของเด็กเขาก่อน เเล้วค่อยส่งเสริมจะดีกว่า จากคุณ : turnontable เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 54 18:04:40

ความคิดเห็นที่ 37 ขออนุญาตต่ออีกครั้งนะคะ..ยังเล่าไม่จบ ส่วนเพื่อนสนิทของลูก เรียนไวโอลีนระยะเวลาพอกันกับลูก  เพื่อนไม่ถนัดทางด้านนี้ พอสิ้นปีเราไม่เห็นเธอเข้าร่วมวงของโรงเรียน ก็ถามเอากับลูก ลูกบอกว่าเพื่อนยังเล่นไม่ไปไหนเลยช้ากว่าหนูครูก็เลยตามใจ  แต่เด็กคนมีลักษณะเด่นคือกล้าแสดงออก พูดจาฉะฉาน ทีนี้ครูภาษาไทยรับช่วงต่อโดยสอนพิธีกรและการฝึกพูดให้เธอ  ถึงเวลา รร.มีงานเพื่อนลูกคนนี้จะขึ้นเวทีเป็นพิธีกรตัวน้อยๆ จนถึง ป 6.  จบ ป 6. ไปออดิชั่นได้เป็นพิธีกรเด็กรายการทีวีเด็กแห่งหนึ่ง แต่ด้วยเป็นคนถนัดทางวิทยาศาสตร์มาตั้งแต่ประถม ปัจจุบันอยู่มัธยมต้น รร. เดียวกับลูก เธอเข้าแข่งระดับประเทศแข่งกับพี่ ม.ปลาย เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ที่ไบเท็ค  ชนะลำดับที่ 3 เป็นเด็ก ม.ต้นคนเดียวที่ได้เข้ารอบ เราอ่านข่าวหนังสือพิมพ์เขียนไว้ว่าเป็นเด็ก ม.ต้น ที่พรีเซ็นท์ได้น่ารักจนชนะใจกรรมการ เด็กเรียนมาเหมือนกันหลักสูตรเดียวกันแต่ถนัดไม่เหมือนกัน  ลูกเราชอบดนตรี ร้องเพลง คณิตศาสตร์ แต่เป็นคนไม่ถนัดพรีเซ้นท์ พูดน้อย  เพื่อนลูกไม่ชอบร้องเพลงเอาซะเลย(รู้จากแม่เด็ก) เรียนดนตรีก็ไม่เอาดนตรี ชอบวิทยาศาตร์ ชอบการพรีเซ้นท์ และพิธีกร โชคดีที่เจอครูประถมที่ช่างสังเกต และผอ. รร ประชุมกรอกหูผู้ปกครองสม่ำเสมอขอความร่วมมือให้เด็กทำกิจกรรมทุกอย่างที่ รร.ขอร้อง เด็กประถมต้องทำหลายด้านเพื่อหาความถนัด   สำหรับเพื่อนลูกอีก 2 คน  ไม่แน่ใจฟัง ผอ. พูดหรือไม่ ผู้ปกครองใช้วิธีเดิมๆ คือ เลิกเรียนให้ลูกกวดวิชา เสาร์อาทิตย์ก็กวดวิชา ตอนนั้นเรารู้ก็เข่าอ่อนเลยกลัวลูกจะสอบเข้า ม1. สู้เขาไม่ได้ แต่พอประกาศผลพวกที่กวดวิชาหนักๆ ทั้ง 2 คน สอบไม่ติด แสดงว่าเด็กกวดวิชาไปงั้นๆ ตามใจผู้ปกครอง และเป็นที่ฮือฮาวงการผู้ปกครองมากแม่ 1 ในนั้นเป็นลมเมื่อรู้ว่าลูกสอบไม่ได้ สรุปต้องยัดเงินให้ รร.  ปัจจุบันเด็ก 2 คนเป็นนักกิจกรรมของโรงเรียนคือชอบมาก  คงจะเรียนสายศิลป์ต่อไป เราว่าความสังเกตของพ่อแม่สำคัญมาก เหมือนครูที่ชำนาญจะสังเกตเด็กได้ดี  เด็กบางที่ไม่พูดแต่การแสดงออกจะเห็นได้  ถือว่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์นะคะ จากคุณ : มูดามาดู เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 54 08:49:32

ความคิดเห็นที่ 38 ตอนอนุบาล ยืนเกาะเวที ดูพ่อเล่นดนตรี งานโรงเรียน ตอนป.1 ไปขอร.ร. ตีกลองสิงโต ป.3 ขอพ่อเล่นกีต้า( ถูกปฏิเสธกลับมา )ป.4 เริ่มตามไปดูพ่อร้องเพลงร้านอาหาร(หม่อมยาย บางกะปิ) ไปขอให้พ่อสอนให้ ได้มา 4 คอร์ดหากิน ที่เหลือ หนังสือเพลงช่วยผมได้จนถึงทุกวันนี้ ม.1 เข้าชมรม วงโยธวาทิต(เล่นทรัมเปท) พร้อมกับ มีวงดนตรีสตริงของตัวเองด้วย(กีต้าร์) ย้ายมาเล่นเบสตอนม.5 จนถึงทุกวันนี้ นิ้วผมยังไม่หายด้านเลย แก้มก็ห้อย อิอิ หากินจนถึงทุกวันนี้ นอกจากอาชีพหลัก ที่เสียดายที่สุดคือ ตอนเริ่มตามพ่อไปร้องเพลง ป.4 เพื่อนพ่อที่เล่นเปียโน จะสอนเปียโนให้ผม ก่อนที่จะย้ายไปสอนร.ร.ที่อีสาน ผมปฏิเสธทันควันว่า ผมอยากเล่นกีต้าร์ มันน่าเจ็บใจจริงๆ พอมาม.1 เพิ่งรู้ว่าเปียโนสำคัญฉไน T_T อีกคนเพื่อนร่วมชะตาเดียวกันตอนม.1 เกิดมาก็มีเครื่องดนตรีอยู่ตรงหน้าแล้ว พ่อแม่อยากให้ลูกเล่น ซื้อเครื่องดนตรีมาขวางไว้เลย สุดท้าย ก็ไปพร้อมกัน ของอย่างนี้อยากให้ลูกเป็นต้องปลูกฝังครับ อย่างบังคับ คอยป้อนเอาๆ เด็กเห็นแล้วจะทำตามเอง ผมถูกปฏิเสธการสนับสนุนนะครับ ทางบ้านขัดขวางทุกอย่าง แต่ผมต้องการมันมากที่สุด มาได้อุปกรณ์ตัวแรกในชีวิตคือตอน อายุ 20 ปี48 คือกีต้าร์เบส กลายเป็นทุกวันนี้ พ่อบอก ถ้ารู้มันจะเอาดี ป่านนี้ดันเต็มที่แล้ว 555+ เด็กอะครับ เล่นซนไป ดูเหมือนไม่จริงจังหรอก แต่ถ้ามีจุดสะกดได้เมื่อไหร่ ทุ่มสุดตัวครับ โชคดีที่ตอนเด็กๆ ไม่มีเกมส์คอม มามีร้านเกมส์ตอนม.3 ม.4 จากคุณ : paparapa เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 00:28:24

ความคิดเห็นที่ 39 มันมีทั้งเคสที่ ไม่ชอบเล่นดนตรี แต่พ่อแม่จับไปเรียน กับ ชอบเล่นดนตรีอยู่แล้วพ่อแม่ก็ให้ไปเรียน แล้วบางคนอยากเรียน แต่ไม่มีโอกาส ซึ่งเราเจออย่างหลังเยอะมาก อยากเล่นแต่ไม่มีโอกาส จะมาฝึกตอนโตก็ไม่มีเวลา แล้วก็เจอเพื่อนบางคน ไม่ชอบเล่นดนตรีหรอก แต่พ่อแม่จับไปเรียน ก็เรียนได้เล่นได้ แต่ไม่ชอบ เราว่าการเรียนดนตรีของเด็กๆจะมีปัญหายิบย่อยตามมาเยอะมาก เช่น มีเพื่อนคนนึงเรียนตั้งแต่3ขวบ ตอนนี้ก็เล่นเก่งใช้ได้ แม่เค้าให้เรียนดนตรีอย่างอื่นด้วย เช่น ไวโอลิน เชลโล่ เราถามเค้าว่า เปียโน ไวโอลิน เชลโล่ ชอบอะไรมากที่สุด เค้าบอกชอบไวโอลิน แต่เราเคยฟังเค้าเล่นไวโอลินแล้วธรรมดามากๆ ย้ำว่าธรรมดามากๆๆ สีเป็นโน็ตๆเป็นตัวๆ เค้าเล่นเปียโนเพราะกว่าเยอะ แต่ชอบเปียโนน้อยกว่า อันนี้เราก็ไม่ค่อยเข้าใจเค้าเหมือนกัน อย่างเราก็เริ่มเรียนเปียโนตอน10ขวบ เรียนแบบ คลาสสิก เรียนอยู่7ปี  แล้วเลิกเรียนเพราะจะต้องสอบเข้ามหาลัย พออยู่มหาลัย แล้วมาเข้าวงเล่นประกวดที่ม. ทำให้เพิ่งรู้ว่าที่ผ่านมา เราเล่นเหมือนท่อง ถ้าเปรียบกับคนร้องเพลง เราเล่นเหมือนคนอ่านเนื้อร้อง คือเราเจอครูที่เค้าไม่ได้ผลักดันให้เราexpressอารมณ์เวลาเล่นด้วย แล้วส่วนหนึ่งอาจผิดที่ตัวเราเองเป็นคนไม่ชอบแสดงออกด้วย ตอนนี้ก็พยายามฝึกความรู้สึกตามเพลง เพราะถึงแม้มีskillเยอะจริงแต่เล่นไม่มีfeelมันก็ไม่ไพเราะน่าฟัง ><" จากคุณ : AsMean เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 22:53:23