กระทู้นี้แตกประเด็นมาจาก A2446291
Chapter 24
----- flash come ---
เหนือน่านฟ้าญี่ปุ่น เครื่องบิน ( เต้าหมิงกรุ๊ป) ลดระดับเพดานบินลงเรื่อย ๆ
ฮัวเจ๋อเล่ยมองดูสายฝนที่กระหน่ำซัดริมหน้าต่าง
..มือคลำต่ำที่ช่องท้องด้านซ้าย ภายใต้เสื้อเชิ้ตคือรอยแผลเป็นจากกระสุนในวันนั้น
-------
คองคอร์ด
.21
.สีดำมะเมื่อม กำลังทะยานด้วยความเร็วฝ่าสายฝนมุ่งหน้าสู่น่านฟ้าญี่ปุ่นเช่นเดียวกัน
ซาบุเกลี่ยเส้นผมที่เคลียข้างแก้มนวลของซาร่า
เธอหลับเพราะฤทธิ์ยาสลบ
อึ๊
. ซาบุกุมหน้าอก ความรู้สึกเจ็บปวดแล่นผ่านมาเป็นระรอก
.กระสุนด้านหลังคงเลื่อนตำแหน่งอีกแล้ว และเขาเริ่มรู้สึกว่ามือที่แตะใบหน้าของซาร่าเริ่มด้านชา
---- flash back ----
ลำแสงรำไรของดวงจันทร์ทอดผ่าน ราตรีของรัตติกาล
.ร่างสีขาวของหญิงสาวนอนทอดระทวยอยู่กลางเตียงนุ่ม
.. ชายหนุ่มอีกคนนั่งกุมขมับอยู่ริมหน้าต่าง
เขานึกอยากทำโทษตัวเองที่ทำร้ายผู้หญิงที่เขารักมากมายถึงเพียงนั้น
ซาบุมองคราบน้ำตาบนแก้มเนียนใสของซาร่า
..เธอคงแอบร้องไห้ลับหลังเขากระมัง
เพราะเขาจำได้แต่เพียงเสียงที่ตะโกนใส่หน้าพร้อมสายตาที่เกลียดชังเขาเท่านั้น
ฉันเกลียดคนอย่างนายซาบุ
.เกลียด ! .. เกลียด ! เกลียด ! ได้ยินไหม
ซาบุเลื่อนสายตาจากใบหน้ามาสู่ข้อเท้าเล็ก ๆ
..มองรอยช้ำสีม่วง รอบ ๆ ตรวนเหล็กด้วยความทรมานใจ
ซาร่าหนีจากเขาไปนับครั้งไม่ถ้วน
ทั้ง ๆที่การหนีไปจากเขาหมายถึงความลำบากนานัปการ แต่ว่าซาร่าก็จากเขาไปเสมอ
การเจอกันครั้งล่าสุดไม่น่าประทับใจเอาเสียเลย เพราะซาบุหมดความอดทนในความดื้อรั้นของเธอแล้ว การที่ไปเจอเธอในสถานที่แห่งนั้นมันสร้างความรวดร้าวให้แก่เขายิ่งกว่าเอาน้ำกรดมาสาดหัวใจของเขาเสียอีก ( ไปเจอในบาร์ชั้นสูง )
.. ทำไมเธอถึงยอมไปอยู่ในที่โสมมแบบนั้นมากกว่าอยู่กับเขา
ซาบุทั้งฉุดทั้งกระชากเธอออกมาจากบาร์เวรนั่น ( แล้วสั่งให้ลูกน้องถล่มบาร์ดังกล่าวจนยับไม่เหลือซาก )
แต่ว่าซาร่าก็ยังดิ้นรนประท้วง ถ่มน้ำลายใส่หน้าของเขา
ซาบุโกรธจนไม่สามารถรั้งอารมณ์ไว้ได้อยู่ ทุกอย่างจบลงด้วยการขืนใจเธออีกครั้ง
เขานำตรวนเหล็กมาใส่ทั้งข้อเท้าและมือของเธอเป็นการทำโทษ
ซาร่าไม่หมดพยศ เธอทั้งกระชากทั้งดึงตรวนเหล็ก
.. ทำอย่างกับว่ามันเป็นเชือกเก่า ๆ ที่จะกระชากขาดได้โดยง่ายถ้าเธอออกแรง
. แต่ว่าเพราะมันเป็นตรวนเหล็ก ยิ่งเธอออกแรงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นการทำร้ายตัวเองมากเท่านั้น
.. ซาบุมองเธออาละวาดแม้จะรู้สึกปวดร้าวที่ได้เห็นเนื้อนวลของเธอเป็นแผล แต่ว่าเขาก็พยายามคุมใบหน้าให้เย็นชาและอำมหิตเพื่อให้เธอรู้ว่าเขาจะไม่มีวันใจอ่อนกับเธออีกแล้ว
ขอโทษซาร่า
..ฉันขอโทษ ซาบุพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ค่อย ๆ ปลดพันธนาการที่ข้อเท้าและข้อมือของซาร่าอย่างเบามือ ซาร่าสะดุ้งน้อย ๆ แต่ไม่รู้สึกตัว เธอขดกายหนีความหนาวเย็นยามค่ำคืน
ฮึก !
ฮึก !
แม้ในยามหลับซาร่าก็กลั้นสะอื้น นั่นอาจเป็นเพราะซาร่าไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอของเธอ
ซาบุทอดกายลงนอนเคียงข้าง ห่อร่างของซาร่าด้วยผ้าห่มแคชเมียร์แสนนุ่ม ก่อนจะคว้าร่างนั้นมาซุกในอ้อมอกเพื่อปันไออุ่นให้เธออีกชั้นหนึ่ง
ซาบุจูบขมับของซาร่าเบา ๆ
ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหนีฉันไปอีกแล้วซาร่า
ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว
--------------
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 46 16:37:03
จากคุณ :
lofidin 
- [
28 ก.ย. 46 16:35:15
]
f4 next generate( Chapter 24 ) ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่รักที่ตามอ่านกันมาตลอดค่ะ
