|
ความคิดเห็นที่ 153
ขอโทษนะคะ ท่ามันจะดูยาวและเพ้อมากไปหน่อย55+ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้ตั้งตัวมาก่อนเลยจริงๆค่ะ เริ่มจากตอนบ่ายแดดร้อนจ้า เหมือนไปรับบัตร VIP ค่ะ ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าได้มาแล้วทำไร?? จากนั้นพี่ๆที่รู้จักกัน ก็พานั่งรถมาที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ดูสวยและหรูหรามาก ด้วยคำพูดที่ออกจากปากว่า >>"มากินข้าวกะบี้"<< ด้วยความเบลอก็ยังรู้สึกงงๆอยู่ เพราะไม่เคยเห็นจะมีกิจกรรมอะไรแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกตอนนั้นแปลกใจสุดๆ ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรสักทีเดียว จนจังหวะหนึ่ง เหมือนได้ยินเสียงตะโกนใส่หูว่า "พี่บี้มา!!!" เหมือนรีบหันหน้าและวิ่งไปที่ประตูโรงแรมทันที O=O ทันใดนั้นภาพที่เห็นก็ไม่ใช่คนอื่นไกล แต่...แค่ นี่ไม่ใช่ทีวี นี่ไม่ใช่หุ่น และนี่ไม่ใช่ความฝัน (นั่นพี่บี้)เสียงในใจที่คิดอยู่ตอนนั้น พร้อมกับอ้าปากค้างและไม่พูดอะไร มีแต่รอยยิ้มนั้น ที่ดูดีกว่าครั้งไหนๆ ไม่ว่าภาพเสียงใดๆก็แทนความรู้สึกไม่ได้ เพราะเค้า หล่อขาววิ้งค์จนแทบละลายกับพื้น เสียงที่ที่พูดต่อมาว่า "หวัดดีค๊าบบๆๆ เด๋วเราค่อยลงมาเจอกันนะคับ ^^" และรอยยิ้มที่ค่อยๆผ่านประตูเข้าไป ความรู้สึกตอนนั้นมันทั้งอึ้งทั้งตื่นเต้น และไม่เคยแม้แต่จะจินตนาการภาพแบบนี้ในสมองเลยจริงๆค่ะ หลังจากอึ้งได้ไม่นานพนักงานก็เรียกเข้าห้องโถงขนาดใหญ่ พร้อมเสิร์ฟชากาแฟขนมต่างๆ เค้าก็แจ้งตัวแทนศูนย์ต่างๆมาถ่ายรูปหมู่ มันทำให้ตื่นเต้นอีกครั้ง รูปแรกในชีวิต แม้จะไม่ได้ยืนใกล้ๆ แต่อย่างน้อยก็อยู่ในภาพแห่งความทรงจำเดียวกัน และแอบไม่วายที่จะแตะมือเบาๆ พอถ่ายเสร็จมีการแจกลายเซนต์ทุกคน สิ่งที่ตะครุบมาได้ ณ ตอนนั้น มีแค่ บัตรVIP และเสื้อที่จะให้เซนต์บนหลัง จากนั้นก็มีการพูดชวนให้ไปเจอกันที่งานตอนเย็น และเค้าก็เดินออกไปพร้อมโบกมือและรอยยิ้มที่เป็นมิตรฝากไว้ด้วยความปลื้มใจของเด็กตัวน้อยๆคนหนึ่งค่ะ ^^
จากคุณ : หยดน้ำค้างสีรุ้ง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 55 22:15:15 ถูกใจ : peachoko, นางสาวกลมเกลียว, คุณปาลิน, gamchaya, Aumhug, by boat, nanthiporn, เกิร์ลสีชมพู, นาเรเซรัน, ตั๊กแตนปีกขาว, น้องเมธัล
*************************************************
ลากเอาหลักฐานจากทู้ที่แล้วมาประกอบด้วยว่า...................... ไม่ใช่แต่แฟนคลับสวเน้อออ ที่ปากอ้าตาค้าง น้ำลายไหลย้อยยยยหยด แหมะ แหมะ... แต่แฟนคลับเด็กน้อยหอยสังข์อย่างเจ้าเหมือนก็เป็น 5555+ อาการที่ได้พบสมสตัวเป็นๆตรงหน้า เล่นเอายืนอึ้งกันเลยล่ะ บอกได้แค่ว่าสรรพสิ่งรอบตัวมันมืดไปหมด มองไม่เห็นอะไรเลย นอกจากภาพเธอที่อยู่ตรงหน้า เพลงเพลิงฟังไม่ได้ยินเลย กล้องก็ไม่ยกขึ้นมาถ่ายถือค้างไว้อย่างนั้น ...ได้แต่จับจ้องเก็บภาพเธอไว้ ในความทรงจำให้นานที่สุด เพราะไม่รู้อีกเมือไรจะได้เห็นเธอชัดๆอีก......ในใจก็พร่ำอยู่แค่....คนอะไรฟะโคดน่ารักเลย...ทำไมถึงน่ารักได้มากมายอย่างนี้.... จากที่รักมากมายอยู่แล้ว พอได้เห็นหน้าเธอใกล้ๆ ณ บัด now กลับกลายเป็นรัก/จับ/ใจ หลงหัวปักหัวปำเลยล่ะสมสเอ๊ยยยย
แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 55 07:17:20
จากคุณ |
:
น้องเมธัล
|
เขียนเมื่อ |
:
6 พ.ค. 55 07:14:40
|
|
|
|
|