PANTIP.COM : C12340948 >> Zai Zai Lover-s Home 7 Jul 12: Zai @ Beijing shooting - Meet Early Love Later

ความคิดเห็นที่ 8

*** สรุปข้อความต่างๆจากผู้คนที่เจอไจ๋และ ตามติดกองถ่าย MELL(Meet Ealry Love Later) / <早见晚爱> ***
ขอบคุณข้อมูล จากพี่ๆ น้องๆ ด้วยนะคะ....... ขอบคุณ พี่ออย พี่ตา ด้วยค่ะ
****************************************************
July 1 , 2012
Credit Thanks : 造型师乔治宗 @ weibo.com
Stylish คนนี้ชื่อ Qiao Zhi Zong เค้าบอกว่า "ไจ่ไจ๋หล่อมากๆ! ตาโต กับ ตาเล็ก( หมายถึงเค้ากับไจ๋ถ่ายรูปกัน ^O^)

Credit Thanks : 嫣嫣有不良嗜好 @ weibo.com
Credit to Yogo69@AF for English translation^^
ขณะที่กำลังเซ็นชื่ออยู่นั้น ชั้นก็เสี่ยงชีวิตถ่ายรูปมา หล่อ หล่อ หล่อมากกกก!!!
-------------------------------------------------------------------------
มีคำแปลที่ stylist ของภาพยนตร์เรื่อง Meet Early Love Later คนที่ถ่ายรูปคู่กับไจ๋ที่ส้มโพส คห.36 เขียนตอบเกี่ยวกับไจ๋นะคะ

造型师乔治宗：回复@Pony-晓龙: อืม เขานิสัยดีมาก
造型师乔治宗：回复@wo好漂亮Sa肖肖: ให้ความรู้สึกของความเป็นชาย
造型师乔治宗：回复@小z小姐: ใช่เลย ตอนที่เริ่มพูดคุยกับเขา พวกเราก็มีเรื่องให้คุยกันเยอะแยะ
จากคุณ: oilsharon

*************************************************

July 2 , 2012
Credit Thanks : supergoldensuper @ weibo.com

ช่างเป็นวันที่มีความสุขจริงๆ ในการถ่ายทำหนังและ ได้มีโอกาสดีๆที่ใกล้ชิดกับดาราดัง
โดยพวกเรามีการทำ body paint กัน และก้อถ่ายรูป และถ่ายทำหนังไปด้วย
ขอบคุณที่ทำให้ได้มาอยู่ร่วมในวงโคจรนี้ด้วยกัน มันสนุกจริงๆ และมีความสุข (หน้ายิ้มน่ารัก)
ผมไม่เคยมีคลั่งไคล้ดารามาก่อนเลย..แต่ผมต้องบอกจริงๆว่า..

ไจ่ไจ๋นั้นสุภาพมากๆ...เค้าหล่ออย่างแท้ แบบหล่อข้างในโดยแท้จริงๆเลย...
เป็นคนที่ถ่อมตัวมากๆ และ ยังสามารถแต่งเพลงกล่อมเด็กได้อย่างสวยงามและทำงานอย่างมืออาชีพ
และหน้าตา หรือการแต่งหน้าของเค้านั้นก้อหล่อมากๆด้วย ตัวจริงดูดีมากกว่าในรูปอีก...
เป็นคนที่น่ามองมากๆ และ ก้อเป็นคนที่มีสเน่ห์ดึงดูดต่อผู้อื่นมากๆด้วย (มีความสุขเหลือเกิน)

****************************************************
Credit Thanks : kyna旭旭 @ weibo.com

เช้าวันนี้ ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักจากผู้ร่วมงาน
เหตุเพราะว่าเธอไม่ได้บอกเขาเหล่านั้น ว่าไจ่ไจ๋มาถ่ายทำหนัง เธอกล่าวโทษตัวเองว่าเป็นความผิดของเธอ
และเธอได้รับหน้าที่ให้เป็นคนช่วยเหลือเหล่าเจ้าหน้าที่ของกองถ่าย และก้อยุ่งอยู่เล็กๆเหมือนกัน
มันเป็นความปีติยินดีอย่างลับๆในใจและเป็นความเครียดรวมอยู่ด้วย
เธอเพียงแค่บอกให้รู้สำหรับเพื่อนที่อยู่ไกลจากมหาลัยให้มาดู เพื่อนเธอคนนั้นชอบไจ่ไจ๋มากด้วยและก้อตื่นเต้นมากๆ
ผู้โพสต์เองเธอก้อเสียใจที่เธอไม่ได้ถ่ายรูปกับไจ่ไจ๋ แต่เธอก้อคิดดูแล้วว่า ถ้าคุณเป็นแฟนคลับ
ที่ชื่นชอบไจ่ไจ๋จริงๆ ก้อไม่ควรที่จะรบกวนการทำงานของเค้า และให้เค้าได้มีพื้นที่ในการทำงานของเค้า
******************************************************

Credit Thanks : kyna旭旭 @ weibo.com

และฉันก้อได้พบกับคนที่มีสเน่ห์อย่างมากคนนึง ซึ่งมันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก
วันนี้ เงาร่างของโจวอวี้หมิน ยังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของชั้นอย่างอาลัยอาวรณ์
ฉันไม่สามารถจะเชื่อได้เลยว่า มันเป็นเรื่องจริง...ชั้นอยากจะหลุดพ้นความรู้สึกแบบนี้
ความมีชื่อเสียงของเค้า ไม่ได้มาจากเป็นเพราะความหล่อเหลามากๆของเค้า
แต่มันเกิดขึ้นมาจาก ความเป็นคนที่มีบุคลิกที่มีสเน่ห์ , สุภาพ , เงียบขรึม ,
เป็นมืออาชีพ , เรียบง่าย และธรรมดา ซึ่งฉันสามารถเห็นได้ในตัวตนของเค้า

แม้ว่าวันนี้ ฉันก้อไม่พูด และเค้าก้อไม่พูดจนคำสุดท้าย ฉันก้อรู้สึกได้ถึงความมีสเน่ห์ของเค้า
ฉันได้พบเค้า หัวใจของฉันก้อเต็มไปด้วยความหวั่นเกรง..
ทันทีทันใด.....ฉันก้อรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กจัง และก้อรู้สึกกลัวมาก

สิ่งต่างๆมากมาย กำลังจะจบสิ้นแล้ว
โจวอวี้หมิน , ไจ่ไจ๋ ขอบคุณ ที่คุณบอกฉันว่า ฉันยังคงเป็นเด็กอยู่
ฉันก้อตื่นเต้นเที่เจอคนที่หล่อมากมายอย่างคุณ...
ฉันตัวเล็ก...ต่ำต้อย...และคุณก้อปรากขึ้นมาในชีวิตของฉัน
ฉันรู้สึกพอใจมากเลย ที่จะไม่รู้สึกตัว หรือนอนไม่หลับ..

แม้ว่า คุณจะจำฉันไม่ได้ แต่ฉันก้อซาบซึ้งใจ
ฉันหวังว่า สำหรับคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างจะ OK
และทำให้คุณสามารถสร้างสรรค์งานดีๆ มากขึ้นๆ เพื่อให้กับทุกๆคน ที่รักคุณ.
----------------------------------------------------------------

@梦幻星童:这么晚了刚收工还得换明天的发型辛苦了@仔仔@童瑶瑶瑶也辛苦了。谢谢@MiuMiu柴 http://t.cn/zWbFYYg

ช้ามากก เพิ่งจะเลิกกองวันนี้...ต้องมีงานหนักกับการการเปลี่ยนสไตล์การทำผมในวันพรุ่งนี้
ทั้งไจ่ไจ๋และ Tong yao ทำงานหนักแล้ว และขอบคุณ Miu Miu ด้วย
------------------------------------------------------------------
..ไจ๋เลิกกองแล้วค่ะ เลิกไปเมื่อประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆบ้านเค้า...
โดยงานนี้ทำเอาแฟนๆประทับใจกันใหญ่ เนื่องจากไจ๋กำลังเดินมาเข้าห้องน้ำ
และเหลือบมองไปเห็นกลุ่มแฟนๆ ยังยืนรอกันอยู่ เลยบอกว่า
โอเค ผมจะเซ็นต์ลายเซ็นต์ให้นะ แฟนๆดีใจมากๆ แต่กำชับว่าให้รีบกลับบ้าน ไปพักผ่อน
เพราะว่ามันดึกมากๆแล้ว อันตรายๆ ไจ๋เป็นห่วงแฟนๆ นะคะ เล่นเอาสาวจีน ปลื้มกันไปเลยเจ้าค่ะ

**********************************************

จากคุณ : Orange_vic

เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 55 11:23:56

ความคิดเห็นที่ 36

ส้ม...กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอบคุณรูปไจ๋จากกองถ่ายมากจ้า ไจ๋ยิ้มน่าร้ากกกกกกกกกกกกก^^

คำแปลคลิปสัมภาษณ์ไจ๋ 4 มีนาคม 2012

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=JMS7C5jo-Hc#!

credit Yogo69@AF for English translation^^

พิธีกรรายการ : ปกติแล้วการเป็นดาราแค่ต้องมีหน้าตาที่ดีพอเท่านั้น ยามที่พวกเขาโด่งดังสุดๆ ออร่าของพวกเขาจะมีออกมาแบบไร้ขีดจำกัด พวกเขาก็แค่ออกมาโชว์ตัวแบบง่ายๆก็สามารถทำเงินได้ก้อนโต แต่พวกเขาอาจไม่มีความสามารถอย่างแท้จริงในเรื่องของการร้องเพลงหรือการแสดง ในระยะยาวแล้ว ช่องว่างอันกว้างใหญ่ภายในใจของพวกเขา.... ความไม่เต็มใจที่จะเป็นไอดอลแจกันไม้ประดับ... พวกเขามีความพยายามอย่างมากในการพัฒนาตนเองอย่างไร? วันนี้ธีมของรายการเราได้แก่ “ความลับที่ไม่อาจพูดออกมาได้ของไอดอล” และพวกเรากำลังพูดถึง F4 กลุ่มบอยแบนด์ที่หน้าตาสวยงามที่โด่งดังไปทั่วทั้งเอเชีย เรามาดูไจ่ไจ๋ โจวอวี๋หมินเป็นคนแรกกันเลย:

ในช่วง 2-3 ปีมานี้สิ่งที่ทำให้พวกเราเปลี่ยนความคิดทั้งหมดนั้นก็คือการที่เขาพยายามอย่างหนักที่จะสลัดคราบความเป็นไอดอลของเขาทิ้งไป และมุ่งตรงสู่การพัฒนาไปเป็นนักแสดงที่มีความสามารถและในที่สุดก็ได้รับการยอมรับ จากการสัมภาษณ์เขา เราเพิ่งค้นพบว่าในตอนที่ F4 เพิ่งจะรวมตัวกันนั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะโด่งดังอย่างสุดๆไปทั่วทั้งเอเชียนั้น แต่ภายในใจของเขามันช่าวว่างเปล่าอย่างแท้จริง เขารู้สึกว่าการเป็น F4 นั้นเขาก็เป็นแค่แจกันดอกไม้เท่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะออกอัลบั้มเพลงอัลบั้มแล้วอัลบั้มเล่า หรือแม้แต่การไปทัวร์คอนเสิร์ต แต่แท้จริงแล้วการร้องเพลงคือฝันร้ายที่สุดของเขา เขาเล่าว่าเขาทนทุกข์ทรมานด้วยโรคซึมเศร้าและโรคกลัวที่ปิดทึบ การที่ต้องอยู่ในห้องอัดเสียงที่มีขนาดเล็กเป็นอะไรที่เจ็บปวดสำหรับเขา นอกจากนี้ เขาก็ยังไม่ชอบเอามากๆกับความรู้สึกของการเป็นเป้าสนใจของคนอื่นๆ เขาไม่เหมาะที่จะเป็นไอดอลอย่างแท้จริง แล้วเขาก็โด่งดังแบบสุดๆ ความขัดแย้งทางด้านจิตใจเป็นระยะเวลายาวนานทำให้เขาทนทุกข์ทรมานด้วยโรคซึมเศร้า ในที่สุดเขา ก็ตัดสินใจบอกลากับการเป็นไอดอล ปฏิเสธที่จะแสดงในละครที่ต้องการให้เขารับบทหนุ่มหล่อและมาพบรัก เขาพยายามเจรจากับบริษัทต้นสังกัดอยู่ถึง 3 ปี และในที่สุดสาธารณะชนก็ได้เห็นความสามารถในการแสดงของเขา

ดังนั้นเขาจึงเป็นไอดอลที่ไม่ต้องการเป็นไอดอลอย่างแท้จริง มาชมเรื่องราวของ ไจ่ไจ๋ โจวอวี๋หมินกันเลยดีกว่า

เวลาในคลิป 1:25 เป็นฉากจากละครเรื่อง Meteor Garden

ซันไช่ : อนาคต?

ฮัวเจ๋อเล่ย : อนาคตหมายถึงการแต่งงาน เธอคือผู้หญิงคนแรกที่เขาพากลับมาบ้าน แม่ของเขาย่อมมองว่าเธอเป็นคู่หมั้นคู่หมายของเขา

เสียงบรรยายในคลิป : ละครไอดอลเรื่อง Meteor Garden ในปี 2001 ส่งให้ไจ่ไจ๋ที่รับบทเป็นฮัวเจ๋อเล่ยนั้นโด่งดัง แต่สำหรับเด็กผู้ชายธรรมดาที่เพิ่งจะเรียนจบชั้นมัธยมแล้วต้องกลายไปเป็นดาราดังนั้น มันเริ่มจากการที่เขาไปเป็นเพื่อนเพื่อนของเขาที่ไปคัดตัวนักแสดง และจากนั้นเขาก็เข้าสู่เส้นทางของวงการบันเทิงโดยไม่เจตนา

เวลาในคลิป 1:48
ไจ่ไจ๋ : ผมบอกนายรีบๆเข้าไป (คัดตัวนักแสดง) ฉันจะคอยอยู่ที่บันไดนี่แหละ แล้วผมก็นั่งลงที่บันไดและเอนพิงราวบันได... แล้วจากนั้นก็มีเสียงติ๊งต่องดังมาจากลิฟ... ดูเหมือนจะเป็นผู้ช่วยของเจ๊ไฉเข้ามา แล้วเธอก็เห็นตรงช่องบันไดมีคนที่ดูมืดมนและหม่นหมองมากๆนั่งอยู่ เห็นแค่ข้างหลังเท่านั้น และเธอก็พบว่ามันแปลกมากๆและก็เลยกลับไปเล่าให้เจ๊ไฉฟังว่ามีเด็กผู้ชาย เด็กแค่ด้านหลัง เขาให้ความรู้สึกมืดมนหม่นหมองเหมือนฮัวเจ๋อเล่ยมากๆ แล้วเขาก็เลยมาดึงตัวผม เรียกผมให้เข้าไปข้างในแล้วถามว่าผมสนใจในการแสดงบ้างมั้ย ผมบอกไปว่าผมไม่สนใจเลย ผมกลัวมากๆ ผมเป็นคนที่พูดคุยกับคนอื่นๆไม่เก่งโดยเฉพาะคนแปลกหน้า พวกเขาก็บอกว่า ไม่เป็นไร เธอมาลองดูก่อน แล้วกล้องก็จ้องมาที่ผมแล้วก็ถ่ายไปด้วย พวกเขาบอกว่า เธออ่านบทพูดนี้สิ ผมรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันงี่เง่า! ในความคิดของผมก็คือทำไมคนเราจะต้องอยู่หน้ากล้องแล้วก็อ่านบทไปด้วย ในตอนนั้น ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นนักแสดง ดังนั้นผมก็เลยทำเหมือนตอนที่ท่องหนังสือ และเมื่อเสร็จแล้วผมก็ถามว่า เสร็จแล้วใช่มั้ย? แล้วผมก็กลับ

เวลาในคลิป 3:00 เป็นฉากจากละครเรื่อง Meteor Garden
ฮัวเจ๋อเล่ย : ในตอนนั้นชั้นไม่เคยคิดเลยว่าเป็นเพราะซันไช่อาซื่อจะเข้าไปเผชิญหน้ากับนางพญาแม่ของเขาตรงๆ

เสียงบรรยายในคลิป : ละครเรื่องนี้ส่งให้ผู้ชายที่เหมือนดอกไม้ทั้งสี่คนโด่งดังอย่างมากมาย พวกเขาใช้ชื่อ F4 จากในละครมาตั้งเป็นกลุ่มบอยแบนด์

คลิปวิดีโอของ Meteor rain MV และ การแสดง Make a Wish ในคอนเสิร์ต
เวลาในคลิป 3:30
เสียงบรรยายในคลิป : หลังจากที่ละครไปโด่งดังยังต่างประเทศ F4 ก็มีการทัวร์คอนเสิร์ตไปทั่วเอเชียรวมทั้งอเมริกา ความโด่งดังแบบ nanny-killer (หมายถึงแฟนที่เป็นผู้หญิงและสาวมีอายุทั้งหลาย) ของพวกเขานั้นไม่เคยมีใครมีมาก่อน อย่างไรก็ตาม เบื้องหลังความสว่างไสว ความมีเสน่ห์ และความชื่นชม สิ่งที่ทุกคนไม่สามารถเห็นได้ก็คือภายในจิตใจของไจ่ไจ๋ ที่มีความรู้สึกไม่มั่นคงอย่างรุนแรงและขาดความมั่นใจรวมถึงความทุกข์ใจ

ไจ่ไจ๋ : ตอนที่ F4 เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกนั้น ผมไม่มีเป้าหมายใดๆโดยสิ้นเชิง ผมมองว่ามันเป็นงานชั่วคราว ดังนั้นผมจึงไม่รู้เลยว่าวงการบันเทิงนี้มันเป็นยังไง และผมก็ไม่รู้ด้วยว่าการเป็นศิลปินนั้นต้องทำยังไง แต่พวกเราก็ได้ทำสิ่งต่างๆที่ศิลปินจำนวนมากไม่มีโอกาสที่จะได้ทำในช่วงชีวิตของเขา (แล้วไจ๋ก็ดัดเสียงพูดประโยคต่อไปนี้) เธอแสดงสิ ผู้คนจำนวนมากก็จะให้การสนับสนุนและรู้จักว่าเธอเป็นใคร มันมีตลาดอยู่ ดังนั้นพวกเธอทุกคนต้องออกมาแสดงคอนเสิร์ต ต้องออกอัลบั้มเพลง ออกอัลบั้มภาพ และก็เป็นพิธีกรรายการ มีเรื่องต่างๆมากมายที่ต้องทำในระยะเวลาเพียงแค่ 2 ปีแต่พวกเราก็ทำมาหมดแล้ว แต่สิ่งเหล่านั้นมันล้วนแล้วแต่ว่างเปล่าและไม่มีความหมายอะไรเลย

คลิปวิดีโอจากอัลบั้มเพลงชุดที่สอง
เวลาในคลิป 4:40
เสียงบรรยายในคลิป : อย่างมองเพียงแค่รูปลักษณ์ของไจ่ไจ๋ใน mv ที่แสดงออกถึงออร่าของหนุ่มหล่อและมีเสน่ห์ดึงดูด ในความเป็นจริงแล้ว การร้องเพลงสำหรับเขาในตอนนั้นมันเหมือนกับเป็นฝันร้าย

ไจ่ไจ๋ : ห้องอัดเสียงสำหรับผมแล้วเหมือนกับฝันร้าย

พิธีกร : ฝันร้าย?

ไจ่ไจ๋ : ใช่แล้ว... เพราะว่ามันเล็กมากและอึดอัด แล้วก็...

พิธีกร : คุณทุกข์ทรมานด้วยโรคกลัวที่แคบอย่างนั้นหรือ?

ไจ่ไจ๋ : ก็นิดหน่อย... แล้วมันก็เป็นอะไรที่ผมไม่ถนัด...

พิธีกร : คุณร้องเพลงไม่ดีอย่างนั้นหรือ?

ไจ่ไจ๋ : ไม่ดีเลย... ไม่มีความสามารถทางด้านนี้จริงๆ

พิธีกร : แต่คุณเป็น F4 นะ

ไจ่ไจ๋ (กำลังคิด) : ก็แล้วยังไงล่ะ? (หัวเราะ) สิ่งสำคัญก็คือในเรื่องความสามารถในการร้องเพลง ผมรู้ชัดเจนถึงขีดความสามารถของตัวเอง ดังนั้นบางครั้งจึงต้องทนทรมานในระหว่างการทำอัลบั้มให้เสร็จสมบูรณ์ มันเป็นเรื่องที่ทุกข์ทรมานมาก... ทุกข์ทรมานมากจริงๆ

คลิปวิดีโอจากเรื่องเทพบุตรถังแตก
ซานผู่ : ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?

ไท่หลาง : ชั้นทำงาน part-time อยู่ที่นี่... โฮ่ ร้านนี้เป็นของบ้านนายเหรอ?

เวลาในคลิป 5:33
เสียงบรรยายในคลิป : ภายใต้พายุหมุนของ F4 ไจ่ไจ๋แสดงเรื่องเทพบุตรถังแตกและภาคต่อของ Meteor Garden เมื่อเริ่มเข้าวงการ ไจ่ไจ๋ก็ไปถึงและยืนอยู่บนจุดสูงสุดของความสำเร็จ... ซึ่งศิลปินหลายต่อหลายคนอาจจะไปไม่ถึงตรงนั้นแม้ว่าเขาจะพยายามอย่างหนักเป็นเวลา 10 ปีก็ตาม แต่ด้วยอุปนิสัยที่เก็บเนื้อเก็บตัวของเขา ความแตกต่างอย่างใหญ่หลวงระหว่างหน้าฉากและหลังฉากทำให้เขาไม่มีความสุขกับชื่อเสียงและเงินทองที่ได้รับ ผลจากการที่ต้องข่มกลั้นเก็บกดความรู้สึกอย่างต่อเนื่องส่งผลให้เป็นโรคซึมเศร้า

ไจ่ไจ๋ : ผมไม่มีความสุขเลยที่ผู้คนจำนวนมากรู้จักและจำผมได้

พิธีกร : คุณไม่ชอบแบบนี้...

ไจ่ไจ๋ : ผมไม่ชอบตอนที่ผมเดินปะปนไปกับคนอื่นๆตามท้องถนน แล้วก็จะมีคนเยอะแยะมาจ้องมองผม มันขัดแย้งกับนิสัยที่แท้จริงของผม ซึ่งผมคิดว่าผมไม่แคร์หรอกแต่ภายในใจของผมมันยากมากที่จะยอมรับได้ ดังนั้นสะสมนานๆเข้า มันก็เลยทำให้ป่วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เสียงบรรยายในคลิป : ไจ่ไจ๋ไม่ปฏิเสธว่าตอนที่อาการของโรคซึมเศร้ากำเริบนั้น เขาเพลิดเพลินกับความคิดที่จะฆ่าตัวตาย ทั่วทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยความคิดในเรื่องลบๆ ท้ายที่สุดเขาจึงไปเข้ารับความช่วยเหลือจากแพทย์ และนอกจากนี้ความอบอุ่นที่ได้รับจากเพื่อนๆของเขา... ทำให้ไจ่ไจ๋ผ่านพ้นพายุอันรุนแรงของโรคซึมเศร้ามาได้

ไจ่ไจ๋ : มัน (โรคซึมเศร้า) จะไปขยายให้สิ่งที่ผมกลัวมีขนาดใหญ่โตขึ้น... ปมด้อยของผมก็ถูกเพิ่มให้มากขึ้นด้วย คนอื่นๆอาจจะแค่พูดเฉยๆ แต่ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคำที่พวกเขาพูดออกมาแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่พอผมรู้สึกว่ามันแทงเข้าไปที่หัวใจของผม ผมจะรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

คลิปวิดีโอจากเรื่อง Mars
เฉินหลิง : อาจารย์ที่รัก ในเมื่อคุณอยากจะทำเรื่องแบบนี้ (ตัดสายเบรครถมอเตอร์ไซค์ของเฉินหลิง) ทำไมคุณถึงไม่ทำให้ถึงที่สุดไปเลยล่ะ? ถ้าหากเป็นผมล่ะก็ ผมจะไม่ปล่อยให้มันมาอยู่เป็นเสี้ยนหนามตำตาตำใจผมหรอก....

เสียงบรรยายในคลิป : สิ่งที่ทำให้ไจ่ไจ๋มีความมั่นใจ มีความมุ่งมั่นและความหวังในงานการแสดงของเขานั้นเกิดขึ้นในปี 2004 เมื่อเขารับแสดงละครเรื่อง Mars ในเรื่องนี้เขาแสดงเป็นสองบทบาท ซึ่งทำให้ผู้ชมทั่วไปได้เห็นความลึกในการแสดงของเขา ในที่สุดไจ่ไจ๋ก็ค้นพบเป้าหมายที่ทำให้เขาพยายามอย่างเต็มที่โดยไม่มีลังเลเพื่อการเป็นนักแสดงมืออาชีพ

ไจ่ไจ๋ : มีละครเรื่องหนึ่งคือ Mars กำกับโดย Cai Yue Xun ในตอนนั้นผมเริ่มตกหลุมรักในการแสดง ดังนั้นผมก็เลยปฏิสธหลายๆสิ่ง คนจะพูดกันว่ามันจะทำเงินให้ได้นะทำไมถึงไม่ทำล่ะ? ชั้นมีบางอย่างไว้ให้เธอ... เธอยังร้องเพลงต่อไปได้นะ แล้วก็เล่นคอนเสิร์ต... พวกเราสามารถออกอันนี้... พิมพ์อันนั้น... ผมบอกไปว่าผมไม่ต้องการ ผมแค่หวังว่าคุณจะสามารถจัดหาละครให้มากขึ้นเพื่อที่ผมจะได้แสดงละครได้หลายเรื่องขึ้นและได้ลองบทที่ต่างกันออกไปได้มากขึ้น ผมแค่อยากจะทำให้ตัวเองมีความชัดเจนขึ้นในด้านการแสดง

เสียงบรรยายในคลิป : เนื่องจากความไม่เต็มใจของเขาที่จะเป็นไอดอลแจกันไม้ประดับ ประกอบกับความปรารถนาที่จะมีความก้าวหน้าในการแสดงของเขา ไจ่ไจ๋คนที่แต่เดิมจะยอมทำทุกอย่างตามที่บริษัทต้นสังกัดจัดหาให้เขาอย่างว่าง่าย จู่ๆก็กลายเป็นคนที่มีความนึกคิดเป็นของตัวเอง ไจ่ไจ๋คนที่มักจะไม่ชำนาญในการสื่อสารกับผู้คน ก็เริ่มใช้ความพยายามในการสื่อสารเจรจากับบริษัทต้นสังกัดของเขา แต่ความคิดเห็นของไจ่ไจ๋ก็ไม่แน่ว่าจะได้รับการสนับสนุน ดังนั้นก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าเดินไปตามทางที่เขาคิดและปรารถนา เขาก็ลดบทบาทของตัวเองลงโดยทันทีเป็นอันดับแรก

เวลาในคลิป 8:07
ไจ่ไจ๋ : ช่วงที่งานอาชีพของผมลดบทบาทลงอย่างรวดเร็วนั้นเกิดขึ้นเมื่อผมตัดสินใจที่จะเป็นนักแสดง หลังจากนั้นผมก็บอกว่า ผมแค่อยากแสดงเท่านั้น และทุกปีผมจะแสดงอย่างมากที่สุดเพียงเรื่องเดียว

พิธีกร : เอ่อ นี่เป็นกฏของคุณเองงั้นเหรอ?

ไจ่ไจ๋ : ใช่แล้ว แต่ใครจะคาดคิดล่ะ... ว่าบริษัทต้นสังกัดจะไม่ยอมรับการกระทำแบบนี้ มันไม่ง่ายเลย แต่ว่าในที่สุดผมก็พบจุดยืนในชีวิตของผมแล้ว ดังนั้นผมจึงต้องพยายามและมุ่งมั่นต่อไป ในตอนนั้น มีไม่กี่คน... มีแค่ไม่กี่คนที่เห็นด้วยกับการกระทำของผม ที่ผมทำได้ก็คือให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์... อาจต้องใช้เวลานาน ผมอาจต้องใช้เวลาถึง 3 ปี แล้วเมื่อถึงเวลานั้น ตอนที่คนได้ยินชื่อของผม นอกจากที่ว่าเป็นส่วนหนึ่งของ F4 แล้ว พวกเขาก็จะคิดว่าผมก็เป็นนักแสดงด้วยเหมือนกัน เพราะครั้งหนึ่งเขาแสดงละครเรื่องหนึ่งและก็แสดงได้ดีมากด้วย

คลิปวิดีโอจากเรื่อง Black and White
เฉินไจ้เทียน : ช้าก่อน... พวกนายตั้งหลายคนรุมซ้อมคนแค่ไม่กี่คน พวกนายไม่ใช่คนดีเลย! คนแก่พวกนายก็ยังตีได้ลง เขาแก่ขนาดนั้นแล้ว... ความเคารพต่อผู้ใหญ่ของพวกนายไปอยู่ไหนกันหมด?!

เวลาในคลิป 9:05
เสียงบรรยายในคลิป: ปี 2008 ไจ่ไจ๋ในละครเรื่อง Black&White ได้ทำให้บทของ pizi ตำรวจที่ไร้จรรยาบรรณและชอบทำตามอำเภอใจนั้นมีชีวิตขึ้นมา ด้วยการแสดงที่เยี่ยมยอดของเขาทำให้ผู้ชมหันมาให้ความสนใจและเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเขาไปในทางที่ดีขึ้น เขาได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล GBA ในฐานะนักแสดงชายยอดเยี่ยม... ช่างน่าเสียดายที่สุดท้ายแล้ว เขาก็พลาดรางวัลใหญ่นี้ไป

พิธีกร : คุณรู้สึกเสียดายบ้างมั้ย?

ไจ่ไจ๋ : ที่จริงแล้วก็ไม่นะ... ผมไม่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ในเมื่อคุณได้ใช้ทั้งความพยายามและความทุ่มเทเต็ม 100% ลงไปในงานนั้น คุณก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่นที่ทุ่มเท 80% หรอกนะ แต่คุณก็จะได้รับการยอมรับที่มากขึ้น สำหรับการเป็นนักแสดงที่ได้รับการยอมรับและเป็นที่จดจำอย่างแท้จริงนั้น ไม่จำเป็นว่าเขาจะต้องได้รับรางวัลหรอกนะ แต่อย่างน้อยเขาก็จะต้องได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง เพราะทันทีที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิง ผู้คนก็จะคิดว่าเขาต้องมีความสามารถสมกับที่เป็นนักแสดงแน่เลย ผมแค่อยากจะ – “เขาจะต้องเป็นนักแสดงที่แท้จริงสมกับที่เรียกกันแน่ๆเลย” เพียงแค่ประโยคนี้ก็ดีพอแล้ว ถ้าหากได้รับรางวัล นั่นก็จะเป็นอะไรที่เกินคาด ถ้าไม่ได้รับรางวัล ผมก็จะต้องทำให้ดียิ่งๆขึ้นอีกในอนาคต

เสียงบรรยายในคลิป : แต่ใน Black&White ฉบับภาพยนตร์ไม่มีไจ่ไจ๋ร่วมแสดง มีข่าวลือว่าที่เขาปฏิเสธไม่แสดงเรื่องนี้เป็นเพราะมีปัญหาคาราคาซังกับมาร์ค แต่ในตอนนั้นไจ่ไจ๋ติดสัญญากับภาพยนตร์เรื่องอื่นและตารางงานก็ชนกันกับเรื่องนี้ และนอกจากนี้ ความพึงพอใจที่เขาค้นพบจากการที่ได้ท้าทายตัวเองก็เป็นปัจจัยหลักที่เขาใช้พิจารณาในตอนที่เขาเลือกรับบท

ไจ่ไจ๋ : ผมถามตัวเองอย่างจริงๆจังๆว่า ถ้าหากผมยังคงเล่นบทเดิมในฉบับภาพยนตร์ ผมจะยังมีอะไรที่จะนำมาใส่ให้ตัวละครของผมได้อีก ผมพบว่าผมทำไม่ได้แล้ว ผมพบว่าในฉบับละครโทรทัศน์ ผมได้ทุ่มเททั้งหมดของผมลงไปในการแสดงนั้นแล้ว ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ผมได้ทำสำหรับตัวละครเฉินไจ้เทียน อะไรก็ตามที่ผมอยากจะทำ อะไรก็ตามที่ทุกคนอยากให้ทำ หรือแม้แต่อะไรก็ตามที่ทุกคนไม่ได้คาดหวังว่าจะทำ ผมก็ได้ทำเต็มที่ไปจนหมดสิ้นสำหรับตัวละครตัวนี้แล้ว ผมรู้สึกว่าการแสดงบทตัวละครตัวนั้นของผมเป็นไปอย่างเต็มที่แล้ว ดังนั้นผมจึงกังวลว่าถ้าหากฉบับภาพยนตร์ออกมา ยังมีอะไรที่ผมจะทำได้อีกหรือ? นอกจากการเล่นซ้ำบทบาทเดิม ในขณะเดียวกันทำไมนายถึงไม่รับโอกาสที่จะได้แสดงบทบาทอื่นและการทำเช่นนั้นก็เป็นการพิสูจน์ตัวนายเองด้วยล่ะ?

เสียงบรรยายในคลิป : มันชัดเจนว่าเป็นเพราะเขายืนกรานที่จะทดลองสิ่งใหม่ๆต่อไป ไจ่ไจ๋ในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขา Perfect Two จึงรับความท้าทายด้วยการรับบทพ่อเป็นครั้งแรก

คลิปวิดีโอจากภาพยนตร์เรื่อง Perfect Two
เสี่ยวเสี่ยวปิน : แต่ผมคิดถึงคุณจริงๆนะ!

อาบี : พอได้แล้ว!

เวลาในคลิป 11:08
ไจ่ไจ๋ : ในตอนนี้จากการแสดงของผม คุณดูสิ ถ้าหากว่าผมยังคงรับบทเดิมจากละครที่แสดงไปก่อนหน้านี้ ถ้าเป็นอย่างนั้น ผู้กำกับ Chu จากภาพยนตร์เรื่อง Perfect Two เขาก็จะไม่มีทางพิจารณาให้ผมรับบทพ่อหรอกนะ เพราะว่าเขาจะไม่มีวันได้เห็นนักแสดงคนนี้ในงานลักษณะอื่นและสไตล์การแสดงที่แตกต่างออกไป

พิธีกร : เขาจะได้เห็นแต่ไอดอล

เสียงบรรยายในคลิป : ไจ่ไจ๋พูดถึงตัวเองว่าเขาไม่ใช่คนที่เฉลียวฉลาด ดังนั้นการที่จะสามารถแสดงออกมาได้ดีในทุกๆฉากนั้น เขาเป็นประเภทที่จะไปแอบอยู่ในรถหรือในห้องน้ำ เพื่ออยู่ในความเงียบและสงบทั้งนี้เพื่อบ่มอารมณ์ในการแสดง ถึงแม้ว่าเขาจะได้รับการยอมรับจากทุกคนในไต้หวันในเรื่องการแสดงของเขาแล้ว แต่ไจ่ไจ๋ก็ยังคงไม่พอใจเพียงเท่านั้น เขายังคงมุ่งมั่นต่อไป โดยหวังว่าผู้ชมในต่างประเทศก็จะให้การยอมรับถึงพัฒนาการในการแสดงของเขาด้วยเช่นเดียวกัน

พิธีกร : ดังนั้นการที่ไม่รับแสดงในภาพยนตร์เรื่อง Black&White นอกจากตารางงานชนกันแล้ว เหตุผลหลักก็เนื่องมาจากไจ่ไจ๋รู้สึกว่าเขาได้ทุ่มเททั้งหมดของเขาลงไปในฉบับละครโทรทัศน์แล้ว ดังนั้นจึงไม่เหลือความท้าทายใดๆในฉบับภาพยนตร์อีกแล้ว เขาไม่ต้องการทำเรื่องที่ซ้ำซาก ดังนั้นเขาจึงเบนเป้าหมายไปที่ภาพยนตร์เรื่อง Perfect Two โดยการแสดงบทบาทของพ่อ ถ้าเช่นนั้นไจ่ไจ๋ก็ได้กระโจนออกจากวังวนของการเป็นไอดอลได้สำเร็จ?

มาจากอี้หลัน มีเชื้อสาย Taiya (ชนพื้นเมืองของไต้หวัน) อยู่ 1/4 (ผู้แปล Yogo69: ไม่ใช่ 1/8 หรอกหรือ?) ไจ่ไจ๋ โจวอวี๋หมิน มักจะมีวิธีคิดที่ทำให้ประหลาดใจอยู่เสมอ อย่างเช่นตอนที่เขายังเด็กอยู่นั้น เนื่องด้วยหน้าตาที่โดดเด่นและหล่อเหลา ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดจะไปเป็น “ya” (แปลตรงๆตัวแปลว่า เป็ด แต่เป็นแสลงหมายถึงผู้ชายที่ทำงานเป็นเพื่อนเที่ยวกลางคืนในไนท์คลับ) ด้วยอยากรู้ว่าการเป็นเพื่อนเที่ยวกลางคืนนั้นเป็นอย่างไร และนอกจากนี้ เขายังเรียนอยู่ในแผนกของวิศวช่างกล แต่เขากลับกลัวน้ำมันอย่างมาก เขาไม่กล้าที่จะทำการบ้าน (ที่ต้องยุ่งเกี่ยวกับพวกน้ำมัน) และนิสัยดั้งเดิมของเขานั้นเป็นคนร่าเริงกระฉับกระเฉง แต่ทันทีที่เขาเรียนชั้นมัธยมต้น เขาก็หลีกเลี่ยงฝูงชนอย่างเห็นได้ชัด... เป็นเพราะพ่อแม่ของเขาเลิกกัน... ได้สร้างความเจ็บปวดอย่างสุดจะทานทนให้กับเขา เรื่องราวชีวิตของเขาเป็นมาอย่างไรนั้น... มาชมกันต่อได้เลย

คลิปวิดีโอจากละคร Poor Prince (เทพบุตรถังแตก)
ซานผู่ : ชั้นคิดว่า... ชั้นจะปล่อยให้มันตก “si dang” ไปเลยดีกว่า

ไท่หลาง : ตก “si dan” งั้นเหรอ (ไจ่ไจ๋ออกเสียงผิด... ที่จริงต้อง “si dang” แต่ไจ๋พูดเป็น “si dan”)... นายพูดอะไรน่ะ จะปล่อยให้ตกได้ยังไง (ที่จริงตรงนี้ไจ๋ก้ออกเสียงผิดอีกแล้ว)?!

เสียงบรรยายในคลิป : มาจากหลอตงในอี้หลัน แม้ว่าไจ่ไจ๋จะไม่มีสำเนียงอี้หลัน แต่เขาก็ไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่าง อัง กับ อัน ได้ ซึ่งทำให้เป็นที่ตลกขบขันมากมายในตอนที่เขาเพิ่งเข้าสู่วงการเป็นครั้งแรก

เวลาในคลิป 13:05
คลิปวิดีโอจากละคร Poor Prince (เทพบุตรถังแตก)
น้องสี่ : พี่ใหญ่ หนูไปแล้วนะ

ไท่หลาง : เธอจะไม่กินข้าวก่อนเหรอ (ที่จริงต้องพูดว่า “chi fan” แต่ไจ๋ออกเสียงผิดเป็น “chi fang”)

เสียงบรรยายในคลิป : เพื่อแก้ปัญหาการออกเสียงที่ไม่ถูกต้อง ครั้งหนึ่งไจ่ไจ๋ได้เข้ารับความช่วยเหลือจากอาจารย์และก็เริ่มต้นด้วยการอ่านพจนานุกรมเพื่อเป็นการแก้ไขการออกเสียงของเขา ดังนั้นไจ่ไจ๋ที่พวกเราเห็นในวันนี้ จึงไม่ใช่เด็กผู้ชายตัวโตที่มักจะมีปัญหาลิ้นพันกันในตอนที่พูดอีกต่อไปแล้ว นอกจากจะออกเสียงไม่ชัดเจนแล้ว ตอนที่ยังเป็นเด็ก ไจ่ไจ๋ก็มีความใฝ่ฝันที่จะเป็นดาราด้วยเช่นกัน

เวลาในคลิป 13:30
ไจ่ไจ๋ : ตอนที่ผมยังเด็ก ผมชอบหลิวเต๋อหัวมาก เขาเป็นไอดอลของผม ดังนั้นมันก็แน่นอนว่าต้องมีเวลาที่ผมจะจินตนาการว่าตัวเองเป็นหลิวเต๋อหัว แล้วก็ยืนร้องเพลงอยู่บนเวที และก็แต่งชุดขาวล้วนๆเลย... เป็นภาพลักษณ์ของเจ้าชาย แต่ทั้งหมดนั้นเป็นแค่จินตนาการ ผมไม่เคยปรารถนาว่าจะมีความสามารถที่จะทำให้จินตนาการนั้นเป็นจริง

เสียงบรรยายในคลิป : ไจ่ไจ๋กล่าวว่าเขาไม่ชอบเรียนหนังสือเมื่อครั้งที่ยังเป็นเด็กและมักจะแย่งที่นั่งหลังสุดกับคนอื่นๆอยู่เสมอ บางทีนี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมเขาถึงไม่อาจออกเสียงคำอย่างถูกต้องได้? แต่ตอนที่เรียนชั้นมัธยมต้นนั้น ไจ่ไจ๋เป็นนักกีฬาที่มีฝีมือ ไม่เพียงแต่จะได้เทควันโด้สายดำเท่านั้น เขายังเป็นตัวแทนนักกีฬากระโดดไกลที่ดีของโรงเรียนอีกด้วย แต่ครั้งหนึ่ง ขณะที่เข้าร่วมการแข่งขันระดับจังหวัด เขาได้รับบาดเจ็บที่สะบ้าเข่าทั้งสองข้าง

ไจ่ไจ๋ : สองสามวันก่อนการแข่งขัน ผมฝึกกระโดดด้วยขาข้างซ้ายจนกระทั่งบาดเจ็บ ผมไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้และรู้สึกตกใจมาก... ดังนั้นคุณครูก็เลยแนะนำให้ผมเปลี่ยนไปใช้ขาข้างขวาแทน... แล้วผมก็เลยพูดว่าผมไม่เคยกระโดดด้วยขาข้างขวามาก่อน ดังนั้นก็เลยต้องเริ่มปรับมาใช้ขาขวา... จนเกือบๆจะชินแล้ว... พอถึงวันแข่งขัน ผมก็ฝึกจนกระทั่งขาขวาได้รับบาดเจ็บดังนั้นก็เลยต้องกลับไปใช้ขาซ้าย

พิธีกร : แล้วผลก็คือ...

ไจ่ไจ๋ : ดังนั้นมันก็เลยส่งผลให้... ตอนที่ยังเด็กอยู่คุณคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย ดังนั้นแล้วคุณก็เลยไม่ให้ความใส่ใจในการดูแลรักษา ดังนั้นมันก็เลยส่งผลให้ในตอนนี้ สะบ้าเข่าทั้งสองข้างของผมอ่อนแอมากๆเป็นอย่างยิ่งเลย

เสียงบรรยายในคลิป : เพราะว่าเขาเป็นนักกีฬาที่เป็นตัวแทน (ของโรงเรียน) เมื่อครั้งที่เขาเรียนชั้นประถมที่ Kong Zheng ไจ่ไจ๋กล้าที่จะท้าทายรุ่นพี่

ไจ่ไจ๋ : พวกเราค่อนข้างที่จะชอบแกล้งคน... ไม่ถึงขนาดทำร้ายหรอกนะ ผมรู้สึกว่าการเล่นพิเรนท์ของเด็กๆเป็นอะไรที่น่ารักเป็นพิเศษ เพราะว่าพวกเราได้รับการคัดเลือกจากในบรรดาเพื่อนร่วมโรงเรียน จะมีการคัดเลือกคนที่มีทักษะด้านกีฬาที่ดีกว่าคนอื่น แล้วเอามารวมไว้ในชั้นเรียนเฉพาะ ดังนั้นชั้นเรียนของพวกเราก็คือ...

พิธีกร : ชั้นเรียนของนักกีฬา...

ไจ่ไจ๋ : ชั้นเรียนนักกีฬา... ดังนั้นความสามารถทางด้านกีฬาของพวกเราก็เลยแข็งแกร่ง กับเพื่อนๆรุ่นเดียวกันพวกเรารู้สึกว่าเล่นด้วยแล้วไม่ค่อยสนุก ดังนั้นพวกเราก็เลยพุ่งเป้าไปที่ชั้นเรียนที่สูงกว่า เพราะว่าพวกเราแข็งแรง

พิธีกร : พวกอวดดี...

ไจ่ไจ๋ : ถูกต้องแล้ว

เสียงบรรยายในคลิป : แต่แล้วไจ่ไจ๋ที่แต่เดิมเป็นคนร่าเริงและมีชีวิตชีวานั้น เมื่อเข้าเรียนมัธยมต้นก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างใหญ่หลวง เขาเริ่มกลายเป็นคนเก็บตัว... เก็บตัวจนถึงขนาดที่ว่าต้องเป็นคนแรกที่มาเข้าห้องเรียน หรือไม่อย่างนั้นก็จะโดดเรียนโดยแกล้งทำเป็นป่วย เหตุผลก็คือเขาต้องการหลีกเลี่ยงการติดต่อพบปะกับผู้คน

ไจ่ไจ๋ : ดังนั้นผมก็จะเดินก้มหน้าและผมก็กลัวการมองคนอื่น แล้วผมก็ยังกลัวความรู้สึกของการที่ต้องไปเบียดเสียดกับคนเยอะๆ ดังนั้นผมก็เลยอยากจะหลีกเลี่ยงช่วงเวลาที่เร่งรีบทั้งหลาย ดังนั้นผมก็เลยจะเป็นคนแรกที่มาถึง...

พิธีกร : คนแรกที่มาถึง

ไจ่ไจ๋ : ใช่แล้ว... คนแรกที่มาถึงห้องเรียน เพื่อไปเอาลูกกุญแจและไขประตูห้อง หรือไม่ก็... บางครั้งที่ผมรู้สึกเหนื่อยมาก... และตอนที่ผมตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า... ตอนนี้มัน 6:50 แล้วนะ... ที่จริงแล้วมันก็ยังคงเช้ามากๆอยู่เลย บ้านผมที่จริงแล้วอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนแค่นั้นเอง แค่ปีนรั้วก็ถึงโรงเรียนแล้ว แต่เป็นเพราะว่าผมกลัวมากๆ ดังนั้นผมก็เลยยังอยู่ที่เดิมแกล้งทำเป็นนอนหลับ ทุกครั้งผมจะคอยฟังให้เสียงร้องเพลงชาติจบลง ผมมีความคาดหวังว่าเสียงโทรศัพท์ที่บ้านของผมจะดังขึ้น คุณครูโทรมาแล้วก็จะพูดว่า... ชื่อเดิมของผมคือโจวอี้หมิน คุณครูจะพูดว่า โจวอี้หมินเธอควรจะมาโรงเรียนใช่มั้ย? ผมก็จะพูดว่า คุณครูครับ ผมขอโทษ วันนี้สุขภาพผมไม่ค่อยดี...ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย คือในความคิดของผม ผมรู้สึกว่าการตื่นสาย ผมต้องเจอกับนักเรียนคนอื่นๆ ดังนั้นผมก็เลยไม่ไปเรียนเลยดีกว่า

เสียงบรรยายในคลิป : ทำไมไจ่ไจ๋ถึงได้กลายเป็นคนที่ขาดความมั่นใจ? และก็เริ่มที่จะแยกตัวมาอยู่คนเดียว? ทั้งหมดนี้มีสาเหตุมาจากการที่พ่อแม่ของเขาแยกทางกันอย่างแท้จริง

ไจ่ไจ๋ : บางทีการหย่าร้างกันของพ่อกับแม่... สำหรับ... สำหรับเด็กที่ครั้งหนึ่งเคยมีครอบครัวที่มีความสุข... ค่อนข้างจะเป็นความเจ็บปวดรวดร้าวที่ใหญ่หลวง เพราะว่า... เอ่อ... มันยากมากๆที่คุณจะพูดเรื่องนี้กับเพื่อนๆของคุณ... โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...

พิธีกร : ไม่มีความกล้าที่จะพูด?

ไจ่ไจ๋ : เรื่องที่ทุกคนพูดถึงก็มีแต่เรื่องพ่อกับแม่ของพวกเขา... เมื่อวานนี้พวกเขาทำอะไรกันบ้าง... ในเวลานั้น คุณจะไม่สามารถ... ในขณะนั้น คุณก็จะ... พวกเขา... เด็กเล็กๆยังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ดังนั้นตอนที่คุณพูดออกไป ถึงแม้ว่าสภาพจิตใจของผมจะดีมากๆ... (แล้วก็บอกเพื่อนๆของผมว่า) พ่อแม่ของผมเลิกกันแล้ว แต่ทันใดนั้นพวกเขาก็จะ จากแววตาของพวกเขา มันแสดงออกถึง... อ่า... ถ้างั้นพวกเราเลิกพูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่า... นายน่าสงสารจังเลย เป็นความรู้สึกทำนองนี้แหละ ใช่แล้ว... ดังนั้นเพราะเหตุนี้... ก็เลยมีช่วงเวลาที่หัวข้อสนทนามันลดน้อยลงไป และนั่นก็เป็นการเริ่มต้นของความรู้สึกต่ำต้อยและการแยกตัว... ดังนั้นผมก็เลยเริ่มทำหลังค่อม... ก้มหน้ามองพื้นเวลาเดิน... ไม่ค่อยชอบมองหน้าคนอื่น

เสียงบรรยายในคลิป : หลังจากการหย่าร้างของพ่อแม่ แม่ของเขาย้ายไปอยู่ไทเป ไจ่ไจ๋และพี่ชายยังอยู่กับพ่อของเขา จากการที่ไม่ได้รับการดูแลจากแม่ของเขา ไจ่ไจ๋พึ่งพาพี่ชายของเขามากขึ้นในเรื่องของการเรียน ตอนที่เขาเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย เขาเดินตามรอยเท้าของพี่ชาย โดยเข้าเรียนที่ Luo Dong Senior High สาขาวิศวช่างกล เนื่องจากไจ่ไจ๋รู้ว่าจะมีคนช่วยเหลือเขาได้ในเรื่องของการบ้าน โดยเขาไม่คาดคิดเลยว่ายิ่งเรียนเขาก็ยิ่งพบว่าตัวเองมีความสนใจในสาขาที่เรียนน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งปี 3 เขาทำแม้กระทั่งขอให้เพื่อนร่วมชั้นช่วยทำการบ้านให้

ไจ่ไจ๋ : เพื่อนร่วมชั้นที่สนิทกับผมที่สุด ผมบอกกับเขาว่านายทำงานได้เร็วมาก ดังนั้นผมก็เลยบอกว่านายจะช่วยฉันทำ...

พิธีกร : ช่วยคุณทำงานเพราะว่าเขาทำได้รวดเร็วมาก... ใช่มั้ย?

ไจ่ไจ๋ : ผมบอกไปว่าผมรู้สึกไม่ชอบทำอะไรอย่างนั้น เพราะว่าตอนที่อยู่ปี 3 ผมก็ค้นพบแล้วว่าผมเลือกสาขาผิดไปจริงๆ

พิธีกร : ทำไมล่ะ?

ไจ่ไจ๋ : ผมค้นพบว่าผมกลัวน้ำมัน/มันเยิ้มๆ

พิธีกร : หืม... คุณเพิ่งจะรู้ตอนอยู่มัธยมปลาย?

ไจ่ไจ๋ : แม้กระทั่งตอนนี้... จริงๆแล้ว... บางครั้งตอนที่ผมทานบางอย่าง... อย่างเช่นตอนที่ทาน french fries ของ McDonald ... ตอนที่ผมอยู่ข้างนอกบ้าน... ผมจะทานโดยใช้มือ แต่ตอนที่อยู่บ้าน ผมจะใช้ตะเกียบ... เพราะว่าผมกลัวน้ำมัน

ไจ่ไจ๋ : ตอนอยู่ปี 3 ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมพบว่าผมจำเป็นที่จะต้องอยู่โดยซื่อสัตย์ต่อตัวเอง ดังนั้นผมก็เลยเอางานพวกนั้นให้เพื่อนของผมทำให้ เพื่อเป็นการตอบแทน ผมก็จะทำการบ้านอย่างอื่นให้เขาเป็นการตอบแทน ตราบใดที่ไม่ต้องไปเกี่ยวข้องกับพวกน้ำมันหล่อลื่นทั้งหลาย ผมก็สามารถตอบแทนเขาในด้านอื่นๆแทน

เสียงบรรยายในคลิป : ด้วยความที่ไม่สนใจในเรื่องเครื่องยนต์... และก็ไม่มีความปรารถนาหรือแผนการสำหรับอนาคต... ภายใต้การโน้มน้าวจากเพื่อนร่วมชั้น... ไจ่ไจ๋ช่วงที่เป็นวัยรุ่นเพลิดเพลินกับความคิดที่จะไปเป็นผู้ชายที่ทำงานเป็นเพื่อนเที่ยวกลางคืน

ไจ่ไจ๋ : ครั้งหนึ่งผมเคยคิดว่าบางทีการไปเป็น 黑手 ก็ไม่เลวเหมือนกัน (แปลตรงตัวแปลว่า black hand ที่ไต้หวันคำนี้มีความหมายที่หลากหลาย หนึ่งในนั้นแปลได้ว่าเป็นช่างเครื่องที่ทำงานซ่อมพวกเครื่องยนต์กลไก) แล้วผมก็มาคิดว่า... ที่จริงแล้วผมก็หน้าตาไม่ได้เลวร้ายนัก...

พิธีกร : ใช่....

ไจ่ไจ๋ : ดังนั้นผมก็เลยคิดว่าผมอาจจะเป็น "ya" (แปลตรงๆตัวแปลว่า เป็ด แต่เป็นแสลงหมายถึงผู้ชายที่ทำงานเป็นเพื่อนเที่ยวกลางคืนในไนท์คลับ)

พิธีกร : ว้าว!

ไจ่ไจ๋ : นั่นมันเมื่อก่อนนี้... เป็นมุกตลกที่พูดกับเพื่อนๆ หลังจากนั้นมาหลายๆคน... หลังจากที่ผมเข้าวงการนี้แล้วมีคนถามว่าถ้าหากผมไม่เลือกที่จะเข้าสู่วงการนี้ ผมคิดว่าอยากจะไปทำอะไรมากที่สุด? ดังนั้นผมก็เลยบอกไปว่าผมอาจจะไปทำอะไรแบบเป็นผู้ชายที่เป็นเพื่อนเที่ยวกลางคืน อะไรแบบนั้น

พิธีกร : จริงเหรอ? เป็นเพราะว่าเคยมีใครชวนคุณไปทำมาก่อนรึเปล่า

ไจ่ไจ๋ : เปล่า ยังไม่เคยมีคนชวนผมเลย

พิธีกร : โอ้ว ถ้างั้นก็เป็นมุกตลกระหว่างเพื่อนร่วมชั้นเรียน

ไจ่ไจ๋ : แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผมก็อยากจะรู้ว่าการทำงานอย่างนั้นมีการใช้ชีวิตและมีความรู้สึกเป็นอย่างไร

พิธีกร : ภาพยนตร์เรื่องต่อไป... คุณสามารถแสดงบทนี้ได้

ไจ่ไจ๋ : สามารถแสดงได้...

เวลาในคลิป 19:56
เสียงบรรยายในคลิป : สุดท้ายแล้วหลังจากที่สำเร็จการศึกษา เขาไม่ได้ไปทำงานเป็นช่างเครื่องและก็ไม่ได้ไปทำงานแปลกๆแบบนั้นเลย การที่เขามีเชื้อสาย Taiya 1/4 ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นและหน้าตาที่หล่อเหลา ทำให้ไจ่ไจ๋ได้รับการทาบทามให้มาแสดงละคร แต่ด้วยอุปนิสัยที่เก็บตัว ในตอนเริ่มแรกไจ่ไจ๋จึงไม่สนใจเลย แต่แม่ของเขาที่อยู่ในไทเปนั้นรู้สึกตกใจทันทีที่รู้ว่าไจ่ไจ๋ต้องการบอกปฏิเสธข้อเสนอ

เวลาในคลิป 20:17
ไจ่ไจ๋ : ดังนั้นแม่ของผมก็เลยพูดชักแม่น้ำทั้งห้า แม่บอกว่า “เอ่อ ทำไมถึงไม่อยากทำล่ะ?!” แม่รู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่ดีมาก แล้วแม่ก็บอกว่า ให้คิดซะว่านี่เป็นงาน part-time ที่จริงแล้วแม่ผมเป็นคนที่อยากมากๆที่จะเป็นแม่ดารา ผมเพิ่งจะค้นพบในภายหลัง... ที่จริงแล้วแม่เพลิดเพลินอย่างมากกับสิ่งที่ลูกชายนำมาให้...

พิธีกร : ชื่อเสียง...

ไจ่ไจ๋ : ถูกแล้ว... ชื่อเสียง... ดังนั้นบางทีตอนที่แม่เล่นไพ่กับคนอื่นๆหรือพูดคุยกับคนอื่นๆ แม่ก็จะสามารถพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่าลูกชายของเธอเป็นใคร

พิธีกร : ดาราดัง...

ไจ่ไจ๋ : มันก็เป็นแบบนั้นแหละ... ดังนั้นผมก็เลยเข้าสู่วงการนี้

เสียงบรรยายในคลิป : ภายใต้การสนับสนุนของแม่ ไจ่ไจ๋จึงได้ก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง ถึงแม้ว่าครอบครัวที่แตกแยกได้ทำให้เขาหวาดกลัวต่อการเผชิญหน้ากับผู้อื่น แต่เขาก็ได้เอาชนะอุปสรรคทางด้านอารมณ์ของเขาอย่างค่อยเป็นค่อยไป ดูจากฝีมือการแสดงละคร/ภาพยนตร์ที่มั่นคงขึ้นของเขา มันไม่ง่ายเลยที่จะคาดเดา/จินตนาการ... ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นเด็กที่เก็บเนื้อเก็บตัวปิดกั้นตัวเอง นี่ต้องมาจากการทุ่มเทความพยายามอย่างใหญ่หลวงและการทำงานอย่างหนักด้านหลังฉาก จึงทำให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ได้

หมายเหตุ : คลิปสัมภาษณ์นี้ยาวประมาณ 29 นาที แต่แปลไปถึงนาทีที่ 21:13 นะคะ
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 55 20:04:45
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 55 19:52:03
แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 55 12:12:00

จากคุณ : oilsharon

เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 55 12:10:28