ผู้เฒ่า / คาราบาว

    ลืมตามาชำเลืองดูโลก
    เกิดมาเป็นทารกสามัญชนธรรมดา
    หากินกันจนหนังหน้าเหี่ยว
    กว่าจะได้ขบเขี้ยว ก็ย่างวัยชรา

    ฟันฟางจนจะหักหมดปาก
    ตามัวจนจะมองไม่เห็น
    ริ้วรอยของความลำเค็ญ
    อยู่ที่เส้นเอ็นปูดโปน

    คำนึงถึงคนเฒ่าคนแก่
    เมื่อครั้งเป็นพ่อแม่ยังเลี้ยงดูลูกน้อย
    อดออมวันละนิดละหน่อย
    เก็บสิบเป็นร้อยส่งลูกน้อยเล่าเรียน

    หวังเพียงเพื่อลูก ๆ เติบโต
    ได้เป็นผู้มีการศึกษา หนทางในภายภาคหน้า
    เป็นเจ้าคนนายคน

    ผู้เฒ่าเอย...จนเนื้อหนังหย่อนยาน
    ถ้าสมบัติมโหฬาร ลูกหลานมาเอาใจ
    นะ...ผู้เฒ่าเอย จนเนื้อหนังเหี่ยวย่น
    ถ้าสมบัติมากล้น ยังพอมีคนเอาใจ

    ใครเลยเคยคิดถึงผู้เฒ่า
    ที่เส้นผมหงอกขาวและดวงใจอาดูร
    ค้ำจุนจนลูกหลานเติบใหญ่
    ต่างตอบแทนน้ำใจเพียงรดน้ำดำหัว

    สังคมทวีความดิ้นรน สอนคนให้คิดเห็นแก่ตัว
    คนเฒ่าที่ฟันหักตามัว กลัวไม่มีคนไปเผา...

    จากคุณ : เมธาวี - [ วันเนา (14) 11:55:28 ]