มาเล่าเรื่องผีกับเขามั่ง แต่กลัวมันไม่น่ากลัวซิเล่า ไม่เป็น เรื่องมันเกิดตั้งสมัย ผมเองเป็น นิสิต ลูกพระพิรุณทรงนาค เพิ่อนมันเรียก จิ๊กโก๋ขี่ใส้เดือน ก็นิสิตเกษตรศาสตร์นะครับ ตอนนั้นอยู่ปี2นะครับ ปี 2524 ตอนนั้นไปไปฝึกงานแบบอาสาไปนะครับได้ไปฝึกงาน ที่เขาค้อ (ต่างจากกับเขาค้อตอนนี้มาก เพราะตอนนี้มีแต่รีสร์อท) ตอนนั้นขึ้นไปสูงสุดก็โรงเรียนเจริญทองนิ่ม ...เลยไปก็คอมมิวนิส เพียบครับไปไม่ได้อันตรายๆจะไปไหนต้องมีทหารคุม...... โรงเรียนเจริญทองนิ่มสมัยก่อนเป็นโรงเรียนไม้เก่าๆ หลังเดียวอยู่บนเนินเขาเตี้ยๆ กลางคืน นอนได้ยินเสียงปืนยิงกันตลอดทุกคืน.... มีอยู่วันหนึ่งได้ขึ้นไปที่บ้าน สะเดอะพง เป็นป่าครับไปเพื่อไปถางไร่กาแฟ ไปถึงพอดีได้เห็นทหารกำลังใช้รถที่ติดปืนนะครับ ยิงลงไปเนินด้านล่างที่ คอมมิวนิสอยู่ มีปลูกข้าวกินกันเองด้วย กระท่อมโดนปืนพังเลยครับ..... ไม่รู้ตอนนั้น อาจารย์ธีรยุทธ บุญมี อยู่ในกระท่อมหรือเปล่า อิอิ...... พอเย็นกลับก็เจอดีเล็กๆนะครับ เจอทหารรับจ้างพวกม้ง พวกแม้ว ทะเลาะกันแล้วฆ่ากันตายมันลากศพไปตามถนน ทหารไทยจะไม่ยุ่งเพราะบริเวณเขาค้อตอนนั้นยังไม่มีกฏหมาย ฆ่าก็ฆ่ากันไม่เกี่ยวกับทหารไทย เห็นแล้วกินเหล้าแทบไม่ลง ไส้ไหล หัวเละระเบิด เลือดแดงไปเป็นทางที่มันลากกันไป ตอนนั้นยังโชคดีได้นั่งกินเหล้ากับพี่เสือ..
พี่เสืออัธยาใสดีมากครับ ใจดีกับพวกเรา อยากกินอะไรมีให้กิน ยอมรับว่าทหารแนวหน้าเรื่องของกิน ดีมากๆครับ เหล้าไทยไม่มีส่วนใหญ่แล้วเหล้าฝรั่งดังทั้งนั้น แต่ก็อีกนะเพราะเหล่าทหารเสี่ยงมากมีโอกาสตายสูง เรื่องสิ่งนี้จึงไม่ขาด พี่เสือตอนนั้นน่าจะมียศเป็นนายพัน ตอนนี้เรียก พี่ไม่ได้แล้วว่า เพราะพี่เสือต่อมาเป็นองค์มนตรีไปแล้วคือ พล.เอกพิจิตร กุลวานิช ....ออกนอกเรื่องยาวเลยยังไม่ลงเรื่องผีเลย
|