C2557397 ถึงคุณ หลิงเซียง [F4 Forever]

ความคิดเห็นที่ 16

เพราะเขาคือผู้ชายที่น่าค้นหาใน METEOR GARDEN (บทที่ 7 จงเจ๋อ และ หยาเหมิน)

จงเจ๋อ - ตัวอย่างของคนที่พ่ายแพ้ต่อความฟุ้งเฟ้อของสังคม จงเจ๋อไม่ใช่ชายหนุ่มรูปหล่อในฝันของสาว ๆ แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนแรกที่เสี่ยวโยวชอบ จงเจ๋อก็เหมือนกับผู้ชายทั่ว ๆ ไปที่สนุกสนานกับการควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และโอ้อวดความเก่งกาจของตนเองต่อหน้าสาว ๆ เหล่านั้น จงเจ๋อโชคร้ายที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับเสี่ยวโยว และคิดว่าเธอคือของตายสำหรับหนุ่มเสเพลอย่างเขา จงเจ๋อคิดผิดตั้งแต่แรกเริ่มคบกับเสี่ยวโยวแล้ว เพราะถึงแม้เขาจะทำร้ายจิตใจของเสี่ยวโยวได้ แต่เธอก็ไม่ได้เสียใจอะไรมากมายนัก เขาก็เป็นแค่เศษแก้วเล็ก ๆ ที่บังเอิญมาตำเท้าของเธอเท่านั้น และซีเหมินก็เป็นคนช่วยเขี่ยเศษแก้วสกปรกนี้ให้กับเธอ

จงเจ๋อคิดว่าตนเองแน่เสียนักหนา แต่เมื่อมาเจอกับคนที่แข็งกว่าอย่างเต้าหมิงซื่อ ผลตอบรับที่จงเจ๋อได้ก็คือกำปั้นจากเต้าหมิงซื่อ และอีกกำปั้นจากซันไช่ ไม่เพียงเท่านั้น ถ้อยคำสบประมาทของจงเจ๋อที่เคยกล่าวใส่หน้าเสี่ยวโยวก็ย้อนกลับคืนหาตัวเขาเองอย่างเจ็บแสบ พร้อมกับอีกหนึ่งกำปั้นจากซีเหมิน จงเจ๋อคงคิดไม่ถึงว่า เพราะความอวดฉลาดของเขา ทำให้เกิดความรักที่ซาบซึ้งของคนสองคน และแน่นอนถ้าเขาได้รู้ จงเจ๋อคงคลั่งตายเป็นแน่

และแล้ววันหนึ่งจงเจ๋อก็มีโอกาส เขามีจังหวะในการแก้แค้นเต้าหมิงซื่อที่เสียความทรงจำ แต่คนเลวที่คิดไม่ซื่อยังไงก็ต้องได้รับผลกรรมที่ทำไว้ จงเจ๋อถูกเยี่ยซาเล่นงาน แล้วยังถูกรุมจากลูกน้องเของเต้าหมิงฟงอีก และถ้าไม่เพราะสภาพที่น่า{^_^}ของเขา จงเจ๋อคงต้องถูก F3 โดยเฉพาะซีเหมินแก้แค้นแทนเต้าหมิงซื่อแน่ แต่ซีเหมินก็ได้แต่ปลงและสมเพทจงเจ๋อที่ปล่อยให้ความชั่วร้ายครอบงำจิตใจ ไม่ใช่เพราะ F4 ร่ำรวยกว่าและดูดีกว่าจงเจ๋อเท่านั้น พวกเขา F4 เลือกไม่ได้ที่จะเกิดมาเป็นแบบนี้ จงเจ๋อและซันไช่ หรือแม้แต่เสี่ยวโยวเองก็เลือกไม่ได้ที่จะเกิดมามีฐานะที่ต่ำต้อยกว่า แต่ว่าพวกเขาเลือกได้ที่จะเป็นคนดีและทำในสิ่งที่ดี F4 อาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีนัก แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่เลวร้ายถึงขนาดยอมทำลายชีวิตคนอื่น หรือเหยียบย่ำคนอื่นได้ และ F4 ก็กำลังพยายามปรับปรุงตัว ต่างกับจงเจ๋อ จากบทเรียนที่เขาได้รับจาก MG1 ไม่ได้ทำให้เขาสำนึกตัวแต่อย่างไร แต่ยังไงจากบทเรียนครั้งนี้ จงเจ๋อคงพอคิดอะไรได้บ้างแล้ว และหวังว่าเขาคงจะโชคดีที่ไม่ต้องมาเจอกับของแข็งอย่างกลุ่ม F4 และซันไช่อีกแล้วในชีวิต

“ ลูกผู้ชายน่ะ ควรจะหาความสุขใส่ตัว อย่างฉันนี่ไม่มีวันยอมทนอยู่กับเสี่ยวโยวคนเดียวหรอก ถ้าเปรียบเป็นต้นไม้ เรื่องอะไรเราจะมาสนใจแค่ต้นไม้ค้นเดียวแล้วทิ้งป่าไม้ทั้งป่าไป นายว่าไหม ”

หยาเหมิน - ผู้ชายเจนโลกที่ถูกว่าจ้างจากเต้าหมิงฟงให้เขามาบ่อนทำลายความรักของเต้าหมิงซื่อและซันไช่ หยาเหมินเป็นเด็กกำพร้าที่ต่อสู้ชีวิตมาโดยลำพัง เขาโตเป็นผู้ใหญ่และมีความคิดในแบบของตัวเอง ที่สำคัญเขาไม่เคยเชื่อมั่นในความรักเลย และเพราะเงินรางวัลก้อนงามที่เต้าหมิงฟงเสนอให้กับเขา หยาเหมินที่ไม่เคยแคร์เรื่องอะไร กลับต้องยอมลดความถือดีเข้ามาทำงานชิ้นนี้ ในตอนแรกหยาเหมินประเมินค่าของซันไช่แค่เพียงผู้หญิงที่เห็นแก่เงินทองและอยากจะรวยทางลัดด้วยการจับลูกชายเศรษฐีเท่านั้น

หยาเหมินเข้ามาในช่วงจังหวะที่ซันไช่เคว้งคว้างหลงทางกับชีวิตของเธอเอง ประกอบกับความเป็นผู้ใหญ่เกินตัวของหยาเหมิน ทำให้ซันไช่ยิ่งลังเลกับความรู้สึกของตนเองมากขึ้น จนเกือบจะละทิ้งความต้องการของหัวใจอีกครั้ง และก็เป็นเพราะหยาเหมินอีกเช่นกันที่ทำให้ซันไช่กล้าพูดถึงความรักที่เธอมีต่อเต้าหมิงซื่อออกมา ทั้ง ๆ ที่เธอปฏิเสธและสับสนกับความรู้สึกนี้มาโดยตลอด เมื่อซันไช่พูดความรู้สึกนั้นออกมาได้ เธอถึงเข้าใจตนเองอย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก และยิ่งรู้ซึ้งถึงความแตกต่างระหว่างเธอกับเต้าหมิงซื่อมากขึ้นเช่นกัน ซันไช่อยากเดินออกจากวังวนของความรู้สึกนี้ โดยมีหยาเหมินคอยกระตุ้นเธอให้ออกมาจากโลกของเต้าหมิงซื่อ ให้มาสู่โลกของเขา มาใช้ชีวิตแบบคนในโลกเดียวกัน หยาเหมินไม่สนใจเงินรางวัลของเต้าหมิงฟงแล้ว เพราะตอนนี้ซันไช่ทำให้เขาสนใจมากกว่า และเขาอยากได้ตัวเธอไว้ ซันไช่ทำให้หยาเหมินรู้ว่าความจริงแล้วความรักไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร ถ้าคนที่เรารักเป็นคนที่มีค่าพอที่จะรัก

และนี่ก็มาถึงจุดสำคัญที่สุดของซันไช่ ถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องตัดสินใจเลือกระหว่างการยอมรับความรักที่มีแต่อุปสรรคของเต้าหมิงซื่อ กับการเดินเคียงข้างกับหยาเหมิน ผู้ชายในโลกแบบเดียวกับเธอ หยาเหมินกำลังจะพาซันไช่เดินออกจากชีวิตของเต้าหมิงซื่อ คำพูดให้อดทนของเขาลอยเข้าหูของซันไช่อยู่ตลอดเวลา แต่ภาพและเสียงของเต้าหมิงซื่อกลับมากลบถ้อยคำของหยาเหมินจนหมดสิ้น แล้วซันไช่ก็ตัดสินใจได้ เธอคิดออกแล้วว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตตัวเอง เพราะในเมื่อหนีความรู้สึกนี้ไปไม่ได้ก็สู้กระโจนเข้าหามันเลยจะดีกว่า ไม่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร แต่เธอก็รู้แล้วว่า คนที่จะเดินไปพร้อมกับเธอได้นั้นจะต้องเป็นเต้าหมิงซื่อเพียงคนเดียวเท่านั้น

เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วหยาเหมินจะทำอะไรได้อีก นอกจากยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ต้องขอบคุณหยาเหมินเป็นอย่างมากที่เข้ามาเปิดประตูหัวใจให้กับซันไช่ หยาเหมินทำให้หัวใจของเต้าหมิงซื่อและซันไช่หลอมรวมเข้าหากันได้ซะที และหยาเหมินก็เป็นลูกผู้ชายพอที่จะก้าวเดินออกจากชีวิตของพวกเขาทันที ไม่มีคำอวยพรจากปากหยาเหมิน และก็ไม่มีคำขอบใจจากปากของซันไช่ เธอทำได้แค่เพียงยิ้มให้กับหยาเหมินและบอกความตั้งใจจริงของเธอให้เขารับรู้ ก่อนที่จะเดินลงจากโดยสารคันนั้น เพื่อวิ่งและวิ่งไปหาหัวใจของตนเอง......

“ ความรักเป็นเรื่องเลื่อนลอย เธอลืมเต้าหมิงซื่อเสียเถอะ ไม่จำเป็นต้องบีบบังคับตัวเองให้ข้ามสะพานอันตราย เพื่อผู้ชายที่ไม่เหมาะสมกับเธอ เพราะจริง ๆ แล้วเธอก็เป็นคนแบบเดียวกับฉัน ไม่ใช่แบบเดียวกับเขา ”

“ ตอนนี้เป็นเวลาที่เจ็บปวดที่สุด อดทนไว้นะ แล้วจะดีขึ้น อย่าปล่อยให้อารมณ์มากำหนดตัวเอง มันไม่เป็นผลดีต่อใครทั้งนั้น ”

“ ความรักถูกกำหนดไว้ที่ยีนของมนุษย์แล้ว และจะเป็นตัวกำหนดว่าสามปีหลังจากนั้นก็จะค่อย ๆ จืดจางไป พอถึงตอนนั้น ถ้าเธออยู่กับเจ้าคนที่เหมือนเด็กไร้เดียงสานั่น เธอก็รอทำหน้าที่ให้ดีก็แล้วกัน ”

จากคุณ : หลิงเซียง - [ 16 ก.ค. 46 09:52:00 ]

แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 46 03:24:15

จากคุณ : FunnyBunny - [ 30 พ.ย. 46 03:19:42 ]