 |
ฮัลโหล...มีใครอยู่ไม๊... ถามทำไมเนี่ย...ตีหนึ่งเกือบครึ่ง คงไม่มีใครมาแอบเวิ่นเว้อตอนดึกๆ อย่างเรยาแน่ๆ อิอิ
วันนี้...เหนื่อย เมื่อย และฮา สุดท้ายได้เหงื่อตอนเที่ยงคืน ชีวิต...ฮี่ๆๆๆ
วันนี้คราแรกนัดกันว่าจะไปนั่งเม้าท์มอยก่อนน้องจะมา แต่พอไปถึงสถานที่...ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะว่า งานนี้เค้ามีเรื่อยๆ ค่ะ ตอนที่ไปถึงนั้น คนเต็มไปหมดโดย เฉพาะตอนที่ต้น และซานิ มาร้องเพลง สาวกAF ก็เต็มไปหมด หน้าเวที ความจริงเค้ากั้นไว้สำหรับสื่อ แต่ก็ไม่สามารถกั้น แฟนคลับได้ สุดท้ายก็ขอสงวนไว้สองแถวหน้า...ส่วนแถว อื่นนั้น เมื่อเรยาไปถึงตอนบ่ายกว่าๆ ไม่มีแล้ว โดนแฟนคลับ น้องแกงยึดไปเสียครึ่ง 555
ส่วนแฟนคลับน้องที่ไปถึงก่อน มีน้องตาลและป้าต้อยที่ไป แอบๆ อยู่ริมด้านซ้าย หน้าลำโพง ด้านหลังแฟนคลับโน่ อีกที...(วันหลังต้องเร็วกว่านี้ เข้าใจไม๊ 555)
วันนี้เรยากับน้องจ๊อดต้องขนป้ายไฟใหญ่จำนวน 7 ป้าย กับป้ายเล็กอีกหนึ่งถุงน่าจะประมาณ 10 ป้าย ขาตั้งป้าย เก้าอี้ แต่เราสองคน หึหึ เรียกว่าทุลักทุเล
หากแต่เราโชคดีที่พอโผล่หน้าเข้าไปก็เป็นจุดสถานที่จัด งานพอดีแต่เป็นส่วนของชั้นสอง มองลงไปเห็นน้องตาล ก็เลยเรียกขึ้นมา แต่...เดี๋ยวก่อน ทำไมเราไม่เอาป้าย ใหญ่สักชุดแปะไว้ด้านบนล่ะ...
แต่ด้วยแทบจะหาที่ลงไม่ได้แล้ว ป้ายน้องโดมเลยไปอยู่ ไกลออกไป หาได้แคร์ไม่เพราะป้ายใหญ่เห็นได้ไกลอยู่ แล้ว....ชิมิ ชิมิ น้องโดมมมมม
เสร็จแล้วลงไปข้างล่าง น้องจ๊อดไปต่อรองขอเข้าไปนั่ง ด้านใน ทางทีมงานบอกว่าเดี๋ยวตอนน้องขึ้นแล้วจะให้ เข้าไป 5 คน...ว่าแล้วน้องจ๊อดก็ไปเดินชอปปิ้ง...
เรยามารีรออยู่ตรงที่เราจับจองพื้นที่ไว้ มองเก้าอี้ด้านหน้า เวทีที่ว่างเปล่าแล้วสะท้อนใจ...เลยอาศัยว่าเป็นคนหน้าตา ดีมีฐานะ(มั้ง) เข้าไปคุยกับทีมงานขอเข้าไปนั่งด้านในที่ ว่างอยู่ "ตรงนั้นเราจัดไว้เป็นพื้นที่สื่อค่ะ" "พี่มาประมูลนะคะ" "งั้นเดี๋ยวตอนน้องออกมาพี่ค่อยเข้าไปได้ไม๊คะ" "โห...พี่แก่แล้วกว่าน้องจะออกมาพี่คงหัวเข่าทรุด" 555 "โอเค...งั้นถ้าใครมาถามบอกว่านั่งรอประมูลนะคะ" กรี๊ดดดดดดดดส์ เข้าทาง...
เรยาชวนหนุ่มน้อยหน้ามลไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ไม่ นานนัก พรรคพวกก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ จน ไม่มีพื้นที่ให้ผู้อื่น ส่วนแฟนคลับน้องแคนก็มาขอ อาศัยปนเปนั่งเบียดอยู่ด้วยกัน...น่ารักดีเนอะ
ตอนนั้นยอดเงินในมือเราสรุปเรียบร้อยที่ 40,076 บาท แต่คุณ ดร.ว่า น่าจะประมาณ 51,111 บาท โดยคุณดร. จะร่วมสมทบมาอีก 5,000 และใช้เงินกองกลางอีก 5,000 กว่าๆ แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนส่งมาร่วม ทำบุญอีก 100 เอาละ เรามี 40,176 เอาไงดี..แล้วหัว ของคนอยู่ทัพหน้าก็สุมกันว่า โอเค เท่ากับเรามีเงินใน มือพร้อมที่จะทำตามท่าน ดร.ว่าไว้
แต่....จู่ๆ สายตาก็ส่องไปเห็นภาพหมู่พร้อมลายเซ็นต์ เรยาคิดว่า..เค้าต้องเอาขึ้นมาประมูลอีกเป็นแน่แท้ เห็นที 10,000 ที่ว่าเก็บไว้ลองประมูลดูแล้วกัน... เมื่อข้อสรุปเป็นดังนั้นเราก็นั่งเม้าท์กันไป เวทีก็มีขาย ของต่างๆ นาๆ ...แต่สักพักนึง
"พี่เรยา...อยากทำพวงมาลัยให้น้องจังเลย..." จากเสียงนั้น ก็มีแบงค์พันกับม้วนโบว์ผ้าใยแก้ว สีขาวส่งมา ซึ่งพอคุยกันก็ทราบว่า น้องแหม่ม น้องหนุยและผลไม้นางหนึ่ง รวมเงินกันได้ 1 หมื่น อยากจะให้เงินน้องโดยตรง
หึหึ แบงค์พันหนึ่งหมื่นส่งมาอยู่ในมือพร้อมโบว์ เท่านั้นค่ะ...เท่านั้นจริงๆ ถามถึงอุปกรณ์อื่นใดก็ ไม่มีซะงั้น...แล้วเรยาจะทำเยี่ยงไร...
แต่ด้วยสมองอันมีอยู่น้อยนิดกับฝีมืออีกเท่าขี้เล็บ ก็ได้พวงมาลัยน่ารักๆ อยู่ในมือ...เอ...มันเบาไป หน่อย... "ใครมีอมยิ้มบ้าง" ไม่อยากเหลา อิป้าทั้งหลายไม่มีใครพกของพวกนี้ หรอกจ้า เพราะมันไม่ให้คุณค่าใดๆ นอกจากจะทำ ให้สุขภาพฟันที่เหลือน้อยอาจจะไม่เหลือเลย แต่ ก็มีคนอาสาจะวิ่งไปซื้อให้เชียวนะ...ยังไม่ทันที่จะ ได้สตาร์ทออกวิ่ง..น้องตาลก็เสนอว่า "พี่เรยา เอาเข็มกลัดน้องไม๊ มีค่ะ" กรี๊ดดดดดดดดส์...เอามาเลย พอเรากลัดเข็มกลัด เข้าไป...ด้วยน้ำหนักของหมูพริ้วทำให้พวงมาลัย เส้นนั้น ดูดีขึ้นมาทันใด ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ
เราได้ชมแคน ชมน้องแกงแบบเต็มอิ่มกันเลยทีเดียว และที่สุด...น้องโดมก็มายืนร้องเพลงเพราะๆ ให้เรา ฟังกันแบบเผาขนกันเลย... อธิษฐานด้วยน้ำตา...แบบจัดเต็ม...เพราะมว๊ากกกกกก
เรามาสนุกตอนที่เริ่มประมูลค่ะ... มีเรื่องเล่าฮาๆ กับของรักของหวงที่เรยาทราบมาล่วงหน้า จากการถามน้องโดม...แว่นตาค่ะ... แต่ทีเด็ดกว่านั้น วันที่ไปรายการ OIC เรยาได้แอบถาม น้องถึงแว่นที่จะประมูล "โดมครับ แว่นที่จะเอาไปประมูลเป็นแว่นไรครับ" ถามแล้วก็รอคำตอบ หวังว่าจะเป็นแว่นแฟนซี อะไรแบบนั้น "แว่นสายตาครับ...ที่ผมเคยใช้อยู่" อ่าว...ไรเนี่ย...ไอ้เป-รต...แล้วคนได้ไปเค้าจะได้ใส่ของแก มั้ยนั่น 555
เสียงและสายตาที่เรยาแสดงออกไป คงจะทำความแปลกใจ ให้เจ้าสัวพอประมาณ ถึงขนาดที่น้องต้องอธิบายว่า "ก็เค้าบอกว่า ของรักของหวงนี่คับ" 555 ซึ่งพอน้องมาคุยบนเวทีและเห็นของก็อืม....น่าจะรักและหวง เพราะเป็นแว่นที่ใส่ตอนมัธยม พอเข้ามหาลัยก็เปลี่ยน...หาก น้องยังเก็บไว้อย่างดี แม้กล่องจะเยินไปบ้างก็เหอะ...555 น้องโดมครับ...ป้าทำมันพังแล้วอ่ะ...กร๊ากกกกก
การประมูลดำเนินไปเรื่อยๆ จนสองหมื่นกว่า จู่ๆ พิธีกรท่าน หนึ่งที่เรยาก็จำไม่ได้ว่าใคร ได้บอกให้น้องโดมร้องเพลง ขอบคุณมาท่อนหนึ่งเพื่อเป็นการบิ้วให้ประมูล น้องเลยร้องสดเพลงขอบคุณที่รักกัน....
พอมาถึง 31,111 ที่เรยาเล่นด้วยเลขหนึ่งมาตั้งแต่ 11,111 แฟนคลับน้องโน่ก็จะเรียก 35,000 แต่น้องต้องร้องเพลง ซึ่งน้องโดมก็เหมือนจะนึกไม่ออกว่าจะเอาเพลงไหนดีว๊า.. น้องบ้านโน่เลยบอกว่า เพลงของป๋าเบิร์ดแล้วกัน ซึ่งเจ้าสัว ก็ไม่รอช้า ส่งเพลง ไม่แข่งยิ่งแพ้ ออกมาทันที....
อะโห...ไม่น่าเชื่อ...ตอนนี้พิธีกรก็สนุกกับการเล่นเรื่องร้อง เพลงบิ้วการประมูล...ซึ่งเรยาก็ปล่อยให้เล่นกันอีกนิสนึง แล้วบอกว่า...ถ้าประมูล 41,111 น้องต้องร้องเพลงอีก ซึ่ง มติของที่ประมูลเรียกร้อง นาฬิกาตาย... ที่น้องพลาดการ ร้องเพลงนี้หลังจากออกจากบ้านา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...เอาฟระ วันนี้แม้จะเป็นท่อนเดียวสั้นๆ ...แต่มันเป็นท่อนเดียวที่นำ ความปลาบปลื้มประทับใจเสียจริงๆ...
ที่สุด..เรยาก็ขึ้นไปรับแว่นตาด้วยตัวเอง โดยทางทีมงาน ให้น้องเซ็นต์เดี๋ยวนั้น... ไม่อยากบอกว่า เล่นเอามือและกระเป๋าเรยาเลอะสีขาวๆ นั่นเลย แบบว่าเหมือนสีน้ำมันเลยอ่ะ...555
จากคุณ |
:
เรยา (กลางตุลา)
|
เขียนเมื่อ |
:
22 ก.ค. 55 02:01:11
|
|
|
|
 |