ความคิดเห็นที่ 1 แรกเริ่มเดิมที ละครเวทีเรื่องนี้ มีกำหนดที่จะเปิดการแสดง ในวันที่ 19 ตุลาคม ถึงวันที่ 27 พฤศจิกายน 2554 แต่ต่อมา เมื่อเริ่มเกิดอุทกภัยขึ้นในจังหวัดภาคกลาง หลายพื้นที่ ผู้จัดจึงได้ตัดสินใจประกาศ เลื่อนการแสดงครั้งที่ 1 เมื่อวันที่ 14 ต.ค. ที่ผ่านมา โดยได้แจ้งช่วงเวลาที่จะจัดแสดงใหม่ ในระหว่างวันที่ 2 พ.ย. จนถึงวันที่ 25 ธันวาคม ประมาณว่าเมื่อจบรอบสุดท้าย นักแสดงโค้งลาเรียบร้อย ก่อนปิดม่าน ผู้ชมกับศิลปินบนเวที ก็สามารถช่วยกันร้องเพลง Jingle Bell เมอร์รี่คริสมาส สวัสดีปีใหม่ ส่งท้ายปีเก่า ร่วมกันต่อได้อย่างครื้นเครงเลยทีเดียว แต่แล้ว ยิ่งใกล้วันเปิดม่านทำการแสดงรอบแรกตามที่ประกาศไว้ สถานการณ์ของอุทกภัย ก็ยิ่งทวีความรุนแรงและเลวร้ายยิ่งขึ้น เมื่อมวลน้ำเริ่มรุกคืบเข้ามาสู่พื้นที่ปริมณฑล และกรุงเทพมหานคร ดังนั้น เมื่อวันที่ 27 ต.ค. ที่ผ่านมา ผู้จัดจึงได้ทำการประกาศเลื่อนการแสดงออกไปเป็นครั้งที่ 2 และเพิ่มรอบใหม่ชดเชยไปจนถึงเดือนมกราคม ศกหน้า โดยจะเริ่มทำการแสดงครั้งแรกในวันที่ 16 พฤศจิกายน 2554 และสิ้นสุดการแสดงในวันที่ 22 มกราคม 2555 ค่ะ แต่ท้ายที่สุด เมื่อระยะเวลา 1 เดือน นับจากวันที่ประกาศเลื่อนการแสดงครั้งแรกผ่านไป สถานการณ์อุทกภัย กลับยังไม่มีวี่แววที่จะคลี่คลาย และดูเหมือนน้องน้ำ She กำลังตั้งใจจะไป เดินสายโชว์ตัว เช็คเรตติ้งในเขตพระราม 2 อันเป็นที่ตั้งของบ้าน “คุณบอย” ถกลเกียรติ วีรวรรณ บอสใหญ่แห่ง Exact และ Scenario พ่วงตำแหน่งผู้กำกับละครเวทีเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ ทำให้ทางผู้จัด ต้องประกาศเลื่อนการแสดงออกไปอีกครั้ง เป็นครั้งที่ 3 และเป็นครั้งสุดท้าย โดยสรุป สี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัล จะทำการแสดง ตั้งแต่วันที่ 30 พฤศจิกายน 2554 ไปจนถึงวันที่ 22 มกราคม 2555 นะคะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 20:48:00

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อน้องน้ำทำเอาโรงละครรัชดาลัย ทีมงานกว่าร้อยชีวิต รวมถึงคนดูนับหมื่นคน ต้องเสียเวลา เสียอารมณ์ รอคอยการแสดงกันเป็นเดือนๆ เช่นนี้ คุณบอยจึงเกิดอาการเหวี่ยงน้องน้ำเบาๆ ขำๆ ออกสื่อ ทวิตว่าจะไม่ขายบัตรสี่แผ่นดินให้น้องน้ำเดินทางมาดูที่รัชดาลัยเด็ดขาด เพราะดูแล้วนางคงไม่มีมารยาทในการอยู่ร่วมกับคนอื่นเท่าไหร่ (แวร๊งส์ ! ) แอร๊ย ! ถึงจะแรง แต่ก็จริงของบอสค่ะ บอสบอยขา (แผลบๆ)   ในกรณีของน้องน้ำ ต้องเรียกว่า การศึกษาไม่ช่วยอะไรนาง ถึงแม้นางจะมีชีวประวัติอันน่านับถือ ที่กล้าออกเดินทางจากบ้านนา มาตามหาความฝัน เริ่มต้นจากการเป็นสาวโรงงาน ทำงานตามนิคมอุตสาหกรรมต่างๆ แถวอยุธยา จนต่อมาได้ย้ายเข้ามาทำงานใกล้เมืองหลวงมากขึ้น ที่นวนคร แถมยังทำงานไป ส่งเสียตัวเองเรียนไปเรื่อยมา จนสติปัญญาแก่กล้า สามารถเข้าได้หมดทุกมหาวิทยาลัยที่เธอเล็งไว้ ไม่ว่าจะเป็น มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ม.กรุงเทพ, ม.รังสิต, ม.ศรีปทุม, ม.เกษตร ฯลฯ เอาเป็นว่า นางเรียนเก่งถึงขนาดมีบางคนเม้าท์ว่า ตามจริงแล้ว she เรียนจบปริญญาโท และปริญญาเอก ที่ AIT ตั้งแต่สมัยอยู่ที่ธรรมศาสตร์รังสิตด้วยซ้ำไป (อะไรจะปานนั้น ตอนที่อยู่ธรรมศาสตร์ หล่อนก็เพิ่งจะมา take course แค่ช่วง Summer นี้เองนะยะ -*-) ส่วนมหาวิทยาลัยอื่นๆ ที่เห็นเธอเทียวเข้าเทียวออกในเวลาต่อมานั้น เธอแค่เข้าไปสอนหาลำไพ่ ในฐานะอาจารย์พิเศษ (-_- );;; ก่อนที่กระทู้นี้จะกลายเป็นคอลัมน์ ตีแผ่ชีวิตน้องน้ำ สไตล์ กอสสิปสตาร์ ป้าๆ รัซซี่ ไป เรารีบหันหัวเรือกลับมาสู่การ สปอยล์ละครเวทีสุดยิ่งใหญ่ “สี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัล” ตามหัวข้อกระทู้กันดีกว่านะคะ ^^;; ในช่วงเวลาที่หลายๆ พื้นที่ กำลังมีข่าวดี น้ำทยอยแห้ง ทยอยลดเช่นนี้ สำหรับท่านที่ได้รับโอกาสอันดี ประดุจอภิสิทธิ์ชน ให้ทำงานอยู่ที่บ้าน (= ไปทำงานไม่ได้) หรืออาจจะอยู่ในระหว่างการพักผ่อน พาครอบครัวไปท่องเที่ยวต่างจังหวัด (= อพยพลี้ภัย) หรืออาจจะโชคดีสุดๆ ที่ไม่ต้องทำงาน เพราะเจ้านายอนุญาตให้กลับมาโยน EM Ball รอบบ้าน เก็บกวาดขยะที่ลอยฟ่องมาแพะข้างบ้าน ถ่ายรูปคู่กับดอกเห็ดราที่งอกงามเต็มฝาบ้าน ดัดขาโต๊ะตู้เตียงเก้าอี้ที่โก่งเพราะแช่น้ำมานาน หรือขัดบ้านหลังน้ำลดอยู่ในขณะนี้ เรารู้ ว่าคุณเหนื่อย และเสี่ยงต่อภาวะหดหู่ ท้อแท้ใจ ได้ไม่แพ้ช่วงน้ำเข้าบ้านค่ะ หลายๆ ท่านที่มีบัตรละครเวทีเรื่องนี้อยู่ในมือ อาจจะกำลังชั่งใจอยู่ว่า จะคืนบัตร เพื่อขอรับเงินคืนดีมั้ย ? หรือจะถือบัตรไว้ แล้วเดินทางขึ้นรถพี่ทหาร ต่อเรือ ฝ่าน้ำท่วมไปดูตามกำหนดเดิมดี ??? กระทู้นี้ อาจช่วยให้คำตอบสำหรับบางคำถามของท่านได้ค่ะ หากมีประเด็นใดที่ท่านอยากทราบ แต่ จขกท. (เจ้าของกระทู้) ไม่ได้บอกไว้ ถามเพิ่มได้นะคะ ตอบได้หรือไม่ได้ ค่อยว่ากันอีกที ทั้งนี้ ข้อมูลที่ จขกท. มี มาจากการเข้าชมการแถลงข่าวเมื่อวันที่ 17 สิงหาคม และชมการแสดงรอบ Preview เมื่อวันที่ 15 ตุลาคม ค่ะ เป็นรอบพรีวิววันที่สาม วันสุดท้าย ก่อนที่การซ้อมและทีมงานจะหยุดยาว ขอขอบคุณพี่สาวผู้ใจดี ที่ให้บัตร Preview ของการแสดงรอบนี้ มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ^_^   จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:03:00

ความคิดเห็นที่ 3 ::: คำเตือน ::: การสปอยล์ หมายถึง การเปิดเผยเนื้อหาในส่วนที่สำคัญ ซึ่งจะมีผลต่ออรรถรส และความรู้สึกสดใหม่ในการรับชมการแสดงจริง ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณยังไม่เคยดูหนังเรื่อง The Sixth Sense มาก่อน วันดีคืนดี น้ำท่วมห้าง ออกไปดู 30 กำลังแจ๋วไม่ได้ คุณเลยหา DVD ซิกเซ้นส์มานั่งดูแทน กำลังดูอยู่เพลินๆ ด้วยความระทึกได้สักค่อนเรื่อง ไอ่เพื่อนร่วมห้องตัวดี ดันเดินมาข้างหลังแล้วบอกหน้าตาเฉยว่า “เนี่ยๆๆๆๆ แก๊ ! เรื่องเนี้ย จริงๆ แล้วพระเอกเป็นผี !! แต่ว่าตอนนี้พระเอกมันยังไม่รู้ตัว เด็กมันถึงได้กลัวไงแก” ดังนี้ เป็นต้น ซึ่งมันน่าโมโหมาก ต่อให้มาร้องเพลง [อาจเคยเป็นคนไม่ดี] ง้อ ก็ยังไม่อยากจะอภัย ถ้าอิชั้นเจอแบบนี้เข้ากับตัวนี่ อาจเกิดการ ล้างแค้น โดยแกล้งเอางูเขียวปลอมไปไว้ในห้องน้ำ เพื่อให้คนสปอยล์มันหลอนจิต คิดว่า green mamba หลุดเข้าบ้านได้ ขนาดนั้นเลยทีเดียว   กระทู้นี้ก็เช่นกันนะคะ จั่วหัวไว้แล้วว่ากระทู้สปอยล์ เพราะฉะนั้น เนื้อหาข้างในก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่จะกล่าวถึงเนื้อหาและฉากต่างๆ ที่ผู้อ่านจะได้รับชมเมื่อไปดูการแสดงจริง อย่างไรก็ขออนุญาตแจ้งเอาไว้ก่อน เผื่อใครไม่ทันสังเกตที่หัวกระทู้ ประเดี๋ยวจะเอางู green mamba ตัวเป็นๆ มาปล่อยล้างแค้นแถวบ้านอิชั้น T^T เอาเป็นว่า ถ้าท่านใด ไม่ซีเรียสเรื่องการเปิดเผยเนื้อหา เพราะก็ย่อมสอดคล้องกับบทประพันธ์ และละครโทรทัศน์ที่เคยสร้างมาอยู่แล้ว และไม่ซีเรียสเรื่องการเปิดเผยรายละเอียดของฉากต่างๆ การตัดทอน การลำดับความ และการตีความ คาแรคเตอร์ของตัวละครต่างๆ ในเวอร์ชั่นละครเวที ก็ขอเชิญท่านเข้าสู่กระทู้สปอยล์ สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัลได้ นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปค่ะ Credit ภาพ : Bogun Bouquet จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:08:43

ความคิดเห็นที่ 4 เนื้อหาการสปอยล์ และความคิดเห็นในกระทู้นี้ จะประกอบไปด้วย [Spoil จุดที่ 1] บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง [Spoil จุดที่ 2] การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ [Spoil จุดที่ 3] Stage, Production & Music ใน Musical [Spoil จุดที่ 4] แผ่นดินที่ 1 ~ วัยเยาว์ของแม่พลอยพินต้า [Spoil จุดที่ 5] แผ่นดินที่ 1 ~ ตำนานรักของคุณเปรมนภัทร และแม่พลอยมัดหมี่ [Spoil จุดที่ 6] แผ่นดินที่ 2 ถึง 4 ~ แม่พลอยสินจัย คุณเปรมเกรียงไกร และลูกๆ The Star [Spoil จุดที่ 7] บทส่งท้ายของสายธารชีวิต เราได้อะไรจากการเฝ้าดูเรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง มาตลอด สี่แผ่นดิน ? แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 21:16:31 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:15:02

ความคิดเห็นที่ 5 ‎::: พื้นที่โฆษณา ::: อาจเคยเป็นคนไม่ดี (Pop Version) Official MV อัลบั้ม รวมเพลงประกอบละครเวที สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล โดย กัน The Star *123 2310 ปล. ในเวอร์ชั่นละครเวที คุณเปรมไม่ได้อิมโพรไวส์ยับ adlib ยิบ เหมือนเวอร์ชั่นนี้นะคะ แม่พลอยทั้งหลาย อย่าเพิ่งด่วนตกใจไปค่ะ ๕๕๕๕๕++ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:20:15

ความคิดเห็นที่ 6 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (1) นับตั้งแต่วันที่มีการแถลงข่าว สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล เปิดตัวนักแสดง และเปิดเผยตัวอย่างการแสดงบางส่วน อย่างเป็นทางการเป็นต้นมา ดูเหมือนว่าทุกคนที่กล่าวถึงการแสดงเรื่องนี้ ต่างก็พร้อมใจกันให้คำจำกัดความ สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล ว่าเป็น “ละครเวทีฟอร์มยักษ์แห่งปี” อย่างเอกฉันท์ แต่ถ้าจะมีใครสักคนกล่าวขึ้นมาว่า นี่คือละครเวทีที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เท่าที่เคยมีมา สำหรับละครเวทีของค่ายนี้ ก็ไม่น่าจะเกินเลยไปจากความจริงแต่อย่างใด เพราะถึงแม้ว่าสถานที่จัดแสดง ที่โรงละครรัชดาลัย จะเล็กกว่าศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย แต่ด้วยจำนวนผู้แสดง เทคนิค ฉาก แสง สี เสียง คอสตูม เพลง ความยาวของการแสดง ความลงตัวของบท ชื่อชั้นของนักแสดงนำ และที่สำคัญที่สุดก็คือ คุณค่าและความงดงามของบทประพันธ์ นั้น ล้วนแล้วแต่มีความอลังการ เข้มข้นในรายละเอียด และประณีตพิถีพิถันอย่างสูงในการจัดทำ สมกับศักดิ์ศรี ที่ “สี่แผ่นดิน” คือ 1 ในหนังสือดี 100 เล่ม ที่คนไทยทุกคนควรอ่าน และเป็นผลงานที่สามารถใช้ Tribute หรือ คารวะ หม่อมราชวงศ์ คึกฤทธิ์  ปราโมช ผู้ประพันธ์ ในโอกาส 100 ปีชาตกาลของท่าน ได้อย่างสมภาคภูมิ (หากละครเวทีทำออกมาแล้วด้อยกว่าบทประพันธ์อย่างเทียบกันไม่ได้ หรือตีความบทประพันธ์ผิดจนคนดู ดูแล้วเกิดความเข้าใจผิดๆ หรือเกิดอคติต่อผลงาน การให้เหตุผลว่าได้จัดทำละครขึ้น เพื่อมุ่งเชิดชูเกียรติผู้ประพันธ์นั้น ก็คงจะน่าขันเกินไป) ด้วยเกียรติภูมิอันยิ่งใหญ่ของบทประพันธ์ ที่ได้รับการยกย่องอย่างสูงยิ่งตลอดมา ทั้งในเชิงของภาษาศาสตร์ อันได้แก่ความงดงามทางวรรณศิลป์ ความสนุกน่าติดตามในเชิงนวนิยาย และในด้าน ประวัติศาสตร์ ซึ่งวรรณกรรมเรื่องนี้ แอบบันทึกสอดแทรกไว้ในทุกช่วงชีวิตของแม่พลอยได้อย่างแนบเนียน แม้แต่เรื่องการเมืองการปกครอง หรือการเปลี่ยนแปลงของสถาบันเบื้องสูง ความรุ่งเรือง และการล่มสลาย ของชนชั้น/ ระบอบเจ้าขุนมูลนาย ในสังคมไทย ซึ่งเป็นเรื่องที่ถ้าจะเขียนเป็นตำรา ก็อาจจะมีคนอ่านอยู่เพียงหยิบมือ ก็เป็นได้ แต่เมื่อได้รับการผูกเรื่องเป็นนวนิยาย   เรื่องราวเหล่านี้ก็ได้ถูกถ่ายทอดและซึมซับต่อๆ กันไป อย่างไม่รู้ตัวในวงกว้าง โดยผ่านหูผ่านตาผู้อ่านทุกชนชั้น สุดที่จะคาดคะเนจำนวนผู้อ่านได้ มาตลอด 60 ปี นับตั้งแต่แรกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์สยามรัฐ ในปี พ.ศ. 2494 มาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน แม้จะมีผู้รู้และนักภาษาศาสตร์บางท่าน ให้คุณค่า สี่แผ่นดิน ในระดับของ วรรณคดี ด้วยซ้ำไป แต่สำหรับผู้อ่านที่รอติดตามทีละตอน.. ทีละตอน ผ่านหนังสือพิมพ์ สยามรัฐ ในช่วงแรกของการตีพิมพ์อย่างใจจดใจจ่อ และรักใคร่เห็นอกเห็นใจแม่พลอยประหนึ่งคนในครอบครัว ถึงขนาดที่เมื่อเรื่องราวได้ตีพิมพ์มาถึงตอนที่ แม่พลอยแพ้ท้องอยากกินมะม่วงดิบ ก็มีท่านผู้อ่าน อุตส่าห์หาส่งไปให้ถึงสำนักพิมพ์ แม้จะไม่ใช่หน้ามะม่วงแล้วก็ตามนั้น บางทีการตีค่าเป็นระดับขั้นของนักวิชาการ ว่า เรื่องใดเป็นนิยาย เรื่องใดเป็นนวนิยาย เรื่องใดเป็นวรรณคดี ก็อาจจะไม่สำคัญและเป็นเกียรติยศกับผู้เขียน เท่ากับการที่ผู้อ่าน อ่านแล้ว in อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วม จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:30:17

ความคิดเห็นที่ 7 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (2) ด้วยความที่ ทั้งตัวบทประพันธ์ สี่แผ่นดิน รวมถึงตัวละครต่างๆ ในสี่แผ่นดินนั้น ผู้ประพันธ์ เขียนได้ดีเหลือขนาด จนถึงขั้นที่ผู้อ่านมองเห็นตัวละคร เป็นตัวเป็นตน เป็นคนจริงๆ แน่นอนว่า สี่แผ่นดิน คือบทประพันธ์ที่เป็นที่รัก ที่เทิดทูนของนักอ่านมากมายหลายรุ่น ส่วนตัวละคร ก็ย่อมมีตัวตน ในความคิด ในจินตนาการของผู้อ่านแต่ละท่าน ต่างๆกันไป และตัวตนดังกล่าว ก็พร้อมที่จะถูกหยิบยกมาเปรียบเทียบกับนักแสดง ในทันทีที่รู้ว่าใครจะมารับบทเป็นตัวละครในดวงใจ ดังนั้น ความท้าทายแรกของการนำบทประพันธ์ ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงอย่างสี่แผ่นดิน มาทำเป็นละคร ก็คือการดัดแปลงบทละครให้เป็นที่ยอมรับ สามารถที่จะคงความสนุก และเสน่ห์ของบทประพันธ์เอาไว้ได้ ภายใต้ข้อจำกัดของการเล่าเรื่องในรูปแบบของละครเวที ซึ่งมีอยู่มากมายหลายด้าน ไม่ว่าจะเป็นข้อจำกัดทางด้าน เวลา  ความสดของการนำเสนอ ความเสี่ยงต่อการผิดพลาดที่ยากจะย้อนกลับไปแก้ไขได้   ข้อจำกัดทางด้านเทคนิค เช่นการ flash back คิดย้อนไปถึงเรื่องราวในอดีต หรือการเนรมิตฉากหลังในรูปแบบต่างๆ เป็นต้น ยิ่งเมื่อเป็นละครเวทีในรูปแบบของละครร้อง หรือ Musical ก็ยังต้องมีข้อจำกัดในการแต่งคำร้อง ทำนองเพลง ความเหมาะสมในการสอดแทรกบทเพลง เพิ่มขึ้นมาอีก ส่วนความท้าทายต่อมา ก็คือการกำหนดผู้ที่จะมารับบทเป็นตัวละครต่างๆ ว่าจะถูกใจผู้ชมหรือไม่  จะมีตัวละครใดถูกตัดออก หรือมีตัวละครใดถูกเขียนเพิ่มขึ้นมาใหม่ หรือไม่ อย่างไร ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็น วรรคทอง ที่เราอยากฟังตัวละครพูดมานาน ซีนประทับใจ ที่เราอยากเห็นเป็นภาพจริงๆ ให้ได้สัมผัส   หรือคาแรคเตอร์ที่เราอยากจะเห็นแบบตัวเป็นๆ จึงอาจถูกตัดทิ้งหรือตัดทอนออกไป ตามที่ผู้รับผิดชอบและมีอำนาจตัดสินใจเห็นสมควรได้ ด้วยข้อจำกัดต่างๆ ดังที่ยกตัวอย่างมานี้ แม้การตีความใหม่ จะเป็นอภิสิทธิ์ของผู้กำกับการแสดง ฉากต่างๆ ตัวละครต่างๆ ในละครกับในหนังสือ อาจจะไม่เหมือนกันได้ แต่สารหรือข้อความที่ส่งออกไปนั้น ผลลัพธ์สุดท้าย ทั้ง “ผู้ชม” และ “ผู้อ่าน” ก็ควรจะได้รับข้อความที่ฟังแล้ว ดูแล้ว อ่านแล้ว เกิดความเข้าใจที่คล้ายคลึงกัน ตรงตามเจตนารมณ์ของผู้ประพันธ์ จึงจะเรียกได้ว่า เป็นการดัดแปลงอย่างเคารพบทประพันธ์ ที่แท้จริง จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:36:13

ความคิดเห็นที่ 8 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (3) สำหรับความแตกต่างระหว่างบทประพันธ์ สี่แผ่นดิน เมื่อเปรียบเทียบกับบทละครเวที สี่แผ่น เดอะ มิวสิคัล มีประเด็นสำคัญๆ ดังต่อไปนี้ค่ะ ตัวละครที่หายไป =========== (หมายรวมทั้งกรณีที่ไม่มีผู้แสดงและไม่ถูกกล่าวถึง หรืออาจถูกกล่าวถึงแต่ไม่มีผู้แสดง) -  เจ้าคุณพ่อของพลอย (พระยาพิพิธ) -  คุณเชย (พี่สาวคนละแม่ของพลอย ที่รักและสนิทกับพลอยมาก ไม่แพ้ช้อย   คอยช่วยเหลือปกป้องพลอยจากคุณอุ่น และดูแลเจ้าคุณพ่อ)   รวมถึงสามีของคุณเชย คือ หลวงโอสถ -  คุณชิด (พี่ชายคนละแม่ของพลอย   เป็นคนสำรวย เจ้าชู้ ติดฝิ่น ขี้เมา เป็นผีพนัน   เป็นตัวการล้างผลาญสมบัติที่เจ้าคุณพ่อของพลอยสั่งสมไว้จนหมดสิ้น   โดยการประจบเอาจากคุณอุ่น    และเมื่อคุณอุ่นไม่ให้ก็ขู่กรรโชกเอา จนคุณอุ่นทนไม่ได้    ต้องบากหน้าไปพึ่งพลอยในช่วงบั้นปลายชีวิต ด้วยสภาพสิ้นเนื้อประดาตัว)    นางพวง เมียบ่าวของคุณชิด และลูกๆ ของคุณชิด -   หวาน น้องต่างแม่ของพลอยที่เกิดจากเมียบ่าวของเจ้าคุณพ่อ -   พ่อฉิม (คู่ชีวิตคนใหม่ของแม่แช่ม) และน้องสาว -   พี่เนื่อง (พี่ชายของช้อย ซึ่งเคยเป็นรักครั้งแรกของพลอย    เป็นผู้ลอบส่งเพลงยาวฝากรัก และขอให้พลอยรอที่จะมาสู่ขอ    แต่เมื่อไปรับราชการทหารอยู่ที่หัวเมืองนครสวรรค์    ก็กลับไปได้สาวชาวบ้านมาเป็นภรรยา    และจำต้องแต่งงานเพื่อรับผิดชอบลูกในท้อง    ทำให้คลาดกับพลอยไป ไม่ได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน)    รวมถึง สมบุญ สาวชาวบ้าน ลูกแม่ค้าขายข้าวแกง ภรรยาของพี่เนื่อง -   คุณหลวง พ่อของช้อย และ แม่ชั้น แม่ของช้อย -   คุณอานุ้ย ของคุณเปรม (อดีตชาววัง น้องสาวของพ่อคุณเปรม    เป็นสตรีที่มีฐานะร่ำรวย เป็นคนช่างพูดช่างเจรจา และพูดตรง    มีเอกลักษณ์คือ มักจะจบคำพูดทุกประโยคด้วยคำถาม    เช่น จริงไหมๆ ดีไหมๆ และเป็นผู้ที่ออกหน้ามาดูตัว    ทาบทามสู่ขอแม่พลอยผ่านทางคุณสายและเสด็จ) -   คุณอาเนียน (อดีตชาววัง น้องสาวอีกคนของพ่อคุณเปรม    เป็นคนพูดน้อย สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง ป่วยกระเสาะกระแสะ) -    สมใจ ภรรยาคนใหม่ของอั้นหลังเลิกกับลูซิล และลูกสาวลูกชาย     (ตาอั้นเรียกลูกสาวว่า แอ๊ด และเรียกลูกชายว่าไอ้แอ๊ว      ครอบครัวตัว อ. มากๆ ค่ะ) *หมายเหตุ : คุณสาย ได้ออกเพียงฉากเดียวสั้นๆ หลังเสร็จพิธีแต่งงานของพลอยค่ะ ส่วนยายพิศ ยายเทียบ ก็ได้ออกฉากสั้นๆ นิดหน่อยเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 54 08:41:39 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 21:45:57 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:45:12

ความคิดเห็นที่ 9 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (4) ฉากสำคัญที่ถูกตัดออก หรือถูกดัดแปลงต่างออกไปจากบทประพันธ์ ============================= 1.  ในหนังสือ แม่เป็นคนสอนพลอยเรื่องการนุ่งห่มแต่งกาย      โดยดูสีตามวันแบบสาวชาววัง แต่ในละครเวที      ช้อยเป็นคนเล่าให้พลอยฟังผ่านบทเพลงแนะนำชีวิตในวังให้กับพลอย 2.  ฉากปะทะคารมของคุณสายกับช้อย      วีรกรรมในวังที่มีช้อยเป็นผู้นำ ฉากการเดินที่ยวเล่นที่แถวเต๊ง      และตำหนักต่างๆ ฉากที่หน้าประตูศรีสุดาวงศ์ทั้งหมด      หลังจากพลอยเข้ามาถวายตัว ถูกตัดออก 3.  พิธีโกนจุกของพลอยกับช้อย ถูกตัดออกไป 4.  ฉากพลอยได้เข้าเฝ้ารับเสด็จฯ แทบเบื้องพระยุคลบาท      พระพุทธเจ้าหลวง รัชกาลที่ 5 ครั้งแรก ถูกลดทอน scale ลง      ไม่มีบรรยากาศหรือการเซ็ทฉากเป็นพระราชพิธีโสกันต์      (และไม่มีผู้แสดงแทน หรือสัญลักษณ์แทนพระองค์)      แต่ใช้ความยิ่งใหญ่และจงรักภักดีของเพลง        ในหลวงของแผ่นดิน สื่อสารแทน      ซึ่งน้องพินต้าและทีมงานผู้อยู่เบื้องหลัง ทำได้ดีมากๆ ค่ะ 5.  ไม่มีการกล่าวถึงการแต่งงานใหม่และการตั้งครรภ์     ของแม่แช่ม แม่ของพลอย ส่วนข่าวการเสียชีวิตของแม่แช่ม     เปลี่ยนจากการที่พิศเดินทางกลับมาแจ้งข่าวและอยู่รับใช้พลอย     เป็นว่าพลอยได้รับแจ้งทางไปรษณีย์ (เป็นฉากต่อเนื่องกับเพลง     บอกเล่าความเจริญที่เกิดขึ้นจากพระปรีชาของ ร. 5     เช่น รถราง รถไฟ ไปรษณีย์) 6.  ฉากที่พลอยวัยเด็ก, พลอยวัยสาวก่อนแต่งงาน,     พลอยหลังคลอดตาอั้น กลับบ้านคลองบางหลวงไปหาเจ้าคุณพ่อ     ถูกตัดออก รวมถึงทุกฉากที่เกี่ยวข้องกับเจ้าคุณพ่อและคุณเชยคุณชิด 7.  ฉากทุกฉากเกี่ยวข้องกับพี่เนื่อง และคุณพ่อคุณแม่ของช้อย ถูกตัดออกไป จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:07:22

ความคิดเห็นที่ 10 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (4) ฉากสำคัญที่ถูกตัดออก หรือถูกดัดแปลงต่างออกไปจากบทประพันธ์ (ต่อ) ============================= 8.  ฉากการพบกันครั้งแรกของคุณเปรมและแม่พลอย เปลี่ยนจากการพบกันในงานรับเสด็จฯ กลับจากยุโรป เป็นการพบกันที่บางปะอิน จึงไม่มีฉากที่คุณเปรม จ้องพลอยด้วยสายตาล่วงละเมิดในขณะดูละครรำ ไม่มีฉากที่คุณเปรม ถูกช้อยกับยายพิศแกล้งด่าที่ประตูวัง ไม่มีฉากในวัง ที่ช้อยไปสืบความมาเล่าให้พลอยฟังว่าคุณเปรมคือใคร และไม่มีฉากต่างๆ ที่พ่อเพิ่มและคุณอานุ้ย ทำตัวเป็นพ่อสื่อแม่สื่อให้กับคุณเปรม 9.  ฉากที่บางปะอิน ไม่มีการกล่าวถึงว่าเป็นการตามเสด็จ แปรพระราชฐาน ไม่มีฉากงานทอดพระกฐิน ไม่มีฉากพลอย ช้อย และคุณสาย พายเรือเก็บบัว ไม่มีฉากที่คุณเปรมพายเรือมาส่งขนมจีนหน้าวัดและพูดคุยกับคุณสาย โดยมีพลอยซึ่งร้อนตัวเพราะรู้ว่าคุณเปรมจงใจมาหา นั่งตัวแข็งหน้าแดงอยู่ในเรือ แต่สุดท้ายพลอยก็ต้องเขินเก้อ เพราะคุณเปรมไม่แม้แต่จะชายตามอง ทำให้พลอยหมั่นไส้ งอนคุณเปรมยิ่งขึ้นไปอีก จากที่เดิมก็ไม่ชอบขี้หน้าคุณเปรม ที่ชอบมาด้อมๆ มองๆ ตามดูตัว เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว (ตอนคุณเปรมเทียวมามอง มาหา พลอยก็ว่า แต่ครั้นพอคุณเปรมทำเป็นไม่สนใจ พลอยก็งอน ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆ นะคะ ) ฉากการพบกันครั้งแรกของคุณเปรมกับพลอย ถูกเปลี่ยนไปเป็นการพบกันบนบก (สงสัยคุณบอยจะเข็ดน้องน้ำมาก) โดยมีเพื่อนๆ สาวชาววัง ซึ่งก๋ากั่นเปิ๊ดสะก๊าดกันเสียเหลือเกิน กำลังชื่นชมแม่พลอย และนินทาถึงคุณเปรมอยู่ แล้วจู่ๆ คุณเปรมก็ปรากฏตัวขึ้นมา ใช้ขนมจีนเป็นสื่อรัก ล่อลวงเพื่อนๆ สาวชาววังให้ไปสนใจกินขนมจีนกันให้หมด ตัวเองจะได้มีโอกาสพูดคุย เกี้ยวแม่พลอย แบบสองต่อสอง ฉากนี้ ทั้งหวาน ทั้งฮา ทั้งน่ารัก ทั้งตำนานขนมจีน ทั้งสายตาและรอยยิ้มของคนเล่า กรี๊ดอัดหมอนมากๆ ค่ะ เป็นการจีบที่คลาสสิคมาก หวานมาก ถ้าดูแบบไม่คิดอะไรมากนะคะ ^^ (ส่วนถ้าคิดมาก ก็จะอาจจะสงสัยว่า ธรรมดาสาวชาววัง พบปะพูดคุยกับฝ่ายหน้า (มหาดเล็ก) ได้ด้วยหรือ แต่ถ้ายึดธรรมเนียมวังและตามบทประพันธ์เป๊ะๆ แม่พลอยกับคุณเปรมจะไม่ได้พูดคุยกันแม้แต่คำเดียว จนกระทั่งเสร็จสิ้นพิธีแต่งงานค่ะ ^^;;;) 10. ฉากที่พลอยได้รับการทาบทามสู่ขอให้แต่งงานกับคุณเปรม ในหนังสือเริ่มจากการที่เจ้าคุณพ่อ ฝากคุณสายมาทูลถามเสด็จว่าจะทรงอนุญาตหรือไม่ หากจะลาตัวพลอยออกไปแต่งงาน (เนื่องจากแม่ของพลอยถวายพลอยให้กับเสด็จแล้ว เป็นสิทธิ์ขาด) จากนั้นเสด็จก็บอกพลอยว่า เสด็จตอบเจ้าคุณพ่อไปว่าท่านไม่ขัดข้อง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของพลอย และให้พ่อกับลูกคุยกันเอง ส่วนเจ้าคุณพ่อ ก็ไม่ได้ตกปากรับคำกับคุณเปรมแต่อย่างใด ตอบแต่เพียงว่าขอถามพลอยก่อน เมื่อพลอยปรึกษาช้อยจนตัดสินใจได้แล้ว พลอยก็ต้องให้คุณเชยมารับ เดินทางกลับบ้านไปกราบเรียนเจ้าคุณพ่อ ว่าพลอยไม่ขัดข้อง แล้วแต่เจ้าคุณพ่อจะเห็นสมควร (เนื่องจากแม่พลอยเป็นคุณข้างใน เลยต้องสื่อสารกันหลายทอดหน่อยนะคะ นี่ยังไม่นับที่คุณเชยต้องเป็นคนมาเชิญ คุณสายไปพบเจ้าคุณพ่ออีก ^^;; แต่ถือว่าแม่พลอยโชคดีมากๆ ที่ผู้ใหญ่ทุกคน รัก เมตตา และถือความสุขความสบายใจ ของแม่พลอยเป็นใหญ่ค่ะ) ในเวอร์ชั่นละครเวที เสด็จบอกพลอยว่า พ่อของพลอยมาลาตัวพลอยออกไปแต่งงาน พลอยบอกว่ายังอยากอยู่รับใช้เสด็จ เสด็จก็อธิบายสรรพคุณของคุณเปรมว่าดีพร้อมทุกด้าน จากนั้นก็สั่งสอนแม่พลอยเรื่องชีวิตคู่ ที่อยู่ด้วยกันด้วยความรักเพียงอย่างเดียว เปรียบเทียบกับชีวิตคู่ที่ตั้งต้นด้วยความปรารถนาดี ที่พ่อแม่ปลูกฝังให้ ตามบทประพันธ์ ซึ่งสวยงามและให้มุมมองที่น่าคิด สำหรับคนรุ่นใหม่ที่ดูถูกดูแคลน ไปจนถึงขั้นรังเกียจการคลุมถุงชน   จากนั้นก็ถือเป็นที่สิ้นสุดว่าพลอยจะต้องแต่งงานกับคุณเปรม ทั้งที่พลอยยังไม่เต็มใจ แต่บทเพลงที่สื่อสารถึงความกังวล และความไม่แน่ใจในโชคชะตาของตัวเอง นับจากนี้ต่อไปนั้น ก็สามารถสะท้อนฉากที่ไม่ปรากฏในละครเวที คือ ฉากในช่วงที่พลอยเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว และความกลัวจนกินไม่ได้นอนไม่หลับของพลอยได้ดีเป็นที่สุด ถือว่าทีมงานตัดทอนได้อย่างกระชับแต่กินใจ ยอดเยี่ยมมากๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 54 12:02:53 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:14:04

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับ ไว้ดูจบจะมาอ่าน (4 ธ.ค. 54) กลัวเสียอรรถรส เพราะตามดูมาทุกรายการ รู้เห็นไปหลายฉากแล้ว 555 จากคุณ : usdollar เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:20:27

ความคิดเห็นที่ 12 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (4) ฉากสำคัญที่ถูกตัดออก หรือถูกดัดแปลงต่างออกไปจากบทประพันธ์ (ต่อ) ============================= 11. ฉากงานแต่งงานของคุณเปรมกับพลอย ไม่มีงานพิธีสงฆ์ พิธีรดน้ำ พิธีส่งตัว ปูที่นอน ให้พร ใดๆ ทั้งสิ้น มีเพียง เจ้าบ่าว เจ้าสาว ผู้ใหญ่ และสักขีพยาน กับฉากร้องเพลงและก้าวข้ามประตูเคียงคู่กันไป ฉากหลังส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่ทั้งคู่นั่งเงียบ พับเพียบจ้องพรมเหนียมอาย และคุณเปรมชวนแม่พลอยคุยด้วยคำเชยๆ ขึ้นมาว่า แม่พลอยจ๋า แม่พลอยเคยขึ้นพระบาทหรือยัง ? ก็ไม่มีนะคะ  ^_^ 12. ฉากเปิดตัวลูกติด (ตาอ้น) แกรนด์โอเพนนิ่ง ในหนังสือเกิดจากการที่คุณเปรม รักในน้ำใจของแม่พลอย และสอบถามลองใจ จนแม่พลอยยืนยันเป็นมั่นเหมาะแล้วว่า ไม่ว่าคุณเปรมจะเคยทำอะไรมาก็จะไม่โกรธ เพราะเรื่องที่คุณเปรมทำมาในอดีตก่อนจะแต่งงานกัน พลอยก็ไม่มีส่วนรู้เห็นเกี่ยวข้องด้วย คุณเปรมก็ไม่ได้รู้ว่าต่อมาจะเจอและแต่งงานกับพลอย จะว่าคุณเปรมทำผิดกับพลอยก็คงจะว่าไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องที่ยังไม่จบ ส่งผลกระทบมาถึงปัจจุบัน ก็ขอให้บอกกัน จะได้ช่วยกันคิดอ่านหาทางแก้ไข (แต่ถ้าเป็นเรื่องที่จะทำไม่ดีหลังแต่งงาน แม่พลอยบอกว่าไม่ได้ถ้าพลอยจะโกรธ โอ้ว เยี่ยมมากจ้ะแม่พลอย พูดดักทางไว้หมดเลย 555) คุณเปรมจึงได้ยอมพาไปหาตาอ้น และพอไปถึง เจอตาอ้น แม่พลอยก็หลงรัก อุ้มชูกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างดี ครั้นพอถามคุณเปรมว่าลูกใคร คุณเปรมก็บอกเลยว่า แม่พลอยอย่าโกรธฉันจริงๆ นะ.. ลูกฉันเองแหละ (ก่อนบอกมีการทวงสัญญาด้วยเว้ยเฮ้ยว่าห้ามโกรธ คุณเปรม น่ารักอ่ะ โคตรจะแมน 55555) แล้วก็เคลียร์ใจกันเรื่องเมียบ่าว แม่ของเด็ก ว่าทิ้งคุณเปรมไปมีสามีใหม่ ก่อนหน้าที่จะแต่งงานกับแม่พลอยหลายเดือนแล้ว (ซึ่งพลอยก็เชื่อและไม่ได้ติดใจอะไร รับตาอ้นมาเลี้ยงเหมือนลูกทันที แต่เสด็จไม่เชื่อ และคิดว่าคุณเปรมต้องเอาเงินฟาดหัวเมียบ่าว พรากลูกพรากแม่ เพื่อที่จะมาแต่งงานกับพลอยแน่ๆ) ส่วนในละครเวที ฉากนี้ถูกเขียนให้แม่พลอย เดินตามหามาเจอคุณเปรมอยู่กับตาอ้นโดยบังเอิญ เมื่อถามว่าลูกใคร คุณเปรมก็บอกตามตรงว่า เป็นลูกของตัวเองที่เกิดกับบ่าวโดยไม่ได้ตั้งใจ พลอยเสียใจมากร้องไห้วิ่งหนีไป ทำให้คุณเปรมต้องตามไปง้อด้วยเพลง อาจเคยเป็นคนไม่ดี แม่พลอยจึงทำใจยอมให้อภัยได้ และขอตาอ้นมาเลี้ยงเป็นลูก ถ้าถามว่า ชอบแบบไหนมากกว่า ส่วนตัวก็ชอบแบบในหนังสือมากกว่าค่ะ เพราะชอบความคิดง่ายๆ ซื่อๆ เรื่องเมื่อก่อนเธอเคยทำอะไรมาก็ไม่เกี่ยวกับฉันนี่ ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักกันซะหน่อย แล้วฉันจะไปโกรธเธอทำไม ของแม่พลอย แต่ความคิดง่ายๆ แบบนี้แหละค่ะ ที่ทำให้ครอบครัวสมัยก่อนอยู่กันยืด ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร รู้สึกว่าสมัยนี้คงจะหาภรรยาที่คิดแบบนี้ไม่ค่อยได้แน่ๆ แต่ก็อาจจะเป็นเพราะผู้ประพันธ์เป็นผู้ชาย เลยเขียนให้แม่พลอย ตอบคุณเปรมในแบบที่ผู้ชายอยากได้ยินก็เป็นได้ ฮ่าๆ แต่เวอร์ชั่นของละครเวทีก็ทำให้เรื่องราวในยุคแม่พลอยยังสาว คุณเปรมยังหนุ่ม มีความหลากหลายของอารมณ์มากขึ้น ไม่ได้จีบกันหวานแหววอย่างเดียว ดูเป็นดราม่าสมกับการแสดงละครเวที และที่สำคัญที่สุด อาจเคยเป็นคนไม่ดี เพราะมาก ฉากง้อซึ้งมาก ลองติดตามชมกันดูนะคะ ^_^ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:25:14

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านเพลินมากครับ ส่วนตัวคิดว่า เราว่าถ้าโปรเจคนี้จบไปแล้วรีสเตทอีก ตัวละครที่หายไป อาจจะมีคุณอุ่น เสด็จ(ไม่หายอาจจะน้อยลง) และลูซิล พอดีนึกถึงทวิภพ ตอนตัดบทไรวัติออก คิดว่าด้วยพล๊อตเรื่องและธีมหลัก ไม่สามารถใส่ฉากสำคัญในวรรณกรรมได้หมด...ถ้าไม่อย่างนั้นจะเป็นละครเวทีแนวสารคดีไปเลยก็ได้ จากคุณ : saynapuy เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:45:04

ความคิดเห็นที่ 14 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (4) ฉากสำคัญที่ถูกตัดออก หรือถูกดัดแปลงต่างออกไปจากบทประพันธ์ (ต่อ) ============================= 13. ไม่มีฉากการตามเสด็จไปบางปะอินเพื่อถวายพระเพลิง       พระศพกรมขุนสุพรรณฯ ไม่มีฉากงานลอยกระทงที่บางปะอิน       และการสวรรคต รวมถึงการเชิญพระศพ       ของสมเด็จหญิงพระองค์ใหญ่กลับพระนคร       และข้อคิดที่พลอยได้รับจากเรื่องนี้ 14.  ไม่มีการกล่าวถึงการตั้งท้องตาอั้นและตาอ๊อด        แต่มีฉากคลอดประไพ ที่พลอยคลอดยากมาก        คุณเปรมจะพาหมอฝรั่งมาทำคลอดให้พลอย แต่พลอยไม่ยอม ในละครเวที ฉากนี้จบที่พลอยไม่ยอมเพียงเท่านี้ แต่ในหนังสือ คุณเปรมไปพาหมอฝรั่ง และเครื่องมือแพทย์แผนตะวันตกมาช่วยแม่พลอยจริงๆ ผลปรากฏว่า แม่พลอยและลูกสาวอาจตายได้ หากไม่ได้หมอฝรั่งมาช่วย ซึ่งสอดแทรกแนวคิดเรื่องประโยชน์ของการเปิดรับสิ่งใหม่ๆ ค่ะ 15.  ฉากเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับแนวคิด ทัศนคติ       และรสนิยมของคุณเปรมวัยหนุ่ม        รวมถึงการประพฤติตามพระราชนิยมอย่างเคร่งครัด ถูกตัดออก        และไม่มีการเอ่ยถึงสงครามโลกครั้งที่ 1 ที่ทำให้ข้าวยากหมากแพง        ไม่มีการกล่าวถึงการเลือกข้างเข้าร่วมสงครามของไทย        ซึ่งสะท้อนให้เห็นแนวคิด เจ้าว่างามก็ต้องงามไปตามเจ้า ในยุคสมัยนั้น 16.  ไม่มีฉากคุณอุ่นมาขอให้พลอยช่วยไถ่บ้านคลองบางหลวง        และที่มาที่คุณอุ่นมาอยู่กับพลอยค่ะ 17.  ไม่มีจดหมายจากเมืองนอกของตาอั้นตาอ๊อดค่ะ 18.  ไม่มีการกล่าวถึง “ดุลยภาพ” (การให้ข้าราชการ        ออกจากงานเพื่อลดรายจ่ายของรัฐ) และไม่มีการ        พูดถึงอย่างชัดเจนเรื่องคุณเปรมดุลตัวเองออกจากราชการ        เพื่อรักษางบประมาณให้เป็นไปตามที่หลวงกำหนด        ความหมดอาลัยตายอยากของคุณเปรม        หลังสิ้นแผ่นดินที่ 2 ไม่ชัดเจน แต่มีการพูดถึง        การที่คุณเปรมหันไปคลั่งไคล้การขี่ม้า 19. ไม่มีฉากงานศพคุณเปรม แต่เราได้สิ่งที่ดีกว่านั้นมาแทน       คือการ flashback ด้วยเพลง “ภาพ”       ที่ตอกย้ำสัจธรรมในเพลงนี้ได้อย่างเข้มขลัง เศร้า เหงา และงามค่ะ 20.  ไม่มีฉากที่อั้นส่งลูซิลกลับประเทศและหย่ากันในเวลาต่อมาค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:48:11

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบสำนวนการเขียนจขกทมากครับ ส่วนสปอยขอยังไม่อ่านนะ ขอไปดูก่อน ขอบคุณมากครับ จากคุณ : THANODOM (THANODOM) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:50:48

ความคิดเห็นที่ 16 *11  คุณ  usdollar        * * * * * * * * *        เห็นด้วยค่ะ ถ้าดูแบบไม่รู้อะไรมาก่อน จะสนุกมากจริงๆ ค่ะ ^^ *13  คุณ saynapuy        * * * * * * * * * *        ขอบคุณมากค่ะสำหรับความคิดเห็นที่แลกเปลี่ยนกัน ^^        ขอบคุณมากๆ ที่เข้ามาอ่านอะไรยาวๆ แบบนี้นะคะ 555++        บทคุณอุ่นคงจะมีเพื่อให้เหตุผลว่าทำไมพลอยกับแม่ต้องออกจากบ้านค่ะ        ส่วนบทเสด็จ คงจะไม่มีเลย ไม่ได้        เพราะเสด็จเป็นคนสอนพลอยในฉากสำคัญๆ หลายฉาก        ส่วนลูซิลก็มีเข้ามาเพื่อสะท้อนว่าตาอั้นทำให้คุณเปรมผิดหวังค่ะ เดี๋ยวส่วนลงท้ายของ part นี้จะมีการสรุปอีกทีว่า list ความแตกต่างเหล่านี้ขึ้นมาทำไม ส่วนตัว เข้าใจดีค่ะว่าไม่สามารถใส่ทุกฉากลงไปในละครเวทีได้ค่ะ ^_^ *16  คุณ THANODOM        * * * * * * * * * * * * *       ยิ้มแก้มปริ ขอบคุณมากค่ะ       ขอให้ดูละครให้สนุกนะคะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 22:56:18 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:54:57

ความคิดเห็นที่ 17 [Spoil จุดที่ 1 : บทประพันธ์ VS บทละครเวที และตัวละครที่หายไป] เมื่อ 65 ปีของชีวิตแม่พลอย ถูกเล่าภายใน 3 ชั่วโมง (4) ฉากสำคัญที่ถูกตัดออก หรือถูกดัดแปลงต่างออกไปจากบทประพันธ์ (ต่อ) ============================= 21.  ไม่มีการกล่าวถึงเรื่องที่อ๊อดเคยตามใจอั้น ประไพ และแม่       โดยยอมทำงาน เข้ารับราชการ แต่โชคร้ายได้ไปอยู่ในที่ๆ       วันๆ ทุกคนในหน่วยงานนั้นไม่ทำอะไร ไม่มีใครให้งานทำ       พอคิดริเริ่มทำงานเอง ก็โดนเพ่งเล็งว่าเด่นเกินหน้าจนเป็นภัย         อ๊อดจึงลาออกเพราะไม่สามารถทนรับเงินเดือนจากภาษีประชาชนได้       ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรตอบแทนชาติบ้านเมืองให้สมกับเงินเดือนเลย 22.  ไม่มีฉากที่อ๊อดรู้ทันความคิดอั้นและสิ่งที่อั้นแอบทำทุกอย่าง        และพูดยั่วเพื่อให้อั้นเปิดปากพูดเรื่องคณะราษฎร์ 23.  ไม่มีฉากการพูดคุยและช่วยกันคิดหาทางช่วยเหลืออ้น        อยู่ตลอดเวลาของลุงเพิ่มกับอ๊อด และบทสนทนา       ที่แสดงให้เห็นว่า คนที่ดูภายนอก เรื่อยๆ ชิลๆ สบายๆ       ดูเหมือนหนักไม่เอาเบาไม่สู้อย่างลุงเพิ่มและอ๊อด       แท้จริงแล้วเป็นคนที่มีหูตากว้างไกล       คิดอ่านได้ทะลุปรุโปร่ง รู้ทันคน และเข้าใจโลกมากกว่าคนอื่นๆ ด้วยซ้ำ 24.  ไม่มีฉากที่อ๊อดกลับบ้านมาเยี่ยมแม่หนหนึ่ง        หลังจากลงไปทำเหมืองกับเพื่อนที่ปักษ์ใต้        ทั้งที่เพิ่งหายไข้มาเลเรีย ตลอดจนฉากที่พลอย        ขอให้ลูกอย่ากลับไป แต่อ๊อดลังเล        และตัดสินใจกลับไปช่วยเพื่อนทำงานต่อ เพื่อให้กิจการอยู่ตัวก่อน        และสัญญาว่าจะกลับมาอยู่กับแม่ตลอดไป 25.  ไม่มีฉากที่ช้อยเล่าให้พลอยฟังถึงความตกต่ำของวังหลวง        พระตำหนักต่างๆ ที่ร้างลงอย่างน่าใจหาย        การดูแลคุณอาสายที่ป้ำๆ เป๋อๆ กลับไปเป็นเด็ก        และความฝืดเคืองแร้นแค้น ค้าขายก็ไม่ได้กำไร        เพราะทำอะไรขายก็ใส่เครื่องปรุงอย่างดีจนต้นทุนสูงลิบลิ่ว        และไม่รู้จะขายอะไร จนกระทั่งต้องนำทรัพย์สินออกมาขาย        แก้ขัดสนไปเรื่อยๆ แต่ที่เล่าก็เพื่อให้พลอยรู้ว่า        เห็นหน้าชื่นแบบนี้ ตัวช้อยเอง ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีความทุกข์        พลอยไม่ใช่คนเดียวในโลกที่ทุกข์        ไม่ได้เล่าเพื่อให้พลอยช่วยเหลือแต่อย่างใด ในขณะที่ในละครเวที แม่ช้อยเอาน้ำพริกที่ตัวเองทำขาย ส่งให้ตาอ้น ที่กำลังจะออกเดินทางไปประจำการที่หัวเมือง พลางสำทับด้วยความภาคภูมิใจว่า “ขายดีมากเลยนะ” ^^;; 26.  หลังจากที่บ้านคลองพ่อยมโดนระเบิดลงแล้ว       ไม่มีฉากที่พลอยกลับไปนอนที่ตำหนักเสด็จกับช้อย        และตกผลึกสาระของชีวิตตนเอง เหมือนในบทประพันธ์ 27.  อ้นไม่ได้บวชให้อ๊อดเหมือนในหนังสือ       หลังจากที่พลอยย้ายครอบครัวกลับไปอยู่บ้านคลองบางหลวงค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 54 11:50:49 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 54 10:53:09 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 23:07:16

ความคิดเห็นที่ 18 ทั้งนี้ นี่คือการรวบรวมจุดที่แตกต่างกันเอาไว้ “เพื่อทราบ” สำหรับผู้ที่อาจจะมีข้อสงสัยใคร่รู้เท่านั้น จขกท. มิได้ต้องการให้มีทุกฉากทุกตอนใส่เข้ามาแต่อย่างใด เพราะด้วยข้อจำกัดที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ก็เข้าใจดีค่ะว่าคงจะเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ ถ้าถามความคิดเห็นส่วนบุคคล เกี่ยวกับการดัดแปลงบทประพันธ์ ว่าชอบไหม ? คิดว่าเหมาะไหม ? ส่วนตัวให้ 8.5 เต็ม 10 เลยนะคะ สำหรับการคัดเลือกตัดทอนฉาก คะแนนในส่วนที่หักไป ก็เพราะดันไปตัดฉากที่อิชั้นอยากดู 555++ แหมมมม.. คนเรา มันก็ต้องมีฉากในฝัน ที่เราคาดหวังว่าอยากจะเห็นอยู่แล้ว จริงมั้ยคะ อย่างฉากพายเรือเก็บบัว ฉากเรือขนมจีน เพราะขนาดน้ำตกมิตาเกะ ในข้างหลังภาพ ซีเนริโอยังเนรมิตได้ เพราะฉะนั้น ทุ่งดอกบัวสายที่บางปะอิน คงจะไม่ยากเกินไป แต่ในเมื่อไม่มี ก็เข้าใจว่าคงจะมีข้อจำกัดของรูปแบบเวที การติดตั้งและเคลียร์พร็อพ ก่อนฉากนั้น และหลังฉากนั้น ไม่ให้การแสดงมีช่องว่าง ฯลฯ ส่วนฉากที่อยากให้มีมากๆ อีก 2 ฉากก็คือ ฉากที่ทำให้คนดูรู้ว่า อ๊อดไม่ใช่คนขี้เกียจ รักสบาย ไม่คิดอะไรเลย จริงๆ แล้ว อ๊อดเป็นคนมีความคิดอ่านลึกซึ้งมาก แต่ที่อยู่กับแม่ อยู่กับบ้าน ก็เพราะรักแม่ แล้วก็ฉากที่พลอยคุยเรื่องความทุกข์กับช้อย แล้วตกผลึกความคิดของชีวิตที่ผ่านมา ในตำหนักเสด็จที่ร้างว่างเปล่า เต็มไปด้วยมูลค้างคาว หลังจากบ้านตึก ของคุณเปรมโดนระเบิดลง ซึ่งจะทำให้เห็นว่าช้อยไม่ได้ฮาไปวันๆ อย่างเดียว ไม่ใช่เป็นคนที่มีแต่สุข ไม่รู้ทุกข์ แต่ช้อยยอมรับและอยู่กับทุกข์ได้อย่างสบาย ทุกอย่างอยู่ที่ใจ คิดว่าในยุควัตถุนิยมดังเช่นในปัจจุบันนี้ ฉากนี้น่าจะให้อะไรกับคนดูได้มากทีเดียวค่ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 54 10:54:01 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 23:12:24

ความคิดเห็นที่ 19 ส่วนฉากที่คิดว่าไม่ควรมี หรือผู้จัดทำ ใช้เวลากับฉากนั้นนานเกินไป ถ้าในแง่มุมของการเล่าเรื่อง ขอเสนอชื่อ ฉากงานเต้นรำ ที่ลากยาวกว่า 10 นาที นักแสดงสมทบเต้น นักแสดงนำเข้ามาเต้นด้วย แล้วนักแสดงสมทบก็กลับมาเต้น เต้นแล้ว ก็เต้นอีก เต้นจบ ดนตรีหยุดแล้ว ก็ยังมีโชว์ต่ออีก ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะนักแสดง ต้องใช้เวลาเตรียมตัวสำหรับฉากต่อไปนาน หรือทีมงานต้องการเวลาสำหรับเซ็ตฉากต่อไป นานเป็นพิเศษหรือไม่นะคะ แต่ถ้ามองในแง่ของ Musical มันก็เจ๋งดี เหมือนได้ดูการเต้นบรอดเวย์สมัยก่อนเลย เพลงก็เข้ากับยุคนั้นๆ ดีมาก นักแสดงก็เต้นเก่งมาก โดยเฉพาะคุณเปรม ที่เต้นยับแบบเห็นแล้วอ้าปากค้างเลยจริงๆ เผลอๆ จะยากกว่าท่าเต้นสมัยใหม่ด้วยซ้ำ ตื่นตาตื่นใจดีค่ะ แต่พองานวันเกิดประไพ ก็มีการเต้นอีก ทำให้ดูซ้ำๆ ไปนิดนึง ถ้าสามารถเสนอได้ คงจะเสนอให้แบ่งสัก 5 นาที ไปทำฉากให้ข้อคิดมากกว่าฉากเต้นค่ะ แต่สำหรับบางคนก็อาจจะชอบ เพราะถ้าไม่มีฉากนี้ ก็อาจจะมีอาการง่วงบ้าง หาวบ้าง 555++ แต่เอาจริงๆ ไม่ง่วงหรอกค่ะ ละครกระชับและสนุกมาก มีช่วงพักครึ่งให้ได้ผ่อนคลายอิริยาบถ ยืดเส้นยืดสายกันด้วย สำหรับการเล่าเรื่องที่สนุกและกระชับขนาดนี้ แม้ละครจะยาวมาก ใช้ระยะเวลาแสดงรวมช่วงพัก 3 ชั่วโมงเกือบครึ่ง ก็ยังรู้สึกสบายๆ ไม่ทรมานหรือรู้สึกเบื่อแต่อย่างใดค่ะ (^^)v จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 23:17:05

ความคิดเห็นที่ 20 แต่สำหรับอิชั้น ที่นั่งทำกระทู้นี้มาเป็นเวลากว่า 2 ชั่วโมงครึ่งแล้ว คงจะต้องขอตัวไปพักผ่อนเสียที สำหรับสปอยล์ในส่วนที่เหลือ จะทยอยนำมาลงเพิ่มเติมให้จนครบนะคะ แต่ก็อย่างที่เกริ่นไว้ว่า "ถ้าไม่รู้ จะดูสนุกกว่า" เพียงแต่ จขกท. อยากจะเข้ามาให้ข้อมูลกับคนที่กำลัง สองจิตสองใจอยู่เท่านั้นเอง ว่าอย่าลังเลเลย มาดูเถอะ แล้วพบกันใหม่ในวันพรุ่งนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^_^ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 23:21:11

ความคิดเห็นที่ 21 ได้มีโอกาสไปดูรอบพรีวิว 1 เลยครับ ไปดูแบบไม่มีความรู้ ไม่เคยอ่านหนังสือ ไม่เคยดูละครเลย แม้จะแค่ 3 ชั่วโมงกว่าแต่ก็เก็บเนื้อหา โครงเรื่องที่สำคัญได้หมด เลยประทับใจมากกับละครเวทีเรื่องนี้มากครับ โดยเฉพาะเพลงและนักแสดงที่ตอนแรกเรากังขาและอคติ พอดูเสร็จต้องบอกว่าทุกคนเหมาะสมกับบทมาก แบบไม่มีข้อสงสัยเลยครับ จากคุณ : คุณจะยุ่งอะไรกะผมเนี่ย เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 00:11:16

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณน้องน้ำมากเลยพี่อยู่ไกลไม่มีโอกาสได้ชมพี่อาศัยวาดภาพตามที่เล่ามาเขียนเก่งมากลำดับขั้นตอนเยี่ยม จะรออ่านต่อนะคะ จากคุณ : Videdal เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 03:28:17

ความคิดเห็นที่ 23 มาให้กำลังใจน้ำในการเขียนกระทู้นะจ๊ะ และขอบคุณมากๆที่เสียสละเวลา มานั่งพิมพ์รวมถึงข้อมูลละเอียดยิบ ซึ่งมันเป็นประโยชน์มากๆสำหรับคนที่อาจไม่ได้มีโอกาสไปชม ส่วนตัวแม้จะไปดูแต่ก็ไม่ซีเรียสกับการสปอยล์นะ ก็เหมือนกับการไปดูคอนเสิร์ตรอบแรกตั้งใจดู ตั้งใจฟังเพราะเราไม่รู้ว่าการแสดง การร้องเป็นยังงัย แต่พอไปรอบ 2 เรากลับรู้สึกสนุกกว่ารอบแรกเพราะเราได้เต้น ร้อง ดูบรรยากาศของคนในคอนฯ การดูละครเวทีก็คงจะคล้ายๆกัน โดยเฉพาะความรู้สึกของคนดูละครเวทีครั้งแรกในชีวิต เราจะได้ซึมซับบรรยากาศ , ดูรายละเอียดบนเวที รวมถึงตั้งใจฟังเพลงเพราะๆ ดูการแสดงของนักแสดงอย่างตั้งใจ ( ที่สำคัญจะมองคุณเปรมไม่ให้คลาดสายตาเลยเชียว อิอิ ) จากคุณ : ณิชาภัทร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 08:04:01

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณ จขกท. (คุณNymph~*) เขียนดีมากๆ  อ่านเข้าใจ  สนุก ลำดับการเขียนได้ดี..เก่งมาก จะไปดูเรื่อง "สี่แผ่นดิน"  เหมือนกันค่ะ ^^ ปล.1 รออ่านสปอยล์แจ่มๆ แบบนี้ต่อนะ ปล.2 เคยอ่านเรื่องเล่าของน้องน้ำเข้ากรุงเพื่อตามหาพี่กันของจขกท.แล้วคำเดียวสั้นๆ "ชอบ" จากคุณ : Blue wide or narrow Way เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:01:14

ความคิดเห็นที่ 25 ^ ^ มาให้กำลังใจพี่น้ำในการเขียนกระทู้ค่า   เขียนได้ดีจริงๆค่ะ กำลังจะไปดูวันที่ 3 ธันวานี้ ตื่นเต้นสุดๆ อยากดูมากๆแล้วหลังจากโดนเลื่อน T T จะได้ดูสักที จากคุณ : shay@pantip เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:46:22

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาอ่าน คอมเม้นท์ และให้กำลังใจกันนะคะ กิ๊ฟท์หมด ให้ แทนคำขอบคุณค่ะ ^__^ *สปอยล์สี่แผ่นดิน ขออนุญาตลงต่อวันจันทร์ค่ะ* วันนี้ จะกลับบ้านที่สิงห์บุรี ครั้งแรกในรอบ 2 เดือน หลังน้ำท่วมค่ะ ตอนนี้น้ำแห้งหมดแล้วค่ะ ! ขอกลับไปดูบ้านให้หายคิดถึงซะหน่อยเถอะ เย้ ^__^ อย่าลืมนะคะ 30 - 11 - 54 พบกับ 4 หนุ่ม (ขาดน้องสิงโต) และนักแสดงคุณภาพมากมาย ในละครเวทีเรื่องยิ่งใหญ่แห่งปี "สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล" แน่นอนค่ะ เครดิตภาพ : จาก facebook Aae Jung รักในหลวง ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ   แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 54 12:54:48 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:53:01

ความคิดเห็นที่ 27 ก่อนกลับบ้าน ขอแจ้งข่าวไว้ เผื่อใครอยากซื้อหามาฟังในช่วงวันหยุดค่ะ อัลบั้มเพลงประกอบละครเวที "สี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัล" วางจำหน่ายแล้วนะคะ ^^ ขอบคุณภาพจาก facebook แม่พลอยวัยสาว น้องมัดหมี่ พิมดาว  FB : Mutmee Pimdao ค่ะ //star จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:59:36

ความคิดเห็นที่ 28 อัลบั้มเพลงประกอบละครเวที สี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัล เพราะทุกเพลงค่ะ คอนเฟิร์ม (^^)b บอกคนร้องนิดนึงค่ะ ยังไม่สปอยล์ฉากกับเนื้อหา ถ้าอยากทราบว่าเพลงไหนประกอบฉากไหน ถามได้นะคะ ^^ 1. บ้านของฉัน (แม่พลอยพินต้า) 2. ถึงคราวต้องจาก (แม่แช่ม) 3. วันที่ไร้แม่ (แม่พลอยพินต้า & แม่พลอยสินจัย) 4. ในหลวงของแผ่นดิน (แม่พลอยพินต้า) 5. *** ขนมจีนแห่งบางปะอิน *** ร้องโดย คุณเปรมกัน และ แม่พลอยมัดหมี่ค่ะ !!! กี๊ซซซซซ !!! อ๊ายยยยย >< โรแมนติก น่ารักสุดๆ ฉากนี้หวานชวนกรี๊ด จิกเบาะกระจุยมากค่ะ >//< 6. พลอย (คุณเปรมกันเพ้อข้างเดียวถึงแม่พลอยมัดหมี่ ๕๕๕) 7. สายธารชีวิต (แม่พลอยมัดหมี่) 8. อาจเคยเป็นคนไม่ดี (คุณเปรม) 9. สราญรมย์ (คุณเปรมและคณะอองซองเบลอร์) 10. ภาพ (คุณเปรมและแม่พลอยมัดหมี่) 11. คนรุ่นใหม่ (ตาอ้น ตาอั้น ตาอ๊อด ประไพ) 12. Congratulations (ตาอ๊อด ประไพ พ่อเพิ่ม ช้อย ลูซิล) 13. ผิดหวัง (ตาอั้น ตาอ้น ช้อย พ่อเพิ่ม ตาอ๊อด) 14. อาจเคยฯ (Reprise) (คุณเปรมพี่อุ้ย) 15. แตกแยก (ตาอั้น ตาอ๊อด ตาอ้น) 16. ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ (ตาอ๊อด) 17. ผิดคำสาบาน (แม่พลอยสินจัย, ตาอั้น, ตาอ๊อด) 18. แผ่นดินลุกเป็นไฟ (ตาอ้น) 19. ต้องทำทุกสิ่ง (แม่พลอยสินจัย, ตาอ้น) 20. เลือกใครหนอ (ลุงเพิ่ม & แม่ช้อย และพลอย) (ถ้าไม่รวมถึงช่วงที่ตาอ๊อดกับตาอั้นโต้แย้งกันนะคะ) 21. ** รอดไหม ** (ช้อย Solo !) 22. บ้านของความทรงจำ (แม่พลอยสินจัย) 23. แสงดาวที่เธอศรัทธา (ตาอั้น) สามร้อยยี่สิบเก้าบาท คุ้มมากๆ แต่อยากแนะนำให้ดูละครก่อนแล้วค่อยฟังค่ะ ^_^ เครดิตภาพ : ไม่ทราบที่มา แต่น้ำเซฟมาจากบ้านคนรักกัน บ้านแฟนคลับน้องกันในพันทิปค่ะ ขอขอบคุณเจ้าของภาพมา ณ ที่นี้นะคะ ^_^ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 13:09:01

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบุ๊คมาร์ีคกระทู้นี้ไว้ก่อนค่ะ ชมละครเวทีจบเมื่อไหร่ค่อยกลับมาอ่านนะคะ ถึงตอนนั้นน้องน้ำคงเขียนถึงตอนจบแล้ว จากคุณ : pchake เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 15:59:43

ความคิดเห็นที่ 30 พี่น้ำเขียนได้ดีมากเลยค่ะ ปกติไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ แต่อันนี้อ่านจนจบเลย อยากไปดูคุณเปรมเต้นมากๆค่ะ วันที่ 3 เจอกันนะคุณเปรม จากคุณ : ตำไทยใส่ปลาร้า เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 19:55:16

ความคิดเห็นที่ 31 ว้าววววววววววววววววววววววว เป็นคนชอบสปอยสุดๆ ๕๕๕๕๕๕๕๕ ขอบคุณพี่น้ำค่ะ ^___________^ ละเอียดยิบบบบบบบบบบ ความจริงชอบในหนังสือมากกว่านะคะ ตรงฉากที่เปิดตัวตาอ้น แม่พลอยดูเป็นคนใจกว้างสุดๆ ยิ่งทำใจคุณเปรมรักแม่พลอยเพิ่มขึ้นไปอีก แต่ทำแบบนี้ก็คงดีไปอีกแบบ ดราม่าดี จะไปดูวันที่ ๘ นี้ค่ะ ตื่นเต้นจัง จากคุณ : Extraordinary_Me เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:03:40

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณคุณน้ำสำหรับกระทู้นี้ค่ะ สปอยล์ได้ละเอียดมากค่ะ รอวันจันทร์นะคะ เป็นคนชอบอ่านสปอยล์ก่อนเหมือนกัน เพราะกว่าเราจะได้ไปดูตั้ง 25 ธค. จากคุณ : SaranGe_U เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:35:34

ความคิดเห็นที่ 33 แวะมาขอบคุณสำหรับข้อมูล ให้กำลังใจ และให้กิ๊ฟ จขกท. โดยเฉพาะจ้า จากคุณ : หอมกร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:48:08

ความคิดเห็นที่ 34 แชร์ความเห็นนะครับ คิดว่าฉากเต้นช่วงแม่พลอยวัยสาว เอามาBreak ความดราม่า ให้บันเทิงบ้าง ถามว่าดีไหม...ตอบว่า เทคนิคการเล่าเรื่องก่อนหน้ามันน่าสนใจกว่า จากคุณ : saynapuy เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 21:59:13

ความคิดเห็นที่ 35 กลับมาเขียนต่อไวไวนะ กว่าเค้าจะได้ดู ตั้งวันที่ 18 โน่น จากคุณ : bummdcu เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 23:49:25

ความคิดเห็นที่ 36 เขามาให้ give คนเขียน แล้วเดินย่องออกไปเบา ๆ นะค่ะ ดูเสร็จเดี้ยวเข้ามาอ่านอีกที จากคุณ : yingorn เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 23:52:21

ความคิดเห็นที่ 37      ดีตังเลย เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะไปซื้อให้หมดเลย หลังจากซึมเศร้ากันมานาน รักกัน-มัดหมี่สุดๆ :) จากคุณ : Birdster (BIRDSTER) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 01:59:28

ความคิดเห็นที่ 38 ให้กิฟท์ & กดเข้า bookmark ไว้ก่อน  ดูละครจบแล้วจะมาอ่านนะจ๊ะ จากคุณ : Depasquale148 เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 09:23:29

ความคิดเห็นที่ 39  ขอบคุณ คุณน้ำมากนะคะ พอดีเป็นชอบถูกสปอยล์ค่ะ ติดใจวิธีการเล่าเรื่องอย่างมีรสชาติของคุณน้ำมาตั้งแต่ตอนเล่าเรื่องงานคอนเสิร์ทของวีทรีโอแอนด์เฟรนด์ครั้งก่อนแล้วละค่ะ เล่าได้สนุกจนสัมผัสได้ถึงบรรยากาศยังกะได้เข้าไปร่วมอยู่ในงานด้วยเลยค่ะ ครั้งนี้ก็เช่นกัน เพราะถึงตัวเองจะได้อ่านเรื่องสี่แผ่นดินมาแล้วแต่ก็จำไม่ได้หมดทุกตัวละคร ทุกฉากทุกตอนเหมือนที่คุณน้ำเล่าและแจกแจงให้อ่านค่ะ ซื้อบัตรไว้หลายรอบแล้ว แล้วก็เลื่อนแล้วเลื่อนอีก หวังว่าวันที่ 3 ธ.ค. นี้คงจะได้ดูซะที เด็กๆ (ที่บ้าน) ตื่นเต้นกันมาก เตรียมอ่านหนังสือรอไว้เปรียบเทียบกับการแสดงละครแล้วค่ะ รออยู่นะคะ (อารมณ์เดียวกันยังกับรออ่านนิยายเป็นตอนๆ ในหนังสือนิตยสารเลยค่ะ) ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับต้นฉบับที่กำลังจะได้อ่านต่อไปนะคะ (ตื่นเต้นๆ) จากคุณ : jin (control_in) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 11:13:44

ความคิดเห็นที่ 40 มาแจกกิ๊ฟ พร้อมกับติดไว้ก่อนนะ ขอพี่ไปดูก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่าน ปล.ยังรองานเขียนของน้องน้ำทุกชิ้นจ้ะ จากคุณ : joysmt เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 21:08:22

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นประโยชน์มากครับกระทู้นี้....ผมเพิ่งกลับมาจากดูเมื่อชั่วโมงที่แล้ว มาอ่านเพิ่มจากกระทู้นี้ได้ข้อมูลเพิ่มขึ้นเยอะมากครับ อย่างหนึ่งเลย คือ ทำให้เข้าใจอ๊อดมากขึ้นครับ ...เกือบคิดว่าเป็นเด็กขี้เกียจไปเสียแล้ว - - ชอบกระทู้นี้มากนะครับ : ) จากคุณ : หนึ่งกระบี่ แปรสามแจ้ง เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 02:43:49

ความคิดเห็นที่ 42 เขียนได้ดีมากครับอ่านเพลินดี  ไปดูแน่นอนครับ (ยังไม่ได้จองบัตร) ติดน้องน้ำอยู่ครับ ปล. ชอบตรงมีพื้นที่โฆษณาให้คุณเปรมนี่แหละฮามาก 555 จากคุณ : periodic เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 11:09:49

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณมากค่ะ ละเอียดยิบทุกเม็ดจริงๆ ไว้ดูละครจบแล้วจะกลับมาอ่านทวนอีกครั้งค่ะ จากคุณ : nupook538 เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 11:27:08

ความคิดเห็นที่ 44 สุดยอดเนื้อหาข้อมูลแน่นปึก โหวตให้เลยค่ะ อ่านแล้วสนุก เพลิน ได้ความรู้เหมือนที่เคย ชอบงานเขียนของพี่น้ำมากค่ะ ส่วนตัวไม่เคยทั้งอ่านและดูละคร เรื่องสี่แผ่นดินมาก่อนเลย เริ่มมาสนใจก็เมื่อรู้ข่าวว่าน้องกันจะได้เล่นละครเวทีเรื่องนี้ ก็เลยตามหาข้อมูลจนได้อ่านเรื่องย่อๆพอสังเขปเท่านั้นเอง เป็นการสปอยล์ที่ถูกใจมากค่ะ เพราะกำลังอยากได้ไว้ประกอบความรู้ไว้บ้าง เวลาไปนั่งชมจะได้ช่วยให้เข้าใจเนื้อหาและที่มาความเป็นไปของตัวละคร หลังจากอ่านสปอยล์ส่วนที่ 1 ทำให้อยากไปหาหนังสือมาอ่านก่อนไปดูจังเลยค่ะ รออ่านสปอยล์ส่วนที่เหลืออยู่นะคะ  จากคุณ : กิมจิVSปลาดิบ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 14:14:23

ความคิดเห็นที่ 45 เข้ามาขอบคุณ คุณน้ำค่ะ เขียนได้ละเอียดมากๆๆ เลย รออ่านในโอกาสต่อ ๆ ไปอีกนะคะ จากคุณ : โดราเอะจัง เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 14:14:53

ความคิดเห็นที่ 46 สุดยอดมากครับ ชื่นชม จขกท.จริงๆ จากคุณ : Mr.JT เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 14:30:36

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณคุณน้ำมากๆค่ะ   สปอยล์ได้สุดยอดจริงๆ   รออ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : พี่โรส (Rhana) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 08:55:56

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณสำหรับเนื้อหาการสปอยล์ครับ การสปอล์ในกระทู้นี้สำหรับผมจำเนื้อหาของเรื่องที่ตกหล่นไปได้ครับ จากคุณ : MR.BARAN เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:21:29

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณค่ะ อ่านได้ไม่เบื่อเลยจริงๆ จากคุณ : รวิตรา เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 22:04:40

ความคิดเห็นที่ 51 ‎* เจ้าของกระทู้เพิ่งกลับมาจากการดูงานภาคใต้ค่า * สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาอ่านและเข้ามาคอมเม้นท์ค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นมากๆ นะคะ ชื่นใจคนเขียนจริงๆ ค่ะ ^__^ เนื่องจากกำหนดการดูงานของ จขกท. มีการเปลี่ยนแปลงกระทันหัน และมีเรื่องฉุกละหุกก่อนเดินทางเกิดขึ้นนิดหน่อย เมื่อวันจันทร์เลยไม่สามารถลงสปอยล์ฯ สี่แผ่นดินให้จบตามที่แจ้งเอาไว้ได้ ขออภัยท่านที่รออ่านด้วย ที่ทำให้คอยเก้อนะคะ   เดี๋ยวเย็นนี้จะไปดูรอบปกติ เป็นครั้งแรก จะเก็บรายละเอียดเพิ่มเติม แล้วลองมาตรวจทานกับที่เขียนไว้ก่อนลงอีกที และจะลงต่อให้จบ พรุ่งนี้เช้า แน่นอนค่ะ :) จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 11:34:28

ความคิดเห็นที่ 52 เข้ามาตามอ่านทุกวันเลย คืนนี้ก็จะรออ่านนะคะ ขอแบบละเอียดเลยนะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 11:37:49

ความคิดเห็นที่ 53 รออ่านอยู่เหมือนกันค่ะ ^_^ จากคุณ : agape_love_22 เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 12:29:45

ความคิดเห็นที่ 54 มีโอกาสได้ไปชมรอบเอไทม์มาค่ะ รู้สึกชอบและประทับใจอย่างบอกไม่ถูก ร้องไห้ด้วย ฉาก แสง สี เสียง นักแสดงและอองซอมเลิศมาก ขนลุกหลายๆฉาก อยากจะบอกให้ทุกคนควรจะไปดูอย่างยิ่ง กับสี่แผ่นดินเวอร์ชั่นนี้ จากคุณ : มิสจูนเลียต เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 13:57:42

ความคิดเห็นที่ 55 ฟังเพลงในยูทูปแล้ว ยิ่งเร้าให้อยากไปชม แต่รอบผมเลื่อนไปตั้ง มกราคม ฟังเพลงแล้วอิ่มจริงๆครับ จากคุณ : พงศ์พิชัย เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 19:31:47

ความคิดเห็นที่ 56 คุณน้ำมาแล้ว รออ่านนะคะ จากคุณ : SaranGe_U เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 22:25:55

ความคิดเห็นที่ 57 รออ่านจากคุณน้ำค่ะ เพราะรอบที่จองไป ปลายเดือน ม.ค. เลย  นึกว่าจะเลื่อนอีก เลยจองซะไปไกลเลย เสียดายจริงๆ ค่ะ จากคุณ : bluehorse เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 22:55:38

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามารออ่านต่อ เห็นคุณน้ำบอกว่าเช้าวันนี้แน่นอน รออยู่นะคะคุณน้ำ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : neeraya เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 07:33:50

ความคิดเห็นที่ 59 [Spoil จุดที่ 2 : การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ ] ในความรู้สึกส่วนตัวของผู้อ่านหนังสือ สี่แผ่นดิน คนหนึ่ง การตีความตัวละครส่วนใหญ่ของละครเวทีเรื่องนี้ ทำได้ดีมากค่ะ ตัวละครส่วนใหญ่มีนิสัยใจคอ ความคิดความอ่าน ตรงกับบทประพันธ์ อีกทั้งผู้แสดง รวมถึงทีมงานเบื้องหลัง ก็สามารถสื่อสารให้คนดู รู้จักและเข้าใจกับตัวละครนั้นๆ ได้ ภายในเวลาอันรวดเร็ว ขอบคุณ Scenario มากค่ะ ที่ทำให้ดูละครเวทีเรื่องนี้อย่างมีความสุข โดยไม่สะดุดเลย สำหรับตัวละครหลักๆ ใน สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล ที่มีบทบาทมากพอที่จะนำมาวิเคราะห์เปรียบเทียบ การตีความตัวละคร ระหว่างเวอร์ชั่นละครเวที เทียบกับบทประพันธ์ มีดังต่อไปนี้ค่ะ ๑.  แม่พลอย ๒. คุณเปรม ๓. ช้อย ๔. ตาอ้น ๕. ตาอั้น ๖. ตาอ๊อด ๗. ประไพ ๘. พ่อเพิ่ม ๙. เสวี ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๑. แม่พลอย] แม่พลอยในละครเวทีเรื่องนี้  ก็ยังเป็นกุลสตรีในแบบดั้งเดิม ตามอุดมคติของยุคกึ่งรัตนโกสินทร์เหมือนในหนังสืออยู่นั่นเอง ผิดแต่ว่า แม่พลอยสินจัย มีความกล้าและความมั่นใจ มากพอที่จะเดินออกมาบอกเล่าเรื่องราว และเปิดเผยความรู้สึกของตนกับคนดู และผู้คนรอบข้าง ในขณะที่แม่พลอยในหนังสือคงจะไม่สามารถทำแบบนี้ได้ แม่พลอยในหนังสือ คงจะได้แต่เก็บงำความรู้สึก คิดใคร่ครวญอยู่ในใจ และพูดคุยแต่กับเฉพาะคนที่สนิท อย่างช้อย พ่อเพิ่ม และคนในครอบครัวเท่านั้น ส่วนตัวเห็นว่า แม่พลอยในเวอร์ชั่นละครเวที มีการตีความคาแร็คเตอร์ออกมาได้ไม่แตกต่างจากในหนังสือค่ะ แต่สิ่งที่แตกต่างกันก็คือ จำนวนเหตุการณ์ และรายละเอียดของเหตุการณ์ที่พลอยพบเจอ รวมถึงการบรรยายความนึกคิดของพลอย ต่อเรื่องต่างๆ ที่มีโอกาสได้พบได้เห็นเท่านั้น ทั้งนี้ก็ด้วยข้อจำกัดของเวลา ความกระชับในการเล่าเรื่องเป็นหลักค่ะ แต่ก็ต้องถือว่าผู้จัดทำบท ได้ทำการบ้านมาเป็นอย่างดีนะคะ เพราะทุกๆ ครั้งที่แม่พลอยสินจัยได้ออกมาพูด บอกเล่าเรื่องราวในมุมมองของตัวเองกับคนดู ก็จะมีการสรุปความคิดรวบยอดในประเด็นสำคัญเอาไว้ค่อนข้างที่จะครบถ้วน ทำให้เมื่อผู้ชม ดูละครจนจบ ครบทั้ง 4 แผ่นดินแล้ว ก็จะสามารถรับรู้ถึงตัวตน และสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับแม่พลอย รวมทั้งบทสรุปชีวิตของแม่พลอย ได้ตรงตามบทประพันธ์ เรียกได้ว่า แทบจะไม่พลาดเหตุการณ์ที่สำคัญใดๆ ที่เกิดขึ้นกับแม่พลอยเลย เพราะฉะนั้น แฟนหนังสือสี่แผ่นดิน น่าจะไม่ผิดหวัง กับการตีความตัวละคร “แม่พลอย” ในละครเวทีแน่นอนค่ะ ขอบคุณภาพ แม่พลอย 3 ช่วงวัย จาก facebook แม่พลอยมัดหมี่ค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 10:07:28

ความคิดเห็นที่ 60 [Spoil จุดที่ 2 : การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๒. คุณเปรม] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ถ้าจะว่ากันตามจริงแล้ว คุณเปรม ในเวอร์ชั่นละครเวที ถือว่าเป็นตัวละครทื่ไม่ได้มีบทบาทมากนัก บทบาทสำคัญของคุณเปรมในหนังสือ ก็ถูกนำมากล่าวถึงในละครเวทีไว้เพียงผิวเผิน แต่ในขณะเดียวกัน คุณเปรมในละครเวทีครั้งนี้ ก็ถูกวางหน้าที่อันสำคัญยิ่ง นั่นก็คือ การเป็นผู้ที่ปลูกฝัง "ข้อคิด" ที่เป็นแก่นสาร ใจความหลักของเรื่อง ให้กับแม่พลอย และทำตัวสมกับที่เป็นหัวหน้าครอบครัว ให้กับแม่พลอยและลูกๆ ได้ดีกว่าในหนังสือมาก ซึ่งก็ทำให้คุณเปรมในละครเวที มีภาพลักษณ์ที่อบอุ่น ดูดี และทำให้ภาพรวมของละครเวที ดูเข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อนจนเกินไป ถือเป็นการตีความบทที่แตกต่างจากบทประพันธ์เดิมออกไปนิดหน่อย แต่เป็นความแตกต่างที่จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ทำให้คุณเปรมเสียหายอะไร ในฐานะคนที่อ่านหนังสือมาแล้ว ส่วนตัวก็ไม่ได้ตะขิดตะขวงใจกับการตีความครั้งนี้ค่ะ เพราะถ้าจะบอกว่า เวอร์ชั่นละครเวที “สร้างภาพ” ให้กับคุณเปรมมากเกินไป ก็คงจะพูดแบบนั้นไม่ได้ เพราะบทบาทก็ไม่ได้มากมาย หรือแต่งเรื่องเชิดชูคุณเปรมจนโอเว่อร์เกินขนาดอะไร เพียงแต่ในละครเวที ไม่ได้บอกถึงจุดบกพร่องของคุณเปรม หรือความเปิ่น ความเจ้าเล่ห์แสนกล ความลำเอียงนิดๆ และความ รั่ว ของคุณเปรม ให้คนดูได้รับรู้อย่างหมดเปลือก แค่นั้นเองค่ะ ^^ ในฉบับหนังสือนั้น ความสำคัญของคุณเปรม อยู่ที่การเป็นคนที่นำความเป็นไปนอกบ้าน มาเล่าสู่กันฟังกับแม่พลอย ทำให้แม่พลอยได้รับรู้ เข้าใจ และสัมผัสกับการเปลี่ยนแปลงของบ้านเมือง ทั้งในประเทศ และต่างประเทศ อยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะเลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน และในบางครั้ง คุณเปรม ก็ถึงกับขอร้อง แม่พลอย ให้เปลี่ยนแปลงปรับตัว ตามพระราชนิยมและยุคสมัย เพราะคุณเปรมนั้น มีตำแหน่งหน้าที่ รับใช้ใกล้ชิด พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 และรัชกาลที่  6 มาโดยตลอด โดยเฉพาะในรัชกาลที่ 6 ที่คุณเปรมมีความผูกพัน เทิดทูนพระองค์ไว้เหนือเศียรเกล้า และจงรัก ภักดี อย่างสุดจิตสุดใจ เพราะฉะนั้นคุณเปรมจึงเป็นผู้ที่ได้รู้เห็นถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ชนชั้นสูงพึงจะรับรู้ ได้จากศูนย์กลางของการปกครองในยุคนั้นโดยตรง ซึ่งผู้ประพันธ์ก็ได้อาศัยเรื่องราวที่คุณเปรมนำมาแบ่งปันกับแม่พลอยนี้เอง ในการบันทึกประวัติศาสตร์ ความคิดความอ่านของเจ้านาย ความเป็นไปของวังหลวงในยุคของพระมหาธีรราชเจ้า ที่ให้ความสำคัญกับศิลปะวัฒนธรรมเป็นหลัก ไว้ในบทประพันธ์เรื่องนี้ค่ะ ความเป็นไปใดๆ ในวังหลวง ที่พลอยเคยได้รับรู้สมัยอยู่ในวังนั้น เป็นบทบาทของ “ฝ่ายใน” ซึ่งหมายถึงพระญาติ พระชายา เชื้อพระวงศ์ ข้าราชบริพารที่เป็นสตรี ที่อาศัยอยู่ในพระบรมมหาราชวัง ซึ่งเป็นด้านของความละเมียดละไม ขนบธรรมเนียม วัฒนธรรม การปลูกฝังความคิดอันดีงาม และความรู้ของกุลสตรีไทย แต่เมื่อแต่งงานออกเรือนมาอยู่กับคุณเปรมแล้ว สิ่งที่แม่พลอยได้รับรู้ผ่านคุณเปรม จะเป็นเรื่องของ “ฝ่ายหน้า” ซึ่งเป็นเรื่องของการปกครอง การตัดสินความเป็นไป ทิศทางของบ้านเมือง ว่าจะเป็นเช่นไรในภายภาคหน้า ส่วนเรื่องราวเมื่อสิ้นคุณเปรมแล้วนั้น แม่พลอยก็ยังได้รับรู้สถานการณ์บ้านเมือง ผ่านทางลูกๆ และสิ่งนี้เองที่ทำให้ สี่แผ่นดิน กลายเป็น"สื่อบันทึกประวัติศาสตร์" ที่มีความครบถ้วน ในหลากหลายแง่มุมของผู้เล่า   ผ่านสายตาของแม่พลอย ผู้รับรู้เหตุการณ์ค่ะ (ขอบคุณภาพ คุณเปรม 2 ช่วงวัย จาก facebook แม่พลอยมัดหมี่นะคะ ^_^) จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 10:23:50

ความคิดเห็นที่ 61 [Spoil จุดที่ 2 : การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๒. คุณเปรม] - (ต่อ) ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: คาแร็คเตอร์ของคุณเปรมในหนังสือนั้น นอกจากจะรูปหล่อ พ่อรวย ชาติตระกูลดี หน้าที่การงานดี อนาคตไกล หล่อเลือกได้ ภรรยาสวยและดี เป็นหน้าเป็นตาให้สามีได้ไม่อายใครแล้ว ด้วยความเป็นคนที่เพียบพร้อมไร้กังวลของคุณเปรมนี่เอง ที่ทำให้คุณเปรมในหนังสือ ออกจะเป็นชายหนุ่มเจ้าสำราญ ใจกว้างเป็นแม่น้ำ ชอบเข้าสังคม เลี้ยงดูปูเสื่อผู้คนแบบไม่อั้น มีของเล่นคนรวยให้ได้เห่อ ได้ฟุ่มเฟือยเป็นพักๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ชอบแต่งเนื้อแต่งตัว ตามสมัยนิยม และที่สำคัญที่สุดเหนือสิ่งอื่นใด สำหรับคุณเปรม ที่จะต้องก้าวตามให้ทันให้ได้ก็คือ พระราชนิยม จากการชมละครเวทีรอบวันที่ 1 ธ.ค. ที่ผ่านมา ในช่วงพักครึ่ง ผู้ชมกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านหลัง จขกท. คุยกันว่า ทำไมคุณเปรมในละครเวที ต้องเต้นด้วย ^^ คุณเปรม เวอร์ชั่นหนังสือ ในยุคสมัยของรัชกาลที่ 6 นั้น ด้วยความที่พระองค์ท่านให้ความสำคัญกับศิลปะวิทยาการ หนังสือหนังหา ละครต่างๆ มาก มากถึงขนาดที่พระองค์ท่าน ลงมือประพันธ์ และลงมือแสดงเองด้วยค่ะ คุณเปรมในหนังสือ ก็เคยคิดจะไปหัดโขน เพื่อให้เข้ากับพระราชนิยม แต่คงจะไปเจอการจับฉากเข้า 55555++ คุณเปรมเธอเลยถอดใจ ลดระดับความยากของการแสดงที่จะฝึกหัดมาเหลือเพียง ละครพูด ถ้าเวอร์ชั่นละครเวทีจะผิด ก็ผิดตรงที่ไปเปลี่ยนพระราชนิยม ที่คุณเปรมมุ่งหมายจะประพฤติปฏิบัติตาม จากละครพูด มาเป็นการเต้นรำแบบตะวันตกนั่นเองค่ะ คาแร็คเตอร์ที่ตรงกันของคุณเปรมเวอร์ชั่นหนังสือ กับละครเวที ที่ถูกกล่าวถึงอย่างหนึ่งก็คือ ความเป็นคนเจ้าสำอาง ชอบแต่งเนื้อแต่งตัว ความสำรวยของคุณเปรมในหนังสือนั้น เรียกว่าผู้หญิงหลายคนยังอาจเทียบไม่ได้ เพราะคุณเปรมทั้ง “เป๊ะ” และ “เยอะ” จนถึงขั้นต้องส่งสูทเครื่องทรง ลงเรือไปซักรีดที่ต่างประเทศ (จำไม่ได้ว่าสิงคโปร์หรือปีนังค่ะ) เพราะบ่าวไพร่ และร้านรวงในบางกอก ทำได้ไม่เนี้ยบพอ ไม่เป็นที่พึงพอใจของคุณเปรมค่ะ ซึ่งในละครเวที ได้ปรับเปลี่ยนประเด็นนี้ เป็นการสั่งตัดชุดทักซิโด้อย่างโก้จากอังกฤษแทน จนโดนแม่ช้อยเหน็บให้ ซึ่งฉากนี้เรียกเสียงฮาครืนจากคนดูได้ทั้งโรง ส่วนเรื่องการดูแลครอบครัว ตั้งแต่แม่พลอยออกเรือนมาอยู่กับคุณเปรมนั้น ในหนังสือ กล่าวว่าคุณเปรมได้มอบอำนาจสิทธิ์ขาด ในการดูแลความเป็นไปในบ้านและการเลี้ยงดูลูกๆ ให้กับแม่พลอย ส่วนตัวคุณเปรมเอง ก็ไปมุ่งเน้นให้ความสำคัญกับงาน และการเข้าสมาคมนอกบ้านแทน จนบางทีแม่พลอยก็ยังเคยน้อยอกน้อยใจ และออกปากขอให้คุณเปรมช่วยให้ความใส่ใจกับลูกๆ วัยกำลังน่ารักบ้าง แต่คุณเปรมก็ไม่ค่อยจะให้ความสำคัญกับการเลี้ยงดูลูกๆ มากนัก ทำให้แม่พลอยกลุ้มอกกลุ้มใจ และเริ่มระแวง เพราะเมื่อแรกแต่งงาน คุณเปรมก็ช่างเอาอกเอาใจดี แต่พอมีลูกด้วยกัน 3 คนแล้ว คุณเปรมก็เอาใจแม่พลอยอยู่เหมือนกัน แต่ดูเหมือนจะเป็นการ “เอาใจออกห่าง” เสียมากกว่า เพียงแต่ว่า คุณเปรม ไม่ได้เอาใจออกห่างไปหาหญิงอื่น แค่เอาใจออกห่างไปให้ความสำคัญกับเรื่องที่คุณเปรมสนใจเท่านั้นค่ะ เรื่องความยุติธรรมในการให้ความรักความสนใจกับลูกๆ คุณเปรมในหนังสือก็ค่อนข้างจะลำเอียงไปทางตาอั้น เพราะมีความคิดความอ่านเอาการเอางาน เป็นหลักเป็นฐาน รักความเจริญก้าวหน้า เปิดรับความศิวิไลซ์ถูกใจพ่อ กับตาอ้นลูกติด คุณเปรมจะทำเป็นไม่ใส่ใจ ซึ่งแม่พลอยสันนิษฐานว่าเป็นอุบาย ที่จะทำให้แม่พลอยสงสารและเมตตาตาอ้นมากขึ้น ส่วนตาอ๊อด คุณเปรมก็ไม่ได้สนใจใยดีหรือคาดหวังมากนัก เพราะเห็นว่าอ๊อดมีความคิดอ่านที่ไม่เป็นแก่นสาร สู้ตาอั้นไม่ได้ คุณเปรมในหนังสือ จึงไม่ได้มีความผูกพันลึกซึ้งกับลูกๆ มากเท่าไหร่ ต่างจากแม่พลอย ที่เฝ้าประคบประหงม ถนอมกล่อมเกลี้ยง เลี้ยงลูกทั้ง 4 คนมากับมือ ตั้งแต่เล็กจนโตค่ะ ถ้าในหนังสือไม่ได้เน้นย้ำว่า คุณเปรมเป็นข้าราชการที่ซื่อสัตย์ จงรักภักดี และทุ่มเทแรงกายแรงใจในการทำงานสนองพระเดชพระคุณพระมหากษัตริย์ อีกทั้งยังมีผลงานดี ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ ได้รับการสนับสนุนมาก ด้วยคอนเนคชั่นที่คุณเปรมสร้างสมมาอย่างดีจากการเข้าสมาคมแล้วละก็ คุณเปรมของพวกเรานี่ก็คือหนุ่มไฮโซที่ชอบทำอะไรเว่อร์ๆ เราดีๆ นี่เองค่ะ แต่เคราะห์ยังดีที่คุณเปรมไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องเที่ยวเล่น มากไปกว่าเรื่องงาน แต่ความกระตือรือร้น ความน่ารัก ความฮา ความเยอะ และความรั่วของคุณเปรม ในรัชกาลที่ 6 ก็ได้หมดไป เปลี่ยนเป็นความหมดอาลัยตายอยาก ในยุครัชกาลที่ 7 แทน เพราะนอกจากคุณเปรมจะสูญเสีย ร. 6 ที่คุณเปรมรักและเทิดทูนมากไปแล้ว คุณเปรมก็ต้องพบกับการเปลี่ยนแปลง ของตำแหน่งหน้าที่ และนโยบายใหม่ๆ จนได้ตัดสินใจ ดุลตัวเองออกจากราชการ พอออกมาอยู่บ้านเฉยๆ ก็ไม่มีอะไรทำ ซึ่งคุณเปรมก็อาศัยการขี่ม้ามาเป็นเครื่องบำรุงจิตใจ บางครั้งหักโหมขี่จนได้รับบาดเจ็บบ้างก็มี แถมลูกชายที่คาดหวังเอาไว้มากอย่างตาอั้น ที่กลับมาจากเมืองนอก ก็กลับพาเมียแหม่มติดมาด้วยให้คุณเปรมช้ำชอกใจ ส่วนตาอ๊อด ก็เรียนจบมาแล้วไม่ได้ทำการทำงานให้เป็นโล้เป็นพาย ทำให้เรื่องเชิดหน้าชูตาของคุณเปรมนั้น ออกจะดร็อปๆ ไป ไม่ฟู่ฟ่าเหมือนสมัยหนุ่มๆ ขอบคุณภาพประกอบ คุณเปรมในเครื่องทรงอังกฤษ จาก Instragram ของคุณบอย ถกลเกียรติ ค่ะ ^_^ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 10:52:41

ความคิดเห็นที่ 62 [Spoil จุดที่ 2 : การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๒. คุณเปรม] - (ต่อ) ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: สำหรับคุณเปรมในละครเวทีครั้งนี้ บทบาทที่มีอยู่ จะเป็นช่วงที่คุณเปรมในวัยหนุ่ม ได้มาพบรักกับแม่พลอยวัยสาว จนกระทั่งแต่งงานกัน มีการปรับความเข้าใจกันเรื่องตาอ้น ที่ทำให้คุณเปรมรู้สึกผิดกับแม่พลอยมาก จนตั้งใจว่าต่อไปจะไม่ทำให้แม่พลอยต้องเสียใจอีกเลย ฉากที่แสดงถึงการที่คุณเปรม เป็นผู้แนะนำสิ่งใหม่ๆ ให้กับแม่พลอย จะเป็นฉากงานเต้นรำค่ะ มีการพูดถึงความจงรักภักดีอย่างยิ่งยวด การเป็นข้าราชการที่ดี มีความกระตือรือร้นสูง และการเป็นผู้ก้าวล้ำนำสมัยของคุณเปรม มีฉากที่แสดงถึงพระราชนิยมด้านการละคร ที่คุณเปรมในละครเวทีบอกคนดูไว้ว่า ที่พระเจ้าอยู่หัวทรงเน้นเรื่องการละครนั้น   ละครก็ให้ข้อคิดสอนใจได้เหมือนกัน ไม่ใช่แค่บันเทิงเริงใจไปวันๆ (ซึ่งจริงๆ ถ้าทางผู้จัดนำประเด็น ดุสิตธานี เมืองจำลองการบริหารแบบประชาธิปไตย ที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชดำริให้ก่อตั้งขึ้นเพื่อทดลองระบอบการปกครอง ในระบอบประชาธิปไตยเข้ามาประกอบด้วย จะดูดีมากๆ ค่ะ) ฉากการเต้นรำของคุณเปรม ยังแฝงนัยยะการเข้ามา และการเปิดรับวัฒนธรรมตะวันตกในยุคสมัยนั้น คุณเปรมยังมีบทบาท ในการกำหนดอนาคตให้ลูกชายแท้ๆ ทั้ง 2 คน คือตาอั้นและตาอ๊อด ไปเรียนเมืองนอก ซึ่งสะท้อนค่านิยมด้านการศึกษาในยุคนั้น สิ่งที่คุณเปรมในละครเวทีมีเพิ่มขึ้นมา คือการให้ข้อคิดแม่พลอยในเรื่องของความเปลี่ยนแปลง การยอมรับการเปลี่ยนแปลง การรู้เท่าทันสิ่งที่เป็นไป และยอมรับความไม่สมบูรณ์แบบของสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเห็น ว่ามันก็สวยงามแล้วในแบบที่มันเป็น พูดง่ายๆ ก็คือ อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิด สติ เราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด นั่นเองค่ะ (ดีที่คุณเปรมร้องเพลง "ภาพ" ไม่ได้ร้อง Live & Learn ให้แม่พลอยฟังนะเจ้าคะ ) พอลูกๆ กลับมาจากเมืองนอก คุณเปรมในละครเวที ก็เป็นคนนำข่าวลือการล้มเจ้ามาเตือนลูกๆ และเตือนสติแม่พลอย ให้ปล่อยวางกับเรื่องประไพ (ซึ่งในละครเวที คนที่บอกกล่าวเรื่องขบวนการล้มเจ้าให้พลอยฟัง และบอกให้แม่พลอยไปเตือนอั้น คือ พ่อเพิ่ม ส่วนคนที่บอกพลอยให้ปล่อยวางเรื่องประไพ ก็คือ ช้อย ค่ะ) ก่อนที่คุณเปรมในเวอร์ชั่นละครเวทีจะจากไป คุณเปรมยังได้ทบทวนคำสัญญาที่คุณเปรมไม่เคยลืม และไม่เคยผิดคำสัญญากับแม่พลอย ที่จะไม่ทำให้แม่พลอยเสียใจ เป็นการสรุปปิดท้ายบทบาทของคุณเปรม ด้วยฉาก Reprise ที่น่ารักและอบอุ่นมากๆ ภาพของคู่ชีวิตวัยกลางคน 2 คนผัวเมีย ที่ได้มานั่งรำลึกถึงวันวานยังหวานอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ก่อนที่คนหนึ่ง จะจากไปอย่างไม่มีวันกลับอย่างกระทันหัน โดยที่ไม่มีใครคาดคิด ฉากนี้เรียกน้ำตาจากคนดูได้มากทีเดียวค่ะ รอบที่ไปดูเมื่อวาน อิชั้นใช้มาสคาร่าแบบไม่กันน้ำ ร้องไห้ไป 3 ฉากแล้วถึงได้นึกขึ้นได้ แต่เคราะห์ดีไม่มีอาการแพนด้ามาสคาร่าเลอะแต่อย่างใด แต่เตือนไว้ก่อนสำหรับสาวๆ ที่กำลังจะไปดู อย่าลืมผ้าเช็ดหน้า หรือทิชชู่ และใช้เครื่องสำอางแบบกันน้ำ เท่านั้นนะคะ สำหรับผู้หญิงในยุคช้างเท้าหลังเต็มขั้นอย่างแม่พลอย คำที่เธอได้กล่าวเอาไว้ในวันแต่งงานว่า “ต่อจากนี้ จะเป็นเช่นไร จะฝากชีวิตเอาไว้ในมือเธอ” เธอก็หมายความแบบนั้นจริงๆ คือ ชีวิตเธอขึ้นอยู่กับคุณเปรม เมื่อสิ้นคุณเปรมไปแล้ว เธอก็เคว้งคว้างอับจนหนทาง ไร้ที่พึ่ง ซึ่งในหนังสือ คุณเปรมก็ไม่ได้ทิ้งข้อคิดไว้ให้เธอได้ทำใจ เหมือนในละครเวที ดังนั้น คุณเปรมในละครเวที แม้จะมีบทบาทค่อนข้างน้อย แต่กลับเป็นบทที่เป็นผู้ปูพื้นฐานแก่นความคิดที่สำคัญของเรื่อง และเป็นตัวละครที่มีความสำคัญต่อตัวละครหลักอย่างแม่พลอยมากที่สุด มากกว่าแม่ มากกว่าพ่อ มากกว่าเสด็จฯ มากกว่าลูกคนไหนๆ เชื่อมั่นว่า เมื่อดูจบ ทุกคนจะจดจำคุณเปรม ในฐานะสุภาพบุรุษที่อบอุ่น เข้าใจชีวิต และเข้าใจโลก ตลอดไป ไม่น่าจะมีคนผิดหวังรุนแรงกับคาแร็คเตอร์ “คุณเปรม” ในรูปแบบของละครเวทีค่ะ ^_^ (มีแต่คนจะเพ้อถึงความแสนดี โรแมนติด เป็นสุภาพบุรุษ และรักเดียวใจเดียวของคุณเปรมเสียละมากกว่าค่ะ) จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 11:13:41

ความคิดเห็นที่ 63 [Spoil จุดที่ 2 : การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๓. ช้อย] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ช้อยในละครเวทีนั้น ออกมาก๋ากั่น แก่แดดแก่ลมตั้งแต่เด็ก และออกแนวปากคอเราะร้าย มากกว่าจะเป็นคนมีปฏิภาณไหวพริบดี เจ้าคารี้ สีคารม เหมือนกับช้อยในฉบับหนังสือค่ะ อาจจะเป็นเพราะในละครเวทีไม่มีเหตุการณ์ปลีกย่อยต่างๆ ที่จะสามารถแสดงถึงความมีไหวพริบ ช่างคิดบทเจรจาตอบโต้ได้ทันควัน และเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ขันของช้อย ความรักสัตว์ รักเด็ก รักคนแก่ ขี้สงสาร รักความยุติธรรม มีน้ำใจกว้างขวางของช้อย ก็มิได้ถูกกล่าวถึงไปด้วย ถ้าจะกล่าวโดยสรุป ช้อยในบทประพันธ์เดิมนั้น น่าจะเป็นตัวแทนผู้หญิงที่มีความคิดเป็นตัวของตัวเอง ซึ่งหาได้ยากในสมัยนั้น และเป็นที่พึ่งทางจิตใจ เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขสำหรับพลอย คอยให้คำปรึกษาที่ดีกับพลอยเสมอ ส่วนช้อยในละครเวทีใน 3 ช่วงวัย ถ้าพูดกันตามบทบาทแล้ว ก็ดูจะมีแต่พี่ต๊งเหน่ง รัดเกล้า ที่ตีความ “ช้อย” ออกมาได้ถูกต้องที่สุด ส่วนช้อยเด็ก กับช้อยสาว ดูจะเป็นตัวละครที่มีจุดมุ่งหมาย เพื่อออกมาเรียกเสียงฮาและสร้างบรรยากาศที่คึกครื้นเพียงเท่านั้น ไม่มีการให้บทบาทในแง่ของเพื่อนคู่คิด เสาหลักที่สำคัญคนหนึ่งของชีวิตพลอยค่ะ ขอบคุณภาพประกอบ จาก Instragram คุณบอย ถกลเกียรติ ค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 11:31:26

ความคิดเห็นที่ 64 [Spoil จุดที่ 2 : การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๔. ตาอ้น] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ตาอ้นในบทประพันธ์เป็นอย่างไร ตาอ้นในละครเวทีก็เป็นอย่างนั้นค่ะ ไม่ว่าจะเป็นความเจียมเนื้อเจียมตัวที่เกิดจากความสำนึกว่าตัวเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของแม่ ความรู้สึกกลัวอยู่ลึกๆ ว่าพ่อไม่รัก ปมด้อยที่ไม่ได้ไปเรียนเมืองนอกเมืองนา ความรู้สึกรักชาติ รักสถาบัน ความพลุ่งพล่านของเลือดทหารที่พร้อมจะปกป้องราชบัลลังก์ ความรู้สึกอ่อนไหวและไม่เข้าใจเมื่อคนไทยด้วยกันต้องมาลั่นไกปืนเข่นฆ่ากันเอง ความรักที่มีต่อแม่พลอยอย่างมากล้น ความห่วงใยต่อน้องทั้งสอง อ้นในละครเวที ถูกถอดแบบออกมาจากในบทประพันธ์ แทบจะ 100% ต้องขอชื่นชมผู้จัดทำบท และโดยเฉพาะ ผู้แสดง ที่สื่ออารมณ์ได้ดีมาก การ casting ดี มีชัยไปกว่าครึ่งจริงๆ ค่ะ ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๕. ตาอั้น] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ความกร่าง เกรียน ถือตัวว่าเป็นลูกคนโตที่แท้จริงของคุณพ่อคุณแม่ และความเชื่อว่าตนเองนั้นมีความคิด ความรู้ ความสามารถ และสายตาอันกว้างไกลกว่าคนอื่นๆ จากการที่ได้ไปเรียนเมืองนอกของอั้น รวมถึงอุดมการณ์ทางการเมืองที่ร้อนแรงจนเป็นเครื่องผลักดันให้อั้น เข้าไปมีส่วนร่วมกับคณะราษฎร์ในการเปลี่ยนแปลงการปกครอง แต่ก็เป็นอุดมการณ์ที่บริสุทธิ์ ไม่ได้ถูกเจือปน ด้วยผลประโยชน์ส่วนตนหรือพวกพ้องของอั้น ได้ถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจนในเวอร์ชั่นละครเวที และบทสำคัญของตัวละครนี้นั่นก็คือ การสำนึก ต่อความผิดพลาดและหุนหันพลันแล่น ด่วนกระทำการของตนเองในอดีต การมองคนผิดพลาด และความรู้สึกผิดต่อแม่ พี่ชาย น้องชาย น้องสาว ก็ได้ถูกถ่ายทอดออกมาอย่างลึกซึ้ง แต่เข้าใจได้ง่าย อั้นถือเป็นตัวละครหลักที่ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ ที่แม่พลอยได้รับรู้ ในแผ่นดินสุดท้าย เป็นบทที่ยาก มีอารมณ์หลากหลาย แต่ผู้จัดทำบท ทีมงาน และนักแสดง ก็สรุปบทบาทของอั้นได้กระชับและเก็บใจความสำคัญได้ดีมากค่ะ ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๖. ตาอ๊อด] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ในบรรดาลูกชาย 3 คนของแม่พลอย บทของตาอ๊อด ลูกที่รักแม่พลอย และแม่พลอยรักมากที่สุด ได้กลายเป็นบทที่สุ่มเสี่ยงต่อความเข้าใจผิดของผู้ชมได้มากที่สุดในเวอร์ชั่นละครเวทีค่ะ ถึงแม้ในการให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชน สิงโต สิงหรัตน์ ผู้แสดงบทนี้ จะให้สัมภาษณ์ถึงบทบาทที่ตนเองได้รับอย่างถูกต้อง ว่าอ๊อดเป็นคนที่มีอะไรหลายๆ อย่างที่ซับซ้อนอยู่ในตนเอง ดูภายนอกอาจจะถูกมองว่าเป็นคนสบายๆ ไม่คิดอะไร ไม่ทำงานทำการอะไร แต่จริงๆ แล้วรู้อะไรเยอะมาก เข้าใจอะไรเยอะมาก คิดเยอะมาก ถึงคราวที่แม่ต้อการให้อ๊อดเป็นที่พึ่ง อ๊อดก็สามารถเป็นที่พึ่งที่ดีได้ แต่ที่อยู่กับบ้าน ไม่ออกไปทำงาน ก็เพราะรักแม่ เป็นห่วงแม่มาก (ไม่ใช่ขี้เกียจ หรืออยากเกาะมารดาขอเงินใช้ไปวันๆ รักสบายแต่อย่างใด) แต่ก็น่าเสียดายนะคะ ที่บทร้องของอ๊อด ถูกสื่อสารออกมาในเชิงที่ว่า อ๊อดเป็นคนที่ไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไร ถึงจะไม่มีการมีงานทำ ไม่สนใจใคร ไม่สนใจอะไร ขอแค่ได้อยู่บ้านคอยอ้อนแม่ก็พอ พอมีบทร้องในทำนองนี้ออกมา 2-3 ครั้ง โดยเฉพาะ ฉากเปิดตัวลูกๆ ทั้ง 4 ในวัยหนุ่มสาว ที่ดูเป็นจริงเป็นจัง คนดูก็เสี่ยงที่จะแยกแยะได้ยากแล้วว่า จุดไหนต่อจากนั้น ที่อ๊อดแค่พูดเล่น ส่วนฉากที่อ๊อดทำตัวเป็นที่พึ่งได้ดี เช่น ฉากการจัดการงานศพคุณเปรม ฉากที่คอยช่วยเหลือดูแลพี่อ้น ฉากที่อธิบายแนวคิดใหม่ๆ เรื่องการเมืองให้กับแม่ ฉากที่คอยใส่ใจความรู้สึกของแม่ในยามที่แม่อ่อนแอ ซึ่งในหนังสือ อ๊อดวางตัวจนแม่พลอยรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็ก แต่ในละครเวที อ๊อดก็ได้แต่ปลอบแม่ในแบบเด็กๆ แม้บทเพลงที่อ๊อดร้องออกมา จะให้ความเชื่อมั่นและอุทิศตนเป็นที่พึ่งพา แต่ท่าทางในการร้องก็ดูเหมือนอ๊อดจะต้องการการพึ่งพาจากแม่เสียมากกว่า บท อ๊อด จึงน่าจะเป็นบทเดียวในบรรดาลูกๆ ของแม่พลอย ที่ตีความออกมาได้อย่างคลุมเครือค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 11:58:14

ความคิดเห็นที่ 65 [Spoil จุดที่ 2 : การตีความตัวละครที่ยังเหลืออยู่ ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๗. ประไพ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ถ้าไม่พูดถึงการปั้นหน้า เบิ่งตา หรือฟอร์มรูปปาก ที่เล่นใหญ่จนน่าอึดอัดใจของผู้รับบท ประไพ แล้วละก็ บทลูกสาวคนเดียวที่มีเสน่ห์กว่ายาย สวยกว่าแม่ สวยจนถึงลือ มีชายหนุ่มมาให้เลือกสรรมากมายบทนี้ ก็ถูกตีความออกมาได้ตรงตามบทประพันธ์ ทั้งความเป็นคนที่เทิดทูนพี่อั้นมากกว่าใครๆ ความเป็นคนกรีดกราย รักสวยรักงาม ชอบความมีหน้ามีตาในการเข้าสังคม ความเป็นสาวสมัย มิได้แคร์กับขนบธรรมเนียมแบบเดิมๆ หรือค่านิยมเก่าๆ ที่จำกัดสิทธิเสรีภาพของผู้หญิงเอาไว้ บทบาทสำคัญของ ประไพ ทั้งในฉบับหนังสือ และฉบับละครเวที อยู่ที่การเป็นสื่อแสดงให้เห็นถึงค่านิยมที่เปลี่ยนไปในเรื่องเจ้าขุนมูลนาย ที่การมีเชื้อสาย เชื้อพระวงศ์ ไม่ได้เป็นเรื่องน่ายินดี หรือทำให้มีโอกาสทางสังคมมากกว่าคนอื่นๆ เหมือนเช่นในอดีต ซึ่งสะท้อนผ่านการเลือกคู่ครอง และการนำเสวีเข้ามาสู่ครอบครัว บ้านคลองพ่อยม ทำให้อั้นได้ตระหนักถึงความจริงบางสิ่ง และสำนึกถึงความผิดพลาด โง่เขลา ของตนเองในเวลาต่อมา ซึ่งบทของประไพในละครเวที ก็ได้ทำหน้าที่สำคัญ 2 ประการนี้ได้อย่างสมบูรณ์ค่ะ ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๘. เสวี] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: บทของเสวี แม้จะเป็นบทเล็กๆ ในหนังสือ แต่ก็เป็นฟันเฟือง ที่มีส่วนทำให้บ้านเมืองในยุคสมัยนั้น เกิดความแร้นแค้น ทุกข์ยาก แม้เสวีในละครเวที จะไม่มีบทที่แสดงเจตนามุ่งหวังในทรัพย์สมบัติต่างๆ ของคุณหญิงพลอย เหมือนในหนังสือ อย่างออกนอกหน้า แต่แกนหลักในเรื่องการเข้าข้าง ทำการค้ากับญี่ปุ่น กักตุนสินค้าเพื่อโก่งราคาของ ค้ากำไรแม้แต่กับแม่ยายของตนเอง ยังมีอยู่อย่างครบถ้วน และบทบาทที่ถูกขับเน้นอย่างชัดเจน ก็คือการสั่งสอนอั้นให้รู้ซึ้งถึงความจริงเบื้องหลังการเปลี่ยนแปลง ซึ่งแม้จะไม่ได้ใช้ดาราที่มีชื่อเสียงในวงการบันเทิงมาแสดง แต่ผู้ที่ได้รับบท เสวี ในละครเวที ก็เป็นนักแสดงที่แสดงได้อย่างมีพลัง เป็นที่ชื่นชมของคนดูหลายท่านที่ได้ดูเรื่องนี้มาแล้วค่ะ ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: [๙. พ่อเพิ่ม] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: สิ่งที่ละครเวทีไม่ได้บอกเล่าเรื่องราวในส่วนของพ่อเพิ่ม พี่ชายแท้ๆ ของแม่พลอย ก็คือ ความเป็นคนขี้เมา จนเสียการเสียงาน ในสมัยหนุ่มๆ การเป็นคนกว้างขวางมีเพื่อนฝูงมาก มีงานอดิเรกมาก การเป็นพ่อสื่อให้กับคุณเปรม การช่วยดูแล บ้านคลองบางหลวงและกำราบคุณชิด หลังจากที่แม่พลอยไปช่วยไถ่บ้านกลับมาแล้ว ชีวิตครอบครัวของพ่อเพิ่ม อุดมคติทางการเมืองของพ่อเพิ่ม และความพยายาม ความช่วยเหลือ ที่มีให้กับแม่พลอยและตาอ้น เมื่อตาอ้นได้รับโทษทัณฑ์ และความบาดหมางมึนตึงกับตาอั้น หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ถ้าอย่างนั้น ในละครเวที พ่อเพิ่มจะเหลือบทบาทอะไร ? พ่อเพิ่มในละครเวที เป็นคนใกล้ชิด ที่แม่พลอยสนิทใจที่จะพูดคุยด้วย รองจากแม่ช้อย โดยเฉพาะเมื่อคุณเปรมจากไปแล้ว พ่อเพิ่ม เป็นผู้สร้างสีสัน ความสนุกสนาน ให้เกิดขึ้นบนเวที และเป็นคู่หูคู่ฮากับช้อยได้เป็นอย่างดีค่ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 54 12:53:30 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 12:38:28

ความคิดเห็นที่ 66 หวัดดีค่ะ เมื่อคืนรออ่านทั้งคืนเลย บ่ายตื่นมารีบเข้าก่อนเลย แล้วก็ได้อ่านแล้ว ขอไปอ่านก่อนนะคะ ขอบคุณมากๆ สำหรับข้อมูลดีดี ที่แนะนำมา จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 12:46:06

ความคิดเห็นที่ 67 ต่อๆๆ ค่ะ กำลังสนุกกก เลย ฮ่าๆๆ จากคุณ : เกิดมามีกรรม ตัวดำดันสวย เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 12:51:19

ความคิดเห็นที่ 68 [Spoil จุดที่ 3 : Stage, Production & Music ใน Musical ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ฉากต่างๆ เสื้อผ้า หน้า ผม การจัดเวที และ แสง สี เสียง :+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ในตอนที่อ่าน สี่แผ่นดิน คิดภาพไม่ออกจริงๆ ค่ะว่า ฉากพระบรมมหาราชวัง ตำหนักเสด็จ แถวเต๊ง ประตูศรีสุดาวงศ์ ฉากพระราชพิธีโสกันต์ ฉากงานสมโภชน์รับเสด็จฯ กลับจากยุโรป ฉากบางปะอิน ฉากพายเรือไปทอดกฐิน เรือขนมจีน ฉากออกร้านวัดเบญจมบพิตร ฯลฯ จะออกมาเป็น "ละครเวที" ได้อย่างไร ให้งดงาม ยิ่งใหญ่ อลังการ สมจริงสมจัง แต่ก็เปลี่ยนฉาก ติดตั้ง และจัดเก็บได้ง่าย ถือเป็นการบ้านที่ไม่ธรรมดาเลยค่ะ สำหรับคนทำงาน แต่เมื่อได้ชมสกู๊ปความยิ่งใหญ่และพิถีพิถันในการจัดทำ และสร้างฉากต่างๆ ก็เริ่มมีความมั่นใจมากขึ้น และเมื่อได้ชมการแสดงจริง "ฉาก" เป็นหนึ่งใน สิ่งที่น่าประทับใจมากที่สุดในการชมละครเวทีเรื่องนี้ค่ะ เพราะนอกจากเราจะได้เห็นฉากพระบรมมหาราชวังแล้ว เรายังจะได้เห็นพระที่นั่งอานันตสมาคม พระบรมรูปทรงม้า พระที่นั่งไอศวรรย์ทิพย์อาสน์ ณ พระราชวังบางปะอิน อีกทั้งพระตำหนักของเสด็จ ส่วนฉากของบ้านเรือนคนธรรมดา อย่างศาลาท่าน้ำ บ้านคลองบางหลวง ก็สวยงามจับตา ส่วนบ้านตึกของคุณเปรมอันเป็นที่เลื่องลือของคุณเปรม ที่คลองพ่อยม ก็ดูใหญ่โตกว้างขวาง สมกับบทประพันธ์ แถมยังมีหลายมุมมอง ทั้งภายใน ภายนอก ปรับเปลี่ยนไปตามยุคสมัย และที่ประทับใจที่สุด คือฉาก "หลุมหลบภัย" และ ซากบ้านคลองพ่อยม ทำได้ดีมากๆ เลยค่ะ ขอปรบมือให้ แม้แต่ฉากที่ไม่ได้ใช้ประติมากรรมแบบนูนสูงหรือ 3 มิติ แต่ใช้แสง สีของแสง รูปทรงของแสงแทน อย่างฉากที่อ้นร้องเพลงกับแม่พลอยหลังโดนตัดสินประหาร หรือฉากเลิกทาส ช่างสวยงาม อลังการ จับจาจับใจ การนำ turn table 2 ชั้นมาใช้ ก็เป็นเทคนิคที่เหมาะสมกับพื้นที่มากๆ ทำให้การเล่าเรื่องกระชับ ตื่นตาตื่นใจ และน่าสนใจขึ้นมาก การติดตั้งฉากและเก็บฉากได้ทั้งด้านข้าง และด้านหลัง การสร้างฉากหลายชั้นลดหลั่นกันไปทำให้ดูมีมิติ สวยจริงๆ ค่ะ ไม่ผิดหวังเลยกับฉาก แสง สี ของละครเวทีเรื่องนี้ค่ะ สำหรับคอสตูม หรือเสื้อผ้า ในยุครัชกาลที่ 5 และรัชกาลที่ 7 โอเคมาก รัชกาลที่ 6 ชุดสตรีดูแปร่งๆ นิดหน่อย อาจจะเป็นเพราะไม่ค่อยคุ้นตา และส่วนใหญ่เป็นชุดเต้นรำ ชุดออกงาน ซึ่งไม่ใช่ชุดในชีวิตประจำวัน แต่ยอมรับว่าเสื้อผ้าในละครเรื่องนี้ สวยสดงดงาม ดูเหมาะสมกับตัวละครดี และเข้ากับยุคสมัยมากค่ะ โดยเฉพาะชุดของนักแสดงชาย ชุดทหารก็ออกมาโอเคมากๆ พี่อ้นใส่แล้วเท่ระเบิดไปเลยค่ะ มีตะขิดตะขวงใจนิดหน่อยก็ตอนเห็นขอบยางยืด ที่โจงกระเบนของนักแสดง ensemble เท่านั้นเองค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 13:10:15

ความคิดเห็นที่ 69 ฮัลโหล ตามมาอ่านค่ะ  เว้นวรรคไปหลายวันเลย  นึกว่าจะทิ้งกระทู้นี้ไปซะแล้ว แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 54 13:17:11 จากคุณ : bummdcu เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 13:16:54

ความคิดเห็นที่ 70 [Spoil จุดที่ 3 : Stage, Production & Music ใน Musical ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: Music ใน Musical :+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: ดนตรีประกอบ และเพลงประกอบละครเวที คืออีกหนึ่งสิ่งที่ดีที่สุดใน สี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล ค่ะ ด้วยความเป็นเนื้อเดียวกันของท่วงทำนอง ทำให้เกิดความต่อเนื่องในการเล่าเรื่อง การใช้ทำนองเดิมซ้ำ แต่เปลี่ยนเนื้อร้องไปตามช่วงวัย ช่วยเน้นย้ำความเปลี่ยนแปลงในมุมมองของผู้เล่า และช่วยให้คนดูระลึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ได้ ทำให้เกิดอารมณ์ร่วมได้เป็นอย่างดี การใช้เครื่องดนตรีไทยเข้ามาผสมผสาน การใช้ท่วงทำนองที่ตรงกับยุคนั้นๆ ของแต่ละเหตุการณ์ และความสามารถของผู้ขับร้อง มีส่วนช่วยให้เกิด อรรถรสในการรับชมเป็นอย่างมาก ดีใจมากๆ ที่เมืองไทยเรามีคนเก่งๆ ที่ทำผลงานดีๆ ออกมาให้คนไทยได้ดูกันแบบนี้ ยอมรับว่าหลังจากฟังดนตรีในเรื่องนี้จากการชมการแสดงรอบแรกแล้ว นึกเปรียบเทียบกับเพลงประกอบ animation ของค่าย Studio Ghibli ที่คุณ Joe Hisaishi มักจะรับผิดชอบประพันธ์เพลงขึ้นมาทันที เพราะให้ความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันตลอดเรื่องเหมือนกัน และมีความไพเราะเป็นเอกลักษณ์ของเมโลดี้ที่ใช้เหมือนๆ กัน ท่อนฮุคก็ติดหู มีความเป็นป๊อปเหมือนกัน แต่จะว่าไป บางห้องเพลง บางเมโลดี้ มันก็ออกจะคล้ายกันมากไปสักนิด แต่ก็ยังดีที่เหมือนกันเพียงบางโน้ตค่ะ ส่วนที่เหลือ ต่างกันทั้งเพลง ดังนั้นที่ จขกท. ฟังว่าคล้าย ก็อาจจะเป็นการคิดอะไรฟุ้งซ่านมากเกินไป อย่างไรก็ขออภัยผู้ประพันธ์เพลงมา ณ ที่นี้นะคะ ยกตัวอย่าง เมโลดี้ของเพลง ในหลวงของแผ่นดิน เทียบกับ Waltz of Chihiro จาก Spirited Away ค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 13:30:30

ความคิดเห็นที่ 71 *69  ไม่ทิ้งจ้า ไปดูงานมา        ขอโทษนะคะ ออกเดินทางกระทันหันไปหน่อย        เลยไม่ได้เข้าเน็ตมาโพสต์ต่อหรือว่าแจ้งข่าวก่อนค่ะ ^^ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 13:32:09

ความคิดเห็นที่ 72 สายธารชีวิต เทียบกับ Ano natsu he (Ichi no namae) ค่ะ Ost. Spirited Away composed, conduct & piano by Joe Hisaishi Vocal : Hirahara Ayaka ไม่ได้บอกว่าก็อปฯ นะคะ โปรดอย่าเข้าใจผิด แต่บางโน้ตให้อารมณ์คล้ายๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 54 13:36:07 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 13:35:18

ความคิดเห็นที่ 73 มาเป็นกำลังใจให้น้ำจ้า คนอ่านยังปวดตา แล้วคนพิมพ์จะเมื่อยขนาดไหน สู้ๆนะจ๊ะรออ่าน จากคุณ : ณิชาภัทร เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 14:16:13

ความคิดเห็นที่ 74 [Spoil จุดที่ 4 : แผ่นดินที่ 1 ~ วัยเยาว์ของแม่พลอยพินต้า] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: เนื่องจากละครเวที ตัดเนื้อหาชีวิตของพลอย ในช่วงที่พลอยและแม่แช่ม ยังอยู่กับเจ้าคุณพ่อ ที่บ้านคลองบางหลวงออกไป เราจึงไม่ได้เห็นพื้นเพ หรือไม่ได้รับรู้ถึงประวัติของแม่แช่มและพลอยมากนัก แต่เพียงแค่ข้อความสั้นๆ ที่คุณอุ่นกระแนะกระแหนส่งท้าย ก่อนที่แม่แช่มจะพาพลอยออกจากบ้านเจ้าคุณพ่อไปถวายตัวรับใช้เสด็จในวัง คนดูก็ถือว่าได้รับรู้ภูมิหลังของแม่พลอยค่อนข้างจะครบถ้วนค่ะ แม่แช่มของพลอย ในหนังสือบรรยายชีวิตไว้อย่างมีสีสันว่า เดิมแม่ของพลอย ก็เป็นข้าหลวงของเสด็จ อาศัยอยู่กับเสด็จในวังมาก่อน แต่ด้วยความงามอันเป็นที่เลื่องลือ โจษจันไปถึงหูเจ้าคุณพ่อของพลอย เจ้าคุณพ่อของพลอยจึงได้ติดตามมาผูกสมัครรักใคร่ แต่ติดที่ว่า พ่อแม่ของเจ้าคุณพ่อพลอย ได้ตกลงปลงใจ ให้พ่อพลอยแต่งงานกับคุณแม่ของคุณอุ่น คุณเชย คุณชิดเสียแล้ว เจ้าคุณพ่อจึงขอเวลาแม่แช่มให้รอก่อน ตัวเองจะไปแต่งงาน แล้วสัญญาว่าจะเคลียร์กับฝ่ายหญิงให้ เรื่องที่ไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น  รักแม่แช่มคนเดียวจริงๆ และจะเจรจาพาแม่แช่มออกเรือนไปอยู่ด้วยอีกคนหนึ่งให้จงได้ (เคลียร์มาเคลียร์ไป เจ้าคุณพ่อได้ลูกออกมา 3 คน ^^;;; ) ครั้นพอเจ้าคุณพ่อจะรับเอาแม่แช่มออกจากวังไปอยู่ด้วยจริงๆ ฝ่ายหญิง แม่ของคุณอุ่น คุณเชย คุณชิด ก็รับไม่ได้ หนีกลับไปอยู่บ้านตัวเองแบบไม่กลับมาเหยียบอีกเลย ทำให้คุณอุ่นโกรธแค้นแม่แช่มและพลอยมาก ที่เป็นเหตุทำให้แม่ของตัวเสียใจ และตัวเองรวมถึงน้องๆ ต้องเสียแม่ไป คุณอุ่นจึงเอาแต่จิกกัด รังแครังคัด หาเรื่องทำให้พลอยและแม่เดือดเนื้อร้อนใจ เช่น หาเมียบ่าวให้เจ้าคุณพ่อ แม่ของพลอยจะได้ตกกระป๋อง เป็นต้น เจ้าคุณพ่อก็เกรงใจคุณอุ่น ไม่เคยต่อว่าอะไร สุดท้าย แม่ของพลอยทนไม่ได้ ก็เลยพาพลอยออกมาจากบ้าน ให้พ้นเงื้อมมือมารของคุณอุ่น อาศัยบารมีเสด็จคุ้มครอง ถึงแม้แม่พลอยพินต้าจะไม่ได้รับการเชิดชูเหมือนลูกเมียเอก เมื่อครั้งอยู่บ้านคลองบางหลวง แต่แม่กับเจ้าคุณพ่อก็รักใคร่พลอย เลี้ยงดูพลอยมาอย่างดี พลอยจึงมีครอบครัวที่อบอุ่นมาก่อน ดังนั้น เมื่อพลอยต้องจากพ่อ จากแม่ มาอยู่ในวัง พลอยจึงต้องปรับตัวกับความเหงา ความอ้างว้าง ซึ่งก็ไม่ง่ายสำหรับเด็กอายุเพียงแค่นั้น ในหนังสือ แม่สาย เสด็จ และช้อย ล้วนแต่มีส่วนช่วย ในการทำให้พลอยหายเศร้า หายเหงา แต่ในเมื่อในละครเวทีไม่มีคุณสาย ช้อยจึงเป็นเพื่อนแก้เหงา แต่เพียงผู้เดียวของพลอยแทน และมีเสด็จเป็นผู้ให้ความเมตตา แทนแม่ที่เสี่ยงโชคไปค้าขายที่ฉะเชิงเทรา และไปได้สามีสร้างครอบครัวใหม่กับญาติห่างๆ ที่นั่น ถ้าแกนหลักของแม่พลอยวัยเด็กในหนังสือ อยู่ที่การปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงครั้งแรกในชีวิต คือการจากพ่อจากแม่เข้ามาอยู่ในวัง และการเรียนรู้ชีวิตในวัง การได้รับการศึกษา ปลูกฝังวิชาการเรือน และศิลปะต่างๆ การถวายงานรับใช้เจ้านาย แม่พลอยวัยเด็ก ที่รับบทโดย น้องพินต้า ในสี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัล ก็ได้ถ่ายทอดใจความสำคัญทั้งหมดไว้อย่างครบถ้วนค่ะ จากที่ได้ดูการแสดงมาแล้ว 2 รอบ รอบแรก ดูไกล ฉากแม่แช่มบอกลาพลอย ซึ้งเฉยๆ ไม่ร้องค่ะ แต่เมื่อวาน ได้ดูใกล้ๆ พอเห็นน้ำตาน้องพินตาไหลเป็นทาง เห็นสีหน้าท่าทางของแม่พลอยและแม่แล้ว สุดจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้จริงๆ และไม่ใช่ว่า จขกท. ใจอ่อน ร้องอยู่คนเดียวนะคะ แถวหน้า ด้านซ้าย ด้านขวา ควานหาทิชชู่เช็ดน้ำตาป้อยๆ เหมือนกันหมด ส่วนด้านหลังก็ได้ยินเสียงสูดจมูกฟุดฟิดๆ เช่นกัน ฉากลาแม่และบรรยายความกลัว ความอ้างว้าง น้องพินต้าเอาไปเลยค่ะ 100 เต็ม 100 ส่วนฉากที่แสดงถึงการปลูกฝังขนบธรรมเนียมในวัง ก็มีอยู่มากมาย ที่สำคัญคือ แนวคิดเรื่องความจงรักภักดี ซึ่งเป็นเนื้อหาหลักของเรื่อง ทั้ง 4 รัชกาล ที่ฉากนี้ได้แม่พลอยสินจัย มาช่วยดึงพลังและอารมณ์ร่วมของคนดูออกมาด้วยอีกแรงหนึ่ง ทำให้ฉากการเข้าเฝ้าฯ ครั้งแรกของแม่พลอย และเพลง "ในหลวงของแผ่นดิน" ออกมางดงาม อลังการ สื่อสารถึงความจงรักภักดีได้แทนหัวใจคนไทยทั้งแผ่นดินจริงๆ ค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 14:55:34

ความคิดเห็นที่ 75 [Spoil จุดที่ 5 : แผ่นดินที่ 1 ~ ตำนานรักของคุณเปรมนภัทร และแม่พลอยมัดหมี่] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: จากวัยเด็ก สู่วัยสาว แม่พลอยได้รับการเลี้ยงดูและขัดเกลา จนทำงานต่างๆ ได้เป็นที่ต้องพระทัย กลายเป็นนางข้าหลวงคนโปรดของเสด็จ พลอยเติบโตขึ้นเป็นสาวสวย   และได้ชื่อว่าเป็นกุลสตรีชาววัง ที่เป็นลูกพระน้ำพระยา ทรัพย์สินมากมาย ส่วนแม่ก็มีเชื้อสายเกี่ยวข้องกับเสด็จ เรียกว่าแม่พลอยนั้น งามพร้อม ครบเครื่อง ทั้งรูปร่างหน้าตาดี วิชาความรู้ดี กิริยามารยาทดี พื้นเพชาติตระกูลดี เรื่องอื้อฉาวไม่มี เพราะอยู่ในรั้วในวัง มีกรอบระเบียบธรรมเนียมวังดูแลระวังให้เสร็จสรรพ แถมจิตใจยังบริสุทธิ์ ไม่เคยคิดอิจฉาริษยาอาฆาตพยาบาทใคร   จึงไม่แปลกที่ใครเห็น ใครรู้จัก ก็ย่อมที่จะนึกรักแม่พลอย ฉากเปิดตัวแม่พลอยวัยสาว ซึ่งแสดงโดย มัดหมี่ พิมดาวในละครเวที เป็นฉากต่อเนื่องกับแม่พลอยพินต้า ในเพลง ในหลวงของแผ่นดินค่ะ จากนั้น เนื้อหาก็ตัดความมาในตอนที่แม่พลอยและเพื่อนๆ สาวชาววัง ตามเสด็จไปบางปะอิน สาวๆ พากันพูดถึงความงาม และความดีของแม่พลอย แต่เพราะแม่พลอยไม่เคยสนใจใคร จึงทำให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ ผิดหวัง เสียใจ อกหักอกเดาะกันเป็นแถบๆ ซึ่งแม่พลอยก็ให้เหตุผลว่า ไม่อยากมีรัก มีรักแล้วต้องมีทุกข์ สาวๆ จึงสนทนากันต่อถึงพ่อยอดชายรายที่ดูดีมีภาษีมากที่สุด ที่มาติดตาต้องใจแม่พลอย ว่าทั้งรูปงาม ร่ำรวย มีบ้านตึกหลังใหญ่ปลูกไว้ที่คลองพ่อยม มีสาวชาววังนางหนึ่งสนใจใคร่รู้ว่า พ่อยอดชายที่ต้องเสียใจรายนี้ มีชื่อว่าอะไร และนั่นก็คือฉากเปิดตัวของคุณเปรม ที่ถึงแม้จะค่อนข้างเรียบง่าย แต่ก็เรียกเสียงฮือฮากิ๊วก๊าวเล็กๆ ได้จากผู้ชมสาวๆ ได้ทั้ง 2 รอบที่ จขกท. มีโอกาสได้ดูค่ะ ถ้าจะถามว่า สาวๆ เค้ากิ๊กกิ้วกัน ณ จุดๆ ไหน อิชั้นก็อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่า แค่เห็นคุณเปรม ยืนทำนัยน์ตาระยิบระยับ วิบๆ วับๆ ยิ้มละไม ในชุดพระราชปะแตน เดินทำมิวสิคเป็นวงกลม คู่กับแม่พลอยพลาง จ้องตากันไปพลาง อยู่กลางเวที ด้วยดนตรี ด้วยองค์ประกอบฉาก และด้วยสายตาและรอยยิ้มของคุณเปรมนภัทรคนนี้.. อิชั้นเขินแทนแม่พลอยเหลือเกินแล้วค่ะ แอร๊ยยยยส์ !!! ๐-(>///<)-๐ กุหลาบงามย่อมมีหนามคมฉันใด หากจะฝ่าด่านไปหาสาวงามแล้วไซร้ ก็ต้องเจอเพื่อนปากจัดของสาวเจ้าฉันนั้น คุณเปรมของเราก็เช่นกันค่ะ ที่ต้องมาเจอฝีปากมหาภัยของช้อยเสียก่อน จึงจะมีโอกาสได้เจรจากับสาวเป้าหมาย แถมยังต้องลงทุนขนมจีนอีกหลายหาบ เพื่อกำจัดสิ่งกีดขวางให้พ้นออกจากเส้นทาง ถึงแม้ฉากการจีบสาวด้วยการเล่านิทาน หรือตำนาน แล้วสุดท้ายวกกลับมาเข้าตัว เฉลยว่าสาวที่กำลังจีบนั่นแหละ ที่เป็นนางเอกของเรื่องที่เล่า จะไม่ใช่มุขใหม่ขนาดที่ไม่เคยมีใครใช้มาก่อน แต่ในสี่แผ่นดิน เดอะ มิวสิคัล มุข ตำนานรักขนมจีนแห่งบางปะอิน ก็ถูกนำมาใช้ได้อย่างน่ารัก ดูอ่อนหวาน อบอุ่น และคลาสสิค เหมาะสมกับผู้เล่า คือคุณเปรม ท่วงทำนองเพลงและเสียงของเครื่องดนตรีที่ใช้ก็สดใส ยิ่งผู้ร้อง คือ กัน ก็ยิ่งน่าฟัง ด้วยน้ำเสียงชวนฝัน ชวนให้นึกภาพตามได้ง่าย แถมมีการหลอกล่อ เล่าตำนานแบบทิ้งจังหวะ ดูว่าแม่พลอยตั้งใจฟัง และอยากรู้เรื่องราวตอนต่อไปหรือไม่ พอเห็นว่าแม่พลอยอยากรู้ ก็ส่งท่าไม้ตาย ลักยิ้มพิฆาตนารี เข้าจู่โจมแม่พลอยทันที เล่นเอาแม่พลอย ทั้งเขิน ทั้งอาย ที่ถูกจับได้ว่าตั้งใจฟังทั้งที่ตอนแรกบอกว่าไม่สนใจ แถมยังกลายเป็นนางเอกในตำนานอย่างไม่ทันตั้งตัว ฉากนี้จึงเป็นฉากจีบที่น่ารัก สดใส ประทับใจ จะหาใครที่โดนจีบแบบนี้แล้วไม่ใจอ่อน ก็คงจะหาได้ยากค่ะ ^^ เป็นการจีบที่ต่างจากในหนังสืออย่างสิ้นเชิง เพราะดูออกมากๆ ว่าแม่พลอยมีใจให้ ไม่เหมือนกับในหนังสือที่คุณเปรมเหมือนคนหลงรักข้างเดียวค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 17:01:30

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณคุณน้ำมากๆนะคะ ไป Big cleaning ที่ มธ รังสิต ตั้งแต่เช้า กลับมารีบเปิดคอม ดีใจได้อ่านต่อ จะรออ่านอีกนะคะ ขอบคุณจริงๆ ขอให้ Give เป็นกำลังใจแทนนะคะ จากคุณ : neeraya เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 17:05:51

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามารออ่าน ช่วงลูกๆ ของแม่ฟลอยนะคะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 17:14:32

ความคิดเห็นที่ 78 [Spoil จุดที่ 5 : แผ่นดินที่ 1 ~ ตำนานรักของคุณเปรมนภัทร และแม่พลอยมัดหมี่ - ต่อ ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: หลังจากที่คุณเปรม เพ้อถึงแม่พลอยได้ที่ เรื่องก็ดำเนินมาถึงการสู่ขอ และการแต่งงาน แม่พลอยนั้นแม้จะหวาดหวั่นกับอนาคตหลังออกจากวัง ที่ต้องไปใช้ชีวิตคู่กับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ แต่เมื่อผู้ใหญ่เห็นสมควร แม่พลอยเองก็ตกลงปลงใจที่จะเชื่อฟัง ด้วยความเชื่อมั่นว่า ผู้ใหญ่ย่อมต้องเลือกสิ่งที่ดีให้ สำหรับแม่พลอยมัดหมี่ ด้วยเสียงร้องและสีหน้าแววตาที่สื่อสารอารมณ์ได้ดี ทั้งยังมีความงามและความเรียบร้อยนุ่มนวลแบบกุลสตรีไทย ทำให้คนดูเชื่อได้ไม่ยากว่าเธอคือ แม่พลอย ผู้งามพร้อมค่ะ ฉากเด่นของเธอคือเพลง สายธารชีวิต ซึ่งไพเราะและมีความหมายมาก เป็นภาคต่อของเพลงที่มีทำนองเดียวกัน ซึ่งแม่พลอยพินต้าได้ร้องไว้ในวัยเด็ก ทำให้เกิดความต่อเนื่องของคาแร็คเตอร์ขึ้นมาได้ แม้จะเปลี่ยนตัวแสดงไปแล้ว น่าชื่นใจแทนคุณบอย ที่ได้สร้างนางเอกดาวรุ่งดวงใหม่ ที่ทั้งสวย น่ารัก เสียงดี มาประดับวงการละครเวที ทราบมาว่าน้องมัดหมี่ เรียนขับร้องมาโดยตรง จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยด้วยนะคะ เมื่อคุณเปรมและแม่พลอยได้แต่งงานกัน และผ่านการปรับความเข้าใจกันเรื่องตาอ้น ซึ่งเป็นฉากโชว์ซีนอารมณ์ดราม่าของผู้ชายเพอร์เฟ็คท์ ที่จริงๆ แล้วก็อาจจะมีบางมุมที่ไม่ได้เพอร์เฟ็คท์ อย่างคุณเปรม ในเพลง อาจเคยเป็นคนไม่ดี แล้ว การดำเนินเรื่องก็มาถึงช่วงสิ้นสุดรัชกาลที่ 5 ทันที โดยมีการปรากฏตัวของดาวหางฮัลเลย์ เป็นลางบอกเหตุว่าผู้มีบุญญาบารมีในบ้านเมือง จะต้องสิ้นลง จากนั้น เมื่อสิ้นสุดฉากส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย บรรยากาศของแผ่นดินที่ 2 หรือ รัชกาลที่ 6 ก็เปลี่ยนไปเป็นความรื่นเริงสราญรมย์ทันที ด้วยการที่คุณเปรม สอนให้แม่พลอยเต้นรำ และบรรยากาศของการดูละครของในหลวง ซึ่งมีฉากคลอดลูกยากของแม่พลอยคั่นอยู่นิดหน่อย ตามที่ได้เล่าไว้ก่อนหน้านี้แล้วค่ะ จากนั้นก็เป็นฉากการเต้น Gatsby และ Charleston ที่หลายๆ คนรอคอย ฉากนี้เป็นฉากออกร้านของกรมกองต่างๆ เพื่อหาเงินบำรุงวัดเบญจมบพิตร และกรมวังของคุณเปรม ก็หาเงินได้มากที่สุด ทำให้คุณเปรมมีความสุข และแม่พลอยเป็นปลื้ม ภูมิใจในตัวสามีมาก สำหรับฉากเต้นนี้ จากกระแสของรอบสื่อ และรอบที่ผ่านมา ก็มีคนที่ดูแล้วอยู่ชอบมากเหมือนกันนะคะ ส่วนหนึ่งชอบเพราะทึ่งในความสามารถของนักแสดงนำ คือ น้องกัน ไม่คิดเหมือนกันว่าทางผู้จัดจะออกแบบให้นักแสดงนำ เต้นในแพทเทิร์นเดียวกัน step เดียวกัน และเต้นแบบรวมกลุ่มไปพร้อมๆ กับนักแสดงสมทบที่เต้นกันเก่งมาก เพราะถ้านักแสดงนำเต้นผิดพลาดไปสักนิด หรือจำท่าผิด จำจังหวะหรือบล็อคกิ้งผิดไปสักหน่อย ภาพรวมก็จะออกมาดูแย่ และเห็นความแตกต่าง ของระดับความสามารถได้ในทันที แต่น้องกันก็ทำได้ดี เต้นได้อย่างสวยงาม โดดเด่น จัดระเบียบร่างกายได้น่ามอง ถือเป็นฉากเซอร์ไพร้ส์ และโบนัสสำหรับแฟนผลงาน ของแชมป์เดอะสตาร์คนที่ 6 ของประเทศไทยค่ะ (^_^) ฉากสุดท้ายของแม่พลอยในวัยสาว และคุณเปรมในวัยหนุ่ม เป็นฉากที่เจ้าของกระทู้ชอบมากที่สุดในละครเวทีเรื่องนี้ นั่นก็คือ ฉากการถ่ายรูปครอบครัว ของคุณเปรม แม่พลอย และลูกๆ ค่ะ ในฉากนั้น แม่พลอยกำลังเศร้าโศก ทำใจไม่ได้ ที่ลูกชายทั้ง 2 คน คือตาอ๊อด และตาอั้น กำลังจะจากไปเรียนเมืองนอกพร้อมๆ กัน แล้วก็พาลพาโล ไม่อยากให้ถ่ายรูปกันในวันนั้น เพราะท่าน้ำที่เป็น background ก็ยังสร้างไม่เสร็จ กลัวภาพจะออกมาไม่สวยงาม สมบูรณ์ อย่างที่แม่พลอยอยากให้เป็น คุณเปรมในละครเวที ได้บอกกับแม่พลอยว่า ถ้าจะรอให้ท่าน้ำสร้างเสร็จ กำแพงวังฝั่งตรงข้าม ที่จะเห็นในรูปเช่นกัน ก็คงจะเก่า แถมในบริเวณนั้น ยังมีตึกใหม่ที่กำลังจะก่อสร้าง หากมัวแต่รอให้ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ คงไม่ได้ถ่ายรูปสักที "ไม่มีวันไหนที่ทุกอย่างจะสมบูรณ์พร้อมไปหมดหรอก ทุกๆ วัน ก็สวยงามในแบบที่มันเป็นนั่นแหละแม่พลอย" เพลง "ภาพ" ที่คุณเปรมร้องกับแม่พลอยในวันนั้น ถูกระลึกนึกถึงอีกหลายครั้ง เมื่อแม่พลอยเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ และเมื่อพบกับความผิดหวัง พลัดพราก หรือความไม่สมบูรณ์แบบของชีวิตค่ะ ส่วนตัวมีความเชื่อว่า สัจธรรมจากฉากนี้ และเพลงนี้ รวมถึงความโรแมนติก ความรักอันลึกซื้ง และจริงใจ ที่คุณเปรมสื่อสารกับแม่พลอย อย่างคนที่กล้าเผชิญหน้ากับความจริง จะยังคงติดตาตรึงใจผู้ชมผู้ฟัง ให้ระลึกนึกถึงไปอีกนาน ทุกครั้งที่ได้ยินถ้อยคำหวานๆ แต่เป็นไปไม่ได้ อย่าง รักเธอตราบชั่วนิจนิรันดร์ รักเธอตลอดกาล ผู้ที่ได้ดูละครเรื่องนี้ หรือได้ฟังเพลงนี้ ก็คงจะแอบคิดถึงถ้อยคำที่เรียบง่ายกว่า แต่เป็นไปได้ อย่าง "จะรักจนวันสุดท้าย รักจนเราสองตายจากกัน" คงจะดีไม่น้อยนะคะ ถ้าเกิดมาแล้ว ได้เจอคนที่จะรักเราไปจนถึงวันนั้น เพลง "ภาพ" จึงเป็นฉากที่ทั้งซึ้ง ทั้งเศร้า ทั้งหวาน และให้ข้อคิดที่สำคัญกับผู้ชมถึง 2 เรื่อง นั่นก็คือ เรื่องการยอมรับทุกสิ่งในแบบที่มันเป็น เห็นตามจริง และความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของสรรพสิ่ง ไม่มีสิ่งใดที่เป็นนิรันดร์ค่ะ ขอชื่นชมคุณบอย เจ้าของไอเดียเพลง ภาพ ผู้ประพันธ์บท ประพันธ์คำร้อง ประพันธ์ดนตรี และนักแสดงผู้ขับร้อง มา ณ ที่นี้ ทุกคนทำให้ "ภาพ" ที่ได้จากการชมละครเวทีเรื่องนี้ สวยงามสำหรับคนดูคนนี้จริงๆ ค่ะ ขอบคุณคลิปเพลง ภาพ จากรายการ โชว์มีเฮ โดย GunMutmee Channel ค่ะ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 18:04:50

ความคิดเห็นที่ 79 *76  ขอบคุณเช่นกันค่ะ ที่ไปช่วย Big Cleaning ที่ธรรมศาสตร์มา        น้ำกับเพื่อนๆ จะไปกันพรุ่งนี้ค่ะ        เป็นยังบ้าง เหนื่อยมากมั้ยคะ มีอะไรที่เราควรจะเอาไปด้วยไหมคะ ? *77  ขอบคุณมากๆ ที่ติดตามรออ่านค่ะ        ขอพักเบรกสายตาสักครู่นะคะ เพราะตาแห้งมากๆ        แล้วเดี๋ยวจะกลับมาต่อใน 2 part สุดท้าย        คือ (1) แม่พลอยสินจัย คุณเปรมเกรียงไกร และลูกๆ The Star        และ (2) บทสรุปส่งท้าย เราได้อะไรจาก สี่แผ่นดิน ค่ะ ^^ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 18:13:34

ความคิดเห็นที่ 80 ตีตั๋วรอนะคะ ตาแห้งนี่ ใส่คอนแทคเลนส์รึเปล่าคะ จากคุณ : monkey12 เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 19:24:18

ความคิดเห็นที่ 81 ยังคอยเข้ามาอ่านอยู่ตลอดนะคะ ขอบคุณสำหรับข้อมูลแน่นๆก่อนชม ไม่เคยผิดหวังที่ได้อ่านกระทู้ของคุณน้ำเลย จากคุณ : Bas เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 19:43:26

ความคิดเห็นที่ 82 รออ่านฉากขนมจีนมา 5 วัน  ในที่สุดก็ได้อ่านสมใจซะที   ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าละเอียดยิบนะคะ   จากคุณ : โรลจิ๋วรสส้ม เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 19:48:39

ความคิดเห็นที่ 83 เพิ่งได้อ่านหลังจากดูไปแล้วห้ารอบ  และจะดูอีกห้ารอบ  และอาจดูเพิ่มในเดือนกุมภาถ้าเค้ามีการเพิ่มรอบ เคยอ่านสี่แผ่นดินสมัยเด็กค่ะ  และมาอ่านทวนเฉพาะแผ่นดินที่หนึ่งอีกครั้งก่อนดูละครรอบแรก ถ้าดูแบบไม่จับเปรียบเทียบก็จะพบว่า   เป็นละครเวทีที่สนุกและได้อรรถรสมากในการชม แล้วถ้าแอบจับเปรียบเทียบนิดหน่อยแบบอดไม่ได้ตามนิสัย  ก็จะพบว่า  เอ่อตาอ็อดดูเหลวไหลกว่าในหนังสือจริงจะเป็นคนทีแม่พลอยพึ่งพิงตามเพลงได้อย่างไร ประไพดูแอบฟุ้งเฟื้อเกินไปหน่อย ไม่ได้กล่าวว่าเสวีมุ่งสมบัติแม่พลอยมากแค่ไหน คุณเปรมดูจะเหมือนแต่ก็ไม่เหมือน  แอบได้ยินคนที่ไปดูพูดถึง ประโยค ขึ้นพระบาท  แอบมีคำถามว่าสมัยก่อนคุณเปรมจะยื่นขนมจีนให้แม่พลอยได้อย่างไร   อันนี้คือมีคำถามเล็กๆเท่านั่น แต่ถ้าจะดูแบบลืมๆความสงสัยไปบ้าง ก็จะพบว่า บทละครดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกก   จุดมุ่งหมายของเรื่องถูกส่งออกมาชัดเจนประกอบเพลงอันไพเราะ  ฟังแล้วเคลิ้มหลับสบายมากกกกกกกกกกก มีคติสอนใจเยอะมากเมื่อดูแล้วคิดตามได้ เราจะได้สาระเพี๊ยบจริงๆ  สะท้อนสังคมชัดเจนผ่านบทพูด และคำร้องที่ไม่น่าเบื่อ  เริ่ดมาก มีความบันเทิงแทรกตลอด  ดูแล้วอยากดูอีกแน่นอน  ^^  เนื่องจากฟังไม่ค่อยทัน  แนะนำให้ไปซื้อซีดีไปฟัง  ก่อนหรือหลังก็ได้  จะชัดขึ้นมาก  โดยส่วนตัวก็ยังฟังซีดีละครอยู่ แนะนำให้ไปดูค่ะ  ถ้าอยากดูองค์รวมเชิญชั้นสองค่ะเห็นเงาบนพื้นเวที แสง  เสียงชัดมาก ความโก้เก๋ของฉากพายเรือ เทิร์นเทเบิ้ล ชอบ  ถ้าอยากส่องหน้าตา สีหน้าแววตานักแสดง รายละเอียดในเสื้อผ้า ชั้นหนึ่งอย่าไกลไปนะคะเพราะไม่งั้นชั้นสองเริ่ดกว่า จากคุณ : panthitra_wat เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 20:00:26

ความคิดเห็นที่ 84 สำหรับ แฟนคลับกันเดอะสตาร์งานนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง  เพราะเพลงอาจเคยเป้นคนไม่ดี  ในเวอร์ชั่นละครเวทีเริ่ดมาก  เพลงพลอยสุดอลังการสำหรับคนที่ชอบฟังการออกเสียง ร ล คำควบกล้ำ ที่ชัดเจน  โดยส่วนตัวชอบเพลงพลอยมากเลย  ส่วนลีลาการเต้นของนภัทรไม่ต้องห่วง  จัดมาให้  น่าชมยิ่งนัก จากคุณ : panthitra_wat เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 20:08:58

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณคุณน้ำอีกครั้งค่ะสำหรับเรื่องเล่า บรรยายได้ละเอียดมากๆค่ะ จากคุณ : SaranGe_U เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 20:53:33

ความคิดเห็นที่ 86 [Spoil จุดที่ 6 :  แผ่นดินที่ 2 ถึง 4 ~ แม่พลอยสินจัย คุณเปรมเกรียงไกร และลูกๆ The Star ] ::+::+::+::+::+::+::+::+::+::+:: เมื่อมีการเปลี่ยนผู้แสดงจากรุ่นหนุ่มสาวมาเป็นรุ่นผู้ใหญ่ แม่พลอยสินจัยและคุณเปรมพี่อุ้ย เกรียงไกร ก็ได้ออกมาโลดแล่นสู่สายตาผู้ชมค่ะ ฉากที่มีการเปลี่ยนรุ่นของคุณเปรมและแม่พลอย เป็นฉากที่มีการเปิดตัวลูกๆ ทั้ง 4 ในวัยหนุ่มสาวไปพร้อมๆ กัน ทั้ง อ้น  อั้น  อ๊อด และ ประไพ แต่ละคนก็เปิดตัวออกมา พร้อมกับการประกาศความคิด ทัศนคติของตนเองในเพลง “คนรุ่นใหม่” อ้น ในเครื่องแบบทหาร เน้นความจงรักภักดี และปณิธานที่จะปกป้องราชบัลลังก์ ปกป้องแผ่นดิน อั้น กลับจากเมืองนอกมาพร้อมกับวิสัยทัศน์ ที่จะเปลี่ยนแปลงบ้านเมือง เปลี่ยนสิ่งเก่าๆ พลิกโฉมประเทศให้ทันสมัยทัดเทียมอารยประเทศ อ๊อด กลับมาด้วยความคิดถึงบ้าน คิดถึงคนที่รัก และตั้งใจว่าจะไม่ยอมจากไปไหนอีก จะอยู่กับแม่ อยู่กับบ้านนานๆ ให้หายคิดถึง ประไพ ที่เติบโตเป็นสาว เป็นคนทันสมัย พร้อมรับสิ่งใหม่ๆ รักสบาย ชอบความมั่งคั่งร่ำรวย ฉากการแสดงของคุณเปรมแม่พลอยรุ่นใหญ่ และลูกๆ วัยหนุ่มสาว เริ่มต้นขึ้นที่บรรยากาศมาคุในครอบครัว ซึ่งเกิดจากการที่ตาอั้น ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่คุณเปรมรักมากที่สุด หวังเอาไว้มากที่สุด เรียนจบกฎหมายจากฝรั่งเศส และกลับประเทศมาพร้อมภรรยาชาวฝรั่งเศสชื่อ ลูซิลล์ ทำให้คุณเปรมผิดหวังและรับไม่ได้ คุณเปรมก็เลยฮึดฮัดออกจากบ้านไป (ขณะนั้นคุณเปรมได้เลื่อนเป็นพระยาบทมาลย์ และแม่พลอยได้เป็นคุณหญิงแล้ว) ทิ้งให้ตาอั้นน้อยใจและไม่เข้าใจว่าพ่อโกรธอะไร มีเมียแหม่มมันผิดตรงไหน ส่วนคนที่ไม่รังเกียจและเห่อลูซิลล์เอามากๆ ก็คือประไพ ที่สนใจจะแต่งตัวแต่งหน้าตามอย่างลูซิลล์ ทำให้แม่พลอยไม่พอใจสั่งห้าม อั้นก็เริ่มพล่ามเรื่องความล้าสมัยของสตรีในยุคเก่า ซึ่งตรงกับแม่พลอยทุกอย่าง แล้วก็เกริ่นถึงความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น เพื่อให้แม่ทำใจยอมรับตั้งแต่เนิ่นๆ ทำให้อ้นเริ่มสงสัยว่าอั้นหมายถึงอะไร อั้นก็พูดจาเป็นปริศนาว่า ต้องเปลี่ยนเรื่องที่เคยถ่วงความเจริญของประเทศชาติทุกอย่าง ตั้งแต่ต่ำสุด ไปจนถึงสูงสุด จากนั้น คุณเปรมก็กลับมาที่บ้าน พร้อมกับข่าวการสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ค่ะ เพลง สายธารที่ต่างกัน ที่ใช้ปิดการแสดงองก์ที่ 1 แต่งได้มีความหมาย และกินใจมากๆ เป็นการสรุปเนื้อเรื่องและทิ้งท้ายได้ดีมาก คนแต่งเก่งมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 11:28:11 จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 22:01:29