ความคิดเห็นที่ 1 ท่านเป็นบุคคลแรก ที่เริ่มการศึกษาค้นคว้าและเขียนบทความต่างๆแนะนำศิลปะไทย เพื่อกระตุ้นให้ชาวไทยเกิดความสนใจและสำนึกในความรักและหวงแหนศิลปะไทย ซึ่งนอกจากจะสะท้อนจากการทำงานของท่านแล้ว บทความของท่านหลายแห่งก็แสดงถึงความใส่ใจในเรื่องนี้อย่างชัดเจน “ รสนิยมตามสมัย เป็นผลร้ายแก่ศิลปินหนุ่มฝ่ายตะวันออกอย่างยิ่งอยู่สองประการ คือ ประการแรก ศิลปตะวันออกดำเนินรอยตามแบบประเพณีมาเป็นศตวรรษๆ ซึ่งในหลายกรณีด้วยกัน เป็นศิลปะที่สร้างขึ้นตามกฎเกณฑ์และถ่ายทอดจากชั่วอายุหนึ่ง ด้วยการพินิจพิจารณาอย่างเข้มงวดกวดขันในด้านเทคนิคและความคิด อีกประการหนึ่ง สภาพการณ์เช่นนี้ได้สร้างให้เกิดนิสัยการลอกเลียนแบบขึ้น สาเหตุประการหลังเป็นการตรงกันข้ามกับสาเหตุประการแรก และขณะเดียวกันก็มีรากฐานเช่นเดียวกับประการแรกนั่นเอง เนื่องจากการทำงานตามแบบและความคิดซ้ำๆซากๆโดยไม่จำกัดของเรา ดังนั้นศิลปินหนุ่มจึงต้องการสลัดความเป็นทาสของความคิด ( เก่า )ให้พ้นไป และด้วยเหตุนี้จึงไม่ยอมรับทุกๆสิ่งในอดีตอย่างสิ้นเชิง และรับเอาแต่สิ่งใหม่ๆทุกอย่าง ผลก็คือ งานศิลปะของศิลปินตะวันออก ขาดลักษณะโดยเฉพาะ ในส่วนบุคคลและเชื้อชาติ เป็นงานเลียนแบบศิลปะตะวันตก และเราอาจทราบได้แต่เพียงว่าสร้างขึ้นในตะวันออกจากชื่อและเชื้อชาติของศิลปินเท่านั้น ถ้าหากศิลปินไทยหรือศิลปินตะวันออกคนหนึ่งคนใด ทำงานด้วยความรู้สึกจริงใจ งานของเขาต้องแตกต่างไปจากงานของศิลปินชาวยุโรป ความแตกต่างซึ่งสอดคล้องกับลักษณะโดยเฉพาะของเชื้อชาติ ถ้าคนไทย ( หรือศิลปินผู้ใดที่อยู่ในกลุ่มที่แตกต่างออกไปจากชาติพันธุ์ ) ไม่ลอกเลียนแบบอย่างงานของศิลปินต่างประเทศ เขาย่อมจะแสดงออก ซึ่งความรู้สึกแบบอย่างใหม่ๆใดๆก็ได้ แบบอย่างใหม่นี้ก็เป็นลักษณะส่วนตนของเชื้อชาติ ซึ่งกอปรด้วยอารมณ์ตามธรรมชาติ ลมฟ้าอากาศ ศาสนา ความรู้สึกอันสืบเนื่องจากบรรพบุรุษ ความคิดและสมการด้านอื่นๆ ” จาก “ ศิลปร่วมสมัยในประเทศไทย ” โดย ศาสตราจารย์ศิลป พีระศรี คณะจิตรกรรมและประติมากรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร,๒๕๑๑ เขียน ยิ้มศิริ แปลจาก Contemporany Art in Thailand. คำว่า “ ศิลปะ ” พิมพ์ตามต้นฉบับเดิมคือ “ ศิลป ” ....................... *ขอขอบคุณภาพจาก http://www.art-centre.su.ac.th ครับ* จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อพิจารณาจากความเห็นของท่าน เปรียบเทียบกับงานพัฒนาในแขนงอื่น ไม่ว่าจะเป็นการเมืองการปกครอง การศึกษา เศรษฐการฯลฯ ต่างก็เกิดปัญหาลักษณะคล้ายกันนี้ คือความคิดในการปฏิเสธของเก่าทั้งหมด และรับแต่ของใหม่ทั้งหมด โดยขาดการกลั่นกรอง ประยุกต์ และเลือกเฟ้นจุดสมดุลระหว่างการอนุรักษ์และพัฒนาซึ่งดูเหมือนสำหรับวัฒนธรรมในปัจจุบัน ปัญหาดั่งจะรุนแรงไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันทีเดียว . ท่านเป็นผู้บำเพ็ญประโยชน์ต่อชาติและวงการศิลปะระดับสูงในประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ท่านได้วางรากฐานการศึกษาทางศิลปะไว้อย่างมั่นคง เป็นแบบฉบับของการพัฒนาการศึกษาศิลปะในสมัยต่อมาจนถึงทุกวันนี้ ท่านได้โอนสัญชาติเป็นไทยเปลี่ยนชื่อตัวและชื่อสกุล เรียนภาษาไทย อ่านหนังสือไทยทั้งประวัติศาสตร์และวรรณคดี รักศิลปะไทย รักคนไทย แต่งงานกับคนไทย และจงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์ไทย แม้จะได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยศิลปากร แต่สำหรับทัศนคติของท่านเกี่ยวกับการศึกษาแล้ว ลึกซึ้งกว่ารูปแบบภายนอกมากมายนัก ขณะเดียวกัน แนวคิดของท่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็เป็นกระจกสะท้อนค่านิยมของสังคมไทยได้ชัดเจน ซึ่งยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงจากอดีตจนปัจจุบัน.. “ สำหรับศูนย์กลางการฝึกฝนศิลปนั้น ไม่ควรเรียกว่ามหาวิทยาลัย ควรจะเรียกว่า ศิลปศึกษาสถาน ( Academy ) วิทยาลัย ( College ) หรือ สถาบันศิลป ( Institute of Art ) แต่ผู้ที่เข้าใจระบบการศึกษาของไทยเราดีย่อมจะรู้ว่า นักศึกษาขั้นมหาวิทยาลัยเท่านั้นจึงจะได้รับการยกย่องโดยทั่วไป ในยุโรปอเมริกา ในประเทศอื่นๆนักศึกษาของสถาบันการศึกษาศิลปะที่กล่าวมาแล้ว มีสิทธิและได้รับการยกย่องนับถือเช่นเดียวกันกับนักศึกษาของมหาวิทยาลัย ดังนั้นในต่างประเทศจึงไม่นิยมเรียกศูนย์กลางการศึกษาฝึกฝนศิลปะว่า มหาวิทยาลัย ” จาก สูจิบัตรการแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ ๑๑ พ.ศ. ๒๕๐๓ โดยศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี คำว่า “ ศิลปะ ” พิมพ์ตามต้นฉบับเดิมคือ “ ศิลปะ ” .............................. *ขอขอบคุณภาพจาก http://www.art-centre.su.ac.th ครับ* จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ในส่วนแนวคิดเกี่ยวกับการศึกษาศิลปะของท่าน จำแนกเป็นหลักสำคัญไว้ ๓ ประการคือ ๑ แบบอย่างศิลปของประเทศ ๒ ศิลปอย่างที่นิยมอยู่ในเวลานี้ ๓ ความแพร่หลายของศิลปะสมัยใหม่แบบสากล จาก “ ประติมากรรมและจิตรกรรมสยาม ” โดย ศ.ศิลป พีระศรี พ.ศ.๒๔๘๑ .. *ขอขอบคุณภาพจาก http://www.art-centre.su.ac.th ครับ* จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ ถ้าเราพิเคราะห์ดูฝีมือการปั้นพระพุทธรูปสมัยนี้จะเห็นได้ว่าทรามลงมาก หรือรูปเขียนเก่าๆงามๆที่ได้ถูกลบต่อเติมขึ้นใหม่โดยช่างฝีมือเลวๆเราจะรู้สึกถึงความจำเป็นที่จะต้องทำนุบำรุงศิลปะการช่างให้ฟื้นฟูโดยเร็ว คำกล่าวที่ว่า either to renew or to die เป็นคำกล่าวที่เราควรพึงจำไว้ เราควรจะฟื้นฟูศิลปะของเราขึ้นโดยเร็วที่สุด เพราะศิลปะเป็นชีวิตจิตใจของชาติ เรามีปัญหาอยู่สองประเด็น ประเด็นแรก คือการผลิตศิลปินที่สามารถขึ้นมาเพื่อทำงานศิลปแบบประเพณี เป็นหน้าที่สำคัญอันหนึ่ง สำหรับงานบูรณะซ่อมสร้างโบราณวัตถุสถาน ประเด็นหลังคือ ความต้องการในศิลปปัจจุบัน ” การตั้งโรงเรียนศิลปากรจึงไม่ใช่เพื่อจะศึกษาศิลปะสมัยใหม่เท่านั้น แต่มีการเรียนเพื่อฟื้นฟูงานช่างแบบเก่าด้วย อาจารย์ด้านศิลปะแบบประเพณีคนสำคัญก็คือ อาจารย์พระพรหมพิจิตร “ เราสำนึกเป็นอย่างดีถึงความสำคัญของศิลปะโบราณที่มีอยู่ต่อการทำงานศิลปตามความรู้สึกปัจจุบัน และด้วยเหตุนี้เอง ในระหว่างระยะเวลา ๓ ปี นักศึกษาต้องศึกษาค้นคว้างานศิลปะโบราณเป็นเวลาสัปดาห์ละ ๓ ชั่วโมง ถ้านักศึกษาเป็นผู้มีอุปนิสัยของศิลปินอย่างแท้จริง เขาจะค่อยๆดึงดูดเอาวิญญาณของศิลปินในอดีตเข้ามาไว้ จากนั้นก็ถ่ายทอดออกมาเป็นความรู้สึกใหม่ของตน ” ขณะเดียวกันกับที่ท่านเป็นช่างปั้นฝีมือเลิศ ท่านก็เปี่ยมด้วยความเมตตาในฐานะ ครู รวมถึงความรอบรู้และเปิดกว้างสมควรแก่การเป็นผู้สอนวิชาศิลปะอย่างแท้จริง ดังปรากฏในหลายบทความจากลูกศิษย์ที่เล่าถึงตัวท่าน “ ประการแรกต้องเข้าใจว่า ท่านอาจารย์ศิลป์นั้น ท่านถือว่าการเรียนคือการเรียน จะต้องเรียนเพื่อให้ได้ความรู้และพื้นฐานเป็นอย่างดี นักศึกษาต้องเป็นฝ่ายรับให้มากที่สุด ในการปฏิบัตินั้นท่านแก้ผลงานให้ทุกคน และวิจารณ์ผลงานของแต่ละคน โดยพิจารณาถึงธรรมชาติและความถนัดของแต่ละคน เรื่องศิลปะและการสร้างสรรค์ศิลปะนั้น เป็นการแสดงออกของแต่ละคนเป็นส่วนตัว ท่านไม่ให้เอามาปะปนกัน ผลงานเรียนที่ได้คะแนน๑๐๐หรือมากกว่า๑๐๐นั้น อาจไม่ได้รับรางวัลหรือได้เข้าแสดงในการแสดงศิลปะ แต่ผลงานคะแนน๒๐คะแนน อาจได้รับรางวัลในทางศิลปะซึ่งก็เคยมีตัวอย่างมาแล้ว เป็นที่เข้าใจกันดีในหมู่นักศึกษา ” จาก “ ความเคลื่อนไหวของศิลปินและศิลปะในยุคของศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ” เขียน ดำรง วงศ์อุปราช .. จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “ ท่านเคยสอนให้เสียสละ ถ่อมตนอยู่เสมอ เป็นที่รู้กันในหมู่ศิษย์ทุกรุ่นทุกคน ท่านจะกวาดห้องทำงานของท่านเอง ถ้าภารโรงมาช้าหรือไม่มา โดยไม่กล่าวว่าภารโรงเลย ท่านจะลงมือนำลูกศิษย์ เข็นถังหรือกลิ้งถังปูนปลาสเตอร์ ซึ่งบรรจุในถังกลมขนาด๒๐๐ลิตร ที่เบิกได้ มาตามถนนในลานต้นจัน มาสู่ห้องปั้นของท่าน ผ่านห้องทำงานของข้าราชการอื่นๆระยะกว่า๕๐เมตร ภาพเหล่านี้มันอยู่ในอนุสติไม่เลือนรางไปเลย จากเวทีแห่งการต่อสู้ของท่านเมื่อครั้งกระนั้น ” สนั่น ศิลากร จากใจอาจารย์ อาจารย์ศิลปะกับลูกศิษย์ นิพนธ์ขำวิไล บรรณาธิการ ๒๕๒๗ .............................. จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นเรื่องราวที่ดีครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับศิลปินที่ยังสับสนระหว่าง ศิลปะร่วมสมัยแบบผสมผสาน กับการ Copy :-P ขอบคุณมากสำหรับความตั้งใจจริงของคุณฮานนาแฮมฟายนะครับ จากคุณ : ++peter++ - [ 15 ก.ย. 47 01:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ท่านเป็นบุคคลแรก ที่เริ่มนำศิลปะชั้นสูงของไทยโบราณและศิลปะของศิลปินร่วมสมัยของไทย ออกไปสู่สังคมของศิลปินระหว่างประเทศ ทำให้ชาวต่างประเทศได้ประจักษ์ถึงศิลปะของไทยทั้งแบบเก่าและแบบใหม่เป็นอย่างดี มีผลทำให้ศิลปินไทยได้ปรากฏอยู่ในวงการศิลปะของโลกอยู่เสมอๆ โดยเฉพาะผลงานของศิษย์รุ่นแรกๆของท่าน ซึ่งเคยได้รับรางวัลสำคัญๆในการประกวดศิลปะแห่งชาติมาแล้ว คงไม่มีอะไรที่จะพรรณนาความลุ่มลึกและความปรารถนาดีแก่งานศิลปะของประเทศไทย ทั้งในเชิงการสืบสานและการพัฒนาได้ดีกว่าบทความที่ท่านเขียนขึ้นในโอกาสต่างๆ ซึ่งเมื่อพิจารณาโดยลึกซึ้งแล้ว เราอาจเห็นภาพอื่นของสังคมไทยที่นอกเหนือไปจากงานศิลปะจากเรื่องราวที่ท่านได้บันทึกไว้ “ สิ่งซึ่งได้เกิดขึ้นแก่เมืองไทยและประเทศต่างๆในตะวันออก ซึ่งรับวัฒนธรรมตะวันตกคือ ระบบเศรษฐกิจและการเพิ่มพูนความรู้ทางวิทยาศาสตร์ อารยธรรมแผนใหม่นั้นกระทบกระเทือนศิลปแบบประเพณียิ่งนัก ” รัฐโบราณเน้นไปที่การสร้างวัดเพื่อบุญกุศลสูงสุด มิได้มีกิจกรรมใช้เงินฟุ่มเฟือยเหมือนสมัยของท่าน ท่านให้ความเห็นว่า “ ในสมัยโบราณประเทศไทยนั้นไม่มีประจักษ์การแสดงออกทางศิลปอย่างอื่น นอกจากเพื่อความมุ่งหมายทางศาสนา ” ในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว มีความจำเป็นที่ต้องพัฒนาตามแบบตะวันตก เช่น การสร้างทางรถไฟ ถนน โรงพยาบาล โรงเรียน สิ่งที่มาพร้อมกันคือ พาณิชย์ศิลปอื่นๆ รวมทั้งสิ่งอื่นๆเพื่อความหรูหราของชนชั้นสูง เกิดรสนิยมใหม่ในทางศิลปขึ้นและสืบเนื่องเรื่อยมา แม้หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองจนถึงช่วงชีวิตของท่านที่ทำงานอยู่ในประเทศไทย ซึ่งศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรีได้บันทึกไว้ว่า “ ปัจจุบัน ( พ.ศ.๒๕๑๑ ) กิจกรรมของศิลปะร่วมสมัยในประเทศไทยนั้น จำกัดวงอยู่เพียงในกรุงเทพฯ ซึ่งในรอบ๕๐ปีที่ผ่านมา สภาพของกรุงเทพฯ ได้มีลักษณะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ลำคลองต่างๆได้เปลี่ยนมาเป็นถนน ( เมื่อสี่สิบกว่าปีที่แล้วมาในกรุงเทพฯใช้ลำคลองเป็นเส้นทางคมนาคมคล้ายนครเวนิส ประเทศอิตาลี จะมีถนนก็เพียงไม่กี่สายเท่านั้น ) อาคารคอนกรีตก็เข้ามาแทนอาคารไม้ เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายก็เปลี่ยนมาเป็นแบบตะวันตก ที่อยู่อาศัย ซึ่งในสมัยอดีตสร้างขึ้นท่ามกลางความอุดมสมบูรณ์ของพฤกษชาติ ริมแม่น้ำลำคลอง ก็เปลี่ยนมาเป็นตึกแถวเรียงรายไปตามถนน ซึ่งทุกหนทุกแห่งนั้นต้นไม้ก็พยายามที่จะขึ้น เดิมเรือแจวเรือพายก็แจวก็พายกันอย่างธรรมดา ไปตามแม่น้ำลำคลอง บัดนี้กลับเปลี่ยนสภาพไป มีแต่เสียงหนวกหูของรถยนต์จำนวนนับไม่ถ้วน รบกวนประสาทของผู้คนที่สัญจรไปมาเหลือเกิน ความรวดเร็วเหนือสิ่งอื่นใด เมื่อไม่กี่สิบปีมานี้ชีวิตของคนเราดำเนินไปอย่างเชื่องช้าคล้ายกับพืช จะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ชีพจรชีวิตของชาติในปัจจุบันนี้ ถูกนำไปทั้งในทางสร้างและทางทำลายอันเป็นสภาพกระทบกันอยู่ทุกขณะของชีวิตปัจจุบัน ย่อมเป็นจริงว่าไม่มีผู้ใดอาจขัดขวางอารยธรรมปัจจุบันได้ มันเป็นสิ่งก้าวหน้าเกินความต้องการ แต่ก็ไม่มีชาติใดที่จะหลีกพ้นไปจากชะตากรรมแห่งความเจริญของยุคปัจจุบันได้เลย ” แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ท่านก็ทิ้งข้อคิดที่น่าสนใจไว้ ให้แก่วงการศิลปะ ซึ่งสามารถประยุกต์ใช้เป็นแนวทางการพัฒนาในด้านอื่นได้เช่นกัน “ เมื่อกล่าวถึงอิทธิพลทางการศึกษาของตะวันตก ชาวตะวันออกก็ไม่จำเป็นต้องหวาดหวั่นอะไร เพราะว่าจิตใจที่ดีย่อมดีอยู่เสมอ ที่จะสร้างงานศิลปะที่วิจิตรงดงาม อิทธิพลดังกล่าวเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในทางความรู้ มิใช่ทางจิตใจ ” จาก “ ศิลปร่วมสมัยในประเทศไทย ” โดย ศาสตราจารย์ศิลป พีระศรี คณะจิตรกรรมและประติมากรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร,๒๕๑๑ เขียน ยิ้มศิริ แปลจาก Contemporany Art in Thailand. คำว่า “ ศิลปะ ” พิมพ์ตามต้นฉบับเดิมคือ “ ศิลปะ ” . จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 “ เมื่อกล่าวถึงอิทธิพลทางการศึกษาของตะวันตก เราก็ไม่ควรจะวิตก เพราะว่าจิตใจที่งดงาม ย่อมงดงามอยู่เสมอที่จะสร้างงานศิลปะอันวิจิตรได้ อิทธิพลการศึกษาของตะวันตกนั้นมีอยู่ในความรู้ มิใช่อยู่ในจิต ประโยชน์ของการแลกเปลี่ยนศิลปะระหว่างตะวันตกกับตะวันออกจึงควรจะจำกัดแต่เพียงความคิดทางด้านเทคนิคและการใช้วัตถุธาตุใหม่ๆเท่านั้น ไม่ควรจะอยู่ในด้านวัฒนธรรมและจิตใจ ” ศิลป์ พีระศรี ไม่ปรากฏปีพิมพ์ หน้า๒๔ .................................. จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:46:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นอกจากนี้ท่านยังเป็นบุคคลแรก ที่เผยแพร่บทความเกี่ยวกับศิลปะร่วมสมัยของไทยให้นานาประเทศได้รู้จัก จนทำให้ได้แลกเปลี่ยนความรู้และความคิดกันในวงศิลปะทั้งภายในและภายนอกประเทศ อาจกล่าวได้ว่าศิลปะสมัยใหม่ของไทย เป็นที่ยอมรับกันทั้งในและต่างประเทศอย่างมีเกียรติตลอดมา “ ในขณะปฏิบัติราชการและอบรมสั่งสอนศิษย์ตลอดมานั้น ตัวท่านเองก็สนใจศึกษาค้นคว้าเรื่องศิลปไทยไปด้วยเป็นเวลาร่วม ๔๐ ปี จนมีความรู้ความเข้าใจอย่างดียิ่งทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติ และท่านก็มีใจรักศิลปกรรมของไทยเป็นอย่างยิ่ง จึงเขียนหนังสือเผยแพร่ให้โลกภายนอกได้รู้จักศิลปไทยอย่างกว้างขวาง แสดงความเป็นห่วงใยในศิลปกรรมชิ้นสำคัญๆของไทยที่มีอยู่ตามวัดวาอารามทั่วไปหมด ” จาก “ ศาสตราจารย์ศิลป พีระศรี ” โดยเขียน ยิ้มศิริ หนังสือพิธีไหว้ครูและรับน้องใหม่ มหาวิทยาลัยศิลปากร ๒๕๑๖ .......................... จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:47:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ศาสตราจารย์ ศิลป์ พีระศรี ชื่อเดิมคือ คอร์ราโด เฟโรจี เกิดที่ตำบล สันตโยวันนี อำเภอ-จังหวัด พิเรนเซ ประเทศอิตาลี เมื่อวันที่ ๑๕ กันยายน พศ.๒๔๓๕ ( คศ.๑๘๙๒ ) นับถือศาสนาคริสต์ ศึกษาด้านวิจิตรศิลป์ทั้งจิตรกรรม ประติมากรรม และวิชาด้านทฤษฎีศิลปะต่างๆ ที่สถาบันวิจิตรศิลป์ชั้นสูงแห่งเมืองฟลอเรนซ์ เป็นเวลา๗ปี จนจบการศึกษาเป็นที่๑ของรุ่น ได้รับปริญญาบัตรเป็นศาสตราจารย์ และเป็นศาสตราจารย์ประจำสถาบันดังกล่าว เมื่อปี๒๔๕๘ ได้รับเลือกจากรัฐบาลสยามในรัชกาลที่๖ มาดำรงตำแหน่งช่างปั้น ประจำกรมศิลปากร สังกัดกระทรวงวัง เมื่อ พ.ศ.๒๔๖๖ ได้มีสัญญาจ้างท่านทำงานเป็นเวลา ๓ ปี ได้รับเงินเดือน ๘๐๐ บาท ค่าเช่าบ้านต่างหาก ท่านมีสิทธิลาพักผ่อนไปเยี่ยมบ้านเกิด ๙ เดือน เมื่อทำงานครบสามปีแล้ว ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ต้องการทำสัญญาต่อไป หลังจาก ๓ ปีก็เลิกได้ แต่ต่อมา ก็ได้ต่อสัญญาโดยไม่มีกำหนด ช่วงแรกที่ท่านทำงานได้รับความลำบากมากเพราะผู้บังคับบัญชาระดับสูงไม่เข้าใจงานอย่างช่างและศิลปิน สมเด็จฯกรมพระยานริศรานุวัตติวงศ์ ทรงทราบและได้ทรงช่วยเข้าช่วยเหลือหลายอย่าง ต่อมาเกิด ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลกส่งผลกระทบถึงอาจารย์ด้วยเช่นกัน เวลานั้นท่านได้เงินเดือน๑๕๐๐บาทต่อเดือน ไม่พอกับราคาข้าวของที่แพงขึ้น ท่านต้องขายรถยนต์ บ้านและที่ดิน โดยยังคงมาสอนที่มหาวิทยาลัยด้วยการขี่จักรยานสองล้อมาทำงาน ทั้งที่สายตาสั้นลงทุกที แต่แล้วในที่สุดท่านก็ต้องเดินทางกลับอิตาลีในปี๒๔๙๒ และต่อมาจึงเดินทางกลับประเทศไทยอีกครั้งและรับราชการเรื่อยมา จนถึงแก่กรรม ขณะดำรงตำแหน่ง คณบดีจิตรกรรมและศิลปกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร หลังจากผ่าตัดเนื้องอกในลำไส้ใหญ่ที่โรงพยาบาลศิริราช เมื่อวันที่ ๑๔ พฤษภาคม เวลา ๒๐.๐๐น. พ.ศ.๒๕๐๕ รวมอายุได้ ๖๙ ปี. กล่าวโดยสรุปคือชีวิต งาน และ ความคิดของศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี สร้างคุณูปการแก่วงการศิลปะไทยไว้มากมาย ในท่ามกลางความอัตคัดของวัตถุเงินทองจากเงินเดือนอันน้อยนิดของท่าน แต่ท่านกลับร่ำรวยผลงาน และคุณความดีท่ามกลางปัญหาอุปสรรคจากแวดวงของระบบราชการ ท่านกลับสร้างสรรค์มรดกทางความคิดผ่านสานุศิษย์ไว้มากมาย เราคงไม่อาจคาดเดาหัวใจของศิลปินผู้เป็นปราชญ์ท่านนี้ได้ แต่มีเพียงคำตอบที่มั่นใจได้ว่า ความขาดแคลนและอุปสรรค ไม่อาจยับยั้งการก้าวเดินของ..เอกบุรุษผู้นี้. ***************************** ปล.santalucia เพลงที่ท่านชอบฮัมเล่นขณะทำงานศิลปะครับ:) ไฟล์เสียง จากคุณ : ฮานาแฮมฟาย - [ 15 ก.ย. 47 01:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านได้ไม่มากคับ เริ่มมึน 5555 เดี๋ยววันนี้วันอะไรนะ อืม วันคล้ายวันประสูติเจ้าชายแฮรี่แห่งราชวงศ์อังกฤษนั่นเอง http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/A3014040/A3014040.html จากคุณ : ++peter++ - [ 15 ก.ย. 47 05:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 วันนี้ไปงานป่าวจ๊ะ จากคุณ : khitty - [ 15 ก.ย. 47 07:46:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นี่แหละศิลปินตัวจริง มีศิลปะอยู่ในจิตวิญญาณ (และชื่อ) .............. ขอบคุณคุณฮานาแฮมฟายที่มาบอกเรื่องดีๆ ให้ฟังค่ะ ^^ จากคุณ : พุงแมว - [ 15 ก.ย. 47 08:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : i-t i m... - [ 15 ก.ย. 47 10:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 15 AMMMM............ จากคุณ : furu - [ 15 ก.ย. 47 11:35:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 _/\_ จากคุณ : ยาควัน - [ 15 ก.ย. 47 12:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : pizzicatoj - [ 15 ก.ย. 47 13:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่ได้ไปอ่ะ มีรายงานต้องส่ง (T_T) จากคุณ : ladyscholar (ladydunce) - [ 15 ก.ย. 47 21:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อยากเอนท์ติดเด็คมากกกกก /|\ จากคุณ : BitterEnd - [ 16 ก.ย. 47 03:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ars longa vita brevis ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น จากคุณ : asokira - [ 16 ก.ย. 47 13:17:11 ]