วันนี้เริ่มทำใจได้แล้วค่ะ หลังจากเมื่อวานเล่นเอานอนไม่หลับ อึนๆ มึนๆ ทั้งวัน
ไม่ได้ชอบอั๊ตจังเป็นพิเศษ โอชิเมมหรือก็ไม่ใช่
แต่ทำไมอิมแพคต่อจิตใจเราขนาดนี้ก็ไม่รู้ ยัยเด็กคนนี้นิ
สิ่งที่เรากังวลตอนนี้กลับไม่ใช่AKB เราว่าAKBยังไปต่อได้อีกไกล
แต่เป็นตัวอั๊ตจังเอง
เรากลัวน้องแกรดแล้วค่อยๆหายไปเหมือนคนอื่นๆ
เราอยากเห็นหน้าน้องในรายการทีวีบ่อยๆเหมือนเดิม
อยากให้น้องได้เล่นละครเยอะๆ
อยากให้อั๊ตจังยืนอยู่บนวงการของญี่ปุ่นไปอีกนานๆ
อั๊ตจังทำเพื่อAKBมามาก แม้กระทั่งการแกรดครั้งนี้
อั๊ตจังก็ทำเพื่อให้AKBสามารถเดินต่อไปได้
เราอยากให้น้องมีอนาคตที่สดใส
ปล. เวิ้นเว้อมากเกินไปละ ไปนอนก่อนค่ะ นอนทำใจอีกคืน T___T