JBC ความรักของคนเล็ก ๆ

    ย่างก้าวกว่าจะมาถึงวันนี้ของ JBC
    นอกจากความรักอย่างยิ่งยวดต่อ คุณชาย Jerry
    ยังมีความแน่นแฟ้น เสียสละ
    และเป็นการทำด้วยใจของทีมงานทั้งหมด
    ได้ผ่านเหตุการณ์ทั้งร้ายและดี

    กว่าจะมาถึงวันนี้
    วันที่ JBC มีที่ทาง และวางบทบาทตัวเองได้อย่างน่าชื่นชมนั้น
    พวกคุณ...คงต้องขอบคุณกันและกัน
    ในสายสัมพันธ์ที่มองไม่เห็นแต่มีอยู่จริง และนับวันจะแข็งแรงมากยิ่งขึ้น
    ....
    ไม่รู้ว่าคนอื่น ๆ จะเคยมากันกี่ครั้งแล้ว
    แต่สำหรับฉันนั้น
    นี่เป็นครั้งแรก รู้สึกว่าตัวเองแปลกใหม่
    ฉันไม่คุ้นเคยกับใคร ๆ มาก่อนเลย
    เพิ่งนั่งได้ไม่เท่าไหร่ ก็ถูกเชิญออกไปด้านหน้าแล้ว
    สารภาพว่าฉันไม่ชินสภาพนั้นจริง ๆ
    รู้สึกว่าตัวเองเกะกะ เก้งก้าง
    พูดอะไร ตอบอะไรไม่เข้าท่า เข้าทาง หลายอย่าง
    ...
    กับคำถามซึ่งหน้า และทำให้ต้องอึ้ง
    แม้จะตอบไปแล้ว แต่คำถามยังดังอยู่จนป่านนี้

    อ่านที่พี่เขียนแล้ว
    รู้ไม๊ พี่ทำให้หนูร้องไห้ พี่ทำยังไง...
    ...

    จำไม่ได้แล้วว่าตอบอะไรไป
    แต่พี่อยากจะตอบหนูใหม่

    พี่ต้องขอโทษ
    ถ้าทำให้หนูเสียน้ำตา
    เพราะกว่าที่พี่จะเขียนจบออกไป
    รู้ไว้นะ..ว่าความรู้สึกที่หนูเผชิญมา
    ได้ท่วมใจคนเขียนไปก่อนหน้านั้นแล้ว
    ....

    ในงาน
    พบอ้อมกอด พบน้ำใจของคนบางคน
    พบรอยยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม และยิ้ม

    คำถามสุดท้ายก่อนงานเลิกรา
    พี่จี๊ดถามว่า มีใครอยากบอกอะไรกับเพื่อน ๆ บ้างไม๊

    ฉันเกือบยกมือ แต่ก็ไม่ได้ทำ
    และนี่คือสิ่งที่อยากบอก

    ดีใจที่ได้มา
    นี่เป็นครั้งที่ 6 แล้วสำหรับการจัดงาน
    คงนานพอสำหรับให้ใคร ๆ สานสายสัมพันธ์กันต่อ
    มากกว่าคนรักเจอรี่ แต่เป็นเพื่อน เป็นน้องพี่ที่ยังคุ้นเคยกัน

    ฉันเชื่อว่า
    ยังมีหลายคนไม่ได้พบกัน ถี่ไปกว่าจำนวนงานนัดพบ
    ยังมีหลายคนเคยพบกันแล้วและไม่ได้พบกันอีก จนวันนี้

    แต่เราเหมือนคนเคยคุ้นใจ คุ้นหน้า
    แค่ยื่นมือออกมา ความเป็นเพื่อนก็แทบจะแตะต้องได้
    การมา อาจจะหมายถึงมาเพื่อยืนยันในกันและกัน
    การมา อาจจะบอกว่า เวลาที่ผ่านไปไม่ได้ทำให้ความรักนั้นพลัดพรายหล่นหายไปไหน
    พวกเรายังรัก ยังมั่นคง ที่จะเติบโตไปกับคุณชาย

    และสำหรับฉัน
    แม้จะเป็นครั้งแรก
    ยังรู้สึกเหมือนกับว่า...เราเป็นครอบครัว

    แรกพบ.. แต่ได้เจอรอยยิ้มเหมือนคุ้นกันมา..เท่านี้ก็ได้ทำให้อุ่นใจเสียแล้ว
    เรื่องราวที่บอกเล่า ของคนโน้น คนนี้
    เรียกรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ระบายหน้า
    บางทีก็มีซึมน้ำตา
    แต่ทั้งหมดที่ว่า
    เป็นแง่มุมของคนรักกัน
    และฉันอยากเรียกมันว่า
    ความรักของคนเล็ก ๆ
    ...
    จริง ๆ คืนนี้ฟ้ามัว ๆ
    แต่ว่าทำไมไม่รู้นะ
    ฉันเห็นความรักของคนเล็ก ๆ
    ส่องแสงกระพริบพราว เป็นดาวดวงเล็ก ๆ
    ประดับประดา ตรงนั้น ตรงนี้
    ถึงเป็นจุดเล็ก ๆ แต่ว่าได้ทำให้ฟ้ากว้างนั้น
    งดงามเหลือเกิน
    ...

    จากคุณ : เพลิน - [ 25 เม.ย. 47 22:53:17 A:210.203.180.169 X: ]