ขอแชร์หลังจากได้ดูละครเวทีสี่แผ่นดินเดอะมิวสิคัล

ต้องออกตัวก่อนว่า ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญละครเวทีหรืออะไรทั้งสิ้น
แต่อยากแชร์จากความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้น หากผิดพลาดประการใด
ขออภัยล่วงหน้า

รอบที่ไปดูมาคือรอบทุ่มครึ่งเมื่อวันอาทิตย์ที่12กุมภาที่ผ่านมา
[ดูบัตรราคา500ค่ะ 5555]

ขอแชร์ในส่วนของทั่วๆไปก่อนนะคะ
โดยรวมดีเลยค่ะ กลวิธีการเล่าเรื่องและรายละเอียดต่างๆมีเยอะดี
แม้ในองก์แรกจะดูขาดความลื่นไหลไปบ้าง แต่พอมาองก์สองนี่บีบดีค่ะ
บีบอารมณ์ความรู้สึกและค่อนข้างตรึงเราได้

สำหรับเนื้อหาและบทเพลง ตรงนี้รู้สึกว่าตัวเองเห็นต่างกับหลายๆคน
แน่นอนว่า"ความจงรักภักดี"น่าจะเป็นสารหลักที่ละครเรื่องนี้ต้องการจะส่ง
แต่ที่กระทบใจเราจริงๆ เรามองว่าลึกลงไปกว่านั้น ซึ่งนั่นทำให้เราสงสาร
ตัวละครตาอั้นมากเป็นพิเศษ ทันทีที่ม่านปิดลงมา สิ่งแรกที่ได้แว้บเข้ามา
คือ... "เราทุกคนคือเหยื่อ" ตัวละครแต่ละตัวแสดงให้เห็นถึงบาดแผล
ของตนที่ได้รับ ไม่มีตัวละครใดไม่น่าสงสารเลยสักตัว โดยเฉพาะแม่พลอย
ตาอั้น และตาอ้น

แม่พลอยคือภาพของคนในสมัยก่อนที่ได้รับการอบรม ได้รับการตีกรอบ
ความคิดไว้อย่างชัดเจนในขนบประเพณีนิยมของไทยสมัยก่อน เห็นได้ชัด
จากการที่แม่พลอยติประไพในลักษณะบางอย่างซึ่งถ้าเป็นในความคิดของ
ตัวประไพแล้วคือสิ่งที่ใครๆในยุคนั้นก็ทำ ซึ่งนั่นทำให้เมื่อกระแสความเปลี่ยน
แปลงพัดมาอย่างแรงหลายคราเข้าแม่พลอยน่าจะเป็นผู้ที่อ่อนไหวที่สุด
[แม้คุณเปรมจะมีเพลงเอกเพลงหนึ่งที่สอนกลายๆว่า ความเปลี่ยนแปลง
ย่อมเกิดได้เสมอ] ถ้าใครอ่านในฉบับนิยายก็จะเห็นว่าอีกคนคือตัวช้อย
ซึ่งเป็นชาววังขนานแท้จนเมื่อต้องออกมาทำการค้าแล้วเกิดปัญหาขึ้นมา
ตาอ๊อดคือภาพของคนรุ่นใหม่ที่ได้รับความคิดของพลอยมา แต่ไม่ถึงกับ
เป็นหัวก้าวหน้าเสียทีเดียว [เรียนจบนอกแต่ไม่กลายเป็นอย่างตาอั้น]

ตาอั้น เป็นภาพของพวกหัวก้าวหน้า เป็นพวกนิยมอุดมการณ์แบบชัดเจน
หลายคนดูแล้วบอกว่าบทนี้น่าหมั่นไส้มาก ในเรื่องความมั่นใจในตัวเองสูง
อันนี้ไม่ค่อยชอบเหมือนกัน แต่ที่อยากให้มองจริงๆคือ การที่ตัวละครนี้
เป็นเหยื่อด้วย บทพูดตอนหนึ่งของเสวีตอกย้ำความเป็นเหยื่อของตาอั้น
[ในตอนที่ทะเลาะกันเรื่องการกักตุนยาของพวกเสวี]การนิยมในอุดมการณ์
ทำให้ตาอั้นเห็นด้วยกับคณะราษฎร ซึ่งทำให้ตาอั้นกลายเป็นกบฏในสายตา
ของตาอ้นและแม่พลอย[เห็นจากเพลงแตกแยกกับเพลงผิดคำสาบาน]
ตรงนี้ถ้ากลับไปดูในนิยายจะเห็นว่าตาอั้นแสดงออกหลายครั้งว่ายังเคารพ
พระมหากษัตริย์แต่แค่ต้องการรัฐธรรมนูญเหมือนอย่างที่ตนเห็นมาจาก
เมืองนอก เราแอบรู้สึกนิดๆที่ให้ตาอั้นในละครเวทีแสดงชัดเจนขนาดนั้น
ว่าไม่เคารพพระมหากษัตริย์ นักนิยมอุดมการณ์มักกลายเป็นเหยื่อของ
พวกนิยมอำนาจเช่นกัน ถ้าสังเกตดีๆ คิดว่าในสมัยปัจจุบันเราก็ยังได้เห็นอยู่
ฉะนั้นการจะคาดโทษคนรุ่นใหม่สมัยนั้นที่หัวก้าวหน้าก็ดูจะรุนแรงไป
และตัวละครนี้ก็กลายเป็นคนผิดมาตลอดจนกระทั่งออกมาเป็นเพลงเอกของ
เขาคือเพลงแสงที่เธอศรัทธา ผิดคำสาบาน เนรคุณ และเป็นเหมือนคนบาป
แต่ความจริงแล้ว เขาก็เป็นเหยื่อตัวหนึ่งเหมือนกัน

ตาอ้นก็เช่นกัน ตัวละครนี้ดูน่าสงสารและน่าจะถูกชูเป็น"ผู้ถูกต้อง"
สิ่งที่ได้รับการถ่ายทอดลงมาจากพลอยทำให้เขาเป็นทหารผู้จงรักภักดี
และยึดมั่นในการรักษาคำสัตย์ปฏิญาณต่อน้ำพระพิพัฒน์สัตยาชนิดแน่วแน่
เปล่า-เราก็ไม่ได้บอกว่าตาอ้นผิด แต่กรอบความคิดทำให้เขาตัดสินตาอั้น
ไปในคำว่ากบฏ และสุดท้ายนำเขาไปสู่สงครามกลางเมืองเมื่อครั้ง
กบฏบวรเดช ตัวละครตาอ้นเรายังคงพบได้ในสมัยนี้อยู่มาก แต่ภาพสะท้อน
ที่งดงามก็ทำให้อันตรายได้หากไม่เปิดใจ ในความขัดแย้งกันของตาอั้นและ
ตาอ้น สะท้อนให้เห็นถึงสภาพสังคมปัจจุบัน ไม่มีใครผิดแต่อยู่ในกระแส
แห่งเกมการเมืองทั้งหมด ...จนสุดท้ายฆ่ากันเอง

ความเปลี่ยนแปลงจำเป็นต้องเกิดขึ้นแต่ของเดิมหลายอย่างก็ไม่ใช่ว่าจะต้อง
ถูกล้มล้างไป แต่การจะทำให้ทั้งสองอย่างไม่ขัดแย้งกันนั้นคือการมาพบกัน
ตรงกลาง คือการยอมปรับยอมโอนอ่อนบ้าง ภาพของหัวก้าวหน้าจัดกับ
อนุรักษนิยมจัดสามารถประนีประนอมกันได้ ทำให้เป็นความแตกต่างที่
ไม่แตกแยกได้[แต่ก็คงเป็นอุดมคติภาพที่ยากจะเกิดได้จริง]

สุดท้ายนี้ขอชมเรื่องเพลงว่าเพราะและทำให้ได้โชว์เสียงของนักแสดงดี
เพลงเอกของแต่ละคนทำให้คนดูประทับใจได้ แต่มีรู้สึกว่าฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
อยู่บ้าง ไม่ทราบว่าเป็นที่ระบบเสียงหรือนักแสดง

ป.ล.ย้ำอีกครั้ง ทั้งหมดนี้ไม่ได้จะแสดงตัวว่าเชี่ยวชำนาญประการใดทั้งสิ้น
เพียงแต่อยากแสดงความคิดเห็นและแบ่งปันในมุมมองของตนเท่านั้นค่ะ

จากคุณ	: กมัณฑลุ
เขียนเมื่อ	: 15 ก.พ. 55 00:58:10