ขอเล่าเรื่องจิตใต้สำนึก นิดนึง คือ ช่วงเกือบ 3ทุ่มเมื่อคืนนี้ เราเพิ่งวางโทรศัพท์จากเจ้านาย และในระหว่างคุยกันมีการคุยกันถึงบุคคลที่ 3 รู้มั๊ย....เราเผลอเรียกคนนั้นว่า "ฮั่น" แล้วก็ทำเนียนคิดว่าเจ้านายคงฟังไม่ทัน แต่เขาถามเราขึ้นมาว่า "ใครเหรอ" ...คือเก๊าอยากเขกกะโหลกตัวเองมากเลย จิตใต้สำนึกแท้ ๆ เพราะตั้งใจว่าถึงบ้านแล้วจะมาส่งรูปฮั่น ( แฮะ ๆ รูปฮั่นที่ Paradise park จะมาแปะภายหลังนะคะ)
เหล่านี้คือเรื่องราวจากหนังสือ
คำถาม : กับเพื่อน ๆในบ้านความสัมพันธ์เป็นอย่างไร
ฮั่น : ในบ้าน ผมอายุมากสุดก็จริง แต่จริง ๆ แล้วตัวผมเป็นคนมีความรู้สึกอ่อนไหวง่าย มีความเซนซิทีฟ เวลาดูหนังก็จะร้องไห้ด้วย อินกับหนังมากและเป็นคนชอบคนสู้ชีวิต อย่างน้องโดมผมก็เชียร์เขามาตลอด ส่วนเรื่องอื่นเห็นภายนอกผมอาจจะดูแข็งแรงอย่างที่คนอื่น ๆ พูดกัน แต่บางทีมุมจะมีบางมุมที่กุ๊กกิ๊กขัดกับภายนอก คือผมจะเป็นคนชอบอะไรที่ขัดกับตัวเอง ผมชอบสีชมพู ชอบเพชร ชอบอะไรที่หวานแหววผู้หญิง ๆ
(แกงส้มพูดถึงฮั่นนิดนึง)
แกงส้ม : ผมสนิทกับพี่ฮั่นครับ เพราะเราเข้ามาเจอกันตั้งแต่ตอนคัดเลือกภาคกลาง จากนั้นก็เข้ารอบมาด้วยกัน มีอะไรก็คุยกันตลอด ติดต่อกันตลอด พี่ฮั่นเป็นคนที่ใครมีปัญหาอะไรก็จะช่วยให้คำปรึกษาเป็นอย่างดี......
คำถาม : ชีวิตจากวันนี้ที่จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ฮั่น : ผมไม่ได้ตั้งเป้ามองอนาคตไว้เลย ตอนที่ผมมาออดิชั่นก็เหมือนเทหมดหน้าตัก ถ้าไม่ได้ก็กลับร้องเพลงที่สิงค์โปร์ต่อ ถ้าได้ก็ถือว่าเป็นกำไรชีวิตไม่ได้คิดเลยจริง ๆว่าอนาคตด้านนี้จะเป็นอย่างไร เท่าที่รู้ตอนนี้คิดว่าเป็นการโปรโมตมากกว่า สิ่งที่จะทำให้ดีที่สุดตอนนี้ก็คือพัฒนาตัวเองเพื่อวันข้างหน้า เพราะไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีอะไรเข้ามาบ้าง ผมเองก็เลยอยากพัฒนาตัวเองให้พร้อมกับสิ่งต่าง ๆที่จะเกิดขึ้นให้มากที่สุด
หน้าปกเป็นแบบนี้คะ
บทสัมภาษณ์ของฮั่นในหนังสือ Jobcyber เดือนมิถุนายน
