วันอาทิตย์ ไปมูนสตาร์อีกรอบ ตั้งใจไปฟังข่าวดี พอประกาศผล รู้สึกมึนๆ แต่ไ่ม่มีน้ำตาสักหยด จบรายการ วิ่งไปเกาะแผงเหล็กหน้าเวทีเพื่อให้กำลังใจน้อง ก่อนเข้าหล้งเวที น้องวิ่งมาแตะมือด้วย มือน้องเย็นเจี๊ยบ เรากลับถึงบ้านเกือบตี 1 ถึงบ้านปุ๊บ น้ำตามาจากไหนไม่รู้มากมาย เข้านอนทั้งน้ำตา ฝันถึงน้องเป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักน้องมา หลังจากนั้นเราร้องไห้ทั้งวันไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ
วันเสาร์ต่อมา เราไปมูนสตาร์อีกรอบ ตั้งใจไปให้กำลังใจน้อง สายตาจ้องแต่น้องที่นั่งอยู่ด้านล่าง เราแทบไม่ได้ดูการแสดงบนเวทีเลย ตอนเบรคก็เดินไปหาน้อง ไปพูดให้กำลังใจ ไปบอกน้องว่ามินิคอน 15 นาทีของน้องมันสุดยอดแค่ไหน และพรุ่งนี้พี่จะไปบิดกับน้องที่อิมแพค น้องน้ำตาคลอๆเหมือนซาบซึ้งใจที่มีคนรักมากมาย จับมือน้องครั้งนี้ มือน้องอุ่น ไม่เย็นเจี๊ยบแบบครั้งก่อน
ทุกครั้งที่นึกถึงวันประกาศผล เราอดน้ำตาซึมไม่ได้ทุกที แต่วันนี้เราดีใจและภูมิใจในตัวน้องมากกกกกกก (กไก่ 28 ตัว 555+)
ยังจำกันได้มั้ย วันนี้ครบรอบวันประกาศผลที่ฮั่นต้องออกจากบ้านเดอะสตาร์
