|
เทคนิคการร้องเพลงฤดูที่แตกต่าง ที่ครูบิ๊กมอบให้กาต้อล
เน้นทีละคำ ทีละประโยค เน้นทั้งจังหวะ เน้นทั้งอารมณ์
.....เรานั่งมองด้วยความทึ่ง และจบด้วยความประทับใจในความเป็น ครู ที่เต็มเปี่ยมของครูบิ๊ก
เมื่อกล้องตัดมา
.......ภาพครูตัวกลมยืนประกบลูกศิษย์ตัวผอมโย่ง อยู่หน้ากระดาษจดเนื้อแผ่นใหญ่ในห้องว้อยซ์
ครูบิ๊ก: เพราะมีบางรอบที่ต้อลหายใจผิด
ต้อล: ~~หากเปรียบกับชีวิตของคน เมื่อยามสุขล้นจนใจ มันยั้งไม่อยู่~~
ครูบิ๊กร้องสวนแก้ขึ้นมา เจ้ากาต้อลร้องสวนแก้ตาม
ครูบิ๊ก: ~~มันยังไมยู~~
ต้อล: ~~มันยังไมยู~~
เหตุที่แก้แพราะ.......
ครูบิ๊ก: เออ! ใช่ ไม่ โน้ตมันขึ้นไปละ ~~มันยังไม่ยู~~
แก้ที่คำร้องเสร็จ
ครูบิ๊ก: หายใจยังไง
ต้อลร้องอีกครั้งพร้อมหายใจให้ครูบิ๊กหายใจให้ครูบิ๊กเห็นชัดๆ
ครูบิ๊ก: เออ!
ต้อล: ~~ก็คงเปรียบได้กับฤดู~~
แล้วเป็นครูบิ๊กที่สอนให้มองอีกหนึ่งมุม.....
ครูบิ๊ก: ตรงนี้ถ้าเป็นครูบิ๊ก ครูบิ๊กจะร้อง ก็คงเปรียบได้กับฤดู อู้ว อู่ว คงเป็นฤดู...อะไรอย่างเงี้ย
จะได้ไม่เหมือนเค้ามาก
ครูบิ๊กพูดจบกาต้อลแก้ตามทันทีไม่รอช้า
ต้อล: ~~ก็คงเปรียบได้กับฤดู อู้ว อู่ว คงเป็นฤดูที่แสนสดใส~~
ครูบิ๊ก: ถูกต้อง
.....เด็กคนนี้หัวไวไหมคะครูบิ๊ก เฮ้อออ ลูกใครเนี่ย
ต้อล: ~~แต่ถ้าวันหนึ่ง....
ครูบิ๊ก: อย่ากระแทกแรงนะครับ อันนี้ดังขึ้นทั้งวรรคเลยนะ
ต้อล: ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน ที่ใจเจ็บจนทุกข์~~
ครูบิ๊กสวน....คำกระแทก
ครูบิ๊ก: ที่ใจ เออ! ถ้าคำสั้นเป็นสั้น ยาวเป็นยาว มันจะยิ่งเน้นอารมณ์
ต้อล: ~~ที่ใจเจ็บจนทุกข์
แต่ครูบิ๊กยังไม่พอใจ ขอเพิ่มอีกนิด
ครูบิ๊ก: เจ็บยังไง เจ็บ...
.....พร้อมกำหมัดอารมณ์ลงไปให้กาต้อลเห็น
ต้อลร้องสวนตามความต้องการจนได้.....
ครูบิ๊ก: เออ!!!
........คิดถึงอารมณ์การสอนแบบนี้ของครูบิ๊กจริงๆค่ะ รอที่จะได้ดู.....มานานนนเลยค่ะ
ต้อล: ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหนที่ใจเจ็บจนทุกข์~~
ครูบิ๊ก: สั้น
ต้อล: ~~ที่ใจ~~
ครูบิ๊ก: เออ...ลองซิ
ต้อล: ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหนที่ใจเจ็บจนทุกข์~~
ครูบิ๊ก: ดี!!!
....แล้วครูบิ๊กร้องขึ้นนำก่อนกาต้อลคราวนี้ เพื่อ....ใส่อารมณ์ให้เห็นชัดๆ
ครูบิ๊ก: ~~ดังพายุ~~
ต้อล: ~~ดังพายุที่โหมเข้าใส่~~
ครูบิ๊ก: ถูกต้อง
ต้อล: ~~บอกกับตัวเองเอาไว้~~
คราวนี้ขึ้นประโยคใหม่โดนครูบิ๊กเบรคเอาไว้
ครูบิ๊ก: นี่หัวคำ บอกกับตัวเอง ..... เอง
ต้อล: ~~บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย
ครูบิ๊กจับเทคนิคบางอย่างของกาต้อลได้...ไวพอกัน...ศิษย์กับครูคู่นี้
ครูบิ๊ก: เอ๊ะ! นี่เราเล่นเป็นtripletหรือเปล่า
ครูบิ๊กเลยตบมือเป็นจังหวะ เพื่อจับช่องการร้องให้ชัดขึ้น จนมาถึงท่อนที่ร้องเป็นจังหวะtriplet
ครูบิ๊ก: ~~ความเจ็บที่มีวันหาย~~
ครูบิ๊กตบเป็นสามจังหวะเน้นๆ
ต้อลร้องสวนขึ้นมาตามการให้จังหวะของครูบิ๊กอีกครั้ง
ต้อล: ~~บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย~~~
.....ได้ตรงทุกจังหวะ ต่อด้วย......
ต้อล: ~~ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู อู้ว อู่ว~~
เมื่อเห็นการเอื้อนท้ายประโยคของกาต้อล ครูบิ๊กก็เห็นปัญหาที่จะตามมา
ครูบิ๊ก: โอ๊ย...อย่างนี้ไม่ทันแน่
.....เลยต้องร้องนำ เน้นการเลือกช่องที่จะหายใจให้ก่อน
ครูบิ๊ก: ~~ที่เราต้องเจอทุกฤดู อู้ว อู่ว(หายใจสั้นๆ)อดทนเวลาที่ฝนพรำ~~
เมื่อกาต้อลร้องพร้อมแบ่งหายใจตามที่ครูบิ๊กแนะนำ
ครูบิ๊ก: อืมมม เพราะเราต้องหายใจด้วยใช่เปล่า
ต้อล: ~~บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย~~
ครูบิ๊กก็สวนให้จังหวะขึ้นมาด้วย
ครูบิ๊ก: ป๊าม ป่าม ป๊าม
พร้อมกับการตบมือ
เจ้ากาต้อลก็ทำหน้าที่ตัวเองต่อไปอย่างไม่ขาดตอน
ต้อล: ~~ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู~~
แล้วก็เจอจนได้...ครูบิ๊กเค้าสังเกตุทุกอย่างนะ..กาต้อล
ครูบิ๊ก: ปากเริ่มปุแล้ว
กาต้อลหัวเราะเขินเลยที่ถูกจับได้
ครูบิ๊ก: ~~ไม่ต่างอะไร~~ (ชี้ที่รูปปาก......ครูบิ๊กค่ะ ไม่ใช่ครูกานต์ )
ต้อล: ~~ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู โอ้ว โอ่ว.... อดทนเวลาที่เรา~~
ครูบิ๊กขัดขึ้นมาก่อนที่ต้อลจะร้องท่อนยาวต่อเนื่องเพื่อเช็คความสามารถ
ครูบิ๊ก: ไหวเปล่า
ต้อล: ต้อลลอง คิดว่า
แล้วลองให้ครูบิ๊กเห็นจะๆ...ว่าจะทำได้ไหม
ส่วนครูบิ๊ก...ทั้งตบมือให้จังหวะ และแปลงร่างเป็นคอนดักเตอร์กำกับทิศทางของคำร้องให้กาต้อล
ต้อล: ~~บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู อู้ว อู่ว~~
~~อดทนเวลาที่ฝนพรำ~~
ครูบิ๊กชี้นิ้วขึ้นข้างบนเพื่อให้ร้องหลบ ก่อนที่จะตัดสินใจ......
แปะมือที่ไหล่กาต้อลเพื่อให้หยุด
ครูบิ๊ก: ครูบิ๊กว่าร้องเต็ม มันจะฟังดีกว่าร้องหลบอ่ะ
ต้อล: เหรอฮะ
ครูบิ๊ก: หรือป่ะ .....เปิดโอกาสให้เด็กตัดสินใจเองจังค่ะครูบิ๊ก
แต่กาต้อล...แค่ครูบอกก็ยอมแต่แรกแล้ว
ต้อลร้องเต็มๆเสียงออกมา
ต้อล: ~~อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง~~
ครูบิ๊กปรับให้อีกนิด
ครูบิ๊ก: แต่ไม่กระแทกนะ อย่างน้อยนี่ไม่เอา
แล้วก็อย่างเคย...ครูบอกปุ๊บ กาต้อลก็แก้ปั๊บ
ต้อล: ~~อย่างน้อยก็ทำให้เราเห็นถึงความแตกต่าง~~
แต่แล้ว...ครูบิ๊กชักลังเลปนเป็นห่วง
ครูบิ๊ก: ไหวเปล่า
เลยต้องขอลองฟังร้องแบบหลบของเก่าดูอีกครั้ง
ครูบิ๊ก: ลองร้องหลบให้ครูบิ๊กฟังอีกรอบหนึ่ง
ครูขอ....ต้อลทำให้...
ผลที่ได้คือ.......
ครูบิ๊ก: จ๋อยอ่ะ
ครูบิ๊กมองไกล.....ด้วยความรอบคอบ
ครูบิ๊ก: ถ้านึกถึงแบนด์สดบนเวทีมันจะจ๋อย
ครูบิ๊กคะ....
จากคุณ : Quaver - [ 22 ส.ค. 50 14:18:38 ]
________________________________________
ความคิดเห็นที่ 1
แล้วครูบิ๊กเริ่มมีวิญญาณครูแอ็คติ้งเข้าสิง
ต้อล: ~~ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~~
ครูบิ๊ก: ประโยคนี้ลองร้องจริงจังที่สุดในชีวิตสิ
ครูขอ ต้อลจัดให้....
ต้อล: ~~ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ...ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~~
แต่...ครูบิ๊กยังไม่พอใจเท่าไร เลยต้องอธิบายเพิ่มเติมให้เห็นชัดๆ
ครูบิ๊ก: คือเน้นทุกคำ ~~ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~~ ชัดถ้อยชัดคำ
เมื่อครูบิ๊กเน้นขนาดนี้ ต้อลเข้าใจแระ....
ต้อล: ~~ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~~
ทำให้...
ครูบิ๊ก: เออ!!!ถูกต้อง
แล้วครูบิ๊กก็มาเน้นที่ท่อนหนักเบา
ต้อล: ~~ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~~
ครูบิ๊ก: เออ! เอาใหม่ เมื่อกี้ตรง ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน~~
ต้อล: ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน ที่ใจ~~
ครูบิ๊ก: ที่ใจ
ต้อล: ~~ที่ใจเจ็บจนทุกข์~~
ครูบิ๊กเลยเน้นอธิบายให้เข้าใจ
ครูบิ๊ก: มันจะเหมือนกับว่าดังปึ้บมาเบาอย่างเงี้ย
(ร้องดัง)~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหน~~
(มาเบา)~~ที่ใจเจ็บจนทุกข์~~
(ดังอีก)~~ดังพายุ~~
เพราะว่ามันจะมาเน้นที่ประโยคต่อมา
ต้อล: ~~แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหนที่ใจเจ็บจนทุกข์
ครูบิ๊ก: ดัง!!!
ต้อล: ~~ดังพายุที่โหมเข้าใส่
ครูบิ๊ก: ยิ้ม!!!
.....โอ้โฮ ครูบิ๊กคะ ครูดูละเอียดจริงๆค่ะ ทั้งเสียงทั้งหน้า
เมื่อกาต้อลร้องแก้ตามที่ครูบิ๊กแนะนำมาจนถึง
ต้อล: ~~เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราเข้าใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~~
ก็มาถึงเทคนิคการร้องอีกอย่าง.....ที่กาต้อลทำได้....อยู่นะ
ครูบิ๊ก: เออ! เวลาจริงจังปุ๊บ ต้องร้องเลย์แบ็กนิดนึง
....แล้วกาต้อล น้องเก็ทเร็วมากเลย...นะ....
ต้อล: ~~ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ~~
ฟังคำชมสิ....
ครูบิ๊ก: เออ!ถูกต้อง เลย์แบ็กกับจังหวะใช่ไหม
...เด็กคนนี้สอนง๊าย ง่าย นะคะครูบิ๊ก
ครูบิ๊กตบมือนำจังหวะการร้อง
ครูบิ๊ก: ว่า มัน คุ้ม ค่า แค่ ไหน ที่ เฝ้า รอ
ใช่ไหม... แล้วมันจะเหนียวแล้วคำก็จะชัดขึ้น
.....แล้วก็มาถึงท่อนที่เสียงต่ำมากจนน่าเป็นกังวลแทน
ต้อล: ~~เมื่อวันที่เจ็บช้ำใจ~~
ครูบิ๊ก: กดไม่ลงละ ...เวลาที่เรากะไม่ถูกให้เรา.....เอือมมมมาก่อน
ต้อลพยายามกดเสียง.....
ต้อลซ ~~เมื่อวันที่เจ็บ~~
ครูบิ๊ก: เมื่อวัน...
ต้อล: ~~เมื่อวันที่ต้องเจ็บช้ำใจ จากความผิดหวังจนใจ...~~
ครูบิ๊กทักสวน....(เน้นทุกคำเลยค่ะ)
ครูบิ๊ก: จนใจ
ต้อล: ~~จนใจ~~ (เดะดอย...เดะดอย...พูดไม่ชัด )
ครูบิ๊ก: จนใจ พูดสิ!
ต้อล: จนใจ
~~จากความผิดหวังจนใจ มันรับไม่ทัน~~
แล้วครูบิ๊กก็จับผิดกาต้อลจนเจอ
ครูบิ๊ก: คือต้อลหายใจเยอะมากเลย
ต้อลเลยพยายามแก้ แต่.....
ครูบิ๊ก: นี่ฟังนะ...(ชี้ที่กระดาษเขียนเนื้อเพลง) อันนี้ลมเดียวเลย
พร้อมร้องให้ฟัง
ต้อล: ลมเดียวเลยเหรอ ใช่ไหมฮะ
ครูบิ๊ก: หรือถ้าไม่ไหวก็แบ่ง
ต้อลเลยลองร้องให้ครูบิ๊กฟัง
ต้อล: ~~จากความผิดหวังจนใจ (หายใจ) มันรับไม่ทัน~~
แล้วครูบิ๊ก...
ครูบิ๊ก: อ้อ! โทษ โทษ ของครูบิ๊กต้องร้องอย่างนี้ รู้สึกต้องแบ่งตรงนี้ ไม่งั้นลมไม่พอแน่นอน
ศิษย์ก๊ะครูเลยร้องประกบคู่กัน
~~~~จากความผิดหวัง (หายใจ) จนใจมันรับไม่ทัน (หายใจ) เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่น~~~~
แล้วครูบิ๊กก็จับเทคนิคการร้องส่วนตัวของต้อลได้อีกครั้ง
ครูบิ๊ก: โอเค... อันนี้ของต้อลเป็นโน้ตบูลส์ใช่ไหม
~~ไหว~~หวั่น~~
กับของเขา ~~เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่น/~~
ของเขาจะเป็นโน้ตเต็ม
ต้อลเลยแก้....ร้องเป็นโน้ตเต็ม
ครูบิ๊ก: คืองี้ มันได้ทั้งสองแบบเลย แล้วแต่ต้อลจะชอบเลย บูลส์ก็ได้
~~เป็นธรรมดาที่เราต้องไหว~~หวั่น~~...ก็ได้
ต้อล: ของครูบิ๊ก ของครูบิ๊กว่า...
ครูบิ๊ก: แต่ถ้าบูลส์ ข้อเสียคือมันจะฟังกวนอ่ะ
.....แค่นี้กาต้อลก็ตัดสินใจได้แล้วค่ะ ลูกล่อลูกชนครูบิ๊กนี่...น่ารักจริงๆ
เมื่อกาต้อลร้องให้ฟังตามแบบฉบับครูบิ๊ก ก็....
ครูบิ๊ก: เออ!!อย่างงี้ล่ะ
จากคุณ : Quaver - [ 22 ส.ค. 50 14:20:20 ]
ความคิดเห็นที่ 2
ต่อไปก็เป็นการแบ่งช่องหายใจ
เมื่อกาต้อลร้องท่อนยาวต่อเนื่อง
ต้อล: ~~กับวันที่อะไรมันเปลี่ยนไป เย้ เย่.... แต่ถ้าวันหนึ่งวันไหนที่ใจเจ็บจนทุกข์ ดังพายุ..~~
ทำครูบิ๊กถึงกับหัวเราะ
ครูบิ๊ก: ตรงนี้ไม่หายใจเลยนะ
ทั้งครูและลูกศิษย์เลยร้องประสานขึ้นมาพร้อมกัน
ครูบิ๊ก: แต่ถ้ามาหายใจตรงนี้ (วงไปที่เนื้อเพลง) จะดีมากเลยนะ มันจะ...
กาต้อลมองตามก็ร้องขึ้นมาทันที
ต้อล: ~~ที่ใจ (หายใจ) เจ็บจนทุกข์ ดังพายุ~~
ครูบิ๊กเสริมเน้น
ครูบิ๊ก: ดังแล้วมาเบา
เออ..แล้วมาดังใหม่
กาต้อลก็....ร้องเก็บทุกเม็ด
ครูบิ๊กก็......ก้มหน้าจดทุกเทคนิคที่มอบให้จนเต็มกระดาษ
.....แล้วก็มาถึง การสื่ออารมณ์ที่ส่งผ่านออกมาให้แฟนเพลง
เมื่อต้อลร้องมาถึงท่อน......
ต้อล: ~~บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู เฮ้อ เฮอ เฮ่อ~~
ครูบิ๊กเริ่มเห็นอีก...ปัญหาของกาต้อล
ครูบิ๊ก: ไม่ทันแน่ ถ้าอย่างงี้
แต่...เจ้ากาต้อลก็ยังร้องต่อไป....
ต้อล: ~~อดทนเวลาที่ฝนพรำ~~
ปล่อยให้ครูบิ๊กมองหาข้อบกพร่อง....ให้
ครูบิ๊ก: อย่า...คือ เวลาร้อง อย่าให้ฟังแล้ว....รู้สึกว่าเหนื่อยอ่ะ คนฟังมันจะหนื่อย เพราะว่าต้อลหายใจดังและเยอะ
เมื่อครูบิ๊กบอก...ต้อลก็หาทางแก้ไข
ต้อล: ~~บอกกับตัวเองเอาไว้ ความเจ็บต้องมีวันหาย ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู ฮู้วว ฮูวว~~
ครูบิ๊ก: ต้อล กรูฟต้อลนะ จังหวะนี้มันเป็นshufferเลยอ่ะ
ตึ่ก ตึ่ก โต๊ะ ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก โต๊ะ
เห็นไหม มันเน้นตัวไหน มันจะโยกๆหน่อย
.........แล้วครูบิ๊กก็โยกพร้อมตบมือเป็นจังหวะเน้นการร้องให้กาต้อล
ครูบิ๊ก: มันเป็นแร๊พโย่หน่อย จังหวะมันจะกระตุกๆหน่อย
แล้วครูกับศิษย์ก็แร๊พโย่ไปพร้อมกัน .......
ครูบิ๊ก: อ๊ะ!ขออีกรอบได้หรือเปล่า
พร้อมบอกเตือนสิ่งที่ทั้งย้ำทั้งเตือนมาตั้งแต่วีคแรกๆ
ครูบิ๊ก: อย่าลืมไมค์นะ ไมค์ติดๆหน่อย
มาปิดท้ายด้วยการเน้นย้ำกับเสียงหนักเบา เสียงหลบ...ที่ยังคงเป็นเรื่องหลักของเพลงนี้
ต้อล: ~~อดทนเวลาที่ฝนพรำ ฮ้า ฮา.....~~
ครูบิ๊กก็เห็นอีกปัญหาของกาต้อลอีกละ
ครูบิ๊ก: เออ...ฝน...อดทนเวลา....จะหลบใช่ไหม กำลังจะหลบ
ครูบิ๊กเลยร้องเช็คให้ฟังก่อน
ครูบิ๊ก: ~~อดทนเวลาที่ฝน...~~
ฝนนี่ล่ะที่ทำให้โน้ตไม่ชัด
ต้อลแก้ได้...สมญานามใหม่กาต้อล .....กร๊ากกกก
ต้อล ~~ฝน...พรำ~~
ครูบิ๊กถึงกับพยักหน้ารับแทนคำพอใจแล้วตบท้ายด้วยว่า
ครูบิ๊ก: เบาอีกได้ไหม
^
^
^
........ทำไมจะไม่ได้ละคะครูบิ๊ก ไม่มีอะไรที่ครูต้องการแล้วกาต้อลให้ไม่ได้
ขอบคุณหมดทั้งใจเลยค่ะครูบิ๊ก.......ครูบิ๊กทำให้ได้เห็นหัวใจของคนเป็นครู...อย่างไร้ข้อกังขา
จากคุณ : Quaver - [ 22 ส.ค. 50 14:21:04 ]
| จากคุณ |
:
FunkyFox 
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ส.ค. 55 20:19:57
|
|
|
|
*** เมื่อลูกศิษย์ กับคุณครู มาเจอกัน ***
