[เรื่องเล่าดีเลย์ไปสองวัน] วันที่ดิชั้นซื้อบัตรไปดูหมีพี่ที่คอนเสิร์ต J20...แล้วเจอหมีน้อง
|
 |
คำเตือน: กระทู้นี้ยาวมากไม่เหมาะสำหรับคนขี้เกียจอ่าน
กราบสวัสดีงามๆ รอบกระทู้ ดิชั้นไม่ได้ตั้งกระทู้มาเป็นชาติ มีใครคิดถึงกันบ้างไหม ไหม ไหม (ถามไปงั้นอะ ต่อให้ไม่มีใครคิดถึงก็ตั้งแล้ว ช่วยไม่ได้ เข้ามาแล้วก็อ่านๆ กันไป โอเคนะ)
ในเมื่อเป็นวาระดิถีอันเป็นสิริมงคลที่คนรักฮั่นเฝ้ารอ นั่นคือคอนเสิร์ตพี่เจ 20 ปี จะว่าไปดิชั้นก็ไม่ได้เกิดทันหรอกนะ แบบเจชุดแรกไรเนี่ยร้องไม่ได้จริงๆ (ใครเชื่อกรูบ้าง) แต่ในเมื่อคุณฮั่นไปเราต้องตามไปบันเทิงให้ถึงที่สุดเลยซื้อบัตรไว้ 2 วันเอาทั้งเสาร์และอาทิตย์ กะว่าจะแดนซ์ให้ลืมสังขาร โดยที่คืนวันศุกร์ผ่านไปอย่างร้าวรานใจมาก มองกระทู้รายงานสดตาปริบๆ อยากคลิกอ่านก็อยาก แต่ก็กลัวสปอย (ซึ่งอันที่จริงก็สาระแนรู้ตั้งแต่ตอนรันทรูแระ ว่าน้องจะร้องเพลงอะไร) แต่ก็ยังไม่อยากเห็นบรรยากาศหรือเสื้อผ้าหน้าผมคุณสามีว่าจะออกมาเป็นแนวไหนยังไง ก็เลยไม่อ่าน รอไปดูรอบจริงแล้วกัน
จะบอกว่าแอบลุ้นอยู่ในใจ ว่าน้องๆ ดาวแปด (โดยเฉพาะน้องแกงฉ้มมมม) จะไปให้กำลังใจพี่ฮั่นไหม ส่องตารางงานน้องแกงแล้วก็แอบทอดถอนใจคงไม่ได้ไปน้องมีงานทั้งเสาร์ทั้งอาทิตย์ เหลือวันศุกร์นี่ละวะ ลุ้นยิ่งกว่าซื้อหวย...นั่งเกาะทวิตสรุปคุณน้องไปตึก...โอว หมดลุ้นจบข่าว (กรุณารับชมข่าวช่วงต่อไปได้ใหม่ในเวลา 22.00น.) แต่ดันมีเจ้ากรมข่าวลือปล่อยเรื่องช่อดอกไม้ที่คุณน้องแคนหอบหิ้วไป...ทำให้ใจป้าล่องลอยไปยุโรปเหนือ (ยุโรปเหนือ ย้ำ ชั้นไม่ได้จะไปเจนีวา)..ยังลอยไปถึงแค่ผ่านมหาสมุทรอินเดียก็ตกแอ้กลงมาเพราะเป็นข่าวลวง (ใครปล่อยข่าวฟระ อย่าให้เจอ) เป็นอันว่าคืนนั้นป้าต้องแหวกว่ายทุรนทุรายฝ่าระลอกคลื่นมหาสมุทรอินเดียกลับมา ไม่โดนปลาตอดตายก็บุญเท่าไหร่..เฮ้อ
พอวันเสาร์ อยากจะตะโกนดังๆ ว่าวันนี้กรูจะได้ไปดูสามีแล้วโว้ย โว้ย โว้ย แต่เนื่องจากกริ่งเกรงว่าคนแถวบ้านจะปวดประสาทหูจึงได้แต่เก็บความยินดีไว้ในใจ คอนเสิร์ตเริ่มกี่โมงไม่รู้แต่กรูถ่อไปพารากอนตั้งแต่ไก่โห่ โดยที่เชื่อฟังคำสั่งคุณพี่เจและคุณสามีเป็นอย่างมาก บอกไม่ให้ขับรถไปก็ไม่ขับไป (อุตส่าห์เดินเท้าไปจากบ้านเหนื่อยมากใช้เวลาร่วมสามวัน) บอกให้ใส่ผ้าใบไปก็ใส่ (เป็นคนว่านอนสอนง่าย ถ้ามีใครบอกให้ใส่ส่าหรีไปก็คงใส่) ไปถึงหน้างานพบปะสังสรรค์เม้ามอยได้สักระยะมีคนส่งข่าวมาว่าหมีน้องเสร็จงานจากลาดพร้าวแล้วจะมาดูหมีพี่ ตายแร้ววววววว อยากจะกรีดร้องลงไปกลิ้งเกลือกกับพื้นพารากอน กรูซื้อบัตรได้ถูกรอบม้ากกกกกกกกก แต่ก็ยังมีข่าวสกัดดาวรุ่งมาเป็นระยะๆ ว่า น้องอาจจะไม่ได้มา งั้นงี้ แต่ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง คอนเสิร์ตเริ่มแล้วแต่ดิชั้นยังคงไม่เข้าไปเพราะอยากรอเจอน้องแกงก่อนเข้าคอน นั่งกันอยู่ตรงนั้นเป็นกลุ่มก้อน 8 คน 16 ตาจ้องไม่กระพริบไปที่ประตูทางเข้า แต่ไม่รู้ว่าจ้องกันอิท่าไหน พอคอนเสิร์ตเริ่มได้ประมาณ 15 นาทีเพื่อนที่เข้าไปแล้วโทรมาบอกว่า "แกๆ แกงส้มมาแล้ว เดินผ่านหน้าชั้นไปเลย" สรุปตา 16 ดวงคงเป็นถั่วซะ 8 ที่เหลือเป็นต้อหินกับต้อลมเพราะไม่เห็นน้อง (แต่สืบทราบภายหลังว่าน้องเข้าประตูข้างเวที) ป้าเลยรีบวิ่งสี่คูณร้อยเข้าไปในฮอลประจำที่ รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับแสงสีเสียงและอื่นๆ ในคอนเสิร์ตเป็นยิ่งนัก (ซึ่งมีคนเล่าไปมากมายแล้วดังนั้นจะไม่เล่า) และเมื่อสายตาสอดส่องมองไปเรื่อยๆ นั่นไง หลังใครคุ้นๆ หมีน้องงงงงงงง ตายแร้ววววววว นอกจากซื้อบัตรได้ถูกวันยังซื้อได้ถูกโซน คงเป็นอานิสงส์ที่ชาติที่แล้วดิชั้นทำบุญใส่บาตรด้วยแกงส้มเป็นแน่แท้ กรี๊ดดดดดดดดดดดด เสียงกรี๊ดมีเท่าไหร่กรี๊ดจนคอแตกคนรอบด้านอาจคิดว่าดิชั้นกรี๊ดน้องเจด้า แต่เปล่าเลยถึงน้องจะเป็นน้องชะนีที่น่ารักน่าเอ็นดูเซะซี่แต่เสียงกรี๊ดคุณพี่หนนี้คุณพี่กรี๊ดให้หมีน้อง (ผู้ซึ่งนั่งเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรทำกรูกรี๊ดได้ แต่เจด้าเต้นแหลกราญอยู่บนเวทีป้าไม่กรี๊ด โ ค ต รสองมาตรฐาน) น้องแกงฉ้มของคุณพี่นั่งกับน้องแกรนด์และพ่ีม้อดและพี่ทีมงานเดอะดาวอีกหลายคนที่ไม่อาจระบุนามได้เพราะไม่รู้จัก ตอนนั้นดิชั้นอยากมีตาสัก 4 ข้าง (ที่เป็นตาดีๆ ไม่เป็นถั่วหรือต้อ) เพราะอยากดูคอนก็อยากอยากดูน้องแกงก็อยาก มองเห็นแค่แผ่นหลังและแว่นตาที่ทัดหลังหัวไว้ก็ชื่นใจเหลือหลายพ่อคุณเอ๊ย (ใครช่วยบอกชั้นหน่อยว่าไอ้วีธีทัดแว่นแบบนี้มันฮิตนักเหรอไงเห็นทำทั้งพี่ทั้งน้องชั้นลองทำดูแล้วไม่สำเร็จเพราะติดผมมวย!)
และเมื่อคุณพี่เจตรินประกาศว่า 60 นาทีต่อไปจะเป็นช่วงการแดนซ์ platform ได้ถูกหย่อนลงมาประดิษฐานบนพื้นฮอลล์และผู้คนก็ลุกกันไปยืนออกันรอบด้าน ดิชั้นตรัสรู้ได้ว่านาทีทองของป้าได้มาถึงแล้วจึงรีบฉุดกระชากลากเพื่อนไปยืนเยื้องๆ กับหมีน้องในทันใด เห็นมีผู้คนเข้ามาขอถ่ายรูปกับน้องแกงและน้องแกรนด์อยู่ประปราย ดิชั้นเองก็รอจังหวะหมีน้องใช้ความใจกล้าหน้าด้าน (ซึ่งไม่ค่อยจะมี เพราะเป็นคนเรียบร้อย) แตะเรียกคุณน้องที่แขนเบาๆ (ซึ่งคุณน้องคงจะจำหน้าป้าคนนี้ได้จากการสาระแนไปตามงานคุณน้องอย่างสม่ำเสมอ) คุณน้องแกงหันมาเจอก็ส่งรอยยิ้มให้ดิชั้น 1 ครั้ง (หัวใจเกือบวายตายกับรอยยิ้มพิฆาตแต่นึกได้ว่ายังไม่ได้ดูฮั่นเลยต้องประคองลมหายใจไว้ก่อน) พร้อมยกมือไหว้ (น้องไหว้สวยมาก แต่ป้ารู้สึกแก่ เวลารับไหว้เลยอยากจะบอกน้องว่าทีหลังเจอกันป้าอนุญาตให้ตบหัวตบไหล่ Yo! Wazzup แทนได้ตามประสาชาวฮิพอย่างเราๆ ที่วัยก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่)
เมื่อเสียงเพลงฝากเลี้ยงดังขึ้น กรี๊ดดดดด หมีฮั่นสามีป้ามาแล้ววว แอบชำเลืองมองน้องแกงเห็นคุณน้องโยกและเต้นตามได้อย่างถูกท่า (เก่งมาก น้องแกง ถึงพี่จะมั่นใจว่าตอนอัลบั้มนี้ออก น้องคงพึ่งเกิด 55 คอนเสิร์ตนี้ 20 ปีเท่าอายุคุณน้องเลย) ต่อด้วยจังหวะหัวใจ และบิด เคเอสก็โยกไปร้องไป (มีการป้องปากร้องวู้วๆ ด้วยนะ กรุณาคิดภาพตาม) ส่วนสามีหมีของดิชั้นนั้นไม่อยากบรรยายให้มากความนอกจากสามีเริ่ดม้ากกกกกกก หล่อ เท่ เต้นเป๊ะ ร้องสดได้ดีไม่ได้ซิ้งค์ด้วย ปลื้มใจเว่ออ่ะ มีขัดใจอย่างเดียวคือคอสตูม! ทำไมถึงได้มิดชิดรุ่มร่ามไปหมดอย่างนี้ ทางดีไซเนอร์ควรดูคอน 5678 เป็นกรณีศึกษานะ คอนนั้นคอสตูมสามีเริ่ดได้โล่ห์ ทั้งหล่อ เท่และโดดเด่นสะดุดตา (อะไรสะดุดตาพวกหร่อนคิดเอาเอง นั่น! ชั้นหมายถึงต้นขา อย่าคิดไกล) เชื่อว่าวันนั้นฮั่นได้สร้างความประทับใจให้กับผู้คนมากมาย (ดูได้จากเสียงกรีดร้องระงมของคนในฮอล)
จากนั้นก็เป็นช่วงเมดเล่ย์เพลงแดนซ์จำนวนมาก ซึ่งป้าก็แดนซ์ลืมตาย โดยมีแอบชำเลืองมองเคเอสเป็นระยะ สังเกตว่าบางเพลงเช่นเพลงติ๊นาผู้เป็นไอดอลยานแม่ของดิชั้น คุณน้องจะนิ่งๆ ซึ่งอนุมานได้ว่าเป็นเพราะคุณน้องเกิดไม่ทัน รวมทั้งทาทายุคแรกๆ ด้วย (คือ ตอนนั้นชั้นอยู่มอสี่นะ น้องแกงคงพึ่ง 2 ขวบ) แต่คุณน้องก็มีโยกบ้างอะไรบ้างไปตามเรื่องตามราว แต่พอเป็นโจอี้บอย คุณหมีน้องคงถูกใจมากออกลวดลายแร็พโย่วเต็มที่มันส์สุดๆ และอีกเพลงที่เห็นน้องร้องตามได้อย่างคล่องมากคือ ประมาณนี้หรือเปล่า (แน่ละ ได้ข่าวว่าร้องในคอนปิด และคอนอื่นๆ อีกมากจนเป็นอีกหนึ่งเพลงชาติไปแล้ว) มีหลายช่วงที่แดนเซอร์พี่โล้นสุดเท่คู่หูอิฮั่น (เขาชื่อเคนใช่ไหม) มาแวะเล่นกับคุณน้องแกงด้วย
พอคอนเสิร์ตใกล้จบ เป็นที่น่าเสียดายมากที่ตอนหมีพี่ออกมา หมีพี่วิ่งอยู่แค่ช่วงฝั่งซ้ายของเวทีไม่มาฝั่งนี้ที่ดิชั้นเฝ้ารอเลยได้แต่มองอยู่ไกลๆ หลังจากนั้นหมีน้องและพี่ๆ ทีมงานก็เดินออกไป (ทราบภายหลังว่าเดินไปหลังเวทีกัน) ดิชั้นก็ยืนซึมซับบรรยากาศจนคอนจบแล้วจึงค่อยๆ ถ่อสังขารกลับบ้านเพื่อซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอจะได้มีแรงมากรี๊ดใหม่อีกรอบในวันรุ่งขึ้น
(กระทู้แสนยาวนี้ใกล้จบแล้วขอแสดงความยินดีกับทุกท่านที่ทนอ่าน) ขอบอกความรู้สึกที่ได้ไปดูคอนพี่เจว่าดีใจกับฮั่นมากๆ ที่ได้ขึ้นคอนเสิร์ตในครั้งนี้กับสุดยอดตัวพ่อตัวแม่ของวงการ เวลามองแดนเซอร์บนเวทีแล้วก็คิดอยู่ตลอดว่าถ้าฮั่นไม่ได้มาประกวดเดอะสตาร์ฮั่นก็คงเต้นอยู่กับเพื่อนๆ แต่วันนี้ฮั่นได้เป็นศิลปินแล้วได้มายืนข้างหน้าแล้วและเวทีคือที่ของฮั่นจริงๆ (ราวกับเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ) นี่คือก้าวแรกของดาวดวงนี้และมันก็เป็นก้าวที่ทำให้พวกเราทุกคนภูมิใจและจะรอก้าวต่อๆ ไปจนกว่าวันท่ีดวงดาวเปล่งประกายอย่างเต็มที่ อย่างที่พวกเราเชื่อว่าจะได้เห็นในสักวัน
สุดท้าย ขอขอบคุณน้องแกงส้มที่มาให้กำลังใจพี่ชายทั้งที่งานตัวเองก็แสนจะยุ่ง มิตรภาพที่น้องสองคนมีคือสิ่งสวยงามที่จะอยู่ในใจคนรักน้องทั้งสองคนตลอดไป ไม่ว่าวันไหนทิศทางลมหรือกระแสจะเป็นไปอย่างไร หรือน้องสองคนอาจจะไม่ได้มีงานด้วยกันอีกบ่อยๆ แต่สิ่งที่ Real ที่สุดก็จะยังคงเป็นความจริงที่ว่าพี่ชายและน้องชายคู่นี้จะมีมิตรภาพดีๆ ให้แก่กันอยู่เสมอ
แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 55 21:27:11
| จากคุณ |
:
บะหมี่เกี๊ยวแห้ง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 ก.ค. 55 21:23:07
|
|
|
| 
