เพิ่งได้กลับเข้ามาถึงบ้านครับ ตอนเกือบตีสาม ไล่อ่านตั้งแต่ข้อความกลางวัน ดูรูปต่างๆ จนภึงหัวข้อ 189 ข้อบอกสั้นๆ ขอบคุณจากใจอีตาจ๊ะกับผู้หญิงที่ ชื่อ Petong คุณจ๋า ขอให้ความสุขที่เกืดขึ้นจากการได้รับฟังความคิดจากคุณจ๋า ไ้่ด้ส่งผลไปสู่คุณจ่า ผู้มีพระคุณของคุณจ๋า รวมทั้งบริวารของคุณจ๋าครับ...ขอบคุณจริงๆจากใจ
มีความสุขกับการได้อ่านข้อคิด...ก็เลยมีอะไรนิดๆ ที่ผมเองได้บอกกับภรรยา ตอนผมขับรถกลับบ้านนะครับ เมื่อกี้นะครับ
คนขับรถใหม่ๆ..เรียกว่ามือใหม่..มักจะได้ยินข่าวว่าขับรถพุ่งชนกำแพง บางครั้งก้พุ่งชนก้นรถคันข้างหน้า.....เพราะเบรคไม่ค่อยเก่งไม่รู้ว่าจะเบรคเมื่อไร....ต้องคอยฝึกหัดกันบ่อยๆเรื่องจังหวะการเบรค ....ไปนานๆเริ่มชิน มีอะไรเข้ามานิด เท้ามันจะเบรคทันที เลยเรียกเบรคแบบออโต้ ซึ่งจริงๆแล้วพอเก่ง การเบรคมันจะอยู่นอกสภาพความคิด พอเกิดอะไร เท้ามันจะเบรคทันทีโดยไม่ต้องไปคิดมัน เหมือนกับคนเรา ถ้าเกิดเรื่องอะไรให้ขุ่นเคืองนิดหน่อย ก็ทะเลาะกัน ตีกัน บางครั้งเอาปืนไปยิงเขาตาย แล้วเรื่องอย่างนี้มันเกิดขึ้นได้กับทั้งเด็กและแก่ๆแล้ว ...เมื่อ6 เดือนที่แล้วฟังข่าว คนแก่ 60 กว่าแล้ว ขับรถปาดกันนิดเีดียว ตาคนแก่ลากปืนไปยิงเขาตาย.....แล้ว60ปีแล้วติดคุกไม่อยากจะคิดเลยว่าชีวิตจะเหลือความสุขอะไรอีก......แล้วแก่ทำไมไม่หยุดโมโหได้เหมือนคนขับรถมานานๆ ที่เบรคได้ละ............เพราะคนเรามักไม่ถึงหัด ...ระงับความโกรธ...มีเรื่องอะไรนิดก็โกรธ แม้จะไม่แสดงออกมา แต่ก็โกรธอยู่ข้างใน...... แต่ถ้าเราฝึกระงับความโกรธอยู่บ่อยๆ....มันก็จะเหมือนการเบรครถแบบออโต้ นอกจิตใจบังคับ....
ผมเลยบอกภรรยาว่าให้เขาหัด ระงับโกรธอยู่บ่อยๆ จนเกิดออโต้ขึ้นมาจะเป็นผลดีต่อตัวเขา เรื่องก้ไม่เกิดไม่ทะเละกับใคร หน้าตาก็แจ่มใจ สุภาพจิตก็จะดีขึ้นมา.....จริงๆแล้วมันก้ส่งผลมาถึงอีตาจ๊ะด้วยละ.....เพราะไอ้ที่โกรธและใช้อารมย์ ลงไม้ลงมือ อิอิ....มันก็มาลงอีตาจ๊ะทั้งน้าน.......
ปล.ไม่รู้ว่า คุณจ๋า...และหลายๆท่านจะมาได้อ่านหรือเปล่าเพราะมันเกือบแตกทู้แล้วครับ... ไปนอนแล้วครับง่วงแล้ว......