Queenryche/Dream Theater/Fates Warning - Portland, OR - 8/1/03

    เมื่อค่ำที่ผ่านมามีคอนเสิร์ตยอด Progressive Metal "Queenryche/Dream Theater/Fates Warning" ที่ Arlene Schnitzer Concert Hall ใน Portland, OR คอนเสิร์ตนี้ QR กับ DT แบ่งกัน co-headline กันคนละครึ่ง ส่วน FW มาเป็นแขกรับเชิญ (วงเปิด)

    เริ่มเลยละกัน เวลาเริ่มคอนเสิร์ตหน้าตั๋วเขียนไว้ 7:30PM แต่เนื่องจากสืบทราบมาก่อนว่า FW จะแอบขึ้นเล่นก่อนตั้งแต่ประมาณทุ่มนึง ก็เลยรีบถ่อไปถึงที่ Hall ตั้งแต่ 6:30  ก็เข้าไปนั่งรอซักพัก อ้อ หน้างานมีขายเสื้อทัวร์ด้วย เกือบจะซื้อของ DT มาแล้ว แต่มันไม่สวยง่ะ -_-"  ต่อๆ พอประมาณทุ่มนึง FW ก็เริ่มเล่นทันที เปิดด้วย One จากอัลบั้มล่าสุด Disconnected แล้วก็ต่อด้วย A Pleasant Shade of Gray ภาคใดภาคหนึ่งนี่หล่ะครับ (ชุดนี้อย่าถามว่าเพลงไหนเป็นภาคไหน เหมือน Shine Onฯ น่ะ เค้าไม่มานั่งแยกกันร๊อก) แล้วก็เล่น Pieces of me, Point of view, Life in Still Water (set list ทั้งหมดอาจจะไม่เรียงลำดับนะครับ เอาเท่าที่จำได้) แล้วคุณ Mike Portnoy ก็กระโดดออกมา (จริงๆ) ตีกลองเพลง Shut Down จาก O.S.I. ให้ หลังจากนั้น รู้สึก FW จะแถมอีกเพลง แต่จำไม่ได้แล้วแฮะ ช่วง FW นี่ คนดูยังค่อนข้างโหรงเหรง เพราะพี่แกเริ่มเล่นก่อนเวลาหน้าตั๋ว แถมคนไม่ค่อยรู้จักกันด้วย (แย่จัง) แต่เตรียมตัวไปดีครับ แหกปากซะเยอะ เลยเริ่มเจ็บคอตั้งแต่ FW แล้วหล่ะ  FW เล่นไปประมาณครึ่งชั่วโมงแล้วก็จากไป

    หลังจาก FW จบ ก็เป็นการ set เวทีของ DT set กันนานพอสมควร เกือบ 20 นาทีได้ ตอนนี้คนเริ่มเข้ามากันหนาตาขึ้น แต่ก็ยังพอมีที่ว่างอยู่เป็นหย่อมๆ ว่าแล้ว DT ก็ออกตัวด้วย The Glass Prison จากอัลบั้มล่าสุด 6DOIT ต่อด้วย Under A Glass Moon โอ้โห พี่แกอัดกันไม่ยั้งจริงๆ คนดูก็เริ่มเฮ  เพลงที่เหลือก็มี Hollow Years, Misunderstood, Home, A Mind Beside Itself ทั้ง set (Erotomania, Voices, The Silent Man) ปิดท้ายด้วย Metropolis Pt.1 อลังการสุดๆ คนที่นั่งข้างผมมันเฮใหญ่เลย อ้อ ลีลา MP นี่เหลือกินจริงๆ ไม่รู้แกมีไม้กลอง spare ไว้กี่โหล ตีกลองไป ควงไม้กลองไป โยนไม้กลองให้คนดู โยนไม้กลองเล่น มีการรับไม่ได้ แล้วหันมาทำหน้าเซ็งๆด้วย แต่สรุปว่า DT เล่นได้สุดยอดมาก

    ในเวลาต่อมา หลังจาก DT ฟาดไปชั่วโมงครึ่ง ก็ได้เวลาเปลี่ยน set อีก แต่คราวนี้แป๊บเดียว QR ก็ออกมา พร้อมกับ Open จากอัลบั้มใหม่ Tribe พร้อมด้วยหัวเหม่งของ Geoff Tate (ดูไปดูมาคล้ายอี๊ด วงฟลาย ทั้งหัว และลีลาเลย) ตอนนี้คนแน่นเลยครับ ต้องยอมรับจริงๆ ว่าทางแถบ Pacific Northwest นี่ ถิ่นของ QR จริงๆ (วงมาจาก Seattle นี่) แฟนๆ QR นี่ ส่วนใหญ่เป็นรุ่นน้าๆลุงๆ ทั้งนั้น เห็นคนใส่เสื้อทัวร์ตั้งแต่ปี 91 มาดูด้วย เหนียวแน่นจริงๆ บางคนก็เอาไฟแช็คมาจุดด้วยนะ ย้อนยุคๆ เห็นมีคู่พ่อลูกด้วย พ่อมาดู QR ลูกมาดู DT เป็นคอนเสิร์ตสานสายใยครอบครัว จากนั้น QR ก็ขนเอาเพลงฮิตออกมาเล่นเป็นขบวน ตั้งแต่ NM156, I Am I, Screaming in digital, Empire (ชอบเป็นการส่วนตัว), Desert Dance, Jet City Woman, Silent Lucidity (คนร้องตามทั้ง hall), แล้วก็ set ย่อยจาก Operation:Mindcrime (Anarchy-X, Revolution Calling, Speak the Word, Eyes of a Stranger ซึ่งชอบเป็นการส่วนตัวอีกแล้ว), แล้วก็ปิดด้วย Best I Can มีอังกอร์แถมนิดนึง กับเพลง Take Hold of the Flame (คนเฮกันอีกแล้ว) ช่วงนี้ แถวข้างๆผม เงียบสนิทเลย อ้าว มีแต่แฟน DT เหรอเนี่ย ปล่อยให้เราเฮอยู่คนเดียว

    หลังจากปล่อยให้แฟนๆวี้ดวิ้วกันอยู่ซักพัก ก็เข้าช่วงอังกอร์ของจริง เริ่มด้วย Real World ของ QR แต่ตอนนี้ นักดนตรีทั้ง 2 วง ขึ้นมาเล่นพร้อมกัน บนเวทีมีอยู่ 10 คน พร้อมด้วยกลอง 2 ชุด (ใหญ่ยักษ์) เต็มเวทีไปหมด (หยั่งกะ Morning Musume) เท่ากับวงนี้มีกีต้าร์ 3 เบส 2 คีย์บอร์ด 1 กลอง 2 นักร้อง 2 ช่วงบรรเลงท้ายเพลง เมามันมากๆ จากนั้นก็ต่อด้วย The Spirit Carries On ของ DT เหมือนจะเป็นเพลงช้าใช่มั๊ย แต่... ก็ 10 คนอัดนี่ มันระเบิดอีกแล้ว โดยเฉพาะกลอง ตอนนี้ Scott Rockenfield มานั่งตีด้วยกันกับ MP เลย! พอจะจำได้ใช่มั๊ยครับ ว่ากลองของ MP เนี่ย 3 กระเดื่อง snare กับ tom อีกซัก 20 มั๊ง ฉาบเป็นร้อย (เว่อร์ไปนิด) ก็แบ่งๆกันตี เป็นปลาหมึกเลยหล่ะครับ ปิดท้ายด้วย Won't Get Fooled Again (The Who) ตามสูตร อันนี้ก็ผลัดกัน solo ตามอุปกรณ์เลย จบ นักดนตรีทุกคนก็ออกมาโค้งให้ผู้ชม แล้วก็แยกย้าย รวมเวลาได้ 4 ชั่วโมงนิดๆ นับจาก FW เริ่มเล่น

    ที่สังเกตได้ก็คือ ช่วง DT เนี่ย คนดูจะดูแบบอึ้งๆ (อาจจะเพราะแฟน QR เยอะกว่า ตอนเลิกงาน แอบได้ยินป้าคนนึง ใส่เสื้อ QR บอกว่า โอ้โห DT เล่นดีผิดคาด อ้าว) คือ อึ้งกับ techniques ซะมาก ในขณะที่ QR นี่ GT แกเป็น entertainer จริงๆ มีคุย มีเล่น มีเชียร์ ส่วนพี่ JBL เรา ร้องอย่างเดียวครับ อย่างที่สองก็คือ คนดูเมกันนี่ ไม่ค่อยมันเท่าไหร่แฮะ ถ้าลองเทียบกับที่ได้ฟังจาก Still Life หรือ Once in a Lifetime ทางยุโรปนี่ เชียร์หยั่งกะเชียร์บอล ดูท่าจะได้อารมณ์กว่า อย่างที่สามคือ เสียดายจัง DT ไม่ได้เล่น Pull Me Under หรือ Peruvian Skies อุตส่าห์รอฟัง

    สรุปว่า โคตรคุ้มครับที่ตัดสินใจไปดู (ถึงจะคนเดียวก็เหอะ) ประทับใจสุดๆ ก็กลับบ้านมาปวดคอ เสียงแหบ มือบวมไปตามระเบียบ จบแล้วครับ

    ปล. ไม่มีรูป เพราะเค้าไม่ได้เอากล้องเข้าอ่ะ

    แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 46 16:42:12

    จากคุณ : knotyman - [ 2 ส.ค. 46 16:40:18 ]