[Short fic CanStop] กับวันนี้ที่ฉันหลับตาลงอย่างเป็นสุข{แตกประเด็นจาก C11894314}
|
 |
มาถวายฟิคตามคำเรียกร้อง 555+
เป็นฟิคสั้นๆ เหมือนเดิมนะคะ แนวคล้ายๆ อันเก่านั้นแหละ แต่ยาวกว่าอันเก่าหน่อยน้า
ชอบก็เม้นท์ หรืออยากให้เขียนแนวไหน โมเม้นท์ไหนก็รีเควสมานะคะ เพราะจะได้จัดให้ตามต้องการ
ถึงแม้จะเขียนไปฮาไปก็ตาม ณ จุดนี้ 55555+
ขอให้มีความสุขกับการอ่านฟิคค่ะ ^^
..............................................
[Short fic CanStop] กับวันนี้ที่ฉันหลับตาลงอย่างเป็นสุข
เขารู้สึกพะอืดพะอมตั้งแต่เช้าแล้ว...
เพลงยาก...ศิลปินคู่ก็ถือว่าเป็น นักพ่นไฟ ตัวแม่เหมือนกัน แล้วเขาจะเอาอะไรไปสู้กับคนอื่นล่ะเนี่ย!
ทั้งๆ ที่คิดว่าทำได้ ต้องทำให้ได้ แต่ทำไมยิ่งใกล้ถึงเวลาเขายิ่งรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นทุกทีนะ
ยิ่งคืนนี้เขาก็ยังนอนไม่หลับเหมือนเดิม...ไม่เคยหลับสนิทเลยตั้งแต่เธอออกไปจากบ้าน ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้เย้าแหย่กันอีก
แต่วันนี้เขาจะได้เจอเธอ...ต้องได้เจอสิ สต๊อปต้องมาแน่ๆ เขาเชื่ออย่างนั้น
ถึงแม้สาวน้อยคนนั้นจะมาเชียร์ทุกคน หรือจะเชียร์เฉพาะเจาะจงที่ใคร (ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริงล่ะก็...ขอรู้ก่อนร้องเพลงได้ไหม เผื่ออารมณ์จะส่ง 555+ : คนเขียนขอแจมนิ๊ดดด...)
เสียงขยับตัวด้านข้างดังขึ้น โดมที่นั่งอยู่บนเบาะติดกับเขาบนรถตู้ซึ่งกำลังพาพวกเข้าทั้งห้าคนไปที่มูนสตาร์ส่งสายตามาประมาณว่า เฮ้ย! อย่าเครียด เมื่อเห็นก็อดยิ้มตอบไม่ได้
เพื่อนคนนี้เป็นคนดีมีความสามารถ และวันนี้เขาคาดว่าโดม...คงจะกวาดร้อยเสียงในห้องส่งไปอย่างเป็นเอกฉันท์เพราะเสียงร้องอันทรงพลังและเพลงที่ซึ่งกินใจ
แต่ไม่เป็นไร...เพราะจุดมุ่งหมายของการร้องเพลงวันนี้ของเขา นอกจากจะเป็นการพิสูจน์ความสามารถของตัวเองแล้ว ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง...
...เขาอยากร้องเพลงนี้ให้เธอฟัง...
คนเยอะดีเนาะวันนี้
เสียงฮั่นพูดเบาๆ ตอนที่ช่างกำลังแต่งหน้า แคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กันถึงกับเหลียวมองด้วยความแปลกใจ ปกติไม่ใช่เหรอ มากกว่าวีคก่อนๆ หน่อยนึงเอง
พี่รู้สึกไม่ดียังไงก็ไม่รู้ว่ะ
ยังไงล่ะพี่ แกงส้มที่อยู่ถัดออกไปเอียงคอมองมาทางสองหนุ่ม ทำเอาช่างแต่งหน้าต้องดุเบาๆ ให้ชายหนุ่มรุ่นน้องนั่งให้ตรงๆ
ฮั่นหยุดคิดชั่วครู่ ก่อนพูดช้าๆ พี่กลัวว่ามันจะออกมาไม่ดีน่ะสิ
อย่าคิดมากเลยน่า ถึงขนาดนี้แล้ว คราวนี้เป็นหนุ่มร่างท้วมที่เอ่ยปลอบ โดมตบบ่าฮั่นสองสามปุ - - ก่อนยื่นมือไปหาแก้วน้ำแล้วยกดื่มแก้กระหาย
หนูต่างหากที่ต้องคิดมากพี่ฮั่น เสียงบางเบาด้วยความไม่มั่นใจของหนึ่งสาวที่อยู่ในห้องทำให้สี่หนุ่มต้องหันไปหา ก่อนที่แคนจะลุกขึ้นเดินไปหาน้อง ไม่สนใจช่างแต่งหน้าที่เรียกให้กลับมานั่งที่เดิมก่อนที่จะไม่ทันแต่งหน้าเสร็จ
สมายด์ทำได้ พี่เชื่ออย่างนั้น
แต่หนูกลัวว่ามันจะล่มอีก สาวน้อยเริ่มเสียงเครือ หนูกลัวว่าจะทำให้ทุกคนผิดหวัง
ชายหนุ่มส่ายศีรษะเบาๆ เป็นเชิงปฏิเสธ ก่อนบอก พวกพี่ไม่เคยผิดหวังในตัวสมายด์ เราสู้มาด้วยกันขนาดนี้แล้ว สู้กับมันอีกหน่อยจะเป็นไร
ปากดีจริงเรา - - แคนคิดก่อนยิ้มน้อยๆ ทั้งๆ ที่เริ่มรู้สึกมวนท้องมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
น่านสิ... สามหนุ่มทยอยกันเดินเข้ามาหาน้องเล็ก ก่อนที่คนหนึ่งจะจับมือ อีกคนจับบ่า อีกคนแตะหลังน้องสาวตัวน้อย สู้ให้ถึงที่สุดเท่านั้นเองสมายด์ สู้แล้วแพ้ดีกว่าแพ้โดยไม่สู้นะ
โว้ว...โดมพูดดีนะเนี่ย
ฟังพี่เค้าเอาไว้สมายด์ ok ยังเราอ่ะ
สาวน้อยคนเดียวของกลุ่มเริ่มยิ้มออก ค่ะ...ยังไม่ได้ลองทำแล้วรู้ได้ไงว่าทำไม่ได้ จริงมั้ย?
ทั้งหมดหัวเราะ และหัวเราะลั่นขึ้นเมื่อแคนจับศีรษะของน้องสาวของบ้านโยกไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว พอกำลังใจมาก็พูดดีเลยนะเราน่ะ อย่านอยด์อีกล่ะทีนี้
พี่แคนพอแล้วปล่อยหัวเค้าได้แล้ว เดี๋ยวผมหนูยุ่ง
ดีจะทำให้มันยุ่งๆ ไปเลย ไม่พูดเปล่า แคนเพิ่มแรงขึ้นอีกเล็กน้อยโดยกะแกล้งไม่ให้น้องเจ็บ แต่สมายด์กลับทำหน้าทะเล้นเมื่อพูดประโยคเด็ดออกมา
ถ้าแกล้งเค้าเค้าจะฟ้องพี่ต๊อปนะ
ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงกองเชียร์ข้างหลังทั้งหัวเราะทั้งกระเซ้า
สมายด์พูดได้ดีน้อง มีเวลาพี่จะเลี้ยงไอติม พี่ชายคนโตสุดในบ้านพูดกลั้วหัวเราะพลางมองปฏิกิริยาหนุ่มรุ่นน้องด้วยดวงตาฉายแววสนุกสนาน
ผมว่าเลี้ยงกาแฟดีกว่ามั้ยพี่ฮั่น แกงส้มสะกิดเอวพี่ชายคนโต ก่อนชี้ให้ดูชายหนุ่มผู้กลายเป็นเป้าการแซวไปเรียบร้อยแล้ว ไม่ก็เอาสมายด์ไปเป็นลูกมือร้านกาแฟพี่เลย ชงซะจนเขินตาค้างแล้วมั้งน่ะ
อะ...อะไร...เอ้อ...ไม่มีอะไรซักหน่อย พูดอะไรกันเนี่ยคนเรา ไปแต่งหน้าแต่งตัวกันได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันนะ ไม่รู้จะตีสีหน้ายังไง ชายหนุ่มเลยตัดบทซะดื้อๆ ด้วยการไล่ผองเพื่อนนักชงกาแฟทั้งหลายให้สลายตัวโดยด่วน ส่วนตัวเองรีบเดินไปนั่งเก้าอี้ให้ช่างแต่งหน้าจัดการใบหน้าของตนเองต่อ ใบหน้าแดงนั้นยิ่งขึ้นสีจัดขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าแม้แต่พี่ช่างแต่งหน้ายังยิ้มแป้นทำตาวิบๆ ล้อเลียนเขา...
โหยยยย...ไรว้า...ไม่ใจเลยอ่า แกงส้มแกล้งทำเสียงผิดหวัง
ไปแต่งหน้าได้แล้ว เดี๋ยวไม่หล่อนะแก
พี่ไม่ต้องห่วง ไม่มีแป้งออร่าผมก็กระจายแล้ว เหอะๆๆ เจ้าตัวยังคงลอยหน้าตอบ
แคนมันเขินน่ะ โดมสรุปตอนท้ายพลางมอง ผู้ตกเป็นเป้า ตอนนี้ที่ไม่ใช่แค่หน้า แต่หูก็แดงไปเรียบร้อยแล้ว
ไม่ได้เขินเฟ้ย!
เสียงลอยมาจากหลังของพี่ช่างแต่งหน้าก่อนที่แคนจะลุกพรวดทันควัน แล้วเดินออกไปจากห้องท่ามกลางสายตากังขาของเพื่อนๆ
มันไปไหนของมัน พี่ใหญ่ถามเสียงงงๆ
มันไปกินน้ำแก้เขินมั้ง เวลานอนไม่หลับทีไร ผมเห็นมันบอกจะลงไปหาน้ำกินข้างล่างทุกที หนุ่มร่างท้วมตอบ
ช่างแต่งหน้าของแคนหันมาหาอีกสี่คนที่เหลือ พร้อมกับบอกด้วยสุ้มเสียงอยากเม้าท์มากมาย
นี่ขนาดไม่เขินนะคะเนี่ย พี่ยังเกลี่ยคอนซิลเลอร์ไม่เนียนเลย ลุกหนีไปซะละ
สามหนุ่มกับหนึ่งสาวได้แต่มองหน้ากันยิ้มๆ ก่อนที่จะหันกลับไปสนใจกับการแต่งตัวของตนเอง เตรียมให้พร้อมสำหรับการขึ้นเวทีเพื่อโชว์ศักยภาพของตนเองต่อไป
(มีต่อนะคะ)
แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 55 01:36:44
| จากคุณ |
:
ส้มเช้งเองจ้า  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 เม.ย. 55 01:35:14
|
|
|
| 
