cr: 2PM Thai Hottest
[แปลไทย] สัมภาษณ์ นิชคุณ 2PM นิตยสาร Z_ZIN ฉบับที่ 8 เดือนมิ.ย. 2012[
Part1
ข้อมูลก่อนอ่านบทสัมภาษณ์: Z_ZIN คือ นิตยสารของ Zo Sunhee เธอคือสาวช่างภาพชื่อดังของประเทศเกาหลี ก่อนหน้านี้ เธอได้เคยร่วมงานกับ 2PM มาแล้วหลายครั้ง และผลงานชิ้นโดดเด่นที่สุดที่เธอได้เป็นช่างภาพให้กับ 2PM คือ ถ่ายแบบนิตยสาร W ฉบับเดือนกันยายน 2009 ถ่ายแบบอัลบัมภาพ Calvin Klein และถ่ายอัลบัม Dont Stop Cant Stop แฟนๆสามารถเห็นหน้าช่างภาพสาวมากความสามารถ Zo Sunhee คนนี้ได้ ในคลิปเบื้องหลังรายการ O'Live with Junsu, Taecyeon, Wooyoung 2010
***บทกลอนและข้อคิดจาก นิชคุณ***
เพียงเมฆลม ทำให้รู้ ค่าความรัก
เพียงฝนสาด ช่วยประจักษ์ ค่าแห่งแสง
เพียงขาดน้ำ ช่วยนึกถึง ค่าฝนแรง
เพียงเจ็บแปลบ ทำให้ซึ้ง ค่าสุขใจ
เพียงแค่ความปวดร้าวพัดผ่านไป เราทุกคนก็จะสามารถรับรู้ถึงสิ่งล้ำค่า ที่เรียกว่า ความรัก
ช่างน่าแปลกจริงๆเลย
ทำไมคนเราถึงเป็นเช่นนี้ ยามที่มีสิ่งใดอยู่ข้างตัวเรา
ทำไมเราถึงไม่ตระหนักถึงคุณค่าของสิ่งนั้น จนกระทั่ง สุดท้ายสิ่งนั้นก็ไม่ได้อยู่ข้างเราแล้ว
เราทุกคนต้องเรียนรู้ที่จะรู้สึกขอบคุณสิ่งเล็กๆแต่เป็นสิ่งที่มีค่าในชีวิตเรา
ปล.ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
นิชคุณ
***บทสัมภาษณ์***
Z_ZIN: คุณคิดว่าอะไรที่จะกลายเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกแปลกใจ?
นิชคุณ: แปลกใจ นี่หมายถึงยังไงหรอครับ?
Z_ZIN: ก็แบบรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกจังนะ
นิชคุณ: เรื่องที่ผมคิดว่าแปลกหรอครับ? อืม
(หยุดคิด) เหมือนแบบบางทีมีบางเรื่องที่เราไม่เข้าใจเลย แบบนั้นได้มั้ยครับ?
Z_ZIN: ใช่แบบนั้นแหละ
นิชคุณ: ครับ
Z_ZIN: ว่ากันตามจริง คำถามที่เราสัมภาษณ์ยากนะคะเนี่ย
นิชคุณ: ใช่ครับ คือมีบางเรื่องที่ผมไม่ค่อยเข้าใจน่ะครับ! อืม
ผมจะอธิบายคำตอบยังไงดีล่ะ? คือจริงๆเลยนะครับผมรู้สึกแปลกๆและก็งงน่ะครับ เวลาที่คนเราคิดถึงและไปจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่สิ่งสำคัญและไม่ใช่สิ่งจำเป็นครับ เช่นเวลามีคนดังหรือใครซักคนที่เกิดมีชื่อเสียงขึ้นมา
บางครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจครับว่าทำไมคนเราต้องเอาแต่พูดว่า ว้าว พวกเขาเยี่ยมไปเลย ทั้งๆที่ทั้งผมและทุกคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำครับว่าทำไมคนนั้นถึงได้มีชื่อเสียงขึ้นมา (นิชคุณ พยายามจะสื่อว่าบางทีคำพูดของคนเราที่เอาแต่ชื่นชมใครซักคนที่มีชื่อเสียง ไม่สำคัญเท่ากับการมองให้ลึกและเชิดชูความพยายามของคนนั้นก่อนที่จะประสบความสำเร็จได้)
Z_ZIN: นั่นเป็นเรื่องที่คุณคิดว่ามันน่าแปลกหรอคะ?
นิชคุณ: ใช่ครับ เพราะผมไม่เข้าใจมันเลยครับ
Z_ZIN: แต่คุณก็เป็นคนดังไม่ใช่หรอคะ?
นิชคุณ: ใช่ครับ แต่ผมคิดอย่างนี้นะครับว่า
ผมเริ่มต้นได้ เพราะผมแค่เป็นคนโชคดีคนนึง ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถก้าวขึ้นมายืนในจุดนี้ได้ครับ
Z_ZIN: ใช่เลย ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ ฉันคิดว่าทุกคนสามารถเป็นเหมือนกับฉันได้
นิชคุณ: ถูกต้องครับ
Z_ZIN: แล้วคุณคิดว่า สำหรับ นิชคุณ ในทุกวันนี้ เวลามีคนชื่นชมถือว่าเป็นเรื่องที่แปลก? ไม่น่าใช่ อะไรแบบนี้มั้ย?
นิชคุณ: อ่า
ครับ ผมไม่คิดแบบนั้นนะครับ นับตั้งแต่วันที่ผมก้าวเข้ามาสู่เส้นทางสายนี้ ผมก็ฝึกฝนอย่างหนักและทำทุกอย่างให้ดีที่สุดครับ
Z_ZIN: หลังจากมาที่เกาหลี อะไรเป็นสิ่งที่น่าแปลกที่สุดสำหรับนิชคุณคะ?
นิชคุณ: อืม
ลักษณะของคนเกาหลีล่ะมั้งครับ? เร่งรีบ เร่งรีบ เร่งรีบ เร่งรีบ
ทุกๆวัน ผมจะได้ยินแต่คำว่า เร็วๆหน่อย เร็วๆสิ มาคิดดูแล้ว ตอนผมมาแรกๆผมรีบเร่ง วิ่งวุ่นทำทุกอย่างรวดเร็วทุกวันมั้งครับเนี่ย?
Z_ZIN: วิ่งวุ่น?
นิชคุณ: ใช่ครับ ทำอะไรแบบเร็วๆทำทุกอย่างแบบเร่งรีบ ใช่เลยครับ! ผมเคยอยู่ที่อเมริกามาก่อน คนที่นั่นโดยเฉพาะ คนแคลิฟอร์เนีย จะพูดกันว่า สบายๆ..รีแล็กซ์ แต่พอผมมาที่เกาหลี ทุกคนต่างทำอะไรกันอย่างเร่งรีบและพูดเสมอว่า ให้ทำนั่นเร็วๆ ทำนี่เร็วๆ
ตอนแรก ผมไม่เข้าใจเลยล่ะครับ
Z_ZIN: แล้วตอนนี้ล่ะคะ เป็นยังไงบ้าง? คุณปรับตัวได้รึยังคะ?
นิชคุณ: ตอนนี้ผมคิดว่า ผมกลายเป็นคนแบบนั้นไปแล้วล่ะครับ ขนาดเวลาผมทำงาน ผมยังต้องการความรวดเร็วเลยครับ
Z_ZIN: ฉันเดาว่า นิชคุณ กลายเป็นคนที่พูดแบบนี้เหมือนกันแน่เลย เร็วหน่อยครับ เร่งมือหน่อยครับ
นิชคุณ: ถูกต้องเลยครับ
Z_ZIN: ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
นิชคุณ: ทุกวันนี้นะครับ ผมไม่ได้ทำอะไรแบบชิลๆเลยครับ แต่ทำแบบรวดเร็ว
Z_ZIN: ใช่เลยค่ะ ฉันก็ทำทุกอย่างแบบรวดเร็วเหมือนกัน ไม่ว่าจะทำอะไร ทำให้เร็ว ทำให้ดี นั่นคือสิ่งสำคัญค่ะ
นิชคุณ: ถูกต้องเลยครับ
Z_ZIN: จริงๆฉันเคยอยู่อเมริกาประมาณ 8 เดือนนะคะ ตอนนั้น ฉันคิดว่าตัวเองแทบจะเป็นบ้าเลยค่ะ เพราะทุกอย่างดูช้าไปหมดเลย
นิชคุณ: ฮี่ๆๆ
Z_ZIN: ที่นั่นงานชิ้นนึงใช้เวลาทำกันทั้งวัน ฉันคิดว่านั่นเป็นการทำให้เสียเวลาไปเปล่าๆนะ ที่นี่เพียงแค่คุณไปถึงพวกเขาก็ลงมือทำงานกันทันทีเลย
นิชคุณ: ใช่เลยครับ เป็นแบบนั้นจริงๆครับ
Z_ZIN: พอคุณก้าวมามีชื่อเสียงในฐานะสมาชิกไอดอลชื่อดัง 2PM นั่นคงทำให้คุณรู้สึกไม่สะดวกใจในการทำอะไรในบางทีนะคะ
นิชคุณ: ใช่ครับ ผมเคยมีความรู้สึกแบบนั้นครับ เพราะผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยครับว่า ผมที่เป็นคนต่างชาติจะกลายมาเป็นคนมีชื่อเสียง และได้รับความสนใจ ความรักมากมายขนาดนี้
Z_ZIN: ตอนคุณมาที่นี่แรกๆ คุณเคยคิดกับตัวเองมั้ยคะว่า ฉันจะต้องเป็นคนดัง หรือ ฉันจะต้องเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ อะไรแบบนี้น่ะค่ะ?
นิชคุณ: ไม่ครับ ตอนที่ผมก้าวเข้ามา เริ่มทำทุกอย่าง ผมไม่เคยมีความคิดอะไรแบบนั้นเลยนะครับ
Z_ZIN: แล้วคุณมาอยู่ตรงจุดนี้ได้ยังไงหรอคะ?
นิชคุณ: อืม
ผมไม่เคยมีความฝันเลยนะครับ ว่าผมจะมาเป็นนักร้อง
Z_ZIN: ถ้าอย่างนั้น อะไรคือแรงจูงใจของคุณหรอคะที่ทำให้คุณคิดว่าจะมาเป็นนักร้อง?
นิชคุณ: ตอนนั้น เพียงเพราะคำของคุณพ่อ คุณแม่ที่บอกให้ผมลองพยายามดูครับ
Z_ZIN: อ่า เพราะครอบครัวใช่มั้ยคะ?
นิชคุณ: ใช่ครับ ท่านบอกผมว่า โอกาสแบบนี้ไม่ได้มาหาเราทุกวันนะ
Z_ZIN: แล้วตอนที่โอกาสนั้นเข้ามาหาคุณ นั่นเป็นโอกาสที่คุณออกไปตามหา? หรือเป็นโอกาสที่เดินเข้ามาหาคุณคะ?
นิชคุณ: ใช่ครับ ตอนนั้นคืออาจเรียกได้ว่าโอกาสเดินเข้ามานะครับ ผมได้ไปที่คอนเสิร์ตหนึ่งและมีใครบางคนเดินเข้ามาหาผม บอกให้ผมลองไปออดิชัน ตอนแรกผมบอกปฏิเสธไปครับ
Z_ZIN: ใครเป็นคนแนะนำคุณให้ไปออดิชันหรอคะ?
นิชคุณ: เป็นเพียงทีมงานที่หาเด็กฝึกใหม่มั้งครับ
คือตอนนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับเรื่องร้องเพลงหรือการเต้นเลยครับ
Z_ZIN: คุณคิดว่าอะไรคือเหตุผลที่ทำให้พวกเขาเข้ามาบอกคุณให้ไปออดิชันหรอคะ?
นิชคุณ: บางทีอาจเป็นเพราะหน้าตาผมมั้งครับ
Z_ZIN: ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
นิชคุณ: ไม่รู้สิครับ? ผมหมายถึง ผมไม่ใช่คนเกาหลี พูดเกาหลีก็ไม่ได้ เต้นอะไรก็ไม่เป็น ผมเลยบอกปฏิเสธไปน่ะครับเพราะผมไม่มีความสามารถพวกนี้เลย แต่เขาก็ยังคอยเพียรโทรหาผม ครั้งหนึ่งพวกเขานัดให้ผมไปพบครับ เขาบอกผมว่าให้มาเจอและนั่งคุยกันที่ ร้านสตาร์บัค และผมก็ไป แต่พอผมไปถึง พวกเขาก็เซ็ทกล้อง เซ็ทอะไรไว้ทุกอย่างหมดแล้วและบอกผมว่า ให้ลองเต้นหน่อย ต่อหน้าคนเยอะแยะเลยนะครับ ตอนนั้นที่นั่นคนเยอะจริงๆครับ
Z_ZIN: แล้ว คุณได้เต้นมั้ยคะ?
นิชคุณ: ครับ ผมเต้น
Z_ZIN: พวกเขาดูเหมือนไม่ได้มีการเตรียมการล่วงหน้าไว้มากนัก ฉันเลยคิดว่าคุณคงไม่เต้น
นิชคุณ: แต่ผมเต้นนี่สิครับ
Z_ZIN: ทำไมตอนนั้นคุณถึงตัดสินใจทำแบบนั้นล่ะคะ?
นิชคุณ: ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
Scanned by: TAEC123
Eng-Th Trans by: (N)AN (N)AN@2PM Thai Hottest
***PLEASE TAKE OUT WITH FULL CREDITS***
***หากใครต้องการเผยแพร่ในเฟซบุค กรุณากดแชร์***