ความคิดเห็นที่ 1 ตอนนั้นอย่างที่บอกค่ะ มีข่าวมาหลายกระแสมาก รวมถึงข่าวที่ว่า ป๋ากะตี๋โกรธมากที่แฟนไทยรุมทึ้ง ดังนั้นเราเลยคิดว่าด้วยเหตุนี้นี่เองทำให้ป๋าไม่อยากให้เราเห็น และไม่อยากให้เราเห็น หรือไม่บริษัทก็ไม่ต้องการให้เราเห็นอ่ะ แต่เราก็แปลกใจว่าทำมายตี๋ให้เห็นได้ ถึงแม้ว่าจะเห็นพียงเสี้ยวตี๋ก็เหอะ  พวกเราหลายคนเสียใจ ว่าเหตุการณ์ที่สนามบินมีผลกระทบเพียงนั้นเชียวหรือ เพราะว่าเราเองก็ตอบไม่ได้อ่ะ เพราะว่าเราเองไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ที่สนามบินค่ะ  แต่ว่าเอาเป็นว่า พอรถพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เราก็เห็นเพียงเสี้ยวตี๋เท่านั้น หลังจากที่เค้าออกไปแล้ว เราก็รีบส่งข่าวไปยังคนที่ไปรออยู่ที่โรงงานที่พระปะแดงค่ะ ขอบอกว่ามีคนอยู่ที่นั่นน้อยมาก เพราะว่า เราโทรหาใครก็แล้ว แต่ว่าทุกคนบอกกลับมาว่า พี่นางขา วันนี้ป๋าไม่มีถ่ายนี่ค่ะ  555 สรุปแล้วคือ แทบไม่มีสายข่าวเลยที่โรงงาน  แต่แล้วในที่สุดค่ะ พี่วรรณ อยู่ที่โรงงานค่ะ  อิอิ คอยรายงาน  555  ( ขอบคุณพี่วรรณมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ) ที่คอยรายงานผ่านทางพี่ผิง  แต่แล้วพี่วรรณก็ได้เฝ้าที่โรงงานค่ะ เฝ้าไปเรื่อย ๆ ในขณะที่เรานั้นไปหาข้าวกินกันอย่างอิ่มหนำ เพราะว่าคิดแน่ ๆ ว่าไม่ตามที่โรงงานอ่ะ เพราะว่าเมื่อคืนแรกเลยที่ที่พวกพี่น้องนกที่ไปเฝ้านั้น เฝ้าจนเช้าก็ไม่เห็นอารายเลย  เราเลยไปกินข้าวกัน  หลังจากกินข้าวเสร็จก็ไปเปลี่ยนรองเท้าค่ะ อิอิ จากสูงให้กลายเป็นแตะ  สนับสนุนรองเท้าโดยพี่ผิงค่ะ   พอทานข้าวเสร็จเราก็ตัดสินใจย้ายไปที่อุโมงค่ะ มีรถทั้งหมด 4 คัน ที่ไปด้วยกัน จำไม่ได้แล้วว่าใครบ้าง เพราะว่าเป็นคนที่นัด ๆ มาเจอกัน ทางโทรศัพย์ เพื่อที่จะย้าย ๆ ไปพร้อม ๆ กัน  แต่เมื่อไปถึงอุโมง ปรากฏว่า ฝนตกค่ะ แล้วมีคนอออยู่ที่นั่นเกิน 200 แน่ ๆ  แต่เราก็ตัดสินใจรอซักพัก ( ประมาณ เป็นชั่วโมงเหมือนกันอ่ะ ) และในที่สุดเราก็เห็นรถกองถ่ายมาค่ะ เค้ามาเซ็ทฉาก อิอิ อย่างที่บอกค่ะ เรายังมีพี่วรรณที่คอยอยู่ที่โรงงานค่ะ คอยทั้งที่ฝนตก และโทรกะส่งข่าวกะพี่ผิงให้เป็นระยะ ๆ  พอผ่านไปซักพัก เค้าก็พูดกันว่า ฉากนี้เป็นฉากที่ตี๋ถ่ายคนเดียว และประกอบกับทางพี่วรรณ ส่งข่าวมาว่า ที่โรงงานนั้นเซ็ทฉาก ข้างนอกค่ะ หมายถึงว่าถ้าพี่วรรณเห็นฉาก ก็หมายความว่า ถ้า พวกเค้าออกมาถ่ายข้างนอกนั้นก็ต้องเห็นเค้าแน่นอน และเค้าก็พูดว่าฉากข้างนอกที่เป็นฉากสลิงนั้นป๋าจะเป็นคนถ่ายด้วยอ่ะ ดังนั้นนี่เป็นโอกาสดีที่จะได้เห็น เราเลย ตัดสินใจย้ายไปที่โน่น แต่ระหว่างนั้นเกิดการแตกแยกขึ้นค่ะ กลุ่มเราต้องแยกออกเป็นหลายสาย เพราะว่าบางคนไม่อยากไป เพราะคิดว่าไปก็ไม่เห็น ส่วนบางกลุ่มอยากไปรอที่โรงแรม เพราะว่าเผื่อว่าจะได้เห็นตอนกลับอ่ะ  แต่กลับกลายเป็นการดีค่ะ เพราะหมายความว่านั่นกลายเป็นประสานงานกันทางด้านการส่งข่าวที่ดีเยี่ยมค่ะ อิอิ ส่วนรถคันของเรา ซึ่งมีพี่ผิง เป็นคนขับ พี่ใหญ่ แล้วก็นาง นั้นตัดสินใจไปที่โรงงานค่ะ เพราะคิดว่าเอาวะ ไงก็ ไปเสี่ยงหาคุณชายกะฉากข้างนอกดีกว่า เพราะว่า ถ้าที่โน่นไม่มีอารายจิง ๆ ก็สามารถกลับมาดูตี๋ถ่ายที่นี่ทัน  ดังนั้นเราจึงจะออกเดินทาง และมีรถ น้องอีกคันตามมาได้แก่รถน้องออย  และมีฝน ติดต่อมาว่าจะไปด้วยกัน จึงได้ขับรถตามกันไป  โดยที่เราได้ถามทางกะคนที่อยู่ที่โรงงานค่ะ  และในที่สุดเราก็สามารถไปถึงโรงงานค่ะพอไปถึงโรงงาน เค้าก็ออกมาบอกว่า เอารถออกด้วยครับ รถจะออก แต่เราไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนั้น เราจึงได้อ้อมไปด้านหลังเพื่อเจอกะพี่วรรณก่อนค่ะ แต่พอไปถึงยังไม่เจอพี่วรรณค่ะ เจอเด็ก 2 คนค่ะ เดินกลับมา เพราะว่าที่นั่นไม่มีคนแล้ว เค้ามาบอกว่า เจอร์รี่ถ่ายเสร็จแล้วกำลังจะออกค่ะ เพราะว่าคนที่เหลือคิวถ่ายมีแค่คนเดียวคือตี๋  ดังนั้นค่ะ เรารีบกลับมาที่รถ เพื่อดักป๋า แต่ว่าไม่ทันค่ะ ฝนเล่าให้ฟังอย่างที่บอกในกระทู้น่ะค่ะว่าเห็นคล้ายป๋านั่งออกไป พร้อมด้วยเรื่องที่ฟังจากน้อง 2 คนที่บังเอิญเจอ ได้ยืนยันมาค่ะ เราจึงตัดสินใจ รีบบึ่งรถ ตามกันไป เพื่อจะไล่ให้ทันรถป๋า แต่ก็ไม่ทันค่ะ แถมยังพลัดหลงกะรถของฝนด้วยค่ะเพราะว่าเราคุยเรื่องเส้นทางผิดพลาด แต่ด้วยฝีมือการขับรถของพี่ผิงแล้ว ทำให้ เราไปถึงที่โรงแรมทันรถฝนค่ะ   แต่ระหว่างทางนั้นเราได้ติดต่อกะเพื่อนค่ะ  ทางอุโมงค์เค้าบอกว่ามา ยกเลิกการถ่ายทำแล้วค่ะ เพราะว่าตี๋ถ่ายที่โรงงานเสร็จช้า ดังนั้น ถ่ายคืนนี้ก็ไม่เสร็จ เท่านั้นค่ะ เป็นอันสรุปได้แน่นอนว่าป๋าที่นั่งรถออกไปต้องกลับโรงแรมแน่นอนจึงได้โทรบอกเพื่อนที่โรงแรมให้รอไว้ และโทรบอกเพื่อนที่อุโมงให้รีบตามไป  และในระหว่างทางคิดว่าเพื่อนที่โรงแรมต้องได้เจอแน่ และเราคงไมได้เจอ เพราะว่าขับตามรถป๋าไม่ทันแต่ปรากฎว่า รถป๋ายังมาไม่ถึง และเราก็เลยมาสมทบกับเพื่อนกลุ่มเล็ก ๆ ถามเค้าว่า ป๋ามายัง เค้าบอกว่ายังค่ะ ดังนั้นเราจึงได้ปักหลักรอ เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงค่ะก็ไม่มาซะที ปรากฏว่าไม่นานจากนั้นนักค่ะ  ก็มีรถมาค่ะ แต่ก่อนที่รถจะมา เราได้คุยกันค่ะ ว่าจะห้ามกรี้ด ห้ามร้อง แล้วห้ามกรู เพื่อนทุกคนให้ความร่วมมือค่ะ เห็นตรงกัน พอรถมา คนเริ่มวิ่งค่ะ อิอิ ใช่ค่ะ วิ่งตามรถป๋าค่ะ (ขอบคุณรองเท้าแตะจากพี่ผิงอีกครั้ง ไม่งั้นวิ่งตามรถป๋าไม่ทันแน่ ๆ  )  แต่ระหว่างทาง ได้ตะโกนห้ามกรี้ดไปด้วย จึงเป็นการวิ่งโดนสงบ แปลกค่ะ แต่ก็ดีค่ะ ทุกคนให้ควมร่วมมือ พอเราไปถึง ก็เริ่มมีคนทยอมมาค่ะ เราได้ตะโกนค่ะ ว่าห้ามกรี้ด แล้วให้เรียงแถวห้ามบังหน้ารถ เพราะว่าไม่อย่างนั้นจะทำให้เค้าโกรธอีก พวกเราทุกคนทำตามอย่างไม่น่าเชื่อค่ะ อิอิ แล้วก็ได้แต่โบกมือโดยไม่มีเสียงร้อง พร้อมกับคำว่าเจอรี่รอดไรฟันออกมาเบา ๆ 555ระหว่างนั้น ในรถค่ะ มองไปน่ะค่ะ จะเห็นป๋าค่ะ นั่งอยู่ ในเงามืด  มีแสงจากนอกรถสอ่งรอดผ้าม่านเข้าไป แม้ในความมืด สลัว ๆ ก็ขอบอกว่าป๋าหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   แล้วก็อมยิ้มค่ะ ขอบอกว่าป๋าเราตายิ้มได้จิง ๆ ค่ะพวกเรามองกันอยู่นาน อย่างเป็นระเบียบ   เราคิดเอาเองค่ะ เนื่องด้วย พวกเราบังคับกันได้เรื่องความเป็นระเบียบ คุณชายเลย ตอบแทนความน่ารักของเราด้วยกัน เอื้อมมือไปเปิดไฟค่ะเท่านั้นแหละค่ะ ก็มีเสียงกรี้ดดดดดดดด ขึ้นมาอีก แต่ยังไม่ดังมาก ก็มีเสียงดังขึ้นมาค่ะ ว่าอย่ากรี้ดดดดดดดด อย่ากรู อย่ากรี้ดดดดดดดด ค่ะ ( เสียงดิชั้นเองค่ะ แล้วก็เสียงจากพี่ใหญ่ กับเพื่อนอีกหลายคนที่ช่วยกันพูดค่ะ  และก็ไม่น่าเชื่อค่ะ ทุกคนฟังค่ะได้แต่ยืนมองค่ะ ป๋าหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกว่าเก่าอีกค่ะ หล่อแบบประมาณว่า ไม่เหมือนในรูปเลยค่ะ ที่ใคร ๆ ว่าหล่อกว่าเป็น 10 เท่านั้น เป็นเรื่องจิงค่ะ ยืนยันได้  หน้าเด็กมากกกกกกกก  ส่วนอย่างอื่นนั้น ฝนคงบรรยายไปหมดแล้ว ก็แบบนั้นล่ะค่ะ ขอบอกแค่ว่าหล่อโครต ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ อิอิ  แล้วป๋าก็โบกมือให้เราค่ะ น่ารัก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ป๋านั่งให้เราดูนานค่ะ นานพอให้นางได้พิจาณาแทบทุกอย่างบนหน้าป๋าได้หมด  และ คนของเค้าเปิดประตูรถค่ะ ประมาณว่ากำลังจะลง แต่ปรากฎว่ามีคนด้านหลังท้าย ๆ แถว กรี้ดดดดดดด และกรูขึ้นมาค่ะไม่มาก แต่นั่นก็ทำให้พอที่จะทำให้เค้าปิดประตูรถเลยค่ะ คนขับรถขึ้นมานั่งและขับรถหนีไปเลย อิอิ เศร้าค่ะ แต่จากจุดนี้แสดงให้เห็นว่า ป๋าเรานั้นไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ก็คือเค้าไม่ได้โกรธพวกเราค่ะ และที่เค้าไม่เปิดม่านนั้นคงเป็นเพราะว่าที่บริษัทไม่ให้ทำมากกว่า  เพราะว่าวันนั้นพวกเราดูกันอย่างสงบ เค้าเลยให้เราดูนานมากกกก จนกระทั่งอย่างที่บอกค่ะ เริ่มมีคนกรูเพราะว่าประตูรถเปิดออก เค้าเลยขับรถหนีไป ส่วนพวกเรานั้นเดินเข้าไปในโรงแรมค่ะ แล้วนั่งรอกันอย่างสงบ ใช้มุขเดิมค่ะ ไม่ก่อความวุ่นวายแล้วต่อรองกะการ์ดว่าจะไม่สร้างความวุ่นวายเราเลยได้แต่รอหน้าลิฟ เพราะว่ารถอ้อมมาด้านหน้า แต่ว่าที่จิงแล้วเค้าอ้อมกลับไปที่เก่าค่ะ พวกฝนจึงได้เห็นอย่างที่เค้าเล่าไปแล้ว ซักพักเราเริ่มรู้แล้วว่าเค้าขึ้นไปแล้ว แต่ว่าพวกเราคิดกันว่าใหน ๆ เค้าก็ไปแล้วก็เลยคิดว่าจะนั่งให้เค้าเห็น ว่าเราสามารถคอยกันได้อย่างสงบอย่างที่รับปากเค้าไว้ จนกว่า เค้าจะออกมาบอกว่าป๋าไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 46 22:20:27 จากคุณ : ngng(jj) - [ 5 ต.ค. 46 22:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่นานนัก ยามาฮ่าก็ลงมาค่ะ ผ่านหน้าเราไป ซักพักเค้าก็มาบอกว่า พวกเค้าไปแล้ว ให้เราไปซะ เพราะว่าพวกเค้าต้องการพักผ่อน แต่ว่าเค้าพูดดีมากค่ะ ประมาณว่าเข้าใจเรา พี่เหมี่ยวเลยถามเค้าว่าในเมื่อเรารักษาสัญญาว่าจะอยู่ในความสงบ คุณควรตอบแทนเราบ้าง เพราะว่าเราอยากเจอเค้ามาก ผู้ชายคนนั้นเลยบอกว่า ใด้ เค้าจะบอกให้ เท่านั้นแหละค่ะ เราเลยสลายตัว ดังนั้นวันต่อมา มีข่าวว่าป๋าไม่มีคิวถ่าย แต่ว่าพอตอนเย็น ป๋าก็ออกค่ะ เหมือนเดิม เราทำตามสัญญา โดยคุมกันเองว่าจะไม่กรู ไม่วิ่งไม่กรี้ดดด แต่ว่าขอเห็นเค้าตอนขึ้นรถเท่านั้นก็พอ แต่ก็ไม่สำเร็จค่ะ เค้าหลอกเราอีกครั้ง โดยการไม่ให้เราเห็นเค้าเหมือนเดิม แต่ตามสัญญา เราไม่วิ่งค่ะ ทำให้เค้าเห็นว่าเราทำได้ และรวมทั้ง jbc ได้ติดต่อให้เค้ายอมให้พวกเราเจอป๋าแม้แต่นิดก็ยังดี พวกเราจะไม่วิ่งไม่กรู ไม่กรี้ด และที่สำคัญ เราจะไม่ทำร้ายดาราที่เรารักแน่นอน ทางเค้าเลยถามมาว่าแล้วถ้าพวกเราทำไม่ได้แล้วใครจะรับผิดชอบ พอตอนดึกคืนนั้นค่ะ หลังจากถ่ายที่โรงงานเสร็จ ป๋ากลับมาค่ะ เพื่อน ๆ ที่ไปรอ เห็นป๋าลงจากรถมา สวัสดีด้วยค่ะ อิอิ น่ารัก มากกกกกกกกกก แสดงให้เห็นว่าป๋าดีกับแฟนแค่ใหน พอตอนเช้า ทุกคนก็มารวมกัน แล้วอย่างที่เห็น ภาพความประทับใจก็เกิดขึ้น พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะได้เจอเค้ามั้ย แต่ว่า พวกเราก็สามารถรวมกันได้อย่างสงบและมีระเบียบมากและในที่สุดความพยายามหลายครั้งของพวกเราทุกคน และ พี่ ๆ jbc ก็สำเร็จค่ะ เนื่องจากพวกเรา อยู่ในระเบียบดีมาก เค้าก็เลยยอมให้เราได้เห็น โดยการมาบอกว่า ป๋าจะออกมาอย่าง ช้า ๆ ให้เราดู แต่ที่ไหนได้พอถึงเวลา ป๋ากลับนั่งหลัง ตรงกลาง มองแทบไม่เห็นอาราย ส่วนแฟนนี่นั่งตรงกลางถ่ายวีดีโอ เราไม่รู้ว่าเกิดอารายขึ้น เมื่อวานนี้ ไม่รู้จิงๆ ไม่รู้ว่าทำมายเค้าไม่ทำตามที่บอก เราก็ได้แต่เชื่อมั่นว่านั่นไม่ได้เป็นเพราะว่าป๋าไม่อยากเจอเราอย่างแน่นอน แต่เราเองก็ไม่รู้ว่าสาเหตุเพราะว่าอะไรกันแน่ เนื่องจาก คืนที่เราเห็น และ คืนต่อมาที่เพื่อน ๆ เราเห็นป๋านั้น ป๋าน่ารัก และดีกะพวกเรา มาก ๆ เราเลยเชื่อมั่นในตัวเค้าค่ะ เราไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลใด จึงทำให้เราไม่เห็นป๋าเลยเมื่อวานนี้ แต่เราก็จะยังรักป๋าตลอดไปค่ะ แล้วก็ยินดีกะแฟนตี๋ด้วยค่ะ ที่ได้เห็นกันแบบเต็มอิ่ม ซึ่งบัดนี้เราเองก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าเพราะอะไร เราถึงไม่ได้เจอเค้า แต่เราก็ขอยืนยันว่าเค้าเป็นคนน่ารักจิง ๆ ค่ะ ไม่งั้นเค้าคงไม่เอื้อมมือไปเปิดไฟเพื่อให้เราได้เห็นเค้าอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น เราจึงจะยังรัก และเชื่อมั่นในตัวเค้าต่อไป ถึงแม้จะยังหาคำตอบให้กับเหตุการณ์เมื่อวานตอนสายไม่ได้ก็ตาม ดังนั้นจึงอยากจะบอกกับเพื่อน ๆ ทุกคนน่ะค่ะ ว่าถ้าเรารักเค้าแล้วก็ควรจะเชื่อมั่นในตัวเค้าต่อไป แล้วก็ตลอดไปค่ะ เพราะเราได้เห็นกับตาแล้วว่าเค้ามีน้ำใจกับเราแค่ใหน ไม่งั้นคงไม่เปิดไฟในรถให้เราเห็นหน้าเค้าชัด ๆ แน่นอนค่ะ เราจะรักคุณ และเชื่อมั่นในคุณตลอดไป เหยียน เฉิน ซวู่ จากคุณ : ngng(jj) - [ 5 ต.ค. 46 22:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดีค่าพี่นางง เราทุกคนเข้าใจป๋าค่า ยังรักป๋า รักมากกว่าเดิม ฮือๆๆ จากคุณ : เจ๊ตุ่มจ้า - [ 5 ต.ค. 46 22:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หวัดดีคะ พี่นาง พี่นางไม่ต้องเศร้าไปนะยังไงเราก้อต้องได้เจอป๋าอยู่แล้ว ทำใจอะคะเพราะยัยแฟนนี่ดันเปงผู้จัดการป๋านิคะ เห้อเหงแต่ตี่อะคะ จากคุณ : UraraLoveJerry - [ 5 ต.ค. 46 22:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โทษน่ะค่ะ ที่เราเขียนยาวเกินไป แต่ที่เขียน เพราะว่าอยากให้ทุกคนรู้ว่าป๋าดีกะแฟนอย่างเราแค่ใหน ถ้าไม่เจอมากะตัวคงไม่กล้าเล่า ส่วนเรื่องเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นนั้น ที่หน้าโรงแรมเป็นเพราะอารายเราก็ไม่รู้ และก็ไม่อยากรู้แล้วด้วย เพราะว่าการคาดเดา มันเป็นไปได้หลายทางมาก ซึ่งมันทำให้บั่นทอนจิตใจเราเองมากกว่า ดังนั้น ขอให้เขื่อมั่นในตัวเค้าน่ะค่ะ ดีจ้า น้องตุ่ม แล้วก็นุ่น พี่ไม่เสียใจค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ อิอิ เพราะว่ายังงัย ป๋าก็ยังน่ารักเสมอ จากคุณ : ngng(jj) - [ 5 ต.ค. 46 22:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วันนั้นที่โทรหาพี่นางแล้วได้ยินน้ำเสียงของพี่นางหลังจากเพิ่งเจอคุณชาย ทำให้รู้เลยค่ะว่าผู้ชายคนนี้มีค่ามากขนาดไหน........ พี่นางสู้ๆๆๆๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ จากคุณ : GirlFromMars - [ 5 ต.ค. 46 22:40:40 A:203.157.14.246 X:203.157.29.212 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นาง จ๋า ... ตามมาอ่าน ดีใจที่นางได้เห็นคุณชายแล้ว ... โอ้ ตามแต่ที่สนามบินตอน คุณชาย มาอย่างเดียวจ้ะ แต่โทรหา พี่วรรณ กะ เหมี่ยว ตลอดเลย ฮุ ฮุ พี่วรรณ ทำให้เรารู้สึกเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลย ....... ดีใจที่ได้รู้จักทุกคน ดีใจที่ได้รู้จัก คุณชาย จากคุณ : Oh! - [ 5 ต.ค. 46 22:43:20 A:203.107.205.27 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถึงเราไม่มีโอกาสได้ไปเจอเค้า ไปเจอเพื่อนๆพี่ๆ แต่เราก็คอยเชียร์อยู่ข้างหลัง ถึงข่าวจะเยอะแยะ แต่เราเชื่อทุกคน เรามีความรู้สึกเดียวกันคือรักเค้า ผู้ชายคนนี้ สู้ๆนะทุกคน จากคุณ : disara - [ 5 ต.ค. 46 22:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แอบตามมาอ่านค่า จากคุณ : เหยียนหลิงหลิง (spooky_pukpuk) - [ 5 ต.ค. 46 23:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10     ตอนนี้เวลาที่เรานึกถึงคุณชายขึ้นมาทีไรเราก็ต้องนึกถึงภาพรอยยิ้มอายๆที่แสนอบอุ่นและแววตาที่ยิ้มได้รวมทั้งลักยิ้มบุ๋มน่ารักของคุณชายทุกครั้ง   ภาพนี้ช่วยปลอบใจเราได้มากหลังจากเหตุการณ์เช้าวันที่ 4 ผ่านไป   นี่คือตัวจริงของเค้าค่ะ  เพราะเวลานั้นตอนที่คุณชายเงยหน้ายิ้มให้พวกเรา  โบกมือให้  แล้วที่สำคัญที่เราพลาดรายละเอียดไปเพราะมัวแต่มองหน้าและรอยยิ้มของคุณชายคือคุณชายเปิดไฟให้พวกเราเห็นได้ชัดๆตามที่น นาง บอก         นี่เป็นการสื่อสารทางกายที่คุณชายแสดงออกมา  เท่าที่จะทำได้เนื่องจากช่วงเวลานั้น  ทางผู้จัดการหรือผู้ติดตามคงยังไม่ทันที่จะไปห้ามคุณชายได้ทันเพราะเหตุการณ์มันเกิดกระทันหันมากและก็ดึกมากแล้วด้วย  เค้าแสดงออกมาให้เราได้ทราบว่าเค้ายินดีและเต็มใจที่จะให้พวกเราได้เห็นเค้า   คุณชายของเราน่ารักมากค่ะ   คำพูดอะไรก็ตามไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไปแล้วในเมื่อการกระทำในคืนนั้นของคุณชายบอกความหมายมากว่าล้านถ้อยคำ"ว่าเค้าแคร์พวกเรา" วันนั้นแฟนนี่หน้าบึ้งมากขณะที่เดินเข้าประตูไปรวมทั้งตอนที่เธอนั่งอยู่บนรถด้วย   เป็นไปได้หรือเปล่าที่เธอไม่พอใจที่คุณชายทำอย่างนั้นแต่เธอไม่สามารถจะห้ามคุณชายได้ทัน    เราจำได้ว่าหลังจากนั้นไฟก็ปิดลงตามเดิม  ช่วงที่เปิดไฟเป็นเวลาไม่นานนัก  แต่เราก็ไม่ได้สังเกตอีกนั่นแหละว่าใครกันที่เป็นคนปิดไฟที่คุณชายเปิดเอาไว้ให้แฟนๆของเค้าที่อดหลับอดนอนมารอคอยที่จะเห็นเค้าแม้สักครั้ง  ได้เห็นเค้าได้ชัดเจนคุ้มค่าแก่การรอคอย     เมื่อเราเอาภาพคืนวันนี้ที่เราได้พบคุณชายไปเปรียบเทียบกับวันที่คุณชายกลับเหตุการณ์เช้าวันนั้นแล้ว ก็อยากจะ T_T ทุกครั้งไป   เพราะว่าคืนที่เราเจอคุณชายคนที่มีรอยยิ้มอบอุ่นทั้งดวงตาและริมฝีปากให้เรานั้นเป็นตัวตนที่แท้จริงที่ไม่ได้เสแสร้งหรือว่าถูกบังคับเลย   ภาพคุณชายแย้มยิ้มให้พวกเรานี้เป็นภาพที่เกิดหลังจากที่คุณชายต้องทำงานมาหลายชั่วโมงต่อกันจนเช้าตีสามของวันใหม่คนที่มีรอยยิ้มให้แฟนๆของเค้าได้ขนาดนี้แม้ว่าควรจะต้องเหนื่อยเพลียหรือง่วงนอนแล้วนั้น   จะเป้นไปได้ยังไงที่กลายเป็นคนเฉยนิ่งกับแฟนๆจำนวนมากที่มาเฝ้ารอที่จะพบกับเค้าในตอนเช้าหลังจากที่เค้าได้พักผ่อนมาเต็มที่แล้ว   ใครจะไปเชื่อได้ล่ะว่าคุณชายไม่ได้ถูกใครบางคนบังคับให้ต้องทำร้ายจิตใจของพวกเราโดยไม่ได้ตั้งใจ   ซึ่งในขณะเดียวกันก็คงทำร้ายจิตใจของคุณชายด้วย   คิดถึงตรงนี้ทีไรก็T_T อีกแล้ว     แต่หลังจากสามสี่วันที่ผ่านมานี้เราได้ความรู้สึกใหม่เพิ่มขึ้นมาอีก  เราไม่ได้รักคุณชายมากเหมือนเมื่อก่อนแต่อย่างเดียวแล้ว  แต่เรารู้สึกใกล้ชิดกับคุณชายมากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก   ถึงแม้ว่าตัวจะห่างกัน  ทำไม่รู้สึกได้อย่างนั้นเราเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ   แต่ความรู้สึกที่ว่าเค้าเป็นคนที่ห่างไกลนั้นไม่ได้มีอยู่แล้ว   เพราะเรารู้ว่าไม่ว่าเค้าจะอยู่ที่ไหน   เค้าจะมองลงมาหาพวกเราที่พยายามที่จะเอื้อมมือไขว่คว้าไปให้ถึงเค้าเสมอ   เค้าเองก็คงอยากจะเอื้อมมือลงมาหาพวกเราเหมือนกัน   ถ้าเพียงแต่เค้าจะมีอิสระมากพอที่จะทำได้มากกว่านี้ เราเคยบอกว่าพวกเราต้องไม่ทิ้งให้คุณชายต้องต่อสู้อยู่คนเดียว   แต่ในวันนี้หลังจากหลายวันที่ผ่านมาที่เราได้พยายามติดตามคุณชายของเรา   เรารู้สึกอบอุ่นเหลือเกินเพราะเรารู้ว่าเค้าได้พยายามต่อสู้เพื่อแฟนๆของเค้าเหมือนกัน  เค้าไม่ได้เฉยเมยไม่รับรู้ความพยายามของพวกเรา   เรามองแววตาของคุณชายวันนั้นเราบอกได้เลยว่าเค้ารู้ว่าพวกเรารักเค้ามากแค่ไหน   แววตาของเค้าที่ส่งมาบอกให้เรารู้ได้ว่าพวกเราทำให้เค้ามีความสุขหายเหนื่อย   เพราะแววตาที่สะท้อนออกมานั้นมันไม่ได้มีความเหน็ดเหนื่อยให้เราได้เห็นเลย   ตรงกันข้ามคือมันช่างเต็มไปด้วยความสุขและรอยยิ้มค่ะ ตอนนี้เรากลับมานั่งดูรูปเก่าๆของคุณชายที่เคยเก็บเอาไว้เราดูกี่รูปกี่รูปก็ไม่พบว่าจะมีรูปไหนที่คุณชายจะยิ้มได้สวยและสดใสมากเท่ากับรอยยิ้มในคืนนั้นเลย   ภาพคุณชายในคืนนั้นเป็นภาพที่จะอยู่ในความทรงจำไปอีกนานแสนนานไม่มีลืมไม่ว่าหลับตาหรือลืมตา  ทุกครั้งที่เราคิดถึงเค้าเราก็จะคิดถึงภาพนี้ทุกครั้งไป         ตอนนี้เราจะรอ..รอคอยว่าซักวันหนึ่ง   เราจะได้พบกับรอยยิ้มนั้นอีกครั้งและหวังว่าจะไม่ใช่แค่ครั้งเดียว   รอยยิ้มที่ออกมาจากหัวใจของคุณชาย   รอยยิ้มที่คุณชายมอบมาให้อย่างเต็มใจมีไว้เฉพาะแฟนๆของคุณชายเท่านั้น   เราจะรอวันที่หัวใจของเรากลับคืนมาอีกครั้ง   ไม่ว่านานแค่ไหนก็ตาม   เรายินดีจะรอไม่ว่าจะเป็นหลายชั่วโมง  หลายวันหลายคืนหรือหลายปี    ขอเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นของคุณชายอีกครั้งแค่วินาทีเดียวเราก็คิดว่ามันคุ้มค่ามากกว่าอะไรทั้งหมด       นอกจากคุณชายจะทำให้เรามีความสุขแล้ว   เค้าได้ทิ้งมิตรภาพของเพื่อนใหม่ๆที่ได้มาเพราะความรักที่มีต่อคุณชายเหมือนกันเอาไว้ให้เราอีกด้วย   ตอนนี้เราไม่ต้องอยู่คนเดียวแปลกแยกจากคนอื่นอีกแล้ว  เพราะว่าเราได้พบกับคนกลุ่มที่มีความเข้าใจและรักในตัวคุณชายเหมือนๆกัน  โดยไม่ต้องคอยนั่งฟังคำถามว่า ทำไม่ถึงชอบคุณชาย  เพราะเพื่อนๆที่นี่ทุกคนมีคำตอบของเค้าอยู่แล้วในใจแล้ว   เราได้พบกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน   แต่คุยได้เหมือนคนที่รู้จักกันมาเป็นสิบปี       ขอบคุณเอ๋comes สำหรับคำแนะนำที่ทำให้เราได้ทำความฝ้นที่จะได้พบคุณชายจริงๆ  ถึงแม้เธอจะยังไม่บรรลุความฝันของตัวเอง  เราขออวยพรให้คุณได้พบกับหัวใจตัวเองซักครั้งเหมือนอย่างที่เราพบแล้ว     ขอบคุณคุณกิ๋งสำหรับเสียงเชียร์และกำลังใจตามสายโทรศัพท์     ขอบคุณคุณใหญ่  สำหรับข่าวสารคุณชายทุกระยะถ้าไม่มีเสียงคุณคอยรับโทรศัพท์และส่งข่าวให้  เราคงไม่มีวันนี้ได้เห็นรอยยิ้มที่แสนจะอบอุ่นของคุณชาย     ขอบคุณพี่เปิ้ล  พี่หนุ่ย  พี่ไก่  ที่คอยช่วยเหลือและเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอตลอดเวลาที่อยู่บนเส้นทางตามหาหัวใจของพวกเรา     ขอบคุณเสียงเฮของเพื่อนๆ  ทุกคนที่ดังมากจากด้านหลังโรงแรม ไม่มีเสียงพวกคุณเราก็คงตามหัวใจของเราไม่ทัน     ขอบคุณคุณชายสำหรับรอยยิ้มอบอุ่นจากหัวใจของคุณ     ขอบคุณที่โลกใบนี้มีคุณชาย     เลี่ยว  หยาง  เจิ้น   ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนก็ขอให้รับรู้ไว้ว่าเราจะยังคงรักและเชื่อมั่นในตัวคุณตลอดไป แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 46 23:54:22 จากคุณ : rainyjerry - [ 5 ต.ค. 46 23:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากประสบการณ์ ตามป๋า ตี๋ เฮีย ไจ๋ ในไทย และได้คุยกับผู้ร่วมงานของการทำโฆษณา และเจอกับตัวเองนั้น มันเป็นข้อตกลง ของทางบริษัทโฆษณาของญี่ปุ่น ที่ต้องการเก็บเป็นความลับ และให้เหตุผลว่ามาทำงาน ไม่ได้มาโปรโมทตัวเอง และเป็นเรื่องของบริการทางด้านการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดเกินจริง แต่ถูกใจ โปรดักชั่นญี่ปุ่น เหมือน ๆ มีในข้อสัญญา เนื่องจากกลัวเกิดการล่าช้าในการทำงาน และจะมีปัญหาในคิวงานอื่น ๆ ที่เราเจอนั้นก็เป็น เจอแว๊บ ๆ ในวันสุดท้ายเท่านั้น ไม่มีการถ่ายรูปเด็ดขาด ไม่มีการโบกมือ นอกจากตี๋ เท่านั้น ที่ o.k จากคุณ : เรารู้ - [ 5 ต.ค. 46 23:47:03 A:203.146.175.187 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เราก็เสียใจกับเหตุการณ์เมื่อวานนี้มากๆ ทำให้เรามองเจอร์รี่ในด้านลบไปเยอะมากๆเลย แต่พอมาอ่านข้อความนี้ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากๆเลยค่ะ ถ้าเป็นจริงอย่างที่คุณว่า จากคุณ : ช้ำๆ - [ 6 ต.ค. 46 00:20:56 A:203.114.224.45 X:203.114.224.1 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอเข้ามาร่วมแจมด้วยนะคะ คือตัวเองก็เป็นคนนึงในกลุ่มเล็กๆที่รออยู่ก่อนที่พี่ๆนกฮูกจะมาถามว่า เห็นรถตู้มาหรือยัง และเป็นกลุ่มแรกที่วิ่งตามหลังรถตู้ไปทันรถจอดพอดี ปกติประตูนั้นจะเปิดได้ และพอพวกเค้าลงจากรถก็เปิดประตูเข้าไปได้เลยพวกเราก็จะไม่ทันได้เห็นมาก(เหมือนวันถัดมา ที่ได้เห็นคุณชายยกมือสวัสดีแป๊บเีดียว ก็โดนการ์ดล็อกแขนสองข้างลากเข้าประตูไป) แต่โชคดีที่วันนั้นประตูเปิดไม่ออก พวกเค้าก็เลยยืนรอ โดยคุณชายออกมาหลังสุด หันหลังให้กับพวกเราที่วิ่งไปยืนอยู่ด้านหลังรถตู้ เราเลยต้องเรียก jerry jerry please! คุณชายได้ยินหันมามอง การ์ดมากันทันที และจับคุณชายยัดเข้าไปในรถ ตอนแรกคุณชายยังอารมณ์ดี อมยิ้มแก้มบุ๋ม และยินยอมเข้าไปแต่โดยดี แต่ปรากฏว่ามีแฟนอีกกลุ่มกำลังวิ่งมาจากทางหน้า รร คุณชายเลยออกมา การ์ดจับเข้าไปอีก คุณชายสะบัดไม่ยอมเข้า และหันไปมองทางกลุ่มที่กำลังวิ่งมา เป็นการยืนรอจริงๆ รออย่างตั้งใจด้วย พอแฟนกลุ่มนั้นวิ่งมาใกล้ถึง ยัยแฟนนี่รีบจับแขนคุณชายเข้ารถไปเลย (แปลกพอเป็นแฟนนี่ คุณชายไม่ดื้อเลย) แต่ไฟในรถก็ยังสว่างอยู่พอที่จะให้คนข้างนอกมองเห็นข้างในได้ ต่อจากนั้นก็คือเรื่องของคุณนางและคุณ rainyjerry ค่ะ และเพิ่มเติมอีกอย่างก็คือ ข้างรถด้านขวาที่บอกว่ามีคนทุบกระจกรถนั้น จริงๆแล้วก็คือมีน้่องประมาณ 3- 4 คน ไปเรียกว่า jerry jerry ที่ข้างรถ สักพักก็เห็นม่านถูกแหวกออก รู้สึกว่าจะเป็นคุณชายเองที่เป็นคนแหวกม่าน เพราะน้องกรี๊ดสุดๆ และเป็นตำแหน่งที่คุณชายนั่งพอดี (แต่ถามน้องแล้วเค้าไม่ได้ตอบ มัวแต่กรี๊ด แบบว่าสติกระเจิงไปแล้วง่ะ 555 ) เลยคิดว่า คนแบบนี้หรือที่จะไม่แคร์พวกเรา ทำร้ายจิตใจเราขนาดนี้ คนที่กล้าสะบัดการ์ด เพื่อรอแฟนๆ เนี่ยนะ! คนที่พยายามจะสวัสดีแฟนๆทั้งๆที่แขนสองข้างของตัวเองโดนล็อกอยู่เนี่ยนะ! ไม่อยากเชื่อเลย..ถึงยังไงเหตุการณ์ 2 วันนี้ก็ทำให้เรารักเค้าเหมือนเดิม ดูจะมากกว่าเดิม ทั้งๆที่ก็รู้สึกแคลงใจในความสัมพันธ์กับแฟนนี่ เฮ้อ ! คิดมากก็จะเริ่มเศร้าอีกแล้ว...ฮือ ฮือ จากคุณ : au - [ 6 ต.ค. 46 03:52:31 A:203.157.14.246 X:203.157.108.85 ]

ความคิดเห็นที่ 14 และจากที่เห็นคุณชาย 2 วัน และตี๋อีก 1 วัน รุ้สึกสงสารพวกเค้ามาก ตี๋ต้องมานั่งผ่านทางขยะที่แสนเหม็น ส่วนคุณชายก็ราวกับนักโทษถูกจับยัด ถูกล็อกแขน ไม่มีสิทธิจะทำในสิ่งที่อยากทำ เสี่ยวจือยังใจดี ปรานีกว่าแฟนนี่ แฟนนี่หวงคุณชายมาก และคุณชายก็ทำตามโดยดี เรามานั่งนึกดูอีกที แฟนนี่เค้าคงทำตามหน้าที่และนิสัยอย่างคุณชายคงไม่อยากทำร้ายแฟนนี่ (ซึ่งเป็นผู้หญิง) คงไม่อยากให้เธอเดือดร้อน ถ้าไม่สามารถทำตามหน้าที่ได้ ยอมกล้ำกลืนเอง เราเห็นแล้วต้องกลับมานั่งร้องให้ jerry เธอมีความสุขดีอยู่เหรอ? ไม่เป็นไร คนไทยที่รักเธอมากมายใจเป็นกำลังใจให้ตลอดไป ขอเพียงเธอจะรับรู้เท่านั้น... จากคุณ : au - [ 6 ต.ค. 46 04:25:14 A:203.157.14.246 X:203.157.108.85 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สงสัยว่า แฟนนี่ เค้ายิ้มเป็นรึป่าวคะ หรือมีใครบังคับให้เค้ามาทำหน้าที่นี้รึป่าว เห็นหน้าหงิกจัง เราว่าเจอรี่คงไม่ทำอะไรเทอหรอก เพราะเทอเป็นผู้หญิงนี่ เข้าใจเอาเทอมาคุม จากคุณ : ไม่บอกหรอก - [ 6 ต.ค. 46 07:56:21 A:203.146.6.101 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่นางดีใจด้วยนะค่ะในที่สุดพี่ก้อได้เห็นคุณชายตัวเป็นๆแล้วองุ่นก้อเห็นแล้วเหมือนกันนอนเพ้อไปหลายคืน แต่สงสารคุณชายจังเลยทำไมแฟนนี่ถึงทำกับคุณชายได้ฮือๆๆๆ จากคุณ : jerryja - [ 6 ต.ค. 46 09:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 17 au ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ที่มาช่วยเพิ่มเติมในส่วนที่เราไม่รู้ ขอบคุณจิง ๆ เพราะว่า ฟังแล้วอยากร้องให้ค่ะ เพราะว่าอย่างที่บอก คุณชายแคร์เราค่ะ แคร์มาก ไม่งั้นจะดีกะเราขนาดนั้นเหรอ ถ้าเค้าเบื่อเราไม่อยากให้เราเจอเค้า เค้าคงไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน แต่ที่เค้าไม่กล้า สะบัดยายแฟนนี่ เพราะว่าแฟนนี่อยู่ในฐานะผู้จัดการ ไม่ใช่การ์ด แล้วอีกอย่าง ใช่ เธอ เป็นผู้หญิง แต่ว่าผู้หญิงอย่างนี้ ไม่น่าให้เกีรติเลยค่ะ พอมารู้อย่างนี้ ยิ่งรักเธอมากขึ้น ขอให้ทุกคนเชื่อมั่นค่ะ เรายืนยันได้ว่าทุกอย่างที่เราเล่าเป็นเรื่องจริงแน่นอน จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 09:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณชายไม่เคยทำร้ายผู้ิหญิงค่ะไม่ว่าจะเป็นกรณีไหนทั้งสิ้น ความสัมพันธ์ของเขากับแฟนนี่ก็คือผู้ร่วมงาน อย่าสงสัยไปเลยค่ะ ถ้าเราเห็นคุณชายสะบัดแฟนนี่สิ ต้องคิดมากเพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง เชื่อมั่นในตัวคุณชายเถอะค่ะ เขารักพวกเราจริง ๆ และตอนนี้เขาคงรับรู้แล้วว่าพวกเรารักเขามากมาย เรารักพวกคุณทุกคนค่ะ พวกคุณน่ารักมาก ๆ เลย น่ารักอย่างที่เราคาดไม่ถึง พวกคุณแน่มาก ขอยกนิ้วโป้งให้จากใจ และหวังว่าคุณชายมาคราวหน้าเราคงจะได้เจอกันอีก จากคุณ : ใหญ่ (เปื้อนยิ้ม) - [ 6 ต.ค. 46 09:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เราอยากรู้จังว่า ถ้าคุณชายไม่ได้ดีอย่างที่คิด พวกเธอจะยังรักและเข้าข้างคุณชายอย่งนี้ต่อไปหรือเปล่า จากคุณ : ดังโงะ - [ 6 ต.ค. 46 10:36:30 A:202.5.82.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 หวัดดีค่ะ คุณ ดังโงะ คุณชาย แย่ค่ะ แย่มาก ที่ เป็น สุภาพบุรุษมากเกินไป ใจดี เกินไป จน ไม่กล้า ที่ จะ ทำร้ายแฟนนี่ แต่ ถ้า เป็นการ์ดผู้ชาย เธอ คง สะบัดแล้วหล่ะค่ะ ก็ เพราะคุณชาย เป็น อย่างนี้ นั่นแหละ ค่ะ พวกเราเลย รักและเข้าใจ คุณชาย ใน แบบที่คุณชาย เป็น และ หวังจะให้คุณชาย เป็น แบบนี้ ตลอดไป ... ถ้า คุณ ดังโงะ เคย รักใครจริง ๆ คุณจะไม่ถามคำถามนี้ กับ พวกเรา   คุณจะเข้าใจ เหตุผล ของ คนที่รักคุณชายค่ะ พร้อมให้อภัย เข้าใจ และ รับได้ ใน ทุกๆ อย่าง ที่ เป็น เค้า ..... แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 46 12:12:59 จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 12:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผลัด กัน เล่า บ้าง นะจ๊ะ ... วันที่ 30 ก.ย. 2546 เริ่ม ตั้งแต่ รู้ แน่ ๆ ว่าคุณชาย มา ชัวร์ ไฟล์ไหน เวลา เท่าไหร่ จาก น้องแหม่ม (Staff JBC) ขอบคุณมาก ๆ นะจ๊ะ พวกเรา บรรดานกฮูก ก็ นัดแนะ กัน เป็นอย่างดี ว่าเจอกันที่ Airport ... ทุก คน ตื่นเต้นมาก รอคอยกัน ด้วยความกระวนกระวาย จน ไฟล์ ที่ คุณชายมา landing แล้ว พวกเรา ก็ รอ คอย กันที่ Terminal 2 ระหว่างนี้ มีข่าว มาหลายกระแสมาก แต่ละคน วิ่งกัน เป็น สิบรอบ เพื่อ ดักรอพบเธอ จน ใน ที่สุด ก็ ไป รอ ที่ ทางออก ของ ขาออก Terminal 1 คนเยอะมาก ๆ แต่ละคน ก็ รอคอยด้วยความหวัง ว่า จะได้พบคุณชาย ทั้ง ร้องเรียก ทั้งร้องเพลง ทำ สารพัด แต่ ก็ ยังไม่มีวี่แวว แต่ สักพัก ก็ เห็น มีการ์ดเดินนำออกมา พร้อม กับ ตี๋ เอ๊ะ แล้ว คุณชาย สุดที่รัก หายไป ไหนอ่ะ ... ถามกับตัวเอง ด้วยความสับสน แล้ว ทำไม การ์ดน้อยขนาดนี้นะ คน หลายร้อย คน มีการ์ดอยู่ ไม่ถึง สิบคน แล้ว แถม ยังไม่มี เหล็กกั้น อีก ... โอ๊ย !!! จะบ้าตาย ทำงี้ ได้ไงกัน โดน เบียด ไป เบียด มา จน น้องข้าง ๆ ล้มลง ไป .. พี่ผิง พี่ใหญ่ ที่ยืน อยู่ข้างหน้า ลง ไปกอง กับพี้น โดน คนข้างหลังดัน จน ลง ไป แล้ว ครึ่ง ตัว และ พยายาม จะขืนไว้ และ ได้ ต ตั๊ก (พันยาน้อย) ช่วยดึงไว้ ไม่งั้น สง สัย มะ แคล้ว ได้ รับ ประทาน ยำบาทา แทนอาหารเช้าแน่ๆ เลยอ่ะ มือนึง ถ่ายวีดีโอ ห่วงกล้องด้วย ห่วงเพื่อนด้วยสารพัด แถม 2 ตา ก็ ต้องสอดส่าย หาคุณชาย แต่ ก็ มอง ไม่เห็น เห็น แต่ หน้า ตี๋ ครึ่ง นึง กับ หัว คราย บ้าง ก็ ไม่รู้ ... และ แล้ว ชั่วเวลา ไม่ถึง 30 วินาที ... การ์ด ตัดสินใจ ถึง ทั้งหมด ผลุบ กลับ เข้าไป ด้วยความรวดเร็ว .... เรา กับ ต ตั๊ก ถอย กรูด ออกมา ด้านนอก ของ ฝูงชน เพราะ เกรงว่าอาจจะ มิมีชีวิต รอด มาพบหน้าคุณชายได้ ตั้งหลัก ถ่ายวีดีโอ ที่แผง เหล็กกั้น ด้านนอก รอ แล้ว รอเล่า แต่ แล้ว ก็ ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะ เห็น พี่อ้วนพอดี เข้าไป ทัก พี่อ้วนบอกว่า คุณชาย ออกไปทางอื่น แล้ว หลังจากพยายาม ที่จะ ออกทางปกติ 2-3 ครั้ง ผิด หวัง อย่าง แรง แต่ ไม่ เป็น ไร มีเวลา อีกหลายวัน น้อง ออย ถึง กับ ร้องไห้ หลาย ๆ คน ผิดหวัง เสียใจ กันน่าดู แต่ ก็ ยัง ไม่สิ้นหวัง พรุ่งนี้ ยัง มี นี่หน่า เลย เดินไป หา ของกินรองท้อง รอ พี่เพชร มา รับพวก เรา พา น้องเอ๋ cm เข้า ที่พัก แถว สีลม เฮ้อ !!! เหนื่อย จัง นี่ ยัง ไม่หมด วันแรก นะ ขอ พัก ไป กินข้าว เที่ยง ก่อน ละกัน เด๋ว มา เล่าต่อ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 12:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มา เล่า ต่อ ของ วันแรก ให้จบ หลังจาก นั้น พา กันมานั่งกิน Dairy Queen กันก่อน เพราะ แต่ ละคน ยัง ไม่ได้ รับทาน อาหารกันเลย กินไป คุยไป หาข้อสรุป กันไปต่าง ๆนานา .. ขอโทษ เอ กับ lof ด้วยนะจ๊ะ ที่ คุย ได้นิดเดียว ตอนที่โทรมา เพราะ ตอนนั้น มันวุ่นวายมากจริง ๆ เอา ไว้เห็น วีดีโอ ที่ถ่ายมา แล้วจะ เข้า ใจ ว่า ทำไม .... วันแรก จบ ลง ด้วยความมึนงง แต่ละคน แยกย้าย กัน กลับไปด้วยความผิดหวัง ... มาก บ้าง น้อย บ้าง ต่างกันไป ... ไม่ ได้เข้า พันธุ์ทิพย์ เลย .... จนกระทั่ง ... วันที่ 1 ต.ต. 46 ตื่นเช้า มา เปิด ดู บ้านเลขที่ 5 ตอนเจ็ดโมงเช้า เห็นภาพข่าวที่สนามบิน เมื่อวาน อุอุ... เช็คข่าวอ่ะ กลัว เห็น ตัวเอง เสร็จแน่ ๆ แต่ก็ มะ มี อะไร เอ๊ะ นั่น ...เห็น คุณชาย เอา หัวซุก หลังตี๋อ่ะ คุณชายยยยยยยย งั้นแสดงว่าที่ .. เรา เห็น หัว ดำ ๆ หลังตี๋ ก็ คุณชาย กริ๊ด ๆๆ หนัก กว่าเดิมอีกอ่ะ ตาย แล้ว เสียดายจัง อีกนิดเดียว จริง ๆ เลย จะได้ เจอกัน แล้ว แต่ก็ แคลัวคลาดกันจนได้ ซิน่า... มา ถึง ที่ ทำงาน เช็คกระทู้ ... ตกใจ ... เอ๊ะ ทำไม กระทู้ ของ เมื่อวาน หายไปไหนนะ ลากลง ไป ดู ตกใจ กระทู้ วิ่งเร็ว มาก ๆ มีข่าว ออกไป ว่า คุณชาย กับ ตี๋ ได้รับบาดเจ็บ จากแฟน ๆ ชาว ไทย ... เครียด ถึง เครียดมาก เพราะ กลัว ความเข้าใจผิด มากๆ มาครั้งแรก ก็ มี เรื่องแบบนี้ ซะ แล้ว สงสาร Staff JBC ด้วยโดน ต่อว่า จากหลาย ๆ คน ที่ไม่เข้าใจ แต่..... เราเข้าใจค่ะ คุณ ทำดีที่สุด แล้ว อุอุ ไป ทำงานก่อนนะ ไว้เย็น ๆ มาเล่าต่อ .... จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 13:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีค่ะ หลังจากอ่านมาหลายกระทู้ แล้วก็เกิดความรู้สึก I'm speechless ดีใจค่ะ ที่หลายคนยังคงมีความรู้สึกกับคุณชายเหมือนเดิม แม้ว่าเหตุการณ์วันนั้น จะทำให้เรารู้สึกคลางแคลงใจกันเหลือเกิน เหมี่ยวคะ กลับมาเล่าต่อนะ พี่รออ่านประสบการณ์ของนู๋ อยู่ จากคุณ : comes&goes - [ 6 ต.ค. 46 13:40:50 A:193.17.126.34 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีค่า..........เป็นยังไงกันบ้างคะเหล่านกๆๆ อิอิอิ ไม่ทราบว่า ตอนนี้ชีวิตเริ่มเข้าสู่สภาวะปกติกันยังคะ... เนี่ย...ขนาดไม่ได้ไปตามคุณชายด้วยยังตื่นเต้นแทนกับ ทุกคนจิงๆเลย ดีใจกับทุกคนด้วยที่ได้เจอคุณชาย แล้วก็ เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ยังไม่มีโอกาส อย่าเพิ่งหมดหวังเค้า จะต้องกลับมาอีกครั้งแน่ๆ แล้วรุ่งจะไปเป็นส่วนหนึ่งในนั้น บ้าง เพื่อคุณชายที่รักของเรา ปล.พี่เหมี่ยว รุ่งตามอ่านอยู่นะคะ...อิอิอิ จากคุณ : runaruna - [ 6 ต.ค. 46 13:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เดี๋ยวขอมาเล่าประสบการณ์ตัวเองบ้างนะคะ หลังจากเครียดไป 2-3 วัน อยากให้รู้ว่าทำไมเราถึงรักเขาอย่างไม่มีข้อแม้ คุณดังโงะคะ ต่อให้คุณชายไม่ดีอย่างที่เราคิด เราก็ยังคงรักค่ะ เพราะคิดว่าถ้าเขาเสแสร้งแกล้งทำ คงไม่สามารถทำได้นานขนาดนี้ ทำเป็นปี ๆ ถ้าไม่ดีจริงแฟน ๆ ของเขาทั่วโลกคงเลิกรักเขา เลิกสนับสนุนเขาไปแล้วอ่ะ นี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ จากคุณ : ใหญ่ - [ 6 ต.ค. 46 13:55:15 A:203.107.144.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 เอาหล่ะขอเล่าในส่วนของเราบ้างนะ เริ่มตั้งแต่วันที่ 30 กันยายน 2546 เลยละกัน วันแรกที่เท้า 2 ข้างของคุณชายสัมผัสผืนแผ่นดินเมืองไทย ผืนดินเดียวกับเราทุกคน (เว่อร์ไปปะ) เรานัดกับพี่ผิง (พี่ขับรถได้นุ่มนวลมากค่ะ 555) ออย นุ้ย น้านุ้ย และวรรณ ที่แถวสามย่านค่ะ พอเจอกันครบพี่ผิงขอเติมลมยางค่ะ แบบกลัวยางแบนอ่ะ เพราะไซส์แต่ละคนใช่ย่อยค่ะ มีเล็ก ๆ อยู่ 2 คน คือ เรากะวรรณ (คนอื่นห้ามโวยนะจ๊ะ) ตอนนั้นอ่ะ 9 โมงกว่า ๆ แล้วหล่ะ เกือบ 10 แล้ว มีเพื่อนคอยส่งข่าวค่ะว่าคุณชายออกมาจากไต้หวันแล้ว หัวใจ 6 ดวงในรถสีแดงโบยบินไปที่สนามบินแล้วค่ะ คอยบอกพี่ผิงว่า "พี่ผิงคะใจเย็น ๆ ค่ะ ค่อย ๆ ขับนะคะ แต่ใจเราไปที่สนามบินแล้วค่ะ" พี่ผิงที่แสนดีเหยียบ 140 บนโทลล์เวย์ค่ะ แล้วเราก็ไปถึงพบเพื่อนกลุ่มใหญ่ คนเยอะมาก เยอะจริง ๆ ตอนแรกตัดสินใจไป terminal 2 กันค่ะ เพราะคุณชายมาสายการบิน eva จะต้องลง terminal 2 แน่นอน ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ตอนอยู่ที่ terminal 2 มีกล้องของบ้านเลขที่ 5 ึ้ึค่ะ หลบกันอุตลุตเพราะหนีงานมากันค่ะ ลาป่วยกันเป็นแถวแล้วจะไปปรากฎโฉมกันในทีวีได้ไงหล่ะ แล้วก็มีการเช็คข่าวเป็นระยะ ๆ สนุกมากขอบอกตอนวิ่งจาก terminal 2 ไป terminal 1 แล้วถึงครึ่งทางเห็นรถเชฟวิ่งกลับไป terminal 2 พวกเราต้องวิ่งย้อนกลับ เหนื่อยมาก (เพิ่งมารู้ทีหลังว่าไอ้รถเชฟเนี่ยมีไว้หลอกพวกเรา น่าเจ็บใจจริง ๆ) พอมาตั้งท่ารอที่ terminal 2 ใหม่ ก็มีสายบอกว่าต้องไป terminal 1 ชั้น 3 vip วิ่งค่ะวิ่งกัีนเข้่าไป เหนื่อยแบบไม่ต้องบรรยาย ข้าวก็ยังไม่ได้กิน พอไปถึงชั้น 3 ของ terminal 1 สายบอกว่าต้องไป vip ค่ะ อ้าว vip อยู่ชั้นล่างนี่หว่า ลงลิฟท์ไปค่ะแล้วก็วิ่ง พอไปถึงไม่ใช่ vip นี่นา สรุปที่ไหนกันแน่เนี่ย ตอนนี้ตั๊กหน้าซีดไปแล้วค่ะ คราวนี้เลยค่อย ๆ เดินแล้วค่ะแบบไม่ไหวแล้ว สักพักสายบอกว่าคุณชายจะออกมาแล้วตรง terminal 1 ชั้น 3 โอยตาย อีกแล้วเหรอเนี่ย วิ่งค่ะวิ่ง คนที่สนามบินหัวเราะกันใหญ่ บอกว่าพวกตามดารา เอาค่ะใครจะว่าอย่างไรก็ช่างก็มันจริงอย่างที่เขาบอกนี่นา คราวนี้พอไปถึงคนออกันเต็มมาก ๆ เยอะจริง ๆ สรุปก็คือไอ้หน้า fast track นั่นแหล่ะ วิ่งหากันอยู่ได้ หลายรอบด้วย (มีคอร์สลดน้ำหนักก็ไ่ม่บอกกัน ได้ผลด้วยหล่ะ) คราวนี้ไม่ไปไหนแล้วค่ะขออยู่มันตรงนี้แหล่ะ แต่ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไมถึงคิดว่าการที่คุณชายและตี๋ออกทางนี้จะดีกว่าออกทางธรรมดา ในเมื่อมันไม่มีแผงเหล็กกั้น ประตูเปิดออกครั้งแรก ทุกคนกรี๊ดสนั่นค่ะ แล้วคนข้างในก็เห็นว่าไม่มีทางออกมาได้แน่ ผลุบกลับเข้าไปโดยที่ยังไม่เห็นใครเลยนอกจากผู้ชายคนหนึ่งเข้าใจว่าเป็นการ์ด หรือเจ้าหน้าที่สนามบินเนี่ยแหล่ะ แล้วสักพักมีผู้ชายคนหนึ่งออกมาลวงเราค่ะว่าพวกคุณชายไปออกอีกทางหนึ่ง อ้าวทุกคนก็เฮไปอีกทาง ไม่มีทางออกนี่นา อ้าวเฮกลับไปที่เดิม คราวนี้กลุ่มนกฮูกเลยคิดกันว่าเราไปรวมพลังตะโกนเรียกชื่อคุณชาย และร้องเพลงให้เขารู้ดีกว่าว่าพวกเรารอกันอยู่ น่าประทับใจค่ะเสียงตะโกนเรียกชื่อดังลั่นและเสียงร้องเพลงที่น่าประทับใจ มันไม่ใช่เพลงไทยนะคะเพลงจีนที่เราไม่คุ้นสำเนียงแต่ทุกคนร้องด้วยใจรักและอยากเจอคนที่เรารัก (มารู้ตอนหลังว่าคุณชายกะตี๋ไม่ได้ยินหรอกเพราะอยู่ในห้องกระจก) มะเหมี่ยวถ่ายวีดีโอไว้ ดูแล้วหลายคนน้ำตาซึมค่ะ คราวนี้ประตูเปิดออกอีก มีอีตาเสี่ยวจือ (เราไม่ไว้ใจคนๆนี้) เดินนำหน้า และตี๋เดินตาม เราเห็นแต่หัวทอง ๆ ของตี๋เพราะอยู่ที่ฝั่งหนึ่ง ไม่เห็นแม้กระทั่งผู้ชายตัวโต ๆ ที่เอาหัวซบอยู่ที่บ่าตี๋ เท่านั้นแหล่ะคนที่นั่งเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ลุกฮือขึ้นมาเลย ทีนี้ก็เป็นโดมิโนสิ เพราะถ้าข้างหน้าลุก ข้างหลังก็ต้องลุก แล้วไหนคนข้างหลังจะเฮละโลหนุนเข้ามาอีก เรากะพี่ผิงถูกผลักลงไปกองกะพื้นเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย มือถือกล้องอยู่ กลัวแทบตายว่ากล้องจะตก เพื่อนก็ตกใจ พี่ใหญ่ลงไปกองอยู่ที่พื้นได้งัยเนี่ย ถ้าคนข้างหน้าหันมาวิ่งนะเราคงโดนเหยียบแน่ ๆ พอลุกขึ้นได้เราิเริ่มโมโห อะไรเนี่ยก็นั่งกันอยู่ดี ๆ แล้วอ่ะ อดกัน อดเห็นกันหมด และพี่ข้างในที่เราให้เบอร์โทรไปโทรมาบอกเราว่าคนข้างในออกไม่ได้เพราะพวกเราไม่เป็นระเบียบ อีกทั้งมีการตกลงกันในหมู่นกและพี่ปี๊บว่าเราน่าจะออกไปจัดระเบียบด้วย ตอนนั้นลมออกหูค่ะ เดินลุยไปข้างหน้าทั้ง ๆ ที่คนเยอะนั่นแหล่ะแหวกไปเลย บอกน้องคะพี่ขอออกไปจัดระเบียบหน่อยได้ไหม ไปยืนตรงกลางระหว่างสองข้างแล้วตะโกนขอความร่วมมือ (มาคิดตอนนี้ทำไปได้ไงหว่า หลายร้อยบาทานะนั่นอ่ะ ถ้าไม่ถูกใจอาจโดนเหยียบได้) พอเริ่มเป็นระเบียบคนข้างในโทรมาบอกว่า พวกคุณชายไปแล้วไปอีกทาง หมดแรงทรุดไปกองกับพื้นเลยค่ะ สงบสติสักพัก โอเค ไม่ได้เห็นแน่ ๆ แล้ว เรามาทำความลำบากให้พวกคุณชายเหรอเปล่าเนี่ย แต่ขอบอกว่าการท่าหละหลวมมาก และประเมินค่าพวกเราต่ำเกินไป ไม่มีการ์ดเป็นไปได้ไงเนี่ย เห็นที่ฮ่องกงไหมคะ ทุกคนต้องออกทางเดียวกัน แต่เขามีการ์ดที่ไว้ใจได้ คอยคุมเป็นวงกลม เท่านั้นก็จบ ทุกคนก็เห็นและมีความสุข หลังจากนั้นสลายตัวค่ะ ไปกินข้าวดีกว่าค่อยคิดว่าจะทำยังงัย และรอเพื่อนมารับด้วย สำหรับวันที่สนามบินขอขอบคุณทุกคนนะคะที่ให้ความร่วมมือในการนั่งเป็นระเบียบ และต้องขอโทษด้วยที่ทำช้าไปพวกเราเลยต้องผิดหวังที่ไม่ได้เห็นคุณชาย น้องบัวที่ฝากพี่ให้นำสร้อยข้อมือให้คุณชายที่โรงแรม พี่นำไปฝากให้เรียบร้อยแล้วนะคะ แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 46 16:53:57 จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 16:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 27 หวัดดีค๊า แม่นก และ ลูกนก ทุกคน มารอฟังประสบการณ์ของทุกคนคะ ... โอ้ ...กลับจากสนามบินวันแรก ก็โวยซะแหลก จนน้องๆ เพื่อนๆ ในรัง ตกกะจาย แตกฮือ เงียบเป็นแถว วันนี้เลยขอฟังเฉยๆ ล่ะกันนะคะ พี่ใหญ่ คะ ... วันรุ่งขึ้น ( หลังจากเหตุการณ์ที่สนามบิน เหมี่ยวบอกว่า มีข่าวในบ้านเลขที่ 5 โอ้ คิดถึง พี่คนแรก เลยคะ ถ้ามีภาพพี่ติดไปด้วย ทำไงดีหว่า จากคุณ : Oh! - [ 6 ต.ค. 46 16:54:35 A:203.147.0.42 X:203.130.128.238 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โอ้ขา ตายสถานเดียวค่ะโอ้ ถ้ามีพี่ไปโผล่ในจอทีวีเมื่อไหร่ ตายค่ะขอบอก ตายแน่ ๆ คิดแล้วก็สยองเป็นที่สุด ต่อนะคะ วันที่ 1 ตค มาทำงานด้วยใจไม่เป็นสุขค่ะ เพราะนัทมาจากอุบลค่ะ อยากไปเจอและอยู่กับเพื่อน บอกเพื่อนว่าตอนเย็นเจอกันนะ พวกฉันจะพาแกไปโรงงานที่พระประแดง แต่แกไม่รอฉันเลยนะฝน เธอนัดกะนุ้ยค่ะและล่วงหน้าไปที่พระประแดงกันก่อน เราทำงานไม่ได้จริง ๆ พอเลิกงานเราวิ่งเลยค่ะ นัดเจอพวกนกที่สถานีรถไฟฟ้าอ่อนนุช เป็นวันที่รถไฟฟ้าวิ่งช้ามาก ช้าสุด ๆ เพราะทางน้องเอ๋บอกว่าถ้าเราเป็นระเบียบเรียบร้อยคุณชายจะออกมาพบตอน 2 ทุ่ม แต่ตอนที่เราออกจากสถานีรถไฟฟ้าหน่ะ 1 ทุ่มแล้ว ตายไม่ทันแน่ ๆ พี่แท๊กซี่ขาช่วยเหยียบหน่อยค่ะพี่ พี่ก็แสนดีพาลัดเลาะไปถึงทันจริง ๆ แต่ก็โดนหลอกกันถ้วนหน้าเหมือนเดิม เดินสำรวจซะถ้วนถี่ แทบจะขอไปเป็นลูกคนงานชั่วคราวเพื่อขอให้ได้เข้าไปข้างใน ไปนั่งคุยกับนายตำรวจที่ชื่อเพราะมาก เขาอยู่ข้างในอยู่ห่างจากคุณชายนิดเดียว เขาบอกว่าคุณชายหล่อมาก ยืนเฉย ๆ ยังเท่ห์เลย พวกเราฟังแล้วกรี๊ดค่ะ ผู้ชายพูดนะเนี่ยว่ายืนเฉย ๆ ยังเท่ห์ เขารู้แล้วว่าทำไมสาว ๆ ถึงคลั่งไคล้ และเล่าต่อด้วยว่าถ้าคุณชายผิดคิวแล้วต้องเทคใหม่คุณชายก็จะหัวเราะเขิน ๆ แล้วคุณตำรวจยังบอกด้วยว่าคุณชายเลือดกำเดาไหล อาจจะเป็นเพราะร้อนเกินไป เนื่องจากสปอร์ตไลท์และไฟเยอะมาก ไปเจอคุณตำรวจอีกคนข้างรั้วพูดเหมือนกันเลยอ่ะว่าคุณชายหล่อ สรุปคุณชายหล่อจริง ๆ นั่นแหล่ะ ผู้ชายสองคนแล้วนะที่พูดเหมือนกัน คุณตำรวจบอกว่ากำลังรอจะขอลายเซ็นคุณชายไปให้ลูกสาว เพราะลูกสาวบอกว่าพ่อต้องเอาลายเซ็นมาให้ได้นะ เราเลยอวยพรไปว่าขอให้ได้ลายเซ็นไปฝากลูกสาวด้วยนะคะ ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วคุณตำรวจจะได้ลายเซ็นคุณชายไปฝากลูกสาวหรือปล่าว แต่ที่แน่ ๆ ก็คือวันนี้เราไม่มีทางได้เห็นคุณชายแน่ ๆ 2 วันแล้วนะที่ไม่ได้เจอไม่เป็นไรเราไม่ท้อค่ะ กลับบ้านไปนอนเอาแรงดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตามใหม่ แล้วเจอกันนะคุณชายในใจคิดอย่างนั้นจริง ๆ แต่พวกฝนอยู่ต่อค่ะอยู่ถึงเช้าเลย แล้วก็ไม่ได้เห็นเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 46 17:27:26 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 46 17:16:50 จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 17:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 29 55555 จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 17:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ใหญ่จ๋าเล่าซะยาว ไม่แบ่งที่ให้น้องคนอื่นเล่าบ้างฤไง จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 17:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สวัสดีชาวนก มีคนมาเล่าแล้ว อิอิ สวัสดีจ้าเพชร อยากดูวอลเปเปอร์ที่เพชรทำจัง เมื่อไหร่จะมีมาให้ดูอีก จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 17:20:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เพชรอ่ะ จริง ๆ มันก็เยอะกว่าที่เล่านะเนี่ยพยายามย่อสุด ๆ แล้ว อุตส่าห์ไม่เปลือง คห. นะ เดี๋ยวกลับมาเล่าวันที่ได้เจอคุณชายนะ ไปทำงานก่อนแป๊บเดียว จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 17:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่นานนี้ค่ะพี่ เดี๋ยวเก็บรูปก่อน จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 17:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ้าวใหญ่ไปซะแล้ว ไม่ทราบว่ารูปเซตนี้ที่มีตัวอักษรคาดน้อยๆเพชรมีหรือยังค่ะ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 17:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 35 พี่จิ๋ว ใหญ่ยังอยู่นะ แต่ขอเก็บงานแป๊บนึง แล้วจะมาเล่าต่อวันที่ไปยืนจ้องหน้าคุณชายแบบเต็ม ถึงตอนนี้ก็ยังเต็มตื้นอยู่นะพี่ จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 17:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ทราบค่า ใหญ่ เดี๋ยวอัดเทปไว้ อิอิ จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 17:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ยังค่ะพี่ ขอบคุณนะคะ พี่จิ๋วมีรูปคุณชายที่มาบ้านเราไหมค่ะ เพชรมีเก็บไว้ส่วนหนึ่งที่น้องหลิงเอามาใส่ให้ แต่มีอีกก็จะดีจะได้เก็บแล้วไปทำทีเดียว จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 17:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อุอุ มา เล่า ต่อ ... วันที่ 1 ต.ค. 46 หลังจากอ่านกระทู้ แล้ว ชีวิต เหมือน นางเอก นิยาย น้ำเน่า มาก ๆ เลย ร้องไห้ แบบ เหมือนไร้เหตุผล แต่ มี เหตุผลนะ .. เอ๊ะ งง ใช่ มั๊ยอ่ะ ... คือ เป็น ห่วงคุณชาย ทั้ง ด้านร่างกาย และ จิตใจ ห่วง กลัว เค้าจะ ไม่เข้าใจ คนไทย ทั้งหมด ห่วง กลัว เค้าไม่ประทับใจ ห่วง ความรู้สึก ของ พวกเรา กันเอง ด้วย เพราะ เริ่ม มีเพื่อน ๆหลายคน ไม่เข้าใจ เสีย น้ำตา ... จน คน ที่ ทำงาน นึกว่า ทะเลาะ กับ แฟน .. อุอุ จะ บ้า หรือ ไง ... ไม่มี แฟน ยะ มี แต่ ซ๊ามี ก็ คนทีเสียน้ำตา ให้ นั่นแหละ จะ เป็น ใคร ไปได้ (อุอุ น่ามะอายร้อง ไห้ แล้ว ยัง มีหน้ามาเล่า อีก อ่ะ) หลังจาก นั้น ทำงาน แบบ กระวนกระวายใจ มาก แล้ว น้องเอ๋ cm ก็ โทรมาถามตารางการถ่ายทำ ก็ เลยอ่านจากใน net ให้ฟัง น้องจะ เริ่มปฏิบัติการ .... ตามล่า หา คุณชาย กับ นัท และ ก็ พี่นุ้ย + น้า พี่นุ้ย เริ่มจากโรงแรม แล้ว จะ ต่อ ด้วยโรงงาน แถว สำโรง ... ส่ง น้องกะ เพื่อน ไปเป็น ด่านหน้า น้องโทรมารายงานสถานการณ์ เป็นระยะ ทำงาน ไม่เป็นสุข เลย เดี๊ยน ... เฮ้อ !!! มาทำงาน ก็ เหมือน มะ มา โทรสับดัง ทั้งวัน ทั้งมือถือ ทั้งที่โต๊ะ จนต้องปิดเสียง กลัว มีพิรุธอ่ะ ... บ้าคนอารายฟะ โทรสับ มือถือ 2 เครื่องผลัดกันดัง มะ พอ แถม ที่โต๊ะ ติดที เป็น ครึ่ง ชั่วโมง เลยอ่ะ และ แล้ว น้องเอ๋ ก็ โทรมาบอกว่า มีข่าวล่าสุดว่า ถ้า พวกเรา ทำ ตัว ดี ๆ พี่ ๆ yamaha จะ ให้ เค้าออกมา พบ ตอน 2 ทุ่ม แต่ เวลาที่รู้อ่ะ แค่ 4 โมงก่า ๆ เอง อ่ะ รอ รอ รอ ให้เลิก งาน แล้ว ก็ ดิ่ง ขึ้นรถไฟฟ้า ไปลงสถานี อ่อนนุช ... นั่งรถไป ก็ คิดไป ทำไม รถวิ่งช้าจัง ... วะ จะทัน สองทุ่มมั๊ยนี่ .... มาถึง ก็ เจอ พี่ใหญ่ พี่ผิง ออย เพื่อนน้องออย ม่อน ระหว่างนี้ ก็ รอ ตั๊ก เล นุ่น แล้ว ก้อ ต่อ แท๊กซี่ บอกพี่ คนขับ ว่า ทำไง ก็ ได้ อ่ะพี่ ให้ทัน 2 ทุ่ม เรื่องสำคัญมาก มี หน้า บอก พี่เค้าอีกนะ จะ ไปดู F4 พี่คนขับ ก็ ดี๊ ดี ไปให้จนทัน ทั้ง ๆที่ รถ ติดมาก ๆ เลย มาถึง ก็ แห้ว ตามระเบียบ อด แต่ คนเยอะ มาก ๆ เลย จากโรงงานร้าง น่ากลัว ... กลาย เป็น โรงงานแสง สี เสียง เพียบ แถมมีคนเยอะมาก ๆ เดิน กัน ขวักไขว่ ไปมา รอบโรงงาน หาทาง ดู สารพัด รูที่มี แต่ ไม่ สำเร็จ รอ ก็ แล้ว ทำทุกอย่าง ยกเว้น ปีนรั้ว 5555..... ยาม + ตำรวจ เยอะ ขนาดนั้น ... เสียเวลาอ่ะ ... เดิน ไป ที่ แฟลต ขอ เค้า จะขึ้น ไปข้าง บน แต่ เค้า ไม่ ให้เข้าไป เดิน ไป เดินมา จน ต้อง ไป ทำ ทีท่า ตีสนิท กับ พี่ Staff (ไม่ขอเอ่ยนาม กลัว พี่เดือดร้อนค่ะ) พี่เค้าให้เบอร์ โทรสับ กะ น้องเอ๋ ไว้ และ ตลอดเวลาที่เราอยู่กัน พี่เค้า ก็ คอย ส่งข่าว เรื่อย ๆ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ รอ จน เหนื่อย ร้อน ก็ ร้อน ง่วง หิว สารพัด เลย ตัดสินใจ กลับดีกว่า ห้าทุ่มแล้ว ... พวกเรา เลย กลับ แต่ ยังคง มี เอ๋ ฝน นาง พี่นุ้ย อยู่ต่อ ไป ... ระหว่างทาง คิดว่า จะ แวะ ซื้อ แห้ว กระป๋อง ไป ลอย น้ำ สะเดาะเคราะห์ ซะหน่อย อ่ะ ก็ แหม .. คุณชาย ขา 2 วัน 2 คืน เต็ม ๆ แล้ว ยัง มะ มีโอกาส ได้ พบ กัน เลยอ่ะ ... กลับ ถึง บ้าน ได้ แต่ มอง รูป ฟังเพลง ปลอบใจ ตัวเอง อุอุ มิ อยากจะ บอก นอน แบบ ไม่อาบน้ำ เลยอ่ะ เพลีย มาก ๆ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 17:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 5555 พี่ใหญ่ค่ะ สุดยอดไปเลยค่ะ แบบว่า ไม่น่าเชื่อเลย เพราะว่า พี่ลงไปนอนกะพื้นเลยเหรอค่ะเนี่ย แต่ถ้านางอยู่ในแอร์พอร์ต นางคงเป็นคนที่ทำให้คนอื่นไปกองกะพื้นมากกว่า อิอิ ว้า น่าเสียดายไม่ได้ดูข่าวช่อง 5 อ่ะ อยากดู ทำงัยดี จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 17:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เฮ้อ ... นกตัวหนาย กะลังทำงานอยู่ อู้งานได้แย้วฮับ จาหกโมงแล้ว ข้าพเจ้าขี้เกียจแล้วอ่ะ คิดไม่ออก นั่งเล่น หาของเข้าปาก เม้ากะเพื่อนๆ พี่ ๆ ดีกว่า เวงกรรม ... ทำตัวเป็นคนดีอีกแล้ว ชวนชาวบ้านให้ตกงาน จากคุณ : Oh! - [ 6 ต.ค. 46 17:43:53 A:203.147.0.42 X:203.130.128.238 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มีน้อยมากเลย เพชร ของ JBC น่าจะมีเหมือนคุณชายไม่ได้มาเมืองไทย รูปหายากมาก จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 17:47:49 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีค่ะ แม่นก และลูกนก ทุก ๆ คน เล รออ่านอยู่นะคะ จะได้จิ้นตามได้ ส่วนที่เหลือคือ ชะตากรรมของเลค่ะ T_T จากคุณ : Miss RoBoCob - [ 6 ต.ค. 46 17:49:00 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ใหญ่รีบกลับมาเล่าเลย เหมียวด้วย น้องน้องรอฟังอยู่ จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 17:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ดีค่ะ พี่โอ้ พี่นาง พี่เหมี่ยว พี่เพชร ณ เสี้ยวเทียน พี่จิ๋ว พี่ใหญ่ + คนอื่นๆด้วยค่ะ จากคุณ : หนมเข่ง - [ 6 ต.ค. 46 17:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หวัดดี โอ้ พี่เพชร พี่จิ๋ว พี่ใหญ่ น นาง เฮ้อ แค่ 2 วัน เล่า จน เหนื่อยอ่ะ อู้ งาน เหมือนกัน เลยอ่ะ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 17:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เลหวัดดีจ๊ะ เลน้องเอ๋ฝากแจกันให้เลนะ เมื่อวันที่เจอกันพี่ลืมนะ เห็นเศร้ากัน จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 17:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 47 หวัดดี เหล็ง กะ เล ด้วย จ๊ะ ยาว มะ สะใจ หรือ ยัง วันที่ 3 คืน ที่ 3 ที่ จะ เล่า ต่อ ไป คือ Very Nice & Woderful Memory เลย หล่ะ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 17:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ดีค่ะ เลมอน พี่ๆ เล่า กันเยอะๆๆๆๆๆเลยนะคะ อยากอ่านๆๆๆๆมากกกกกกกกกก จากคุณ : หนมเข่ง - [ 6 ต.ค. 46 17:53:47 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พี่ ๆ ค่ะ แบบว่าพอมาเห็นรูปคุณชายแล้วมันจะร้องไงไม่รู้อ่ะ แบบว่า โอย นี่ชั้นเป็นอารายไปเนี่ย แบบว่ามานึกถึงอะ เรื่องราวต่าง ๆ มากมาย แล้วก็ สิ่งที่เกิดขึ้นหน้าโรงแรม แล้วก็เรื่องทั้งที่ ลับ และก็ไม่ลับ ที่ได้ยินมา ทำให้ น้ำตามันร่วงค่ะ แง ๆๆๆๆๆ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 17:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เหล็งหวัดดีจ๊ะ มะเหมียวด้วยเล่าซะที จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 17:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ดี ค่ะพี่เหมี่ยว พี่ใหญ่ พีเพรช พี่จิ๋ว เหล็ง เล โอ้ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 17:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พี่เหมี่ยวขา...... ทำรวมเล่มเลยค่ะ พี่เพชรนอกใจเฮีย!!! จากคุณ : หนมเข่ง - [ 6 ต.ค. 46 17:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 53 หวัดดีค่ะ เจ๊นาง พี่เพชร พี่เหมี่ยว พี่ใหญ่ พี่จิ๋ว เหล็ง โอ้ ขอบคุณมากค่ะ พี่เพชร รู้สึกเหมือนเจ๊นางเลย เวลาเห็นรูปแล้ว มันช้ำใจยังงัยไม่รู้ บรรยายไม่ถูกเลย เล่าต่อเลยนะคะ รออ่านค่ะ... หัวใจยังบอบช้ำไม่เห็นเลย จากคุณ : Miss RoBoCob - [ 6 ต.ค. 46 17:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 54 สวัสดี น้องๆค่ะ เห็นเพื่อนๆเล่ากันแล้ว ยกให้ค่ะ คงร่ายยาวได้ดีกว่าเรา เราก็แปะรูปให้จิ้นกันไป จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ซาหวักลีคะ พี่เพชร เหล็ง นาง มะเหมี่ยว เล พี่จิ๋ว พี่ใหญ่ มะเหมี่ยว ... มาเล่าต่อเถอะนะ ยาวก้อจะอ่าน จะอ่าน เลิกงานแล้ว พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ นาง ฮับ ... เรื่องที่ทั้ง ลับ และ ไม่ลับ .... มีเรื่องอารายมั่งจ้ะ จะเล่าให้ฟังต่อได้มั้ยคะ อยากรู้ๆๆๆๆ จากคุณ : Oh! - [ 6 ต.ค. 46 18:01:13 A:203.147.0.42 X:203.130.128.238 ]

ความคิดเห็นที่ 56 .....(รออ่านอย่างสงบ+ทำตาแป๋ว...ว)..... จากคุณ : หนมเข่ง - [ 6 ต.ค. 46 18:02:01 ]

ความคิดเห็นที่ 57 คุณดังโงะค่ะ แบบว่าคุณถามได้ดีมากค่ะ นั่นซิน่ะ ้ถ้าเค้าไม่ดีอย่างนี้จะรักเค้าต่อไปมั้ย ไม่รู้ค่ะ เพราะเท่าที่รู้ ตอนนี้เค้าดีเหลือเกินค่ะ ดีมากจนบอกไม่ได้ ดังนั้น ดังนั้นตอนนี้ยังไม่บอกไม่ได้ว่าจะรักเธอได้นานแค่ใหน แต่ว่าตอนนี้ความรักนั้นมันล้นหัวใจ จนไม่สามารถบรรยายได้เป็นคำพูดได้หมดค่ะ เล ทำงัยดีอ่ะ ช่วยด้วยอ่ะ พี่กำลังจะเป็นบ้าอ่ะ พี่ใหญ่ค่ะ ตอนนี้น่ะค่ะ หลับตาลงเมื่อใดก็เห็นแต่เหตุการณ์วันนั้นอ่ะค่ะ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 18:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ... (รออ่านอย่างสงบ+น้ำตาคลอ) ... จากคุณ : Miss RoBoCob - [ 6 ต.ค. 46 18:05:26 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เจ๊นาง เลจะเอาตัวเลไม่รอดเลยง่ะ จะว่าบ้าก็ยอมรับอ่ะนะ แต่มันยังทำใจไม่ได้อ่ะ ขอบคุณพี่ใหญ่ ที่จับมือเล วันที่อยู่พระประแดง ขอบคุณเจ๊นาง ที่ให้เล ซบอกร้องไห้ที่โรงแรม ขอบคุณพี่เหมี่ยว ที่ถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก ขอบคุณพี่เพชร เจ้าของกล้องและให้คำปลอบใจที่ว่า ยังงัย ๆ พวกเราก็จะได้เห็นพวกเค้าทั้ง 4 อย่างแน่นอน ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ทำให้เลได้มาเจอกับทุก ๆ คน แม้ว่า การเจอกันในครั้งนี้ จะไม่ได้เห็นคนที่เราต้องการเห็นมากที่สุดก็ตาม อย่างน้อย พวกเรายังคงมีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ มิตรภาพ และหยดน้ำตา ... ร่วมกัน จากคุณ : Miss RoBoCob - [ 6 ต.ค. 46 18:11:01 ]

ความคิดเห็นที่ 60 555 ตอนนี้เริ่มเข้ามาเล่ากันต่อแล้ว นางขาที่สนามบินอ่ะ พี่กลิ้งไปหนึ่งครั้ง และกองไปอีกหนึ่งครั้ง เข่ายังเขียวประจานตัวเองอยู่เลยอ่ะ ต่อนะคะ วันที่ 2 ตค วันนี้เรานัดกันว่าทำงานเสร็จแล้วไปเจอกันที่โรงแรมที่น้องเอ๋กะฝนอยู่นะ แล้วไปกินข้าวกันก่อนค่อยไปอุโมงค์มีเวลาให้ทั้งคืนเลยค่ะคุณชาย เพราะวันที่ 3 ตค พวกเราหลายคนยื่นใบลาไปเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้หนีนะ แต่แล้วฝนแกก็ไม่รอฉันเหมือนเดิม แกไม่คิดจะหลับจะนอนเลยเหรองัยอ่ะ พวกฉันเป็นห่วงแกนะ ห่วงน้องเอ๋ด้วย โทรหาฝน ฝนบอกว่าฉันกำลังแต่งตัวจะไปโรงแรมแชงกรีลา และรอนางกับพี่นุชอยู่ อะนะเพื่อนฉัน ก็เลยบอกไปว่าแล้วรอฉันที่ีแชงเลยละกันนะ เดี๋ยวเย็นเลิกงานจะไปหา แล้วก็ติดต่อกับเหมี่ยว ตั๊ก และเพชรว่าจะเอายังงัย เพชรชวนไปกินข้าวก่อนค่อยไปอุโมงค์ เมื่อตกลงสถานที่อะไรก้นได้เรียบร้อย ก็โอเค ทำงานต่อด้วยความกระวนกระวาย เป็นสัปดาห์ที่งานการแทบไม่ได้ทำ ตกเย็นเหมือนเหาะไปเลยนะ ไปเจอพวกฝนที่แชง แต่ละคนละห้อยละเหี่ย บอกเห็นตี๋แว๊บ ๆ แต่ไม่เห็นคุณชาย เพชรขับรถมารับค่ะ คุยกันจนเสียงแหบเสียงแห้งหากันไม่เจอ 555 ขำจริง ๆ เป็นอะไรกันไปเนี่ย ไปนั่งกินข้าวกันที่ร้าน hooters คราวหลังเขาคงไม่ให้เราเข้าไปแล้วหล่ะ เสียงดังมากขนาดนั่งนอกร้านนะนั่นอะ ได้พบเพื่อนใหม่อีก 2 คน คือ น้องเอย กับน้องเจี๊ยบ พวกเราอยู่กันจนเกือบเที่ยงคืนค่อยเคลื่อนขบวน ฝนเจ้ากรรมก็ดันตกอีกเนี่ย แย่จริง ๆ มีรถทั้งหมด 4 คันค่ะคืนนั้น ไปถึงอุโมงค์คนเยอะมาก ตำรวจก็มีพอสมควร แต่ไม่เห็นมีกองถ่ายเลยอ่ะ ยังงัยหว่าเนี่ย สักพักก็เริ่มเห็นรถกองถ่ายขับเข้ามา โอยค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะไม่มีซะแล้ว เพราะเสี่ยงไปกันเหลือเกิน พอดีมีวรรณอยู่ที่พระประแดงค่ะ คอยส่งข่าวให้พี่ผิงเป็นระยะ ๆ ว่าตอนนี้คุณชายกับตี๋ถ่ายทำกันอยู่ที่นั่นและจะมีถ่าย outdoor ด้วย พวกเราก็ตื่นเต้นจะไปทันไหมหว่าหรือจะรอที่อุโมงค์ดี สักพักค่ะฝนมาบอกว่าไปพระประแดงกัน คุณชายอยู่ที่นั่นและจะไม่มาที่นี่ เนื่องจากที่อุโมงค์เป็นคิวของตี๋เท่านั้น ไปค่ะไปกันเลย ขึ้นรถกันเรียบร้อยฝนโทรมาบอกว่าถ้าไปแล้วแกจะเห็นคุณชายไหม อะ่เอางัยหว่า ชักงง ตกลงไปไม่ไปเนี่ย แล้วเราก็เห็นรถคนรู้ึจักเข้าไปถาม เขาบอกว่าคุณชายกลับไปโรงแรมแล้ว อ้าวงงหนักไปใหญ่ คนที่อยู่พระประแดงบอกว่าคุณชายอยู่ที่นั่น ไม่มาที่อุโมงค์ เพื่อนที่เจอบอกว่าคุณชายกลับโรงแรม ฝน-rainnie ก็โทรถามเป็นระยะ ๆ คืนนั้นคุยจนแบตหมดค่ะ ติดต่อใครไม่ได้เลย พี่ผิงขับรถไปได้สักระยะ ก็เลยจอดรถคุยกัน สรุปว่าทางฝนต้องการที่จะอยู่ที่อุโมงค์ต่อไป เพราะไม่อยากพลาดที่จะไม่ได้เจอใครเลย เราก็เลยขอไปดูสถาณการณ์ีที่พระประแดงละกัน จะได้ส่งข่าวให้ ทางเหมี่ยวขอกลับไปที่โรงแรม ก็เลยแยกย้ายกัน รถที่เราไปก็มีพี่ผิง และนางอย่างที่นางเล่าอ่ะค่ะ ทางก็ไม่รู้จัก วนหาทางด่วนกัน พี่ผิงเหยียบสุดฤทธิ์ สุดท้ายเจอจนได้ พอไปถึงคนในโรงงานบอกว่าเคลียร์พื้นที่ข้างหน้าด้วยมีรถจะออก เราก็นะขอเดินไปหาวรรณก่อนได้ไหม น่าจะทัน เดินไปเจอน้องที่รู้จักเขาบอกว่าคุณชายหมดคิวแล้วกำลังจะกลับหรืออาจจะรอตี๋ก็ได้ เพราะตี๋มีอีกคิวหนึ่ง และไม่ไปที่อุโมงค์แล้ว ทางเพื่อนที่อุโมงค์ก็บอกว่าเขายกเลิกกองและขนกลับแล้ว ก็เลยเดินกลับมาที่หน้าโรงงานใหม่ ฝน-rainnie วิ่งมาบอกว่าคุณชายไปแล้วนั่งรถตู้ออกไปเมื่อสักครู่ เรา 3 คนกระโจนพรวดเีดียวถึงรถเลยค่ะ ต้องใช้คำว่าทะยานออกไปเลยรถอ่ะ ไปขึ้นทางด่วนที่สุขุมวิท 62 ใจก็คิดว่าไม่ทันแน่ ๆ นางโทรบอกเหมี่ยวกะน้องเอ๋ที่โรงแรมว่าไม่ต้องตามมาแล้วให้รออยู่ที่โรงแรม และโทรบอกทางฝนว่าให้รีบกลับโรงแรมด่วน พี่ผิงเหยียบเท่าไหร่เราไม่รู้ เพราะใจร้อนกันมาก ฝ่าไฟแดงไป 2-3 ครั้งมั๊ง โทษนะคะคุณตำรวจเรารีบจริง ๆ พอไปถึงโรงแรมถามเพื่อนที่อยู่แถวนั้นว่าเห็นรถตู้มีรถตำรวจนำมาเหรอยัง เนื่องจากเหมี่ยวรอทางหน้า main wing แต่เราไปรอข้าง ๆ ตรงโรงครัวอ่ะ เขาบอกยังไม่เห็น เราก็เอทำไมยังไม่มาหล่ะ น่าจะมาตั้งนานแล้วนะ รอประมาณ 20 นาทีได้มั๊ง ไม่แน่ใจ มีคนตะโกนรถตู้มาแล้ว เราวิ่งไปดูทางรถขึ้นค่ะให้แน่ใจว่ามีรถตำรวจนำ พอเห็นปุ๊บเราบอกนางกะพี่ผิงแล้ววิ่งทันทีเลย วิ่งแบบสุด ๆ ไปถึงคนแรก ๆ เลย รถจอดรออยู่แล้ว สักพักก็เริ่มตะโกน มีจุ๋มด้วยค่ะ ช่วยกันตะโกนว่าเป็นระเบียบค่ะ จัดแถวด้วย เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าอย่าถ่ายรูปนะ ไม่ถ่ายค่ะรับรอง สักพักพอเริ่มเข้าที่ ไฟในรถเปิดขึ้นมา โอ! ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยลักยิ้มบุ๋มข้างแก้มซ้ายยาวมาก หน้าขาว ๆ ตาใส ๆ ไม่ใส่แว่น ใส่เสื้อสีฟ้า นั่งอมยิ้ม เบลอค่ะตอนนั้น ปรับสายตาตัวเองแล้วเพ่งชัีด ๆ อีกทีคุณชายนั่งอมยิ้มให้อ่ะ โบกมือด้วย น่ารักสุด ๆ สักพักเห็นคนเยอะคุณชายเริ่มเขิน 555 น่ารักสุด ๆ เรามองไปที่คนข้าง ๆ ไม่น่าสนใจหันกลับมามองคุณชายต่อดีกว่า เราไม่รู้ว่าไฟเปิดนานแค่ไหนเราสนใจแต่หน้าเขาจริง ๆ จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 18:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ร้อยความฝัน.....ผันผ่านกาลเวลา ข้ามมรรคาความรักสลักอักษร มวลหมู่มิตรประดิษย์ถ้อยร้อยกานท์กลอน ภราดรแห่งรักในอักขรา พันจินตนาการ.....ที่ร้อยพลอยให้ซึ้ง ให้ตราตรึงถึงความงามตามภาษา ให้หมดเหงาเศร้าหายคลายโศกา ให้บรรดามิตรรักได้พักใจ.... ขอบคุณ shibumic จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:20:55 ]

ความคิดเห็นที่ 62 วันที่ 2 ต.ค. 46 ตื่น เช้า ขึ้น มา ด้วย เสียง Seasion of firework ของ โทรสับมือถือ ที่ดัง ระงม ... พยายาม หา แล้ว ก็ มอง ที่หน้าจอ nut cm .... ตาสว่างค่ะ .... คิดในใจ ... เฮ้ย !!!! อย่าบอกนะ ว่า ฝน เจอ คุณชาย โอ๊ย ๆๆๆ ตื่นเต้นจัง หาย ง่วง ราวกับปลิดทิ้ง .... กดรับโทรสับ ... รอ ฟัง เสียง เพื่อน แต่ แล้ว ผลิก ความคาดหมาย แบบ สุด ๆ จาก ที่คิดว่าจะได้ฟังเสียง แบบ ตื่นเต้น กลาย เป็น เสียงร้องไห้ มา ตามสาย ตกใจ มาก ๆ เพื่อน เป็น อาราย ไป อ่ะ งง ... แต่ แล้ว ก็ เข้าใจ ... เพื่อน เสียใจ มาก ๆ ที่ รอคอย แล้ว ไร้ผล ได้ แต่ ปลอบ เพื่อน ว่า มี เวลา อีก หลาย วันนะ เรา จะ พยายามกัน ต่อไป ..... จน กว่า จะประสบความสำเร็จ.... มา ทำงาน ด้วยความกระวนกระวาย ใจ เหมือนเดิม เพื่อน ๆ ไปดักรอ คุณชายที่โรงแรม ได้เจอแต่รถ ที่ ไม่มีใครอีกแล้วอ่ะ ระหว่างนี้ ก็ ทำงานไป เช็คกระทู้ ไป แต่ โชคร้าย ดันมีงานด่วนเข้ามา ... เวง กำ แบบ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน เจง ๆ ชีวิต ... พัน ยา หลวง เฮ้อ !!!! เศร้า จาย... เพื่อน ๆ นกฮูก นัด เจอกัน ว่า จะ ไปกินข้าวให้อิ่ม หนำ สำราญ กันก่อนจะเดินทาง ไปอุโมงค์ แถว ราบ 11 ข้าพเจ้า เลย กลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยน เสื้อผ้าก่อน .. ขอบคุณ รองเท้า ผ้าใบสี้ฟ้า .. คู่เก่ง ที่พา 2 ขา คู่นี้ ไปพบกับ คุณชาย ..... หลังจาก เสร็จ ภารกิจ ส่วนตัว แล้ว ก็ สะพายเป้ แล้วก็ เดิน ไปที่ร้าน ... แฮ่ ๆๆ ไปถึง เสียงดังมาก่อน เลย มะ ต้องมองหานาน ก็ รู้ ว่า อยูที่โต๊ะ ไหน ... เพื่อน ๆ รอ ข้าพเจ้า คนเดียว รีบ กิน แบบ ไม่ค่อยจะลง หรอก แต่ ก็ต้องกิน เด๋ว มะมีแรง ... วันรุ่งขึ้น ลา งาน เรียบร้อย เพราะ กะ ว่า .... คืนนี้ มี โต้รุ่ง แน่นอน ตามกัน กะ เอา ให้ ถึง ที่สุดไปเลย ..... หลังจากกินเสร็จ รถ ทั้ง 4 คัน มุ่งหน้า ไปที่อูโมงค์ ไปถึง รถจอดกัน ยาวเหยียด เหมือน มีงานวัด หรือ มหกรรม อะไรซักอย่าง เลย คน เยอะมาก ๆ หลายร้อยคน ตอนนั้น ก็ เกือบ ๆ จะ เที่ยงคืน .... มี สายข่าว รายงานมาเรื่อย ๆ จากโรงงาน ที่ พระประแดง ว่า มีถ่ายทำกันอยู่ แล้ว ก็ รู้มาว่า ที่อุโมงค์ ถ้า มีคิว ก็ คิวตี๋ แต่ ... พวก เค้า ชอบ มีข่าวลวง และ แล้ว ทุกคน ก็ ตัดสินใจ แบ่ง สาย ออกตาม กัน ตาม .... โดย อาศัย อาราย ดีน๊า ... ความพึงพอใจ ละมั๊ง ... ไอ้ เรา ก็ เป็น พวก ชอบ ความแตกต่างอ่ะ... มี บางคน อยู่ที่อุโมงค์ บางคน มุ่งหน้าไปพระประแดง เราเลย ตัดสินใจ ไปตายเอาดาบหน้าที่โรงแรม... ขณะ ขับรถ ไป ใกล้ จะถึง โรง แรม ... น นาง ก็ โทรมาบอกว่า ใกล้ จะ ถึงโรงงาน แล้ว เหมือนกัน พอ จอดรถ สักพัก นาง ก็ โทรมาบอกว่า คนที่หน้าโรงงานพระประแดง ได้เจอ คุณชาย โบกมือให้ ในรถตู้ และ รถ ตู้ เพิ่ง ออกจากโรงงานมาให้ พวกเรารออยูที่หน้าโรงแรมคอย ดักมองรถตู้ เอา ไว้ เวลาตอนนั้น ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกจะ เป็น ตี 2 หรือ ไม่ ก็ เกือบ อ่ะ ... หน้า โรงแรม มี คนอยู่ไม่ถึง 30 คน น้องออย น้องเอ๋ น้องกา เรา ก็ คุย กัน แก้ เซ็ง แก้ เหงา ไป เรื่อย ๆ หนาว ก็ หนาว ลม เย็น ๆ โชย มา เป็น ระยะๆ ก็ ฝน เพิ่งจะหยุด ไปเอง นี่ หน่า .... คราย จะ ไปรู้ อีก ไม่ กี่ ชั่วโมง ข้างหน้า นี้ เรา ... จะ ได้ เจอ กับ ผู้ชาย ที่ รอคอย มา เก้าเดือน เต็ม ๆ ผู้ชาย ที่ ทำให้ คืน หนาว ๆ คืน นั้น อบอุ่น ทันที ที่ได้เห็นหน้า ผู้ชาย คน ที่ ทำให้ หลาย ๆ คน เกือบ จะ ได้เป็นนักวิ่งทีมชาติ ผู้ชาย คน ที่ เรา ไม่เคย ผิดหวัง และ เสียใจ ที่ รัก และ เข้าใจ เค้า ผู้ชาย ที่ เป็น สุภาพบุรุษ ที่ น่ารัก เลี่ยว หยาง เจิ้น จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 18:21:14 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ใช่ค่ะพี่ใหญ่ แบบว่าอารมณ์ นั้นอะ จะมีใครอยู่ในรถบ้างมองไม่เห็นค่ะ เพราะว่าในสายตานางอ่ะ มีคุณชายนั่งอยู่ในรถคนเดียวค่ะ ขอบอกว่า ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเช่นกัน ใครก็ไม่รู้ หน้าตาคล้ายคุณชาย แต่ว่าหล่อกว่า ประมาณ 10 เท่าได้อ่ะ แบบว่า อารายวะเนี่ย นั่นคนธรรมดาเหรอ หล่อเหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด หรือ บทนวนิยาย อารายซักอย่างอ่ะ เล พี่เองกลั้นแทบแย่ แต่กลัวเสียฟอร์มอ่ะ เลยกลับมาร้องที่บ้านอ่ะ แง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 18:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 64 {แบบว่าเล่าไม่เก่งหาบทกลอนประกอบภาพให้ละกัน เป็น background ให้เพื่อนๆ} ไม่อยากจะพูดว่า..รัก..เพราะมันโหล แต่มันอยู่ที่จัยดวงโตว่ารักมากแค่ไหน มันไม่เกี่ยวกับคำพูดว่ารักกันมากมาย แต่มันอยู่ที่จัยต้องเสมอต้นเสมอปลายกับคนที่รักกัน ขอบคุณ ohm_zy จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เราไม่แน่ใจนะตอนนี้ แต่เราเห็นมือคุณชายเอื้อมไปเปิดประตูรถอ่ะ แต่พอดีมีน้อง ๆ ข้างหลังกลุ่มหนึ่งกรูเข้ามาข้างรถ จากนั้่นประตูก็ถูกปิดโดยบุคคลอื่นซึ่งไม่ใช่คุณชาย และรถก็ขับออกไป พวกเราวิ่งเข้าไปที่ lobby ค่ะไปนั่งอย่างสงบเสงี่ยม ไม่เอะอะ ไม่กรี๊ด เรียบร้อยมาก จะหาว่าบ้าก็ยอมอ่ะ เขาสัญญาว่าถ้าเรียบร้อยคุณชายจะเดินเข้าลิฟท์ทางนี้แน่นอน เราก็เชื่อค่ะ นั่งอยู่อย่างนั้นแหล่ะ ทั้ง ๆ ที่ฝน-rainnie โทรมาบอกแล้วว่าคุณชายขึ้นไปแล้ว แต่เราอยากจะให้ทางเขาเดินมาบอกเราเองว่าคุณชายขึ้นไปแล้ว ตอนนี้มีเรื่องตลกเล่าให้ฟังแทรกนิดนึง มีฝรั่ง 2 นายเดินมาเห็นพวกเรานั่งเรียบร้อยอยู่เขาเดินเข้ามายกมือสวัสดีครับ พวกเราก็เลยยกมือสวัสดีค่ะตอบ ขำดี จนครู่ใหญ่ ๆ คุณสมชาย (ถ้าไม่ผิดนะ) เดินเข้ามาบอกว่ากลับบ้านไปเถอะ คุณชายกับตี๋ขึ้นไปข้างบนเรียบร้อยแล้ว ไม่อยากให้พวกเรามานั่งรออย่างนี้ เขาเข้าใจ เหมี่ยวก็เลยถามไปว่าในเมื่อพวกเราทำตามข้อตกลงทุกอย่างอย่างนี้แล้ว หวังว่าทางทีมงานจะเห็นใจพวกเราและให้โอกาสพวกเราได้เจอคุณชายบ้าง ทางคุณสมชายบอกว่าเขาจะพยายามแต่ไม่รับปาก ไม่เป็นไรค่ะ พวกเรายอมสลายตัว วิ่งออกไปนอกโรงแรมตรงที่เจอคุณชายอ่ะ กระโดดกอดนางกับพี่ผิงเลยอ่ะ แบบดีใจมาก ดีใจสุด ๆ ไม่เคยคิดเลยว่าที่ตัดสินใจไปพระประแดงในวันนี้จะทำให้พวกเราได้เห็นคุณชายในระยะใกล้มาก ๆ แค่ตัวรถและกระจกหน้ารถเท่านั้นที่เป็นเหมือนกำแพงกั้น เรา 3 คนดีใจมาก ๆ และรับรู้ด้วยหัวใจว่าคุณชายมีค่าควรแก่การที่พวกเราจะรักมากแค่ไหน เขาไม่จำเป็นต้องเปิดไฟก็ได้ แต่เขาทำเพราะเขารู้ว่าพวกเรารอพบเขา ตอนนั้นที่เจอนะคะ เกือบตี 4 ของวันที่ 3 ตค ค่ะ ถึงแม้่จะไม่ได้เจอแบบที่ฝน-rainnie ก็ไ่ม่เป็นไร เราเต็มตื้นจริง ๆ เพราะเราเห็นหน้าคุณชายเต็ม ๆ และเพิ่งรู้ว่าคนที่นั่งข้าง ๆ คุณชายที่เราหันไปมองและไม่สนใจคือตี๋นะเอง สรุปว่าเราได้เห็นทั้ง 4 คนแล้วหล่ะ จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 18:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขอเวลาสักนาทีจะได้ไหม ขอเวลาเล่าความในจากใจดวงนี้ ขอเวลาแค่เพียงหนึ่งนาที เพื่อจะบอกเธอคนดีว่า..ทุกนาทีมีแต่เธอ ...แต่เธอจะรู้บ้างไหม ทุกๆนาทีที่มอบให้นั้นมีค่า มีความรักแถมด้วยใจศรัทธา กับหนึ่งนาทีที่มีค่ามอบให้เธอ ขอบคุณ ตุ๊กตาไขลาน จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เห็นรูปนี้แล้วอยากร้องไห้ วันเสาร์นั้นหวังมากว่าจะเห็นภาพคุณชายทำอย่างนี้ให้พวกเราดู thanks : canna จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ภาพเธอ...ยังคงตามหลอกหลอน หัวใจ...ยังคงอ้อนวอนให้กลับมาหา คนดี...จากฉันไปไกลลับตา เวลา...ยังคงดำเนินต่อไป ภาพเธอ....ยังฝังอยู่ในจิตใจดวงนี้ คนดี...กลับมาได้ไหม พยายาม...หาใครมาแทนที่เธอในใจ เสียใจ...ที่ทำไม่เคยได้...เพราะไม่เคยลืม (เธอ) ขอบคุณ ohm_zy จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เอ่อ พี่จิ๋วค่ะ พี่แปะรูปใครอ่ะ แบบว่า ดูไม่เหมือนกะที่นางเจอเลยอ่ะ พี่ ใครกันเนี่ย จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 18:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เพียงเธอ..ทำให้โลกมีสีสัน เพียงเธอ..ทำให้วันทั้งวันสดใส เพียงเธอ..ทำให้ฉันมีลมหายใจ เพียงเธอ..ที่ทำให้อะไรๆดูสวยงาม ขอบคุณ Phreaw จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อยากจะบอกว่าเพิ่งรู้ตัวว่ารักคุณชายเข้าแล้วจริง ๆ รักมากด้วย รักเหมือนญาติสนิท เพื่อนสนิท เหมือนน้อง ห่วงใยเขา ไม่อยากให้เขาโดนทำร้าย ไม่อยากเห็นเขาถูกกดดัน เราเห็นเองกับตา คือเชื่อมั่นเขามาตลอดอยู่แล้ว คอยบอกน้องคนอื่น ๆ อยู่เสมอว่าต้องเชื่อมั่นเขา เขาไม่ใช่คนลวงโลก พอได้สัมผัสด้วยตา รับรู้ด้วยใจ เราถึงเชื่อว่าคนอย่างเขามีไม่เยอะหรอกบนโลกใบนี้อ่ะ ถ้าคุณรักใครสักคนนะ คุณจะรู้ว่าเราสามารถทำให้เขาได้ทุกอย่าง เชื่อใจและเชื่อมั่นเขาได้ทุกอย่าง อ.เอ๋ฝากสวัสดีเพื่อนในรังค่ะ น้องไม่ค่อยสบายนะคะเป็นหวัดนิดหน่อย แต่เพื่อน ๆ ไม่ต้องห่วงค่ะ น้องเขาเป็นห่วงคุณชายมากกว่า จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 18:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 72 นาง รูปใครก็ไม่รู้ ยังคาอยู่ในความทรงจำ ไม่เหมือนก็ใกล้เคียง จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ค่ะพี่ใหญ่ เอ๋ ยังไม่ได้ขอบคุณเอ๋เลยอ่ะ สำหรับ รังนอนที่แสนอบอุ่น เจี้ยวจ้าว ถึงแม้จิง ๆ แล้วแทบไม่ได้นอนก็ตามที ขอบคุณเอ๋มาก ๆ หวังว่าจะได้เจอเอ๋อีกน่ะ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 18:47:30 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ฮือๆๆๆๆๆๆ ไม่อยากรักเธอมากไปกว่านี้ แต่ความรู้สึกที่ฉันมีกลับไม่ใช่ มันกลับมากขึ้นเกินกว่าจะห้ามใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรักเธอ จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 75 พี่จิ๋วค่ะ ถึงแม้ว่าเพียงเวลาอันสั้น แต่ว่าภาพนั้นจะยังตราตรึงอยู่ในหัวใจ ตลอดไป ตอนแรกว่าจะไม่ไปมีทอ่ะ แต่ว่าอยากไปเม้าท์กะพวกพี่ ๆ จังเลยอ่ะ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 18:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 76 พี่จิ๋ว ขา .... เห็นรูปพวกนี้แล้ว โอ้ น้ำตาคลอเลยคะ จากคุณ : Oh! - [ 6 ต.ค. 46 18:49:42 A:203.147.0.42 X:203.130.128.238 ]

ความคิดเห็นที่ 77 นาง ถ้ามีเวลาก็มาเถอะ โอ้ พี่อยากร้องไห้อีกแล้ว กระซิก กระซิก จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อุอุ ... เพิ่ง คุย กับ น้องเอ๋ อย่างที่ พี่ใหญ่ บอก น้องเป็นหวัดค่ะ ฝากความคิดถึง ถึง ทุก ๆ คนด้วย .... น้อง ฝาก บอก ว่า เชื่อมั่น ว่า คุณชาย จะรับรู้ และ ต้อง มี การตอบ กลับ ความรัก ความห่วงใย ที่พวกเราแสดงออก .... ได้ แต่ รอคอย ด้วย ความหวังค่ะ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 18:53:33 ]

ความคิดเห็นที่ 79 รักเธอได้เท่านี้ รักเท่าที่..ผู้หญิงคนนี้จะรักใครได้ รักเท่าที่..ก้อนเนื้อรูปหัวใจ รักเท่าที่..ลมหายใจจะยังมี ขอบคุณ Hwanjai จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 18:59:23 ]

ความคิดเห็นที่ 80 พรุ่งนี้เช้ามาเล่าใหม่นะ ต้องรีบกลับบ้านแล้วอ่ะ ยังไม่จบนะ จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 6 ต.ค. 46 19:01:21 ]

ความคิดเห็นที่ 81 พี่จิ๋ว ขา ... ภาพพวกนี้เค้าถ่ายที่ ฮ่องกง ใช่มั้ยคะ เศร้า จากคุณ : Oh! - [ 6 ต.ค. 46 19:02:21 A:203.147.0.42 X:203.130.128.238 ]

ความคิดเห็นที่ 82 บายค่ะใหญ่ สงสัยจะรวมเล่มได้จริงๆ กระทู้นี้ จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 19:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 83 น่าจะใช่ค่ะ โอ้ คุณชายขาในกล้องคุณชาย มีรูปพวกเราอยู่ด้วยน้า จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 19:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 84 กลับบ้านก่อนนะคะ ทุกคน พี่จิ๋ว พีเพชร นาง พรุ่งนี้เจอกันค๊า แล้วจะตามมาอ่านต่อ จากคุณ : Oh! - [ 6 ต.ค. 46 19:09:00 A:203.147.0.42 X:203.130.128.238 ]

ความคิดเห็นที่ 85 วันที่ 3 ต.ค. 46 ระหว่างที่นั่งคุย นั่ง รอ เดิน ไป เดินมา .... นั้นเอง เราก็ ได้ยินเสียง กริ๊ด มาจาก ด้านข้างของโรงแรม ไม่คิดอะไร เลย ค่ะ ตอนนั้น ได้ แต่หัน ไปบอก น้อง ๆ ให้วิ่ง เร็ว ๆ แล้ว จากนั้น ก้อ วิ่ง กันแบบ ไม่คิดชีวิต ... วิ่ง ให้ เร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้ ระหว่างวิ่ง ก็ หันมาดู ว่าน้องวิ่งตามมาหรือ เปล่า ก็ เห็นภาพ น้อง ๆ วิ่งตามมากัน ครบทุกคน เรา ก็ เลย วิ่งต่อไป   ภาพ ที่เห็น ภาพ แรก เมื่อ มองเห็นรถตู้ คือ คน ค่ะ หลายสิบคน ล้อมรอบ รถตู้คันนั้น แล้วก็ เห็น ไฟ ในรถตู้ เปิด แล้ว ก็ มีการ์ด ยืนคุมอยู่หน้าประตู รถ ...  เห็น อย่างนั้น ยิ่ง ทำให้รีบวิ่ง คะ เพราะในใจคิดว่า ... คนที่เรารอคอย รอ อยู่ ที่ในรถค้นนั้น พอ วิ่งมาถึง ห่างจาก หน้ารถ ไม่ถึง 5 เมตรค่ะ .... ทุกคน ที่อยู่ ก่อนหน้านั้น พยายาม อยู่ในระเบียบ ส่วนตัวเอง นั้น ไม่ได้คิด อะไร อีกแล้ว นอกจากมอง ค่ะ เพราะห้ามถ่าย ภาพ ทุกชนิด เพราะฉะนั้น ขอใช้ 2 ตา หัวใจ และ สมอง จดจำ และ บันทึก ภาพ ความทรงจำที่ดีเหล่านี้ค่ะ ตอนนั้น เป็น ภาพ เหมือนใน หนังสือบรรยายไว้ เลย นะค่ะ ไม่ เคยรู้ว่าจะ มีจริง เพิ่งจะ รู้ ก็ เพราะเกิดขึ้น กับตัวเอง นี่แหละค่ะ .... สายตา มองเห็น แต่ เธอ ตั้งแต่ แรก อยู่ที่ริมหน้าต่าง ข้างซ้ายมือ เมื่อมองตรงไป แม้จะ อยู่ในความมืด เห็น หน้าเธอ ไม่ชัด แต่  เห็น ลักยิ้ม ชัดมาก ๆ พอเห็นปุ๊บ ก็ แน่ใจ นี่แหละ คนที่เรารอคอย มา 3 วัน 3 คืน มอง ไม่เห็นใครอีกเลย ไม่เห็นคนขับรถ ไม่เห็นการ์ด ไม่เห็นตี๋   ไม่เห็นแม้กระทั่งคุณชายใส่เสื้อสีอะไร เห็นแต่ หน้า กับ มือของเธอ เท่านั้น ... เธอ ยิ้ม จนเห็นลักยิ้มชัดเจน ทุกคน โบกมือให้เธอ ทำมือเป็น สัญลักษณ์ I love You  คุณชายก็ ยิ้ม โบกมือ แล้ว ก็ ยิ้ม อมยิ้ม ตอน นั้น เห็นแต่ เธอ จริงๆ ค่ะ ไม่มีสติ อะไรทั้งนั้น มารู้สึกตัวอีกที ก็ ตอนได้ยินเสียง ปิดประตูรถตู้ ดังปัง แล้ว ก็ รถวิ่งวนออกไปทางด้านหน้า พวกเราทุกคน วิ่งตามเข้าไปใน lobby กะ ว่าจะตาม ไปรอ หน้า ลิฟต์ พอเข้าไปถึง พนักงาน ถามว่า มาทำอะไรครับ คิด ในใจ ... มันจะถาม หาพระแสงอารายฟะ ก็ เห็นอยู่ตั้ง 3 วัน แล้ว นี่หน่า กะ จา ตอบ แล้ว ว่า " มา ตาม ซ๊ามี กลับบ้าน โว้ย " แต่ มะกล้า กัน ได้รับ ทาน ยำบาทา เป็นอาหารว่าง ยามดึก อ่ะ ก็ เลย ไม่ตอบอะไร  เค้า ก็ เข้าใจนะ ให้นั่งรอเงียบ ๆ พวกเรา ก็นั่งกับพื้น เงียบ ๆ รอคอยด้วยความสงบ พักใหญ่ ๆ แม้จะมีคน บอกว่า คุณชายขึ้นห้องพัก ไปแล้ว แต่ เรา ก็ ยังจะรอ กัน จน กระทั่ง คุณสมชาย เดินมาบอกว่า ให้ทุก  ๆคนกลับบ้านไปซะ เค้าขึ้นไปพักผ่อนแล้ว ขอบคุณมาก ๆ  เค้าพูดดีนะค่ะ แต่ เราเห็น น้อง ๆ บางคน แล้ว สงสาร อยากเห็นแบบเต็ม ๆ ตา ไฟสว่าง ๆ เห็น เต็มตัว เต็มใจ ก็ เลย ตัดสิน ใจ พูด ไปว่า ... พี่ค่ะ ในเมื่อพวกเรารักษาสัญญาแล้ว หวังว่า พี่คงจะตอบแทนพวกเราบ้างนะค่ะ ตอนแรก พี่เค้าก็ งง แล้ว ก็ ตอบว่า ผม ก็ เดินมาบอกดี ๆแล้วนี่ครับ ว่า เค้าพักผ่อนแล้ว ... เรา ก็ เลยบอกว่า ขอบคุณมากค่ะ ทราบแล้ว แต่หมายความถึง วันอื่น ๆ นะค่ะ .... คุณสมชาย ก็ ดีมาก รับปาก ว่า จะพยายาม แต่ มะ รับรอง ผล ว่า จะสำเร็จ หรือไม่ ... แค่นี้ ก็ ขอบพระคุณ เป็นอย่างสูงแล้วค่ะ .... แยกย้ายกัน มา รอเพื่อน ๆ ที่หน้าโรงแรม จน ตามมาสบทบกัน ครบทุกคน แล้ว ก็ เตรียมตัวกลับโรงแรม ฯ ที่สีลม 3  ... ในใจ ตอนนั้น เป็นห่วงความรู้สึก เพื่อน ๆ ที่ ไม่ได้เห็นมาก ๆ แต่ ไม่รู้จะ ทำยังไงดี ... ไม่อยากพูดปลอบใจ เพราะ กลัว ว่า นั่น จะ เหมือน เป็นการตอกย้ำ กันเข้าไปใหญ่ ... ได้ แต่บอกว่า เรามีเวลาอีก 2 วัน เราจะพยายามกันถึง ที่สุด .... กลับมาถึงห้อง พูดคุยกันสักพัก ก็ ไป หาอะไรกินกัน ... จากนั้น ก็ ใส่บาตร ตอนเช้า หลังจากว่างเว้น ไป นานนนนนมาก จน จำไม่ได้แล้ว ... แล้ว ก็ แยกย้ายกัน กลับบ้าน น็อคค่ะ ไม่ไหว ตา แทบ จะ ลืมไม่ขึ้น แล้ว อุอุ นั่งรถไฟฟ้า กลับ กะ ตั๊ก มี แต่คน มอง เอ๊ะ ... ทำ ไม ยายนี่ มันโทรมจัง ฟะ ไป ทำไร มา เนียะ ยืน หันหน้า เข้า ผนัง ตาแทบ จะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว แยกย้ายกัน ที่ สถานี หมอชิต นัดแนะ กันตอนเที่ยง จะ ปฎิบัติการตามล่า ... ภาคต่อไป .... แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 46 19:19:22 จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 19:15:54 ]

ความคิดเห็นที่ 86 พี่เหมี่ยวค่ะ ยิ่งฟังยิ่งตอกย้ำความรู้สึกนั้นค่ะ เหมือนมันยังอยู่ เหมือนว่า เราจะได้เจอเค้าอีก เหมือนว่าซักวัน จะได้พบกันอย่างเป็นทางการ เหมือนซักวัน หัวใจเราจะได้ พองโตขึ้นอีกครั้ง ถึงแม้ว่าวันนี้เราจะจากกันไปแล้ว ด้วยน้ำตา และความรู้สึก รัก พร้อมกับอีกความรู้สึกหนึ่งก็คือ ความสุขอย่างเปี่ยมล้น จากหัวใจ ที่ได้พบเธอ แม้เพียงเสี้ยวนาที พร้อมกับได้รับรู้ว่าเธอนั้นเป็นอย่างที่เราคิดและได้ เข้าใจมาตลอด 9 เดือน เพียงเท่านี้ใจเราก็มีความสุชล้นแล้วค่ะพี่ ไว้ถ้ามีตังมากกว่านี้เมื่อไหร่ อาจจะบินไปหาเธอ ที่ใต้หวันกันไปเลย อิอิ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 19:26:16 ]

ความคิดเห็นที่ 87 Sawaddee ka....พี่นางและทุกคนค่า คุณชายดูมีความสุขจังเลยกะการได้เจอแฟนๆที่ฮ่องกง ยิ้มกว๊างกว้าง แถมม่ายเดินก้มหน้าเหมือนตอนมาไทยเลย *****แอบน้อยใจ***** จากคุณ : GirlFromMars - [ 6 ต.ค. 46 19:29:18 A:203.157.14.246 X:203.157.29.176 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ใช่ นาง พี่ รู้สึกว่า 5 วัน 4 คืน มันแป๊บ เดียวเอง นะ เร็ว จน ตั้งตัว ไม่ทัน แต่ ... ไม่ว่า จะ เกิด อะไรขึ้น คุณชาย ก็ จะ อยู่ ใน หัวใจ ของ พวกเราตลอดไป พี่ เชื่อมั่น และ มั่นใจ ในตัวเค้า มาก ๆ แต่ แอบ อิจฉา แฟน ตี๋ เล็ก ๆ ไม่ได้อ่ะ ได้เจอ ได้เห็น กันแบบ เต็ม ๆ แถม มีข้อความตอบกลับอีกต่างหากด้วยอ่ะ ... เรา คง วาสนา น้อย อ่ะนะ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 19:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 89 หวัดดีค่ะ Girl from Mars ชื่อไรค่ะ น้อยใจได้ แต่ อย่าถอดใจนะค่ะ รักเค้าต้อง เชื่อมั่น และ มั่นใจในตัวเค้านะค่ะ เวลาที่เรารู้จักเค้ามา เกือบ ปี เค้าเป็นยังไง พวกเรารู้ พวกเราเห็น กันดี ก็ เพราะเหตุผลนี้ใช่มั๊ยค่ะ ที่รักเค้า... แล้ว จะ ให้ เวลา แค่ ไม่ กี่ชั่วโมง มาทำลาย ความรัก ความเชื่อมั่น ในตัวเค้า ที่มี กันมา เป็น ปี หมดลง ... มัน คง น่าเสียดายนะค่ะ .... ลอง คิด ดู ดี ๆ นะค่ะ เหตุผล มันต้องมีมากกว่าที่เรา รู้ ลอง มองในมุม ของ คุณชายบ้าง เรา จะ เข้าใจ คุณชายมากขึ้น We trust & believe in Jerry always ... จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 19:35:58 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ตอบคุณ GirlFromMars อย่าเพิ่งน้อยใจค่ะ เราต้องอยู่ด้วยความหวัง สักวันหนึ่ง เราจะได้เห็น สักวันหนึ่ง คุณชายต้องได้มาเดินบนผืนแผ่นดินไทย ตอนนี้เธอได้รับรู้แล้วว่า เธอมีแฟนอยู่ที่เมืองไทยไม่น้อยกว่าที่อื่น จากคุณ : แม่มดจิ๋ว - [ 6 ต.ค. 46 19:39:34 ]

ความคิดเห็นที่ 91 น้ำตาล แบบว่า ที่ฮ่องกง อารายก็ดูดี เพราะว่า ป๋าไปที่ฮ่องกงบ่อยก็ได้ เพราะว่า ช่องทางเค้าก็ดีอ่ะ การ์ดก็พร้อม อารายก็เลยง่าย อย่างที่บอกว่านี่ครั้งแรกของไทยอ่ะ เลย ทำอารายกันไม่ถูก โดยเฉพาะ ตำรวจกับการ์ด มีความสามารถมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เลยต้องทำใจ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 19:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ชื่อน้ำตาลค่ะ นู่เชื่อมั่นในตัวคุณชายตลอดมาค่ะและจะตลอดไป แต่พอเห็นรูปแล้วก็แอบที่จะไม่น้อยใจมะได้ เพราะสถานการณ์มันต่างกันเหลือเกินค่ะ But anyway,I always love and support you Ah Zhen จากคุณ : GirlFromMars - [ 6 ต.ค. 46 19:44:31 A:203.157.14.246 X:203.157.29.176 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ใช่แล้วน้ำตาล เราจะรักเค้าตลอดไป จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 19:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขอบคุณพี่นาง,คุณพี่แม่มดจิ๋ว และคุณพี่carrot นะคะที่ช่วยชี้แจงให้นู๋คิดกว้างขึ้น นู๋หวังว่าแล้วซักวันจะเป็นวันของแฟนชาวไทยบ้างนะคะ แต่เอ๊...นับๆดูป๋าไปHongkongเนี่ยเกิน15รอบยังคะ? จากคุณ : GirlFromMars - [ 6 ต.ค. 46 19:57:24 A:203.157.14.246 X:203.157.29.176 ]

ความคิดเห็นที่ 95 น้ำตาล เกินแล้วอ่ะ อิอิ ไปกันเป็นว่าเล่น เฮ้อ อยากย้ายบ้านอ่ะ ไปอยู่ฮ่องกงอ่ะ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 20:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 96 วันที่ 3 ต.ค. 46 เวลา 11 โมงครึ่ง ได้ยิน เสียง อะไร ก็ ไม่รู้คล้ายนาฬิกา ปลุก .. เอ แต่ พอ กด แล้ว ทำไม .. ไม่เงียบฟะ .... เอ .... อ๋อ เสียงโทรสับ ... " เหวย เหวย ๆๆๆๆๆ " เสียง พัน ยาน้อย ดังมาตามสาย "อือมม" พันยาหลวง ตอบ " เหวย ๆๆๆๆๆๆๆ มะเหมี่ยว ๆๆๆๆๆ ตื่น ๆๆๆๆๆๆๆ ตื่นอ่ะยัง " เสียง พันยาน้อย ยังคง รบกวน โสต ประสาท ต่อไป " อืออมม ว่าไง" พันยาหลวง ยัง มึนงง ต่อ ไป ประสาท ยังคง ไม่ยอมรับรู้ อะไร ทั้งนั้น เบลอ งง ต ตั๊ ก ก็ ยัง คง เพียร เรียก แล้วเรียก เล่าจนกระทั่ง มีสติ มองนาฬิกา ตาย แล้ว นัดเพื่อนเที่ยงครึ่ง นี่ มันสิบเอ็ดโมงครึ่ง ยังไม่ได้ทำอะไรซักอย่างเลย .... อาบน้ำ สระผม นั่งรถ จัดกระเป๋า ... รีบร้อนสุดชีวิต .... เจอ หน้าแม่ แม่ถาม ก็ บอก ไปตามตรง ไป ตามหา สุดที่รัก นะ แม่ แล้ว ไง จะ แจ้ง ความคืบหน้าให้ทราบเป็นระยะ ว่า แล้ว ก็ ไหว้ลา ดิ่งมา อย่างรีบร้อน ..... เจอต ตั๊ก ยืนคู่ กะ คุณชาย ที่ สถานีรถไฟฟ้า อยากจะ ถ่ายรูป แต่ มะ กล้าพอ คนเยอะขนาดนั้น ... คงแปลก มากทีจะมาถ่ายรูป ป้าย โคดสะนา yamaha ว่า แล้ว ก็ เริ่ม ด้วย กาแฟ แก้วที่ 1 ของวัน.... นั่งรถ ไป ลง ที่ สถานี สะพานตากสิน เพื่อ ไปโรงแรมแชง เพราะ เป้าหมายของ เรา ยังอยู่ที่โรงแรม รอกันไป เดินไป เดินมา เอาไง กันดี หละ พวกเรา ... ในที่สุด ก็ ตัดสินใจ ไปตามกันที่ โรงงานสุราบางยี่ขัน เพราะ ทั้ง 2 คน ไปถ่ายทำที่นั่น แน่ ๆ แม้จะรู้ว่า โอกาสพบ มีน้อยมาก ๆ เนื่องจาก สถานที่ค่อนข้างจะมิดชิดมาก แต่ เรา ก็ ลองเสี่ยงไปกันดู ดี กว่า ไม่พยายาม แต่ พอไปถึง คนเยอะมาก ๆ เรา ลองเดินดู สถานที่ แล้ว คาดว่าจะหมดหวัง .. พวกเรา เลย ปรึกษากัน ว่า ... กลับ ไป ดักรอที่โรงแรม จะดีกว่า ยังไง เค้าก็ ต้องกลับไปที่โรงแรม แน่ๆ แถม ที่ โรงงาน ก็ร้อนมาก ๆ ด้วย.... ทุกคน ตัดสินใจ ขับรถ กลับโรงแรม อีกครั้ง .... กว่าจะมาถึง โรงแรม ก็ บ่ายมากแล้ว ... ทุกอย่างรวดเร็วมาก จน จำไม่ได้ ว่า กินข้าวตอนไหน หรือ ไม่ได้กิน ก็ ไม่รู้ และ แล้ว ก็ มีข่าวว่า รถตู้ จะออกมา ตรงที่ขนผัก มุม เดิม พวกเรา นกฮูก น้อง ๆ หลาย คน และ Staff JBC ไปยืนรอ กัน นานมาก เป็น ชั่วโมง เพื่อ จะ รอ แค่ เห็น เพียงเศษ เสี้ยว ชั่ว วินาที ก็ยัง ดี แต่ แล้ว .... ความหวัง ที่ รอ ชั่วโมง กว่า ๆ ก็ เป็นอันจบลง เพราะ รถติดฟิล์ม มืดมาก ไม่มีการลดกระจกลง ... ผิดหวัง กันอีก ตามระเบียบ ... ผล ของ การ ไม่ เอา แห้ว ไป สะเดาะเคราะห์ ... เฮ้อ !!! กลุ้มจาย จัง..... เอา ไป กินข้า ที่ โรบินสัน ก่อนแล้วกัน ... มี แรง แล้ว ค่อยว่ากัน ใหม่ ว่าคืนนี้ จะเอา ไงกันดี ... เดิน ไป หา ข้าวกิน หลังจากนั้น นก บางตัว ก็ ขึ้น ไป คุย กับ JBC เรื่องงานวันรุ่งขึ้น ว่า มีอะไร ที่เรา พอจะช่วยได้ พวกเรา ยินดี และ เต็มใจ เลย ได้ ดู คลิป คุณชาย และ เพลง here we cry ( หรือเปล่าไม่แน่ใจ) ที่อากิ ทำ เกือบ น้ำตาซึม .... แล้ว ก็ ได้ ฟัง เรื่องน่ารัก ๆ ของคุณชาย ว่า ทุกวัน ที่กลับมาถึง คุณชาย จะ เลือก หยิบ message ก่อน ขนม จะ ไม่ค่อยหยิบ ... ฟัง แล้ว ก็ คิดถึง น้องชาย คนเล็ก ของคุณชายขึ้นมาทันที ถ้า นู๋ไจ๋ มา ก็ เปรม แน่ ๆ คุณชายคงยกให้น้องหมดเลย .... คุณชาย ขา ... น่ารักจริงๆ พอ เสร็จ ภารกิจ นัดแนะ กันเรียบร้อย พวกเรา ก็ ลา จาก ห้อง 2501 เวลา ก็ ปา เข้าไป เกือบ จะ เที่ยงคืน แล้ว พา ทุก ๆ คน กลับ มาล้างหน้า อาบน้ำ กันก่อน ที่สีลม แล้ว ก็ กลับ ไป ที่โรงแรม กันอีก (ใช่ หรือ ปล่าว หว่า มะ แน่ใจนะ ) แต่ พวกเรา กำลังเดิน ไป ด้านหลัง โรงแรม ก็ เห็น รถตู้ วิ่งเข้ามา แต่ ไม่ทันแล้วที่จะ วิ่ง กลับมา ที่ ประตูข้างอีกครั้ง ... แต่ เพื่อนบางคน ได้ เห็น คุณชายแล้ว ... ดีใจด้วย กับ พี่จิ๋ว ฝน แวว นุ่น และ ครายอีก จำไม่ได้ ทุกคน บอกว่า เห็น แบบ ความไว แสง คือ แป๊บเดียว คุณชาย วิ่งลงมา แล้ว หันมาสวัสดี แล้ว ก็ แวบหายไป ด้วยความรวดเร็ว แต่ ทุกคน ก็ อิ่มใจ ไป แล้ว วันที่ 4 ต.ค. 46 หลังจากนั้น ก็ รู้ แน่ ๆ ว่า คุณชาย ไม่มีคิวถ่าย แล้ว ทุกคน ก็ เลย แยกย้าย กัน กลับ ไป .... เรา กะ ตั๊ก ก็ เลย สมัคร ใจ ที่ จะรอ อยูที่โรงแรม เผื่อ จะ มีความหวัง อีกบ้าง ครายจะไปรู้ ... ไปนั่ง กินกาแฟ ที่ ล็อบบี่ โรงแรม แก้วที่ 3 ของวันนี้ เอสเปรสโซ่ มะ ช่วย อะไรเลย นั่งมองวิวริมแม่น้ำเจ้าพระยา แล้ว ก็ จิ้นตาม ว่า คุณชาย กับ เรา ก็ มองแม่น้ำ สายเดียวกัน นอน อยู่ โรงแรม เดียวกัน เราเป็นคนข้างล่าง แต่ ไหง โรงแรม ชื่อดัง ยุง เยอะ จังฟะ นั่งคุยกัน ได้ สักพัก ก็ งีบหลับไป .... ไม่เคย คิด มาก่อน ว่าชีวิต นี้จะ ต้องมาทำอะไร แบบนี้ ถ้า พ่อแม่รู้เข้า .. คง จะ ถูก อบรมขนาดใหญ่ เป็นผู้หญิง ทำไม ทำแบบนี้ ... นั่นซิ ทำไม น๊า คุณชาย ขา ช่วยตอบแทนที ได้ไหม? จน เกือบ หกโมง ก็ ลุกขึ้น ไป ล้างหน้า ทาแป้ง อุอุ ... แล้ว ก็ เตรียมตัว ไป สมทบ กับ ทุกคน ด้านหน้า โรงแรม มี คน เยอะ พอ สมควร ที่หน้าโรงแรม ก็ ใช่นะซิ มีหลายคน ที่ทำแบบเรา รอกันอยู่ใน โรงแรม กันไปเลย และ แล้ว คน ก็ เพิ่มขึ้น เรื่อย ๆ มาก ขึ้น เรื่อย ๆ อย่างที่ ไม่มี ใครคาดคิด ทุกคน อยู่ใน ความสงบ .... เหตุการณ์ ต่อ จากนี้ ทุกคน คง จะรู้ ดี กันอยุ่แล้ว นะค่ะ ว่ามีอะไรเกิดขึ้น .... แต่ ถ้า อยากให้เล่า จะ มาเล่าต่อพรุ่งนี้ นะ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 20:09:35 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดีทุกคนจ้า เป็นยังไงกันบ้างจ๊ะ หลังจาก 5 วัน 4 คืนที่ผ่านมา วันนี้เราพูดได้เต็มปากเต็มคะเลยคะว่า รักรักรัก เจอรี่ และจะสนับสนุนเจอรี่ตลอดไป จากคุณ : ผิง_ping - [ 6 ต.ค. 46 20:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 98 หวัดดีค่ะ พี่ผิง ... มาแชร์ ประสบการณ์ ในแง่มุม ของ แต่ละคน คะ แบ่ง กัน เล่า แบ่ง กันอ่าน ไงค่ะ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 20:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สวัสดีจ้าเหมี่ยว ตอนนี้เคลียร์งานแบบทำไปหลับไปเลยจ๊ะ เดี๋ยวขอเวลาสักหน่อยคะ จะมาร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วยจ๊ะ จากคุณ : ผิง_ping - [ 6 ต.ค. 46 20:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ลา แล้ว นะค่ะ ทุก ๆ คน พรุ่งนี้ มาเล่าต่อนะค่ะ ไม่อยากฟัง ก็ จะเล่า อ่ะ เพราะ ใกลั จะ จบ แล้วหล่ะ อาจจะ เล่า แบบ สาระ น้อย ไปหน่อยนะค่ะ อย่าถือสา หาความนะค่ะ ลอง อ่าน แบบ ต่างมุมมอง กันบ้าง จะ ได้ ต่าง ความคิด อาจจะ เข้าใจ คุณชาย มาก ขึ้น จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 20:22:57 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ค่ะพี่เหมี่ยว รอให้พี่เหมี่ยวเล่าต่อ แบบว่าพอฟังแล้วคิดถึงอ่ะพี่ พี่ผิงค่ะ ถ้าเป็นได้ออนเอ็มหน่อยค่ะน้องรออยู่อ่ะ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 20:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 102 หวัดดีค่ะ มาฟังเเม่นกเล่าเรื่องป๋าค่ะ เอ่อ............. เชอป่าวกิ๊กป๋านะค่ะ กัวค่ะป๋าเปงของสูง พี่ผิง......เอาลูกมาคืนเชอเลยค่ะ ยืมไปนานเเย้วนะพี่ ปาป๊าตาหนูถามหาค่ะ เอาไปล่อเเล้วไม่คืนนะพี่ จากคุณ : กาโม่ - [ 6 ต.ค. 46 20:24:04 A:203.152.2.35 X: ]

ความคิดเห็นที่ 103 ดีจ้าเชอ แหม น่ารักน่ะ ดีแล้วอ่ะอย่ามากิ๊กสามีพี่เลย ิยิ่งช่วงนี้แล้ว อิอิ ย้ำ พี่ผิงค่ะ ออนเอ็มหน่อย จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 20:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 104 นาง ตอน เช้า ของ วันที่ 4 พี่ ขอ มาเล่าพรุ่งนี้นะ ตอน สำคัญ ที่ ทำ ให้ ทุกคน ช็อค กับ เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น ... ทุกคน ได้รับรู้ .... แต่ ก็ ยัง เชื่อมั่น ในตัวคุณชายต่อ ไป .... หวัดดีจ๊ะ เชอ ... เอา ไว้ เฮียมา แล้ว ค่อยมาตามเฮียนะจ๊ะ บาย จริง ๆ แล้ว คราวนี้ จากคุณ : carrot (vicry) - [ 6 ต.ค. 46 20:28:50 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เกิน15รอบแล้วเหยอ.....พี่นางย้ายเมื่อไหร่อย่าลืมบอกนู๋นะเคอะ จาปายหาป๋าด้วย ขอแอบตามติด อิอิอิอิอิ แต่คืนนี้คงต้องลาไปอ่านหนังสือต่อแล้วค่ะพรุ่งนี้มี Final exam บั๊ยบัย พี่ๆทุกคนค่า คืนนี้ขอให้ฝันถึงป๋ากันถ้วนหน้านะคะ ปล.ขอโทษที่ตอบทู้ช้านะคะ เพราะนู๋ใช้จิ้มเอาค่ะ หุหุหุหุ จากคุณ : GirlFromMars - [ 6 ต.ค. 46 20:28:57 A:203.157.14.246 X:203.157.29.176 ]

ความคิดเห็นที่ 106 55555 บายค่ะ พี่เหมี่ยว บายค่ะน้ำตาล แบบว่าเกินชัวร์อ่ะ จากคุณ : ngng(jj) - [ 6 ต.ค. 46 21:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 107 จะรอนะจ๊ะเหมียว จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 21:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 108 รอ รอ รอ จากคุณ : P.PETCH - [ 6 ต.ค. 46 21:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ตามไปอ่านกันต่อนะจ๊ะ @@@ version พิเศษ2@@@ กระทู้นกบอกเล่าประสบการณ์ ที่ได้เจอป๋า และ ระบายความรู้สึกภายในใจจาก ประเด็นนี้แตกไปยังกระทู้ A2486208 จากคุณ : เปื้อนยิ้ม - [ 7 ต.ค. 46 09:08:42 ]