ความคิดเห็นที่ 1 อยากไปดูมาก ๆ ครับคุณ aeroflex น่าเสียดายติดธุระด่วนเลยอดเลยเรา T_T ...... ขอถามนิดนึงนะครับ ซีดีที่แถมมากับบัตรนี่มีเพลงอะไรบ้างครับ อยากทราบง่ะ ขอบคุณครับ ^_^ จากคุณ : udomdog - [ 16 ต.ค. 46 13:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น่าเสียดายเนอะทีี่่คนอยากฟังไม่ได้ไป คนที่ไปชมเป็นคนที่อยากฟังรึปล่าวก็ไม่รู้ เข้าใจว่าส่วนหนึ่งน่าจะเป็นบัตรเชิญ ใน CD มี 2 เพลง เพลงแรกคือ มหาจุฬาลงกรณ์ เพลงที่ 2 น่าจะเป็น เพลงเจ้าพระยา ที่ประพันธ์โดยอาจารย์ดนู ฮันตระกูล จากคุณ : aeroflex (aeroflex) - [ 17 ต.ค. 46 13:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ได้ไปดูมาค่ะ แต่เป็นบัตรแบบ 800 เลยนั่งอยู่ตรงแถวที่ 2 จากด้านหลังสุด บอกตรงๆว่าเสียงแอร์ดังมากๆเลยค่ะ ตอนที่เล่นเครื่องสายเบาๆนี่เราไม่ได้ยินอะไรเลย ยิ่งหลังๆมีเสียงหนูจากพื้นไม้ด้านบนด้วย (-__--") แต่โดยรวมแล้วก็ประทับใจกับ concert คืนนั้นนะคะ ช่วงที่ conductor เล่นกับผู้ฟังก็แปลกดี ไม่เคยเจอมาก่อน :D แต่ตอนที่เขาพูดอะไรซักอย่างกับผู้ฟังด้านหน้า ..เราก็ไม่ได้ยินอีกแล้ว...(-_____-") จากคุณ : LamiaAzure - [ 19 ต.ค. 46 19:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เราก็ได้ยินชัดๆแค่คำว่า Thank you ที่จริงเค้าพูดตั้งหลายประโยค ดูเป็นคนกันเอง จากคุณ : aeroflex (aeroflex) - [ 20 ต.ค. 46 14:51:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านบทความที่คุณต่อพงษ์ คอลัมนิสต์ ของ นสพ.ผู้จัดการ มา รู้สึกว่าผู้อำนวยการเพลงคนนี้จะเป็นกันเองกับคนดูมาก ๆ เลยครับ ขออนุญาต คัดลอกมาให้ได้อ่านกันจ้า อาจจะยาวไปซักหน่อยนะครับ ดนตรี วันพฤหัสบดีที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2546 คอนดักเตอร์ โดย ต่อพงษ์ ชีวิตคืออะไร เป็นคำถามที่ติดปากของท่านกระบี่หมากล้อม ชอนแชอิม จอมยุทธอันดับหนึ่งจากเกาหลี (จากนิยายจีนเรื่อง มังกรคู่สู้สิบทิศ) และมันถูกใช้อีกครั้งเมื่อสามสุดยอดจอมยุทธหนุ่มในยุทธจักร คำตอบในความหมายของชีวิตแตกต่างกันไป บางคนบอกว่าชีวิตคือการต่อสู้ บางคนบอกว่าชีวิตคือความเร้าใจ ขณะที่อีกคนตอบว่าชีวิตคือความแสวงหา ไม่มีคำตอบที่ถูกต้องทั้งหมด ไม่มีคำตอบที่ผิดทั้งหมด แต่คำตอบที่ไม่มีถูกและไม่มีผิดนี้ได้ข้อสรุปออกมาเหมือนกันว่า...ชีวิตเป็นสิ่งมีค่าครับ ผมนึกถึงคำถามของท่านกระบี่หมากล้อมขึ้นมา หลังจากที่มีโอกาสนั่งทานข้าวกับ โคจิ คาวาโมโต้ ... คอนดักเตอร์หนุ่มซึ่งเดินทางมาอำนวยเพลงในคอนเสิร์ต โตโยต้า คลาสสิก เมื่อคืนวันพุธที่ผ่านมา ท่ามกลางบรรยากาศที่เอนจอยมากกับอาหารไทยรสจัด...ปนๆ กับความห่วงใยของทีมงานโตโยต้าที่กลัวว่า หมอนี่จะทานจนป่วยกระทั่งไม่สามารถขึ้นเวทีได้ แต่ผมไม่เกรงขนาดนั้น เพราะโคจิบอกกับผมว่า เขาต้องการสัมผัสรสอาหารแท้ๆ ไม่ใช่อาหารแบบโรงแรมที่ทำให้ต่างชาติทานกัน เพราะเขาเชื่อว่าอาหารเป็นส่วนที่สะท้อนแนวคิดและจิตวิญญาณของคนในชาตินั้นๆ ผมพาเขาไปทานน้ำพริกปลาย่างก่อน ตามด้วยปลาดุกทอดกรอบผัดเผ็ด ยำปลา ต้มยำกุ้ง พร้อมกับอาหารทีเด็ดของชาติอย่างแกงเขียวหวานเนื้อ พร้อมอธิบายการจัดสำรับของคนไทยให้ฟัง เล่นเอาโคจิตาโตพร้อมกับเอากล้องถ่ายรูปถ่ายอาหารแต่ละจานไม่นับกันทีเดียว ในระหว่างการลองอาหารไทย พร้อมกับเบียร์สิงห์เข้มๆ ภายใต้เสียงซี๊ดซ้าดกับความจัดของอาหาร ผมสนทนากับเขาหลายเรื่อง แล้วได้ข้อสรุปออกมาว่า เอ็งเป็นคนที่แตกต่างจากคอนดักเตอร์เกือบทุกคนที่เคยเจอมา เขาถามว่าทำไม ? ผมบอกว่าในฐานะของคอนดักเตอร์ไม่เห็นจำต้องศึกษาความเป็นมนุษย์ของใครต่อใครมากขนาดนั้น ในความรู้สึกของคนฟังเพลงคอนดักเตอร์เปรียบเสมือนพระเจ้า เขาเป็นผู้กำหนดทุกอย่างของวง เสียง สำเนียง ความหนักเบา และการมองเพลงที่อยากจะมอง คอนดักเตอร์ที่เรารู้จักหลายคนล้วนมีสำเนียงและลีลาของการกำกับวงที่เป็นตัวของตัวเองทั้งนั้น อย่าเพิ่งอ้าปากหวอนะครับกับ ‘นิยาม’ หรือ ‘ความทรงพลัง’ ของคอนดักเตอร์คนหนึ่งที่มีต่อวงดนตรีวงหนึ่ง เพราะในโลกของดนตรีคลาสสิกมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ คนที่มีประสบการณ์ร่วมกับผมในคอนเสิร์ตโตโยต้า คลาสสิก คืนนั้นก็คงจะเห็นแล้วว่า บางครั้งที่คอนดักเตอร์ทำท่าทำทางที่ไม่น่าจะเกี่ยวกับการเคาะจังหวะหรือการให้จังหวะนั้น วงดนตรีเขารับรู้ได้ความต้องการของคอนดักเตอร์ได้อย่างดี...ซึ่งเป็นเรื่องน่าพิศวงอยู่มากทีเดียว แต่คนดูในคืนวันพุธที่ 15 ตุลาคมนั้นก็คงรู้หน้าทีและความยิ่งใหญ่นี้เหมือนกันเมื่อเจ้าโคจิหันมาทำท่าทำทางกำกับคนดูให้ปรบมือในช่วงอังกอร์ คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ไม่รู้เรื่องตัวโน้ต ยังต้องปรบมือตาม ปรบมือตามไม่ว่า...ยังต้องตบค่อย - ดัง - ค่อย ตามที่คอนดักเตอร์ต้องการทำเสียอีกแน่ะ ถามว่าไม่ทำตามก็ได้ใช่หรือไม่ คำตอบก็คือ ได้แน่ แต่ก็แปลกที่ไม่ยักไม่ใครไม่ทำตามความต้องการของคอนดักเตอร์ นั่นคือความมหัศจรรย์ของคนที่ไปยืนอยู่ตรงที่นั้นโดยแท้ คอนดักเตอร์จำนวนมากเมื่อมีพลังอำนาจแบบนี้อยู่ในมือ แน่ละพลังนี้มีอานุภาพขนาดที่เขย่าโลกได้...ไม่เวอร์นะครับ คอนดักเตอร์เก่งๆ ส่วนใหญ่เป็นมหาเศรษฐีทั้งนั้น แต่ฐานะทางสังคมนั้นอยู่ในระดับไฮโซทีเดียว ก็ลองนึกสิครับ บุคคลสำคัญๆ ของโลกนั้นต้องมาฟังสิ่งที่คอนดักเตอร์อยากจะบอก พูดง่ายๆ อย่างคนที่โด่งดังมากในประวัติศาสตร์อาทิ บรูโน่ วอลเตอร์ วิลเฮมม์ เคมฟฟ์ อาทูโร่ ทอสกานินี่ ออตโต้ เคมเปอร์เรอร์ นั้นล้วนแล้วแต่ได้รับการคารวะจากผู้นำประเทศใหญ่ๆในโลกมาแล้วทั้งสิ้น เขาว่าเพราะเหตุนี้เองคอนดักเตอร์จำนวนมาก ก็เลยคิดว่าตัวเองนั้นเหนือมนุษย์ทั่วไป จะทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็เลยเหมือนคนขี้หงุดหงิด ใครทำอะไรให้ก็ต้องติกันไว้ก่อน ว่ากันว่า แฮร์เบิร์ต ฟอน คารายาน นั้นเป็นปฐมบทคอนดักเตอร์จอมเว่อร์ขึ้นมา ตามด้วย ซูบิน เมธา จากนั้นกระแสของการเป็นคนเหนือคนก็กระจายไปทั่วเลย อย่างปีที่แล้ว คณะสื่อมวลชนไทย(ซึ่งก็ต้องนึกนะครับว่าพวกที่ทำข่าวดนตรีหรือศิลปะนั้น ก็มักจะมีความสุภาพอยู่เป็นเกณฑ์) แต่มาเจอกับไอ้เจ้า ฟิลลิปส์ อองเตรมอง คอนดักเตอร์ชาวฝรั่งเศส ยังหงายเก๋งมาแล้ว... สำหรับผมซึ่งเรียกเขาว่าไอ้ตาโปน การที่ผมเรียกเนี่ยไม่มีปัญหา เพราะ ใครๆ ก็รู้ว่าผมนั้นปากเสียแค่ไหน แต่ขนาดคุณอนันต์ ลือประดิษฐ์ เองยังจ๋อยจนต้องขมุบขมิบด่าเนี่ย มันสะท้อนนะครับว่า เจ้าอองเตอรมองนี่เหลือเกินเหลือการจริงๆ ลองนึกว่าตาโปนๆ เหยียดๆ บวกกับคำพูดที่น่าจะมาจากนรก...และอัดทุกคนที่ขวางหน้านั้นจะทำให้คนที่ฟังการสัมภาษณ์จะเกิดความรู้สึกกันอย่างไร เรื่องตลกก็คือ ไอ้เจ้าตาโปนก็ไม่ใช่คนที่โด่งดังอะไรนักหนา เป็นคอนดักเตอร์เกรดบีเสียด้วยซ้ำไปยังเป็นแบบนี้เลย กระแสของความรู้สึกว่าเป็นคนเหนือมนุษย์นั้นท่าทางจะเยอะมาก จนกระทั่งเมื่อสองสามปีที่แล้ว ทางโซนี่ คลาสสิก ยังเคยออกอัลบั้มของ บรูโน่ วอลเตอร์ มาชุดหนึ่ง เป็นงานที่ผมว่า ถ้าเผื่อใครต่อใครอยากจะสัมผัสวิธีการกำกับเพลงก็น่าจะลองไปหาซื้อมาฟังกันดูนะครับ เป็นอัลบั้มคู่ที่อัดราวๆ ปี 1958 ช่วงที่บรูโน่ วอลเตอร์ แกใกล้จะเข้าฝั่งเต็มแก่แล้ว งานนี้มีการรีมาสเตอร์กันถึง 3 ครั้งก่อนจะออกมาเป็นอัลบั้มเพลงคลาสสิกที่ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยฟังมาชุดหนึ่งทีเดียว ความน่าสนใจไม่ใช่ความไพเราะอย่างยิ่งของเพลงของวากเนอร์ แต่กลับอยู่ในแผ่นแรกซึ่งบรูโน่ วอลเตอร์แกซ้อมให้วงเล่นตาม ตลอดการซ้อมนั้น เพลงจะถูกบรรเลงซ้ำๆซากๆอยู่ เพราะ เมื่อวงเล่นไม่ถูกใจ วอลเตอร์ก็จะบอกกับวงและฮัมตามไปด้วยตลอดเวลาเพื่อเป็นไกด์ให้กับวงดนตรีว่า เขาจะเอาแบบนี้ หลายครั้งที่วงดนตรีเล่นได้ไม่เหมือนสิ่งที่เขาต้องการ วอลเตอร์ก็กล่อมจนกระทั่งวงเล่นได้กันเลย นอกจากแสดงให้เห็นวิธีการซ้อมและกำกับวงแล้ว ในหนังสือคู่มือยังแนะนำเอาไว้ด้วยส่วนหนึ่งที่มีอัลบั้มนี้เกิดขึ้นมาก็เพราะว่า เขาอยากให้เห็นอีกด้านหนึ่งของคอนดักเตอร์ ซึ่งไม่ใช่มนุษย์ที่พร้อมจะทุบโต๊ะทุกอย่างพื่อให้ทางวงเล่น หรือ พร้อมที่จะทำท่ายะโสเต็มแก่ เพื่อให้คนรู้สึกว่าพวกเขาคือพระเจ้า ไกเซอร์ โคนิก หรือ คิงอะไรซักอย่างหนึ่ง... งานนี้ถ้าใครรักเพลงของวากเนอร์ก็ซื้อได้เลย ไม่ต้องคิดมาก เพราะ เสียงดีมากๆ ครับ กลับมาสู่โต๊ะอาหาร...ผมคุยเรื่องที่ผมรู้สึกกับคอนดักเตอร์หลายๆ คนกับเขา โคจิหัวเราะลั่น พร้อมกับบอกว่า คอนดักเตอร์มันเป็นปัจเจก แต่ละคนก็มีวิถีแต่ละแบบ แน่นอนเขาเองก็เป็นแบบหนึ่ง “ คุณรู้ไหม ผมเกลียดรอยยิ้ม และเกลียดหน้ายิ้มๆของผมมาก” เขาเน้นเสียง “เพราะมันทำให้ผมไม่ดูเป็นคอนดักเตอร์...วิถีปฏิบัติก็ดูไม่ค่อยเป็นคอนดักเตอร์ แต่ทำไงได้ ผมรักที่จะเป็นของผมแบบนี้ ผมบอกได้เลยว่า ยังไงๆ ก็จะเป็นแบบนี้ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด แต่ผมขอเลือกที่จะเป็นคอนดักเตอร์ในแบบที่พยายามจะเข้าถึงมนุษย์ให้ได้” ฮั่นแน่ ผมหัวเราะพร้อมกับยกเบียร์สิงห์ดื่มดังเอื๊อก...เจ้าโคจิ กระดกตาม พร้อมกับใบหน้ากระลิ้มกระเหลี่ย ก่อนจะถามคำถามหนึ่งที่ทำให้ผมต้องยกแก้วเบียร์เป็นครั้งที่สอง “ ถ้าคอนดักเตอร์มีหน้าที่ถ่ายทอดความเป็นคนและอารมณ์ของผู้แต่งเพลง เหตุใดคอนดักเตอร์บางท่านจะต้องทำตัวอยู่เหนือคนเหล่านั้นด้วยเล่า ?” “... เขาจะเข้าถึงผู้แต่งได้อย่างไรถ้าไม่ทำตัวให้เป็นมนุษย์” ผมตะโกน OH Yesss!! พร้อมกระดกเบียร์เต็มๆ แก้วให้กับคำพูดของเขา อาจจะเป็นเพราะ ผมรู้สึกประทับใจกับ การแสวงหาความหมายของชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งของคอนดักเตอร์คนหนึ่ง แน่นอน คุณจะเข้าถึงความหมายของชีวิตๆได้อย่างไร ถ้าไม่ทำตัวให้มีชีวิต? คอนเสิร์ตในคืนนั้นจะดีจะเลวอย่างไรก็ตามที ผมตอบแทนผู้ฟังในคืนวันนั้นไม่ได้ เพราะดนตรีคลาสสิกเป็นการสะท้อนความแสวงหาของแต่ละคนเหมือนกัน คุณบอกไม่ได้แน่นักว่า คุณชอบมันหรือเปล่า หรือ คนอื่นก็มาบอกคุณไม่ได้เหมือนกัน คุณต้องรู้สึกด้วยหัวใจ ชีวิต และวิญญาณของคุณเองเท่านั้น ที่แน่ๆ ขอคารวะ โคจิ คาวาโมโต้ จอมยุทธแห่งการแสวงหาความหมายของชีวิตอีกผู้หนึ่ง จากคุณ : udomdog - [ 28 ต.ค. 46 13:51:43 ]