ความคิดเห็นที่ 1 +++ เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า ครั้งหนึ่งพ่อหลวงทรงเสด็จไปทีตลาดสด ทรงแวะไปเสวยก๋วยเตี๋ยว แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว เห็นก็สงสัย จึงทูลถามท่านว่า "ทำไมหน้า เหมือนในหลวงจัง?" ท่านไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มๆ ทรงจ่ายเงินค่าก๋วยเตี๋ยวแล้วตรัสชมว่าก๋วยเตี๋ยวอร่อย ส่วนแม่ค้ามารู้ที่หลังว่าเป็นท่านก็ได้แต่ปลื้ม +++ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ทรงเสด็จไปพระราชทานปริญญาบัตรให้กับนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ในระหว่างที่ทรงเปลี่ยนในครุย ทรงสูงมวนพระโอสถ แต่ว่าทรงหาที่จุดไม่ได้ ทางอธิการบดีซึ่งเฝ้าอยู่ก็จุดไฟให้พร้อมทูลว่า "ถวายพระเพลิงพระเจ้าข้า" ในหลวงทรงชะงัก ก่อนจะแย้มสรวลน้อยๆกับอธิการบดีว่า "เรายังไม่ตาย ถวายพระเพลิงไม่ได้หรอก" +++ เคยมีเรื่องเล่าให้ฟังว่า ในหลวงเสด็จไปในถิ่นทุรกันดารเพื่อเยี่ยมเยียนราษฎร มีอยู่ครั้งหนึ่งพระองค์ท่านทรงแจกพระเครื่องให้กับราษฎรจนหมดแล้ว ราษฎรผู้หนึ่งจึงกราบบังคมทูลขอรับพระราชทานพระเครื่องว่า "ขอเดชะ ขอพระหนึ่งองค์" ในหลวงทรงตรัสว่า "ขอเดชะ พระหมดแล้ว" +++ เรื่องที่ 1. >วันหนึ่งพระองค์ท่านเสด็จเยี่ยมเยียนพสกนิกรของท่านตามปกติที่ต่างจังหวัด >ก็มีชาวบ้านมาต้อนรับในหลวงมากมายพระองค์ท่านเสด็จพระราชดำเนินมาตามลาดพระบาท >ที่แถวหน้าก็มีหญิงชราแก่คนหนึ่งได้ก้มลงกราบแทบพระบาทแล้วก็เอามือของแกมาจับ >พระหัตถ์ของในหลวง แล้วก็พูดว่ายายดีใจเหลือเกินที่ได้เจอในหลวง >แล้วก็พูดว่ายายอย่างโน้น ยายอย่างนี้ อีกตั้งมากมายแต่ในหลวงก็ทรงเฉย ๆ >มิได้ตรัสรับสั่งตอบว่ากระไร แต่พวกข้าราชบริภารก็มองหน้ากันใหญ่ >กลัวว่าพระองค์จะทรงพอพระราชหฤหัย หรือไม่ >แต่พอพวกเราได้ยินพระองค์รับสั่งตอบว่ากับหญิงชราคนนั้น >ก็ทำให้เราถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหวเพราะ พระองค์ทรงตรัสว่า >"เรียกว่ายายได้อย่างไร อายุอ่อนกว่าแม่ฉันตั้งเยอะ ต้องเรียกน้าซิ >ถึงจะถูก" >เรื่องที่ 2. >พระองค์ท่านเสด็จไปที่จังหวัดสกลนคร เพื่อเยี่ยมเยียนชาวบ้าน >และพระองค์ก็ทรงตรัสถามชายคนหนึ่งที่มาเข้าเฝ้าเพราะแขนเจ็บเข้าเฝือก >ในหลวงทรงรับสั่งถามว่า "แขนเจ็บไปโดนอะไรมา " >ชายคนนั้นตอบว่า "ตกสะพาน" >แล้วในหลวงทรงรับสั่งกลับไปอีกว่า " แล้วแขนอีกข้างหนึ่งละ " >ชายคนนั้นก็ตอบกลับมาอีกว่า " >แขนข้างนี้ไม่ได้ตกลงไปด้วยตกข้างเดียว" >ในหลวงของเราก็ทรงพระสรวล >เรื่องที่ 3. >พระองค์เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมพสกนิกรที่ ทางภาคใต้ > คือจังหวัดนราธิวาส ทางใต้นี้มีปัญหาเรื่องดินเป็นกรดมีความเค็ม >พระองค์จึงทรงรับสั่งถามกับชาวบ้าน ที่มาเฝ้ารับเสด็จว่า >"ดินหลังบ้านเป็นอย่างไร เค็มไหม " ชาวบ้านก็มองหน้ากันแล้วทำหน้างง >ก่อนตอบกลับมาว่า " ไม่เคยชิมซักที " >ในหลวงก็รับทรงสั่งกับข้าราชบริภารที่ตามเสด็จว่า >"ชาวบ้านแถวนี้เขามีอารมณ์ขันกันดีนะ " >ครั้งหนึ่งหลายๆ ปีมาแล้ว >พระเจ้าอยู่หัวทรงประชวรนิดหน่อยเกี่ยวกับพระฉวีมีพระอาการคัน >มีหมอโรคผิวหนังคณะหนึ่งไปเข้าเฝ้าฯ เพื่อถวายการรักษา >คุณหมอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางโรคผิวหนังแต่ไม่ได้เชี่ยวชาญทางราชาศัพท์ >ก็กราบบังคมทูลว่า "เอ้อ - ทรง... อ้า- >ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพะยะค่ะ" >พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระสรวล ตรัสว่า "ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่ >จะท้องได้ยังไง" >แล้วคงจะทรงพระกรุณาว่าหมอคงจะไม่รู้ราชาศัพท์ทางด้านอวัยวะร่างกายจริงๆ >ก็พระราชทานพระบรมราชานุญาตว่า - เอ้าพูดภาษาอังกฤษกันเถอะ- >เป็นอันว่าก็กราบบังคมทูลซักพระอาการกันเป็นภาษาอังกฤษไป +++ มีเรื่องอีกเรื่องหนึ่งค่ะ เกิดขึ้นที่ อ.พร้าว บ้านดิฉันเอง พระองค์ทรงเสด็จเยี่ยมราษฎรเผ่าลีซอ พอจะเสด็จกลับ ผู้เฒ่าคนหนึ่งยื่นถุงห่อข้าวให้ท่าน เกรงว่าท่านจะหิวขณะเดินทาง เป็นน้ำพริกตาแดง กับข้าวเหนียวหนึ่งห่อ พร้อมกับบอกในหลวงว่า "หมู่บ้านเฮามันไกล กว่าเฮาจะเดินเข้าเมืองได้ใช้เวลาหลายวัน กลัวว่าท่านจะหิวกลางทาง" ปลื้มไหมคะ เรื่องนี้พ่อเล่าให้ฟัง แต่พ่อไม่ได้เป็นลีซอนะคะ เป็นเพื่อนเฉย ๆ ค่ะ +++ เช้าวันหนึ่ง เวลาประมาณ 7 โมงเช้า นางสนองพระโอฐ(เขียนไม่ค่อยถูกนะ) ของฟ้าหญิงองค์เล็ก ได้รับโทรศัพท์เป็นเสียงผู้ชาย ขอพูดสายกับฟ้าหญิง ทางนางสนองพระโอฐก็สอบถามว่าใครจะพูดสายด้วย ก้อมีเสียงตอบกลับมาว่า คนที่แบงค์ นางสนองพระโอฐก้อ งง ...งง ว่าคนที่แบงค์ทำไมโทรมาแต่เช้า แบงค์ก้อยังไม่เปิดนี่หว่า พอฟ้าหญิงรับโทรศัพท์แล้วถึงได้รู้ว่า คนที่แบงค์น่ะ ที่แบงค์จริงๆนะ ไม่เชื่อเปิดกระเป๋าตังค์ แล้วหยิบแบงค์มาดูสิ อิ อิ ขนลุกเลย +++ เรื่องนี้รุ่นพี่ที่จุฬาฯเล่าให้ฟังว่า มีอยู่ปีนึงที่ในหลวงทรงเสด็จพระราชทานปริญญาบัตร อธิการบดีอ่านรายชื่อบัณฑิตแล้วบังเอิญว่ามีเหตุขัดข้องบางประการ ทำให้อ่านขาดตอน ก็ต้องรีบหาว่าอ่านรายชื่อไปถึงไหนแล้ว ปรากฏว่าในหลวงท่านทรงจำได้ ท่านเลยตรัสกับอธิการไปว่าเมื่อกี้นี้ (ชื่อ....) เค้ารับไปแล้ว และมีอีกปีนึงขณะที่พระราชทานปริญญาบัตรอยู่ดีๆ ไฟดับไปชั่วขณะ ทำให้บัณฑิตคนหนึ่งพลาดโอกาสครั้งสำคัญในการถ่ายรูป พอในหลวงทรงพระราชทานปริญญาบัตรเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่จะให้พระบรมราโชวาท ท่านทรงให้อธิการบดีเรียกบัณฑิตคนนั้นมารับพระราชทานอีกครั้งเพื่อจะได้มีรูปไว้เป็นที่ระลึก ตื้นตันกันถ้วนทั่วทั้งหอประชุม จากคุณ : อาม่าSEXY.com - [ 27 ก.ย. 46 02:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องต่อไปนี้ ไม่ว่าผมจะอ่านกี่รอบ ขอบตาผมก้อจะมีน้ำตาเสมอ ยาวมาก...........แต่ผมเอาหัวเป็นประกันได้เลยว่า คุ้มค่าแน่นอน ถ้าได้อ่าน ดูพระบรมฉายาลักษณ์พระองค์ท่านแล้วผมคิดถึงสมเด็จย่าครับ ช่วงสมเด็จย่าเสด็จสวรรคตแล้วตั้งพระศพที่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ผมพักอยู่หน้ารามแต่ถ้าวันไหนว่างพอห้าโมงเย็นผมต้องนั่งรถสาย 60 ไปสนามหลวงทุกวันเพื่อไปฟังสวดพระอภิธรรมพระศพของสมเด็จย่า คิดว่าน่าจะไปมามากกว่า 50 ครั้งนะครับ เรียกว่าไปบ่อยจนรู้จักคุณลุงท่านหนึ่ง ท่านทำงานที่สำนักพระราชวังเป็นคนคอยบอกให้เรากราบตรงไหนบ้าง กี่ครั้ง ยังจำได้เลยว่าลุงท่านนั้นชื่อว่าลุงแป๊ะ คุณลุงท่านคงรับใช้เบื้องยุคลบาทมานานแล้วแหละครับ เรียกว่าท่านได้เครื่องราชตระผมลจุลจอมเกล้าด้วยรวมทั้งเหรียญรัตนาภรณ์ ทุกครั้งที่ผมไปไม่มีวันไหนเลยที่ผมจะไม่ร้องไห้จนลุงแซวเอาว่า โตจนป่านนี้แล้วยังร้องไห้อยู่ได้ ว่าแล้วลุงก็น้ำตาไหลออกมาเหมือนกัน เกือบทุกคืนที่ผมไปจะได้เข้าเฝ้าพระบรมวงศานุวงศ์ทุกครั้ง หลายๆครั้งโชคดีก็จะได้เข้าเฝ้าในหลวงเพราะพระองค์ท่านถ้าไม่มีพระราชกิจอะไรท่านจะเสด็จมาฟังสวดพระอภิธรรมพระศพเสด็จแม่ของท่านทุกคืน(ที่ทราบเพราะถามจากลุงเขาแหละครับ) พอพระสวดพระอภิธรรมเสร็จแล้ว ก็จะให้พสกนิกรที่มาฟังพระสวดได้ขึ้นไปกราบพระศพสมเด็จย่ารวมทั้งได้กราบในหลวงด้วย ผมกลั้นน้ำตาไม่เคยอยู่ซักครั้งเวลาที่ผมขึ้นไปกราบพระองค์ท่านทั้งสอง ผมเห็นพระภักต์ของในหลวงแล้วผมอยากแบกเอาความทุกข์ทั้งมวลที่พระองค์ท่านมีจากการสูญเสียสมเด็จแม่ของท่าน มาเป็นความทุกข์ของผมเองคนเดียวแม้ผมจะตายจากไปผมก็ยอม มีอยู่คืนหนึ่งที่ผมตื้นตันใจมากที่สุด ผมไปถึงช่วงเย็นประมาณ 6 โมงเย็นปลายเดือนธันวาคม จำได้ว่าพระราชินีเสด็จมางานพุทธาภิเษกที่วัดพระแก้วแล้วพระองค์ท่านก็เสด็จกลับ ผมยังเดินไปส่งเสด็จด้วยที่ริมถนน เสร็จแล้วผมก็ทำเหมือนอย่างทุกคืนก็คือขึ้นไปกราบพระศพสมเด็จย่าแล้วก็ลงมานั่งคอยฟังพระสวดพระอภิธรรม นั่งคอยจนเกือบ 4 ทุ่มพระก็ยังไม่เริ่มซะที คนที่มามากๆช่วงแรกๆก็กลับไปเยอะแล้ว แต่ผมตั้งใจแต่แรกแล้วว่าจะมาฟังสวด ก็คอยไปเรื่อยๆ แล้วก็มารู้สึกเอะใจว่าหรือว่าพระท่านคอยในหลวงเสด็จ คิดได้แล้วผมก็คอยจนห้าทุ่มพระถึงเริ่มสวด จำได้ว่าช่วงที่เสร็จสองจบแล้วก็หยุดพัก ผมได้ยินเสียงแตรเป่านำมาแล้วว่ามีขบวนเสด็จมา คุณเชื่อมั๊ยครับเกือบทุกพระองค์เสด็จมาฟังสวดพระอภิธรรมพระศพสมเด็จย่าในคืนนั้น ทั้งในหลวง พระราชินี พระบรม พระเทพ ฟ้าหญิงจุฬาภรณ์ พระพี่นาง องค์โสม(เท่าที่จำได้) ผมงี้ขนลุกซู่ด้วยความปลื้มปีติที่ได้เข้าเฝ้าเกือบทุกพระองค์พร้อมๆกัน หลังจากพระสวดเสร็จแล้ว มีคนจากสำนักพระราชวังบอกว่าให้ขึ้นไปกราบสมเด็จย่าได้ พร้อมทั้งบอกด้วยว่าในหลวงท่านจะทรงพรมน้ำมนต์ที่ได้จากวัดพระแก้วให้ด้วย คุณเชื่อมั๊ย ผมคิดว่าผมไม่ได้เดินขึ้นบันไดพระที่นั่งดุสิตนะ มันเหมือนความรู้สึกว่าตัวเองลอยได้ พสกนิกรที่เหลืออยู่จนเกือบเที่ยงคืนคืนนั้นอีกประมาณ 20 คนคงมีความรู้สึกไม่ต่างกับผมเท่าไหร่ ขึ้นไปแล้วลุงแป๊ะก็บอกให้กราบสมเด็จย่าก่อน เสร็จแล้วก็กราบในหลวงและพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์ พระองค์ท่าน(ในหลวง)อยู่ห่างจากผมประมาณ 5 เมตรได้ แล้วพระองค์ท่านก็หยิบขวดใส่น้ำมนต์ที่เราเห็นเวลาพระองค์ท่านสรงน้ำพระ แล้วพระองค์ท่านก็พระสุหร่ายน้ำมนต์มาตรงที่พสกนิกรหมอบกราบอยู่ จำได้ว่าท่านแย้มพระโอษฐ์น้อยๆ ส่วนทุกพระองค์โดยเฉพาะพระราชินีท่านแย้มพระโอษฐ์รวมทั้งทรงขอบใจที่พวกเรามาฟังสวดพระอภิธรรมและยังคอยเฝ้ารับเสด็จอยู่ พระราชินีท่านคุยกับพสกนิกรที่อยู่แถวข้างหน้า ส่วนผมอยู่แถวกลางๆค่อนมาทางท้ายๆแต่ก็ได้ยินชัดเจนทุกพระดำรัสที่ตรัสกับพสกนิกรแถวหน้าๆ มองไปทางไหนผมก็เห็นทุกคนทำตาแดงๆกันทั้งนั้น ส่วนผมไม่ต้องถาม เขื่อนแตกตั้งแต่น้ำมนต์มารดบนหัวแล้วครับ พระค์ท่าน(พระราชินี) ตรัสกับพสกนิกรแถวหน้าประมาณ 5 นาทีได้(รู้สึกมันผ่านไปเร็วมากเลยครับ อยากให้นานชั่วกัปชั่วกัลป์) พระองค์ท่านบอกว่าจะปีใหม่แล้วไม่มีของขวัญอะไรจะให้ ขอให้น้ำมนต์แทนของขวัญปีใหม่ก็แล้วกัน ผมฟังแล้วก็ได้แต่ก้มหน้าเช็ดน้ำตาป้อยๆ ยังดีที่ไม่ถึงขนาดสะอึกสะอื้น เสร็จแล้วลุงแป๊ะก็บอกให้เรากราบอีกครั้งแล้วก็คลานลงจากพระที่นั่ง ผมหันไปมองลุงแป๊ะ แกก็ตาแดงๆเหมือนกัน เสร็จแล้วพวกเราก็ไปตั้งแถวรอส่งเสด็จที่ริมถนนหน้าพระที่นั่งจักรี พอซักพักทุกพระองค์ก็เสด็จพระราชดำเนินกลับ จำได้ว่าในรถพระที่นั่งในหลวงทรงแย้มพระโอฐ์มาทางพวกเรารวมทั้งพระราชินีทรงโบกพระหัตถ์ให้ด้วย พอเสด็จกลับแล้วพวกเราก็มองหน้ากันทุกคนครับประมาณ 20 คนร้องไห้ทั้งคนหนุ่มคนสาวคนแก่ มีลุงแก่ๆท่านนึงบอกว่ามาจากกระทุ่มแบน ลุงบอกว่าให้จำคืนนี้เอาไว้นะคืนนี้จะเป็นคืนที่คนไทยทั่วทั้งประเทศต้องอิจฉาเรา และเราจะเป็นกลุ่มคนไทยที่โชคดีที่สุดและคืนนี้จะนอนหลับอย่างเป็นสุขที่สุด ผมว่าจริงของแกเกือบทุกเรื่องแต่ที่ไม่จริงก็คือคืนนั้นผมนอนไม่หลับ รวมทั้งผมไม่ยอมสระผมไปอีก 1 สัปดาห์ ปีใหม่ปีนั้นผมเลยไม่ยอมรับของขวัญจากใครเลย เวลาคนให้ของขวัญถามว่าทำไม ผมก็จะเล่าเรื่องนี้ให้ฟังทุกครั้ง เป็นบุญของเราทุกคนนะครับที่มีคนที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างให้คนอีก 63 ล้านคนได้มากเท่านี้ เคยอ่านหนังสือพระราชอารมณ์ขันของในหลวง มาแล้ว และจำเรื่องหนึ่งได้ขึ้นใจ ซึ่งเรื่องนี้ได้นำมาเป็นมิวสิควีดีโอ เพลงที่พี่เบิร์ดได้ร้องไว้ ".....พ่อรู้ว่า พ่อคือ พลังของแผ่นดิน......" นั่นคือ มีคุณยายแก่คนหนึ่งที่พอรู้ว่าในหลวงจะเสด็จมาที่หมู่บ้าน จึงรีบตื่นแต่เช้ามืดออกไปเก็บดอกบัวที่แกคิดว่าสวยที่สุดเพื่อถวายแด่ในหลวง ปรากฎว่า กว่าพระองค์ท่านจะเสด็จมาถึงก็เป็นเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ดอกบัวก็เ++่ยวไปแล้ว แต่เมื่อพระองค์ท่านเสด็จมาถึง ก็ได้เอื้อมพระหัตถ์หยิบดอกบัวเ++่ยวจากมือคุณยายคนนั้น คุณยายปลาบปลื้มใจจนน้ำตาไหล และก้มกราบที่พระบาท เราอ่านถึงตอนนี้แล้วนึกถึงภาพในมิวสิควีดีโอนั่นจริง ๆ อยากให้ทุกท่านที่ได้แสดงความเห็นในที่นี้ และท่านที่ได้อ่าน อย่าเพียงแต่รู้สึกว่า รักและเทิดทูนพระองค์ท่านเท่านั้น อยากให้ทุกท่านทำในสิ่งที่ดี และปฎิบัติตามพระบรมราชโชวาท เพื่อให้พระองค์ท่านได้เหนื่อยน้อยลงกว่านี้ ขอให้นึกถึงเพลงที่คุณเบิร์ดร้อง นั่นแสดงถึง สิ่งที่พวกเราทุกคนควรจะปฎิบัติเพื่อพระองค์ท่านจริง ๆ มีมาเล่าอีกเรื่องนึง พอๆกะคนในแบงค์เลย คิคิคิ สถานที่....รู้สึกจะเป็นวังไกลกังวล (ถ้าจำไม่ผิด) เราก็ใช้คำราชาศัพท์ผิดๆถูกๆ - -''' ทรงออกมาวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า ขาออก ไม่มีอะไร แต่ตอนที่ท่านจะกลับเข้าไป ยามที่เฝ้าหน้าปากประตูไม่ยอมให้ท่านเสด็จเข้าไปข้างใน บอกว่าห้ามบุคคลภายนอกเข้า (ท่าทางจะเพิ่งเปลี่ยนเวร) ท่านก็ตรัสว่า มีแบงค์ในกระเป๋าไหม ยามก้ตอบว่ามี มีแบงค์ 20 ก็เอาขึ้นมาดู ท่านก็ถามว่าหน้าท่านกันคนในแบงค์น่ะ เหมือนกันไหม? เท่านั้นแหละ ยามทำอะไรไม่ถูกเลย ทั้งเปิดประตู ทั้งหมอบกราบ แทบไม่ทัน มีอีกเรื่อง1ที่ผมซึ้งในพระทัยของในหลวงมากๆเลยอะคับคือพระองค์ทรงเสด็จไปบ้านของครูแลพร้อมทั้งคณะของพระองค์ในสมั้ยนั้นทรงไปกะทูตชาวต่างประเทศขององค์การอนามัยโดยที่ครูแลไม่รู้มาก่อนว่าในหลวงทรงจะเสด็จมาหาและในหลวงก้ได้ขอครูขึ้นไปชมในบ้านขณะที่เดินขึ้นครูแลก็หยุดที่จะให้ในหลวงทรงขึ่นบันไดไปก่อนแต่ในหลวงทรงตรัสกลับมาว่านี่เป็นบ้านของครูแลต้องให้ครุแลนำทางเราไปนะและพระองค์ก้ได้ทรงทานอาหารร่วมกับครูแลอย่างไม่ถือพระองค์ซึ่งผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าในโลกนี้จะมีใครที่ดีเท่าในหลวงแล้ว +++เรื่องดีๆแบบนี้ หาอ่านได้ในหนังสือ ที่สุดของหัวใจ รวมเรื่องประทับใจไว้เยอะ ลองไปหาดูตามร้านหนังสือนะ+++ **ต้องขอขอบคุณคนที่นำมาโพสต์ที่เว๊ปประมูลด้วยน่ะครับ** จากคุณ : อาม่าSEXY.com - [ 27 ก.ย. 46 02:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นกระทู้แรกในชีวิต ที่โหวตให้ ตั้งแต่อ่านTopic แล้ว ชอบๆค่ะ โหวตๆ จากคุณ : Ice-Choc^0^ - [ 27 ก.ย. 46 02:31:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่าอิจฉาคุณอาม่าเซ็กซี่จัง ถ้าเป็นเรานะ ปลื้มยิ่งกว่าได้เงินล้านอีก ไม่รู้ซิ เหุตการณ์อย่างที่คุณเจอไม่ได้ซื้อด้วยเงินเหมือนคนรวยบางคน และเห็นด้วยทุกกรณีค่ะว่าพวกเราคนไทยทุกคนควรจะทำตัวอย่างในเพลงที่พี่เบิร์ดร้องไว้ จากคุณ : ADSL - [ 27 ก.ย. 46 09:18:53 A:203.118.76.85 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วก็อ่านอีกได้ ยิ่งอ่านยิ่งดี จากคุณ : เจดีย์ใหญ่*ญาติ*เจไดยุธ - [ 27 ก.ย. 46 09:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นเรื่องที่อ่านได้ไม่มีเบื่อค่ะ ^_^ จากคุณ : Nickky - [ 27 ก.ย. 46 13:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โหวตให้ด้วยค่ะ อ่านแล้วขนลุกเลย...รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ จากคุณ : knitting - [ 27 ก.ย. 46 15:33:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เคยอ่านแล้ว ชอบมากๆเหมือนกันค่ะ จากคุณ : am_milinda - [ 27 ก.ย. 46 17:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตายแล้วพิมพ์ตก จะบอกว่า........อ่านได้ไม่เบื่อจริงๆด้วย........ ******************************* ขอโทษค่า จากคุณ : Goya_aTaan - [ 28 ก.ย. 46 14:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฮือๆๆๆใครลบคห.9ได้ ลบให้หน่อย เป็นตราบาปชั่วชีวิตเลย.........ฮือๆๆๆๆๆ จากคุณ : Goya_aTaan - [ 28 ก.ย. 46 14:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 click ที่แก้ไขข้อความ ในกรอบกระทู้ของคุณที่มุมบนขวาสิคะ Goya_aTaan ขอบคุณเจ้าของทู้มากๆค่ะ จากคุณ : spaceship (spaceship) - [ 28 ก.ย. 46 15:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อืม....ขอบคุณคุณspaceship มากค่ะ จากคุณ : Goya_aTaan - [ 30 ก.ย. 46 14:39:22 ]