ขอนอกใจเฮีย……มาเล่าประสบการณ์เจอตี๋แวนทั้งที่ในกองถ่ายที่โรงงานสุรา..ที่อุโมงค์และที่โรงแรม ( ขอโทษทีที่อาจจะยาวไปหน่อย)

    ปล.ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าไม่ได้จะมาอวดอะไร (เพราะตอนที่เราเจอตี๋ที่โรงงานสุราเสร็จแล้วตอนเดินออกมา อารมณ์กำลังดีใจก็เลยพูดเล่ากับเพื่อนเสียงดังไปหน่อย คนที่มาดักรอดูอยู่ข้างหน้าก็มองเราแบบประมาณหมั่นไส้ ทั้งที่เราไม่ได้มีเจตนาจะคุยอวดสักหน่อย แค่ดีใจมากไปหน่อยเท่านั้น) และก็เลยอยากเล่าประสบการณ์ดีๆที่เราได้เจอตี๋ให้เพื่อนๆ ที่ไม่มีโอกาสได้เจอ ได้ฟังกัน จะได้รู้ว่าตี๋เป็นคนน่ารักขนาดไหน (จนเราเกือบเปลี่ยนใจจากเฮียมาชอบตี๋สะแล้ว ถ้าเฮียเป็นได้ครึ่งนึงของตี๋ก็คงดี แต่ไม่เป็นไรเราเข้าใจเฮีย และก็ยอมรับในความเฉยชาของเค้าได้และก็ยังจะชอบเค้าต่อไป แต่ก็ขอนอกใจชอบตี๋เพิ่มอีกคนหนึ่งละกันนะ ขอเริ่มจากบรรยากาศที่ดอนเมืองก่อนละกัน เพราะเป็นที่แรกที่ได้เจอแวนเนสและเจอรี่ย์ หลังจากที่ไปตามเฮียกับไจ๋มาก็ได้พักสงบใจหนึ่งวัน แต่เราก็ไม่ได้พักหรอกนะเพราะต้องทำรายงาน+อ่านหนังสือสอบ จำได้ว่าวันนั้นนั่งพิมพ์รายงานถึงตีห้าแล้วก็นอนถึง 8 โมงกว่าๆ แล้วก็ตื่นไปดอนเมือง ไปถึงประมาณ 10 โมง ก็เตรียมหาโลเกชั่นในการยืนว่าจะอยู่ตรงไหนกันดี ในที่สุดตี๋กับป๋าก็มาถึงแล้วก็จะออกตรง fast track ประมาณ 2 -3 ครั้งใช่ไหม คนที่ยืนอยู่หน้าๆ ตรงนั้นก็จะได้เห็นหัวตี๋กับป๋า แต่เรามัวแต่มาดักรอตรงที่เฮียเดินออกมาวันก่อน คนกรี๊ดทีก็ตื่นเต้นที แต่คิดว่าถ้าวิ่งไปก็มองไม่เห็นอยู่ดี ก็เลยเดินไปขึ้นบันไดเลื่อนส่องดูเหตุการณ์ ก็เห็นเป็นเงาๆจากในห้องว่าการ์ดกำลังเดินพา 2 คนนั้นออกมา ก็เลยรีบวิ่งไป แต่ก็มองไม่เห็น เห็นแต่ผมเซ็งเลย
    เพื่อนเราก็เลยวิ่งเข้าไปทางที่สำหรับลูกเรือเข้าที่อยู่เลยฟาสแทรคมา แต่ก็ไม่ได้เข้าไปถึงข้างในนะ เพราะมันจะมีกระจก+ประตูกระจกกั้นอยู่แล้วมียามแต่มันก็มองเห็นห้องกระจกที่ 2 คนนั้นนั่งอยู่ (ที่เคยมีคนมาโพสต์รูปแล้วเรียกว่าตู้ปลาอ่ะ) แต่ก็มองไม่เห็น 2 คนนั้นเพราะเค้านั่งอยู่ แบบว่าเห็นแต่เสี่ยวจือเต็มๆ จนในที่สุด 2 หนุ่มก็ลุกขึ้น แล้วเดินหันหน้ามาทางที่กลุ่มพวกเรายืนดูอยู่ ตอนแรกก็ดีใจนึกว่าจะเดินมาออกตรงประตูที่พวกเรายืนอยู่สะอีก แต่ที่ไหนได้ดันเลี้ยวออกประตูหลังออกไปสะนี่ แต่ไม่เป็นไรยังไงพวกเข้าก็เดินหันหน้ามาทางพวกเรานานเหมือนกันนะ ยังไงก็ได้เห็นหน้าเต็มๆ จะ โดยเฉพาะตี๋ ซึ่งจะเดินอยู่หน้า ไม่มีการ์ดรุมมากนัก ส่วนป๋าจะมีการ์ดล้อมรอบมากหน่อย แล้วก็เสียดายที่เค้าใส่หมวกเลยมองเห็นไม่เต็มหน้า( แต่ก็ได้เห็นหน้าแบบตรงๆที่มีหมวกปิดอยู่ ) ดีใจสุดๆ ได้เจอ F4 ครบสี่คนแล้ว วันนั้นตื่นเต้นมากๆ แต่ก็ไม่ได้ตามต่อ เพราะวันพุธมีพรีเซ็นต์รายงาน+สอบ ก็เลยตัดใจไม่ตาม อีกอย่างที่ไปดอนเมืองก็คิดแค่ว่าเจอก็ได้ไม่เจอก็ได้ เพราะไม่ใช่คนที่เราชอบมากที่สุด แต่ในเมื่อเค้ามาถึงเมืองไทยแล้วก็อยากจะเห็นตัวจริงๆของพวกเค้า แล้วก็โชคดีที่ได้เห็น ช่วงนั้นก็ไหว้พระพรหม และศาลพระภูมิหลายที่ให้ได้เจอทั้ง 4 คน ไม่คิดว่าจะได้เจอจริง ( จากการที่ได้เจอทั้งสี่คน เราคิดว่า 3 คนค่อนข้างจะเหมือนในรูปนะ มีแต่เฮียของเราที่ไม่ค่อยเหมือนในรูป (จากที่เราเคยเห็นเฮียที่โรงแรมสุโขทัย กับที่รพ.โรงงานยาสูบนะ เพราะคราวนี้พลาดไม่เจอเฮีย เจอแต่ไจ๋)
    หลังจากวันอังคารแล้วก็หยุดชั่วคราว เพราะรู้ว่าไปที่พระประแดงยังไงก็ไม่ได้เห็น จนวันพฤหัสก็รู้ว่าเค้ามีคิวมาถ่ายที่อุโมงค์ตอนตีหนึ่ง ซึ่งตอนนี้เราว่างแล้ว ถึงจะไม่ได้ชอบใคร แต่ก็แบบว่าเค้าอยู่ในเมืองไทยนะ แล้วจะมีโอกาสมาอีกไหมก็ยังไม่รู้ ถ้าจะนอนอยู่บ้านเฉยๆ มันก็กระวนกระวายใจ ก็เลย ออกไปคืนนั้น ตอนห้าทุ่ม เพื่อนของเพื่อนเราซึ่งอยู่ในกองถ่ายก็บอกว่าที่พระประแดงเหลืออีกคิวเดียว ถ้าเสร็จแล้วก็จะไปอุโมงค์ แต่ฝนดันตก ตี 3 เราโทรกลับไปเพื่อนของเพื่อนบอกว่า กำลังจะถ่ายคิวสุดท้ายวันนี้คงไม่ไปอุโมงค์แล้ว สรุปวันนี้แห้ว


    จากคุณ : เคน จัง - [ 5 ต.ค. 46 21:33:04 A:203.144.195.82 X: ]