ความคิดเห็นที่ 1 ซาบซึ้งมากค่ะคุณเพลิน แม้ว่าจะเป็นคนนึงที่ไม่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขเมื่อปีที่แล้ว แต่เห็นด้วยกับทุกประโยคของคุณเพลิน เราจะเดินให้ช้าลงประคองกันไป ที่นี่ทำให้เกิดโลกใหม่ โลกของเจอรี่ โลกของมิตรภาพ ขอบคุณที่ทุกคนเดินช้าลง เราถึงได้ตามทุกคนทัน ตามมารักคุณชายได้ทัน ในเวลาที่เค้าต้องการอย่างนี้ ขอบคุณทุกคนที่รักคุณชายมากขนาดนี้ ทำให้เรา กล้าที่จะรักเธอด้วย ยังไม่สายไปใช่มั้ยค่ะ ถ้าจะอยู่ในโลกใบนี้ โลกของเจอรี่ จากคุณ : AR_JERN - [ 1 ต.ค. 47 01:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ คุณเพลิน คุณ AR_JERN ไพเราะ เพราะพริ้ง ขอมั่ง คือพลังอันพร้อมพรัก จึงเป็นศักดิ์และเป็นศรี ความเด่นและความดี เพราะด้วยรักและด้วยแรง หยั่งรากเพื่อหยัดร่าง พลังรักอันสำแดง ยิ่งสูงยิ่งใสแสง สว่างชีพสง่าชัย แนวหลังแต่รักนาน ได้แอบอ่านมานานปี อาชวี่ ไปทุกที่ มีคนรักและจริงใจ ภูมิใจที่ได้รัก จักมิอาจลืมเธอได้ ห่างกันแต่เพียงกาย แต่ใจเรานั้นถึงเธอ จากคุณ : นน (บัณฑุ) - [ 1 ต.ค. 47 08:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...สวัสดีตอนเช้าค่ะเพลิน - Ar_Jern - คุณนน ..กว่าจะเข้ามาเขียนได้ ก็เสียน้ำตาไปหลายหยด.. ..แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี ..วันนี้ ...ไม่รู้ว่าตัวเองเดินอยู่ตรงไหน .. ..แต่จะไม่แตกแถวแน่ๆ ..สัญญา.. เพลิน ..ขอบคุณสำหรับทุกถ้อยคำนะจ๊ะ จากคุณ : cutie bunny - [ 1 ต.ค. 47 09:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เดินให้ช้าลง คงได้พบเพื่อนมากมายที่เดินอยู่ข้างหลัง รอคอย เต็มใจ รับฟัง จะอุ่นใจขึ้นไหมทุกครั้งที่หันมอง ... แค่อย่าเดินออกไปจากเส้นทาง เราอยู่ “ข้าง” กันได้ไหม เพราะวันนี้เราอยากประคองกันไป เรื่องราวดี ๆ รอให้เราเผชิญและค้นหาความหมายไปด้วยกัน ... ขอบคุณพี่เพลินค่ะ ทั้งๆที่งานยุ่ง จนไม่มีเวลาได้เข้า internet แต่พอมีซัก 2 นาที ก็เลือกเข้ากระทู้พี่ เพราะมั่นใจว่าต้องประทับใจ และมีแรงเดินต่อไปแน่ๆ ขอให้พวกเราเดินต่อไปด้วยกัน อย่างนี้นานๆนะ จากคุณ : akichan - [ 1 ต.ค. 47 10:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณค่ะพี่เพลิน...น้ำตาซึมอีกแล้ว....ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ...ความสามารถยังไม่ถึง..ไม่อย่างนั้นอยากจะแปลคำพูดเพราะ ๆ ของพี่เป็นภาษาจีนให้คุณชายอ่าน...หวังว่าซักวันคงจะทำได้..ขอบคุณค่ะที่รอกัน...ให้คนข้างหลังได้ตามทันบ้าง...อาจจะห่างกันไปบ้าง...แต่เชื่อว่าคนที่รักคุณชายยังคงรักคุณชายอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง... จากคุณ : Baolinyan - [ 1 ต.ค. 47 11:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พี่เพลินขอบคุณมากๆนะค่ะ สำหรับถ้อยคำเพราะๆ ของคน Jerry ๋ำJerry ..... you've become a part of my lift. จากคุณ : m-a-y (<เฟลอร์kpN>) - [ 1 ต.ค. 47 12:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณทุกถ้อยคำดีๆทุกคำนะคะพี่เพลิน......... ....เส้นทางที่ผ่านมา.....ยาวนานจริงๆนะคะ.......เจออะไรก็มาก.....ในที่สุดจนถึงเวลานี้.......พี่ๆ น้องๆทุกคนก็กลายเป็นเพื่อน เป็นครอบครัวเดียวกันหมดแล้ว.... อยากให้ทุกคนอยู่ในบ้านหลังใหญ่หลังนี้นานๆจัง.... ........ขอให้ พวกเรา รักกันอยู่ด้วยกันนานๆนะคะ........ Thanks....For....Love....Jerry....Family จากคุณ : binpaibinma - [ 1 ต.ค. 47 15:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณตัวหนังสือทุกตัวที่พี่ได้ถ่ายทอดออกมา มันทำให้หลายคนที่เข้ามาอ่านมีกำลังใจ และได้นึกถึงสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาได้อย่างดีค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะพี่เพลิน ขอบคุณคุณชาย และทุกๆคนที่ทำให้เกิดมิตรภาพที่ดีค่ะ จากคุณ : +au_au+ - [ 1 ต.ค. 47 16:11:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบใจจริง ๆ จากคุณ : mjm (mjm) - [ 4 ต.ค. 47 23:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 May I use this topic to pose this picture.... ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 11:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 this ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 11:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 this too จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 11:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Oh I forgot the picture ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 11:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14 this one จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 11:48:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 and this จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 11:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 the last one จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 11:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 another last one จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 21 ต.ค. 47 14:03:49 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ~*~*~*~*~*~*~*~ น้องเพลินขอใช้พื้นที่ ตรงนี้หน่อยน๊า... อ่านไปอ่านมา เรื่องราวคุ้น ๆ ไงมะรู้.... ~*~*~*~*~*~.... จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 13:34:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ~*~ และโลกก้อหมุน ให้เรามาพบกันอีกครั้ง ~*~ 29/10/04 8.25 น . ตามเวลาประเทศไทยออกเดินทางด้วยเที่ยวบิน TG 632 เพียงคนเดียวลำพังและเป็นคร้งแรกในชีวิตที่เดินทางโดยเครื่องบินคนเดียว (ทำได้เพราะใครหนอ) แต่ก้อทำพร้อมกับความรู้สึกผิดในหลาย ๆ อย่าง (เป็นบทเรียนที่ดีว่าการทำอะไรแบบลับ ๆ ล่อ ๆ จะส่งผลให้เกิดความไม่สบายใจ ในภายหลัง) มีคนเคยบอกว่า “ โกหกสีขาว เป็นสิ่งที่ไม่ผิด” โกหกเพื่อให้บางสิ่งดีขึ้น แต่สำหรับฉันคราวนี้ อย่างไรเสีย มันก้อได้ขึ้นชื่อ ว่า “โกหก” .. ตลอดทางที่นั่งเครื่องไปแม้ความตั้งใจแต่แรกจะไม่ได้ต้องการที่จะได้พบเจอ “เธอ” ที่สุดปลายทาง ณ สนามบินแห่งเดียวกัน... แต่แค่เพียงพอได้รู้ว่า ณ เวลาเดียวกันเช่นนี้ เธอก้อกำลังนั้งเครื่องบิน บินออกจากไทเป เพื่อเดินทางไปฮ่องกงเหมือนเช่นกัน... ความรู้สึกอิ่มเอิบในใจกลับบังเกิดขึ้น... .. ใกล้เวลาที่เครื่องจะลง แสงแดดยามสาย ๆ ส่องประกายระยิบระยับกับผิวน้ำของทะเลจีนใต้.. ปีกเครื่องบินด้านบนถูกเปิดออกเพื่อแสดงถึงการลดระดับความสูง เสียงดนตรี บรรเลงพร้อมเสียงนกร้องเบา เปิดให้ผู้โดยสารผ่อนคลายจากการนำเครื่องลงจอด.. .ฉันมองเห็นแผ่นดินเกาะฮ่องกงอยู่ตรงหน้าไม่ไกล เครื่องกำลังจะลงแล้ว และ เราจะได้พบกันแล้ว น้ำอุ่น ๆ ไหลออกมาคลอที่เบ้าตา...อย่าน่า เรามาคนเดียว ร้องไห้ตรงนี้ไม่น่าจะดูดีสำหรับเรา.. นึกในใจได้แค่ว่า ..อีกไม่นานแล้ว เราจะได้เจอกันอีกครั้ง "เหยียนเฉิงซวี่" จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 13:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 20 12.15 น. ตามเวลาเขตปกครองพิเศษฮ่องกง เครื่องบินโดยสารจากสายการบินไทยลงจอดแล้ว ฉันกำลังเดินออกมาด้วยท่าทีที่ร้อนรน  ตามเวลาของการบิน เครื่องบินลำนี้ ลงจอดก่อนเครื่องบินสายการบินคาเธ่ย์แปซิฟิกที่มาจากไทเป เพียงแค่ 10 นาที แม้จะแค่ 10 นาที แต่ มันป็น ..สิบนาที แห่งความหวัง รีบเดินจ้ำอ้าวออกมา วิ่งย้อนกลับไปทางประตูขาออกที่ 60 กว่า ๆ เผื่อว่า........................................................... .......................................................... .......................................... อืมมม คงไม่แล้วหละ สภาพแบบนี้ เงียบเหงาแบบนี้ คงไม่ใช่บริเวณที่มีลมพายุหมุนลูกนี้ กำลังจะพัดมาแน่ ๆ .. รีบโทรหาเพื่อนสาวชาวฮ่องกง “Joyce jerry go out from airport already ?? ..  เสียงตามสายของเพื่อนสาวบอกว่า “Yes..” โอเค .. แล้ว ความหวังเล็ก ๆ  ของฉันก้อจบลง นับเป็นสิ่งที่ดี เพราะตั้งแต่เจอเธอครั้งสุดท้าย ที่สนามบินในประเทศไทยวันนั้น วันที่มาเปลี่ยนเครื่องกลับไต้หวัน วันที่เธอมาพร้อมอาการไม่สบาย... ฉันตั้งใจเอาไว้แล้ว ว่า .. จะ ไม่ รบ กวน เธอ อีก แล้ว  ..จะไม่ทำความลำบากในการเดินทางผ่านเข้าออกในสนามบินของเธออีกแล้ว.. เผื่อบางครั้งเธออยากพักผ่อน ... อยากเดินดูของ .. อยากทานของอร่อย.. อยากมีโลกส่วนตัวของเธอ เธอจะได้ทำมันได้จริง ๆ ...ตามที่เธอต้องการ.. หรือถ้าเป็นไปได้ ก็ขอแค่ได้มองอยู่ห่าง ๆ แบบที่เธอไม่สามารถรู้ได้ว่ามีใครมอง เธออยู่....หรือหากเธอรู้ ก็จะไม่รบกวนเธอจริง ๆ เดินออกมาขึ้นรถรางไฟฟ้า เพื่อผ่านการตรวจคนเข้าเมือง เห็นสาวไทย สองสามคน ทำท่า ลังเล กระเป๋ามีพวงกุญแจรูปเจอร์รี่ ... ส่งเสียงตะโกนบอกเค้าเหล่านั้นผ่านคนจำนวนมากที่ยืนรอเค้าแถวเช็คเอกสารว่า “ เจอร์รี่ออกไปแล้วนะคะ  ..” เค้าคงจะได้ยิน แต่กลับทำอาการนิ่งเฉย  นึกเอาในใจว่า ..พูดผ่านอากาศอยู่คนเดียวก้อได้เนอะเรา...   สักพักสองสามคนนั้นเดินเข้าแถว ..พร้อมสีหน้าเรียบเฉย   เออ..หนอ .. อืม...  จะคิดทำไม... จะบอกทำไมหนอเรา.. 13.00 น. เดินออกจากทางออก Hall B มาเจอเพื่อน ๆ  พี่ ๆ น้อง ๆ ซึ่งทุกคนอยู่ในสีหน้าที่ฉายแววแห่งความสุข  ยิ้มไปยิ้มมา แลกเปลี่ยนภาพในกล้องให้ดูกัน  น้องสาวตัวกลม วิ่งเข้ามาแล้วส่งวีดีโอ ที่เธอ ได้พยายามถ่ายให้ดู  อืมม .. เธอมาในเสื้อยืดสีดำ สวมแว่นดำ อันใหญ่ แต่สิ่งที่สังเกตุได้ชัด ก็คือ เธอผ่ายผอม ลงไป....... ตลอดเวลาที่หายไป สองอาทิตย์ เธอไม่ได้พักผ่อนเลยหรือ  ทำงานหนักมากหรือ  หรือว่ามีปัญหาอะไร ......... ได้แค่คิดถามอยู่ในใจของตัวเอง ...แม้คนที่เดินรายล้อมเธอมาจากข้างในจะดูมากกมาย.... แต่สีหน้าเธอก้อยังคงดูมีความสุข ยิ้มเล็ก ๆ ถึงแม้ว่าจะแอบแฝง อาการอ่อนล้าให้เห็นบ้าง เป็นบางครั้งคราว..... เดี๋ยวเราก้อได้เจอกันแล้วนะ เย็นนี้...Pepsi event  .. ฉันบอกกลับตัวเอง ทั้งทีในใจยังห่วงกล่องสมบัติหนึ่งใบ ที่เดินทางมาจากกรุงเทพพร้อม ๆ กัน มันหายไปกับเครื่องบินลำที่ฉันขึ้นมา และมุ่งหน้าตรงไปกรุงไทเป..........เมืองหลวงของประเทศไต้หวัน .เจ้าโปสเตอร์ศิลปินไต้หวัน... มันกำลังบินกลับไปหาบ้านเกิดเมืองนอนของคนในรูป.... อืมมม.....ฉันเองต่างหากยังไม่เคยไปถึงที่นั่นเลยสักครั้ง.. แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 47 15:26:04 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 47 15:19:01 จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 13:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 21 14.00. น .  นั่งรถออกจาสนามบิน ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนสาวชาวฮ่องกง  เราขึ้นรถคันเดียวกับเพื่อน ๆ ที่มาจากเกาหลี  แว๊ปแรก.. ที่มองเห็นพวกเธอข้างไหน  แอบถามในใจ กลุ่มนี้ใครหว่า.. ใส่เสื้อสีแดงได้เด่นชมัด..อืม... เข้าใจคิดดีจริง ๆ  มารู้จากน้องสาวจอมขี้แยทีหลัง ว่าพวกเธอทำได้ประทับใจ ... วินาทีแรกที่ เจอรีร่เดินผ่าน ออกมา ประตูเปิดอ้าออก  พวกเธอกางแบนเนอร์อันสวย รอต้อนรับอยู่ตรงนั้น พร้อมเสียงทักทายภาษาเกาหลี "อันหยองอาเซโย" ใครบ้างหนอ จะไม่ประทับใจ กับการเตรียมการมาอย่างดี ..เช่นนี้ของพวกเธอ (เพียงแค่คิดฉันก้อแอบอิจฉา สาว ๆ เกาหลีไม่ได้)   เธอ รัก และ ตั้งใจ จะทำให้ทุกอย่าง ออกมา ดี จริง ๆ ... 14.45. น. ถึงที่พักที่แสนดี และอบอุ่น จากการบอกเล่าของเพื่อน ๆ ในห้อง Blueplanet    “ดรากอนโฮสเทล"   เดินทางถึงที่พักได้ไม่ยาก สะอาด ปลอดภัย และราคาเป็นกันเองซะเหลือเกิน   ต้องขอบคุณ สำหรับน้ำใจจากเพื่อนต่างห้องที่แบ่งปันให้กันเสมอ ขอบคุณมากคะ เก็บกระเป๋าให้พี่ ๆ น้อง ๆ ตามห้อง เปลี่ยนเสื้อผ้าออกสักชุด ทานบะหมี่เนือตุ๋นเจ้าโปรดสักถ้วย... ฉันพร้อมแล้วที่จะเจอกับ เธอ  “เหยียนเฉิงซวี่” แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 47 14:39:11 จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 13:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22 18.00 น. เดินทางมาถึงสถานที่จัดงานสำหรับคืนนี้ ลำพังเพียงแค่ตัวอักษรภาษาจีน สามสี่คำในแผ่นกระดาษกว้างไม่เกินตั๋วรถเมลท์ที่ได้มาจากพี่สาวคนดีที่ดูแลให้ทุกอย่างสำหรับบัตรงานนี้ ..... คงไม่สามารถทำให้ฉันมาถึงที่นี่ได้แน่ ๆ HITEC ทำไมมันมีชื่อเรียกหลายชื่อเอาเสียจริง ถ้าไม่ได้หญิงสาวหน้าตาจีนคนหนึ่ง เดินมาสะกิดถาม เมื่อเห็นเสื้อสีฟ้าที่ใส่คาดเอวอยู่ว่า... Are you JBC Thailand ?? ... ฉันคงต้องเดินหลงอีกหลายรอบแถวนี้ แน่ ๆ มาฮ่องกงก้อออกหลายครั้ง ไอ้ kowloon bay นี่อยู่ตรงส่วนไหนของฮ่องกงกันหนอ.. เห็นสีหน้าเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง หลายคนที่รอเข้าแถวอยู่ ระแวกนั้น หลายคนเหนื่อยอ่อน แต่แววตายังมีประกายสดใสยามที่ได้พูด ได้เอ่ยถึงชื่อเธอคนนั้น ...เออหนอ... ความรัก นี่เหมือนมนต์วิเศษ .. ยามใดที่นึกถึง ก้อทำให้บรรเทาอาการเจ็บอาการไข้ .. อาการเหนือ่ยได้ดีเสียเหลือเกิน นึกแล้วน่าอิจฉา อืมมม ฉันคงรักเธอน้อยลงแล้วกระมัง.. ความสามารถในการอดทนรอเพื่อเธอ ถึงได้น้อยลง รออยู่แค่สองโมงกว่า ๆ กลับบ่นกระปอดประแปด... ทำไมหนอ คนที่เค้ารอเธอมากว่าฉัน... รอมามากกว่าสามสิบชั่วโมงเหล่านั้น ถึงได้มีความอดทนกันจริง ๆ ใช่แน่ ๆ ... ฉันคงรักเธอน้อยลงแล้วจริง ๆ ....... จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 14:32:18 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาเขียนต่อให้จบนา...รออ่านอยู่...เขียนได้อารมณ์ดีมาก...ซักวันหวังว่าคงจะได้มีโอกาสมาเขียนอะไรแบบนี้บ้าง...ขอบคุณที่แบ่งปันความสุข จากคุณ : Baolinyan - [ 3 พ.ย. 47 16:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคะเป่าหลิน เพราะมีคนบอกให้เล่าให้ฟังบ้าง ตั้งแต่ยังไม่เดินทางไปถึงที่นั่น ก้อเลยเล่าแบ่งปัน ไว้ท้าย ๆ ..ห้องแบบนี้ อะนะ.... ต้องขออภัยเพราะอาจเล่าทีเดียวไม่หมด... ไม่อยากให้บางภาพในความทรงจำหายไป.. และเวลาก้อไม่ค่อยเอื้ออำนวยสักเท่าไหร่... จะพยายามเขียนให้จบแล้วกันนะคะ.. (แล้วก้อแอบเหนือ่ยใจ เขียนแล้วหยุดไม่ลง ท่าจะเล่ายาว 55555555555555.............. ) ผู้เขียนเรื่องเล่าปนน้ำเน่า ยังไงไม่รู้ ... จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 17:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 21.00 น... สามทุ่มแล้วหรือนี่ เวลาในบัตรบอกไว้ว่างานวันนี้ จะเริ่มที่ 8.00 PM  แล้วนี่มันเป็นอะไร เหตุฉะไหนถึงได้ late ออกมาถึงเพียงนี้ นึกแล้วก้อบอกตัวเองได้... ว่าเรา.... มันเป็นคนใจร้อน  อดทนอะไร.. ไม่ค่อยได้นาน... อยู่ในแถวกะพี่ ๆ น้อง ๆ ก้อไม่ได้นาน คว้ากล้องวีดีโอจากน้องทอปผู้ใจดี ที่ให้มาประหนึ่งว่ากล้องวีดีโอตัวนี้ ราคามันไม่กี่ร้อยบาท (ทั้งที่ความจริงมันหลายหมื่นบาท น้องไม่เคยหวงสักนิด ไม่เคยทวงคืน ไม่เคยดูร่องรอยการบุบสลาย.. เอ่ยถามแค่ว่า ยังมีแบตเหลือพอมั้ยคพี่.....ขอบคุณในน้ำใจจริงจริง ) เดินถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ เพื่อนชาวฮ่องกงคนสวยคนเดิมทำหน้าที่เป็น แผนกประชาสัมพันธ์ให้เธอ  โดยปกติเธอก็ทำอยู่แล้ว หาภาพ หารูป แต่งรูปเจอร์รี่ให้สวยด้วยมือของเธอ DIY  ที่หลายคนเอาเธอเป็นต้นแบบ หลายคนได้แรงบันดาลใจมาจากเวปเธอ หลายคนรู้จักเจอร์รี่จากเวปเธอ ซึ่งแน่นอน รวมทั้งฉันคนนี้เข้าไปด้วยอีกหนึ่งคน เธอให้นักข่าวเดินถ่าย แฟน ๆ ที่มาจากชาติต่าง ๆ ก่อนจะมาถึงชาติไทย เพื่อนชาวจีนที่มาจากสหรัฐอมริกา ตอบคำถามผ่านไมค์และแสงไฟของกล้องนักข่าว ด้วยสีหน้าเปี่ยมความสุข  อยากบอกเธอจริ งๆ เลยว่า ตอนเธอให้สัมภาษณ์อยู่นั้น เธอดูสวยมาก ๆ แม้จะไม่ได้แต่งหน้าสักนิด แต่แววตาและน้ำเสียงที่เธอได้พูดถึง “เหยียนเฉิงซวี่”  กลับทำให้หน้าตาเธอสดใสอิ่มเอิบด้วยความสุข   ... แฟนชาวไทยที่ไปด้วยกันทั้งหมดยืนรออยู่ตรงที่ line up  ไว้ เมือ่ถึงเวลาที่กล้องและนักข่าวมา.. พี่  R  คนเก่งของเราเป็นตัวแทนที่จะพูดกับสื่อ เพื่อบอกเล่าว่า ..พวกเราเดินทางมาเพื่ออะไร และเหตุใดเราถึงพูดภาษาจีนกันได้ .. เพราะใคร ถ้าไม่ใช่เหยียนเฉิงซวี่... .. ป้ายไฟ  Jerry  JBC   ที่พีสายจัดหามาเองกับมือ .. สว่างไสวขึ้น  อยากบอกพี่สายเหลือเกินว่า..  มันดูสว่าง ในความรู้สึกของฉัน มากกว่าป้ายไฟ ใด ๆ ที่เคยเห็นมา ถึงแม้แสงหรือกำลังวัตถ์มันอาจจะน้อยกว่า แต่มันก็สว่างจ้า.. กลางใจ ฉันจริง ๆ ... หลุดจากพวกเราไป เป็นเพื่อนชาวเกาหลี ซี่งเตรียมป้ายผ้าอันใหม่มา .. อยากพูดภาษาเกาหลีเป็น จะบอกเธอว่า ป้ายของเธอสวยมาก สวยมากจริง ๆ .. สักพัก เจ้าหน้าที่จัดการให้พวกเราเริ่มเดินเข้าไป ... ใช้สายคาดระหว่างทางที่เดินเข้าให้เดินได้แค่หนึ่ง คนเท่านั้น  บ่นกับเพื่อนสาวจอมไฮเปอร์ว่า... “พวกเราไม่ใช่พวกก่อม็อบประท้วง.. ทำไมต้องเข้มงวดกันเพียงนี้  ..." แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 47 18:22:44 จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 18:04:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เดินเข้าไปจนถึงห้อง ๆ หนึ่ง ซึ่งสังเกตุจากพื้นที่ในอาคาร ... น่าจะอยู่ตรงจุดกึ่งกลางสิ่งก่อสร้างที่มีชื่อเรียกว่า HITEC   แห่งนี้เป็นแน่ ๆ กวาดสายตาไปรอบ ๆ... อ้าววววว ทำไมมีคนมากมายขนาดนี้แล้วหละ แล้วฉันจะได้อยู่ตรงไหน พยายายามหาพื้นที่ที่ดีที่สุด และ คิดว่าใกล้ที่สุดเพื่อได้ที่มองเห็น.. พี่สาวคนเก่งของฉัน จับจองพื้นที่หลังกล้องสื่อมวลชน ... ใช่แล้ว ... อย่างไรเสีย สายตาคู่นั้นกล้องต้องหันมาทางนี้   อืมม แต่มันเต็มแล้วหละ.. ราวเหล็กนั้นเต็มไปด้วยพี่ ๆ น้อง ๆ ของเราแล้ว...   บนเวที ... ตู้เป๊ปซี่ตั้งตระหง่านอยู่กลางเวที   แต่แปลกใจและน่าดีใจไปพร้อม ๆ  ด้านหลังตุ้นั้น มีรูปแจอร์รี่ ทั้งเวอร์ชั่นเดย์และไนท์อยู่ด้วยกัน  .. ได้ข่าวมาว่าที่จีนแผ่นดินใหญ่ โอกาสที่จะให้สปอนเซอร์รายใหญ่อย่างเป๊ปซี่ กะต้นสังกัดโซนี่ของเธอมาร่วมทำงานด้วยกันค่อนข้างเป็นไปได้โดยยาก   แต่ที่นี่ ฮ่องกง... ดีใจ ที่ทุกธุรกิจที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ต่างจับมือกันเพื่อให้ทุกอย่างออกมาเป็นแนวทางเดียวกัน   น่าชืนใจแทนเธอเสียเหลือเกิน..... บนเวทีมีจอ LCD  ใหญ่อยู่ทั้งทางซ้ายและขวา คงเป็นธรรมดาของงานแบบนี้แล้วที่จะต้องมีจอนี้ เพื่อไม่ให้คนที่อยู่ด้านหลังมองไม่เห็นอะไรเสียเลย... ได้ยินเสียงบางคน บอกว่า เดี๋ยวเจอร์รี่จะมาจากด้านหลัง .. ว๊าววว เซอร์ไพร์จัง... สักพัก ไฟในห้องดับลง เสียงดนตรีเพลง Fantasy ดังขึ้น ตัวตลกโบโซ่ขายาวเดินออกมาจากด้านหลัง ... พร้อมหญิงสาวถือช่อดอกทานตะวันหลายคน  เธอทุกคนหน้าตาดี เหมือนได้ผ่านคัดเลือกมาแล้ว... สำหรับงานนี้.... ....  แล้ว เธออยู่ไหน.............. เสียงเพลง Fantasy  เฟดลง   เสียงเครื่องดนตรีใส ๆ จากเพลง Memory Picese ดังขึ้น.... .. นั่นไง เธอมาแล้ว ผมสีทอง สว่างไสวรับแสงไฟสปอร์ตไลท์ที่ฉายส่อง... " เหยียนเฉิงซวี่  คำแปลภาษาอังกฤษ คือ ...Rising sun"   .... ชื่อนี้เหมาะกับเธอจริง ๆ ... ทันทีที่เธอเดินเข้ามา  ห้องทั้งห้องก้อส่วางขึ้น เหมือนแสงพระอาทิตย์ฉายลงมา... อืมมมมมมมม  เธอมาแล้ว นั่นไง.. เธอเดินวนไปรอบ ๆ ห้อง ทักแฟน ๆ   ให้ถ้วนทั่ว ด้วยเสียงเพลงนั้น  น่าดีใจที่ได้ยินเพลงนี้จากเธอ แม้จะไม่ใช่เสียงสด ๆ  แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ก็สด เสียเหลือเกินแล้ว.......... แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 47 10:51:45 จากคุณ : nakara - [ 3 พ.ย. 47 18:19:08 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอเข้ามาอ่านด้วยคนนะคะ.....เห็นมั้ย...จิบอกแล้วว่าตอนที่บอกว่า....ไม่อ่ะ....ระยะห่างไม่เกิน 1 เมตร...จริงๆด้วย... โกหกสีขาวไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ถ้าทำแล้วคนที่รักและห่วงใยเรามีความสุข...เพราะจิก็เคยทำ...แล้วก็พบว่าดีกว่าบอกความจริงซะอีก...เพราะตอนนั้นจะทุกข์ทั้งเขาและเรา... แล้วมาต่ออีกนะคะ...จิอยากฟังบทสรุปอ่ะว่า...แล้วตกลงรักคุณชายน้อยลงแล้วจริงๆเหรอ.... จากคุณ : เจจิ - [ 3 พ.ย. 47 20:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตามจิมาด้วย อิอิ..คุ้นๆๆๆ...ขอบคุณค่ะที่เล่าให้ฟัง จากคุณ : jimmy_jerry - [ 3 พ.ย. 47 21:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 29 พี่อะไรใจร้าย ทำน้ำตาไหลตอนตีหนึ่งเนี่ยนะ จำไว้เลย ๆ หนูรู้ เห็นพี่ดูเฉย ๆ เหมือนจะไม่แยแส ข้างในพี่ก็ห่วงเค้าไม่น้อยไปกว่าใครหรอก จากคุณ : เพลิน (เพลินค่ะ) - [ 4 พ.ย. 47 01:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีวันพฤหัสคะ  ต่อนะคะ............... ******************************** ..เธอเดินขึ้นเวทีไป พิธีกรหนุ่มสาวคุ่หนึ่งออกมาทักทายด้วยภาษาจีนกวางตุ้ง สำเนืยงไม่คุ้นหู ... ช่วยไม่ได้จริ งๆ ที่ตอนนี้ร่องหูของฉัน..จะคุ้นกับสำเนียงภาษาจีนกลาง แบบที่เธอพูดมากกว่า... แล้วเธอก้อพูดภาษาจีนกวางตุ้ง แน่นอน ฉันฟังไม่ออก เพียงแต่ฟังออกแค่คำว่า “ไจ๋ไจ๋”   ฉันก้อรู้ได้ว่าเธอกลังพูดถึงน้องชายคนหนึ่งใน กุล่มเอฟโฟร์.... ที่ดูเธอจะรักและเป็นห่วงเป็นใยเค้าเสียเหลือเกิน หลายครั้งที่เธอส่งกำลังใจไปให้เค้า.... หลายครั้งที่เธอจะอยู่ด้วยกันแล้วพูดกันกระจุกกระจิ๊ก กระซิบกระซาบกันอยู่สองต่อสอง   ฉันเคยนึกในใจ เธอสองคนจะคุยอะไรกันนักหนา ...   แต่นั่นแหละ หลาย ๆ สิ่งเหล่านั้น คืออความสัมพัน์อันดีระหว่างพวกเธอด้วยกัน ที่ฉันและใคร ๆ มักจะได้เห็นเสมอ ๆ ...และมิตรภาพของพวกเธอก็ช่างสวยงามจริง ๆ .. มีการเล่นเกมส์บนเวที โดยให้ส่งเอสเอ็มเอสเข้าไปเพื่อจะได้เป็นผู้โชคดี...ฉันไม่รู้รายละเอียดอะไรเหล่านั้นมาก รู้เพียงแต่ว่า ต้องพยายามถ่ายภาพเธอผ่านกล้องวีดีโอ ..อันนี้ไว้ให้มากที่สุด .. จริงอยู่ แม้ฉันจะอยากดูเธอด้วยสองตาเปล่า .. แต่ขณะนี้ฉันมีเทคโนโลยีตัวใหม่ และฉันกำลังอยากจะมีไว้ครอบครองสักชิ้น โอกาสแบบนี้...  ก้อดี... ถ่ายมันเก็บไว้แล้วกัน... เกมส์แรก ... มีแฟน ๆ ขึ้นมาบนเวที หกคน สักพักก้อมีสาวสวยหุ่นดี สวมเสื้อเอวลอย.. กางเกงยีนส์พับขา ตามแบบสมัยนิยม สวมหมวกยี่ห้อเดียวกับเสื้อที่เธอใส่มาเมื่อวาน...ขึ้นมายืนเคียงข้างเธอ ฉันมองผ่านกล้อง นั่นแน่.....เธอแอบเหลือบมอง ..เอว ..สาวคนนั้น คิดเหรอว่าจะรอดพ้นสายตาแฟน ๆ หลายพันข้างล่าง... เสียงกรี๊ดดดดดดดดด ... ดังตามมาทันทีที่เธอละลายตาออกมาจากเอวนั้น ..  ก้อนั่นแหละนะ นิสัยผู้ชาย... ..  อย่าว่าแต่เธอ ฉันเองก้อยังละสายตาจากสาวสะดือสวยคนนั้นไม่ได้ 555....เธอเป็นแดนเซอร์ มาเต้นนำให้แฟน ๆ ได้เล่นเกมส์ ท่าเต้นเย้ายวนของเธอ ถ้าฉันไม่โดน ..Secreustar  หน้าเข้ม ซึ่งด้วยประสบการณ์ทำให้มั่นใจว่า... ไอ้เจ้าหัวโล้นคนนี้ ไม่น่าใช่ระดับล่าง ๆ เดินมาตบกล้องในมือฉันลง แล้ว พูดภาษาอังกฤษสำเนียงจีนกับฉันอีกว่า “If more I will get it’S” ฉันรีบสวนกลับไป “Nooooooooooooooo”.... “Why the other person take it” แล้วชี้มือไปทางกล้องอีกหลายตัวที่อยู่แถวนั้น อดเลย....อดเก็บภาพเธอส่ายสะโพกเล็ก ๆ   แม้แต่ภาพจริง ฉันก้อยังไม่ได้เห็น....เฮ้อ... เกมส์ที่สอง คล้าย ๆ เกมส์หาสิ่งของ แต่ละคนจะต้องนำสิ่งของออกมาให้เธอ อย่างที่บอกว่าฉันไม่เข้าใจภาษากวางตุ้ง เธอคุยอะไรกัน เธอเล่นอะไรกัน ฉันฟังไม่ออกจริง ๆ (ไม่อยากนึกเข้าข้างทีมงานเป๊ปซี่ที่บ้านฉัน   ว่าเป๊ปซี่ไทยและออการ์ไนเซอร์  Professional  มากกว่า  อย่างน้อยก้อมีภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางให้ทุกคนได้เข้ากัน ทั่วถึงกัน....อืมม.. ช่างเหอะ จะไปเปรียบเทียบทำไมกัน) เกมส์ที่สาม ยกขบวนขึ้นมากันหลายคนมาก ๆ  พิธีกรบอกให้อ่านอะไรสักอย่าง แล้ว จะมีสิ่งของออกมาจากตู้ ใครโชคดี สิ่งที่ออกมาจากตู้ จะเป็นผู้ชายแก้มใส.. แถมด้วยรอยลักยิ้มข้าง ๆ  แก้มนั้นที่ชื่อ เจอร์รี่... ..ดูเหมือนบางคนก็จะรู้ว่าตัวเองจะได้รับอะไรตอบแทน ..เมื่อต้องพูดอะไรออกไป... สำหรับคนที่รู้ว่า จะได้เห็นเธอออกมาจากตู้เป๊ปซี่นั่น ต่างก้อเตีรยมการ เตรียมตัวมาให้พร้อม สำหรับการพูดคุยกับเธอ... ส่วนตัว ... สำหรับฉัน คิดว่าเป็นเกมส์ที่น่าเบื่อ ดูแล้วก้อไม่สนุกเอาเสียเลย..   ส่วนตัวเธอฉันไม่แน่ใจ...คงไม่หรอกนะ เพียงแต่... เห็นเธอออกมาจากตู้นั่นสองครั้ง ครั้งที่สอง ก่อนจะลงไป เธอทำท่าโอบตู้เป๊ปซี่ใบใหญ่นั่นไว้  เหมือนผมยังไม่อยากลงไป ขออยู่ตรงนี้ได้มั้ย .. น่ารักเสียจริง ๆ เลย...... ผู้โชคดีคนสุดท้าย เธอคงรอเวลานี้อยู่  สาวน้อยคนนั้นบอกอะไรกับเธอไม่รู้ สักพักเธอก้อร้อง  happy birthday to you  เป็นภาษาจีนออกมา.. น่าอิจฉาสาวน้อยคนนี้เสียจริ งๆ  ... ... (ปล..มะมีรูปสาวน้อยคนนั้น เอารูปอาม๊าคนนี้ไปแทนแล้วกันเน๊าะ) แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 47 11:59:43 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 47 10:46:58 จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 10:39:45 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จบเกมส์...เธอหายไป.... สักพัก.. เธอกลับขึ้นมานั่งเก้าอี้ที่เตรียมไว้แทนตำแหน่งเดิมของตู้เป๊ปซี่ตู้นั้น พร้อม อินโทรเพลง “อิกงชื่อ” กำลังอ้าปากจะร้องตาม เสียงดนตรีหยุดลง ... เสียงเธอ กระแอมออกมา.. “อะแฮ่ม”..... อ้าว ไม่ร้องเพลงนี้แล้วหรือ .... เสียงดนตรีเป็นไปเป็นทำนองเพลงใหม่ Gravity ว๊าวววววววว ฉันจะได้ฟังเธอร้องเพลงนี้จริง ๆ หรือนี่ ... เธอลุกขึ้นเดินออกมา ..... โอ๊ววววววววว แม่เจ้า เธออยู่ในชุดเสื้อสูทสีขาว กางเกงสีขาว พร้อมเสื้อไหมพรมสีฟ้าบาง ๆ ด้านใน..... ไม่อยากจะพูดเลยว่า ... เธอหล่อมากกกกกกกกกกกกกก ..ในชุดนี้ แอบสังเกตเล็ก ๆ ว่าชุดที่เธอใส่ในงานวันนี้ เหมือนพยามยามแอบปิดบังร่างกายที่ผ่ายผอมของเธอไว้..แม้จะเปิดเผยช่วงอกที่ดูเต็ม ๆ นั้น แต่โครงสร้างส่วนอื่นของเธอก้อดูเล้กลงไป จนสังเกตุได้ทีเดียว... แต่ชุดขาวชุดนี้ อืมมมมมมมมมมม หล่อจริง ๆ ... . ฉันไม่อาจละสายตาจากภาพทีมองเห็นตรงหน้า เพื่อคอยมองภาพเธอผ่านจอ LCD ของกล้องวีดีในมือได้...... คำกล่าวที่ว่า “เธอถ่ายรูปไม่ขึ้น” มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ... เพราะภาพที่ผ่านออกจากกล้อง มันช่างแตกต่างจากภาพที่ผ่านด้วยสายตาฉันจริง ๆ ... หน้าใส ๆ ของเธฮ ทำให้ทุกสิ่งรอบข้าง ดูสว่างไสว ไปหมด.... ฉันคงเป็นที่หมายตาของเจ้าหน้าที่ชุดดำอีกครั้ง มันเดินมาจับกล้องฉัน พร้อมพูดภาษาจีน ที่ฉันฟังไม่รู้เรื่อง ดูจากหน้าคาดเดาอายุได้ว่า คงเด็ก แต่ยังไม่อยากมีปัญหาตอนนี้ เพราะฉันอาจถูกส่งออกไปข้างนอก เก็บก้อได้... โอ๊ววววววว แม่เจ้า (อีกครั้ง) ทำไมถึงหล่อได้ขนาดนี้... จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 11:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ... จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 12:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ...เพลง Gravitry จบลง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอควักโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงสีขาวตัวนั้น เสียงผู้หญิงพูดอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าจบลงด้วยคำว่า “ตุ้ยปู้ซี่” ขอโทษอะไรสักอย่าง.... แม้มองไม่เห็นสายตา แต่ทีท่าของเธอตอนนั้น ก้อดูเศร้ามาก เธอก้มหน้าต่ำลง ... เสียงเพลง I want to love you ดังขึ้น.. อืมมม... บรรยากาศเหมือนมิวสิควีดีโอ ซึม ๆ เศร้า ๆ ... สาวน้อยคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสือ อยู่ในมุมมืดด้านหลัง เธอเดินไปหาหล่อน ใกล้เข้าไป ใกล้เข้าไป เหมือนทำท่าจะวางมือลงบนบ่าของหญิงสาวคนนั้น แต่ไม่ ..... เดินกลับออกมา เธอร้องเพลงอย่างเต็มที่ แต่ก็รุ้สึกได้ดี ว่าเธอ ...เต็มที่ไม่ไหว... สำหรับฉัน การไม่สบายของเธอ คือ ความทุกข์ใจ .. แต่การบอกใคร ๆ ว่า เธอไม่สบายเสมอ ๆ อาจจะกลายเป็นข้ออ้างในเวลาที่เธอไม่สามารถร้องเพลงทำงานได้ สำหรับหลายคนที่ไม่เข้าใจ.. ฉันจะไม่ค่อยชอบบอกใคร ๆ ว่าเธอไม่สบาย .. เพราะไม่จำเป็นหรอก เอาแค่ ฉันรู้ ว่าเธอกำลังตั้งใจจะร้องเพลงให้ได้ดี ก้อเพียงพอ... จบเพลงแล้ว โซฟาสีฟ้า ถูกยกมาวางด้านหน้า เธอเดินมานั่ง สงบนิ่ง อยู่สักพัก แล้วเธอก้อพูดอะไรออกมา ซึ่งฉันฟังได้ไม่เต็มที่ อยากบอกคนที่กำลังพยายามตะโกนเรียกเธอในตอนนั้กันไม่หยุดเหลือเกินว่า เธอกำลังต้องการสมาธิ... เธอพูดอะไรออกมาไม่รู้.... รู้แต่ว่า มันคงเศร้า...เธอจบประโยคเหล่านั้นด้วยคำว่า “อิกงชื่อ”.... เสียงดนตรีดังขึ้น .... อืมมมมมมมมม ฉันจะได้ยินเพลงนี้จากปากเธอแล้วจริง ๆ เธอร้องสด ถึงจะร้องไม่ได้เหมือนแผ่น แต่ความสด อยู่ตรงนี้...ตรงที่ไม่เหมือนนี่ไง... เธอร้องสำเนียงเอื้อยต่อท้าย ในบางคำ... ขอบคุณวันเวลา ขอบคุณความตั้งใจจริงของเธอ ที่ทำให้เธอร้องเพลงนี้ได้.. มันไม่ใช่เพลงที่ง่ายเลย... ...หนี่จ้า...ย...อิกงชื่อปู่เต้าเตอเหมืยนชิง ................. เธอจบเพลงด้วยเสียงตรบมือของทุกคนในห้อง.... แล้วเดินออกไปหาทุกคนด้านล่าง เดินแจกโปสเตอร์และของชำร่วยจากเป๊ปซี่ไปทั่ว ๆ ... น่าชื่นใจแทนคนที่อยู่ด้านหลัง เพราะแม้แต่หลังสุดเธอก้อเดินไปให้ถึง ... เธอกลับขึ้นเวที พิธีกรเดินออกมา นี่งานกำลังจะเลิกราแล้วใช่มั้ย... พูดกันอยุ่แค่ไม่กี่คำ .... ก้อบอกคำร่ำลา กล่าวขอบคุณเป็นภาษาจีนกวางตุ้ง.... ดอกไม้ช่อใหญ่ จากแฟนคนหนึ่งกำลังจะถูกส่งมอบขึ้นไป มันเป็นช่อดอกไม้ที่สวยจริง ๆ ... เธอเดินเข้ามาทำท่าจะรับ แต่แล้วก้อผงะ... อืมมม ฉันเองยังลืม.... เธอแพ้เกสรดอกไม้.... นี่ เธอไม่ได้รับช่อดอกไม้ใหญ่นั้น แต่เดินเคียงมันลงไปจากเวที..... งานจบแล้ว เสียงอังกอร์ดังขึ้นรอบ ๆ ... แต่มันจบแล้วจริง ๆ เวลาในนาฟิกาบอกเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว... ฉันเดินออกจาก HITEC พร้อมกับเพื่อน ๆ คนไทย หลาย ๆ คน ทุกคนอยู่ในบรรยากาศแห่งความสุข ระยะทางที่เดินไกลกันขนาดนั้นกับไม่รู้สึกอะไร เมือ่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความสุขที่เพิ่งเกิดไปเมื่อครู่....... และฉันก็ได้คำตอบให้ตัวฉันเองแล้ว.... ฉัน...ไม่ ... เคย .. รัก .. เธอ .. น้อย .. ลง .. เลย.... จริง...จริง.... จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 12:39:13 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านล่วย ๆๆ แต่พริ้นท์ไปอ่านที่บ้านนะก๊ะ ดีจัยจาง ที่ตรงข้ามกะคำว่า ฉัน...ไม่ ... เคย .. รัก .. เธอ .. น้อย .. ลง .. เลย.... จริง...จริง.... จากคุณ : amos - [ 4 พ.ย. 47 13:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 35 หยุด!! นี่คือการจับกุม โทษฐานปล้นล็อกอินข้าพเจ้า ความผิดนี้ ต้องชดใช้โดยการ นำนายเหยียนเชิงชวี่ มาที่เมืองไทย ในเร็ววัน จากคุณ : เจ้าของล็อกอิน (nakara) - [ 4 พ.ย. 47 13:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ว๊า...เจ้าของล็อคอินเล่นมาทวงกัน กลางกระทู้... ทำไงดีหละ จะเปลี่ยนล็อคอินก้อคงแปะมะได้แล้ว... ล็อคอินใหม่ก้อยังไม่ได้ ทำไงดี..... หรือว่า ก้อดี จะได้จบลงเพียงแค่นี้ ก้อแล้วกัน... ********************************* ขอบคุณสำหรับหลาย ๆ คน ที่เข้ามาแอบอ่าน... แล้วไม่ส่งเสียงกระแอมไอ ออกมาให้ได้ยิน.. แต่...ฉันคิดว่า ได้ยินเสียงลมหายใจของคุณอยู่นะ... อืมมมมมม..... ..บางที การอยู่ด้วยกันแบบเงียบ  ๆ อาจจะดีกว่า... อยากให้อะไร ๆ แบบนี้ เกิดกับเจอร์รี่บ้างจริง ๆ ... อยากให้...หลายหัวใจที่อยากติดตามเค้า ได้ติดตามเค้าแบบเงียบที่สุด .... อย่างน้อย ในเวลานั้น คุณอาจได้ยินเสียงลมหายใจของเจอร์รี่ก้อได้... มันอาจจะดีกว่าที่ คุณส่งเสียงและท่าทางแสดงความรัก ออกมา แล้วทำให้     "เค้า รู้ สึก  กลัว "   จริงอยู่สำหรับฉันแม้อยากจะได้สัมผัส "มือ "  ที่ใคร ๆ ต่างก้อมาประกาศกันว่า มันช่างอ่อนนุ่ม เรียวงาม ยามสัมผัส... ฉันก้อหวังว่าสักวันจะได้มีโอกาสนั้น แต่ต้อง เหมาะสม ถูกที่ และ สมควร.......... ขอโทษจริง ๆ หากคูหานี้ออกจะตัดพ้อต่อว่า... ลองเงยไปดูข้อความตั้งแต่ อันแรกสิ... กี่ปี่ กี่วัน กี่ชั่วโมง กี่นาทีผ่านมาแล้ว... ทำไม.. เรายังเป็น เช่นนี้กันอยู่... หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง .... สี่ครั้ง ....หรือเท่าไหร่ เราจะรู้สึกพอ.... พอที่จะแสดงความรักกันแบบนี้... ฉันแทบไม่เชื่อ ว่าในวันหนึ่ง ... ขอบเขต หรือสัญญาใจ..มันจะหดหายลงไป... สัญญากันไว้ว่าอย่างไร ..... ว่าจะไม่ยุ่งวุ่นวาย ว่าจะไม่เข้าใกล้เค้าอีกแล้ว.... แล้วสัญญาเหล่านั้น ก้อเป็นแค่เพียงลมปาก.... .จน เค้า ต้องเอ่ยปาก... ยกตัวอย่างสิ่งดี ๆ ให้เห็น.. โชคยังดี  ทีเค้าไม่เอ่ยออกมา ว่าพวกบ้าคลั่งเหล่านั้น คือประชาชนชาติไหน.... นี่....เรากำลังเป็นอะไรกันไปหมด... เราต้องการอะไรกัน.. ต้องการกลิ่นกายสะอาด จากเค้า ต้องการสัมผัสกล้ามเนื้ออันแน่นอันนั้น... ต้องการได้พูดคุยกับเค้า... ต้องการให้เค้าจำหน้าได้หรือ..... ต้องการได้คุยบอกใคร ๆ ว่าฉันก้อเคยทำอย่างนั้น... ฉันก้อเคยทำอย่างนี้.... ฉันไม่รู้จริง ๆ  ว่าต้องการอะไรกัน.... ขอโทษจริง ๆ  ที่เขียนระบายแบบนี้... 30 กันยา 43.. นึกย้อนกลับมาทีไร ฉันก็ปวดใจ..เหลือเกิน ถ้าเพียงแต่ ... ฉันจะไม่รู้จักใครเลย... ถ้าเพียงแต่...ฉันจะ..ไม่..แค่อยากพบหน้าเธอสักครั้ง.. ถ้าเพียงแต่............................ จนถึงวันนี้  ผ่านมาเป็นปี แล้ว... ไม่มีอะไรดีขึ้น ... มีแต่การแก่งแย่งชิงดี ... มีแต่การแข่งขัน... ว่าฉันจะต้องได้ใกล้เค้ามากที่สุด... ฉันจะต้องได้อย่างนั้น ฉันจะต้องได้อย่างนี้... ฉันขอโทษนะ...หากวิธีเหล่านั้น หลายคนคิดว่ามันถูกต้อง. แต่สำหรับฉัน.. ไม่เคยคิดจะทำให้เธอรู้สึกเจ็บเลยสักครั้ง... การแสดงออกของทุกคนย่อมไม่เหมือนกัน... การเลือกที่จะรักของแต่ละคนก้อย่อมไม่เหมือนกัน.. แต่ถ้าคุณอยากจะได้รับเกียรติ จากคนที่คุณรัก.. จงให้เกียรติกับเค้าก่อนเถอะนะ... เพราะเค้า ก้อมีเลือดเนื้อ มีจิตใจ ไม่ได้ต่างไปจากคุณ..   ขอโทษอีกที...ทุกถ้อยคำเหล่านี้ ไม่ได้ต่อว่าใคร..จริงจริง ขอให้ทุกหัวใจที่อยากรัก .. มีความสุข ทุก ๆ วัน... ขอให้คนที่คุณ รัก.. มีความสุข ยิ่ง ๆ  ทุก ๆ วัน... จุ้ยอ้ายเหยียนเฉิงซวี่............. แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 47 15:34:33 จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 15:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 37 .. ถ้ารักแล้ว.. คงวัดไม่ได้หรอกคะว่า มากขึ้น หรือ น้อยลง.. .. รัก คือ รัก.. ผ่านไปนานแค่ไหน ..คนที่เรารัก ก็อยู่ในใจเราเสมอ.. .. ไม่ใช่เคยรัก.. แต่ได้รัก.. .. ดีใจด้วยนะค๊า.. ที่ตัดสินใจไปจนได้.. จากคุณ : nene (จ้ายโหยว่) - [ 4 พ.ย. 47 15:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ไอ้เน่ บร้า มาทำน้ำตาไหลตอนบ่าย... เปงไรไปหมด วุ้ย ...... ( ...โหมดช่วยคว้า.. ดีดีที มาฉีดให้หน่อย.. น้ำเน่า ยุงเยอะ จริง ๆ ว้อย......) อ้ายน้องนางฟ้า ตกลงจามาเอาล็อคอินคืนจริง ๆ ปะ..หุหุ.. ตอบมาให้ไว....ไว ... จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 15:59:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เจ้าของฝากบอก ให้ใช้ตามบายฮับเจ๊ เนื่องจาก โพสข้อความได้ดี มีสาระมาก หวังอย่างยิ่งว่า ผู้อ่าน จะได้อะไรเก็บกลับไปคิดทุกคนค่ะ จากคุณ : akichan - [ 4 พ.ย. 47 16:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 40 .. 55555... พี่ๆๆ เก็บทู้นี้เลยนะ.... น๊านนน นาน .. นู๋ถึงจะ.. เขียนได้แบบนั้นซ๊าที.. อารมณ์พาไป.. ใจมันเลื่อนลอยตอนบ่ายๆ... อ่านแล้ว คิดถึงคนที่ได้รัก.. อิเทียนหายไป๋.. จากคุณ : nene (จ้ายโหยว่) - [ 4 พ.ย. 47 16:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 41 กร๊วกกกกก... น้องป้าเน่ เด๊วคุณเทียนก้อมา จายเย็น.... จายเย็น ขอบคุงน้องนางคว้า วันนี้กะว่าจะเอาให้จบอะ... พรุ่งนี้มะดวกแล้ว งานตรึมมมมมมมม...... เด๊วมาต่อแล้วกันเน๊าะ.... จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 17:30:10 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณค่ะที่เล่าให้อ่าน จะรอภาคต่อไปนะคะ ยังไม่จบนี่นา ว่าจะแอบอ่านเฉยๆแต่อดไม่ได้เพราะประทับใจมาก จากคุณ : คุณย่าแอบ - [ 4 พ.ย. 47 17:40:28 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณค่ะ คุณย่าแอบ...จบวันนี้แล้วหละคะ... เพราะพรุ่งนี้ ภาพใหม่ ๆ ที่ฟิลิปปินส์ก้อจะเข้ามา.. ความรู้สึกต่าง ๆ ก้ออาจจะเปลี่ยนไป...ได้ไงคะ... ********************************* จริงๆ แล้วไม่อยากเขียนแบบเศร้า ๆ อีกแล้ว... เกรงว่าจะกลายเป็นนวนิยายน้ำเน่าไป... ทน ๆ เอาหน่อยนะคะ กำลังจะจับได้แล้วว่า ใครกันแน่ที่มีปานแดงอยุ่ด้านซ้ายที่แผ่นหลัง .. .. และจะได้เป็นคนรับสมบัติจากท่านพ่อต่อไป .... อ้าววววววววววว.... ผิดเรื่องป่าวนี่.....5555 ต่อคะ... ********************************* ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 18:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แอบอ่านจิงๆค่ะ...ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... จากคุณ : jame-ko - [ 4 พ.ย. 47 19:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 45 30/10/04 6.00  น.  ตามเวลาประเทศไทย ... ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ที่มือถือเพื่อนสาวจอมไฮเปอร์ แอบลืมเปลียนเวลาให้เป็นเวลาฮ่องกง... สายแล้วสินะสำหรับการขึ้นไปเที่ยวบนเขา   เปิดทีวีเครื่องจ้อยในห้องพักที่ hostel   เมือ่วานจนวันนี้.... ยังไม่เห็นหน้าเธอในทีวีที่นี่ สักครั้ง เห็นแต่น้องโหว เห็นแต่โจวเจียหลุน.. Chanel V  ฮ่องกงก้อยังไม่มีเอ็มวีของเธอให้เห็นสักครั้ง ไม่เป็นไร ... ยังไงตัวเป็น ๆ ก้อนอนอยุ่โรงแรม habour city   แค่นี้เองเนอะ... 9.00 ตามเวลาฮ่องกง  สายแล้ว แต่กำลังรอเพื่อน ๆ พี่ ๆ ทั้งหลาย วันนี้จะพาขึ้นไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่นี่สักหน.. นึกแล้วก้อคิดถึงเพื่อนเก่า ก่อนหน้านี้ฉันมาที่นี่หลายครั้ง กับเธอ... แต่ตั้งแต่ชีวิตผกผันมาอยู่ตรงนี้  ... เพื่อนไม่เคยเข้าใจ ... เราไม่ได้คุยกันมานานแค่ไหนแล้วหนอ... นั่งรถไฟใต้ดินจากเกาะเกาลูน ลงที่สถานนี Central   ต่อรถประจำทางสาย 6 ขึ้นไป บนเขาที่เป็นถิ่นที่คนรวยที่สุดของฮ่องกงอยู่กัน ยกตัวอย่างเช่น เจ้าของบริษัทฮ่องกงเทเลคอมมูนิเคชั่น เจ้าของบ้านบนเขา บ้านที่หันหน้าออกสู่ทะเล หันหลังให้ภูเขา ถูกหลักฮวงจุ้ย ตามคำบอกเล่าของซินแซ.. แถมห้องน้ำยังทำด้วยทองคำ แอบนึกใจใจ... แล้วเวลาทำกิจธุระ ทำได้ไงนะ.. อืมมมม ไม่รวยบ้างให้มันรู้ไป....55..... พาพี่ ๆ น้องๆ  ลงผิดป้าย ต้องอาศัยสองขา หาทางลงจากภูเขา สู่ทะเลกว่าจะถึงเจ้าแม่กวนอิม เล่นเอาแย่ ไปตาม ๆ กัน.... ที่นี่ยังคงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญเสมอ.... เหล่าเทพและเทวดาสิงสถิตย์กันอยู่มากมาย ตามคำเล่าขานต่อ ๆ กันมา..... 12.00 น. เที่ยงวันแล้ว ตามตรงวันนี้   ทาง เพื่อนฮ่องกงได้เตรียมงานเลี้ยงไว้ และพวกเธอก้อพยายามเหลือเกินที่จะติดต่อประสานงานเพื่อนำเจอร์รี่ มาร่วมงานนี้ให้ได้...สำหรับฉัน ถึงจะรู้ว่ามันอาจจะมีหวัง... แต่เลือกที่จะไปข้างบนนั่นมากกว่า... ฉันมีจุดหมายในใจอยู่แล้ว และถึงแม้เจอร์รี่จะไม่มา แต่โอกาสที่จะได้พบเพื่อน ๆ ที่แสนดี ที่คอยดูแล คอยส่งเสริม ... คอยทำงานให้เจอร์รี่อย่างไม่มีวันเหน็ดเหนื่อย ... ไม่เคยหวังอะไรสักอย่าง เก็บสตางค์ค่าบัตรงานเป๊ปซี่ แค่ 30 เหรียญฮ่องกง เค้าทำด้วย "ใจ" กันจริง ๆ   งานเลี้ยงนี้น่าจะเป็นโอกาสที่ดีไม่ใช่น้อย แต่บอกแล้ว ว่าฉันมีจุดหมาย... จุดหมายของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน...เสมอไป... 16.00 น.  หลังจากเดินซอบปิ้งในย่านจิมซาโจ่ย ได้ใช้เงินบ้างแล้ว สบายใจขึ้นเยอะ ... (นักชอปปิ้งทั้งหลาย  คงรุ้ถึงความรุ้สึกนี้ดี เวลาที่เงินออกไป แล้วได้สิ่งของมา มันช่างสุขใจเสียจริง ๆ และนี่เป็นนิสัยที่ไม่ดีอีกอย่างของฉัน   พยายามเอา เจอรืรี่มาเป็นตัวอย่าง เพราะเธอช่างรอบคอบ ช่างคิดเหลือกินในการจะซื้อสิ่งของแต่ละอย่าง แต่ละชิน้...นี่ขนาดมีต้นแบบแล้วนะ ฉันก้อยังทำได้แค่นี้ เฮ้อ.....) พาเพื่อน และ น้อง ๆ อีกไม่กี่คน พากันกลับห้องพัก คนอื่ นๆ ไปที่งานกันหมดแล้ว งานคืนนี้จะจัดที่ โอเชื่นเทอมินัล ที่นี่ก้อรู้จักดี เดินหลงมาแล้วกี่ครั้ง  ว่าแต่ว่า งานจัดตรงไหนกันหละ..... ไม่มีใครตอบได้  รุ้แต่ว่าเพื่อนฮ่องกงพยายามเปลียนให้ต้นสังกัดมาจัดงานที่นี่ เพราะสถานที่แรกนั้น ไม่ทำให้ศิลปินที่พวกเรารักมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมากอีกได้ หรืออีกนัยสถานที่เดิม ไม่ส่งเสริมศิลปิน  เออหนอ ... เค้าช่างคิดกันขนาดนี้ ช่างมีกำลังต่อรองได้ขนาดนี้ .. นี่ถ้าเป็นที่เมืองไทย เราจะทำอย่างไรกันได้ นอกจากนั่งรอความหวัง จัดที่ไหนก้อจัด ขอให้จัดก้อพอ... เมืองไทยก้ออย่างนี้  ..ไม่รู้จะมีแฟนคลับไว้ทำไม ไม่สิ.. มีไว้ให้หลอกใช้ไง หลอกใช้ไปเรื่อย ๆ   จนกว่าจะหมดความจำเป็นเท่านั้น  ( นี่ฉันบ่นอะไรอีกแล้วนี่ ) นั่งรถไฟ้ยอนมาที่จิมซาโจ่ยอีกครั้ง  ... คืนนี้เป็นคืนก่อนวันฮาโลวีน ไม่สินะ เด๊วพอเที่ยงคืนก้อฮาโลวีน แล้ว   นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งหรือเปล่า ที่ทำให้งานคืนนี้ เริ่มต้นกันที่ 9.00 PM ครั้งแรกที่รู้  อืมมมมมมมมมมมม  ทำไมมันดึกจังหนอ... แล้วมันจะจบลงเวลาไหนหนอ ได้แต่คิดอย่างเดียว... แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 47 19:30:44 จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 19:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คุณเจ็งเป็นไรคะ ฟุตบอลคู่ไหนแพ้หรือเปล่า เรื่องที่เล่าไม่เศร้านะคะ อย่าร้องไห้หละ ... 5555 *********************************** 18.00 น. เดินทางมาถึงสถานที่จัดงาน ว๊าวววววววว มันเยียมมาก...... .. ที่จัดงานอยุ่ปีกขวาของโอเชื่ยนเทอมินัล ติดกับอ่าวอ่องกง แสงไฟจากตึกฝั่งฮ่องกงสว่างไสว City of life ... ฮ่องกง เมืองแห่งชีวิต ชีวา.... มาถึงที่จัดงานแล้วถึงได้ร้องอ๋อ เราอยู่กันชั้นใต้ดิน ข้างบนนับขึ้นไป ก้อจะเป้น Toy ~ r ~ us .. เมืองแห่งของเล่นเด็กที่เคยทำกระเป๋าฉันฉีกมาแล้วเหมือนกัน .. เห็นเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ แล้วต้องอึ้ง โอ๊วววววววววว แม่เจ้า อาโลวีนกันจริงๆ .... ชุดแม่มดกับผ้าคลุมสีดำที่ใส่ ๆ เดินไปไหน ๆ คนก้อมองกันเป็นแถว แม้จะไม่ดูแปลกสำหรับวันนี้... แต่ก้อดูเด่น ไม่ใช่น้อย .... น้องสาวตัวกลม มาในชุดน้างฟ้าสีขาว เธอตั้งใจจริง ๆ หรือนี่ อลังการงานสร้าง ... ทำไปได้ไงหนอ.. รู้สึกผิดขึ้นมานิด ๆ ... ที่วันนี้ไม่ได้ใส่ชุดฮาโลวีนมากับพวกเค้า และแอบเกรงใจเพื่อนสาว... ที่อุตส่าห์ไปซื้อหมวกและไม้เท้ากิ๊กเก๋มาให้ (ว่าแล้วก้อนึกขึ้นได้ ตังส์ยังไม่ได้จ่าย 170 บาท ใช่มั้ยเพื่อน ...55 ..) ขอสารภาพตรงนี้ ว่าจริง ๆ ก้ออยากใส่ แต่ด้วยหน้าตาที่คงพอจะฮาโล ..วีน .. ได้ โดยไม่ต้องอาศํยชุดประกอบ .... และเกรงว่าใส่ไปแล่วจะน่ากลัวกว่าผี.. ขอนิดหนึ่งเถอะนะ อย่าว่ากันเลย... ระหว่างเข้าแถวรอ... เพื่อนชาวฮ่องกงเดินมาด้วยหมวกคลุมผมหลากสี พวกเออดูคล้ายยิปปิ้ กี๋ กวนเมืองจริ ง ๆ แถมคาบไม้จิ่มฟันไว้ข้าง ปาก.. คิดได้ไงเนีย...... ฮาจริง ๆ สาวสวยคนเดิมจากอเมริกามาพร้อมปีกนกใหญ่สีดำ ใต้ปีกนั้นมีธงชาติสหรัฐ ห้อยอยู่เต็มไปหมด ... นี่ก้อช่างคิดเสียจริง ๆ ... สาว ๆ เกาหลียังคงรักษาคอนเซปต์ มาในชุดประจำชาติหลากสี .. ทำให้เธอดูเด่นไปเลย ยิ่งมาอยุ่ใกล้ ๆ กับชุดสีดำ ๆ ของพวกเรา.. สาวญี่ปุ่น เตรียมกันมาเป็นทีม ด้วยเสื้อส้ม มีรูปผีฟักทอง อยู่ตรงกลาง ดำและส้ม สองสีนี้ ช่างเหมาะกับวันฮาโลวีนจริง ๆ .. จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 19:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 (ลืมใส่รูป) จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 19:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 48 21.00 น.  นี่ได้เวลาแล้ว แต่ทำไมหนอยังไม่ลุกจากที่นั่งกันอีก... จริง ๆ วันนี้สังเกตุว่าทุกคน ๆ ดูไม่เหนือ่ย อาจจะเพราะได้พักผ่อนบ้างแล้ว และสถานที่รอตรงนี้  ก้อไม่ได้ลำบากมากนัก ใครใคร่จะวิ่งออกไปกินไอติมหรือกาแฟสักแก้ว ก้อสามารถจะทำได้ เพียงแต่ต้องกลับเข้ามาอยู่ในแถวที่เค้าจัดเอาไว้ให้ดี ๆ เท่านั้น.... สักพักเราเริ่มทยอยเดินออก  ทางขึ้นลงวนเวียนไปมา  เข้าทางบันไดหนีไฟ บ้าง ผ่านออกมานอกห้างบ้าง คนแถวนั้น เริ่มงง ว่ามาทำอะไรกัน.. พอรุ้ว่าเป็นงานของเหยียนเฉิงซวี ทุกคนก้อร้องอ๋อ.... อืมมมม ยังดีที่คนฮ่องกงส่วนใหญ่รู้จักเธอนะ...... เพราะบางครั้งฉันก้อแอบถามในใจ แล้วคนที่ไม่ได้ชอบเจอร์รี่หละ ...เวลาที่เดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นหรือสาว ๆ .... คนที่ไม่ได้ชอบหรือคลั่งไคล้เธอ .. เค้าชอบใครกันอยู่บ้างหนอ... ถามแล้วก้อตอบตัวเองได้ ศิลปินฮ่องกงมีอยู่มากมาย  แอนดี้ ... แอรอน.. สารพัด...    ไป... ฉันได้แต่หวังว่า.. อยากให้สักวัน เธอได้เป็นลำดับต้น ๆ ของดาราฮ่องกง.. ใคร ๆ ก้อรู้จัก .... ไม่ใช่วันนี้ ที่ติดภาพลักษณ์ของเธออยู่ที่   ... ...  เจอร์รี่ ... เอฟโฟร์... แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 47 20:50:46 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 47 20:03:19 จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 20:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณ nakara ตัวปลอม..เจียหยิว เจียหยิว... อืม..คนเรามักจะเลือกเก็บแต่ความประทับใจไว้เสมอ..กับบางสิ่งที่ไม่ชอบใจเรามักจะเลือกที่จะลืม..ปัดมันออกไปให้พ้นตัวพ้นใจ....มันเป็นธรรมดาของมนุษย์...แล้วมันก็จะมีสิ่งใหม่ ๆ ผ่านเข้ามาแทนที่...ผู้คนก็จะลืมเลือนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้....จะมีอะไรยั่งยืนนานไหม...แม้แต่หินผาที่กล้าแกร่งก็อาจจะถูกสายลม..สายฝน..กัดกร่อนให้เปลี่ยนรูปไป..ไฉนเลยหัวใจของมนุษย์ดวงเท่ากำปั้น..ดวงเล็ก ๆ แค่นี้...จะมิมีวันเปลี่ยนแปลง...ที่บอกว่ารัก..อยากถามว่าเธอรักแค่ไหน...ความรักของฉัน...ใช้อะไรมาวัดไม่ได้เลย..เพราะความรักของฉันใช้แค่ใจ..ใช้ความรู้สึก...ในการรักเธอ...เหยียนเฉิงซวี่... จากคุณ : Baolinyan - [ 4 พ.ย. 47 20:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คุณเป่าหลิน ยังไม่กลับ บ้าน  ... พักผ่อนจิตใจสักวันสองวันนะ .... พรุงนี้ต้องดีกว่าวันนี้ .. คุณบอกฉันอย่างนี้ไม่ใช่หรือ............. ****************************** 23.00 น.. ห้าทุ่มแล้ว งานจะเลิกแล้วหรือนี่ ฉันยังไม่ได้จับมือเธอเลยนะ  เค้าทำอะไรกันอยู่   หลายคำถามที่ฉันบ่นพึมพำ เสมอ ๆ แม้จะแก้อาการเบื่อ ด้วยการเล่นกับพี่ ๆ น้อง ๆ   ร้องเพลงประกอบมิวสิควีดีโอ ที่ทำกันสด ๆ ... “ถ้าหากฉันมีเวทมนต์ เป็นแม่มดมีฤทธิ์เหมือนในนิยาย จะเสกเธอให้เชื่อใจ ให้เธอยอมเอาใจทั้งใจให้ฉัน....." มั่นใจว่าเนื้อเพลง ๆ นี้ โดนใจ พวกเราอยุ่มิใช่น้อย  ร้องกันเต็มที่ เต็มเสียงจริ งๆ ...  อืมมมม ถ้ามีเวทย์มนต์ได้จริ งๆ  ก้อคงจะดี.... และเวลาที่เรารอคอยก้อมาถึง  หลังจากผ่านประตูสุดท้าย ซึ่งจำไม่ได้ ว่าผ่านมากี่ประตู... ข้างในนั้น เสียงเพลงดังกระหึ่ม .... เพลงที่เธอร้อง... เธออยู่บนเวที...  แถวยาวต่อออกไปเรื่อย ๆ วนไปวนมา  พยายามหยิบกล้องมาถ่าย แต่จังหวะไม่ค่อยเป็นใจ เพราะทุกคนต้องเดินและเดิน... เดินเพื่อไปหาเธอ.... เดินไปหาหัวใจตรงข้างหน้า..... เธออยู่บนเวที ด้วยเสือ้ฟ้าตัวนั้น ตัวที่เห็นครั้งแรกจากหน้าปกหนังสือ C’stnoi ฉันจำไม่ได้ว่ามันยี่ห้ออะไร  กุชชี่ใช่มั้ย ... ถ้าจำไม่ผิด.... แฟนนี่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ... หญิงสาวคนนี้สวยขึ้นตามคำบอกเล่าของทุกคนจริ งๆ  เสื้อสีดำ แขนล้ำ ขับกับผิวสีขาวของเธอ ฉันเห็นเธอยิ้ม ... เคยบอกแล้วว่า เธอยิ้มสวย ดูดีกว่าตอนไม่ยิ้มตั้งเยอะ (55)... คนทยอยกันขึ้นไป  พิธีกรสาวสวยก้อพูดกวางตุ้งไปเรื่อย ๆ  แน่นอน ฉันพังเธอไม่ออก   เพื่อนชาวเกาหลีขึ้นไป ชุดประจำชาติของเธอ สวยจริง    เด็กหญิงตัวน้อยลูกสาวชาวเกาหลี ขึ้นไป  ....เจอร์รี่ โยกหน้าเข้ามาหา พยายามจะเล่นกับเด็กนอ้ยคนนั้น ... สายตาเป็นประกายระยิยระยับ .... อืมมมมมมมมมมมมมม ต้องสายตาแบบนี้สิ  ..... ที่ฉันอยากเห็น...  แม้จะเป็นแค่เพียงไม่นาน ฉันก้อยังดีใจ..ที่ได้เห็น.... ถัดจากเกาหลี เป็นสาวชาวญี่ปุ่น  มิน่า...พวกเธอถึงได้รับคำชมเชย... โค้งแบบสุภาพ และจับมือแบบพองาม... แน่นอน สิ่งที่ได้รับตอบ คือการให้ความเคารพตอบ จาก เธอ ~ เหยียนเฉิงซวี่....เช่นกัน.... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 00:43:40 จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 20:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คนไทยขึ้นไปแล้ว ฉันรอถ่ายพวกเธออยุ่ข้างล่าง ทำไม่สนใจคำบอกของการ์ด ซึ่งวันนี้ดูจะใจดีและอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก่อนที่จะเข้ามาในห้องสตาฟคนหนึ่งเดินออกไปถาม... Where you come form ?? เพื่อนไฮเปอร์ของฉันตอบว่า Thailand ... เค้าทำท่าคิดอยุ่นาน กว่าจะพูดว่า “สวยมาก ๆ คับ”... เฮ้อออออออออออ อยากเปลี่ยนให้คำนี้ เป็นคนบนเวทีนั่นพูดจัง..... ได้เวลาของพวกเราแล้ว .... ฉันเริ่มเก็บภาพได้ตั้งแต่คนก่อนน้องนางฟ้า ... เมือ่ถึงคราวน้องนางฟ้าตัวกลม เธอก็ ยกมือขึ้นพนมไหว้อย่างช้า ๆ สวยงาม... ตอนเธอจับมือ ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดว่าอะไร แต่หน้าเจอร์รี่ดูอาย หัวเราะจนดวงตาหยี... เพิ่งมารู้ทีหลัง ว่าเธอพูดว่า “ฉันรักคุณ” เอ่อ....ไม่สงสัยแล้วหละ.... เสียงกรี๊ดดดดดดดด ดังขึ้น เพราะทุกคนลุ้นเหลือเกินว่า น้องนางฟ้าจะทำได้สำเร็จหรือไม่ แล้วเธอก้อทำสำเร็จ เจอร์รี่มองตามเธอลงไป... หรือเจอรรี่จะแอบคิดในใจ “ทำได้ยังไง อะ ชุดนี้ “.... จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 20:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 52 โอ๊วววววววว.... ขอพักทานข้าวก่องนะคับ...มะไหวแล้ว.. จากคุณ : nakara - [ 4 พ.ย. 47 20:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาตามต่อค่า... ปลื้มใจยังกะมีคนมาบอกรักตะเองแน่ะ...ตอนได้ยินคำว่า.... ฉัน...ไม่ ... เคย .. รัก .. เธอ .. น้อย .. ลง .. เลย.... จริง...จริง.... จากคุณ : เจจิ - [ 4 พ.ย. 47 21:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 54 กลับมาต่อให้จบจริง ๆ ซะทีคะ... ขอบคุณคะ จิ....นึกเสียว่าเป็นคำบอกรักจิ ก้อได้นะคะ อิอิ. ***************** หมดจากน้องนางฟ้าก้อเป็นพี่ ๆ น้อง ๆ เราอีกหลายคน อยากบอกเธอให้รู้จังเลยว่า....พวกเค้ารักเธอมากจริง ๆ .. การเดินทางมาที่นี่ จริงอยู่ ที่มันไม่ยาก มันไม่ต้องลำบาก ทำวีซ่า  หรือใช้เวลาเนิ่นนานนัก... แต่ข้อจำกัดของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน.... เพื่อน...น้อง ของฉัน พร้อมจะพบเธอที่ตรงนี้....ที่ฮ่องกง น้องสาวจอมขี้แยจับมือเธออยู่นาน... ฉันนึกสงสัยพูดอะไรกันหนอ....มารู้ทีหลังว่า น้องสาวคนนั้นไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลยสักนิด.... เพราะเพียงแค่ได้สบตา คำพูดต่าง ๆ ก้อหายไปไหนลำคอ... จริง ๆ แล้วน้องคนนี้พูดภาษาจีนพอได้ เรียนมาจนเกือบจบคอร์สแล้ว หรือ จบแล้วก้อไม่รู้... แต่ลืมมันหมด เมือ่ได้พบหน้า เมือ่ได้จับมือกับเธอ.... ยังดี ที่น้องคนนี้ ไม่แอบซอยเท้า แสดงอาการดีใจต่อหน้าเธอ...แต่กลับมาทำที่ห้องพัก ไม่หยุดเมือ่เห็นซีดีเวอ์รชั่นจำนวนจำกัดนี้ ที่ได้รับมา.... ยังมีอีกหลายคนมาก ขอโทษที่ฉันไม่อาจเล่าได้หมด... ถึงเวลาของเพื่อนจอมไฮเปอร์  นั่นเธอกำลังทำอะไร... ทำไมมันรวดเร็วปานนั้น...อะไรกันนั่น.... ฉันถูกเรียกอีกครั้ง แต่กลุ่มแฟนชาวจีนก้อต่อแถวรอแล้ว.. แอบยืนรอพี่สาวคนดีอยู่ตรงนั้นอีกครั้ง... ลืมบอกไปนิด ระหว่างที่พวกเราขึ้นไปบนเวที... ประทับใจฉันที่สุดคือท่าไหว้อันสวยงามของเธอ.. เธอยกมือไหว้ ได้สวยงามกว่าเจ้าของประเทศบางคนเสียอีก...ไหว้ช้า ๆ  แบบตั้งใจ และรอที่จะสบตาแก่คนที่อยู่ตรงหน้า ทุก ๆ คน... เพื่อนสาว กี๋ กวนเมืองชาวฮ่องกง น่ารักมาก ตะโกนคำว่า..."สวัสดีคะ"... ก่อนที่คนไทยอีกกลุ่มจะขึ้นไป ....อย่างน้อยก็ทำให้เจอร์รี่ได้รู้ว่าคนไทยยังมีอยู่.. และสำเนียง สวัสดีคะ จากพวกเค้า ไพเราะหูเราจริง ๆ .. พี่สาวคนเก่งของฉันเดินเข้าไป ฉันอยากเห็นฉากนี้มานานแล้ว... โดยความรู้สึกส่วนตัว ฉันเชื่อมั่นว่า เจอร์รี่จะรู้ดี ว่าคนที่ทำอะไรให้เธอแบบนี้ ...มีไม่กี่คนนัก... คนทีพร้อมจะดำเนินการทุกอย่าง เพื่อให้ทุกคนได้พบเจอเจอร์รี่ โดยไม่เคยคิดหวังจะได้อะไรตอบแทน นอกจากความสุขของเธอ แล้วมันก็เป็นเช่นนั้น เมื่อพี่สาวคนเก่งเดินเข้าไปตรงหน้าเธอ.... ดวงตาเธอเปิดกว้างออก แสดงความคุ้นเคย.. ถึงไม่ได้พูด แต่ตา คู่นั้น ทักทาย...ฉันได้ยินเสียงคำว่า "เป็นอย่างไรบ้าง" ...... "สบายดีมั้ยครับ" ออกมาจากตาคู่นั้น....อย่าหาว่าเพ้อเจ้อ... ลองใช้เวลาดูสีหน้า...และดวงตา ...ของเธอ... แต่ละครั้งให้ความรู้สึกแตกต่างกันออกไป.... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 01:04:55 จากคุณ : nakara - [ 5 พ.ย. 47 00:59:31 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ถึงเวลาของฉันแล้ว  น่าแปลกที่ฉันไม่ตื่นเต้นตกใจ... เดินเข้าไปหาเธอช้า ๆ  ยิ้มให้เธอหนึ่งครั้ง ส่งโปสการ์ดให้เธอปั้ม...ถึงเวลาแล้ว... ...เธอยื่นมือออกมา ... เวลานี้แหละที่ฉันรอคอย.. ...มือเธอใหญ่กว่ามือฉันมาก นุ่มหรือเปล่าฉันไม่รู้... เพราะในขณะเดียวกันนั้น... ฉันก้อพูดประโยคที่ฉันท่องจำมาแสนนาน... ท่องมาก่อนวันที 30 กันยา 43 ด้วยซ้ำ ... และมีหลายโอกาสที่สามารถพูดกับเธอได้.. แต่ฉันไม่เคยทำ... โอกาส เหล่านั้น ไม่เคยสวยงามเท่าเวลานี้... ....หนี่ มา มะ เซิน ถี่ ห่าว มา ...คุณแม่ของคุณสุขภาพดีมั้ย....... ประโยคภาษาจีน เพียงประโยดเดียวที่ฉันสามารถพูดได้.. คำทักทายทั่วไปสำหรับคนจีนใช้ ที่ฉันอ่านมากจากบทเรียนภาษาจีนบทหนึ่ง.... เพราะสำหรับฉัน คนสำคัญที่สุด. ก้อคือแม่...สำหรับเธอ ฉันคิดว่าก็คงเช่นกัน... เธอขมวดคิ้วเหมือนใช้ความคิดนิด ๆ  ก่อนเม้มปากช้า ๆ พยักหน้า...แต่สายตาส่อแววกังวล อืมมมมมมม....ฉันเดาไม่ออกจริง ๆ กับคำตอบนี้ของเธอ.. ถ้าเพียงเธอจะ ตอบแค่ว่า "ห่าว"... ฉันอาจจะไม่รู้สึกห่วงขึ้นมาก็ได้.. แต่ฉันอาจจะคิดมากไป  ช่างเหอะ....อย่าถือสาความคิดฉันเลย มันก็แค่คิด และ คิดเอาเองฝ่ายเดียวด้วยสิหนอ... ฉันเดินออกมา รู้สึกว่า มือยังอุ่น ๆ ... เป็นความอบอุ่นที่ฉันอาจได้รับครั้งแรก และมันอาจจะเป็นครั้งเดียวตลอดชีวิตนี้เลยก้อได้... เพราะฉันไม่ปราถนามันอีกแล้ว.. มันเพียงพอแล้ว...แค่นี้...สำหรับฉัน... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 01:28:09 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 01:21:47 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 01:19:02 จากคุณ : nakara - [ 5 พ.ย. 47 01:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 56 24.00  เที่ยงคืนแล้ว แต่ฉันยังมีบัตรอีกใบ...เดินออกมาพบพี่ ๆ น้อง ๆ กลุ่มใหญ่ อ้าววววววว...เป็นไรกันไปหมดหนอ..ทุกคนตาแดง ร้องไห้กันอยู๋...อืมมม ทำไมฉันไม่รู้ปลาบปลื้ม แบบเขาอย่างนั้น..ฉันแปลกไปจากคนอื่นหรือเปล่า..... แล้วก็ไม่มีโอกาสได้กลับเข้าไปใหม่ได้ ประตูทางเข้าถูกผิด ฉันอดโวยวายกับสตาฟไม่ได้ แล้วคุณแจกบัตรมาทำไมกันหละนั่น...ช่างเหอะ...ฉันก็แค่อยากเข้าไปบอกให้เธอ...Take Care ...ทั้งที่รุ้อยู่แน่ ๆ ว่าคนบอกเธอแบบนี้คงมีแล้วมากมาย...เพราะเขาเหล่านั้น ก้อไม่ได้ห่วงเธอน้อยไปกว่าฉัน และมันอาจจมากกว่าที่ฉันรู้สึกไปเสียด้วยซ้ำ...หมดค่ำคืนแห่งความสุขแล้ว...ฉันเดินทอดน่อง ๆ ช้า ๆ เลาะอ่าวฮ่องกงออกมา ...ตามทางเดิน... ระหว่างที่รอเรียกรถกลับที่พัก...พี่ ๆ ร้องเรียก... เหอเจียจิ้ง...ใครกันนะ คุ้น ๆ หน้า...กว่าจะรู้เค้าก้อผ่านไปแล้ว.... จะมีโอกาสแบบนี้มั้ยหนอในอนาคต... ที่ฉันจะเดิน อยู่ แล้วพบเธอแบบนี้... ได้แต่หวัง ว่าคงจะมีสักวัน ที่เราจะได้เจอกัน... ในช่วงเวลาธรรมดา ธรรมดา ของชีวิต.... **ที่เหลือไม่สามารถเล่าได้หมดแล้วหละคะ... ขอปิดเรื่องเล่าไว้แค่นี้ .... แล้วเรื่องเล่าของคุณหละคะ... เรื่องเล่าของคุณกับเจอร์รี่เป็นอย่างไร... อย่าเก็บไว้คนเดียว...ถ้าเป็นความรู้สึกดี ๆ ... แง่คิดดี ๆ ... อย่าลืมมาแบ่งปัน....มุมมองของแต่ละท่าน ไม่เหมือนกันแน่ ๆ คะ...** ...แล้วเจอกันใหม่ วันที่ฟ้าใส แดดสวย ในเมืองไทยนะคะ ..เหยียนเฉิงซวี่... โชคดีและ ราตรีสวัสดิ์คะ........ THE END... ***อย่าเพิ่งลุกออกไป คะ ฟังเพลงในคูหาต่อไปให้จบ ก่อนนะคะ** โปรดตรวจสอบสิ่งของที่ทำหล่นหายไว้ หัวใจ หรือ น้ำตา  รอยยิ้ม หรือ ความสุข เก็บมันไปด้วยนะคะ... ขอบคุณคะ ปล...สุดท้าย ที่เห็นแก้ข้อความปล่อย ๆ เพราะพิมพ์ผิดนะคะ...... แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 01:45:31 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 01:41:28 จากคุณ : nakara - [ 5 พ.ย. 47 01:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ชื่อเพลง: เก็บมันเอาไว้ อัลบั้ม: Choola Choola ก็อาจมีเวลาไม่นาน... ที่อยู่กันลำพังเพื่อร่ำลา.. และปล่อยให้แววตาของเราพูดกัน แต่อยากให้เธอจำให้ดี .. อยู่กับเวลานี้ให้ยาวนาน... เพื่อเก็บสิ่งดีดีที่มีให้แก่กัน .. เก็บมันเอาไว้ ฝังลงในใจเพื่อจดจำ ความอบอุ่น เก็บมันเอาไว้ บันทึกทุกนาทีที่ผ่านไป ให้ยังคงอยู่ เมื่อเวลาที่สองเราห่างกันไปนั้น อยากให้เธอยังรู้สึก ว่ามีฉัน ใกล้ใกล้เธอ ถ้าหากบนทางเดินของเธอ ... ได้ผ่านไปเจอมุมที่เงียบงัน ... จะบอกว่าเธอนั้นไม่เคยเดียวดาย.. ก็อยากให้เธอจำให้ดี ให้เก็บเวลานี้ไว้ในใจ ให้อยู่แทนความหมาย ว่าเรายังผูกพันธ์ เก็บมันเอาไว้ ฝังลงในใจเพื่อจดจำ ความอบอุ่น เก็บมันเอาไว้ บันทึกทุกนาทีที่ผ่านไป ให้ยังคงอยู่ เมื่อเวลาที่สองเราห่างกันไปนั้น อยากให้เธอยังรู้สึก ว่ามีฉัน ใกล้ใกล้เธอ .................................................................. จากคุณ : nakara - [ 5 พ.ย. 47 01:56:36 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ให้รอหม่ำตั้งนานจนต้องหม่ำรอบดึกบ้างรอจนตีสองแล้วยังไม่ยอมให้ไปนอนอีกหรือคะ จากคุณ : คุณย่าแอบ - [ 5 พ.ย. 47 02:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอโทษค่ะตอนนี้คอมช้ามากและพิมพ์ช้าเลยไม่ทันเห็นคห.สุดท้าย ขอบคุณมากค่ะ งั้นก็ไปนอนได้แล้วเรา แงๆรออ่านของคุณเพลินด้วยแต่ไม่เห็นเลยพรุ่งนี้รอใหม่ค่ะ จากคุณ : คุณย่าแอบ - [ 5 พ.ย. 47 02:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอทิ้งน้ำตาไว้ที่กระทู้นี้ได้มั๊ยคะ ขอบคุณมากค่ะ ราวกับว่า ได้ยืนอยู่ตรงนั้นอีกครั้งหนึ่ง จากคุณ : akichan - [ 5 พ.ย. 47 11:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณมาก......ได้แต่หวัง ว่าคงจะมีสักวัน ที่เราจะได้เจอกัน...ในช่วงเวลาธรรมดา ธรรมดา ของชีวิต.... รอวันนั้นอยู่เหมือนกัน..กับคน ๆ นี้ จากคุณ : Baolinyan - [ 5 พ.ย. 47 12:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณมากค่ะ..... แล้วเจอกันใหม่ วันที่ฟ้าใส แดดสวย ในเมืองไทยนะคะ ..เหยียนเฉิงซวี่ จะรอวันนั้น....ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีค่ะ....เพราะความฝันเท่านั้นที่ช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจ..... จากคุณ : เจจิ - [ 5 พ.ย. 47 21:26:21 ]