 |
ใกล้ไกลไทยรักกัน วันนี้เราได้เห็นความรักที่ออกจากใจ ครป. ทุกคน ทั้งที่มีให้เจ้าปอ มีให้เพื่อนๆในบ้าน และมีให้เพื่อนร่วมชาติที่กำลังประสบภัย ทันทีที่ทราบข่าวว่าปออยากทำถุงยังชีพและทำบุญบริจาคเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัย พวกเรารวมกลุ่มเฉพาะกิจทันที เพราะหลายๆคนในกลุ่มก็กระจัดกระจายไปอยู่ต่างจังหวัดเนื่องจากถูกน้องน้ำยึดครองบ้านไปแล้ว แต่ก็ยังส่งปัจจัยมาร่วมทำบุญกับปอด้วย แม้ว่าเวลาจะกระชั้นมากๆ คือรู้เรื่องวันพฤหัสบ่าย เริ่มกระจายข่าวตอนบ่ายแก่ๆ และเริ่มรวบรวมว่าใครจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเอาวันศุกร์ เฮ้อ...มีหลานวัยรุ่น พวกเราก็ต้องปรับตัวตามให้ทัน จะมาอืดอาดยืดยาดตามประสาเราๆไม่ได้อีกแล้ว (อันนี้เตือนตัวเองน้า...มิได้สะกิดใคร)
ประมาณสิบโมงเช้าพวกเรามาพบกันที่จุดนัดพบคือสำนักงานบรรเทาทุกข์ สภากาชาดไทย พี่จิ๋มสุดที่รักของเค้าไปถึงก่อนเพื่อนเพราะเอาน้ำ 500 แพ็ค ไปลง ขอบอก...พอเห็นกองน้ำ เราตกใจเลยว่าทำไมมันถึงเยอะมาก ส่วนตัวแล้วเราลุ้นพี่จิ๋มมากเพราะบ้านพี่จิ๋มก็ปริ่มเต็มทีแล้ว ถ้าเกิดน้องน้ำไปเยี่ยมพี่จิ๋มเมื่อคืน...ก็เป็นอันจบข่าว แต่น้องน้ำคงได้รับคำภาวนาของพี่จิ๋มที่บอกว่า...ถ้าจะมาก็มาวันจันทร์นะน้อง วันนี้ขอพี่ทำบุญก่อน...แฟ้มบุคคลขอปรบมือให้พี่จิ๋มอ่ะ คนถัดมาที่เราเจอ...สวยมาเลยค่ะ...พี่น้องซึ่งอุตส่าห์มาทั้งๆที่บ้านก็ถูกน้องน้ำยึดไปแล้ว ต่อด้วยแม่บังอร (งานนี้ขาดหม่าม้าอิ๊ดเพราะกำลังวุ่นกับการต้อนรับการมาเยือนของน้องน้ำที่บ้าน) พี่เป็ด แอนซี นัดจัง หนึ่ง สุ ป้าโจ นิ่ม ปูม้า แอ้และน้อง (ขอโทษค่ะพี่ไม่ได้ถามชื่อ) เจี๊ยบ อ๋องไฉ จุ๋ม หลี ตะวัน แตงและน้องๆอีกหลายคน (บังเอิญไม่ได้ถามชื่อ ขอโทษด้วยนะคะ) จากนั้นเราก็รวมกลุ่มแพ็คของกันที่สวนหย่อมด้านหลัง...ที่นั่งสบาย เป็นสัดส่วนและมีลมพัดโกรกตลอดเวลา ทำให้เราทำงานสบายๆ ไม่ร้อนและไม่เหนื่อย เริ่มจากต่อแถวลำเลียงของลงจากรถคุณพ่อ มีทั้งมาม่า นม ปลากระป๋อง น้ำ กระดาษชำระ ผ้าอนามัย ยา (เพิ่งรู้ว่าที่นี่ให้แยกน้ำ ยาและนมออก ไม่ให้แพ็คลงในถุง คงเกรงจะแตกหรือไม่ก็หมดอายุและทางเจ้าหน้าที่คงต้องการตรวจสอบเป็นพิเศษ) แยกของออกเป็นกลุ่มๆ แบ่งกันแพ็คเป็นอย่างๆไป ระหว่างแพ็คเจ้าปอก็จะเดินอำนวยความสะดวกพร้อมกับให้กำลังใจพวกเราด้วยการถือกรรไกรคอยเปิดกล่อง (งานหนักสุดๆ) และพูดคุยกัดจิกเท่าที่โอกาสจะอำนวย ตอนแรกเราทราบว่างานนี้ไม่มีมือกล้องเพราะเอติดเกาะ ส่วนกวิ้นติดงาน แต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีเจ้ากวิ้นกำลังรัวไม่นับ...เย้ มีรูปแล้วพวกเรา ส่วนคุณพ่อนั่งยิ้มอยู่ใกล้ๆ เราเลยแกล้งพูดว่า...แหม พ่อนั่งสบายนะ...คุณพ่อตอบกลับมาว่า...ผมทำมาสามวันแล้วครับ...งานนี้โชคดีที่แอนซีรอบคอบมาก มีการ Xerox ชื่อเจ้าปอเพื่อใส่ลงในถุงยังชีพ ระหว่างทำงานมีกลุ่มอิสระมาขอถ่ายคลิปปอ มีให้ปอพูดด้วย เจ้าปอก็พูดอย่างคล่องแคล่ว...แพ็คกันเกือบเสร็จก็มีสตรีนางหนึ่งเดินเข้ามา พอมาถึงก็ตรงปรี่ไปกอดเจ้าปอ และไม่ได้กอดแค่ประเดี๋ยวเดียว กอดนานนนนนนนนนนนมาก นานจนกระทั่งเจ้าปอพูดว่า คนนี้มาแรง คงไม่ต้องบอกนะคะว่านางคือใคร...มนซ. ผู้ประสบภัยของเรานั่นเอง...พี่ลินิน เค้าไม่อยากบอกเลยน้า...ว่าพี่ลืมเค้าอีกแล้ว...ทั้งๆที่เค้ายืนอยู่หน้าสุด แต่พี่กลับเดินผ่านเค้าไป...แต่เค้าทำใจแล้วล่ะ...ถือว่ายอมให้ผู้ประสบภัยสักครั้งก็แล้วกัน...คิดดูสิ พี่มาถึงตอนที่พวกเราแพ็คไปกว่าครึ่งแล้ว หน้าเริ่มจะมันพอเอาไปทอดไข่ได้แล้ว พวกเราก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างสุขุม ไม่มีใครเข้าใกล้เจ้าปอ แต่พอพี่มาถึงพี่ก็พุ่งเข้าไปกอดเจ้าปอ ท่ามกลางความเหวอของพวกเรา...
แพ็คของเสร็จก็รวมกลุ่มถ่ายรูปกัน ก่อนเจ้าปอจะไปลงทะเบียนบริจาคของที่ปอซื้อมาจากโคราช (เป็นเงินรวมทั้งสิ้น สี่หมื่นหนึ่งพันกว่าบาท เศษเท่าไหร่จำไม่ได้ค่ะ) และเงินสด 35,000 บาท ตอนแรกปอบอกว่าจะให้ใส่ชื่อผู้บริจาคว่า อรรณพและแฟนคลับ เราบอกว่าไม่ได้...ใช้ชื่อปอคนเดียวเพื่อนำใบเสร็จไปหักภาษี เจ้าปอจำนนด้วยเหตุผลเลยได้แต่พยักหน้าหงึกๆ (หรือว่ามองหน้าป้าตุ๊กแล้วจำต้องพยักหน้าก็ไม่ทราบได้) งานนี้ได้หนึ่งซึ่งเข้ามาเป็นอาสาสมัครให้สภากาชาดหลายครั้งแล้วเป็นผู้นำทางพาพวกเราไปเดินเรื่องทำให้ง่ายขึ้นเยอะเลย จัดการเรื่องสำคัญเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมาถ่ายรูปกันอีกครั้ง ครั้งนี้หนึ่งคว้าถุงสภากาชาดไทยติดมือมาด้วยหนึ่งใบ (โดยมีเสียงอาสาสมัครลอยตามหลังมาว่า...ห้ามหยิบถุงนะคะ...แต่หนึ่งนี่ล่ะหรือจะสนใจ) เจ้าปอเองพอเห็นถุงเท่านั้นแหละ วิญญาณ creative เข้าสิงทันที ถามหากรรไกร แล้วเอาไปตัดปลายถุง เอามาทำเป็นเสื้อใส่...ซนจริงๆเจ้าเด็กคนนี้ พอได้เสื้อใส่ พ่อเจ้าประคุณก็ครีเอทท่าแผลงๆทันที แต่ละรูปที่ถ่ายๆน่ะ...ปอจัดเองนะคะ...งานนี้ปอน่ารักมาก (เอ...ป้าเขียนทีไร ปอก็น่ารักทุกทีเนอะ) ทั่วถึงและเล่นสนุกเหมือนเด็กๆ ขนาดระหว่างทางเดินไปจามจุรีสแควร์เพื่อทานอาหารเที่ยง เจ้าปอยังมีแวะปีนต้นไม้ถ่ายรูป...นั่นก็ขอเองเหมือนกัน...มีจะห้อยหัวลงมาด้วยนะ งานนี้อย่านึกนะว่าป้าจะห้าม...เอาเลยหลาน อยากทำอะไรก็ทำเลย ป้าสังเกตว่าปอต่อปากต่อคำกับพวกพี่ๆ ป้าๆมากขึ้น หยอดลูกเล่นแม่ๆก็หลายครั้ง ปอรู้ไหมว่าพวกแม่ๆเป็นปลื้มปอมากกกกก (แม่บังอรโดนไปหนึ่งดอกตอนใส่ผ้าอนามัยลงในถุง แม่บังอรบอกว่า...อันนี้แม่ไม่ต้องใช้...เจ้าปอสวน...ครับ อย่างแม่ต้องใช้ผ้าอ้อม อีกหนึ่งดอกก็ตอนที่ถุงใกล้หมด แม่บังอรก็ใส่ผ้าอนามัยสองห่อลงในถุง เจ้าปอบอกว่า...สำหรับวันหนักๆครับ....เฮ้อ...หลานช้านนน)
ปอแบ่งถุงยังชีพเป็นสองส่วน ครึ่งหนึ่งให้สภากาชาดไทย อีกครึ่งหนึ่งจะเอาไปที่ศูนย์ช่วยเหลือที่ ม.เกษตร แต่พวกเราบอกว่าให้เช็คก่อนเพราะรู้สึกว่าจะน้ำท่วม อาจจะย้ายไปอยู่ที่อื่น เสร็จจากทานอาหารเที่ยง ปอกะคุณพ่อก็เดินทางไปบริจาคต่อ มีป้าโจ แอ้ ปูม้า นิ่ม เจี๊ยบ ตามไปด้วย
ตอนเข้าไปในร้านอาหาร ปอเข้าไปนั่งโต๊ะแม่บังอร พี่เป็ด และพี่น้อง เป็นโต๊ะสี่ที่นั่ง เราเรียกพนักงานให้หาเก้าอี้เสริมให้คุณพ่ออีก พอคุณพ่อเข้ามาเราก็บอกว่าถ้าไม่นั่งตรงนี้ ก็ไปนั่งโต๊ะหลังสองที่นั่งกับป้าตุ๊กก็แล้วกัน โหย...คุณพ่อกระโดดลงนั่งเก้าอี้เลยค่ะ แถมยังเงยหน้ามาหัวเราะฮ่า ฮ่า กะเราด้วย (รู้แระว่าเจ้าปอเหมือนใคร)
มนข. เค้าไม่อยากบอกตะเองเลยว่า มนซ. ลากเค้าไปถ่ายรูปกะเจ้าปอ แล้วบังเอิญเค้ายืนผิดตำแหน่ง เลยต้องขอถ่ายใหม่อีกครั้ง...เค้าไม่ได้อยากแทนที่ตะเองน้า (ถึงแม้ตอนที่รู้ว่าเขาไม่ให้ใส่นมลงไปในถุง เค้าจะตะโกนว่า...เยี่ยมเลย งานนี้ปลอดนม ไม่มีซักกะนม ทั้งนมซ้าย นมขวา เจ้าปองี้หัวร่อฮ่า ฮ่า ฮ่า เลย สงสัยจะแปลว่าเห็นด้วยกับเค้านะ) อีกเรื่องที่เค้าไม่อยากบอกตะเองเล้ยก็คือ เค้ารู้แล้วอ่ะ ว่า มนซ. มือยาวววววววววมาก มีอย่างที่ไหนนั่งอยู่ลำดับที่สาม แต่ชีสามารถยื่นมือผ่านสุ ผ่านเค้า แล้วเอื้อมไปลูบ เอ๊ย สำรวจซิกซ์แพ็คของเจ้าปอ นี่ขนาดมีเค้านั่งขวางอยู่นะ ชียังกล้า ถ้าไม่มีเค้านั่งอยู่ ชีจะขนาดไหน ตะเองนึกเอาเองก็ละกัน...เค้าต้องขอโทษตะเองด้วยที่มิสามารถรักษาพื้นที่ให้ตะเองได้อย่างเบ็ดเสร็จ มันเป็น mission impossible สำหรับเค้าจริงๆ และเค้าต้องเตือนตะเองด้วยว่า ยัยซ้ายยังสวยปิ๊ง ไฝก็ไม่หด แล้วก็ไม่เป็นปลาพะยูนด้วย ตะเองต้องระวังนะว่ายัยซ้ายจะสับขาหลอกตะเอง แล้วตะเองก็จะโทรมแล้วก็ เป็นปลาพะยูนอยู่ตัวเดียว เอ๊ย คนเดียว...เค้าบอกเพราะรักตะเองนะเนี่ย ส่วนป้าแดง...พี่จิ๋มจัดการตามที่ฝากมาให้แล้ว และมีแถมแบบเนียนๆอีกหลายช็อต (เนียนยังไง...ถามกันเอง เดี๋ยวจะหาว่าพี่ใส่ไข่ แต่ขอบอกว่าแถมเยอะมากและเนียนสุดๆ)
เห็นรูปที่เจ้าปอนั่งอยู่ในถุงยังชีพมั้ยคะ...ปอจัดเองค่ะ มีการเรียกให้คนไปยก อันที่จริงจะซ่ามากกว่ารูปที่เห็นอีก แต่ไม่มีพี่ๆคนไหนเข้ามาช่วยยกเพราะกลัวปอเป็นอันตราย เลยมีแต่เรากะจุ๋มที่จัดให้...บอกแล้วเรื่องซนๆ ป้าไม่เคยขัดปออยู่แล้ว มีการบอกว่าส่งถุงยังชีพใบนี้ไปช่วยผู้ประสบภัยด้วย ป้าเลยบอกว่า...ผู้ประสบภัยเขาเอาแต่ถุงแล้วทิ้งปอง่ะ...ช่วยเอาของออกไปทีซะมากกว่า
เห็นความเป็นเด็กรู้จักคิด รู้จักริเริ่มทำของปอครั้งนี้แล้ว...ทำให้เราภูมิใจในตัวปอมากขึ้นและรักปอมากขึ้นอีกเยอะ...เป็นเด็กดีอย่างนี้ตลอดไปนะลูก ป้าเชื่อว่าผลบุญที่ปอทำด้วยใจครั้งนี้ จะส่งให้ปอสำเร็จสมหวังในทุกสิ่งที่ปอปรารถนา...รักปอนะลูก
| จากคุณ |
:
RainBow Gelato 
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 พ.ย. 54 20:44:07
|
|
|
|
|
[AF7] ULTRAMAN & POR - อุลตร้าแมนปอ # 540 แรงน้ำหรือจะสู้แรงใจน้องปอ และ ครป. โครงการใกล้ไกลคนไทยรักกันนะครับ
60..โอ๊ะ..น้องแอน ของพี่เองค่ะ ขอโทษนะคะลืมแจ้งให้ทราบ..
อร๊ายยยย
