5 ปีกว่าๆ ของการเป็น Jack FC
จำได้ว่าปีแรกที่มี AF1 ยังถามเพื่อนว่าสนุกยังไงกับการดูคนกินนอนนั่งร้องเพลงเต้นในบ้าน ใครก็ไม่รู้ มานั่งดูมัน เสียเวลา บลาๆๆๆ กระทั่งวันนั้นได้เห็นสปอตโฆษณา AF4 จำได้อยู่ 2 คน 1 คือ แจ๊ค เพราะคิดว่าเป็นลูกครึ่ง ร้องเพลงโอเปร่า ก็แบบเออคนนี้เสียงดี เป็นลูกครึ่ง หล่อ 55+ อีกคน คือ ตี๋ ร้องเพลงแนวเราฟัง พวก Clash ไรงี้ เสียงดีมาก เท่ มีเสน่ห์
พอดีช่วงนั้นอยู่ดึก ตื่นสายได้ เลยได้ดูตลอดตั้งแต่วีคแรก แต่ยังจำใครไม่ได้ เพราะทั้งบ้านคนเยอะมาก เลยเลิกสนใจดู มาดูอีกทีก็คอนฯ วีค My Way แบบได้ยินเสียงแจ๊คร้องแบบต้องหันไปดูอ่ะ มันสะดุดหู ทีนี้ละ ติดเลยเข้าทู้ ตามอ่านทั้งที่บ้านที่ทำงาน ดูทีวี ทำทุกอย่างอ่ะ ตื่นก่อน นอนทีหลังทุกวันจนวีคเพียงกระซิบ น้องออกจากบ้าน จำได้วันอาทิตย์ต้องไปทำงาน ขับรถไปคุยกับเพื่อนไป แต่น้ำตาไหลพราก มองทางไม่เห็น แต่ก็ไม่ได้ไปหาแจ๊คตัวเป็นๆ หรอก แบบว่ารักการทำงานมาก แค่กินไม่ได้จนน้ำหนักลดอ่ะ
ไปเป็นติ่ง AF ครั้งแรกที่สัมภาษณ์ hotwave ตึก GMM เป็นวันที่น่าเบลอที่สุดวันหนึ่งของเด็ก AF4 รุ่นนี้บักโกรกงานเยอะ ออกจากบ้านมาทำงานหามรุ่งหามค่ำทุกคน หน้าตาแต่ละคนดูไม่ได้เลย แบบตอนเช้าๆ หน้าง่วงๆ อ่ะ แต่แจ๊คหน้าง่วงสุด ตอนนั้นยังผอมมาก หน้าแหลม ตัวบางสุดๆ จำได้ว่าเห็นหน้าครั้งแรกยังคิดว่า ทำไมน้องมันโทรมนักฟะ
แล้วก็อย่างที่พี่ ทตทต. เล่าแหละ เท่าที่ตามมาก็เจอมาทุกรูปแบบ มึน อึน งง ถามเรื่องตัวเองไม่เคยตอบได้ ต้องคาดเดาเอง ไปตามนี่ ปลงไว้ก่อนเลยว่า อาจได้แค่ถ่ายรูป หรือบางทีมีการหันมาพยักเพยิดให้เดินตาม แล้วแต่วันและแล้วแต่ดวงมาก และบางวันน้องก็อารมณ์ดีมากชวนคุยนู่นนี่นั่น แบบถ้าแกจะคุยเก่งขนาดเน้!!
ที่สำคัญเราชอบเวลาแอบมองแจ๊คมองเอฟซี คือ เราว่ามันมีความรักอยู่นะ มีความเกรง ความอบอุ่น และความคาดหวัง เหมือนกับเวลาเรามองแจ๊คแหละ 55+ แต่แจ๊คไม่กล้ามองเอฟซี เขินละซี้..
เคยเจอแบบพี่ ทตทต. ที่อยู่ๆ น้องก็เรียกชื่อเหมือนกัน เป็นอะไรที่สะไพ้มาก ประมาณตามมาหลายปีไม่เคยเรียกชื่อ.. เอางี้ดีกว่า 5 ปีนี้ เรียกชื่อแค่ 2 ครั้งอ่ะ แต่ครั้งแรกตกใจสุดแบบ เฮ้ย รู้ชื่อด้วยเหรอเนี่ย!! ถึงน้องจะไม่เรียก หรือนิ่งเงียบเวลาเอฟซีคุยกันเอง แต่เชื่อสิ เก็บรายละเอียดอย่างกับเป็นฮาร์ดดิสก์เลย
ที่สำคัญคือ อาการติดแจ๊ค (ติดแจ๊ค = ผูกพัน เพราะตามดูเป็นเดือนแล้วยังออกมาตามอีกเป็นปี) มีสาเหตุมาจากการติดบ่วงเอฟซีหมี เพราะพี่ๆ น้องๆ กลุ่มนี้ฮามาก คุยได้ทุกคน แถมไม่ใช่เอฟซีแบบสักแต่ว่ากรี๊ดอ่ะ แปลก คือทุกคนนิ่ง ไม่กรี๊ดพร่ำเพรื่อ ไปดูมินิคอนฯ ชอบฟังเสียงน้องร้องเพลงมากกว่าการกรี๊ด ไปงานอีเวนท์ ชอบยืนถ่ายรูปเงียบๆ มากกว่าไปรุมน้อง ไปส่งน้องที่รถไม่เคยแตะเนื้อต้องตัว ยืนห่างเป็นวา (อาจเพราะหมีสูง อยู่ใกล้คุยไม่ได้ ปวดคอ 55) แถมไม่อวย ไม่โอ๋ เป็น FC ที่แปลกประหลาดแตกต่างจากที่คาดคิดมาก จริงใจกันสุดๆ ที่สำคัญคือความอดทน เข้าอกเข้าใจ พร้อมให้อภัย และมี EQ และ IQ ที่สูงมาก
ที่ผ่านมา บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำทุกอย่างมาทำไม แต่มาตั้งคำถามแล้วไม่มีความสุขอ่ะ เลยมาคิดได้ว่าความสุขของการไปตามน้อง คือ การได้ไปแล้วได้ถ่ายรูป แล้วก็ทำรูปให้คนอื่นได้ดูคนที่เรารักและอยากให้คนอื่นรักด้วย แล้วก็พอจะสรุปได้ว่า ตามแจ๊คเหมือนตามพยากรณ์อากาศอ่ะ เชื่อถือได้บ้างไม่ได้บ้าง ลมเพลมพัด แต่สนุกเหมือนมีไคลแม็กซ์ให้ดูหลายๆ ฉาก หรือหนังภาคต่อซูเปอร์ฮีโร่ ที่ภาคแรกดีค่อด ภาคต่อสนุกบ้าง ห่วยบ้างอ่ะ
ส่วนตอนนี้ เป็นภาคต่อที่สนุกนะ ถ้าแจ๊คมาอ่าน อยากบอกว่า ขอบคุณสำหรับคำรักและขอโทษ พี่ไม่ได้รอจะฟัง แต่ได้ฟังแบบไม่ตั้งตัว มัน "ฟิน" มากจริงๆ นี่แหละรสชาติชีวิตเอฟซีหมี 555+
วันนี้ อิสรภาพได้ถูกประกาศแล้ว ครอบครัวแฟนคลับของแจ๊คก็จะยังอยู่ตรงนี้ แม้บางทีจะไปตามไม่ได้ แต่ก็จะคอยลุ้น คอยเชียร์ ส่งกำลังใจให้แจ๊คก้าวเดินต่อไปในทางที่อาจไม่ได้คาดฝันไว้ตั้งแต่แรก
ที่ยอดเขานั้นมีธงอยู่ จะเดินอ้อมไปหรือปีนป่าย หากไม่ยอมแพ้ ก็ต้องปีนขึ้นไปถึงในสักวัน
รักหมีหมู่และแจ๊ค เมธัส
^^AF4 Hi! JACK ^^{บ้านลูกหมีวาไรตี้} #656 . . ก็ ก็ ก็ รัก . . .
แทบวิ่งไปคล้องมาลัยเลยแต่ไม่ได้เตรียมไป อิอิ (มันน่ารักตรง อีกรอบป่ะๆนี่แหละ5555)
jack
