ต่อๆๆ และช่วงนี้ก็เริ่มฟังเพลงฝรั่งดู เพราะไม่มีอะไรจะฟัง ช่วงนั้นก็ติดอัลบั้มของ new kid on the block ไปด้วยฟังมาได้ 2 ปี เริ่มมี เดฟ แลฟพาด, Red Hot Chilli Paper, Bobby Brown, Vanilla Ice ,คริส ครอส, สโนว, Nirvana ฯ
พอกลับมาเมืองไทย เพื่อนแซวว่าไว้ทรงผมเหมือนต่อ ต๋อง ก็เลยไปซื้อฟังดู ก็เพราะดี แต่มีบางเพลงลอก ดนตรีวงร็อคญี่ปุ่น ก็พอฟังขำๆ เพราะส่วนตัวไม่ชอบคนลอกเพลงเท่าไร แต่หลายเพลงก็เพราะ เลยหันมามอง RS มากขึ้น
พอดีกลับมาเรียนต่อเมืองไทย ม.4-5-6
ยุคนี้ มีการแข่งขันดังๆๆ 3 ค่ายใหญ่ๆ คือ GM, RS และคีต้า และเป็นยุคที่กำเนิดศิลปินวัยรุ่นขึ้นมา โดย RS เป็นแกนนำ ลองของก่อน โดยการส่ง เต๋า สมชายมา
กระแสตอบรับดีเกินขาดดดดด
ยุคนี้ผมมีเทปหลายศิลปิน คือ
RS = เต๋า, นุ๊ก, บอย สเกา, hi-jack, ทัช, เอ อนันต์ บุญนาค, ไฮร็อค, เป้ , เดอะ ซัน
ยุคนี้เป็นยุคอัลบั้มแรกของทุกศิลปินใน RS ที่ดังหมด แต่พอมาอัลบั้มที่ 2,3 มันก็แป๊ก
GM = อินคา,มอส, ทาทา ยัง, ลีโอ พุฒ, UHT ,เจสัน ยัง ฯลฯ
ยุคนี้ ชอบวง อินคามาก ถึงแม้บางเพลงมีกลิ่นการลอกเพลงฝรั่งปนอยู่ก็ถือว่ายอมรับกันได้
คีต้า = ยู โฟ, Dr. Kids
จริงๆ ค่ายคีต้ามีอยู่หลายวง หลายศิลปิน แต่ชอบฟังและซื้อแค่สองวงนี้ (อ้อม สุนิสา เป็นคนทำให้ค่ายนี้มีคนหันมามองแนววัยรุ่นมากขึ้น เพลงถอยดีกว่า ดังอยู่สักพัก)
ตอนนั้นจำได้ประมาณปี 36 เพื่อนๆ ในชั้น ฟังเพลง RS โดยยังไม่มีการกีดกัน
พอ GM เริ่มออก ทาทา ยัง กับมอส ขึ้นมา กระแสดี ยิ่งโดยเฉพาะทาทา ยัง ดังเป็นพลุแตก กลบฝั่ง RS ไปเลยสักพัก หลังจากนั้นกระแสเพื่อนๆ ในห้องเริ่มมีการแบ่งชนชั้นการฟังเพลง
พอขึ้น
ปี 37-38 RS ก็กลายเป็นคนชนชั้นสองไปในบัดดลและส่วนนึง ส่วนนึงศิลปินในค่ายนี้ พอออกชุดที่สองก็แป๊ก เพลงไม่เพราะ ไม่ดังจริงๆ กลยุทธ์เลยออกศิลปินใหม่ไปเรื่อยๆๆ
ส่วนคีต้า ถ้าเอาไปให้เพื่อนฟัง บางคนก็ฟัง บางคนก็ไม่ฟัง ยังเป็นส่วนน้อยของสังคมอยู่ ถึงแม้ว่าจะมีอ้อม มาเปิดทางใหัดังอยู่สักพัก