ความคิดเห็นที่ 1
6เดือนผ่านไป พี่ใหญ่ของดีทูบีก็กลับมาจากการเรียนภาษา ทั้งแฟนเพลง ครอบครัว ต่างก็มารอรับบีมกันทั้งนั้น รวมถึง น้องคนเล็กของดีทูบีที่มีงานภาพยนตร์เรื่องใหม่ต่อจากละครเรื่องคู่กรรม2 ถึงแม้ละครเรื่องนี้จะถูกต่อว่าในเรื่องของความเหมาะสมของตัวแสดงกับบทบาท และเรื่องของบทละครโทรทัศน์ แต่ละครเรื่องนี้ก็ทำให้แดนได้พิสูจน์ฝีมือทางการแสดงของเขา ทำให้เขาได้รับความนิยมจากแฟนกลุ่มใหม่ๆ นอกจากนี้ หกเดือนที่บีมไม่อยู่ แดนก็ยังตั้งใจเรียนซึ่งทำให้การเรียนด้านดนตรีของเขาก็กำลังไปได้ดี เห็นได้ชัดว่า ถ้าแดนเรียนจบเมื่อไร ทางอาร์.เอส.จะได้โปรดิวเซอร์ฝีมือดีเพิ่มในค่ายอีกคนแน่นอน
กลับมาถึงเหตุการณ์ปัจจุบันต่อ พอบีมลงจากเครื่องและก้าวเข้าสู่สนามบินดอนเมืองเท่านั้นแหละ เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นลั่นสนามบิน เป็นสัญญาณให้แดนก้าวลงจากรถและอาศัยช่วงชุลมุน วิ่งเข้าไปในสนามบิน โดยมีจุดมุ่งหมาย คือห้องวีไอพีที่บีมจะเข้าไปหาครอบครัวของเขา แดนวิ่งฝ่าฝูง เอ๊ย ฝ่ากลุ่มแฟนเพลงเข้าไป ไม่มีใครสังเกตเห็นเขา เพราะต่างคนต่างเบียดกันถ่ายรูปบีมที่ไม่ได้เห็นหน้ามาถึง6เดือน แดนเองก็อดไม่ได้ที่จะชะโงกหน้ามองหน้าบีม ที่ยิ้มแย้มอยู่หน้าประตูห้องวีไอพี ซึ่งหน้าห้องมีเจ้าหน้าที่ของสนามบินหลายคนกันแฟนเพลงอยู่สุดชีวิต ถ้าแดนไปถึงตรงนั้น เจ้าหน้าที่ก็คงปล่อยให้เขาเข้าไป แดนมองบีม 'พี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ เอ๊ะ เปลี่ยนสิ หล่อขึ้น' แดนอมยิ้มกับตัวเอง หารู้ไม่ว่า หายนะกำลังคืบคลานเข้ามา "เฮ้ย นั่นพี่แดน" เสียงแฟนเพลงคนหนึ่งร้องขึ้น 'ซวยละตู' แดนคิดในใจ เขาไม่มีเวลาพอที่จะคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป เพราะแฟนๆต่างกรูเข้ามาหาเขา ที่ไม่มีกำแพงห้องกั้นแบบบีม
เจ้าหน้าที่หน้าห้องวีไอพีต่างก็งงๆ ว่าทำไมแฟนเพลงถึงเลิกเบียดกัน แต่กลับไปมะรุมมะตุ้มกันอยู่อีกทาง แต่ในใจของเจ้าหน้าที่เหล่านั้นต่างก็โล่งอกไปตามๆกันที่ไม่ต้องต่อสู้กับแฟนเพลงอีก แต่ความโล่งอกนั้นก็ดับวูบในทันที เมื่อหัวหน้าเจ้าหน้าที่ร้องสั่งลูกน้อง "ยืนบื้ออะไรอยู่วะ ไปกันให้น้องแดนสิ เร็วเข้า" เจ้าหน้าที่ที่ไม่มีแม้แต่เวลาถอนหายใจ ต่างก็เรียกเพื่อนวิ่งเข้าไปยืนกั้นรอบตัวนายแดน แล้วพามาส่งที่ห้องวีไอพีจนสำเร็จ ระหว่างทางเดิน แดนต้องบอกกับแฟนเพลงตลอดทางว่า "ใจเย็นนะครับ เดี๋ยวพี่ออกมาใหม่นะ"
พอถึงหน้าห้องวีไอพีเท่านั้นแหละแดนถึงได้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนเปิดประตูเข้าไป "ขอโทษฮะที่มาช้า" แดนยกมือไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่ ซึ่งได้แก่ พ่อแม่ของบีม ครูแหม่ม-พัชริดาและสามี แล้วหันไปยิ้มให้น้องบัว โบ๊ท เบียร์ น้องๆของบีมทั้งสามคน ก่อนจะหันมาหาคนที่ยืนพิงกำแพงรออยู่ "พี่บีม" แดนเรียกเบาๆน้ำตาคลอ พี่น้องร่วมวงที่รักกันมากโผเข้ากอดกันแน่น ไม่ต้องพูดอะไรพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกและคำพูดมากมายของอีกฝ่ายที่พรั่งพรูอยู่ภายในและอยากจะปล่อยมันออกมา
"นั่งเถอะ" บีมบอกแดนแล้วนั่งลงตรงที่ว่างบนโซฟาตัวยาว "แดนเข้ามาทีห้องมืดเลยแฮะ" บีมแซว ครูแหม่มอมยิ้ม "ไปว่าเค้าได้ไงบีม แดนขาวขึ้นตั้งเยอะนะ หมดค่าไวท์เทนนิ่งไปเยอะมากเลยล่ะ" ว่าแล้วก็หัวเราะ แดนหันมาค้อนครู บีมมองหน้าน้อง "แดนหล่อขึ้นจริงๆด้วย ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลย" แดนรู้สึกเขินจึงถามแก้เขินขึ้นมาว่า "แล้วเดี๋ยวพี่ต้องไปไหนต่อบ้าง"
"ก็ว่าจะเข้าไปหาเฮีย" บีมหมายถึงเฮียฮ้อผู้บริหารค่ายเพลงที่เขาอยู่ "ไปทักทายพี่ๆที่บริษัท แล้วก็แวะไปสกาย-ไฮด์ด้วย แล้วก่อนกลับบ้านก็..." เสียงบีมแผ่วลง รอยยิ้มจางหาย แดนมองพี่ แดนยิ้มแต่ตาเศร้า "ไปหาพี่บิ๊ก" บีมพยักหน้าเบาๆ "อย่าเครียดสิพี่ พี่บิ๊กคงไม่อยากเห็นพี่เศร้าหรอกนะ" แดนบอก บีมจึงยิ้มเนือยๆ "เดี๋ยวผมไปด้วยนะ ขับรถตามไป"
"แดน พี่ขอไปรถแดนดีกว่า" บีมบอกแดนแล้วหันหาพ่อแม่ "เดี๋ยวพ่อแม่กลับบ้านก่อนเถอะครับ บีมอยากคุยกับน้องครับ" เสียงเศร้าๆทำให้พ่อแม่พยักหน้าตกลง...
จากสนามบินจนถึงบริษัทบีมกับแดนคุยกันตลอดทางไม่ได้หยุด ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละสถานที่ "แดน ทำไมไม่ออกเดี่ยว" บีมถาม แดนหน้าเครียด "พี่ไม่น่าถาม ผมออกไม่ได้ ผมรอพี่อยู่ พี่บิ๊กด้วย" บีมพยักหน้าอย่างเข้าใจ "แล้วพี่ล่ะจะเอาไงต่อ จะเรียนต่อมั้ย"
บีมมองหน้าด้านข้างของคนขับ "พี่คิดว่า พี่จะเรียนต่อนะ ก็ไม่แน่ แล้วแดนล่ะเป็นไงบ้าง"
"คู่กรรมช่วยผมมากเลย ตอนนี้แฟนผมเพิ่มกลุ่มแม่บ้านมาด้วยแล้ว" แดนอมยิ้ม หัวเราะในลำคอ "ผมเพิ่งเปิดตัวหนังรอบพิเศษไปเมื่อวาน จะเข้าโรงพรุ่งนี้แล้วล่ะ เดี๋ยวไปดูด้วยกันนะพี่ ไม่ได้ไปไหนกับพี่นานแล้ว พาน้องบัวไปด้วยนะ"
บีมค้อนน้องชาย "แล้วบิ๊กล่ะแดน เค้า..." บีมถาม
แดนยิ้มน้อยๆ "พี่บิ๊กดีขึ้นเยอะฮะ กายภาพบำบัดช่วยได้มาก แล้วพอหมอให้กินอาหารได้ เค้าก็กลายเป็นคนกินเก่งไปเลย ดูดีขึ้นมากเลยล่ะ ไม่ต่างอะไรจากปรกติที่เค้าเคยเป็นอยู่ เราได้แต่รอเวลา เวลาที่เค้าจะกลับมา" รถติดแดนมองไปนอกรถ "นั่นไงพี่" แดนชี้ไปที่โปสเตอร์โฆษณาหนัง
"โหแดน แย่งนางเอกพี่เหรอ เล่นกับพอลล่าหรอเนี่ย" บีมยิ้ม แดนหัวเราะ ก่อนที่จะเข้าเกียร์และขับรถไปยังโรงพยาบาลวิชัยยุทธที่บิ๊กยังนอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่
"พ่อครับ สวัสดีครับ" บีมยกมือไหว้พ่อของบิ๊ก เมื่อเปิดประตูเข้าไป
"อ้าวบีม" พ่อรับไหว้บีมและแดนที่ตามเข้ามา "ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปรับ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ พ่อต้องดูแลบิ๊ก" บีมว่าแล้วเดินเข้าไปข้างเตียงบิ๊ก "ไงบิ๊ก พี่กลับมาแล้ว คิดถึงนายมากเลย" บิ๊กมองบีม สายตาเลื่อนลอย ส่งเสียงอ้อๆแอ้ๆ แสดงให้เห็นว่ารู้ว่ามีคนมาหาเขา แต่ไม่มีใครรู้ว่า ตอนนี้ บิ๊กอยู่ที่ไหน แล้วเห็นบีมรึเปล่า ส่งเสียงทักทายบีมบ้างมั้ย...
หลังจากที่ลงมาจากห้องบิ๊กที่โรงพยาบาล นักข่าวที่รออยู่ กรูกันเข้ามาทำข่าวบีมและแดน พวกเขาได้แต่ปฏิเสธอย่างสุภาพ "เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะเข้าบริษัทนะครับ เฮียอยากให้พวกพี่ไปสัมภาษณ์ที่นั่นมากกว่า เพราะพวกเราต้องคุยกับเฮียก่อน" แดนบอก
"แต่วันนี้น้องบีมน้องแดนก็เข้าไปหาเฮียฮ้อมาแล้วไม่ใช่หรือคะ" นักข่าวสาวถาม
"ใช่ครับ แต่ยังไม่ได้คุยอะไรมาก บีมเพิ่งกลับ เฮียอยากให้พักผ่อนก่อน แล้วเราจะคุยพรุ่งนี้ บีมคิดว่าเฮียคงจะโทรไปติดต่อพวกพี่ๆเองนะครับ ขอตัวครับ" แดนกดรีโมตเปิดประตูรถ ทั้งคู่ก้าวขึ้นรถ แล้วรถก็แล่นออกไป และจอดลงหน้าบ้านบีม "ไม่เข้าไปเหรอแดน" แดนส่ายหน้า "พี่ไปอยู่กับครอบครัวเถอะ" บีมพยักหน้า แล้วบอกน้องว่า "เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปหาที่บ้านตอนนะ เฮียนัดนักข่าวไว้สี่โมงแน่ะ กะให้เวลาพี่พักเต็มที่ก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ใช้รถพี่แล้วกันนะ เปลี่ยนบ้าง"
แดนยิ้ม พยักหน้ารับ "พรุ่งนี้ไปดูหนังมั้ยพี่ เข้าโรงพอดี หนังผมน่ะ" แดนขำ
"เอาสิ พี่อยากดูเหมือนกัน" บีมยิ้มให้น้องอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าบ้านไป แดนมองจนพี่ชายเข้าไปในบ้านได้ซักพัก แล้วขับรถกลับบ้านตัวเองบ้าง...
จากคุณ :
looksuannon 
- [
12 เม.ย. 47 18:59:38
]
|
|
|
