ความคิดเห็นที่ 1 "หลิว" ในหนังสือ ร้ายกว่าเยอะ จากคุณ : นินจัง - [ วันแม่แห่งชาติ 12:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จิน....วายุที่หยุดพัด...... จากคุณ : นินจัง - [ วันแม่แห่งชาติ 12:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เสี่ยวเม่ย.....ชีวิตที่น่าสงสาร........ ...แต่ ผมชอบฉากนี้.... จากคุณ : นินจัง - [ วันแม่แห่งชาติ 12:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ใครอยากรู้เรื่องในหนังสือมากระทู้นี้ครับ....ผมเขียนไว้ที่นั่น http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/A2956984/A2956984.html แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 47 13:55:38 จากคุณ : นินจัง - [ วันแม่แห่งชาติ 13:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ง่า...อยากได้จาง อี้ โหมว ทำหนังแนวเรียบๆแบบ not one less, the roadhome กับ happy times น่ะครับ เอ...สงสัยผมจะไม่ชอบหนังกำลังภายใน แต่จะลองไปหาเรื่องบ้านมีดบินมาอ่านดู เผื่อจะเข้าใจหนังมากขึ้นครับ ขอบคุณที่มาบอก จากคุณ : สุดโหดโครตโรแมนติก - [ วันแม่แห่งชาติ 13:13:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มันแตกประเด็นกันไปเลยนะครับ.... ผมว่าถึงแม้แก่นของหนังและนิยาย จะเป็นเรื่องเดียวกัน (การโกหก หลอกลวง ความลับ ความรัก) แต่ลูกเล่น รวมถึงรายละเอียดการนำเสนอแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด..... SPOILER!!!!!! ในหนังสือ... ตามขนบ และลักษณะงานเขียนของ หลีเฝิง ที่"พยายาม"จะเป็น โกวเล้งยุคใหม่.... นั่นก็คือ นำแก่นที่เป็นเรื่องที่เราจับต้องได้.... เอามาถ่ายทอดให้อยู่ในกลวิธีการเล่าเรื่องที่ทันสมัย แปลกตา แปลกใหม่ ไม่ซ้ำแบบใคร... อย่างกรณี hero นั้น...เป็นการแสดงถึงผลเดียวกัน ที่ออกมาจะเหตุการณ์และสถานะการณ์ที่แตกต่างกัน... ขึ้นอยู่กับว่าเราจะรับรู้มันอย่างไร โโยมีโครงเรื่องการเล่า 3 ลำดับ.... 1.เรื่องที่ตนอยากให้เขาเชื่อ.... 2.เรื่องที่ตนฟังจากเขาเล่ามา..... 3.เรื่องที่เป็นความจริง.... ใน Daggers กลวิธีการเล่าเรื่องของหลี่เฝิง ออกมาในรูปแบบการเล่าผ่านจากปากคำของคนผู้หนึ่ง โดยบรรยายถึงความรู้สึกนึกคิดของคนผู้นั้นลงไปในเรื่องราวเป็นระยะๆ.... ดังนั้น....บางส่วนของเรื่องราว ถึงแม้ คนผู้นั้น จะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในการดำเนินเรื่องด้วย.... แต่พอเรื่องราวผ่านออกมาจากปากคำของคนผู้นั้น.... ทำให้เหมือนกับว่า....คนผู้นั้น จับตา เฝ้ามอง การกระทำตลอดทั้งเรื่อง.... ดังนั้น....คนผู้นั้น จึกกลายเป็นเจ้าของเรื่องที่แท้จริง...ทั้งๆที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอันใดด้วยเลย..... และด้วยเทคนิคการเล่าเรื่องหลักนี้เอง....ทำให้สามารถใส่เทคนิคกลวิธีการดำเนินเรื่องเสริมเข้าไปด้วยวิธีอาศัย คำโกหก คำโป้ปด การหลอกลวง และความลับ เข้ามาช่วย.... ทำให้เรื่องราวมีหลายมิติมากขึ้น.... รายละเอียดจึงสัมพันธ์กัน...มีหลัก...เหตุ...ผล...มากกว่าที่จะถ่ายทอดออกมาเป็น"ภาพเคลื่อนไหว 2 ชั่วโมง" ได้.... ในหนัง.... จางอี้โหม่ว กับหลี่เฝิง...แต่งเรื่องนี้เป็นบทภาพยนต์ก่อนที่ หลี่เฝิงจะเอาไปขยายความออกไปเป็นนิยายครับ..... ดังนั้น....ประเด็นของหนัง...จึก"แคบ" และ"ลึก" กว่าในนิยาย.... กลวิธีการเล่าเรื่องในหนัง.....แตกต่างจากกลวิธีการเล่าเรื่องในนิยาย.... ซึ่งในนิยายทำให้คนอ่านกลายเป็น"ผู้รับฟังคำบอกเล่า" แต่ในหนังทำให้ผู้ชมกลายเป็น"บุคคลที่ 3 ที่แอบเฝ้าดูการกระทำของทั้ง 3 คนซ้อนอีกที" หนังตัดรายละเอียดของ มือปราบเหลียว....เจ้าบ้านคนก่อน... และเปลี่ยนแปลงบทของตั่วเจ๊ ให้กลายเป็น "หุ่นตัวแทน" ของเจ้าบ้านคนใหม่แทน... โดยที่เจ้าบ้านคนใหม่ มีหน้าที่เป็นเพียง "เงาที่ทรงอิทธิพล" ในหนังเท่านั้น.... ฉะนั้น....แก่นหลักกลวิธีการเล่าเรื่องของหนัง... แทนที่จะเป็น การเล่าเรื่องจากคำให้การของคนผู้นั้น.....จึงกลายเป็น.... การเอา"คำโกหก หลอกลวง โป้ปด และความลับ" มาเป็นพาหนะในการดำเนินเรื่อง.... โดยเชื้อเพลิงของพาหนะนั้น ก็คือ ความปรารถนาที่แท้จริงภายในจิตใจของตัวละครทั้ง 3 ตัว.... ซึ่งระเบิดออกมาพร้อมๆกันในฉากจบของหนัง(ที่แตกต่างไปจากนิยาย....) ดังนั้น...เป้าหมายของตอนจบในหนัง และในนิยายจึงแตกต่างกัน..... ในนิยาย....คือการแสดงถึงอิทธิพลของความรัก ในมุมมองของคนคนหนึ่งที่ทำให้เกิดเรื่องราวที่ร้ายแรงต่างๆขึ้นมา.... แต่ในหนัง....คือ การแสดงถึงการปะทะกันของ"เปลือกนอก" (บทบาท หน้าที่ ภาระกิจ การเสแสร้ง ความลับที่เก็บไว้) จาก 3 ทิศทาง.... ซึ่งผลจากการปะทะกัน....ก็คือการแตกสลายของเปลือกนอก ที่เผยถึงธาตุแท้ของแก่นในของแต่ละคนออกมา...(รัก โลภ โกรธ หลง) จากใจจริง ปล..ตามไปอัพข่าวกันนะครับ http://www.christinath.com/forums/index.php?board=5;action=display;threadid=2580;start=0 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 47 15:17:18 จากคุณ : คุณชายวายุ (PB ลูกพ่อ Kahn) - [ วันแม่แห่งชาติ 14:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ว่าจะลองซื้อมาอ่านดู ติดใจ แต่มันจะได้อรรถรสเหมือนดูหนังเปล่าอ่ะ (ไม่เคยอ่านนิยายกำลังภายในด้วย) จากคุณ : คาซาม่า - [ 13 ส.ค. 47 11:08:07 ]