สุขใจ...ที่ได้รู้จักกับเด็กผู้ชายสองคน บนเวทีการแข่งขันที่ดุเดือด
สุขใจ...ที่ได้เห็นเขาดูแลกันและกัน ช่วยเหลือกัน แนะนำสิ่งดี ๆ ให้แก่กัน
สุขใจ...ที่ได้รู้ว่าพวกเขาศรัทธาและเชื่อมั่นในสิ่งที่พวกเขาทำมากแค่ไหน
สุขใจ...ที่ได้ยินเสียงพวกเขา
สุขใจ...ที่ได้รู้ว่าปีกของพวกเขาจะเริ่มกางออกนับจากนี้ พวกเขาจะโบยบิน
สุขใจ...แด่มิตรภาพที่หล่อเลี้ยงสัมพันธภาพของเขา มันเติบโตและงอกงาม
สุขใจ...ยิ่งกว่า เมื่อทุกสิ่งที่กล่าวมานั้น
พวกเขาไม่ได้ทำให้มันลดลง กลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
ตามวันเวลาที่หมุนเปลี่ยนไป
เศรษฐพงศ์นนทนันท์ ถ้าซุ่มอ่านอยู่แถวนี้ อยากบอกว่า "ขอบคุณมาก ๆ นะคะ"
กับสิ่งที่ทั้งสองคนทำให้แก่กัน ไม่ว่าจะการกระทำหรือความรู้สึกของทั้งสองคนที่เชื่อมกันอยู่
มันหล่อหลอมผู้คนจำนวนมากเข้าไว้ด้วยกัน เป็นหนึ่งเดียวกัน กับ สวนด.
---------------------------------------
วันนี้ "สุขใจ" มากจริง ๆ เลยโดดออกมาจากซุ่ม
ขอบคุณทุกภาพทุกเรื่องราวที่ทุกคนแบ่งปันให้กันนะคะ